π. Στέφανος Στεφόπουλος
Ι)
Με απόλυτη επιτυχία ολοκληρώθηκε την Τρίτη 27 Μαίου 2003 το τριήμερο Συνέδριο για τη Νεοειδωλολατρεία της Εταιρείας Ορθοδόξων Σπουδών στη Θεσσαλονίκη. Και στην περίπτωση αυτή δεν έλειψαν οι εκδηλώσεις “αγάπης”, “δημοκρατίας”, “ελεύθερης έκφρασης” των δήθεν “ελληνιστών”, νεοειδωλολατρών, αρχαιολατρών, δωδεκαθεϊστών, νεοπαγανιστών ή όπως αλλιώς θέλετε να τους αποκαλέσετε. Αυτό το συνέδριο, μαζί με τις αυξανόμενες εμφανίσεις αρχαιολατρών στην τηλοψία και τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο όπου με το δικό τους δυσφημιστικό για τον “πολιτισμό” τους τρόπο παρουσιάζουν τα “κάλλη” αλλά και τα κάλλη του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη έξαρση των νεοειδωλολατρικών φαινομένων σε παγκόσμια κλίμακα αποτελούν άριστες ευκαιρίες αφιερώσεως λίγου χώρου στη φιλόξενη “Αμαρυσία”! Μάλιστα, τώρα που βρισκόμαστε στην προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τους οποίους οι παγανιστές προσπαθούν να καπηλευτούν.
Για να μιλήσει κανείς για την αρχαία ελληνική θρησκεία, πρέπει πρωτίστως να εξετάσει το γενικότερο αρχαιοελληνικό πολιτισμικό πλαίσιο. Όλοι μιλάμε για τον πολιτισμό των αρχαίων μας προγόνων με περηφάνια, αφού έχουμε να επιδείξουμε θαυμάσια έργα. Έχουμε όμως και πολλά τρωτά σημεία για τα οποία σήμερα με τα δεδομένα του ανωτέρου Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, δεν μπορούμε παρά να θλιβόμαστε και να απορούμε για το ποιος τελικά ήταν ο Έλληνας και ποιος ο βάρβαρος! Πάντα, όπως προανέφερα, σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα. Αν σας φαίνεται υπερβολικό ή ανεδαφικό αυτό, ας θυμηθούμε λίγα μελανά σημεία του πολιτισμού εκείνου.
Α- Είναι γνωστό πως ο αρχαίος μας πολιτισμός δημιουργήθηκε για τους λίγους, ευγενείς, δηλαδή για τη μειοψηφία της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής ολιγαρχίας. Αντίθετα, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είχε ουσιαστικά δικαιώματα στα αγαθά του πολιτισμού αυτού. Θυμηθείτε ποιοι είχαν δικαίωμα ψήφου, τους μέτοικους κ.λ.π.
Β- Η έκταση της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα ήταν τέτοια που ο αριθμός των δούλων υπερέβαινε αυτόν των ελευθέρων πολιτών. Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο γινόταν στη Δήλο, στο ιερό του Απόλλωνα!!! Πόσο γνωστό είναι όμως το ότι αυτός ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης εξομοίωνε τις δούλες με τα κατοικίδια ζώα, ενώ όλες τις γυναίκες θεωρούσε “σκεύη ηδονής” χωρίς καθόλου δικαιώματα; (Ηθικά Νικομ. 1161 Β, ΧΙΙ και Πολιτ. Α’ Β 8, 13) Ποιος γνωρίζει ότι ο άλλος μεγάλος του αρχαιοελληνικού πνεύματος, Πλάτων, πρότεινε επίσημα την κοινοκτημοσύνη των γυναικών! (Πολιτεία, 457D-459C-E, 406A-B).
Γ- Μήπως να θυμήσουμε τη βάρβαρη (κατά τα άλλα “πας μη Έλλην βάρβαρος”!) πράξη της ανθρωποφαγίας από τις εκστασιασμένες μαινάδες;
Δ- Μήπως να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τη γενίκευση ως αρετής(!!!) της ομοφυλοφιλίας, της παιδεραστίας και της “ιερής πορνείας”;
Πολύ μελάνι μπορεί να καταναλωθεί γράφοντας γι’ αυτές τις μελανές ιστορίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ας αφήσουμε όμως τους ίδιους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους να μας πουν τη γνώμη τους για ένα κομμάτι του πολιτισμού εκείνου, την αρχαία ελληνική θρησκεία-το μυθικό Δωδεκάθεο. Στην “Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας” του P. Nilsson (μεταφρ. Αικ. Παπαθωμοπούλου, Αθήνα 1977, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια.τομ. Ι, σελ. 146) διαβάζουμε τα εξής : “…κύριες πηγές της αρχαίας ελληνικής θρησκείας είναι τα έργα του Ομήρου και του Ησιόδου. Αυτοί…έπλασαν τους γνωστούς μας ανθρωπομορφικούς μας μύθους περί θεών. Προκειμένου να δώσουν τόνο στα ποιήματά τους προσέδωσαν στους θεούς ανθρώπινα σώματα με ανθρώπινες ανάγκες, πάθη, κακίες, ανηθικότητες, κ.λ.π…Ο αμαθής λαός όμως εξέλαβε αυτά τα ποιητικά σχήματα ως πραγματικότητες και έτσι με το πέρασμα του χρόνου δημιούργησε ιδεατά θεία όντα…Κάπως έτσι γεννήθηκε η αρχαιοελληνική θρησκεία. Μετά τον 6ο π.Χ.αιώνα όμως η θρησκεία τέθηκε σε κριτική από τους μορφωμένους, ξεκίνησε η αμφισβήτησή της και άρχισε να περιορίζεται στον αμόρφωτο λαό και τους χωρικούς”! Αυτά γράφει ο P. Nilsson τα οποία εύκολα τεκμηριώνονται μέσα από τα συγγράματα των αρχαίων ημών φιλοσόφων. Φιλοσόφων όπως ο Πλάτων, ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης όσο και πιο άγνωστων στους πολλούς όπως οι Θεόφραστος, Αριστόδημος,Αντισθένης, Πρόδικος, κ.α. Θα συνεχίσουμε όμως σε επόμενο φύλλο της “Αμαρυσίας” αφού δεν μας παίρνει ο χώρος.
ΙΙ)
Στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε στην τεκμηριωμένη θέση του P. Nilsson όσον αφορά τη δημιουργία της αρχαιοελληνικής θρησκείας. Η τεκμηρίωση της θέσεώς του γίνεται εύκολα με τη μελέτη των συγγραμάτων των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων. Συγκεκριμένα, ο Ξενοφάνης (570-480 π.Χ.) πρώτος διεκήρυξε επίσημα ότι “Είς Θεός, εν τε θεοίσι και ανθρώποισι μέγιστος” όπως και ότι “πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδός τε …όσοι παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν”. (Ξενοφ. Απολ. 11). Ο Μητρόδωρος (5ος αι. π.Χ.), μαθητής του Αναξαγόρα, διετύπωσε την άποψη ότι οι θεοί δεν ήταν εκείνο που νόμιζαν όσοι τους έχτιζαν ναούς και τους προσκυνούσαν.(P. Decharme, “Ελληνική Μυθολογία”, τομ. Α’, σελ. 286). Ο Ηρόδοτος άσκησε κριτική στο Μαντείο των Δελφών για ψεύτικους χρησμούς, ενώ ο Αριστόδημος και ο Δημοσθένης περιγελούσαν τις ανόητες μαντείες του. Ο Αντισθένης (414-365π.Χ.) δίδασκε πως ο Θεός είναι ένας και απόλυτα υπερβατικός για τον ανθρώπινο νου, ενώ με αηδία αποκήρυξε τη θρησκεία της εποχής του διότι οι θεοί της ήταν θεοποιηθέντες άνθρωποι!( Cicero de Nat. Deor. I, II, 13).
Aξίζει να γίνει αναφορά σε μερικούς ακόμα αρχαίους φιλοσόφους όπως ο Θεόφραστος (372-287π.Χ.) που ζήτησε να πάψουν οι ανόητες ζωοθυσίες τόσο από σεβασμό προς τα ζώα (WWF της αρχαίας Ελλάδος!) όσο και από το ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τέτοιες ενέργειες (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 6, σελ. 415). Πολλοί άλλοι έγραψαν και είπαν σχετικά όπως οι : Ηράκλειτος, Αναξαγόρας, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Θαλής, Δημόκριτος, Πρωταγόρας, Πρόδικος, Ευριπίδης, Επίχαρμος, Πίνδαρος, Ζήνων, Θεόδωρος ο Κυρηναίος, Λεύκιππος, Ευήμερος. Θα κλείσουμε όμως τις σχετικές μας αναφορές με τα λεγόμενα 3 μεγάλων φιλοσόφων-Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη. Ο Σωκράτης (469-399π.Χ.) διδάσκοντας στους μαθητές του μια διαφορετική μονοθεϊστική πίστη, καταδικάστηκε σε θάνατο ως “καινά δαιμόνια εισφέρων”. Ο Πλάτων (428-347π.Χ.) δήλωνε πως οι ανήθικοι μύθοι για τους θεούς αποτελούν επιζήμια πρότυπα για τους νέους (Πολιτ. 368 Α- 383 C), ενώ ο Αριστοτέλης όρισε το θείο ως το “πρώτον κινούν ακίνητον”, αρνούμενος τις ανόητες περί θεών πίστεις της αρχαιοελληνικής θρησκείας και για το λόγο αυτό κατηγορήθηκε για αθεϊσμό! Τι έτι χρείαν έχομεν; Περισσοτέρων αποδείξεων; Μάλλον όχι.
Είναι φανερό λοιπόν ότι οι σημερινοί αρχαιολάτρες που επιδιώκουν την αναβίωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (με την ευκαιρία μάλιστα της τελέσεως των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα) και της ειδωλολατρίας, ουσιαστικά επιδιώκουν την αναβίωση των σαθρών και αποβλήτων στοιχείων που είχαν υιοθετήσει οι τότε αγράμματοι χωρικοί. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι αρχαιολάτρες “ελληνόψυχοι” και τι επιδιώκουν; Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, (όπως και όσα προηγήθηκαν) αλλά και όσα θα ακολουθήσουν, θα χρησιμοποιήσω ως πηγή τα τεύχη του περιοδικού “Διάλογος” που εκδίδει η Πανελλήνια Ένωση Γονέων (γνωστή ως Π.Ε.Γ.) και που τυγχάνει της αναγνωρίσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η νεοειδωλολατρεία έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ρευμάτων της “Νέας Εποχής” όπως ακριβώς επιβεβαιώθηκε και στο προαναφερθέν συνέδριο της Θεσσαλονίκης. Οι αρχαιολάτρες διαστρέφουν τα ιστορικά δεδομένα και ενίοτε αποδεικνύουν έμπρακτα το μίσος τους εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας την οποία κατασυκοφαντούν. Ακόμη, επιχειρούν την “αποεβραιοποίηση”-όπως ισχυρίζονται- του Χριστιανισμού με απώτερο στόχο τη δήθεν “ελληνοποίησή” του, εκμεταλλευόμενοι επετείους, μνημεία, ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 (και μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα). Για το λόγο αυτό συχνά οργανώνουν ειδωλολατρικές τελετές στα ελληνικά βουνά. Τέλος, οι αρχαιολάτρες κινούνται, μπορούμε να πούμε και να τεκμηριώσουμε, στα πλαίσια του συγκρητισμού και αποκρυφιστικού πνεύματος της “Νέας Εποχής”.
Είναι προσφιλής τους τακτική να εκτοξεύουν κατηγορίες κατά της Εκκλησίας για δήθεν βιαιότητες εναντίον τους τη στιγμή που η Εκκλησία μας έχει υποφέρει τα πάνδεινα και έχει προσφέρει νέφη αγίων μαρτύρων λόγω της αγριότητος ειδωλολατρών αυτοκρατόρων όπως ο Λέων, ο Νέρων, ο Μαξιμιανός, ο Διοκλητιανός κ.α.. Μας κατηγορούν επίσης για καταστροφές μνημείων χωρίς ποτέ να διακρίνουν τις πραγματικές αιτίες καταστροφής τους που μεταξύ άλλων ήταν οι διωγμοί των αιρετικών αυτοκρατόρων, οι επιδρομές αλλοφύλων και η μανία των φυσικών φαινομένων. Πρέπει στο σημείο αυτό να γίνει αναφορά και στην αιτία καταστροφής του μοναδικού παγκοσμίως Ναού του Παρθενώνα για να φανεί το πόσο υποκειμενικοί και άδικοι είναι στην κριτική τους εναντίον μας οι αρχαιολάτρες, αλλά αυτό σε επόμενο φύλλο.
ΙΙΙ)
Στο περασμένο φύλλο κάναμε αναφορά στις κατηγορίες που εκτοξεύουν οι αρχαιολάτρες εναντίον της Εκκλησίας μας για καταστροφές μνημείων. Είναι άδικοι και ανυπόστατοι οι ισχυρισμοί αυτοί και ένα απλό παράδειγμα είναι η περίπτωση της καταστροφής του Παρθενώνα. Αυτή η καταστροφή, την οποία ηθελημένα αγνοούν οι “ελληνόψυχοι” συντελέστηκε κατά τα μέσα του 17ου αιώνος μ.Χ. όταν η τουρκοκρατούμενη Αθήνα πολιορκούταν από τους Ενετούς. Ο αρχηγός του ενετικού στόλου Μοροζίνι πολιορκούσε την πόλη και για να εξαναγκάσει τους Τούρκους σε παράδοση κανονιοβολούσε την Ακρόπολη την οποία είχαν μετατρέψει σε πυριτιδαποθήκη οι Τούρκοι κατακτητές! Κανείς τους όμως δεν κατηγορεί τους Τούρκους ή τους σημερινούς Ιταλούς για καταστροφή του μοναδικού μας Παρθενώνα!
Αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο τελικός στόχος των εν Ελλάδι-τουλάχιστον-αρχαιολατρών, σας διαβεβαιώνω πως είναι η αλλοίωση του χριστιανικού φρονήματος των νέων κυρίως ανθρώπων έτσι ώστε στην ηλικία των 50 και 60 ετών να ζουν “ελληνικά” και όχι -όπως λένε- εβραιοχριστιανικά. Αυτό το στοιχείο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν αφού προέρχεται από δικό τους κείμενο, εκτός κι αν το πάρουν πίσω και ζητήσουν συγγνώνη από την ελληνική μη κοιμώμενη νεολαία! (βλέπε περιοδικό Διιπετές, “Μεγάλη Ελληνική Εθνική Εκκλησία”, τευχ. 4, σελ. 29). Οι εν λόγω κύριοι αυτοαποκαλούνται με περισσότερους του ενός τίτλου και για το λόγο αυτό εναλλάσσω κι εγώ τους τίτλους στη σειρά αυτών των άρθρων. Χρησιμοποιούν κυρίως τα βαρύγδουπα : “αρχαιολάτρες”, “ελληνολάτρες”, “νεοπαγανιστές”, “ελληνόψυχοι”, “αρχαιόφιλοι”, “οπαδοί της πατρώας ή παραδοσιακής θρησκείας”, “Έλληνες εθνικοί”, κ.α. Πολύ συχνά δε χρησιμοποιούν την αρχαία ελληνική γλώσσα ως πρόσχημα, ενώ πραγματικός τους σκοπός είναι η προώθηση της αρχαιολατρείας. Αυτήν την υποκρισία και δολιότητα είχε επισημάνει μόλις από τον 6ο μ.Χ. αιώνα ο Άγιος Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που επεσήμανε τον κίνδυνο γράφοντας πως : “εν προσχήματι Ελληνισμού, για να συνεισελάση η δεισιδαιμονία της ελληνικής πλάνης” έλεγαν όλα αυτά!!! (P.G. Migne 102, 292B). Μερικές φορές πάλι καπηλεύονται ιδέες και κινήματα για να περάσουν τις δικές τους θέσεις όπως γίνεται όταν χρησιμοποιούν συνθήματα όπως “Να αγαπήσουμε ξανά τη γη” (για την ακρίβεια, εννοούν τη θεά “Γαία” της “Νέας Εποχής”), “Να σεβαστούμε τη φύση”, “Οργανισμός για τη διεθνοποίηση της ελληνικής γλώσσης”, “Η αναγκαιότητα της αρχαιοελληνικής παιδείας” κ.α.
Σε προηγούμενο φύλλο ανέφερα το μένος με το οποίο ξεσπούν εναντίον της Εκκλησίας μας και στο σημείο αυτό καλόν είναι να μάθει ο κόσμος τι λένε για μας οι άνθρωποι αυτοί για να καταλάβουν και την επικινδυνότητά τους. Στα διάφορα αρχαιολατρικά περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες και εγχειρίδια (Διιπετές, Ελληνική Αγωγή, Δαυλός, Ιχωρ, και πολλά άλλα) βρέθηκαν οι εξής χαρακτηρισμοί “αγάπης” και δεσμών “φιλίας” : οι ιερείς της Εκκλησίας μας χαρακτηρίζονται “στυγεροί Πρωτο-γενίτσαροι ρασοφόροι”, οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας ως “οι εξ ανατολών ύαινες”, “άγια ρεμάλια”, “κοπρόψυχοι” (ήμαρτον Θεέ μου!!!) , ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται ως “η θανατική ποινή κατά της Ελλάδος”, ακόμη “αμορφωσιά και σκοταδισμός”, ενώ οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, δηλαδή Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και Ισλαμισμός, ως γουρούνια μάλιστα με την εξής λεζάντα “Πάνω στους ίδιους βόθρους με τα ίδια πάντοτε κόπρανα”. Τι ευγένεια ψυχής αλήθεια! Γιατί άραγε μας φοβούνται τόσο πολύ;
Ώρα είναι όμως να αναφερθούμε και στην αναμφισβήτητη προσφορά του Χριστιανισμού στον Ελληνισμό. Την αφορμή μας δίνει η προ ολίγων μηνών δήλωση του Καθηγητού της Γλωσσολογίας και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γ. Μπαμπινιώτη : “Όποιος μιλάει για Ορθοδοξία ερήμην του Ελληνισμού ματαιοπονεί. Όποιος όμως μιλάει για Ελληνισμό ερήμην της Ορθοδοξίας κάνει κάτι χειρότερο, ασχημονεί“. Είναι γεγονός ότι η Ορθοδοξία δεν απορρίπτει a priori την ελληνική φιλοσοφία, είναι όμως εξαιρετικά επιλεκτική στο τι θα κρατήσει και τι θα απορρίψει-πάντα με κριτήριο το ποια στοιχεία προσλαμβανόμενα θα βοηθήσουν την πορεία του ανθρώπου στην κατά Χάριν θέωση.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την Ορθοδοξία για κατάργηση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, αφού υπάρχουν πολλές ιστορικές -και μη- αποδείξεις ότι η καταστροφή αυτή ήταν αποτέλεσμα της ηθικής σήψης του ίδιου του πολιτισμού την οποία επιτάχυνε ίσως η φυσική ανωτερότητα του χριστιανικού πολιτισμού. Θα σταματήσω στο σημείο αυτό για να συνεχίσω και να ολοκληρώσω τη σειρά των άρθρων αυτών στο επόμενο φύλλο.
IV)
Είπαμε στο προηγούμενο φύλλο για την ανωτερότητα του Χριστιανισμού και ας συνεχίσουμε για να ολοκληρώσουμε με την προσφορά του Χριστιανισμού στον πολιτισμό μας. Η ανωτερότητα του Χριστιανισμού είναι καταφανής αφού αυτός δίδαξε τον χωρίς καμιά διάκριση ανθρωπισμό. Στη χριστιανική κοινωνία καταξιώθηκαν για πρώτη φορά οι δούλοι, οι γυναίκες, οι βάρβαροι, οι φτωχοί, οι αγράμματοι, οι άσημοι πολίτες. Η ελληνική σκέψη, η φιλοσοφία, η γλώσσα, η δημοκρατία, εμπλουτίστηκαν και ανανοηματοδοτήθηκαν με στοιχεία του Χριστιανισμού και διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας. Άλλο τώρα αν οι άθεοι της Ευρώπης και μαζί τους οι δικοί μας οι πιθηκίζοντες και παπαγαλίζοντες δήθεν κόπτονται για τις ανθρώπινες ελευθερίες και επιζητούν την επιβολή της άθεης Ευρώπης! Αξίζει όμως να αφιερώσουμε λίγες γραμμές προσεχώς και γι’ αυτό το θέμα.
Που αλλού φαίνεται η ανωτερότητα της Χριστιανοσύνης; Στο ότι Πατέρες της Εκκλησίας μας όπως οι : Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Διονύσιος Αρεοπαγίτης, Γρηγόριος Νύσσης, Γρηγόριος Παλαμάς και πολλοί άλλοι σπούδασαν, μελέτησαν, διέδωσαν, χρησιμοποίησαν, αντέγραψαν και διέσωσαν τα αρχαία συγγράματα. Στα πανεπιστήμια της Βυζαντινής εποχής διδάσκονταν τα έργα του Ομήρου και άλλων αρχαίων συγγραφέων. Παρ’ όλα αυτά, οι Άγιοι αυτοί γνώριζαν και ξεχώριζαν τα σαθρά από τα χρήσιμα. Ο Μ. Βασίλειος αφού αφιέρωσε πολλά χρόνια στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας (μάλιστα δια πυρίνου λόγου του προέτρεπε τους νέους της εποχής του να μελετούν την ελληνική φιλοσοφία), μετά “έκλαιγε” τα χαμένα αυτά χρόνια κατά τα οποία, όπως έλεγε, έμαθε τόσο πολλά που δεν μπόρεσαν όμως να τον οδηγήσουν στη γνώση του Τριαδικού Θεού! Έφτασε δε στο σημείο να χαρακτηρίσει τη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών “πονηρά” και “φίλην πονηροίς πνεύμασιν…”! Στην επιστολή του προς τον επίσκοπο Ευστάθιο Σεβαστείας, αποδεικνύει ότι η κλασσική φιλοσοφία είναι “ματαιότης, σοφία μωρανθείσα, σοφία αφανιστική του Θεού”!
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς φθάνει στο σημείο να γράψει πως αυτός ο Σατανάς ενέπνευσε τους φιλοσόφους να χρησιμοποιήσουν παραγγέλματα της Παλαιάς Διαθήκης όπως : “πρόσεχε σεαυτώ” και “γνώθι σ’ αυτόν” ως δέλεαρ, αλλά η έννοια που δίνουν σε αυτά υπηρετεί μόνο τις φιλοσοφικές τους πλάνες. Ποιος τα γράφει αυτά; Αυτός που σε ηλικία 17 ετών γνώριζε τόσο καλά την αριστοτελική φιλοσοφία που απέσπασε τα συγχαρητήρια του αυτοκράτορα Ανδρονίκου του Β’. Πολλά ακόμη μπορεί κανείς να γράψει για το θέμα αυτό αλλά ίσως κούρασα τους αναγνώστες και πρέπει να κλείσουμε με κάποιες τελικές κρίσεις που αφορούν όλους τους βαπτισμένους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να διαπνεόμαστε από τα λόγια του Κυρίου μας που επαναλαμβάνει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης : “Αυτός είναι ο νόμος των πνευματικών προβάτων…να μην έχουν ανάγκη καμιάς διδασκαλίας έξω της Εκκλησίας και όπως ο Κύριος είπε αλλοτρίας φωνής μη ακούειν“. Κλείνοντας ας αναφερθούμε και στη σχετική διδασκαλία του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου (Ε.Π.Ε., τομ. 1, σελ. 93 κ. εξ.) : “…Επομένως προηγείται η κακία ως αιτία της ειδωλολατρίας. Αφού λοιπόν οι άνθρωποι έμαθαν να εφευρίσκουν εις βάρος των την ανύπαρκτον (εξ αρχής) κακίαν, κατά τον ίδιον τρόπον έπλασαν δια τους εαυτούς των τους ανύπαρκτους θεούς…Άλλοι επαυξάνοντες περισσότερο την ασέβειαν, εθεοποίησαν και προσκυνούν την ηδονή…Τοιούτοι θεοί είναι ο Έρως και η Αφροδίτη, ο Ζευς, ο Ποσειδώνας, ο Απόλλων, ο Ήφαιστος, ο Ερμής, η Ήρα, η Δήμητρα, η Αθηνά, κ.α….απεφασίσθη να λέγονται θεοί κατόπιν διαταγής του Θησέως…Αυτάς τας εφευρέσεις της ειδωλομανίας προ πολλού προέλεγε η Γραφή λέγουσα “Αρχή της πορνείας η επινόησις των ειδώλων”!
Στην εποχή μας μερικοί που επικαλούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι ακριβώς αυτοί που τα καταπατούν όλα αυτά και επιδίδονται ανερυθρίαστα σε ανίερες πράξεις, ύβρεις, προπηλακισμούς, παραχάραξη της ιστορίας και χρειάζεται μεγάλη προσοχή από όλους εμάς. Οι “ελληνόψυχοι” δεν είναι καθόλου ελληνόψυχοι. Δεν έχουν καμιά σχέση με την Χριστιανική πίστη, δεν ανήκουν στην Εκκλησία μας. Είναι αιρετικοί και οφείλουμε να προσευχόμαστε ο Πανάγαθος Θεός να τους φωτίσει να επανέλθουν στην πραγματική πατρώα πίστη που είναι η Ορθοδοξία μας. Ως τότε, ας αγρυπνούν οι φύλακες και ειδικά στις μέρες που διανύουμε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Συν τω χρόνω θα ξεσκεπαστούν τα δόλια σχέδια όλων αυτών που δήθεν προσβάλλονται από την πίστη μας και τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας. Ο Θεός όμως θα δώσει και θα δικαιωθεί και πάλι ο Ορθοδοξότατος Ήρωάς μας στρατηγός Μακρυγιάννης που έλεγε πως όλο τρώνε από τη σάρκα μας (ενν. της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας), αλλά όλο μένει ικανή μαγιά!!!
* Κείμενα δημοσιευμένα στην εφημερίδα των Βορείων Προαστίων «Αμαρυσία»