ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΕΙΝΑΙ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΑΙΤΙΟΣ ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΟΣ;
Εάν αρμόζη να λέγωμεν ότι ο Σατανάς είναι αίτιος κάθε αμαρτήματος, είτε κατά νουν είτε κατά λόγον είτε κατά πράξιν.
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ
Γενικώς πιστεύω ότι αυτός καθ’ εαυτόν ο Σατανάς δεν μπορεί να γίνη δια κάποιον αίτιος αμαρτίας και ότι επιχειρεί να παρασύρη τους απρόσεκτους εις τας αδυναμίας των, χρησιμοποιών άλλοτε μεν τας φυσικάς των επιθυμίας, άλλοτε δε και τα απαγορευμένα πάθη. Χρησιμοποιεί δε τας φυσικάς επιθυμίας, όπως επιχείρησε να κάμη με τον Κύριον, όταν άντε- λήφθη ότι πείνασε και του είπεν «εάν είσαι υιός του Θεού, ειπέ οι λίθοι ούτοι να γίνουν άρτοι»· αλλά και τα απαγορευμένα πάθη χρησιμοποιεί, όπως εις την περίπτωσιν του Ιούδα, διότι, όταν εβεβαιώθη ότι αυτός είχε την νόσον της φιλαργυρίας, εξεμεταλλεύθη αυτό πάθος και κατέρριψε τον φιλάργυρον εις το έγκλημα της προδοσίας δια των τριάκοντα αργυρίων.
Ότι τα κακά προέρχονται από ημάς τους ιδίους το αποδεικνύει σαφώς ο Κύριος, διότι λέγει ότι «εκ της καρδίας εξέρχονται οι πονηροί διαλογισμοί». Συμβαίνει δε τούτο εις εκείνους που εξ αμελείας εγκατέλειψαν ακαλλιέργητα τα φυσικά σπέρματα των αγαθών, όπως αναφέρουν και αι Παροιμίες· «ο άφρων είναι ως αγρός, και ο έχων ολίγον νουν είναι ως αμπελών. Εάν αφήσης αυτόν, θα καταστή άγονος και πλήρης χόρτου, και θα εγκαταλειφθεί».
|
-Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους να λένε ότι φταίει ο πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οι ίδιοι που δεν αντιμετωπίζουν σωστά τα πράγματα. Έπειτα ο πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορείς να μας εμποδίσει από το κακό; Την δουλειά του κάνει. Να μην τα φορτώνουμε και όλα στον πειρασμό. Ένας υποτακτικός, που ζούσε σε μια Καλύβη με τον Γέροντά του, μια φορά που έμεινε για λίγο μόνος του, πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σε ένα κλειδί -ήταν από εκείνα τα μεγάλα, τα παλιά τα κλειδιά- και άναψε από κάτω ένα κερί, για να το ψήσει! Μπαίνει ξαφνικά ο Γέροντας και τον βλέπει. «Τι κάνεις εκεί;», του λέει. «Να, Γέροντα, ο πειρασμός με έβαλε να ψήσω ένα αυγό», του λέει ο υποτακτικός του. Και τότε ακούσθηκε μια άγρια φωνή: «Αυτήν την τέχνη εγώ δεν την ήξερα, από αυτόν την έμαθα!». Ο διάβολος μερικές φορές κοιμάται, και εμείς τον προκαλούμε. Απόσπασμα από το βιβλίο: «Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Γ’ – Πνευματικός Αγώνας», Ιερόν Ησυχαστήριον, «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρώτη Θεσσαλονίκης 2001 |
-Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μια πτώση να λέμε: «Ο πειρασμός με έριξε»;Εις την ψυχήν λοιπόν που έχει καταστή άγονος από την τοιαύτην αμέλειαν και έχει εγκαταλειφθή είναι φυσικόν να φυτρώνουν κατ’ ανάγκην άκανθοι και ζιζάνια, και να παθαίνη εκείνο που ελέχθη· «επερίμενα να κάμη σταφυλήν, έκαμε δε ακάνθας».
Περί της ψυχής αυτής ελέχθη εις προηγούμενον στίχον «και εφύτευσα άμπελον Σωρήχ», που σημαίνει εκλεκτή. Παρόμοιον χωρίον με αυτό μπορεί κανείς να εύρη και εις τον Ιερεμίαν, όταν λέγη εκ μέρους του Θεού «εγώ εφύτευσα καρποφόρον άμπελον, εξ ολοκλήρου αληθινήν πως μετεβλήθης εις πικράν άμπελον, ή άμπελος που έχεις καταστή ξένη προς εμέ;».
ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΡΓΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ-ΕΠΕ- 9, ΟΡΟΙ ΚΑΤ’ ΕΠΙΤΟΜΗ- ΕΡΩΤΗΣΙΣ 75
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
