Μοναχής Αντωνίας Μανδελιά (+)
Η «ΑΡΠΑΓΗ» ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΓΜΑ
ΤΩΝ ΝΕΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία στους αιρετικούς κύκλους για την λέξη «αρπαγή». Έχει μπει στο θρησκευτικό λεξιλόγιο παρ’ όλον ότι αύτη καθ’ εαυτή, με την έννοια που της δίνουν οι Νεοπεντηκοστιανοί, δεν υπάρχει στην Αγ. Γραφή, στην οποία συναντούμε μόνο το ρήμα στην παθητική φωνή: «αρπαγησόμεθα».
Ακόμη και ο ημερήσιος τύπος ασχολήθηκε με το θέμα, αλλά από την φαιδρή του πλευρά. Διαβάσαμε στην Εφημερίδα «Τα Νέα» της 15-7-1998 στις «Διαστάσεις»:
«Στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών, ψαλμωδίες ακούονται κάθε Τετάρτη από τα ανοιχτά παράθυρα ενός διαμερίσματος, και μαζί ρυθμικά χτυπήματα από τις παλάμες μιας ομάδας ανθρώπων, που κρατούν τον ρυθμό με πάθος και κατάνυξη. . . . . Είναι η συνάντησή τους για επαφή με το Θεό τον οποίο θα δουν σύντομα όπως πιστεύουν. Όλοι τους ανήκουν στην Εκκλησία των Αναγεννημένων Χριστιανών μία από τις πολλές αιρέσεις της Αμερικής, της οποίας αρκετά μέλη έχουν εγκατασταθεί στην Ιερουσαλήμ και περιμένουν την Δευτέρα Παρουσία. . . . Ο Χριστός θα επιστρέψει στη γη μόλις μπούμε στο 2000 λέει ο Ντέιβιντ. Καλά δεν έκανα που ήρθα εδώ από τώρα;»
Το ξενοδοχείο ανήκει σε Παλαιστινίους που διαφημίζουν με ζήλο τη θέα του και την προνομιακή του θέση «στα μέρη όπου θα επιστρέψει ο Χριστός».
Στο ίδιο ξενοδοχείο διαμένουν πολλοί σαν τον Ντέιβιντ οι οποίοι έχουν πουλήσει τα υπάρχοντά τους στην Αμερική. Πολλοί τρέχουν στους ψυχιάτρους της Ιερουσαλήμ, διότι ή υπερένταση τους, τους έχει δημιουργήσει ψυχοσωματικά συμπτώματα. Οι ψυχίατροι μιλούν για το «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ».
Το θέμα λοιπόν της «αρπαγής» έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις σε ομάδες που δρουν στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στην Γερμανία, την Βουλγαρία κ. ο. κ. Και στην Ελλάδα δυστυχώς, υπάρχουν κάποιοι που «χτυπούν παλαμάκια ρυθμικά» πριν από την προσευχή.
Τα στοιχεία που θα αναπτύξουμε στην συνέχεια προέρχονται κυρίως από το βιβλίο του Martin de Haan που περιέχει τα μαθήματα μέσω ραδιοφώνου, τα λεγόμενα Radio Bible Class του Grand Rapids του Μίτσιγκαν των ΗΠΑ.
Ο συγγραφέας αυτός υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε καλά τους έσχατους καιρούς, αν δεν κάνουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην έλευση του Χριστού στον αέρα για να πάρει μαζί Του την Εκκλησία Του και στην έλευση του Χριστού κάτω στη γη, για να απελευθερώσει το «λαό Ισραήλ» και να εγκαθιδρύσει τη χιλιετή Βασιλεία.
Δηλαδή, ισχυρίζεται ότι λίγο πριν την εμφάνιση του Αντίχριστου, ο Χριστός θα έλθει στον «αέρα» και θα αρπαγούν «οι αναγεννημένοι», οι ζώντες κατ’ εκείνον τον καιρόν, οι οποίοι προηγουμένως θα μεταμορφωθούν σε άφθαρτους. Επίσης, όσοι από τους προαπελθόντες είχαν αναγεννηθεί, θα αναστηθούν και αυτοί άφθαρτοι και όλοι μαζί θα συναντήσουν τον Χριστό στο μεσουράνημα και κάπου εκεί θα παραμείνουν επί επτά χρόνια.
Μόλις γίνει η «αρπαγή» θα εμφανισθεί λένε, ο Αντίχριστος ως παγκόσμιος Κυβερνήτης, κατ’ άλλες δε ομάδες (Ελληνικές) ως Κυβερνήτης του Ευρωπαϊκού Κράτους.
Αυτός, όπως λέει η Γραφή, θα είναι πολύ κακός, αφού θα είναι «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα» αφού θα έλθει «κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους» (Β’ Θεσσαλονικείς, Β’ κεφάλαιο).
Αυτή είναι η πρώτη φάση. Στο τέλος της επταετίας, λένε, ο Χριστός θα νικήσει τον Αντίχριστο και θα κατεβεί στη γη μαζί με όλους «τους αγίους», δηλ. όσους είχαν «αρπαγεί», και θα εγκαταστήσει την επί γης χιλιετή βασιλεία Του στην οποία οι «άγιοι» θα συγκυβερνήσουν.
Κατά τους εν λόγω νεοπεντηκοστιανούς, αυτή είναι η Δευτέρα επί γης παρουσία του Χριστού που είναι και η Δευτέρα φάση της όλης σκηνοθεσίας.
Το άρθρο της εφημερίδος «Τα Νέα» της 15-7-98 γράφει ότι ο Ντέιβιντ εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό ξενοδοχείο με θέα το Όρος των Ελαίων, πριν από επτά χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι αφού κατά τον Ντέιβιντ και κατ’ άλλους δικούς μας νεοπεντηκοστιανούς, το 2. 000 μ. Χ. θα έλθει ο Χριστός στη γη (η 2α φάση), θα έπρεπε ήδη το 1993 να είχε γίνει η πρώτη φάση δηλαδή η «αρπαγή», η οποία όμως δεν έγινε!!!
Νομοτελειακά αποδεικνύεται ότι δεν έγινε η «αρπαγή» αφού στα χρόνια που μεσολαβούν μεταξύ του 1993 και του 2000 δεν εμφανίστηκε ο Αντίχριστος.
Με τις φάσεις και τα χρονικά όρια που θέτουν οι ομόθρησκοι του Ντέιβιντ, αποκλείουν την εμφάνιση του Κυρίου Ιησού Χριστού επάνω στη γη! διότι δεν προηγήθηκε η «αρπαγή», ούτε ο Αντίχριστος.
Υπάρχει και η τραγική πλευρά στην όλη σκηνοθεσία, η οποία θα αποδειχθεί πολύ οδυνηρή.
Τι θα απογίνει ο Ντέιβιντ και όσοι άλλοι έχουν πουλήσει τα υπάρχοντά τους με την προσδοκία του 2000; Αυτή είναι η οικονομική πλευρά. Η ψυχολογική θα είναι τραγικότερη όταν συνειδητοποιήσουν ότι έπεσαν θύματα ίσως κάποιοι νομίσουν ότι τους εξαπάτησε ο Ιησούς Χριστός. Πάντως, τους περιμένει πολύ οδυνηρή διαπίστωση στην πραγματικότητα.
Βεβαίως, όλη αυτή τη φιλολογία περί «αρπαγής» εκτός από αντι-Γραφική πρέπει να την χαρακτηρίσωμε και ως ένα τρόπο εκβιασμού και εκφοβισμού των ανύποπτων θυμάτων, που συχνά αγνοούν την υγιή διδασκαλία της Αγ. Γραφής. Εσωτερικευομένη η «αρπαγή», χρησιμεύει ως μέσον πίεσης και εκφοβισμού, προβαλλόμενη δε ως υπόσχεση απαλλαγής από μεγάλες «θλίψεις», έχει στόχο καθαρά προσηλυτιστικό.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας θα πρέπει να ετοιμασθεί για την αντιμετώπιση της νέας κατάστασης που θα προκύψει από την μεγάλη απογοήτευση των θυμάτων των αιρέσεων αυτών από το «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ» ώστε να μπορέσει να ενεργήσει θεραπευτικά επειδή κατέχει όλην την Αλήθεια και η Αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός, δεν δημιουργεί προβλήματα, αλλά δίνει αληθινές λύσεις σ’ αυτά.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΔΙΑΛΟΓΟΣ” ΤΕΥΧΟΣ 15 – 1999
