της Λυγερής Μελά
Master Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, τελ. Θεολογίας
Η «ΥΠΕΡΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ»1
ΚΑΙ Η ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΜΥΗΣΗ
H σημαντικότερη ίσως οργάνωση που συνετέλεσε στην παγκόσμια εξάπλωση του αποκρυφισμού στο ευρύτερο κοινό, επιστημονικό και μη, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή, υπήρξε ως γνωστόν η Θεοσοφική Εταιρεία, που ιδρύθηκε το 1875.
Από πολύ νωρίς, ένας από τους στόχους της ήταν η δημιουργία μιας ομάδας ψυχολόγων2, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας το κατάλληλο λεξιλόγιο, θα διέδιδαν στον επιστημονικό κόσμο τις διδασκαλίες της Kabbalah, του εβραϊκού μυστικισμού, που βασίζεται πρωτίστως στην άμεση επικοινωνία με τα πνεύματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τη γέννηση της Ψυχολογίας εκπρόσωποι της (S. Freud, C. Jung. W. James κ.α). όχι μόνο επηρεάστηκαν, αλλά και προώθησαν συνειδητά τη καμπαλιστική-θεοσοφική διδασκαλία για τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο, που επικρατούσε στους «εσωτερικούς κύκλους» της Δύσης ως «ανώτερη Φιλοσοφία». Σαν αποτέλεσμα, ο λόγος του Κυρίου για την ύπαρξη του δαιμονικού κόσμου χλευάστηκε, ώστε από πολλούς ειδικούς να κατηγορείται μέχρι σήμερα ως διδασκαλία «αντιεπιστημονική» έως και «μη ανθρωπιστική».
Η σύγχρονη προσπάθεια του αποκρυφισμού να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον χώρο της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, να διαστρέψει πλήρως το έργο της και να το στρέψει αποκλειστικά στην επικοινωνία και την καταληψία από τα πνεύματα φέρει τον τίτλο: «Υπερπροσωπική Ψυχολογία». Ο κλάδος αυτός βασίζεται στην «Εσωτερική Ψυχολογία» της θεοσοφίστριας και μέντιουμ Alice Bailey, την παρουσιαζόμενη ως πνευματική μητέρα του κινήματος της «Νέας Εποχής» του ερχομένου ψευδο-μεσσία. Η θεοσοφική οργάνωση της «Παγκόσμιας Καλής Θέλησης» της Bailey προβάλλει την «Υπερπροσωπική Ψυχολογία» ως την «νέα ψυχολογία», που θα προετοιμάσει την ανθρωπότητα για τον 21ο αιώνα, για μια νέα εποχή και ένα νέο πολιτισμό… για την επίσπευση της γέννησης ενός «νέου κόσμου»3.
Πρωτοπόροι της «Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας» θεωρούνται επίσης ο επιφανής ψυχολόγος και θεοσοφιστής William James, ο Carl Jung, ο καμπαλιστής Roberto Assagioli και ο Abraham Maslow. Ο όρος «Υπερπροσωπική Ψυχολογία» διαδόθηκε για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό το 1967 από τον Abraham Maslow. που την προώθησε μάλιστα, ως «την τέταρτη δύναμη στην ψυχολογία, μετά την ψυχαναλυτική, την συμπεριφοριστική και την ανθρωπιστική κατεύθυνση»4.
Πρέσβευε, ότι ξεπερνά τις άλλες τρεις κατευθύνσεις, καθώς περιλαμβάνει τις μυστικιστικές εμπειρίες, που ο ίδιος θεωρούσε «κορυφαίες», τοποθετώντας τις δαιμονικές οπτασίες στο υψηλότερο σημείο της πυραμίδας των αναγκών του ανθρώπου σαν ένα απαραίτητο συστατικό της «αυτοπραγμάτωσης». Την ανθρωπιστική κατεύθυνση, που ο ίδιος είχε εισαγάγει, την θεωρούσε απλώς ως «μεταβατική, σαν μία προετοιμασία για μία υψηλότερη τέταρτη ψυχολογία, την υπερπροσωπική. την πέραν του ανθρώπου… πέρα από την ταυτότητα και την αυτοπραγμάτωση»5.
H δήλωσή του αυτή δημοσιεύεται στο πρώτο τεύχος της νεοεμφανιζόμενης εφημερίδας της Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας (Journal of Transpersonal Psychology)6, η οποία εκδίδεται από τον ιδρυτή της Journal of Humanistic Psychology7. Την ιδία περίοδο ο Maslow ορίζεται Πρόεδρος του Αμερικανικού Ψυχολογικού Συνδέσμου (ΑΡΑ) (1968-1969). ενώ τον επόμενο χρόνο πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, πριν να εκπληρωθεί «το όραμά του» για την «Υπερπροσωπική Ψυχολογία».
Πολύ σύντομα, το 1971, ιδρύεται η «Εταιρεία για την Υπερπροσωπική Ψυχολογία», (Transpersonal Psychology Association), μετά από δύο χρόνια το «Ινστιτούτο των Νοητικών Επιστημών» (Institute of Noetic Sciences) και πρόσφατα (1999) η «Ευρωπαϊκή Εταιρεία της Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας»8 (European Transpersonal Psychology Association) με ένα από τα πολλά σύμβολα της, τον «ροδόσταυρο».
Μέσα από την «Υπερπροσωπική Ψυχολογία» προωθείται έντεχνα όλη η κακοποιός και μισάνθρωπη διδασκαλία των δαιμόνων, με τη χρήση ψυχολογικών εννοιών. Βασικά σημεία της είναι τα ακόλουθα:
1. Ως ανώτερος και έσχατος σκοπός της Ψυχολογίας προβάλλεται η εκούσια κατάληψη από τα δαιμόνια ως «ένωση της ψυχής με την κοσμική ψυχή του σύμπαντος», «με το συλλογικό ασυνείδητο», «την άλλη πλευρά».
2. Για την απαλλαγή από τον πόνο και το άγχος, ως λύση προβάλλεται η «διάλυση της προσωπικότητας», η «κατάργηση των ορίων του εγώ», η εμπιστοσύνη και η πλήρης παράδοση «στο ασυνείδητο» και τα «πνεύματα-οδηγούς9».
3. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην «ψυχή» και την εξουδετέρωση των «μηχανισμών άμυνας», που χρησιμοποιεί, για να αντισταθεί στις διάφορες οπτασίες και την επικοινωνία με τα πνεύματα, με τη «βοήθεια» τεχνικών κατάργησης του νου και διάλυσης της προσωπικότητας10.
4. Απαιτείται η κατάργηση του νου για την άκριτη αποδοχή του περιεχομένου των «αναδυομένων» φανταστικών εικόνων και η κατάργηση του συναισθήματος, για να μην αφυπνισθεί ο άνθρωπος και κινηθεί αρνητικά προς τις κατασκευασμένες δαιμονικές εμπειρίες.
5. Για την πρόκληση μεταλλαγμένων καταστάσεων συνείδησης χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι (διαλογισμός, γιόγκα, ύπνωση, ενεργητική φαντασία, ασκήσεις με αναπνοές, χρήση ψυχεδελικών κ.α), ενώ ως πιο σημαντική και ανώτερη θεωρείται η αφύπνιση της θεάς-όφεως (Κουνταλίνι), που θεωρείται ότι ενυπάρχει «σαν θεός, μέσα μας».
6. Οι οπτασίες πνευμάτων, οι ψεύτικοι ουράνιοι κόσμοι και οι ζωηρές εικόνες, που κατασκευάζουν τα πεπτωκότα πνεύματα στη φαντασία, προβάλλονται ως το «εσωτερικό μονοπάτι» του κάθε άνθρωπου, ως η ακριβής αναπαραστατική φύση του εσωτερικού του κόσμου.
7. Η «άγνοια» των δυτικών, των «μη μυημένων» στην άσκηση του διαλογισμού, φέρεται ως επιχείρημα, για να δικαιολογηθεί ο «φόβος» και η αποστροφή τους προς τις αρνητικές εμπειρίες και τις παράδοξες οπτασίες, που βιώνονται κατά τον διαλογισμό.
8. Ο επώδυνες συνέπειες της δαιμονοληψίας θεωρούνται ως απαραίτητο βήμα για μεγαλύτερες μυήσεις. Οι μυημένοι, που «αντέχουν» τις οδυνηρές εμπειρίες και που συνεχίζουν να επικοινωνούν με τα δαιμόνια μέσω του διαλογισμού, θεωρούνται άνθρωποι με ιδιαίτερη δύναμη, αυτογνωσία, αυτοπειθαρχία, με ενισχυμένο και σταθερό «Εγώ».
9. Η «Υπερπροσωπική Ψυχολογία» προβάλλεται ως υπεράνω όλων των θρησκειών και της επιστήμης, γιατί χρησιμοποιεί τεχνικές από όλους τους επιμέρους κλάδους της ψυχολογίας και βασίζεται στις μυστικιστικές εμπειρίες όλων των αρχαίων θρησκειών11.
10. Οι μυστικιστικές εμπειρίες θεωρούνται υπεράνω «θρησκείας» και «δόγματος»12 και με τον τρόπο αυτόν η δαιμονοληψία σαν εμπειρία θεωρείται ανώτερη από την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη ή το δόγμα. Τα οράματα των μέντιουμ και οι «δυνάμεις» των μάγων τους τοποθετούν σε «ανώτερο εξελικτικό στάδιο» υποτιθέμενης πνευματικής ανάπτυξης από εκείνο των Χριστιανών.
11. Αναγνωρίζεται ισότιμα κάθε κατεύθυνση και οποιαδήποτε τεχνική είναι ανοιχτή για να συμπεριλάβει την «Υπερπροσωπική» -αποκρυφιστική διάσταση στο «κλινικό της έργο», όπως της Bailey, του Jung και του Assagioli13. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην «ευθυγράμμιση» και τον διάλογο του «Εγώ» με το «αρχέτυπο του Εαυτού», δηλαδή ένα δαιμόνιο, το όποιο γίνεται το «πνεύμα – οδηγός» του ασθενή, όταν ο τελευταίος συντονίσει κατάλληλα το σώμα, το συναίσθημα και τον νου του για «να μπορέσει να σταθεί τελικά μπροστά στην παρουσία του Μεγάλου Βασιλέα, του Ενός Μύστη», δηλαδή του Σατανά.
Ο θεραπευτής, όταν το θεωρήσει απαραίτητο, καλεί τους «αγγέλους» του πελάτη του, για καθοδήγηση και εύρεση «θεραπευτικής στρατηγικής». Ο πελάτης, άλλωστε, μπορεί να δεχθεί επίσκεψη από τον «Βούδδα», το «Μεγάλο Πνεύμα», τη «Μητέρα – θεά», τον «Χριστό», έναν «Γκουρού», έναν «Φύλακα» και άλλους «πνευματικούς οδηγούς» ή «βοηθούς», γι’ αυτό καλείται να αναπτύξει την ενόρασή του και να εμπιστευθεί την «εσωτερική του γνώση».
Η κακοποίηση υπό των δαιμόνων, όσων μπαίνουν «στη σφαίρα επιρροής των» είναι βέβαια ανελέητη. Οι «υπερπροσωπικοί ψυχολόγοι» κηρύττουν όμως, ότι ο πόνος και οι οδυνηρές εμπειρίες, που προέρχονται από τη διάλυση της προσωπικότητας, καθιστούν το άτομο ικανό να μπει σε πνευματιστικές καταστάσεις και να γίνει δοχείο μεταμόρφωσης… να καταληφθεί από τα πνεύματα… να υποστεί μια αλλαγή που δεν προέρχεται από το άτομο, αλλά από τη σοφή φύση της «Ψυχής». Για παράδειγμα, τα καταθλιπτικά συμπτώματα θεωρούνται ότι δείχνουν την ανάγκη του άτομου να βυθιστεί περισσότερο μέσα στην κατάθλιψή του, την οποία ονομάζουν και «ηρωικό ταξίδι της καθόδου».
Αν κάποιος στην πορεία υποστεί σοβαρές διαταραχές, σημαίνει ότι δεν είχε «σταθερό Εγώ» και ότι «δεν έκανε σωστά» διαλογισμό. Αν πάλι προσπαθήσει να διακόψει τέτοιου είδους τεχνικές, αυτό θεωρείται επιβεβαίωση πως δεν είχε την «απαιτούμενη δεκτικότητα» και δεν ήταν «άξιος» για τέτοιες εμπειρίες. Μάλλον, «οι αλήθειες με τις οποίες ήρθε σε επαφή ήταν πολύ σπουδαίες και οι ενέργειες πολύ δυνατές, για να αφομοιωθούν από τις νοητικές του δυνάμεις και την προσωπικότητα του». Για τις οδυνηρές συνέπειες μπορεί να κατηγορηθεί επίσης το «κάρμα» του άτομου, η «εθνική του κληρονομιά», το «εξελικτικό του στάδιο», καθώς και το ότι «δεν ευθυγράμμισε σωστά» το νου, το σώμα και το συναίσθημα του με τη δαιμονική «Ιεραρχία».
Ενδεικτικό της μεγάλης επιρροής των θεοσοφιστών στον χώρο της σύγχρονης ψυχολογίας είναι ότι, μετά από ενέργειες των εκπροσώπων της «Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας14», εισήχθη στην πρόσφατη έκδοσή του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου, DSM–IV, μια νέα διαγνωστική κατηγορία (V62.89). που ονομάστηκε «θρησκευτικό ή πνευματικό πρόβλημα». Στόχος των θεοσοφιστών, όπως αναφέρουν, ήταν άφ’ ενός να χαρακτηριστεί ως «ψυχοθρησκευτικό πρόβλημα» ή «επίμονη προσκόλληση στην ορθοδοξία» και άφ’ ετέρου να μη θεωρηθούν παθολογικές, αλλά ως «ψυχοπνευματικά προβλήματα» οι οδυνηρές εμπειρίες που προκαλούνται από την επαφή με τα δαιμόνια, «από τη σχέση ενός άτομου με μία υπέρτατη οντότητα ή δύναμη»15. Αυτοί, που θα θεωρούνται ικανοί να διαγιγνώσκουν και να θεραπεύουν τέτοιου είδους «θρησκευτικά ή πνευματικά προβλήματα», θα είναι οι «υπερπροσωπικοί ψυχολόγοι», που θα τοποθετηθούν σε αντίστοιχες θέσεις. Τελικά, μόνον όσοι έχουν εκπαιδευθεί στην εωσφορική παραψυχολογία θα θεωρούνται ότι έχουν την «πολιτιστική ευαισθησία» για την «σωστή αξιολόγηση» και τη «θεραπεία» ενός τέτοιου «θρησκευτικού ή πνευματικού προβλήματος».
1. Transpersonal Psychology.
2. Bailey, Α. & Khul, D., Discipleship In The New Age-Volume I (2nd ed.). Lucis Trust 1944.
3. World Goodwill Newsletter, New Minds for a New World. No 1, Lucis Trust 1999. Βλ. και http://www. oneworld.ru/lucis-rus/goodwill/wgnl991.hlm
4. Maslow, Α., Toward a Psychology of Being, (2nd ed.),New York. D. Van Nostrand Co. 1968.
5. Maslow. Α.. The Further Reaches of Human Nature, Journal of Transpersonal Psychology, 1969,1, (1), p. 1-9.
6. Βλ. Maslow, Α., ένθ’ άνωτ.
7. Cunningham. P. F., Bridging Science And Spirit- New England Psychological Association Newsletter, 21 (1), 2004. Βλ. και: http://www. nepa-info.org/NEPA_NEWS_2.pdf
8. Βλ. Cunningham, P. F., ένθ’ άνωτ.
9. Bailey, A. & Khul, D., Letters On Occult Meditation, Lucis Trust 1922.
10. Βλ. Bailey, A. & Khul, D., ενθ’ άνωτ.
11. Davis, J., Introduction to Transpersonal Psychology, Part Eight: Transpersonal Psychology and the Wisdom Traditions, 1997. Βλ. και John Davis Ph. D. Home Page: http://www. naropa. edu/ faculty/johndavis/ tp/tpi ntro8.html
12. Βλ. Davis, J., ένθ’ άνωτ.
13. The Centre for Transpersonal Psychology (CTP), (Member of the United Kingdom Council for Psychotherapy, London 2005. Βλ. και http://www.transpersonalcentre. co.uk/about.htm
Από το περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ αρ.52
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com