Άννας Μπουρδάκου μέλους του ΑΣ. της Π.ΕΓ.
ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Γράφει η οργάνωση:
1910, «Σκοπιά» (Αγγλική Έκδ., σελ. 298, 299): «Οι 6 τόμοι των Γραφικών Μελετών (του Κ. Ρώσσελ) ήσαν για τους πιστούς πολύ πιο βασικοί από την αγία Γραφή».
Ο διάδοχος του Κ. Ρώσσελ ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ συνέχισε την δοξασία αυτή του προκατόχου του κάτι που ισχύει έως σήμερα και είναι ακριβώς αυτό που εκφράζει την «Σκοπιά» σαν εταιρία, που είναι η αύξηση των κερδών.
1928, «ΚΑΤΑΛΛΑΓΗ», σελ. 308: «Ουδείς ερευνητής δύναται να προοδεύσει και να εμβαθύνει εις τας έρευνας αυτού άνευ της βοηθείας της Σκοπιάς».
1930, «ΦΩΣ», τόμος Α’, σελ. 70: «Ο Κύριος εχρησιμοποίησε την Σκοπιά, όπως αναγγείλει τις αλήθειες».
1932, «Διεκδικήσει», τόμος Α, σελ. 122: «Η τάξη του δούλου δεν θα απατηθή, ούτε θα αποθαρρυνθή, από τις συκοφαντίες των εχθρών ότι δήθεν ασχολείται με βιβλιοπωλική επιχείρηση. Η έκδοση εντύπων γίνεται με την εντολή του Κυρίου και είναι το μεγαλύτερο προνόμιο που χορηγήθηκε εις τους επί γης οπαδούς του Χριστού» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Κατόπιν εντολής λοιπόν του Κυρίου ενεργεί ο «δούλος» και ως «πιστός» στον Κύριο υπακούει και εκδίδει βιβλία κ.α. και συγκεντρώνει χρήματα. Επίσης φαίνεται καθαρά το πως αισθάνεται η «Σκοπιά» και ποια είναι η θέση της έναντι του Ιησού Χριστού. Ομιλεί για οπαδούς. Όμως ο Ιησούς Χριστός δεν έκανε ούτε οργάνωση, ούτε κόμμα, ούτε ομάδα, για να έχει οπαδούς. Ίδρυσε Εκκλησία της οποίας είναι η Κεφαλή και μέλη της οι πιστοί που βαπτίζονται στο όνομά Του (Γαλ. γ 2629).
1955, «Σκοπιά», σελ. 22: «Όμως χωρίς την Σκοπιά και εάν ακόμη μελετά την Γραφή δεν μπορεί να είναι κανείς «μάρτυρας του Ιεχωβά», θα πεθάνει από έλλειψη πνευματικής τροφής».
Οι αποκαλύψεις του «δούλου» συνεχίζονται. Η αγία Γραφή δεν προσφέρει πνευματική τροφή, χωρίς την «Σκοπιά». Τον οπαδό τον περιμένει αιώνιος θάνατος. Τρομερή η απειλή για τα θύματα στην περίπτωση παρακοής, δεν μπορούν ούτε «μάρτυρες του Ιεχωβά» να είναι. Και η πλύση εγκεφάλου συνεχίζεται.
1962, «Ξύπνα», 8-5-62, σελ. 30: «Αν αγαπούμε τον Ιεχωβά και την οργάνωση του λαού του δεν θα είμεθα φιλύποπτοι, αλλά όπως η Γραφή λέγει να πιστεύωμε πάντα όσα εκφέρει η Σκοπιά εφ’ όσον αυτή υπήρξε πιστή στο να μας οδηγήσει στην οδό της ειρήνης της ασφάλειας και της αλήθειας από την αρχή της ίσαμε σήμερα».
Απαγόρευση ρητή, απολυταρχική που δεν επιτρέπει καμμία αντίθετη πράξη άλλα ούτε σκέψη που να άφορα τα κηρύγματα της «Σκοπιάς», διότι το λέει η Γραφή. Για το που διδάσκει η Γραφή για την «Σκοπιά» την απάντηση καλείται να την δώσει ο «δούλος» ο εκδότης και ρυθμιστής όλων των εκάστοτε διδασκαλιών που αφορούν την ζωή των οπαδών του. Όσο για την προσφορά της «Σκοπιάς» που οδηγεί στην οδό της ασφάλειας και της ειρήνης, η ευθύνη και η σοβαρότητα δεν επιτρέπει ούτε το μειδίαμα.
Αλήθεια για ποια ειρήνη ομιλεί η «Σκοπιά» όταν έχει αφαιρέσει την θεότητα από τον Άρχοντα της ειρήνης (Ης. θ’ 6). Σε ποια ασφάλεια αναφέρεται όταν ο πολύς όχλος είναι μετέωρος, πάντοτε κατά το δόγμα της εταιρίας; Όσο για την αλήθεια και την πιστότητα αυτό είναι ασυμβίβαστο με τις αλληλοσυγκρουόμενες προφητείες του «δούλου» στο όνομα του θεού, από της ιδρύσεως της «Σκοπιάς» έως σήμερα.
1964, «Σκοπιά», σελ. 497: «Οι εξηγήσεις της Γραφής δίδονται από την Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά που αντιπροσωπεύει τον πιστό και φρόνιμο δούλο».
Η απόλυτος αυθεντία του «δούλου» σε όλο της το μεγαλείο!
1973-85, «Χιλιετή Βασιλεία…», σελ. 356: «Η διάθεση όλων των αποθεμάτων που είχαν απομείνει από τις Γραφικές Μελέτες του Κ. Ρώσσελ και του Τετελεσμένου Μυστηρίου το έτος 1927 (1917 πρώτη έκδοση) απέτρεψε την έλλειψη πνευματικής τροφής γι’ αυτούς τους οικιακούς υπηρέτες. Από τότε που εκδόθηκε η Κιθάρα του Θεού το 1921 συνεχίστηκε η εκτύπωση νέων ενημερωμένων δεμένων βιβλίων, βιβλιαρίων και φυλλαδίων».
Γίνεται εμφανής για άλλη μια φορά η οργανωτική ικανότητα της «Σκοπιάς» στον εμπορικό τομέα, όπως ακριβώς κάνουν οι σωστές επιχειρήσεις, διάθεση των αποθεμάτων και συγχρόνως εκδόσεις νέας «πνευματικής τροφής».
1987, «Σκοπιά», 1-10-87: «Αν σταματήσετε να αναπνέετε αέρα θα πεθάνετε σε λίγα λεπτά. Αν σταματήσετε να πίνετε νερό θα πεθάνετε σε λίγες μέρες. Αν σταματήσετε να τρώτε θα πεθάνετε σε λίγες εβδομάδες. Αν σταματήσετε να τρέφεστε με τις πνευματικές προμήθειες του Ιεχωβά τότε όταν πεθάνετε θα είστε νεκρός για πάντα».
Το συγκεκριμένο τεύχος της «Σκοπιάς» το συνοδεύει μία φωτογραφία όπου από τον ουρανό εμφανίζονται δύο χέρια• είναι τα χέρια του Ιεχωβά. Μέσα στις δύο παλάμες του κρατά ένα συγκρότημα κτιρίων είναι τα εργοστάσια της «Σκοπιάς». Αρχίζουν λοιπόν από εκεί να ρέουν σαν ποτάμι στην γη, όλα τα προϊόντα της «Σκοπιάς», βιβλία-βιβλιάρια, για να καταλήξουν στη στέγη ενός κτιρίου• προφανώς πρόκειται για κάποιο Μπέθελ ή αίθουσα Βασιλείας, όπου γίνονται οι συναντήσεις. Με αυτή λοιπόν την θαυματουργική διαδικασία η πνευματική τροφή του Ιεχωβά μέσω «Σκοπιάς» καταλήγει στα χέρια των «μαρτύρων του Ιεχωβά», οι οποίοι εξέρχονται από την αίθουσα κρατώντας βιβλία γεμάτοι ικανοποίηση, πανευτυχείς, διότι δεν διατρέχουν τον κίνδυνο του αιωνίου θανάτου. Επίσης έχουν επίγνωση του ιερού καθήκοντος να τρέξουν για την διάθεση των προϊόντων της εταιρίας.
1988, «Αποκάλυψη το μεγαλείου…», σελ. 260:
«Ησ. ΚΑ’ 89. Ο Ησαΐας μίλησε για ένα φρουρό που εφώναζε… έπεσεν, έπεσεν η Βαβυλώνα η μεγάλη, αυτός ο φρουρός προσκίαζε πολύ κατάλληλα την πλήρως άγρυπνη τάξη του Ιωάννη σήμερα, καθώς αυτή χρησιμοποιεί το περιοδικό Η Σκοπιά και άλλες θεοκρατικές εκδόσεις για να κάνει να αντηχήσουν τα νέα ότι έπεσε η Βαβυλώνα» (η υπογράμμιση δική μας). Έχομε λοιπόν φρουρό την «τάξη του Ιωάννου», δηλαδή τους 144.000 κατά την «Σκοπιά». Την 1-1-2004 το υπόλοιπο αυτής της τάξεως στη γη είναι 8.565. Δηλαδή ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» αυτός είναι ο τροφοδότης της «πνευματικής τροφής» μέσω της «Σκοπιάς» και άλλων θεοκρατικών εκδόσεων. Το γιατί αυτοονομάζεται «τάξη του Ιωάννου», είναι θέμα της ιδίας σοβαρότητας, όπως «προφητική τάξη», «αγωγός» και «κανάλι» του Θεού και άλλα διάφορα. Όσο για το ποια είναι η συνέχεια από τον 1 αιώνα μ.Χ. του Ευαγγελιστή Ιωάννη έως τον 19° αιώνα, που εμφανίζεται ξαφνικά η εταιρία «Σκοπιά» και πως καλύπτεται αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα των 18 αιώνων εφ όσον δεν έχει αποστολική διαδοχή; Το ερώτημα είναι βασανιστικό για τον «δούλο», ο οποίος δεν γνωρίζει ούτε ποιος είναι. Η πραγματικότητα όπως προκύπτει από τα γραπτά της «Σκοπιάς», είναι ότι πρόκειται για μία αδίστακτη εταιρία, η οποία απαιτεί απόλυτη εξουσία επάνω σε ανθρώπους.
1996, «Σκοπιά», 15-3-96, σελ. 16, 17: «Υποθέστε ότι εμφανίζεται κάτι στα έντυπα της Σκοπιάς το οποίον προς το παρόν δεν καταλαβαίνουμε ή δεν συμφωνούμε. Τι θα κάνουμε; Θα θιχθούμε και θα φύγουμε από την οργάνωση; Η οσιότητα περιλαμβάνει το να περιμένουμε υπομονετικά μέχρις ότου ο πιστός και φρόνιμος δούλος δημοσιεύσει πληροφορίες που παρουσιάζουν περαιτέρω κατανόηση».
Η απόφαση-σύσταση, του «δούλου». Μην απορείτε στα δημοσιεύματα που λαμβάνετε, μη διαφωνείτε, μη θίγεστε. Η οσιότητα επιβάλλει υπακοή, κάποτε, ίσως και όταν θα κυκλοφορήσουν οι νέες εκδόσεις θα καταλάβετε.
Ακολουθεί η βεβαίωση αυτών.
2000, «Σκοπιά», 1-5-2000, σελ. 15: «Ματθ. κδ’ 4547. Εκεί μίλησε (ο Χριστός) για την χρισμένη με το πνεύμα Χριστιανική εκκλησία τον πιστό και φρόνιμο δούλο που έχει διοριστεί να παρέχει πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό. Μεγάλο μέρος αυτής της πνευματικής τροφής που παρέχεται στον κατάλληλο καιρό έρχεται μέσω έντυπης ύλης όπως η Σκοπιά και το Ξύπνα και άλλα έντυπα».
Σε ένα εσωτερικό έντυπο της «Σκοπιάς» διαβάζομε:
2004 Ιανουάριος: «Η Διακονία μας της Βασιλείας, ο. 3: «Προσφορά εντύπων για τον Ιανουάριο: Επιβίωση σε μια Νέα Γη, Η Αγία Γραφή-Λόγος Θεού ή Ανθρώπων; ή οποιοδήποτε βιβλίο που εκδόθηκε πριν από το 1988 και το οποίο μπορεί να έχει στην αποθήκη της η εκκλησία. Αν δεν έχετε τέτοια βιβλία στην αποθήκη σας, παρακαλούμε ελέγξτε μήπως οι κοντινές εκκλησίες διαθέτουν πλεόνασμα παλαιοτέρων εντύπων, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε» (οι υπογραμμίσεις δικές μας). Πλήρης η εμπορευματοποίηση της «γνωστής θρησκείας» του «δούλου».
Αρκεί να πωλούνται τα έντυπα, να αδειάζουν οι αποθήκες και δεν τον απασχολεί τι προσφέρει. Σε ποια «πνευματική τροφή» αναφέρεται; Ασφαλώς ομιλεί για χαλασμένη «τροφή» διότι πριν από το 1988 έχουν εκδοθεί έντυπα με δοξασίες οι οποίες αναιρέθηκαν και άλλες επανήλθαν και πάλι άλλαξαν. Αυτή είναι πολύ συνηθισμένη τακτική της «Σκοπιάς» για τούτο και απαιτεί, από τους οπαδούς της υπακοή, όχι αντιθέσεις στα κελεύσματα του «δούλου» μέσα στο καταφύγιο της οργανώσεως, για να θεωρούνται όσιοι, να περάσουν ζωντανοί στον Αρμαγεδδώνα. Και μετά; Αυτό είναι αβέβαιο, πάλι θα μείνουν μετέωροι οι όχλοι.
περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 36