Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο
«ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ»;
Κατά Ευνομίου, β’, 18.
Δεν θα πάψης, άθεε άνθρωπε, να ονομάζεις «μη όντα» αυτόν πού πραγματικά είναι «ο ων», πού είναι η πηγή της ζωής, πού παρέχει την ύπαρξη σε όλα τα όντα;
Αυτόν πού όταν μιλούσε με τον δούλο του Μωυσή βρήκε και παρουσίασε σαν όνομά του ό,τι του ανήκε και του ταίριαζε, την ονομασία «ο ων»;
Διότι λέγει, «εγώ είμαι ο ων» (Έξοδ. 3,14). Κανείς δεν θ’ αντειπεί ότι αυτά τα λόγια δεν ειπώθηκαν από τον Κύριο· κανείς, πού διαβάζοντας Μωυσή δεν έχει πάνω στην καρδιά του το Ιουδαϊκό κάλυμμα.
Διότι είναι γραμμένο ότι «εμφανίσθηκε στον Μωυσή Άγγελος Κυρίου επάνω στην βάτο σαν φλόγα φωτιάς». Λοιπόν, ενώ η διήγησις της Γραφής τον παρουσιάζει πρώτα σαν Άγγελο, έπειτα την φωνή του την παρουσιάζει φωνή Θεού. Διότι λέγει, «είπε στον Μωυσή· εγώ είμαι ο Θεός του πατέρα σου Αβραάμ… Και μετά από λίγο πάλι· εγώ είμαι ο ων».
Ποιος λοιπόν είναι αυτός πού ο ίδιος είναι και Άγγελος και Θεός; Άραγε δεν είναι αυτός για τον οποίο μάθαμε ότι «καλείται το όνομά του μεγάλης βουλής Άγγελος»;
Εγώ νομίζω ότι δεν χρειάζονται περισσότερα για να το αποδείξουμε. Στους φίλους του Χριστού αρκεί και μία υπενθύμισης, σ’ αυτούς όμως πού έχουν ανίατη ασθένεια τίποτε δεν θα ωφελήση πλήθος λόγων. Παρ’ όλο πού αργότερα έγινε μεγάλης βουλής Άγγελος, αλλά ούτε τον παλαιό καιρό απαξιούσε να ονομάζεται άγγελος.
Όχι βέβαια μόνο εδώ θα βρούμε να ονομάζει η Γραφή τον Κύριο μας και Άγγελο και Θεό, αλλά και σε κάποια περίπτωση με τον Ιακώβ. Όταν ο Ιακώβ διηγείται την οπτασία στις γυναίκες, λέγει· «και μου είπε ο Άγγελος του Θεού» (Γεν. 31, 11). Και μετά από λίγο· «εγώ είμαι ο Θεός πού εμφανίσθηκα σε σένα στον τόπο όπου έστησες για μένα στήλη και την άλειψες με λάδι» (31, 13)· αν και εκεί στον τόπο πού στήθηκε η στήλη, στον Ιακώβ ελέχθησαν το λόγια: «Εγώ είμαι ο Θεός του πατέρα σου Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ» (28, 13).
Αυτός λοιπόν πού εδώ χαρακτηρίζεται Άγγελος, αυτός είχε τότε εμφανιστεί εκεί στον Ιακώβ.
Στον καθένα λοιπόν γίνεται φανερό ότι σε όποια χωρία, το ίδιο πρόσωπο έχει ονομασθεί και Άγγελος και Θεός, δηλώνεται ο Μονογενής, ο οποίος σε κάθε γενεά εμφανίζει τον εαυτό του στους ανθρώπους, και διαγγέλλει στους αγίους του το θέλημα του Πατρός. Ώστε και στην περίπτωση του Μωυσή αυτός πού ονόμασε τον εαυτό του «ο ων», δεν θα νοηθεί άλλος παρά ο Θεός Λόγος πού ήταν εν αρχή «ο ων» προς τον Θεόν (Πρβλ. Ιωάν. 1,1)»
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ” – Αρχ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ (+ 2009)
