+ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Οι αποκρυφιστές στους οποίους αναφερόμαστε επικαλούνται και την περίπτωση του εκ γενετής τυφλού (Ιω. θ’ 17):
«Στην περίπτωση του τυφλού εκ γενετής άνδρα η ερώτηση των μαθητών του «Ραββί, ποιος αμάρτησε, αυτός η οι γονείς του δια να γεννηθή τυφλός;» δείχνει καθαρά την πίστη τους στη μετενσάρκωση. Επιθυμούσαν να μάθουν αν ήταν κάρμα των γονέων του άνδρα να έχουν ένα τυφλό γιό, ή μήπως ο άνδρας προσβλήθηκε από τύφλωση για να διευθετηθεί κάποιο λάθος που είχε διαπραχθεί σε μια προηγούμενη ζωή. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ιησούς δέχθηκε αυτή την ερώτηση σαν μια απόλυτα φυσιολογική και δίχως επιτίμηση» (Παραψυχολογία Ιούνιος 1980, σ. 92).
Εδώ πρέπει να πούμε πως ο ίδιος ο Ιησούς, με την απάντηση του απέκλεισε την περίπτωση που προβάλλεται στο αποκρυφιστικό περιοδικό: «Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ» (Ιω. θ’ 3).
Ο Χριστός αναφέρεται εδώ στο αποτέλεσμα και όχι στην αιτία. Το ίδιο κάνει και πολλές άλλες φορές. Έτσι αναφέρει, «εις κρίμα εγώ ήλθον εις τον κόσμον τούτον, ίνα οι μη βλέποντες βλέψωσι, και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» («Ιω. θ’ 39). Εδώ δεν δηλώνει το σκοπό της έλευσής του, αλλά το αποτέλεσμα. Γιατί όταν μιλάει για το σκοπό, υπογραμμίζει πως δεν ήλθε να κρίνει, αλλά να σώσει τον κόσμο (Ιω. γ’ 17). Έτσι και στην περίπτωση του τυφλού υπογραμμίζει το αποτέλεσμα της τύφλωσής του «ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ».
το ανθρώπινο μάτι στο μικροσκόπιο
Με ποιόν τρόπο θα εφανερώνοντο τα έργα τού Θεού; Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πως οι Εβραίοι άκουαν πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, αφού έλαβε χώμα από τη γη. Και ο Χριστός έκανε το ίδιο: Για να αναπλάσει τα μάτια τού τυφλού έλαβε χώμα. Έτσι δείχνει έμπρακτα πως αυτός είναι εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο. Με το να πλάσει μάτι και να τού δώσει την ενέργεια τού φωτός, εφανέρωσε την κρυφή του δόξα. Αυτός είναι ο Δημιουργός και αναδημιουργός των πάντων, δι’ Αυτού εδημιουργήθησαν και δι’ αυτού αναδημιουργούνται τα πάντα!
Οι μαθητές, λέγει ο Χρυσόστομος, δεν είπαν αυτό που είπαν υπό μορφή ερώτησης, άλλ’ απορίας. Γιατί στην περίπτωση τού εκ γενετής τυφλού δεν θα μπορούσε κανείς να βρει την αιτία της τύφλωσης σε αμαρτία. Ο ίδιος δεν πρόλαβε να αμαρτήσει, γιατί γεννήθηκε τυφλός, ενώ αιτία της τύφλωσης δεν μπορεί να είναι αμαρτία των γονέων του, αφού το παιδί δεν τιμωρείται για τις αδικίες των γονέων του. Έτσι το νόημα των λόγων των μαθητών ήταν: Τι έκαμε αυτός και γεννήθηκε τυφλός; Γιατί συνέβη αυτό; (Χρυσ., εις Ιω., Λόγος ΝΣΤ’ 1, ΕΠΕ 14, σ. 27).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ Ή ΑΝΑΣΤΑΣΗ; ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ»
