ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

Επισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου Τσιάκκα

ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ *

 

    Το τέλος του 20ού αιώνα μας βρίσκει ενώπιον ενός τεραστίου προβλήματος. Του προβλήματος των αιρέσε­ων και της παραθρησκείας, το οποίον εξελίσσεται σε μια απειλή, η οποία στρέφεται τόσο εναντίον της Χριστια­νικής πίστεως, όσο και εναντίον των θεμελίων πάνω στα οποία οικοδομείται η κοινωνία μας και ο πολιτι­σμός μας. Η συνειδητοποίηση αυτού του προβλήματος και των ποικιλόμορφων κινδύνων, που προκαλεί, μας αναγκάζει επειγόντως να ενσκήψουμε σ’ αυτό και να ασχοληθούμε μαζί του.

Σε πολλές περιπτώσεις ο «θρησκευτικός χώρος» και ειδικότερα ο χώρος στον οποίων κινούνται ποικίλες νεο- προτεστάντικες και ιδιαίτερα παραθρησκευτικές ομά­δες συνιστά απειλή για την προσωπικότητα του ανθρώ­που. Οι μέθοδοι και οι τεχνικές, τις οποίες χρησιμο­ποιούν, πολλές φορές προκαλούν καταστροφικές συνέ­πειες πάνω στο άτομο και την κοινωνία γενικότερα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην Αμερική για να προσδιορίσουν αυτές τις ομάδες χρησιμοποιούν τον όρο «Distractive Cults», που μεταφράζεται στα ελληνικά «Καταστροφικές Λατρείες».

Οι παραθρησκευτικές ομάδες και ολοκληρωτικές αιρέσεις χρησιμοποιούν ψυχοτεχνικές, οι οποίες αποσκοπούν στην αλλοίωση της προσωπικότητας των θυ­μάτων και στην ολοκληρωτική εξάρτησή τους από την οργάνωση ή τον αρχηγό. Οι ψυχοτεχνικές αυτές αποσκοπούν στην εξασθένηση της προσωπικής ελεύθερης αντίστασης του ανθρώπου, ώστε η απόλυτη υποταγή στα «πιστεύω» της ομάδας και τη θεϊκή αυθεντία του εκάστοτε αρχηγού να είναι άμεση και καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή του μέσα στον χώρο αυτό. Αυτές οι ψυχοτεχνικές συνήθως είναι ο διαλογισμός, η ύπνωση, το λεγόμενο auditing της Σαηεντολογίας, το ειδικό διαι­τολόγιο, ο ανεπαρκής ύπνος, η συνεχής απασχόληση στην υπηρεσία της ομάδας, η συνεχής επανάληψη ακα­τανόητων διαλογιστικών συλλαβών (μάντρα), ύμνων, κ.α.

Ρίχνοντας κανείς μια ματιά στα γνωρίσματα των «Νέων Θρησκευτικών Κινημάτων», αμέσως διαπιστώ­νει ότι η όλη δομή τους αποσκοπεί στην απόλυτη κυ­ριαρχία πάνω στα θύματά τους. Μέσα από αυτή τσακί­ζουν κυριολεκτικά την προσωπικότητα των οπαδών τους, τους οποίους μετατρέπουν σε πρόθυμους άμι­σθους σκλάβους, ένα είδος Ρομπότ, δημιουργώντας μια ψυχοβιομηχανία με το πρόσχημα της «διεύρυνσης της συνείδησης», που επιτυγχάνεται με την προσφορά πανά­κριβων Σεμιναρίων.

Μερικά δε από αυτά τα γνωρίσματα, όπως τέθηκαν ενώπιον της ειδικής «Ακρόασης» (HEARING) της δια­κομματικής «Επιτροπής για την Γυναίκα και τη Νεότη­τα», της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της Γερμανίας, στα πλαίσια της συνεδρίας της 9ης Οκτωβρίου 1991, είναι τα παρακάτω:

— Μια συνταγή σωτηρίας, την οποία όλα τα μέλη υποχρεώνονται να την ακολουθήσουν πιστά.

— Ένα ζώντα άγιο Δάσκαλο, ο οποίος αποτελεί τη μοναδική και απόλυτη θεϊκή αυθεντία που όλοι ανεξαιρέτως οφείλουν να υπακούουν τυφλά. Γύρω από τον Δάσκαλο σχηματίζεται η «σωσμένη οικογένεια» που υπηρετεί τον «Δάσκαλο» και εργάζεται για τη διάδοση της «σωτήριας συνταγής».

— Αυστηροί Κανονισμοί, οι οποίοι στοχεύουν στην απόλυτη υποταγή. Η σωτηρία η δική τους, αλλά και του κόσμου, θα προέλθει μέσα από την απόλυτη υποταγή στον αρχηγό τους και τις αυστηρά ‘ιεραρχημένες δομές της οργάνωσης.

— Αθέμιτοι τρόποι προσηλυτισμού. Με διάφορα τε­χνάσματα εντυπωσιασμού, εκμετάλλευση αδυναμιών επιδιώκεται η προσέλκυση του ενδιαφέροντος. Από εκεί και πέρα σταδιακά και με ειδικές μεθοδεύσεις και τεχνικές επιδιώκεται η εξουδετέρωση της ελεύθερης βούλησης του ατόμου, ώστε να οδηγηθεί κανείς στην ολοκληρωτική εξάρτηση από την ομάδα και τον αρχηγό της.

— Οικονομική εκμετάλλευση. Οι ομάδες ταυτίζουν την οικονομική τους δραστηριότητα με τη λατρεία, την προβάλλουν ως μέρος της «τεχνικής» για αυτοεξέλιξη ή αυτοπραγμάτωση ή ακόμα και για την «σωτηρία του κό­σμου». Έτσι οι οπαδοί καλούνται να εργαστούν στις επιχειρήσεις της ομάδας τους αφιλοκερδώς, γιατί αυτή η εργασία θεωρείται θεραπεία η ακόμα και λατρεία του Θεού.

— Αρνητική στάση απέναντι στο γάμο, την οικογέ­νεια, το επάγγελμα, την κοινωνία.

Σιγά-σιγά, σχεδόν ανεπαίσθητα, αλλά δόλια ή μεθο­δευμένα, τα θύματα αποβάλλουν το περιεχόμενο της πίστεως σε οποιαδήποτε σταθερά παραδοσιακή αξία. Μεταχειριζόμενες οι οργανώσεις τις προαναφερόμενες ψυ­χοτεχνικές, ανακαλύπτουν στα θύματα «λάθη», που πρέπει να «διορθώσουν». Κάνοντάς τα να χάσουν κάθε εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και κάθε αυτοεκτίμηση, διαβάλλοντας πρόσωπα της εμπιστοσύνης τους (όπως π.χ. γονείς, συζύγους, φίλους, κ.λπ.), προβάλλοντας μια απόλυτη δυαρχία (εμείς είμαστε τα παιδιά του Θεού, ό­λοι έξω από εμάς είναι του διαβόλου), καταστρέφουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως «προσκολλήσεις» ή «ταυτίσεις», πράγμα που, κατά την κοσμοθεωρία τους, παρεμποδίζει την αυτοεξέλιξη. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν την αποκοπή από την οικογένεια και το λοιπό συγγενικό, φιλικό, ακόμη και εργασιακό περιβάλλον. Το αποτέλεσμα είναι η διακοπή κάθε κοινωνικού δεσμού, η ολοκληρωτική απάρνηση του προηγουμένου περιβάλλοντος και του προσωπικού ιστορικού.

Καταστροφικές συνέπειες

Κίνδυνοι για την προσωπικότητα των νέων

Οι ομάδες αυτές, χρησιμοποιώντας διάφορες μεθό­δους, κατορθώνουν να διαλύσουν την παλαιά ταυτότη­τα των νέων και να τους οδηγήσουν σε μία πλήρη εξάρ­τηση από την ομάδα και τον αρχηγό. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι η απομόνωση από το μέχρι τούδε περιβάλλον, η ελάττωση τροφών και ύπνου, η αρνητική τοποθέτηση απέναντι στο παλαιό περιβάλλον, όπως οικογένεια, εργασία και προσωπικές συνήθειες. Πολλές φορές τα πάντα διαβολοποιούνται και η μόνη αγία και καθαρή οδός για τη σωτηρία του κόσμου είναι η ομάδα.

Ταυτόχρονα η ομάδα προσφέρει μία νέα ταυτότητα, με πολυάριθμες καταρχάς θετικές εμπειρίες, όπως ζε­στασιά, αναγνώριση, συναίσθηση ότι κανείς ανήκει στους σωσμένους, στους φωτισμένους, στους καλύτε­ρους ανθρώπους, νέα πίστη, νέο ορισμό της πραγματι­κότητας, την οποία δεν χρειάζεται να την επιβεβαιώσει κανείς.

Έτσι τα πρώτα βήματα γίνονται με ελεύθερη βούλη­ση και οι ακραίες απαιτήσεις γίνονται δεκτές με ενθουσιασμό. Όμως γρήγορα οι τρομακτικοί ψυχικοί μηχανι­σμοί οδηγούν τα άτομα σε μία τέτοια κατάσταση, ώστε να μη μπορούν να πάρουν μία συνειδητή απόφαση. Οι ομάδες δεν δίνουν καμμία απολύτως δυνατότητα να επανεξετάσουν οι οπαδοί την απόφασή τους για ένταξη σ’ αυτές. Μία άνευ προηγουμένου πνευματική τρομο­κρατία τους κρατά καθηλωμένους μέσα σ’ αυτές. Οι προσήλυτοι γρήγορα υφίστανται μία εντατική εκπαίδευ­ση. Η παράκαιρη σύνδεση με την ομάδα δεν αφήνει πλέ­ον χώρο για μία ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότη­τας. Αυτό σημαίνει ότι οι οργανώσεις επιδιώκουν πε­ρισσότερο την απόκτηση μεγάλου αριθμού μελών, εργα­τικού δυναμικού και κέρδους, παρά μία σημαντική δια­μόρφωση της ζωής των επί μέρους ατόμων, όπως την είχε υποσχεθεί παραπλανητικά κατά τον προσηλυτισμό.

Η κριτική διάνοια και η ικανότητα προσωπικής κρίσεως αξιολογούνται αρνητικά. Κάθε κριτική εναντίον της νέας θρησκείας προέρχεται από τον Διάβολο. Τα Νέα Θρησκευτικά Κινήματα θέτουν ένα προσδιορισμό και μία νέα ερμηνεία της πραγματικότητας. Τον προη­γούμενο κόσμο και τρόπο εμπειρίας των θυμάτων τον χαρακτηρίζουν ως μειονέκτημα και κρίνεται αρνητικά.

Έτσι κανείς, όταν ενταχθεί σε μία τέτοια ομάδα, δηλ. όταν κλείσει πίσω του την πόρτα του «παραδείσου», ακολουθεί η σκληρή πραγματικότητα. Αντί της «ζεστα­σιάς» έρχονται οι σκληρές απαιτήσεις. Αντί να δίνονται απαντήσεις στα υπαρξιακά ερωτήματα έρχεται η στερεό­τυπη φρασεολογία που παίρνει τελετουργικό χαρα­κτήρα και αντί για την αναμενόμενη ελεύθερη προσωπι­κή ανάπτυξη, έρχεται η απαγόρευση των σχέσεων με τον έξω κόσμο και η πληροφόρηση παρέχεται μέσα από τα κάγκελα της «χρυσής» φυλακής της ομάδας.

Ύστερα από μία πιθανή αποδέσμευση από την ομάδα μπορεί να υπάρξουν σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Βέ­βαια άτομα με ισχυρή προσωπικότητα καταφέρνουν χω­ρίς βλάβες να αποδεσμευθούν. Όμως, όχι λίγοι, μετά από μία τέτοια ενέργεια πρέπει να αναζητήσουν ψυχοθε­ραπευτική, ψυχιατρική ή ιατρική βοήθεια.

Σοβαροί κίνδυνοι για την ψυχική ισορροπία

Οι παραθρησκείες και οι καταστροφικές λατρείες απειλούν την προσωπικότητα των ανθρώπων και ιδιαί­τερα των νέων. Και μόνον το γεγονός, ότι χαρακτηρίζο­νται «θρησκείες», ή επειδή χρησιμοποιούν τον όρο «θρησκεία» δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις αξιολογούμε θετικά.

Μελετώντας κανείς τη διδασκαλία και τον τρόπο λει­τουργίας τους διαπιστώνει, ότι οι κίνδυνοι είναι ποικί­λοι, που προέρχονται από τις παραθρησκείες και ιδιαί­τερα τις ονομαζόμενες ψυχο-λατρείες. Οι κίνδυνοι κυ­ρίως εντοπίζονται στην πνευματική Ισορροπία των θυ­μάτων τους.

Σε ειδική «Ακρόαση» (HEARING) που πραγματοποιή­θηκε στις 9.10.1991 μετά από απόφαση της Ομοσπον­διακής Βουλής της Γερμανίας κατά την οποία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία συμμετείχαν 14 βουλευτές και ά­λλοι αρμόδιοι διαφόρων Υπουργείων, όπως αυτά της Παιδείας και Πολιτισμού, Κοινωνικής Τάξεως, Νεότητας, Υγείας, Εργασίας, κ.λπ., καθώς και διάφορες προσωπι­κότητες και εμπειρογνώμονες, ο καθηγ. Δρ. Kinol κάνο­ντας μία ανατομία στους κινδύνους αναφέρει σχετικά:

1. «Το ρίσκο για ψυχικά αδύνατους και ευρισκόμε­νους σε καταστάσεις κρίσης, καθώς και για ανθρώπους που κινδυνεύουν να υποστούν ψύχωση, υφίσταται, ιδιαίτερα σε τέτοιες αιρέσεις της νεότητας, στις οποίες χρησιμοποιούνται τεχνικές διαλογισμού, γιόγκα ή διά­φορες ψυχοθεραπευτικές διαδικασίες.
2. Το ρίσκο βλάβης της υγείας υφίσταται, αν άνθρω­ποι με τέτοια ενοχλήματα λάβουν ψυχιατρική θεραπευ­τική βοήθεια από αναρμόδιο άτομο ή αν εμποδιστούν να καταφύγουν σε μία ορθή ψυχιατρική θεραπεία (παρά­δειγμα σαηεντόλοτζυ).
3. Υπάρχει το ρίσκο μιας κοινωνικής στενότητας και πτώχευσης του πνευματικού-ψυχολογικού δυναμικού ανάπτυξης των νέων που σίγουρα παρομοιάζεται με το ρίσκο εκείνων, που ακολουθούν τυφλά ιδεολογίες ή χα­ρισματικούς οδηγούς», (περιοδικό «Εφημέριος» τομ. ΜΒ, σελ. 237).

Με βάση αυτά μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέ­ρασμα, ότι η ένταξη σε μία «αίρεση της νεότητας» και η άσκηση των ποικίλων ψυχοτεχνικών της, εμπερικλείει σοβαρούς κινδύνους για την ψυχική υγεία του ατόμου.

Οι ομάδες, για να πετύχουν τις καταστροφικές τους μεθόδους, παρουσιάζουν φασιστικές δομές και ολοκλη­ρωτική νοοτροπία. Καλλιεργούν ένα είδος ολοκληρω­τισμού, όπου δεν υπάρχει κατανόηση για εκείνον που είναι αδύνατος ή ασθενής. Αυτός που επικρατεί είναι ο ισχυρός. Οι οργανώσεις δεν διστάζουν, προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους, να προβούν σε βίαιη επέμβαση στην προσωπικότητα του ανυποψίαστου πολίτη. Με ειδικές τεχνικές, επικίνδυνες για την ψυχική υγεία και την πνευματική ισορροπία, επεμβαίνουν στην προσωπι­κότητα των θυμάτων τους με απρόβλεπτες ψυχικές συ­νέπειες, ιδιαίτερα για ψυχικά αδύνατα άτομα.

Πολλές οργανώσεις, που δρουν και στον δικό μας χώρο, προσφέρουν τέτοιου είδους επικίνδυνες ψυχοτε­χνικές. Τέτοιες ομάδες είναι η Σαηεντόλοτζυ, ο Υπερβατικός Διαλογισμός του γκουρού Μαχαρίσι, διάφορα προγράμματα διεύρυνσης της συνείδησης και ψυχοδυ­ναμικής, κ.λπ. Εκεί χρησιμοποιούνται μέθοδοι και τε­χνικές που μοιάζουν με τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο χώρο της ψυχολογίας, χωρίς όμως να υπάρχει καμιά επαγγελματική δεοντολογία ή κάποιος έλεγχος, χω­ρίς να τίθενται οποιεσδήποτε προϋποθέσεις σ’ αυτούς που εφαρμόζουν αυτές τις τεχνικές.

Τα ψυχο-σεμινάρια των διαφόρων ομάδων, όπως λό­γου χάριν οι ψυχοδυναμικές τεχνικές, οι «αναδρομές» με την χρήσει υπνώσεως ή εξωπραγματικών εμπειριών, όπως αυτό του Ινστιτούτου Παραψυχολογίας του Γ. Βουλούκου, είναι ένα είδος παροχής υπηρεσιών, που έ­χουν αρνητικά αποτελέσματα στην πνευματική υγεία του ανθρώπου. Στην οργάνωση αυτή προσφέρονται εξωπραγματικές και συνάμα επικίνδυνες εμπειρίες. Υπόσχονται ότι οι οπαδοί με τις τεχνικές της Ομάδας μπορούν να έχουν εμπειρίες όπως:

1. Εσωτερικά φώτα ή αστραπές.
2. Κινήσεις του σώματος που πραγματικά δεν γίνο­νται. Μία αίσθηση ότι μέλη του σώματος στρίβουν, φλέ­γονται ή και στίβονται.
3. Οράματα αντικειμένων, προσώπων, σχημάτων, ζώων, κ.λ.π.
4. Φωνές.
5. Χωρισμός της συνειδητότητας από το σώμα.
6. Ένα μάτι να σας κοιτά.

Αν η μέθοδος οδηγήσει το θύμα σε κατάσταση τρέλας, ο αρχηγός επιρρίπτει τις ευθύνες πάνω στον κακό μαθητή, ο οποίος έκανε κακή χρήσει της μεθόδου. Η ζωή όμως του ανθρώπου είναι υπέρτατο έννομο αγαθό και αξία. Επομένως, η προσφορά σ’ αυτήν με τη μορφή ψυ­χοτεχνικών και η γνησιότητά της πρέπει να κατοχυρώνε­ται από την Πολιτεία. Πολλές φορές, ανυποψίαστοι άνθρωποι που ζητούν βοήθεια σε θέματα υγείας καταλή­γουν σε αιρετικές και παραθρησκευτικές ομάδες, χωρίς φυσικά να το γνωρίζουν αυτό ή να το επιδιώκουν. Τελι­κά διαπιστώνεται, ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν η βοήθεια που επιζητούσαν και για την οποία κατέφυγαν στον χώρο αυτό, αλλά η απόλυτη εξάρτηση, η μετατροπή των ανθρώπων αυτών σε τυφλά όργανα της ομάδας.

Επίσης, μέγας κίνδυνος υφίσταται και από τις ομά­δες που προσφέρουν παραφυσιολογική βοήθεια ζωής ή υπόσχονται την απόκτηση παραφυσιολογικών ικανοτή­των, όπως στην περίπτωση του Υπερβατικού Διαλογι­σμού και της Σαηεντολογίας, όπου υπόσχονται στους οπαδούς-θύματά τους το ξεπέρασμα των νόμων της φύσεως, καθώς και εξωσωματικές εμπειρίες, κ.α. Εδώ υπάρχει ο κίνδυνος αλλοιώσεως της συνειδήσεως, απώ­λειας του ελέγχου της πραγματικότητας, ψυχικών δια­ταραχών, δηλ. μίας μεντιουμιστικής ψύχωσης.

Τελικά, η αλλοίωση της προσωπικότητας, η ολοκλη­ρωτική εξάρτηση, η συστηματική εκμετάλλευση, η εξουδετέρωση των συναισθημάτων και των αναστολών και ο ψυχολογικός βιασμός, τα οποία υφίστανται τα θύματα-μέλη των Καταστροφικών Λατρειών, τους οδηγούν στην ψυχική, αλλά και πολλές φορές φυσική καταστροφή.

Σημαντική για το θέμα μας είναι η διαπίστωση που κάνει ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος στο βιβλίου του «Νεοφανείς Αιρέσεις-Καταστροφικές Λατρείες» (σελ. 40), για τις συνέπειες που έχουν οι μέθοδοι και οι τεχνι­κές των ομάδων αυτών πάνω στην προσωπικότητα των άνθρώπων και κυρίως των νέων.

Γράφει λοιπόν ο π. Αντώνιος:

«Οι ψευδομεσσίες των “εσχάτων καιρών” ταυτίζουν τους οπαδούς τους με τα “Παιδιά του Θεού”, που πρέπει να αγωνισθούν ακόμη και με θυσία της ζωής τους ενα­ντίον των “Παιδιών του Σκότους”. Στους οπαδούς ανήκει το μέλλον. Θα είναι υπεράνθρωποι “του Νέου Κόσμου”, που θα τον διαμορφώσουν και θα τον διοικήσουν. Οι τε­χνικές “αυτοεξέλιξης” θα δημιουργήσουν τη “Νέα Φυλή”. Εξ άλλου στις εσχατολογικές – αποκαλυπτικές αιρέσεις, τα “Παιδιά του Θεού” πρέπει να παίξουν το “θρίαμβο του Χριστού” στο λεγόμενο “Αρμαγεδώνα”. Αν όμως ο “μεσσίας” ή “αβατάρ” της “Νέας Εποχής” απειληθεί και η οργάνωση κινδυνεύσει, τότε το “πέρασμα» στη “νέα Φυ­λή” θα γίνει μέσα από τον θάνατο ήτην αυτοκαταστροφή, δηλαδή στην επόμενη ζωή (μετενσάρκωση). Έτσι κάθε φορά που απειλείται ο “μεσσίας” υπάρχει κίνδυνος ολο­καυτώματος, ομαδικής αυτοκτονίας».

 Συμπεράσματα

   Οι ποικίλες ομάδες κρύπτονται πίσω από διάφορα προσωπεία και ιδιαίτερα πίσω από το προσωπείο της θρησκείας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για καθαρά κερδοσκοπικές επιχειρήσεις ή για ομάδες που αποβλέπουν σε αλλότριους σκοπούς. Τα ποικίλα προ­σωπεία με τα οποία εμφανίζονται γίνονται αιτία να παραπλανώνται πολλοί αστήρικτοι αδελφοί μας, αλλά και εκπρόσωποι της Πολιτείας και δημοσίων φορέων, με αποτέλεσμα να παρέχονται σ’ αυτές διευκολύνσεις, οι οποίες ερμηνεύονται από τους εκπροσώπους τους ως «πιστοποιητικά κοινωνικής προσφοράς».

Πολλές οργανώσεις δεν αποβλέπουν στον άμεσο προσηλυτισμό μαζών, αλλά στη διάβρωση όλων των το­μέων της ζωής και ιδιαίτερα των προσώπων που έχουν υπευθυνότητα μέσα στην κοινωνία, για να μπορούν να γίνουν πολλαπλασιαστές των μηνυμάτων τους.

Μέσα από τις αθέμιτες τακτικές επέρχονται και οι καταστροφικές συνέπειες της ψυχικής αλλοίωσης, οι οποίες θα μπορούσαν να συνοψισθούν στις εξής:

α) Οι νέοι που ζητούν στις νέες και παραθρησκευτικές ομάδες να απαλλαγούν από την αβεβαιότητα και να λύσουν τα υπαρξιακά τους προβλήματα, ξεριζώνονται εντελώς από το περιβάλλον τους. Η οικογένεια, η εργα­σία, οι σπουδές, οι φίλοι και οι συγγενείς δεν έχουν καμμία αξία.

β) Η ομάδα όταν καταφέρει να απομονώσει το θύμα της, τότε εγείρει απόλυτη απαίτηση πάνω σ’ αυτό· η ζωή της ομάδας, οι σκοποί της, η ιδεολογία της, γίνονται πλέον τρόπος ζωής. Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι η πνευματική τρομοκρατία που ασκείται πάνω στα μέλη δεν τους επιτρέπει να επανεξετάσουν την απόφαση ένταξής τους στην ομάδα.

γ) Όταν το άτομο που καταφεύγει στην οργάνωση αισθάνεται ανασφάλεια, η οποία συνοδεύεται από κρίσηι ταυτότητας, τότε στην προσπάθειά του να λύσει τα προ­βλήματα αυτά, κάνοντας χρήσει όλο και περισσότερο των προσφορών της ομάδας, αποκτά όλο και μεγαλύτε­ρη εξάρτηση. Αυτό έχει ως συνέπεια τον πνευματικό και ψυχολογικό του εθισμό, ο οποίος καθιστά την αποδέ­σμευση, εάν όχι αδύνατη, πάρα πολύ δύσκολη. Στην πε­ρίπτωση αυτή, πολύ πιθανόν να έχουμε και ως αποτέλε­σμα φυγής από την εξάρτηση ακόμα και αυτή την αυτο­κτονία.

δ) Πολλές ομάδες απαιτούν από τα μέλη τους μεγάλα χρηματικά ποσά για την παρακολούθηση σεμιναρίων, καθώς και εξαντλητική εργασία για τους «ιεραποστολι­κούς» σκοπούς της οργάνωσης. Αυτό έχει ως συνέπεια τα άτομα να ασχολούνται, σχεδόν, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας με θέματα που αφορούν την οργάνωση. Για να το πετύχει αυτό η ομάδα, το θύμα υφίσταται μία μεθόδευση όμοια με την πλύση εγκεφάλου. Ο κόσμος πλέ­ον λογίζεται μόνον πεδίον Ιεραποστολής, έξω από την ομάδα θεωρείται κακός, γι’ αυτό ό,τι έχει σχέση μ’ αυτόν θα πρέπει να αποβάλλεται. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως π.χ. στην οργάνωση των Κρίσνα, το όνομα αλλάζει, για να μην θυμίζει τίποτα από τον κόσμο του κακού. Ακόμα κάθε αμφιβολία και κριτική που στρέφεται ενα­ντίον της οργάνωσης δεν επιτρέπεται. Ό,τι κάνει η οργάνωση είναι για το καλό του θύματος. Ανταρσία του θύματος σημαίνει αμφισβήτηση της θεϊκής ιδιότητας ή εξουσίας της οργάνωσης ή του αρχηγού.

ε) Η ένταξη στην ομάδα συνοδεύεται, συνήθως, με πράξεις και ενέργειες, οι οποίες είναι καταλυτικές για την προσωπικότητα των θυμάτων π.χ. αποκοπή από την οικογένεια, το περιβάλλον, το σχολείο, την εργασία, προσφορά ολόκληρης της προσωπικής περιουσίας και σε μερικές περιπτώσεις φυγάδευση στο εξωτερικό, ξύ­ρισμα του κεφαλιού και ενδυμασία, η οποία δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Η μαζικοποίηση των ανθρώπων είναι μία προσφιλής μέθο­δος των ολοκληρωτικών ομάδων.

στ) Τα θύματα των ομάδων αυτών παρουσιάζουν συ­νήθως μία διαταραγμένη κοινωνική ζωή. Διακατέχονται από φοβία, η οποία προέρχεται από υποβολή απειλών, οι οποίες καταλήγουν στο τέλος εφιάλτες που τους βα­σανίζουν ανηλεώς.

ζ) Τα άτομα γίνονται άβουλα όργανα στα χέρια του αρχηγού της οργάνωσης. Εάν σκεφθεί κανείς ότι στην οργάνωση της «Ενωτικής Εκκλησίας» του ψευδομεσσία Μουν, αυτός που αποφασίζει και καθορίζει ακόμη και πότε, ποιος και με ποια θα παντρευτεί, είναι ο αρχηγός της οργάνωσης, καταλαβαίνει σε ποια εξάρτηση και αποκοινωνικοποίηση φθάνουν τα θύματα.

η) Εν ονόματι του «Θεού» και για τη «σωτηρία του κόσμου» τα θύματα μπορούν να οδηγηθούν ακόμη και σε εγκληματικές πράξεις. Η υπεράσπιση της ιδεολογίας τοποθετείται πρώτη, πάνω και από την ίδια τη ζωή των οπαδών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε κοινόβια της οργάνωσης «Χάρε Κρίσνα» βρέθηκαν όπλα και ότι ο Μουν διαθέτει εργοστάσιο παραγωγής όπλων και οι οπαδοί του ορκίζονται ότι «θα αγωνιστούν με κίνδυνο της ζωής τους εναντίον του στρατοπέδου του εχθρού». Προφανώς τα όπλα και οι διακηρύξεις αυτές έχουν σκο­πό να προετοιμάσουν τους οπαδούς για αυτοκαταστροφικές ή άλλες εγκληματικές εκδηλώσεις σε περίπτωση «δυσφημίσεως εναντίον του Θεού». (Βλ. π. Αντ. Αλεβιζοπούλου, Καταστροφικές Λατρείες, σελ. 39).

θ) Οι αποκρυφιστικές ολοκληρωτικές ομάδες υπό­σχονται «δύναμη», «γνώση», «επιρροή», «εμπειρίες». Το άτομο καθοδηγείται να πιστέψει, ότι μέσα από τις τε­χνικές της ομάδας θα γίνει ανώτερο από τους άλλους ανθρώπους, ότι θα φθάσει σ’ ένα ανώτερο εξελικτικό επίπεδο, ότι θα επιβάλλει στους άλλους ανθρώπους να το υπολογίζουν και να το φοβούνται, ότι δεν θα χρειάζε­ται να υπακούει σε οποιαδήποτε αυθεντία ή να συμμορ­φώνεται με οποιουσδήποτε ηθικούς κανόνες, ότι δεν θα έχει καμμία ή κανένα ανάγκη, ότι τελικά θα γίνει υπε­ράνθρωπος, «Θεός»! Όλες οι επιθυμίες του θα εκπληρώνονται αυτοστιγμεί. Θα κάνει ό,τι θέλει. Η θέλησή του θα είναι ο μοναδικός νόμος.

ι) Η απόλυτη ταύτιση με την όλη διαδικασία και ζωή της οργάνωσης συνεπάγεται απώλεια σωματικού βά­ρους με ταυτόχρονα δείγματα διανοητικής και σωμα­τικής εξάντλησης. Η κατάσταση αυτή επιτυγχάνεται με τη μεθόδευση διαφόρων ενεργειών και πρακτικών τελε­τουργικού χαρακτήρα (διαλογισμός, ασκήσεις, παρακο­λουθήσεις διαλέξεων, κ.λπ.) για «αποκαθαρτήριους» σκοπούς. Όλα αυτά μετατρέπουν τους οπαδούς σε αυτοματοποιημένους σκλάβους.

Όμως, στη συνέχεια θα ανακαλύψει ότι οι υποσχέ­σεις αυτές συνδέονται ακόμη και με την υποχρέωση υπο­γραφής συμβολαίου ειδικής αφιέρωσης στην οργάνωση «ψυχή τε και σώματι» εφ’ όρου ζωής (μετενσάρκωση). Η Ιεραρχική άνοδος και αυτοεξέλιξη του οπαδού προϋποθέτει, κατά την αντίληψη των ολοκληρωματικών αιρέσεων, τον προσηλυτισμό όσον το δυνατόν περισσο­τέρων νεαρών κυρίως ατόμων.

Η μέθοδος αυτή οδηγεί στην απόλυτη εξάρτηση και υποταγή σε μία σκληροπυρηνική δομή Ιεραρχίας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την αυθεντία της ομάδας και την αναμφισβήτητη θέληση ενός δυνάστη αρχηγού με θεϊκές ιδιότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ειδωλοποίηση της θέλησης (κυρίως στον νεοσατανισμό και τις ψυχολατρείες) με ανάλογες προσπάθειες επιβολής της σε ευρύτερη κλίμακα. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε εγκληματικές πράξεις για το «καλό» του κόσμου, το οποίο, στην προκειμένη περίπτωση, ταυτίζεται με την παγκόσμια επικράτηση της ομάδας και την ανάδειξη του αρχηγού η της Ιεραρχίας.

Τα Νέα Θρησκευτικά Κινήματα, μέσα από τις ναζιστικές και ανορθόδοξες μεθόδους τους, εξελίσσονται σε «Καταστροφικές Λατρείες» και αποτελούν μία πραγμα­τική απειλή για το ορθόδοξο φρόνημα του λαού μας, α­λλά και για την προσωπικότητα των ανθρώπων γενικό­τερα. Οι δημοκρατικοί θεσμοί και ο πολιτισμός μας κιν­δυνεύει από τις ολοκληρωτικές μεθοδεύσεις των ομά­δων αυτών άμεσα.

Οι ομάδες αυτές, αποκρύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο, και εκμεταλλευόμενες τα δικά μας ποι­μαντικά κενά, όπως, επίσης, και την απογοήτευση, που προέρχεται από την απολυτοποίηση του τεχνικού πολι­τισμού και της ευμάρειας, διεισδύουν σ’ όλους τους το­μείς της ζωής προσφέροντας δήθεν τις εναλλακτικές «λύσεις» στα αδιέξοδα αυτά.

Όμως, οι μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν οι ομάδες αυτές, διακρίνονται από το στοιχείο της ανεντιμότητας, με αποτέλεσμα τα θύματα να οδηγούνται σιγά-σιγά και χωρίς να γίνεται αντιληπτό σε μία ολοκληρωτική εξάρ­τηση.

Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη και επιτακτική. Τό­σο η Εκκλησία, όσο και η πολιτεία οφείλουν να οργα­νώσουν τις υπηρεσίες τους, με εξειδικευμένα πρόσωπα, τα οποία θα αναλάβουν τη μελέτη του σκηνικού των νε­οφανών αιρέσεων, για να ενημερώνουν τον κόσμο έγκαιρα και υπεύθυνα.

 

* Κείμενο του 1996

 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΩΣΕΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ