π. Στέφανος Στεφόπουλος
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το ευρωπαϊκό σύνταγμα μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών και όχι μόνο. Συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία να μη γίνει η παραμικρή άμεση αναφορά στις χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες που θα έχει μια τέτοια ενέργεια. Αλλά και στην πολύπαθη Ελλάδα πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν την απάλειψη από το προοίμιο του ελληνικού συντάγματος την αναφορά στην Αγία και Ομοούσιο και Αδιαίρετη Τριάδα. Μερικοί ισχυρίζονται ότι : α) η εν λόγω αναφορά του ελληνικού συντάγματος καταπιέζει τις ανθρώπινες ελευθερίες(!!!), ενώ δεν έχει και νομική ισχύ και β) ότι δεν μπορεί να γίνει αναφορά στο Χριστιανισμό όσον αφορά το ευρωπαϊκό σύνταγμα γιατί “ο Χριστιανισμός δεν αποτελεί θεμελιώδη αξία, αλλά ιστορία” για την Ευρώπη(!!!).
Μια τέτοια στάση έδωσε την ευκαιρία προσφάτως στην φιλομουσουλμανική ενότητα “Η Φιλότητα” να εκδώσει επιθετικότατη και λίαν προκλητική ανακοίνωση όπου “υπενθυμίζει” τη συμβολή του Ισλαμισμού στην παράδοση, την ιστορία και τον πολιτισμό της Ευρώπης! Ήμαρτον Κύριε! Τι άλλο θα ακούσουμε; Αλλά από την άλλη πλευρά γιατί να μην το ισχυριστούν αυτό οι Μουσουλμάνοι όταν οι “δικοί” μας απεμπολούν μια-μια όλες τις αξίες και αρχές του πολιτισμού με μόνη δικαιολογία ότι αυτές έχουν χριστιανική βάση! Μας είπανε πως το να αναφερθεί η Ευρωπαϊκή οικογένεια στο Χριστιανισμό, θα αποτελέσει πρόβλημα για τις λοιπές μη χριστιανικές χώρες που είναι υποψήφιες για ένταξη. Αυτό όμως είναι μεγάλο λάθος ή καλύτερα “στάχτη στα μάτια” μας αφού έχουν προβλεφθεί παράγραφοι που θα κάνουν λόγο για θρησκευτική ελευθερία και προστασία των δικαιωμάτων των θρησκευτικών μειονοτήτων. Έχω όμως μια απορία. Θα έχουν στην Ευρώπη του αύριο προστασία οι “μουσαφιραίοι” μουσουλμάνοι των 50, 80, 100 ή και παραπάνω εκατομμυρίων και δεν θα έχουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί των 10, 20, 30 εκατομμυρίων; Ή μήπως δεν θα έχουν δικαιώματα τα εκατοντάδες εκατομμύρια των ευρωπαίων χριστιανών “σπιτονοικοκοιρέων”;
Στη συνέχεια θα ήθελα να αναφερθώ σε πιο νομικά επιχειρήματα και για να μην αερολογώ θα χρησιμοποιήσω ως πηγή έγκυρων πληροφοριών το έξοχο βιβλίο του κ. Ν. Σταυριανίδη “Θρησκευτική Ελευθερία” (Αθήνα 1996, σελ, 61-65). Ο κ. Σταυριανίδης μας υπενθυμίζει πως εκτός από τα συντάγματα του 1832 και 1927, όλα τα άλλα (δηλαδή του 1822, 1823, 1827, 1844, 1864, 1911, 1952, 1968, 1973, 1986) ψηφίστηκαν με την συγκεκριμένη αναφορά στο όνομα της “Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος”, ενώ σχετικές αναφορές έχουν και τα Συντάγματα της Βόννης του 1949, του Ελβετικού Συντάγματος του 1874 και της Αμερικανικής Διακήρυξης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1776. Ακόμη, στο επιχείρημα ότι το προοίμιο του συντάγματός μας δεν έχει νομική ισχύ, ο κ. Σταυριανίδης απαντά ότι “…το δίκαιο εκτός από “κανόνες δικαίου”, περιλαμβάνει ρητά ή απηχεί θεμελιώδεις αρχές και πρότυπα, υπό το φως των οποίων προσλαμβάνουν νόημα οι κανόνες δικαίου…”!
Δεν λέει κανείς να μην κατοχυρωθούν συνταγματικώς και προστατευθούν τα δικαιώματα και οι θρησκευτικές ελευθερίες των μειονοτήτων, αλλά να μην μείνουν και οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί “έρμαια” των αιρέσεων, σεκτών, παραθρησκευτικών ομάδων και καταστροφικών λατρειών που ανίερα και βέβηλα θα εξισωθούν με την Ορθοδοξία! Σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης οι νομοθέτες έχουν προβλέψει αυτούς τους κινδύνους που διατρέχουν οι πολίτες τους και έχουν ψηφίσει σχετικούς νόμους καθώς είναι γνωστό πως όλες αυτές οι σέκτες συστηματικά διαβρώνουν τη συνταγματική έννομο τάξη και τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα χρηστά ήθη. Στην Ελλάδα όμως τίποτε δεν έχει γίνει. Ίσως η χώρα μας διαθέτει “περίσσευμα δημοκρατίας”, ή είναι πιοπ υπάκουη σε εντολές “άνωθεν”; Άγνωστον!
Ίσως πάλι να έχει δίκιο ο κ. Σταυριανίδης όταν γράφει πως : “…είναι ιδίως δικαίωμα του κάθε πολίτη μιας δημοκρατικής χώρας να γνωρίζει σε ποιόν Θεό πιστεύει όποιος, ασκώντας δημόσια ή ιδιωτική εξουσία, παίρνει αποφάσεις που τον αφορούν”. Διαφορετικά, ενώ ο ασκών την εξουσία προστατεύει το δικαίωμα του απορρήτου της πίστεώς του, παραβιάζει (δια νόμων και διατάξεων) την ίδια ελευθερία και δικαίωμα ασκήσεως της πίστεως του κάθε πολίτη. Τέτοια απόφαση θα είναι η μη αναφορά στο Χριστιανισμό, η αντισυνταγματική κατάργηση του ελληνικού προοιμίου που δεν αλλάζει (βλ. άρθρο 111 Ελλην. Συνταγμ.), η κατάργηση της αργίας της Κυριακής κ.α. Και γιατί κανείς από τους αλλοθρήσκους στις Η.Π.Α.δεν προσβάλλεται από το “δολλαριακό” in God we trust; Και προσβάλλονται από οτιδήποτε βλέπουν και ακούν στη χώρα μας; Ακόμη γιατί εμείς πρέπει να τους παραχωρούμε δωρεάν δεκάδες στρέμματα γης για να χτίζουν τζαμιά, ενώ αυτοί απαγορεύουν σε εμάς δια “ροπάλου” την ανέγερση ορθοδόξων ναών στις χώρες τους; ΓΙΑΤΙ;
* Κείμενα δημοσιευμένο στην εφημερίδα των Βορείων Προαστίων «Αμαρυσία»