Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργόπουλου
Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Διεθνεῖς Εκκλησίες τοῦ Χριστοῦ
Μιά ἀντιτριαδική αἵρεση
Στίς ἀντιτριαδικές αἱρέσεις πού ἐμφανίστηκαν τόν 20ό αἰ., ἔχοντας ὡς ἀφετηρία καί ἐπίκεντρο τίς Η.Π.Α., καί ἐπεκτάθηκαν μέ τόν ἱεραποστολικό ἀκτιβισμό τους διεθνῶς, ἀνήκουν καί οἱ λεγόμενες «Διεθνεῖς Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ» (Τhe International Churches of Christ). Ἡ ὀνομασία αὐτή ἐπισήμως υἱοθετήθηκε τό 993, ἐνῶ ἡ κίνηση ἦταν ἀρχικῶς γνωστή ὡς «Κίνημα τῆς Βοστόνης».
Ὁ ἀντιτριαδικός χαρακτήρας της σχετίζεται μέ τό γεγονός, ὅτι τά μέλη πού προσηλυτίζουν τά βαπτίζουν μόνο στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ἱδρυτής τῆς ἐν λόγῳ αἱρετικῆς κίνησης καί ὁ ἀρχικός ὀργανωτικός της ἐγκέφαλος ἦταν ὁ Ἀμερικανός Κip McKean πού εἶχε θητεύσει καί συνεργαστεῖ ὡς φοιτητής στήν προτεσταντική κίνηση δράσης ἐντός Κολλεγίων καί Πανεπιστημίων τῶν Η.Π.Α., γνωστή ὡς “Grossroads Church of Christ”. Μετά τίς σπουδές του, μέ μιά μικρή ἀρχική ὁμάδα συνεργατῶν στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 970, δημιούργησε τή “Lexington Church of Christ” στή Βοστόνη, ὡς μιά κοινότητα χριστιανῶν μαθητῶν σέ αὐστηρά ἐλεγχόμενο καθοδηγητικό πλαίσιο. Σύντομα μετονομάστηκε «Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τῆς Βοστόνης», ἤ «Κίνημα τῆς Βοστόνης» λόγῳ τῶν ἰδιαίτερων ἀκτιβιστικῶν ἱεραποστολικῶν πρακτικῶν πού ἐφάρμοζε.
Κυρίαρχη πρακτική του ἦταν ὅτι προσπάθησε νά μετατρέψει τά κατ’ ὄνομα μέλη τῆς ὀργάνωσης σέ δραστήριους μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἀναθέτοντας κάθε νέο μέλος της σέ ἕνα παλαιότερο πιό ὥριμο. Αὐτή ἡ διαδικασία καθοδήγησης περιλάμβανε τακτικές ἐπαφές μεταξύ τοῦ καθοδηγητῆ καί τοῦ νέου μαθητῆ. Ἡ ἀληθινή ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑποστήριξε ὁ Κip McKean, συγκροτεῖται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό μαθητές. Συνεργαζόμενος στενά καί διαδίδοντας τίς πεποιθήσεις του μέσῳ τοῦ δικτύου τῶν ἤδη ὑπαρχουσῶν «Ἐκκλησιῶν τοῦ Χριστοῦ» (Churches of Christ), ὁ McKean διαμόρφωσε ἕνα πρόγραμμα παγκόσμιου εὐαγγελισμοῦ, δημιουργώντας κοινότητες σέ διάφορες πόλεις τοῦ κόσμου. Τό μοντέλο πού ἀκολούθησε ὡς πρός τή θέση τοῦ ὀπαδοῦ ἀκόλουθου εἶχε ὡς ἀρχή τό «ἑστίασε στούς λίγους». Κάθε προσήλυτος ἐκπαιδεύεται πλήρως, ὥστε μετά νά πορευθεῖ καί νά δημιουργήσει κι ἄλλους μαθητές.
Αὐτοί μέ τή σειρά τους συνεχίζουν καί δημιουργοῦν νέους μαθητές δημιουργώντας μιά δομή πυραμίδας. H αἵρεση αὐτοδιαφημίζεται ὡς ἡ μόνη πραγματική Ἐκκλησία στόν κοσμο καί Τεῦχος 6ον Νοέμβριος – Δεκέμβριος 202 43 πώς ὅλες οἱ ἄλλες εἶναι διεφθαρμένες. Χαρακτηριστικά εἶναι ἐν προκειμένῳ τά λόγια τοῦ Κip McKean: «Ὅσον ἀφορᾶ σέ αὐτούς πού συνεχίζουν νά ἀντιτίθενται σέ ἐμᾶς, εἶναι χαμένοι, ὄχι ἐπειδή τό βάπτισμά τους κατέστη ἄκυρο, ἀλλά ἐπειδή οἱ Γραφές εἶναι σαφές πώς ὅσοι ἐναντιώνονται καί διαμαρτύρονται ἐνάντια στήν ἡγεμονία τοῦ Θεοῦ καί διαχωρίζουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ στήν πραγματικότητα ἀντιτίθενται ἀπέναντι στόν ἴδιο τό Θεό (Ἔξοδος 6,8).
Ἑπομένως ἐκεῖνοι πού ἀντιδροῦν χάνονται διότι δέν ἔχουν πραγματικό Θεό». Οἱ Διεθνεῖς Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία ἀπό τίς αὐστηρότερες ὁμάδες ὡς πρός τήν πειθαρχική διαδικασία ἐπιβολῆς αὐστηρῆς ὑπακοῆς. Ὅταν ἕνα μέλος δέν ἀποδέχεται τήν ἐπίπληξη καί ἀρνεῖται νά ὁμολογήσει τά λάθη του, ὁ ἀνώτερος ἐπόπτης του ξεκινᾶ μιά πειθαρχική διαδικασία ἀπόσυρσης καί ἐν τέλει τό μέλος ἀποκόπτεται ὁριστικά ἀπό τήν ὁμάδα. Ἡ αὔξηση τῶν κοινοτήτων καί τῶν μελῶν τοῦ «Κινήματος τῆς Βοστόνης», δημιούργησε ἔντονη διαμάχη μέ τίς «Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ», σχετικά μέ τήν πρακτική τῆς καθοδήγησης.
Ἄλλες Προτεσταντικές Ὁμολογίες χαρακτήρισαν αὐτό πού ἔβλεπαν ὡς ἐπιθετικό προσηλυτισμό ἰδιαιτέρως μεταξύ τῶν φοιτητῶν. Μιά ὄχι μικρή ὁμάδα πρώην μελῶν πού εἶχαν ἀποχωρήσει ἀπό τό «Κίνημα τῆς Βοστόνης» τό χαρακτήρισαν ὡς «καταστροφική λατρεία». Ἡ κριτική καί τό ρῆγμα πού ἀκολούθησε εἶχε ὡς συνέπεια ἡ μητρική ὀργάνωση νά διατηρήσει μέν τή δομή τῆς πυραμίδα ὡς πρός τή διοίκηση, ὅμως ἀπέσυρε ἀρκετούς βασικούς ἡγέτες καί τροποποίησε τό καθοδηγητικό της πρόγραμμα γιά νά τό κάνει λιγότερο ἐνοχλητικό. Ἔχοντας ἐπεκταθεῖ διεθνῶς, τό 993 ὁ ἱδρυτής τῆς αἵρεσης τῆς ἔδωσε τή σημερινή ὀνομασία «Διεθνεῖς Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ» (ICOC).
Τό 994, ἐκδόθηκε μιά Διακήρυξη Εὐαγγελισμοῦ δηλώνοντας τήν πρόθεση νά δημιουργηθεῖ μιά κοινότητα σέ κάθε χώρα μέ πόλη πού εἶχε 00.000 κατοίκους μέχρι τό 2000. Μέ τήν ἔναρξη τοῦ 2ου αἰ. ἡ αἵρεση εἶχε διενθῶς περίπου 20.000 μέλη. Στή δεκαετία τοῦ 2000 ἀρκετές κοινότητες σταδιακά διαφοροποιήθηκαν ἀπό τό μητρικό σῶμα μέ ἀφορμή καί τήν ἀποχώρηση τοῦ ἱδρυτῆ ἀπό τήν κεντρική καθοδήγηση τό 2002.
Αὐτό εἶχε ὡς συνέπεια τήν ἐφαρμογή κάποιων ἀλλαγῶν· λ.χ., ἡ κίνηση προχώρησε πρός μιά συλλογικότερη ἡγεσία, τροποποίησε τό πρόγραμμα διοίκησης τοῦ Κip McKean, πού ἀπαιτοῦσε μεγάλο βαθμό κεντρικοῦ ἐλέγχου τῶν μελῶν, δέχθηκε τή χρήση μουσικῆς καί τήν παραχώρηση στίς γυναῖκες ἡγετικῶν θέσεων, ἄν καί ἀκόμη δέν τίς δέχονται στό διορισμένο ἱερατεῖο. Μέχρι σήμερα τά κεντρικά γραφεῖα τῆς αἵρεσης ἑδρεύουν στό Λός Ἄντζελες τῆς Καλιφόρνιας.
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ Νοέμβριος – Δεκέμβριος 202