π. Στέφανος Στεφόπουλος
Ο 21ος αιώνας φαίνεται ότι θα είναι ο αιώνας της βιογενετικής, των τεχνολογικών “θαυμάτων”, αλλά και της αμφισβήτησης των ηθικών, κοινωνικών και άλλων αξιών και της μεγάλης σύγχυσης. Είναι γεγονός ,που δεν αμφισβητείται, το ότι η επιστήμη έχει φτάσει πολύ κοντά στην επίλυση πολλών προβλημάτων των σύγχρονων κοινωνιών αλλά σχεδόν πάντα αποφεύγει να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις που αυτές οι λύσεις προκαλούν. Οι νομοθέτες και οι κυβερνήσεις παρουσιάζονται παντελώς ανέτοιμοι για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που δημιουργούνται και οι επιστήμονες μάλλον “σφυρίζουν” αδιάφορα!
Ένα τέτοιο πολύπλοκο πρόβλημα ακούει στο όνομα “υποβοηθούμενη αναπαραγωγή”. Προσφάτως το θέμα συζητήθηκε στη Βουλή και από ότι φαίνεται δεν θα λυθεί εύκολα το θέμα αυτό. Το ευχάριστο στην περίπτωση αυτή είναι ότι η Εκκλησία μας εμφανίζεται (και είναι) πανέτοιμη να το αντιμετωπίσει, σε σημείο μάλιστα που προτείνει και συγκεκριμένα μέτρα αποφυγής των όποιων ηθικών, επιστημονικών, κοινωνικών προβλημάτων που μια τέτοια εξέλιξη συνεπάγεται. Καλό είναι όμως να δούμε από κοντά το προτεινόμενο νομοσχέδιο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Ο νόμος θα προβλέπει τα εξής: α) καταστροφή των εμβρύων για εξεύρεση εμβρυικών βλαστοκυττάρων με σκοπό τον πειραματισμό και την επιστημονική έρευνα, β) την διάθεση των περισσευούμενων εμβρύων από την τεχνική της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε άλλα πρόσωπα της επιλογής του ιατρού, γ) τα έμβρυα που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα ερευνητικά κέντρα δεν ορίζονται ως έμβρυα, αλλά ως “κρυοσυντηρημένο γενετικό υλικό”, δ) την καταστροφή των κρυοσυντηρημένων κυττάρων.
Μεγάλο πρόβλημα για την κοινωνία μας αποτελεί η δυνατότητα που παρέχει ο νόμος να έχει ένα παιδί μέχρι πέντε(!) γονείς. Δηλαδή, τους δύο που επιθυμούν το παιδί, τον δότη του σπέρματος, την δότρια του ωαρίου και την δανεική μητέρα που καλείται να κυοφορήσει!!! Και πόσες φορές δεν έχουμε τελευταία γίνει μάρτυρες αντιδικιών και μηνύσεων στα δικαστήρια μεταξύ ανθρώπων σχετικά με αυτές τις περιπτώσεις! Μια πολύ χειρότερη περίπτωση που προβλέπει ο νόμος είναι η δημιουργία ανθρωπίνων εμβρύων για επιστημονικούς-ερευνητικούς σκοπούς. Λένε κάποιοι επιστήμονες ότι τα πειράματα του είδους αυτού θα προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα γιατί η έρευνα αυτή και τα πειράματα θα ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο και θα παρατείνουν τη ζωή των ανθρώπων! Αυτό όμως θα έχει και τραγικές συνέπειες στην οικογένεια, την επιστημονική ηθική και στην κοινωνία ολόκληρη αφού ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα στους επιστήμονες να “παράγουν” έμβρυα που μέχρι σήμερα βρίσκουν ανάμεσα στα μη χρησιμοποιούμενα έμβρυα των εξωσωματικών γονιμοποιήσεων. Δηλαδή, θα δημιουργούν ζωή και κατόπιν θα την θυσιάζουν για να προχωρήσουν την έρευνά τους, πάντα με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.
Αλήθεια, αναρωτήθηκαν ποτέ τα ανδρόγυνα που εκτίθενται ψυχο-σωματικά στη διαδικασία της εξωσωματικής τι συμβαίνει με τα “περισσευούμενα” γονιμοποιημένα κύτταρα; Γιατί οι ιατροί γονιμοποιούν πάντα περισσότερα από όσα θα εμφυτεύσουν; Που καταλήγουν όλα αυτά; Γνωρίζουν ότι πολλά από αυτά μπαίνουν σε ειδικές μηχανές πολτοποίησης εμβρύων για να παραχθεί ο χρήσιμος για την έρευνα και τις μεταμοσχεύσεις “εμβρυικός ιστός”; Γνωρίζουν ότι μερικά από αυτά καταλήγουν στις φαρμακευτικές εταιρείες και αυτές των καλλυντικών; Αν τα γνωρίζουν αυτά γιατί επιμένουν να παραβιάζουν (άθελά τους ίσως) τη συνείδησή τους αλλά και την τάξη με την οποία λειτουργεί η “φύση”; Αν πάλι δεν τα γνωρίζουν ας τα μάθουν για να αναλάβουν τις πελώριες ευθύνες τους. Θα μου πείτε δεν είναι κακό να επιθυμεί κάποιος να αποκτήσει παιδί! Σύμφωνοι. Αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι να γίνει αυτό όπως είναι η υιοθεσία. Γιατί σπεύδουμε να δημιουργήσουμε ζωή για να την καταστρέψουμε αμέσως μετά; Αλήθεια, γνωρίζουν αυτοί οι συνάνθρωποί μας πως (εφ’ όσον είναι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί) τα έμβρυα δεν είναι “υλικό” για πειράματα, αλλά άνθρωποι με ασχημάτιστο ακόμη σώμα αλλά με ψυχή, ζωή, ύπαρξη; Αν δεν είναι έτσι και πρόκειται για υλικό έρευνας χωρίς ζωή, τότε πως γίνεται μέσα σε λίγες εβδομάδες να φέρνει αυτό το “υλικό” ένα πλασματάκι 50 εκατοστών, 3 κιλών κ.λ.π. στη ζωή; Ας μας πουν οι επιστήμονες σ’ αυτή την περίπτωση πότε ακριβώς και πως από το “υλικό” αυτό παράγεται ζωή; Μήπως έχει να κάνει με τη “μεγάλη έκρηξη” (Big Bang); Χρειαζόμαστε σοβαρότητα αγαπητοί μου και ανάληψη των ευθυνών μας απέναντι του εαυτού μας, των συνανθρώπων μας, της κοινωνίας και του Θεού και γνώση καλή των θεμάτων αυτών. Αφού μάλιστα όλα τα άλλα που μας απασχολούν ή δεν μας απασχολούν στην καθημερινή μας ζωή τα γνωρίζουμε πολύ καλά. Αυτά γιατί όχι;
* Κείμενο δημοσιευμένο στην εφημερίδα των Βορείων Προαστίων «Αμαρυσία»