ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Πριν από χρόνια, για την ακρίβεια το 2004 είχα γνωρίσει ένα άτομο στον χώρο εργασίας (τετράμηνη σύμβαση), το οποίο άρχισε να μου μιλά για τον Χριστό και για την θρησκεία. Εγώ πάντα ήμουν άνθρωπος που ψαχνόταν, μου άρεσε το διάβασμα πολύ, η αναζήτηση της αλήθειας και οι συζητήσεις για θέματα πνευματικά. Δεν ήμουν ένθερμος Χριστιανός τότε, δεν ασχολιόμουν με Ορθοδοξία, απλά πίστευα στην ύπαρξη ενός Θεού. Τίποτα παραπάνω. Ξεκινήσαμε τότε τις συζητήσεις με αυτό το άτομο , καθώς αρχίσαμε να βγαίνουμε και για καφέ και να τα λέμε και εκτός δουλειάς. Άρχισε να μου μιλάει τότε για την Καινή Διαθήκη, μου έκανε δώρο κιόλας και μία, και επίσης για την ευαγγελική εκκλησία, στην οποία με προέτρεπε να πάω. Στην αρχή δεν ήταν πιεστικός και μίλαγε πολύ άνετα, μη ξεχνώντας να μου λέει συνέχεια για την κόλαση την οποία με περίμενε αν δεν πίστευα. Να μην σας τα πολυλογώ, σταματήσαμε να βλεπόμαστε το 2005-2006 και δεν ξαναεπικοινωνήσαμε. Ο λόγος; Ότι του είπα για πρώτη φορά ότι θα πήγαινα μία Κυριακή στην εκκλησία που μου έλεγε και τελικά δεν πήγα. Τι είπε μετά;; Ότι είπα ψέματα στον ίδιο Τον Θεό μέσω αυτού επειδή δεν πήγα.
Το πρώτο μέρος της ιστορίας μου τελειώνει εκεί.
Πάντα ήθελα να διαβάσω την Βίβλο και έτσι πριν από κάποιους μήνες διάβασα την Καινή Διαθήκη, την οποία δεν είχα διαβάσει το 2004 που μου την είχε κάνει δώρο. Από καλή προαίρεση και καρδιά αναζήτησα και βρήκα τελικά επικοινωνία με τον συγκεκριμένο άνθρωπο που κάναμε αυτές τις συζητήσεις τότε. Του είπα ότι έχω αρχίσει να πιστεύω στον Χριστό και στην πραγματική αλήθεια, καθότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας. Του είπα τι αλλαγές άρχισα να βλέπω σε μένα , προς το καλύτερο και πίστευα ότι θα κάναμε μια ωραία κουβέντα για αυτά τα θέματα που τελικά άρχισαν να αγγίζουν και εμένα…
Πίστεψα λάθος!! Ακόμα και μετά από αυτά που είπα, άρχισε την ίδια καραμέλα..ακριβώς την ίδια…περί ευαγγελικής εκκλησίας δηλαδή. Στην αρχή πριν βγούμε φέτος μου είπε να έχω υπόψη μου ότι το θέμα της εκκλησίας θα ξανατεθεί. Άρχισα να σκέφτομαι…αυτός ο άνθρωπος δεν ασχολείται με τίποτα άλλο στην ζωή του; ούτε ιερέας σε εκκλησία να ήταν, που λέει ο λόγος..βγήκα όμως για καφέ. Και του είπα..αντε..να πάω να δω για την εκκλησία που μου λες. Τόσα χρόνια πάει αυτή η ιστορία..
Σηκώθηκα και πήγα..ήταν κάτι καινούριο για μένα και δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα άσχημα, αν και δεν μου άρεσε που κάθε λίγο και λιγάκι σηκώνονται όλοι και έψαλλαν ύμνους. Από τότε άρχισε ο έλεγχος και η προσπάθεια προσηλυτισμού του κοινωνικού μου περίγυρου. Κάθε βδομάδα, η κλασική ερώτηση “πήγες στην εκκλησία; μη χαλαρώνεις..να πηγαίνεις!! ” πες και στην μητέρα σου, στον πατέρα σου.. αν του έλεγα ότι θα βγω με κάποιον άλλο φίλο ή φίλη, το μυαλό του ήταν στο να μου πει να προσπαθήσω να πω στο κάθε άτομο που ήξερα, να έρθει μαζί μου στην εκκλησία. Μιλάμε για αρρώστια δηλαδή..πήγα άλλες 2 φορές σε τέτοια εκκλησία και έπειτα δεν ξαναπήγα. Ένιωθα ότι δεν είχε τίποτα να μου προσφέρει παραπάνω από κάποιον που σηκωνόταν και μίλαγε και ερμήνευε όπως ήθελε το κάθε τι γραμμένο, από άτομα που ψάλλανε συνέχεια, και επίσης ένα άλλο θέμα που είχε αρχίσει να με ενοχλεί ήταν ο συνεχής πόλεμος σε κάθε τι εξωπροτεσταντικό. Υποτιμούσαν, και μίλαγαν άσχημα για την Παναγία και τους Αγίους.
Πιο κοντόθωρα και κλειστόμυαλα άτομα δεν έχω συναντήσει. Έτσι λοιπόν πήγα μία Κυριακή σε Ορθόδοξη εκκλησία. Αυτό έγινε πριν 2 μήνες περίπου. Κάπου εκεί τελειώνει και η ιστορία μου με την αίρεση(ευτυχώς δεν επέδρασε ψυχολογικά πάνω μου και είχε πολύ σύντομη διάρκεια). Τώρα θα παραθέσω παρακάτω καταστάσεις και χαρακτηριστικά τέτοιων ανθρώπων έτσι ώστε να φυλάσσεται ο κανονικός κόσμος και ο Χριστιανός από αυτούς. Nα επισημάνω επίσης ότι όταν του είπα ότι πήγα σε ορθόδοξη εκκλησία, μου απαντάει: “και τι κατάλαβες που πήγες;;” παραθέτοντας την παραβολή του σπορέα. Του απαντάω: ” Άκυρο αυτό που λες.. επειδή πήγα στην ορθόδοξη εκκλησία είμαι σαν τον σπορέα; Και τότε, ο καλός αυτός “Χριστιανός” μου στέλνει ένα mail, χαρακτηρίζοντας την απάντηση μου ως αναίσχυντη, απαράδεκτη και προδοσία του Χριστού. Τα συμπεράσματα δικά σας…Εγώ του έστειλα ένα τελευταίο mail ζητώντας του να μην τολμήσει να με ξαναενοχλήσει υπενθυμίζοντας του ότι αυτό που κάνει, περί προσηλυτισμού σε ανίερη αιρεση, διώκεται ποινικά και ήδη έχουν πάει φυλακή και κάποιοι.
Ας δούμε λοιπόν για τι είναι ικανοί και τι θα προσπαθήσουν να κάνουν σε σένα που θα τους ανοίξεις την πόρτα, αυτοί οι κατά τα άλλα απλώς πλανεμένοι άνθρωποι, που πολλοί από αυτούς είναι άτομα που κάνουν αυτή τη δουλειά 20( όπως ο άνθρωπος που σας είπα) και 30 χρόνια. Κατά την γνώμη μου..δεν είναι απλώς πλανεμένοι άνθρωποι.. πλανεμένοι είναι πολλά από τα άτομα, που κατάλαβαν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα αυτό που κάνουν..Εδώ μιλάμε για άτομα που είναι σχεδόν μια ζωή σε ΄τετοιες αιρέσεις. τι είναι λοιπόν;; Την απάντηση και συμβουλή συνάμα την δίνει ο γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: “Λοιπόν σας συμβουλεύω, φύγετε από τους δολίους όφεις, να μην σας δηλητηριάσουν. φύγετε από τους λεπρούς, διά να μην σας μεταδώσουν την ψυχικήν λέπραν και μένετε πιστοί εις την Ορθόδοξον πίστιν έως θανάτου. Με τους αιρετικούς ούτε επαφήν ούτε ομιλίαν να έχετε.”
Εντύπωση μου είχε κάνει ένα απόγευμα που ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου είχε πει ότι είχε χτυπήσει την ανιψιά του με κάτι ανάστροφες επειδή είδε στον υπολογιστή της κάτι ανήθικο. Αν είναι δυνατόν…!! αυτοί οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να σε προσεγγίσουν θέλοντας να σε σώσουν..στην αρχή θα σου ακουστεί καλό(ποιος δεν θέλει να σωθεί η ψυχή του; ) Το θέμα δεν είναι έτσι απλό όμως.. αν δεν πιστεύεις θα αρχίσουν να σου εξηγούν για την καινή διαθήκη απορρίπτοντας σου οτιδήποτε άλλο ίσως έχεις ακούσει από την ορθοδοξία. Αν πιστεύεις και εκκλησιάζεσαι σε ορθόδοξη εκκλησία, πάλι δεν αρκεί..σε θεωρούν ότι είσαι στο σκοτάδι και θα προσπαθήσουν και πάλι να σε “σώσουν”.. όποτε βγαίνεις μαζί τους δεν θα συζητάνε τίποτα άλλο πέρα από αυτό το θέμα, ή ακόμα και αν η κουβέντα πάει σε άλλο θέμα , θα είναι για ελάχιστο χρόνο. Θα σε ρωτάνε συνέχεια για το αν πήγες στην ευαγγελική εκκλησία και αν πήγες θα φροντίσουν να σε κάνουν να πηγαίνεις κάθε βδομάδα. Θα προσπαθήσουν να σε πείσουν με πολύ έντονο τρόπο να μιλήσεις στους δικούς σου και στους φίλους σου, δημιουργώντας σου ενοχές αν δεν το κάνεις. Θα σου λένε συνέχεια , ότι αν δεν μιλήσεις σε κάποιον θα πάει στην κόλαση.
Οτιδήποτε άλλο σκεφτείς να αλλάξεις ή διστάσεις να κάνεις κάτι που σου λένε , θα είναι από τον διάβολο που δεν θέλει να σωθείς. Θα προσπαθούν να σε κάνουν να ξεχάσεις Την Παναγία και διάφορους αγίους.. άτομα που μαρτύρησαν για την πίστη τους δηλαδή.. και θα σου λένε για κάποια άτομα σήμερα που θεραπεύουν και κάνουν θαύματα, της ευαγγελικής εκκλησίας. μουσική;; ύμνοι όλη μέρα. βιβλία;; μόνο ευαγγελικών συγγραφέων με κύριο θέμα την βίβλο.
Θέλετε κι άλλα;; Αυτοί οι πονηροί άνθρωποι.. είναι διπρόσωποι και θα σου πουν και κάποια ψέματα προκειμένου να σε κάνουν να πας μαζί τους στην αίρεση. Εμένα μου είχε πει: “μας δέχεται η ορθοδοξία σαν άτομα που λατρεύουμε τον Θεό με άλλο τρόπο“.
Μέγα ψέμα.. την απάντηση την δίνει ο ορθόδοξος ιερέας που ανέφερα παραπάνω που τους αποκαλεί φίδια. Επίσης όποιον άλλο ιερέα ρωτήσετε θα σας πει πάνω κάτω τα ίδια. Είναι άνθρωποι που παίρνει ο καθένας τους και διαβάζει την Αγία Γραφή και βγάζουν συμπεράσματα και απόψεις θέσφατες, χωρίς καμία θεολογική γνώση και έχουν υπέρμετρο εγωισμό πάνω σε αυτό που πιστεύει η αίρεση τους και πρεσβεύουν και οι ίδιοι.
Είναι εντελώς απόλυτοι, χωρίς να έχουν και ιδιαίτερες γνώσεις σε διάφορα θέματα. Ότι σου λένε είναι το σωστό.. σε ότι τους αντιπαρατεθείς και δεν δέχεσαι , είναι επειδή σε κάνει ο διάβολος να πιστεύεις έτσι. Είναι πολύ εύκολο ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να έχει μία απάντηση για οτιδήποτε παρεκκλίνει από την αίρεση στην οποία ανήκει. Και η απάντηση είναι: ο διάβολος.
Και κάτι τελευταίο: είναι ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ!! Για μένα ακόμα είναι και κάτι άλλο από νομικής απόψεως. Είναι παράνομο αυτό που κάνουν, διότι δεν σου μιλάνε για Χριστό και αγάπη ή δεν κάνουν απλή κουβέντα για τον Χριστιανισμό, αλλά προσπαθούν να σε κάνουν να ακολουθήσεις μια αίρεση μηδαμινής διάρκειας σε σύγκριση με την παντοτινή εκκλησία και τον Χριστιανισμό.( 1500-2000 χρόνια δηλαδή είμαστε στο σκοτάδι και όλες αυτές οι αιρέσεις διάρκειας 100 χρόνων το πολύ μας δείχνουν τον δρόμο.)
Σου μιλάνε με έντονο και επιτιμητικό πολλές φορές ύφος κάνοντας σε να νιώθεις ενοχές και τύψεις για πολλά πράγματα. Σου υπενθυμίζουν να μιλάς σε όσους ανθρώπους μπορείς και να τους λες για την εκκλησία τους και όσα αυτή πρεσβεύει. Αν δεν τα δέχονται σημαίνει ότι δεν δέχονται τον Χριστό , οπότε εσύ δεν έχεις σχέση μαζί τους . Αυτό λοιπόν τους καθιστά και ηθικούς αυτουργούς για οποιοδήποτε κακό προκληθεί από αδύναμα και με μεγάλη ανασφάλεια άτομα.
Ελπίζω να μην σας κούρασα. Μία τελευταία συμβουλή για να αντιπαρατεθείς με τέτοια άτομα, είναι η καλή γνώση της Βίβλου και η αναζήτηση ιστορικών στοιχείων και γεγονότων που αποδεικνύουν εντελώς τα αντίθετα από αυτά που υποστηρίζουν αυτές οι ανίερες αιρέσεις. Το θέμα είναι ότι αν ψάξετε στην ιστορία και στην παράδοση , θα δείτε ότι αυτή που κυνηγήθηκε και συνεχώς καταδιώχθηκε ήταν η Ορθοδοξία. Η ιστορία και οι γραπτές αποδείξεις αποδεικνύουν εντελώς άλλα πράγματα από αυτά που υποστηρίζουν αυτοί οι άνθρωποι και αυτές οι αιρέσεις που είναι απολειφάδια ενός κατακερματισμένου προτεσταντισμού.
Το κυριότερο θέμα ποιο είναι όμως.. ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να επιλέξει τι τον εκφράζει και τι θα ακολουθήσει. Το να προσπαθείς όμως μέσω του φόβου να επιβληθείς σε ανθρώπους με σκοπό να σε ακολουθήσουν σε μία αίρεση , αυτό είναι το λιγότερο..επικίνδυνο, διότι μπορεί να προκαλέσεις ανεπανόρθωτες πληγές σε άτομα αδαή και που δεν έχουν διάθεση να ψάξουν και να αναδιφήσουν. Το να ζεις σήμερα και να απορρίπτεις τα πάντα που έγιναν εδώ και 2000 χρόνια στην Εκκλησία, να βλασφημάς λέγοντας ότι πίσω από τα θαύματα αγίων ή τις εμφανίσεις της Παναγίας κρύβονται δαιμόνια( αναρωτιέμαι, ο Θεός θα τα επέτρεπε αυτά;) να λες ότι πίστεψες από φόβο και αυτά που λένε για αγάπες είναι παραμύθια( ναι μου το είχε πει κι αυτό), τότε καταλαβαίνετε τι είδη καταστάσεων έχετε να αντιμετωπίσετε όσοι ανοίξετε παρτίδες με αιρετικούς.!
Y.Γ. Ιστορικά, θα δείτε ότι η Ορθοδοξία παρέμεινε ενωμένη, παρά τους πολέμους και τις συγκρούσεις και ήταν αυτή , που βοήθησε την χώρα στο παρελθόν να απαλλαγεί από διάφορες καταστάσεις(πολέμους , σκλαβιά..). Ο προτεσταντισμός κατακερματίστηκε σε εκατοντάδες αιρέσεις , που μεταξύ τους έχουν διαφορές αλλά κατά τα άλλα είναι απόλυτοι όλοι, ότι πιστεύουν και πράττουν το “σωστό”. Επίσης θα δείτε αν ψάξετε σχετικά ότι η Αγία Γραφή στην οποία πιστεύουν οι διάφορες προτεσταντικές αιρετικές ομάδες, είναι κομμάτι της παντοτινής ορθόδοξης εκκλησίας και αυτό αποδεικνύεται ιστορικά, αν ανατρέξετε σε ιστορικές πηγές. Αν Ο Θεός ήθελε την Αγία Γραφή ως το μοναδικό βιβλίο πίστης και θεοπνευστίας τότε δεν θα επέτρεπε να την ερμηνεύει ο καθένας όπως νομίζει. Το θέμα όμως ποιο είναι.. ότι μέσω της Αγίας Γραφής και ιστορικών αποδείξεων που δεν αμφισβητούνται από κανέναν, μπορείς να τους ανταπαντήσεις και να τους αποδείξεις ότι η ύπαρξη αυτών των ομάδων (σεκτών) και αυτά που πρεσβεύουν, είναι ανίερα και πονηρά.
Το παράδοξο είναι ότι θα τελειώσω αυτή την αληθινή ομολογία με δήλωση ενός προτεστάντη, η οποία τα λέει όλα, αποδεικνύοντας ότι αυτές οι αιρέσεις δεν έχουν λόγο ύπαρξης και ότι τα μέλη της είναι πλανεμένα και επικίνδυνα: Όπως παραδέχεται και ο προτεστάντης David Bercot: «Ο Λούθηρος…ισχυρίστηκε ότι η Βίβλος είναι η μόνη πηγή εξουσίας. Το ‘Sola Scriptura’ (=Μόνο η Γραφή) έγινε ένα από τα κύρια συνθήματα της Μεταρρύθμισης. Ωστόσο, το σύνθημα αυτό ήταν από την αρχή ένας μύθος. Κανένας δε χρησιμοποιεί ΜΟΝΟ τη Γραφή ως πηγή αυθεντίας. Μάλλον, ο καθένας έχει ως πηγή αυθεντίας την προσωπική του ΕΡΜΗΝΕΙΑ της Γραφής…Όπως κάποιος παρατήρησε, ‘Πριν από τη Μεταρρύθμιση, υπήρχε μόνο ένας Πάπας. Ύστερα από τη Μεταρρύθμιση, καθένας με τη Βίβλο στο χέρι του έγινε Πάπας’. Αντί να βασίζεται στις δικές του προσωπικές ερμηνείες των Γραφών, ή στις ερμηνείες του Αυγουστίνου, ο Λούθηρος έπρεπε να προσέξει τις ερμηνείες της πρώτης και αδιαίρετης εκκλησίας. Επειδή δεν το έκανε, το τραγικό αποτέλεσμα είναι σήμερα να υπάρχουν περισσότερες από 22.000 ξεχωριστές εκκλησίες και σέκτες-που όλες διδάσκουν διαφορετικά πράγματα, όμως όλες διεκδικούν ότι διδάσκουν ‘μόνο τη Γραφή’» (Περιοδικό ΤΥΧΙΚΟΣ, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1999, σελ.9).