Δρος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Μ. ΜΠΟΥΣΙΑ
Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
ΤΑ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΩΜΗΣ
ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΕΥΒΟΙΑΣ
Σύντομο ιστορικό
και θαύματα της Ιερής εικόνος
τού Ταξιάρχη Μιχαήλ
από το Μουρσαλή της Μικρασίας
Η εικόνα από το Μυστρά στην Ανατολή.
Τρία αδέλφια, ο Χατζηγιαννακός, ο Χατζημανώλης και ο Κωνσταντής Κωνσταντινίδης, από το Μυστρά ξενιτεύτηκαν για καλλίτερες ημέρες.
Πήγαν πρώτα στην Κύπρο και έπειτα στα παράλια τής Μικρασίας. Μαζί τους έφεραν και την εικόνα του Ταξιάρχη. Κατέληξαν στην περιοχή τού Κουσάντασι, λίγο χαμηλότερα από τη Ν. Έφεσο. Εκεί υπήρχε τσιφλίκι ενός Τούρκου, του Αλή. Αυτός ήταν καλός άνθρωπος. Τάιζε τούς εργάτες τού τσιφλικιού του και τα χρήματα των μισθών τους έμεναν στην άκρη. Ο Χατζηγιαννακός που ήταν μορφωμένος κρατούσε και τα λογιστικά του βιβλία, γι’ αυτό και ο Αλής τον είχε σέ μεγάλη εκτίμηση. Όταν ήρθε η ώρα να λογαριαστούν λέει στο αφεντικό του:
– Αφέντη, δεν μάς κόβεις ένα κομμάτι γης από το τσιφλίκι σου να ζήσουμε και εμείς όλοι μαζί εδώ αδελφωμένοι!
Ο Αλής το δέχθηκε και τούς παραχώρησε αρκετή γη για να ζήσουν και εκείνοι με τις οικογένειές τους
Τα τρία αδέλφια, τότε, έφεραν Μυτιληνιούς και Σαμιώτες τεχνίτες να κτίσουν τα σπίτια τους και έτσι δημιουργήθηκε ένα χωριό, πού ονομάσθηκε Μουρσαλή, προς τιμή τού τσιφλικά Αλή και σέ συνδυασμό με την καταγωγή τους, τον ηρωικό Μωριά. Έκτισαν τείχος γύρω από το χωριό για προστασία, έκτισαν σχολεία, νηπιαγωγεία, παρθεναγωγεία και στη μέση τού οικισμού μεγάλο και περίλαμπρο ναό, στον οποίο τοποθέτησαν και τη θαυματουργή εικόνα τού Ταξιάρχη Μιχαήλ.
Το χωριό ήταν καθαρά χριστιανικό. Μιλούσαν όλοι την Ελληνική γλώσσα και Τούρκος δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει στο μέρος εκείνο. Διηγούνται ότι κάποιος Τούρκος επιχείρησε να κτίσει σπίτι στο χωριό, αλλά ξεκληρίστηκε ολόκληρη η οικογένειά του και τα ζωντανά του. Γύρω όμως από το Μουρσαλή υπήρχαν σαράντα χωριά, όλα Τουρκοχώρια. Το Μουρσαλή ήταν πλούσιο χωριό, στις όχθες του Μαίανδρου ποταμού, στην επαρχία Αϊδινίου και πολύ εύφορο. Ό,τι φύτευες ευδοκιμούσε.
Στην Εκκλησία Τούρκικο ποδάρι δεν πάτησε. Έβλεπαν ένα φουστανέλα να τούς εμποδίζει. Το ίδιο συνέβη και το 1911, όταν Ιταλικά στρατεύματα θέλησαν να χρησιμοποιήσουν τα καταλύματα της Εκκλησίας. Έβλεπαν ένα φουστανελά να τούς φράζει το δρόμο και αναγκάστηκαν να φύγουν και να ζητήσουν αλλού κατάλυμα.
Τον Ταξιάρχη τον πανηγύριζαν με μεγάλες προετοιμασίες και η γιορτή του κρατούσε ημέρες ολόκληρες. Ακόμη και οι Τούρκοι τιμούσαν τη χάρη του, γιατί κι αν ακόμα έρχονταν με κακές προθέσεις στο χωριό βρίσκαν πάντα μπροστά τους το φουστανελά Αρχάγγελο να στέκει εμπόδιο στις προθέσεις τους. Κάποτε τρεις Τούρκοι αξιωματικοί ήλθαν να πάρουν Έλληνες στρατιώτες. Οι προεστοί τού χωριού τούς έκαναν τραπέζι και στη συζήτηση επάνω οι Τούρκοι τούς είπαν:
– Εσείς κάποιον έχετε που σας προστατεύει και δεν μπορούμε κανέναν σας να πειράξουμε.
Μετά το γεύμα οι προεστοί συνώδευσαν τους Τούρκους στην Εκκλησία και δείχνοντας την εικόνα του Ταξιάρχη τους λένε:
– Αυτός είναι ο προστάτης μας!
Οι τρείς Τούρκοι αξιωματικοί θαμπωμένοι έπεσαν και τον προσκύνησαν.
Ο ξεριζωμός του 1922 και η εγκατάσταση στη Βόρεια Εύβοια
Τα δυσχείμερα χρόνια τού 1922 ο Ελληνισμός της Μικρασίας ζει το δικό του δράμα. Ανεβαίνει το δικό του πολύμοχθο Γολγοθά.
Πολλοί από τούς προπάτορές μας αφήνουν τα κόκαλά τους στα αιματοβαμμένα και αγιασμένα χώματα της Μεγάλης Πατρίδας. Χαλασμός κόσμου ! Όλοι προσπαθούν να φύγουν από τον όλεθρο και την καταστροφή παίρνοντας μαζί τους “στον μποξά” ό,τι χωρούσε από τούς κόπους μιας ολάκερης ζωής.
Ανάμεσα στους πρόσφυγες και οι αδελφές Ζαχαρούλα και Καλλίτσα Μισιρλή. Στη βιασύνη τους επάνω η Καλλίτσα λέει στη Ζαχαρούλα
— Εμείς φεύγουμε. Τον Ταξιάρχη μας που ν’ αφήνουμε ;
Τώρα, της απαντά η Ζαχαρούχα, ο εκκλησάρης κλείδωσε.
Εγώ θα πάω κι ας κλείδωσε, ανταπαντά και τρέχει στην Εκκλησία.
-Ταξιάρχη μου, αν θέλεις να σέ πάρουμε, άνοιξε την πόρτα μόνος σου, είπε με θαρρετή παρρησία στον Αρχάγγελο.
Και το θαύμα έγινε. Η πόρτα άνοιξε μόνη της, κι ας ήταν κλειδωμένη. Τρέχει αμέσως στο προσκυνητάρι, Αρπάζει την μεγάλη εικόνα και την τυλίγει σε ένα σεντόνι.
— Άγιε Ταξιάρχη μου, να γίνεις ελαφρύς σαν φύλλο, για να σε σηκώσουμε και να σε πάρουμε μαζί μας. Είπε πάλι με τρεμουλιαστή, φωνή.
Πράγματι σέ όλη τη διαδρομή ο Ταξιάρχης ήταν ελαφρύς σαν πούπουλο.
Εδώ θέλω να καταθέσω τη δίκη μου μαρτυρία από τις αναμνήσεις μου σχετικά με τη μακαριστή Ζαχαρούλα, πού με άγια εγκαύχηση έλεγε:
— Εγώ τον έφερα τον Ταξιάρχη με την Καλλίτσα!
Αυτή η ευλογημένη ψυχή αξιώθηκε να βλέπει φως στην Εκκλησία του Ταξιάρχη, όταν οι άλλοι δεν έβλεπαν τίποτα. Κοιμήθηκε ειρηνικά και την όμορφη ψυχή της την πήρε ο Αρχάγγελος για να την μεταφέρει στον θρόνο του παμβασιλέως Χριστού.
Η αδελφή της Καλλίτσα ένιωθε κάτι υπερφυσικό μόλις έσβηνε το καντηλάκι τού Ταξιάρχη. Αν ήταν νύκτα και βρισκόταν ξαπλωμένη ένιωθε κάποιον να της τραβάει τα πόδια. Σηκωνόταν και διαπίστωνε ότι πράγματι το καντήλι ήταν σβηστό.
Όταν ήλθαν στην Ελλάδα οι Μουρσαλιώτες πήγαν στη Θήβα με τον Ταξιάρχη. Ο Χρήστος Μισιρλής με το Θεοχάρη και το Μανώλη Κυμπάρη και άλλους χωριανούς ήλθαν στην Εύβοια, οπού είχαν ακούσει ότι υπήρχε ένα τσιφλίκι τού Γάλλου Μεμόν.
Αφού πρόχειρα τακτοποιήθηκαν στην Εκκλησία τού An – Γιάννη επέστρεψαν στη Θήβα να πάρουν τον Ταξιάρχη. Οι υπόλοιποι, όμως, Μουρσαλιώτες δεν τον έδιναν. Τότε ο Ταξιάρχης παρουσιάσθηκε στην Καλλίτσα, στον ύπνο της, και της είπε να τον πάρει εκεί πού θα πάει και αυτή. Πήραν λοιπόν την εικόνα κρυφά και τη μετέφεραν στη νέα τους κατοικία στην Εύβοια. Όταν έφθασαν στους Ωρεούς κτύπησαν τις καμπάνες και κατέβηκε όλη η κώμη να προσκυνήσει τον άρχοντα Ταξιάρχη. Κατόπιν με συνοδεία τής Χωροφυλακής μετέφεραν την εικόνα στον An – Γιάννη.
ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον λόγον.
Την σεπτήν σου εικόνα κατασπαζόμενοι,
εκ Μουρσαλή ήν αρτίως
των σων προσφύγων χοροί
εις την Εύβοιαν μετήνεγκον, Αρχάγγελε,
κράζομεν· θείε Μιχαήλ,
Ταξιάρχα νοερών
δυνάμεων ασωμάτων,
εν του θανάτου τη ώρα
ψυχάς ημών, σεπτέ, παράλαβε.
Κοντάκιον
Ηχος β . Τοίς των αιμάτων σου.
Εκ συμφορών, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε,
και αναγκών τούς ικέτας σου λύτρωσαι
τούς σε ανυμνούντας αείποτε
και προσκυνούντας το θείον σου έκτυπον,
ώς όλβον ον έχει η Εύβοια.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις, Ταξιάρχα τού Μουρσαλή,
Μιχαήλ, επόπτα
καί προστάτα χριστιανών,
χαίροις, φερώνυμου
χωρίου σου ακέστορ
εν τη Ευβοία, θείε
Κτίστου Αρχάγγελε.
ΟΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ
ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ