Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
ΚΥΡΙΑΚΗ TOY ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ
(Ιωάννου : κ’ 19 – 31)
Η Χαρά της Αναστάσεως
Η επανεμφάνιση του Ιησού μεταξύ των μαθητών Του, ευσεβείς Χριστιανοί, δεν ήταν γεγονός συνηθισμένο. Τον είχαν δει να κρεμιέται στο ξύλο στου Σταυρού και να πεθαίνει. Τα πάντα ήταν γι’ αυτούς χαμένα. Θλίψη και κατήφεια τους έπιασε. Όλα ήταν απογοητευτικά. Είχαν πιστέψει ότι Αυτός θα τους λύτρωνε και από τη Ρωμαϊκή τυραννία. Και ξαφνικά ο Κύριος και ο Διδάσκαλος εκτελείται σαν κοινός κακούργος με τον ατιμωτικότερο των θανάτων.
Πώς να μην χαρούν λοιπόν; Πώς να μην νιώσουν αναφτερωμένες τις ελπίδες τους και αναζωογονημένο το θάρρος και τη δύναμή τους; Ο ασφαλισμένος στον τάφο, καθώς νόμιζαν, Κύριος ήταν ανάμεσά τους. Σαν και πρώτα. Ο Ίδιος. Η παρουσία Του τους γαληνεύει, τους χαρίζει την ειρήνη Του, τους δίνει τη βεβαιότητα, και τη χαρά, τους χορηγεί το Πνεύμα το Άγιο. Τους καλεί να γίνουν ποιμένες και διδάσκαλοι των άλλων. Υπόσχεται ότι δε θα χωρισθεί από αυτούς. Θα είναι μαζί τους “πάσας τας ημέρας” της ζωής τους. Η παρουσία του Αναστημένου Κυρίου, τους χαρίζει ένα πλήθος δωρεές.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που την πανηγυρίζουμε δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, μα που ωστόσο μένει πολλές φορές πολύ επιπόλαια στη ζωή μας. Σαν ένα περαστικό χαρούμενο πανηγύρι. Κι υπάρχει κίνδυνος μετά το σβήσιμο της λαμπάδας ή του αυγού το σπάσιμο να ξεθωριάσει αυτή η χαρά της, αν δεν έχει σωστά τοποθετηθεί. Όλες της χαράς οι εκδηλώσεις έχουν τη θέση τους. Όχι σαν ξεφάντωμα. Όχι σαν μια βιαστική φυγή από τα καθημερινά μας βάσανα. Η Ανάσταση ήρθε για να μας δώσει κάτι βαθύτερο και μονιμότερο. Μια γεύση ζωής διαρκή. Μια χαρά καλά και γερά θεμελιωμένη μέσα στην ψυχή μας. Ήρθε για να μας αναστηλώσει τις ελπίδες, να χαλυβδώσει το θάρρος, να στηρίξει τα κλονισμένα μας πόδια. Να σταθεροποιήσει τα βήματά μας στο δρόμο της ενάρετης ζωής.
Η Ανάσταση του Κυρίου ήρθε να διώξει από τη ζωή μας τα σύννεφα που δεν αφήνουν να χαρούμε το φώς Του. Σύννεφα που τα σωριάζει η κακία του κόσμου και η απιστία. Συναγωνίζεται η δυσπιστία και το κακό που βρίσκεται μέσα μας με την ανηθικότητα, την ειρωνεία, τις επιβουλές και τις πιέσεις του αμαρτωλού κόσμου, να μας χωρίσουν από το Θεό. Επιζητούν πολλοί επιστρατεύοντας θεωρίες και γεγονότα να μας πείσουν πως ο Χριστός πέθανε, ότι ο Χριστιανισμός ανήκει στο παρελθόν, ότι η ζωή ης σεμνότητας, της αγνότητας, της ειλικρίνειας, της δικαιοσύνης και της αγάπης είναι ανεφάρμοστη. Μερικές φορές είναι τόσο ισχυρό και κραυγαλέο το ρεύμα του κακού, που αληθινά δυσπιστεί κανείς και λυγίζει. Επηρεάζεται από αυτά που βλέπει και ακούει. Αφού δεν πάνε οι άλλοι στην Εκκλησία; Αφού περιφρονούν οι άλλοι τις ηθικές επιταγές; Αφού οι άλλοι θεωρούν κατωτερότητα την πίστη στο Χριστό; Και τα σύννεφα συσσωρεύονται. Η καρδιά παγώνει, ο ζήλος ελαττώνεται. Συμβιβάζεται καθένας με τις αντιλήψεις του περιβάλλοντος. Παύει η διάθεση για Χριστιανική ζωή, απολείπει η εμπιστοσύνη στο Θεό, η πίστη στο λόγο Του. Παθαίνουμε ό,τι και εκείνοι που έζησαν το γεγονός της Σταυρώσεως του Κυρίου. Δυσπιστούμε στη δύναμη και την αξία της αλήθειας.
Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Είναι εκείνη που διαπίστωσαν οι μαθητές του Κυρίου και οι Μυροφόρες. Τη διακήρυξαν με κάθε τρόπο, σε κάθε τόνο. “Ηγέρθη ο Κύριος όντως“. Το διακήρυξε και ο δύσπιστος Θωμάς, όταν είδε τον Αναστημένο διδάσκαλό του: “Ο Κύριός μου και ο Θεός μου“! Στο υπερώο της Ιερουσαλήμ,”όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι” βασίλευε η απογοήτευση και η λύπη. Η παρουσία του Κυρίου με μιας σκόρπισε τα νέφη. Έλαμψε το φως και η ειρήνη Του, επανήλθε η χαρά. Ο Κύριος ανέστη. Ήταν πλέον γεγονός αναμφισβήτητο.
Χριστός Ανέστη, αδελφοί μου. Το διαλαλούμε και το ψάλλουμε όλοι μας. Μην αφήνουμε τα σύννεφα της δυσπιστίας και της αμαρτίας να σκοτίσουν την ακτινοβολία του μοναδικού αυτού γεγονότος. Η καρδιά μας ας χαίρεται πάντα αυτό το υπερκόσμιο γεγονός. Όσες τρικυμίες και πόλεμοι ξεσπάσουν εναντίον του Χριστιανισμού, ανίσχυροι θάναι. Όσος κι αν είναι ο αριθμός εκείνων, που εγκαταλείπουν το Χριστό, που νοθεύουν και παραποιούν την αλήθεια Του, δεν έχει καμιά σημασία. Και τότε στο Γολγοθά εγκαταλείφθηκε από όλους ο Κύριος. Όση προσπάθεια κι αν καταβληθεί να πνιγεί η χριστιανική φωνή, ανώφελο. Και τότε νεκρό το σώμα του Κυρίου κλείστηκε στον τάφο και ασφαλίστηκε με ταφόπετρα βαριά. Μια είναι η αλήθεια. Ένα το γεγονός. Ότι ο Χριστός Ανέστη!
Μ’ αυτή τη βεβαιότητα μέσα στην ψυχή μας, γεμάτοι ελπίδες και δύναμη μην παύσουμε να επιζητούμε του Αναστημένου Σωτήρος Χριστού την παρουσία στη ζωή μας. Μαζί με τον Αναστημένο Χριστό και την ακλόνητη αλήθεια Του, σταθεροί θα μείνουμε πάντα χαρούμενοι. Νικητές του κακού οσοδήποτε κι αν είναι ορμητικό. Ορθοί, μαχητές της αλήθειας. Συνεργοί στη δημιουργία του καινούργιου κόσμου της Αναστάσεως. Γεμάτοι ειρήνη, αγάπη και χαρά. Αμήν.
Από το εξαιρετικό βιβλίο “ΕΓΩ ΔΕ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ” ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
Για παραγγελίες στα τηλέφωνα: 2310.525220 – 6977510787