π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΛΑΜΒΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΥ
ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ
(ΜΑΧΑΤΜΑΣ);
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Θεοσοφικής Εταιρείας, η οργάνωση δημιουργήθηκε από την Μπλαβάτσκυ ύστερα από εντολή που πήρε μέσω των Μαχάτμας από τη «Μεγάλη Ιεραρχία» της «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας», που αποτελείται από μυθικά υπερανθρώπινα όντα και πως κατ’ αυτόν τον τρόπο η εταιρεία είναι κατασκεύασμα αυτών των υπερανθρωπίνων όντων (C.Leadbeater, Οι διδάσκαλοι, σ.67). Κατά τη Θεοσοφική εταιρεία και η ίδια η Μπλαβάτσκυ ανήκε σ’ αυτή την Αδελφότητα (Theosophie Studien, 1931). Η ίδια ισχυρίστηκε πως ελάμβανε γραπτά μηνύματα από την «Πνευματική Ιεραρχία» (Οι διδάσκαλοι, σ. 67).
Όμως η θεωρία αυτή δεν είναι αληθής, γιατί η υπόθεση των «Μαχάτμας» τέθηκε αργότερα, αφού η Εταιρεία είχε ήδη ιδρυθεί.
Η ίδια η Μπλαβάτσκυ δεν έκανε λόγο στην αρχή για «Δασκάλους από το Θιβέτ» και ούτε διακήρυττε ασιατικές δοξασίες, όπως η μετενσάρκωση. Το πρώτο έργο της (Isis Unveiled – A Master key to the Mysteries of Ancient and Modern Science and Theology – New York – London 1877) δεν περιέχει παρόμοιες δοξασίες. Η Μπλαβάτσκυ υπογράμμιζε: «Είναι ο ίδιος πνευματισμός· μόνο κάτω από άλλο όνομα. Όμως τώρα θα κάνουμε σοφές έρευνες, γιατί ο δεύτερος ταμίας μας είναι εκατομμυριούχος και πρόεδρος των πνευματιστών της Νέας Υόρκης» (παραπομπή στον Johannes Frohmeyer, σ. 9. F.W. Haack, Die Blavatsky – Theosophie, σ. 17).
Την εποχή εκείνη η Μπλαβάτσκυ είναι αφοσιωμένη στον πνευματισμό. Ο ενθουσιασμός της αυτός φαίνεται και από τη δήλωσή της για τις ΗΠΑ: «Είναι το πλέον ευνοϊκόν θερμοκήπιον δια τα μέντιουμ εις όλα τα είδη των υπερευαίσθητων» (Η.Ρ. Blavatsky, Εις την χώραν των γαλάζιων βουνών, Αθήναι 1930, σ. 16).
Στο βιβλίο «Isis», η Μπλαβάτσκυ επιθυμεί να αποδείξει πως η Θεοσοφική Εταιρεία είναι η πραγματική διάδοχος των αρχαίων μυστικών διδασκαλιών και εταιρειών. Ο ισχυρισμός πως το βιβλίο αυτό γράφτηκε ύστερα από οδηγίες των «Μαχάτμας» ανήκει σε μεταγενέστερη εποχή. Η Μπλαβάτσκυ δεν μιλάει σ αυτό το βιβλίο για υπερανθρώπινα όντα. Αντίθετα: μιλάει για πνεύματα αποθανόντων και μάλιστα για το πνεύμα κάποιου που ονομάζετο John King (R. Hummel, Indische Mission und Neue Frommigkeit im Westen, Stuttgard 1980, σ. 187).
Την άποψη πως η κίνηση ήταν καρπός του πνευματιστικού χώρου συμμερίζεται και ο ιστορικός Karl Heussi. Γράφει:
«Τελικά από την Βόρειο Αμερική ο πνευματισμός, από το 1848 γνώρισε ευρύτατη εξάπλωση. Διδάσκει τη δυνατότητα της επικοινωνίας με τα πνεύματα των αποθανόντων και αναζητά με ποικίλα πειράματα αυτή την επικοινωνία. Ένα παρακλάδι είναι η Θεοσοφία, η οποία διαδόθηκε στην Αμερική, στην Ινδία (Madras) και στην Ευρώπη αφού ιδρύθηκε το 1975 στη Νέα Υόρκη, μέσω μιας Ρωσσίδας, της κυρίας Helena Petrowna Blavatsky και από τον Αμερικανό στρατηγό Henri Olcott. Εκεί ήλθε σε επαφή με βραχμάνους και βουδδιστές ιερείς.
Οι ακραίοι οπαδοί της αποσκοπούν στον παραμερισμό του χριστιανισμού μέσω συγκρητιστικών εσχατολογικών θρησκειών. Όπως φαίνεται δυσάρεστες αποκαλύψεις των πνευματιστικών των απατών, έσπασαν πολύ λίγο την προπαγανδιστική της δύναμη» (Karl Heussi, Kompendium der Kirchengeschichte, Tubingen 19133, 192).
Με άλλα λόγια, η Θεοσοφική Εταιρεία έχει πνευματιστική προέλευση, βραχμανιστικές και βουδδιστικές ρίζες και συνιστά συγκρητιστική θρησκεία. Από την αρχή της έχει αντιχριστιανικό χαρακτήρα και η ιστορία της συνδέεται με απάτες.
Στο μεταξύ το «μυστήριο» των Μαχάτμας διαλευκάνθηκε τελείως. Ο J. Frohmeyer, που είναι ερευνητής σύγχρονος της Μπλαβάτσκυ, γράφει:
«Η κυρία Μπλαβάτσκυ είχε στο δωμάτιό της μία γραμματοθυρίδα, όπου οι Μαχάτμας άφηναν τις επιστολές. Ένα άνοιγμα οδηγούσε από τη θυρίδα στο υπνοδωμάτιό της. Τα υπόλοιπα μπορεί κανείς να τα φαντασθεί. Αυτό το μυστικό το γνώριζαν μόνο οι κυρίες Coulomb και Damodar… η κυρία Coulomb έδωσε κάπου 40 επιστολές στο συντάκτη του περιοδικού Madras Christian Colege Magazine. Ήταν κυρίως γράμματα από την κυρία Μπλαβάτσκυ και την κυρία Coulomb, στα οποία εκείνη ελάμβανε οδηγίες, πως έπρεπε να πραγματοποιηθούν τα θαύματα. Το περιοδικό, αφού εξέτασε τη γνησιότητα των επιστολών, τις δημοσίευσε στο γαλλικό πρωτότυπο και σε αγγλική μετάφραση. Έχω μπροστά μου αυτές τις επιστολές και θυμάμαι την αίσθηση που δημιούργησαν. Το πράγμα μαθεύτηκε και στην Ευρώπη και o Judge έφθασε με μεγάλη βιασύνη. O Δρ. Hartmann έγραψε αμυνόμενος και υποστήριξε πως το πράγμα ήταν νοθεία και πράξη εκδίκησης των (χριστιανών) ιεραποστόλων. O Hartmann και οι σύντροφοί του φαίνεται πως δεν εγνώριζαν τίποτε για την κρυφή γραμματοθυρίδα. Ερεύνησαν το ζήτημα επί τόπου και o Judge φάνηκε τόσο απερίσκεπτος, ώστε έκαυσε τη θυρίδα. Ήταν έτσι, όπως ισχυρίσθηκε η κυρία Coulomb: το άνοιγμα στο υπνοδωμάτιο κλείστηκε πριν από την αναχώρηση των αφεντάδων» (Frohnmeyer, σ. 13. F.W. Haack, Die Blavatsky-Theosophie, σ. 21).
Το ίδιο ζήτημα ερευνήθηκε και από την αγγλική «Εταιρεία για Ψυχολογικές Έρευνες», με ευθύνη του καθηγητή Sidgwick. Την έρευνα έκανε ο Richard Hodgson.
Πρέπει να σημειωθεί πως ο Hodgson ήταν πολύ θετικά διατεθειμένος απέναντι στην Μπλαβάτσκυ, γιατί πίστευε στην τηλεπάθεια. Όμως και πάλι διαπιστώθηκε πως πρόκειται για απάτη» (Frohnmeyer, σ. 14).
Από το βιβλίο: Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΕΥΧΗ 4-10,ΑΘΗΝΑ 1996 (σ.σ: 129-132)