π. Στέφανος Στεφόπουλος
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εἶναι σέ ὅλους μας γνωστή ἡ κατάσταση μέ τίς διάφορες αἱρετικές (χριστιανικές καί μή) ὁμᾶδες καί παραθρησκευτικές ὀργανώσεις ὅσο δέ καί μέ τίς ποικίλες καταστροφικές λατρεῖες. Στήν πατρίδα μας, δυστυχῶς, πολλές ἀπό αὐτές τις ὁμᾶδες δραστηριοποιοῦνται καί στήν κυριολεξία καταστρέφουν σώματα, ψυχές, ὑπολήψεις, περιουσίες, οἰκογένειες, ἐπιχειρήσεις κ.ἄ. χωρίς ποτέ νά ἐμποδίζονται ἀπό κανέναν. Μερικές ἀπό αὐτές, μάλιστα, ἐπιβουλεύονται καί τό ἔθνος μας καί τίς ἀρχές του, τούς νόμους του, τίς παραδόσεις του καί αὐτά ἀκόμη τά σύμβολά του(σημαία, σταυρός, ἐθνικός ὕμνος, στρατός, ἐκκλησία, πίστις, ἤθη καί ἔθιμα). Τέτοιες ὁμᾶδες εἶναι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οἱ Σαηεντολόγοι, οἱ ἄρτι ἀφιχθέντες Νεοειδωλολάτρες ἤ Ἀρχαιολάτρες, οἱ αὐτοαποκαλούμενοι ὡς Ὀρθόδοξοι τῆς Ἐκκλησίας τῆς “Μακεδονίας” καί πολλοί ἄλλοι.
Ὁ κίνδυνος εἶναι ὁρατός γιά ὅλους ἐμᾶς τούς βαπτισμένους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί εἰδικά γιά τήν νεολαία μας πού ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀδιαφορεῖ γιά τούς κινδύνους πού ἀντιμετωπίζει ὡς νέα γενιά ἀλλά καί ὡς αὐριανοί γονεῖς. Ὑπάρχουν, βέβαια, πολλοί πού μᾶς κατηγοροῦν γιά τίς ἀνησυχίες μας αὐτές καί ἀποκαλοῦν ὅλες τίς προσπάθειές μας γιά ἐνημέρωση “κινδυνολογία”! Ὁ γνωστός μας ἐγχώριος “ὠχαδερφισμός” ἔχει πρό πολλοῦ εἰσβάλλει καί στήν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ἐμεῖς ὅμως ὡς ποιμένες “λογικῶν προβάτων” εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ὑπενθυμίζουμε στούς πιστούς μας ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στή σχετική παραβολή τῶν κακῶν γεωργῶν (Ματθ., κα’ 33-46) περί “φραγμοῦ” τοῦ ἀμπελῶνος. Ἔτσι, ὅπως ὁ ἀμπελώνας ἔχει συγκεκριμένα ὅρια, ἔτσι καί ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει διακριτά, σαφῆ, προκαθορισμένα ἐκ θείας ἀποκαλύψεως ὅρια, ἔξω ἀπό τά ὁποῖα κανείς κινεῖται μέσα στήν πλάνη, τήν ἀπιστία, τήν κακοπιστία, τήν αἵρεση!
Αὐτά ἀκριβῶς τά ὅρια πρέπει νά γνωρίζουμε ὅλοι οἱ ἀνήκοντες στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν Ἐκκλησία. Μέλη τοῦ σώματος αὐτοῦ εἶναι μόνον οἱ βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί κανείς ἄλλος. Κι ἄν σέ κάποιους αὐτά φαίνονται ρατσιστικά ἤ φονταμενταλιστικά, δέν πειράζει. Ὁ Θεός ,γι’ αὐτούς, μᾶλλον ἔκανε λάθος ὡς ρατσιστής καί ἄδικος! Ἀλλ’ ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Τά δόγματά μας εἶναι ἐκ Θεοῦ ἀποκεκαλυμμένα καί εὐτυχῶς δέν ἐπιδέχονται οὐδεμιᾶς ἀλλαγῆς ἤ ἀμφισβητήσεως. Αὐτά ἀκριβῶς τά δόγματα θά προσπαθήσουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ νά παρουσιάσουμε σέ εὔληπτη μορφή γιά νά εἶναι ὅσο τό δυνατόν πιό κατανοητά ἀπό ὅλους τούς Ὀρθοδόξους.
Εἶναι τέλος ἀνάγκη νά τονιστεῖ τό γεγονός ὅτι χωρίς τά δόγματα, δηλαδή τίς ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει καί χριστιανική ἠθική ζωή ἀλλά καί τό ὅτι γνωρίζοντάς τα ὁ καθένας μας εἶναι σέ θέση νά ἀντικρούσει τά σαθρά ἐπινοήματα τῶν αἱρετικῶν καί νά μή σκανδαλιστεῖ ἤ ἔστω στιγμιαία ἀμφισβητήσει βασικές ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας πού εἶναι μεγάλη ἁμαρτία!
Τέλος, μερικοί προβάλλουν ἐπιχειρήματα γιά νά μήν ἀσχολοῦνται μέ τή μελέτη τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεώς μας ὅπως ἅ) ἡ ἔλλειψη χρόνου, β) ἡ δύσκολη θεολογική γλώσσα, γ) τό ὅτι ἡ πίστις στόν ἕνα Θεό σώζει χωρίς νά εἶναι ἀνάγκη νά γνωρίζουμε τά δόγματα. Μήπως ὅλοι οἱ μάρτυρες γνώριζαν τά δόγματα; Ἐπιτρέψατε μιά ἀπάντηση σέ ὅλα αὐτά γιατί ἔχω τήν ἐντύπωση πώς αὐτά εἶναι μᾶλλον “πειρασμικά”! Α) Ἡ ἔλλειψη χρόνου εἶναι πλασματικῆ ἀφοῦ χρόνος πάντα ὑπάρχει γιά κάτι ἄλλο. Διαθέτουμε χρόνο γιά ταξείδια, ἐκδρομές, ἀνάγνωση ἐφημερίδων καί περιοδικῶν, ἐπισκέψεις, ἀλλά δέν διαθέτουμε λίγο χρόνο οὖτε γιά ἐκκλησιασμό (“μία ἡμέρα μοῦ μένει νά κοιμηθῶ”!- γιατί τότε δέν ἐκκλησιάζονται αὐτοί τό Σάββατο, μαζί μέ ὅλες τίς ἄλλες δουλειές;), οὖτε γιά τή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς (μά οὖτε 10′ ἡμερησίως;), οὖτε γιά τήν προσευχή! Β) Ὅσον ἀφορᾶ τή θεολογική γλώσσα, κανείς δέν ἔχει τήν ἀπαίτηση νά γνωρίζουν ὅλοι νά διατυπώσουν σέ ἄψογη θεολογική γλώσσα τά δόγματα. Αὐτό ὅμως ἀπέχει πολύ ἀπό τό νά μή γνωρίζουμε τό περιεχόμενό τους τή στιγμή κατά τήν ὁποία μας προσφέρεται σέ εὔληπτη μορφή. Μήπως τή γλώσσα τῶν οἰκονομικῶν, τοῦ χρηματιστηρίου, τῶν ἀθλημάτων, τῆς ἰατρικῆς τίς κατέχουμε; Κι ὅμως τίς χρησιμοποιοῦμε στήν καθημερινή μας ζωή καί τρέχουμε νά ρωτήσουμε ὅταν δέν καταλαβαίνουμε κάτι γιατί εἶναι γιά “τό συμφέρον μας”. Γ) Μπορεῖ ὅλοι οἱ μάρτυρες ἤ οἱ νεομάρτυρες νά μήν κατεῖχαν ὅλα τά δόγματα, ἀλλά διέθεταν ὅμως ἀκλόνητη πίστη πού οὖτε αὐτό τό φρικτό μαρτύριο δέν τήν κλόνιζε. Ἐμεῖς, διαθέτουμε τέτοια πίστη; Βέβαια δέν μποροῦμε νά ρωτοῦμε περί τῆς γνώσεως τῶν δογμάτων ἀπό τούς μάρτυρες διότι τήν ἐποχή τῶν διωγμῶν δέν εἶχαν ἀκόμη διατυπωθεῖ τά δόγματα! Ἄς εἴμαστε βέβαιοι, τέλος, πώς ἄν ἀποκτήσουμε τήν ἀκλόνητη πίστη τῶν ἁγίων ἔστω χωρίς τή μελέτη τῶν δογμάτων μας καί πάλι θά τά γνωρίσουμε ὅλα αὐτά ὄχι μέ τή μελέτη ἀλλά μέ τήν ἐκ Θεοῦ ἀποκάλυψή τους, μέ τήν ἐμπειρία, τό βίωμα, καί εἶναι σίγουρο ὅτι τότε μόνο θά μποροῦμε νά ἀντέξουμε ὁποιαδήποτε δοκιμασία!
Ἔτσι, ἀφοῦ τά δόγματα μᾶς κρατοῦν κοντά στό Θεό, μᾶς ἁγιάζουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στή σωτηρία, ἄς διαθέσουμε ἐλάχιστο χρόνο γιά νά τά γνωρίσουμε γιατί αὐτά μιλοῦν γιά τήν Ἀλήθεια πού εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ “ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς” (Ἰωα., ἠ’ 32).
- Το κείμενο είχε γραφεί στα πλαίσια της Ενοριακής Σύναξης Μελέτης της Αγίας Γραφής (ΕΣΜΑΓ) της ενορίας του Αγ. Δημητρίου Αμπελοκήπων (2004-2009)