Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ
ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ
Από το ξεκίνημά της και σε όλη την μέχρι τώρα πορεία της, την οργάνωση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», την απασχολεί το θέμα της στρατιωτικής θητείας των οπαδών της.
Ο Κάρολος Ρώσσελ είχε την εξής άποψη την οποία και εκήρυττε:
1886 Γραφικαί Μελέται, Τόμος ΣΤ’, σελ. 569: «Εκεί που η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική η πρόνοια τον Κυρίου έχει επιτρέψει την στρατολογία».
1915 “Σκοπιά” Σεπτεμβρίου, σελ. 17: «Αληθείς Χριστιανοί άγιοι αναμφιβόλως ευρίσκονται εις πάντας τους στρατούς των χωρών εκείνων ένθα η στρατολογία είναι νόμος».
Αυτό ήταν το κήρυγμα του Κ. Ρώσσελ, ο οποίος όχι μόνον επιτρέπει την στράτευση, αλλά γράφει ότι και άγιοι Χριστιανοί ευρίσκονται υπηρετούντες στο στρατό.
Όμως κατά την εποχή Ρόδεφορδ και σ’ αυτό το θέμα παρουσιάζεται μία διδαχή άκρως αντίθετη μάλιστα σκληρή για τους οπαδούς, θέλοντας προφανώς να δημιουργήσει, δια του τρόπου αυτού, άτομα καθοδηγούμενα και φανατισμένα.
Στο βιβλίο του «Προφητεία», ο Ρόδερφορδ γράφει:
1929 «Προφητεία», σελ. 284: «Όλα τα Έθνη και οι στρατοί τους ανήκουν στον σατανά, αποτελούν τον στρατό τον διαβόλου».
Η τακτική αυτή, του φανατισμού διατηρείται, μάλιστα εντείνεται και με τη χρήση της τρομοκρατίας για την αναπόφευκτη τιμωρία εκ μέρους του Ιεχωβά, όπως φαίνεται και στο βιβλίο της εταιρίας «Έστω ο θεός αληθής».
1950 «Έστω ο Θεός Αληθής», σελ. 229: «Ο μάρτυς τον Ιεχωβά, κατεγράφει στον στρατό τον Ιησού. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις δυνάμεις του Ιεχωβά, για οποιονδήποτε στρατό του κόσμου τούτου χωρίς να είναι ένοχος λιποταξίας και να υποστεί την ποινή που ορίστηκε για τους λιποτάκτες από τον Θεό».
Από το βιβλίο όμως του Ρ. Φράντζ: «Κρίση συνείδησης» θα παρουσιαστούν για το θέμα της στρατεύσεως αποκαλυπτικά στοιχεία, των αποφάσεων του Κυβερνώντος Σώματος της “Σκοπιάς” και γενικώτερα πτυχές από το παρασκήνιο της εταιρίας.
«Κρίση συνείδησης», σελ. 6: «Παρά την έντονη δραστηριότητα που αναπτύσσουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιδίδοντας μαρτυρία για την πίστη τους, από πόρτα σε πόρτα, στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ λίγα γι’ αυτούς αν εξαιρέσουμε τη στάση που παίρνουν σε ορισμένα ζητήματα συνείδησης. Έχουν ακούσει για την σταθερή αντίρρησή τους να εκτελέσουν στρατιωτική υπηρεσία και την αντίθεσίν τους στο να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα ή λειτουργία».
Αρχίζει ο Φράντζ την ενημέρωση των ανθρώπων για το τι επικρατεί στο εσωτερικό της “Σκοπιάς”.
Σελ. 119-120: «Εναλλακτική υπηρεσία είναι ο όρος που προσδιορίζει την πολιτική υπηρεσία που μία κυβέρνηση παρέχει ως εναλλακτική λύση για εκείνους που προβάλλουν αντίρρηση συνείδησης προς συμμετοχήν σε στρατιωτική θητεία. Η επίσημη θέση της εταιρίας Σκοπιά, θέση που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είναι ότι αν κάποιος από τους μάρτυρες του Ιεχωβά αποδεχθεί μια τέτοια εναλλακτική υπηρεσία υποκύπτει σε «συμβιβασμό» διασπά την ακεραιότητά του προς τον Θεό. Αν κάποιος αποτύχει να εμμείνει στην τακτική της Εταιρίας σημαίνει ότι αυτόματα θα θεωρηθεί ‘αποσυντονισμένος’ και θα του συμπεριφέρονται όπως στους αποκομμένους».
1974 «ΞΥΠΝΑ» 8-5-74, σελ. 64: «Ένας αρκετός αριθμός αδελφών εξετέλεσαν στρατιωτική υπηρεσία και επολέμησαν στο μέτωπο, άλλοι εδέχθησαν να υπηρετήσουν σε άοπλη υπηρεσία, ενώ άλλοι αρνήθηκαν και φυλακίσθηκαν».
Εδώ παρουσιάζονται όλες οι περιπτώσεις σαν να προσπαθεί η “Σκοπιά” να προβάλει μια ήπια θέση για λόγους βεβαίως κάποιας τακτικής που την εξυπηρετεί.
«Κρίση συνείδησης», σελ. 120-121: «Το Νοέμβριο του 1977 μια επιστολή από ένα Μάρτυρα στο Βέλγιο ρωτούσε να πληροφορηθεί τη λογίκευση πάνω στην οποία βασιζόταν η εν λόγω τακτική. Έτσι Το Κυβερνών Σώμα ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Στις 28-1-78, 1-3-78, 26-9-78, 11-10-78, 18-10-78, και τέλος Στις 15-11-78. Έγινε παγκόσμια έρευνα και πήραμε επιστολές από ενενήντα περίπου Γραφεία Τμήματος. Τώρα παρατηρήστε τι έλαβε χώρα στο Κυβερνών Σώμα. Στις 11-10-78 επί δεκατριών μελών παρόντων ψήφισαν υπέρ της αλλαγής της παραδοσιακής τακτικής εννέα, τέσσερις δεν υπερψήφισαν. Το αποτέλεσμα; Επειδή τότε υπήρχαν δεκάξι μέλη στο Σώμα και τα εννέα δεν αποτελούν τα δύο τρίτα δεν έγινε καμμία αλλαγή…
Στις 15-11-78 ήταν παρόντα όλα τα μέλη. Από τους δεκαέξι οι έντεκα υπερψήφισαν για αλλαγή: τους μάρτυρες που θα αισθάνονταν… ν’ αποδεχθούν τέτοια υπηρεσία δεν θα τους συγκαταλέγουν αυτόματα μεταξύ των απίστων προς τον Θεό και αποσυνταυτισμένων από την Εκκλησία. Επί τέλους πλειοψηφία δύο τρίτων! Έγινε λοιπόν η αλλαγή; Όχι, γιατί μετά από ένα μικρό διάλειμμα ένα από τα μέλη του Σώματος δήλωσε ότι είχε αλλάξει γνώμη. Αυτό ανέτρεψε την πλειοψηφία των δύο τρίτων…».
Σελ. 46: «Όταν το 1971 έγινα ένα από τα μέλη τα έντεκα του παγκοσμίου Κυβερνώντος Σώματος των μαρτύρων του Ιεχωβά μου φαινόταν ευθύνη που μου προκαλούσε δέος. Ωστόσο οι πρώτες συνεδριάσεις των εβδομαδιαίων συναθροίσεων του Κυβερνώντος Σώματος στις οποίες συμμετείχα αποδείχθηκαν ολότελα διαφορετικές απ’ ότι ανέμενα. Θυμάμαι ότι ο Τόμας Σάλλιβαν ήταν τότε στα ογδόντα του σχεδόν τυφλός και με κακή υγεία. Επανειλημμένα τον έπαιρνε ο ύπνος στην διάρκεια αυτών των συνεδριάσεων και ήταν ντροπή να τον ξυπνάμε, να ψηφίζει για κάτι που ελάχιστα γνώριζε. Κατά καιρούς η όλη συνεδρίαση διαρκούσε μονάχα λίγα λεπτά…».
Ο αναγνώστης διαπιστώνει την επικίνδυνη και αντικοινωνική πραγματικότητα. Μία μικρή ομάδα ανθρώπων, όπως μας περιγράφει ο Ρ. Φράντζ, οι οποίοι αποτελούν το Κυβερνών Σώμα, με άγνοια σε πολλά Χριστιανικά θέματα, πρόχειρα, ανεύθυνα, με τρομοκρατία για την θεία οργή και απολυταρχικά έχει κατορθώσει δια του τρόπου αυτού να εξουσιάζει εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο και το σοβαρώτερο να παρουσιάζεται ως ο μοναδικός σωτήρας των.
Η παρουσίαση συνεχίζεται.
Σελ. 1312: «…συγκλονιστικές πληροφορίες πουήρθαν στο φως τον ίδιο καιρό που το Κυβερνών Σώμα συζήτησε την εναλλακτική υπηρεσία, ήρθαν από το Μεξικό… εκείνο που βρήκα πιο ανησυχητικό ήταν η πλήρης αντίθεση και διάσταση που αποκαλύφθηκε ότι υπήρχε ανάμεσα στην οργανωτική τακτική που είχε υιοθετηθεί έναντι του Μεξικού και εκείνης που υιοθετήθηκε στο Μαλάουϊ στην Ανατολική Αφρική. Από το 1964 οι μάρτυρες του Ιεχωβά υφίστανται διωγμό… ήταν το ζήτημα άρνησης να αγοράσουν μια κάρτα του κυβερνητικού πολιτικού κόμματος. Ρώτησαν το γραφείο Τμήματος της Σκοπιάς στην χώρα αυτή και πληροφορήθηκαν ότι αν αγοράσουν μια κάρτα αυτό αποτελεί παραβίαση της Χριστιανικής ουδετερότητος, συμβιβασμό και συνεπώς απιστία προς τον Θεό».
Σελ. 137-138: «Για το ζήτημα εναλλακτικής υπηρεσίας, υπήρξαν δηλώσεις όπως: ‘Δεν πρέπει να υπάρξει κανένας συμβιβασμός. Και πάλι είναι ανάγκη να διασαφηνίσουμε ότι η στάση την οποία θα ευλογήσει ο Ιεχωβά είναι στάση ουδετερότητος, “ως μη μέρος του κόσμου” σαφούς αποχής από αυτούς τους βραχίονες του κόσμου τη θρησκεία, την πολιτική και το στρατό χωρίς να τους παρέχουμε ούτε άμεση ούτε έμμεση υποστήριξη. Δεν θέλουμε “φαιές ζώνες” θέλουμε να γνωρίζουμε ακριβώς που στεκόμαστε ως ασυμβίβαστοι Χριστιανοί’». Λόϋντ Μπαρρ.
Αν κάποιος από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά πει σ’ ένα δικαστή ότι επιθυμεί να δεχθεί εργασία σε νοσοκομείο ή παρόμοια εργασία τούτο θα σήμαινε ότι προβαίνει σε “συμφωνία” σε διακανονισμό με τον δικαστή και θα διασπούσε την ακεραιότητά του προς τον Θεό”. Φρέντ Φράντζ.
‘Πρέπει να έχουμε μία ενωμένη στάση σ’ όλο τον κόσμο. Θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι στο ζήτημα αυτό… Αν επιτρέψουμε στους αδελφούς αυτή την ελευθερία θα έχουμε προβλήματα… χρειάζεται να εκπαιδεύσουμε τις συνειδήσεις των αδελφών’. Τέντ Τσάραν».
Πολύ αποκαλυπτική η πρόταση αυτή του μέλους του Κυβερνώντος Σώματος. Εντύπωση προξενεί το ‘αν επιτρέψουμε την ελευθερία’. Άρα η ‘ελευθερία’ της ‘Σκοπιάς’ είναι τόση όση επιτρέπει ο ‘δούλος’. Γι’ αυτό το αγαθό της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο ‘ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου εκεί ελευθερία’ (Β! Κορινθ. 1517), η εταιρία έχει δικό της κώδικα, θέτει την ελευθερία υπό απαγόρευση διότι θέλει σκλάβους. Στην συνέχεια λέει το ‘να εκπαιδεύσουμε τις συνειδήσεις’. Καθαρή ομολογία ότι γίνεται διεργασία των συνειδήσεων των ‘μαρτύρων του Ιεχωβά’. Είναι το μέσον επιβολής των αποφάσεων της εταιρίας. Αυτά από το παρασκήνιο του ‘δούλου’.
Σελ. 139-141: «Αυτό που με εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι αυτοί που διατύπωναν τούτες τις έντονες ανένδοτες δηλώσεις ήταν την ίδια στιγμή ενήμεροι της καταστάσεως στο Μεξικό. Όταν εφοδίασα κάθε μέλος του Κυβερνώντος Σώματος μ’ ένα αντίγραφο της έρευνας… σχετικά με την εναλλακτική υπηρεσία συμπεριέλαβα το υλικό… από την Επιτροπή τμήματος του Μεξικού όπου γίνεται λόγος για το Ταυτικό Πιστοποιητικό Στρατιωτικής Υπηρεσίας. Σχεδόν ο καθ’ ένας μπορεί ν’ αποφύγει τη στρατιωτική υπηρεσία πληρώνοντας κάποιον αξιωματικό για να συμπληρώσει πλασματικές παρουσίες στην εβδομαδιαία-εκπαίδευση και να πληρώσει για να του δοθεί αυτό το έγγραφο δεόντως επικυρωμένο».
«Ποία η θέση των μαρτύρων ως προς τέτοιες ‘παράνομες’ ενέργειες; Η επιστολή συνεχίζει: Οι νεαροί κήρυκες στο Μεξικό δεν αντιμετωπίζουν καμμία δυσκολία όσον αφορά την στρατιωτικήν υπηρεσίαν. Πηγαίνουν σφραγίζουν το πιστοποιητικόν τους, στην συνέχεια το επικυρώνουν, είτε σε κάποιο άτομο που να έχει επιρροή, είτε σε κάποιον επίσημο και πληρώνουν ορισμένο ποσό χρημάτων. Η θέση των αδελφών στο Μεξικό αναφορικά με το ζήτημα αυτό έχει εξεταστεί πριν από χρόνια από την εταιρία, λοιπόν έχουμε οδηγίες που ακολουθούμε από τότε. Ποιες ήταν οι οδηγίες που είχε δώσει η εταιρία και τις ακολουθούσε το γραφείο του Μεξικού; Πώς αυτές αντιπαραβάλλονται με τη θέση στην περίπτωση Μαλάουϊ, καθώς και τις έντονες και άκαμπτες δηλώσεις μελών του Κυβερνώντος Σώματος ενάντια ακόμη και στον ‘παραμικρό υπαινιγμό συμβιβασμού’ σε κάθε μορφή ‘ηθικής υποστήριξης’ ‘άμεσα ή έμμεσα’, του στρατιωτικού κατεστημένου;
Ίσως μερικοί να δυσκολευτούν να πιστέψουν ότι πραγματικά είχε δοθεί μια τέτοια συμβουλή, αλλά ακολουθεί η απόδειξη που παρουσίασε η Επιτροπή του εν λόγω Τμήματος. Χρονολογικά προηγείται η ακόλουθη επιστολή».
Σελ. 142-144: «Αγαπητέ αδελφέ Νόρρ: Ένα ακόμη ζήτημα που πρέπει να συζητήσουμε αφορά τον νόμο για την στρατιωτική εκπαίδευση, …επί ένα έτος παίρνει μία κάρτα που το πιστοποιεί αυτό …αυτή αποτελείτο βασικό έγγραφο για εξασφάλιση διαβατηρίον, διπλώματος οδηγήσεως, στην πραγματικότητα δε, είναι απαραίτητη σε πολλές νομικές δοσοληψίες. Βέβαια οι αδελφοί κατανοούν τη θέση ουδετερότητας του Χριστιανού… αλλά πολλοί απ’ αυτούς πληρώνουν χρήματα σε ορισμένους αξιωματούχους και διευθετούν να τους δοθεί επικυρωμένη η εν λόγω Κάρτα. Είναι αυτή η πράξη ορθή; Τι γίνεται όμως στην περίπτωση κάποιου αδελφού που προφανώς είναι υπηρέτης εκκλησίας ή περιοχής ο οποίος έχει πάρει αυτή την Κάρτα μάλιστα την χρησιμοποιεί σε διάφορες συναλλαγές του συντηρούν άραγε ένα ψέμα; Να το παραβλέψουμε, να το προσπεράσουμε; Τι απάντηση έλαβε το ερώτημά τους;
Η απάντηση της Εταιρίας ήρθε με ημερομηνία 2 Ιουνίου 1960. ‘Όσο για εκείνους που έχουν αποφύγει την στρατιωτική εκπαίδευση μέσω χρηματικής συναλλαγής με αξιωματούχους που περιλαμβάνονται στην υπόθεση, αυτό βρίσκεται σε παράλληλη γραμμή μ’ εκείνο που γίνεται σε άλλες Λατινοαμερικανικές χώρες όπου οι αδελφοί έχουν πληρώσει μέσω κάποιων στρατιωτικών αξιωματούχων ώστε να διατηρήσουν την ελευθερία τους για θεοκρατικές δραστηριότητες. Αν μέλη του στρατιωτικού κατεστημένου επιθυμούν να δεχθούν μία τέτοια διευθέτηση επί πληρωμή αμοιβής τότε η ευθύνη είναι δική τους… Σε μία τέτοια περίπτωση τα χρήματα που πληρώνονται δεν πηγαίνουν στο στρατιωτικό κατεστημένο αλλά προορίζονται για το άτομο που αναλαμβάνει την ευθύνη της διευθέτησης».
Σελ. 145: «Σ’ αυτήν την απάντηση που έστειλε η Εταιρία στο τμήμα του Μεξικού αποφεύγεται η λέξη ‘δωροδοκία’ (για να ακριβολογούμε ‘λάδωμα’) που υπάρχει στην επιστολή Τμήματος, αντικαθίσταται δι’ αναφοράς σε ‘χρηματική συναλλαγή’ ή σε ‘πληρωμή αμοιβής’… Έμφαση τίθεται στο γεγονός ότι τα χρήματα δίνονται σ ένα άτομο παρά στο στρατιωτικό κατεστημένο».
Η διγλωσσία της Εταιρίας είναι πολύ συνηθισμένος τρόπος αντιμετωπίσεως των θεμάτων πού την απασχολούν. Έτσι με τούς διωγμούς και τις κακουχίες των οπαδών δημιουργούνται θύματα, πού φανατίζονται και τα ίδια και οι υπόλοιποι, πού τα βλέπουν ή τα ακούν. Φυσικά, αφήνει σε άλλες περιπτώσεις κάποιες ελευθερίες ακριβώς για την συνέχεια του «έργου».
Στην Ελλάδα, οι «μάρτυρες του Ιεχωβά» ακολουθούν την εναλλακτική θητεία. Δύο μέτρα και δύο σταθμά για το ίδιο θέμα, αρκεί να μην σταματήσει το «έργο». Αυτό είναι το μόνο πού την ενδιαφέρει. Αναλγησία, ανευθυνότητα, δίχως κάλυψη αγιογραφική, αλλά ούτε και σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γεγονότα σημαντικά από το εσωτερικό της εταιρίας, άγνωστα, πού θα παρέμεναν άγνωστα εάν δεν μιλούσε η φωνή της συνειδήσεως του συγγραφέως, ο οποίος με ευθύνη και ρεαλισμό γνωρίζοντας τις συνέπειες της πράξης του αυτής εκ μέρους της ‘Σκοπιάς’ δεν εδίστασε να φωνάξει την αλήθεια!
Από το περιοδικί ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 42