(+) Μοναχής Αντωνίας
α) Τι πιστεύει για τον εαυτόν της
Στην προηγούμενη ενότητα εξετάσαμε τι πιστεύει η ΕΑΕΠ δογματικά και όπως ο κ. Λ. Φέγγος τα παρουσιάζει σε συγκεκριμένα τεύχη της εφημερίδας Χριστιανισμός από το 1986 μέχρι το 1991.
Στην καινούργια ενότητα θα ερευνήσουμε, με βάση πάλι τα τεύχη τού Χριστιανισμού ή φωνοταινίες από τις εκπομπές τού ραδιοφωνικού σταθμού Χριστιανισμός, το τι πιστεύει για τον εαυτό της ως προς την εφαρμογή των διδασκαλιών της Αγίας Γραφής.
Ήδη έχουμε πει ότι η ΕΑΕΠ είναι μέρος της παγκόσμιας κίνησης της Πεντηκοστής.
Το Μάιο τού 1990, στο άρθρο «Ακολουθούμε το θέλημα τού Θεού και είμαστε μέσα στην αλήθεια», γράφει: «και για να πούμε την αλήθεια, η εκκλησία της Πεντηκοστής είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς την τυπολατρεία· κεριά, λιβάνια, μνημόσυνα, σαρανταλείτουργα και άλλα όμοια τούτων». Τον επόμενο χρόνο, τον ίδιο μήνα, επανέρχεται στο άρθρο «Άλλο χριστιανισμός και άλλο αμερικανισμός» και λέγει: «η εκκλησία της Πεντηκοστής είναι η μόνη εκκλησία που έχει την υγιαίνουσα διδασκαλία, που συμφωνεί κατά πάντα με το Ευαγγέλιο και έχει αποδεδειγμένα τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και τα χαρίσματα που είχε η πρώτη Αποστολική Εκκλησία».
Τέλος, το Φεβρουάριο του 1994, αναλύει στο άρθρο «Πιστεύουμε στην πραγματική Ορθόδοξη Εκκλησία, πως είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, ποια τα χαρακτηριστικά της» και καταλήγει: «η ΕΑΕΠ δεν ακολουθεί καμία αιρετική διδασκαλία και δεν ξεκκλίνει από τα δόγματα του Ευαγγελίου, ούτε στο ελάχιστο, όσο μπορεί τουλάχιστον να αντιληφθεί ενσυνειδήτως. Το ότι έχει καταργήσει τα κεριά, τα λιβάνια, τα μνημόσυνα, τα σαρανταλείτουργα και όλα τα τυπικά που δεν γράφει και ακόμη δεν επιτρέπει το Ευαγγέλιο, αυτό την κάνει να μοιάζει πιο πολύ με την πρώτη Αποστολική Εκκλησία και να αποτελεί την πραγματική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος».
Το αν ακολουθεί η ΕΑΕΠ αιρετικές διδασκαλίας, θα το δούμε σε χωριστό κεφάλαιο καθώς και αν παρεκκλίνει από την Αγία Γραφή και πως την παρερμηνεύει.
Όλοι, ως φαίνεται, κάτι θέλουν από τους Έλληνες· άλλοι την ονομασία της Μακεδονίας, άλλοι το ζηλευτό όνομα Ορθόδοξοι, άλλοι κάποια νησιά και άλλοι άλλα. Ο Θεός να μας φυλάξει από όλους!
Για να κλείσουμε τον αυτοέπαινο των Πεντηκοστιανών, αναφέρουμε τι, τέλος, λένε τον Αύγουστο του 1992 στο άρθρο «Δεν έχουμε καμία κακοδοξία: Ακολουθούμε κατά πάντα την Καινή Διαθήκη υπακούοντας στην εντολή του Κυρίου: διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς (Ματθ. ΚΗ’: 20)». «Εμείς ανήκουμε στους χριστιανούς των πρώτων αιώνων, όχι σ’ αυτούς που συμμορφώθηκαν με τα διατάγματα των αυτοκρατόρων αργότερα».
Οι Πεντηκοστιανοί αρέσκονται να κατηγορούν την Εκκλησία, αποδεικνύοντες εαυτούς ξένους του σώματος του Χριστού. Ενώ λένε ότι δέχονται το Σύμβολο της Πίστεως, ταυτόχρονα κατηγορούν τους αυτοκράτορες που συνεκάλεσαν τις Οικουμενικές Συνόδους. Δείχνουν ένα αλλοπρόσαλλο πρόσωπο. Επί του παρόντος θα πούμε μόνον, «Δεν είναι δόκιμος όστις συνιστά αυτός εαυτόν, άλλ’ εκείνος τον οποίον ο Κύριος συνιστά» (Β’ Κορινθ. I: 18).
β) Τι πιστεύει η Ε.Α.Ε.Π. για τους Προτεστάντες και τις άλλες Πεντηκοστιανές ομάδες
Τον Απρίλιο τού 1992 γράφει ο Χριστιανισμός στις στήλες «Γράμματα και απορίες αναγνωστών»: «Οι Διαμαρτυρόμενοι, παρ’ όλο που δεν παραδέχονται το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος και το χάρισμα των γλωσσών (Α’ Κορινθ. IB: 10), έχουν μία σύγχυση τόσο μεγάλη στη διδασκαλία τους, που όταν μπαίνεις μέσα σε μια εκκλησία τους, πρέπει να ρωτάς τι πιστεύουν. Άλλοι θα σού πουν ότι ο Χριστός ήταν μόνον άνθρωπος όταν ήταν πάνω στη γη, άλλοι θα σού πουν ότι ο θεός δεν ήξερε ότι θα πέσει ο Αδάμ, πριν τον δημιουργήσει άλλοι θα σού πουν ότι όποιος σώζεται δεν χάνεται πια ό,τι και να κάνει άλλοι θα σού πουν ότι θα σωθούν όλοι. Οι Διαμαρτυρόμενοι ή Προτεστάντες, μοιάζουν με τους ανθρώπους της Βαβέλ, που τους σύγχυσε ο Θεός τις γλώσσες».
Μεταφέρουμε εδώ αυτούσιο όλο το άρθρο τού Αυγούστου 1992 με τίτλο ‘ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΡΟΣΗΛΥΤΟΥΣ’: (Χριστιανισμός, Αύγουστος 1992)
Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισσαίοι, υποκριταί, διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν, δια να κάμητε ένα προσήλυτον και όταν γίνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών. Ματθαίος ΚΓ’: 15
1) Ο Κύριος καταγγέλλει τους Ιουδαίους που χαλάγανε τον κόσμο για να κάνουν έναν προσήλυτο, δηλαδή να πείσουν κάποιον να αλλάξει θρησκεία και να γίνει Ιουδαίος. Έτρεχαν παντού, ταξίδευαν ώρες και μέρες δια ξηράς και δια θαλάσσης, για να βρουν τον άνθρωπο που θα δεχόταν τον Ιουδαϊσμό και θα άφηνε τη λατρεία των δώδεκα Θεών, ή της Ίσιδας ή τού Βάαλ, ή οποιουδήποτε άλλου Θεού.
Το έργο που επεδίωκαν δεν ήταν κακό, ήταν καλό γιατί οδηγούσαν τον άνθρωπο στον αληθινό Θεό, αλλά το αποτέλεσμα ήταν οικτρό. Ήταν οικτρό γιατί τού μίλαγαν για έναν αληθινό Θεό, ο άνθρωπος πίστευε, πλησίαζε τον Ιουδαϊσμό και τελικώς μάθαινε όλες τις συνήθειες και τις παραδόσεις των Ιουδαίων που τον έκαναν έναν τέλειο Φαρισαίο, υποκριτή δηλαδή, έτοιμο για την κόλαση. Υπόδικο στη δικαιοσύνη τού Θεού, υιόν της γεέννης διπλότερον αυτών.
2) Σήμερα υπάρχει μια έντονη φιλοδοξία να γίνουν οι χριστιανοί ιεραπόστολοι, να φέρουν το μήνυμα της σωτηρίας σε ανθρώπους άλλους, που δεν έχουν μάθει τον τρόπο για την απόκτηση της σωτηρίας, ενώ αυτοί κάπου τον άκουσαν, κάπου τον διάβασαν, ή ακόμη κάποτε την δέχτηκαν, άσχετα αν οι ίδιοι ποτέ δεν μετανόησαν (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Σήμερα όμως βρίσκονται οι ίδιοι σε πλήρη αταξία απέναντι του Ευαγγελίου τού Χριστού και προσπαθούν να εξισορροπήσουν, την δική τους αμαρτία και να πείσουν τη συνείδησή τους ότι είναι για τον ουρανό, υπηρετούντες το Θεό.
Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται σκάνδαλο στους ειλικρινείς, και στους επιπόλαιους αφορμή να γίνουν οπαδοί κάποιας αιρέσεως, υιοί της γεέννης διπλότεροι αυτών.
3) Μερικοί νομίζουν ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, ή τουλάχιστον ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να καταλάβουν.
Και ενώ πρώτα είχαν ένα επάγγελμα και ζούσαν συντηρητικά, μονομιάς μεταβάλλονται σε ιεραποστόλους με καινούριο αμάξι, καινούριο σπίτι, ταξίδια αεροπορικά στη Ρόδο, την Κρήτη, τη Θεσσαλονίκη.
Βεβαίως, κανένας άνθρωπος που είναι ειλικρινής και ζητάει να σωθεί, δε μένει κοντά τους και όσοι μένουν γίνονται υιοί της γεέννης διπλότεροι αυτών.
4) Έρχονται ομάδες νεαρών Σουηδών, με δικό τους πούλμαν και δηλώνουν ότι είναι ιεραπόστολοι που ήρθαν να κηρύξουν τον Χριστό και να ομολογήσουν την πίστη τους. Νέοι, αγόρια και κορίτσια, ζουν μαζί χωρίς να είναι παντρεμένοι και κοιμούνται στο πάτωμα όλοι μαζί στρωματσάδα. Δεν εργάζονται, δεν νοιάζονται για τίποτα και όμως ζουν και ιεραποστολεύουν.
Αν ήταν μια μέρα, θα λέγαμε ότι είναι τουρίστες, αλλά αυτοί μένουν και επιμένουν να κάνουν έναν προσήλυτο, για να τον κάνουν υιό της γεέννης διπλότερον αυτών.
5) Υπάρχουν μισθωμένοι ιεραπόστολοι, που έρχονται στην Ελλάδα, για να πείσουν ψυχές να πιστέψουν στη θεωρία τους, μια και στη δική τους χώρα, στις Η.Π.Α., δεν τους δέχεται άλλος. Πιάνουν ένα ωραίο ξενοδοχείο, τρώνε, πίνουν και κάνουν έργο. Μιλούν για τον Ιησού Χριστό και για την αγάπη Του, σού λένε όμως το αλλά, που δεν λέει το Ευαγγέλιο.
Οι Μορμόνοι λένε ότι υπάρχει και άλλο ένα βιβλίο που πρέπει να προστεθεί στο Ευαγγέλιο, το βιβλίο τού Μόρμον, που πρέπει να πιστέψεις και να δεχτείς. Δεν θα έχεις μόνο μία γυναίκα, θα ‘χεις όσες θέλεις. Δε θα πιστεύεις σε μία ουράνια βασιλεία, αλλά σε μία σαρκική. Τα παιδιά τού Μω, ερμηνεύουν την αγάπη σαν ελεύθερο έρωτα, που μπορεί να κάνει όποιος θέλει, με όποια θέλει και όποτε θέλει. Όταν, λοιπόν, κάποιος τους πιστέψει, γίνεται υιός της γεέννης διπλότερος αυτών.
6) ΟΙ ψευτοάγιοι διδάσκουν τους μεν άγαμους να μη παντρεύονται, τους δε παντρεμένους να χωρίσουν από τις γυναίκες τους, για να καταλήξουν τις πιο πολλές φορές να γίνουν ανώμαλοι. Οδηγούν αυτούς να γίνονται υιοί της γεέννης διπλότεροι αυτών.
7) Αγαπητοί φίλοι, εσείς που παίρνετε μια τσαντούλα και τρέχετε και πάτε και περιέρχεσθε θάλασσα και ξηρά για να κάνετε έναν προσήλυτο, πρέπει να παραδεχθείτε ότι, όταν έναν άνθρωπο τον πείσετε να πιστέψει στον Χριστιανισμό κι εσείς ζείτε μέσα στην αμαρτία και την κοσμικότητα, τον άνθρωπο αυτό τελικά τον καταστρέφετε.
Ξεκινάει με πίστη και μετάνοια και προσκολλάται με λαχτάρα στην εκκλησία, με την πίστη ότι θα βρει άγιους αδελφούς και ειλικρινείς, και βρίσκει μια εκκλησία που ζει στην κοσμικότητα και την επιπολαιότητα.
Τότε θα φύγει και δε θα θελήσει πια ν’ ακούσει τίποτα για τον Χριστό, έστω και αν τού μιλήσουν άγιοι χριστιανοί, ή θα προσαρμοστεί στο περιβάλλον και θα γίνει υιός της γεέννης διπλότερον υμών.
Λ. Φέγγος (ο συντάκτης τού άρθρου).
Επίσης καταχωρίζουμε μέρος απαντήσεως σε απορία αναγνώστου στο τεύχος τού Δεκεμβρίου τού 1991: «Σήμερα υπάρχει η Βαβυλωνία των δογμάτων και των αιρέσεων, γιατί ο καθένας κινείται με διαφορετικά ελατήρια και δέχεται διάφορες απόψεις, που δε διστάζει να τις διακηρύττει, επειδή υπάρχει πλήρης ελευθερία. Όταν κάποιον τον σπουδάζουν σε μια σχολή της Αμερικής, που πιστεύει ότι ο Χριστός δεν ήταν ο Υιός τού θεού, τον μισθώνουν και τον εξαποστέλλουν να λέει αυτά που έμαθε. Αυτός, επειδή παίρνει πολλά δολλάρια το μήνα, δεν αμελεί καθόλου να εκτελεί τις παραγγελίες των εργοδοτών του, για να μη χάσει το μεγάλο συμφέρον του»…
Η ΕΑΕΠ δε συμφωνεί ακόμη με τις παντομίμες και τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούν κάποιοι λεγόμενοι χριστιανοί για να κηρύξουν δήθεν το Ευαγγέλιο ατούς δρόμους και τις πλατείες διαφόρων πόλεων της Ελλάδας. Αυτά τα διαβάζουμε στο Χριστιανισμό Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου 1994.
Για την χρήση των μουσικών οργάνων διαβάζουμε στο τεύχος τού Δεκεμβρίου τού 1994 στα ‘Γράμματα και απορίες’: «η εκκλησία δεν μπορεί να είναι σοβαρή, να εμπνέει σεβασμό και να φέρνει σε κατάνυξη τις ψυχές και να μπορεί να διδάσκει τις αλήθειες τού Ευαγγελίου, χρησιμοποιώντας ντράμς και μάλιστα σε ένα μοντέρνο ρυθμό».
Επίσης διαβάζουμε ότι αυτές είναι εκκλησίες των οργανώσεων και έχουν την έδρα τους σε κάποια πόλη τού εξωτερικού. Η μία έχει έδρα το Τέξας, η άλλη έχει έδρα το Κλήβελαντ Τένεσυ, η άλλη το Λός Άντζελες, η άλλη το Σπρίγκφηλντ Μιζούρι και άλλες έδρες. Έτσι παρουσιάζονται στην Ελλάδα τελείως χωρισμένες και ανταγωνιζόμενες αυτές οι εκκλησίες, οι οποίες θα έπρεπε να είναι ενωμένες με την Ελληνική Εκκλησία της Πεντηκοστής, την Ελευθέρα Αποστολική.
Ας μας συγχωρήσει ο κ. Λ. Φέγγος, αλλά φαίνεται να θέλει να γίνει ο πάπας των Προτεσταντών και Πεντηκοστιανών εν Ελλάδι. Αυτήν την εντύπωση δίνει με τα κείμενα του αφού θεωρεί τη δική του εκκλησία αλάθητη και όλες τις άλλες να σφάλλουν, και να θέλει όλες να ενωθούν με την δική του εκκλησία, δηλαδή την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής (ΕΑ.Ε.Π.).
Το Νοέμβριο τού 1990 αναγνωρίζει ο κ. Λ. Φέγγος ότι υπάρχει στην Αμερική μία πολύ καλή και σοβαρή εκκλησία που λέγεται Σύναξη τού Θεού (Assembly of God) και αυτή είναι η καλύτερη εκκλησία της Πεντηκοστής. Ανησυχεί ο κ. Λ. Φέγγος για την κοσμικότητα που υπάρχει στις εκκλησίες της Πεντηκοστής της Αμερικής και Ν. Αφρικής και θέλει να βοηθήσει να μη διαφθαρεί η Εκκλησία της Πεντηκοστής που έχει όλη την αλήθεια.
Ο ίδιος, ως πρόεδρος της ΕΑΕΠ, δηλαδή ενός τμήματος μιας τεμαχισμένης αλήθειας, χαρακτηρίζει ως πολύ καλή και σοβαρή ένα άλλο τμήμα της τεμαχισμένης αλήθειας. Συνεχίζει να υπάρχει η ατομικότητα αντί της καθολικότητας που είναι η Εκκλησία. Το τμήμα αυτό ως μη όντας η αλήθεια, είναι αίρεση (από το αιρέωω = επιλέγω). Δηλαδή η αίρεση επιλέγει την αίρεση.
Σχολιάζοντας το τελευταίο τμήμα της προηγούμενης παραγράφου ερωτάμε: Πως μπορεί να διαφθαρεί μία εκκλησία όταν έχει όλην την αλήθεια; Δεν την οδηγεί η αλήθεια; Η μήπως η δική τους αλήθεια δεν είναι ο Ιησούς Χριστός; Ή πιστεύει για τον εαυτό του ο κ. Λ. Φέγγος ότι έχει περισσότερο Άγιο Πνεύμα από τους άλλους ποιμένες;
Το 1994 μαθαίνουμε για τα διαζύγια των Πεντηκοστιανών. Διαβάζουμε στον Χριστιανισμό τού Σεπτεμβρίου τού 1994: «Σήμερα πάει να επικρατήσει πάλι ο Φαρισαίκός νόμος. Εκκλησίες της Πεντηκοστής που μέχρι πριν 10 χρόνια δεν έδιναν διαζύγιο, τώρα δίνουν για κάθε αφορμή και παντρεύουν τους χωρισμένους, ανεξαρτήτως αιτίας και έτσι το φαινόμενο να έχει ερωτευθεί ο αδελφός τη γυναίκα του αδελφού και να την παντρεύεται, στο εξωτερικό είναι σύνηθες. Ο Θεός να μας φυλάξει από τους Φαρισαίους που ήλθαν στην Ελλάδα και βρήκαν πράκτορες για να φέρουν και να συστήσουν και να εκτελέσουν το γάμο της πορνείας και της μοιχείας».
Τι γίνεται με τους ανθρώπους της ΕΑΕΠ; Το 12μελές συμβούλιο των πρεσβυτέρων δεν παντρεύει τους χωρισμένους· αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν
ξαναπαντρεύονται οι χωρισμένοι. Απλούστατα ή κάνουν πολιτικό γάμο ή πηγαίνουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ξαναπαντρεύονται. Κατόπιν γίνονται αποδεκτοί από την ΕΑΕΠ, αυτοί που παντρεύτηκαν ενώ ήταν χωρισμένοι. Δηλαδή έγιναν αποδεκτοί μετά το γάμο της πορνείας και της μοιχείας. Πάντως οι 12 δεν τους πάντρεψαν. Τι Φαρισαϊσμός αλήθεια!
Αναφέρουμε και άλλους δύο τίτλους της εφημερίδας Χριστιανισμός για τα διαζύγια. Ο ένας είναι τον Οκτώβριο του 1994: «Αγώνας για την ορθοτόμηση του Λόγου του Θεού στο θέμα του γάμου» και ο άλλος τον Αύγουστο τού 1994: «Σύγχυση και καταστροφή από τα διαζύγια». Μεταφέρουμε ένα μικρό απόσπασμα από το δεύτερο τίτλο: «Στην αρχή, λοιπόν, επιτρέπανε το δεύτερο γάμο, όταν ένας από τους δύο συζύγους πρόδιδε την πίστη του. Τώρα, αρκεί να μην του αρέσει η γυναίκα του και αρκεί να μην της αρέσει ο άνδρας της και τον χωρίζει και ξαναπαντρεύεται άλλον (και ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω) δύο, τρεις και τέσσαρες φορές. Ποιος φταίει; Η εκκλησία της Πεντηκοστής που άνοιξε τις πόρτες και έδωσε αφορμή σε πονηρούς αδελφούς να κάνουν αυτά τα πράγματα».
Εμείς, σε όλα αυτά και ό,τι άλλο σχετικό με αυτά, έχουμε να πούμε τα εξής: Αυτά θα μπορούσαν να τα κάνουν αυτοί που είναι βαπτισμένοι, μυρωμένοι, του Θεού παραδομένοι (καθώς λέγει ο κ. Φέγγος), δηλαδή οι Ορθόδοξοι κατά την ταυτότητα που έκαναν νηπιοβαπτισμό, δεν έτυχαν κατηχήσεως όταν μεγάλωσαν και ίσως δε γνωρίζουν τι ορίζει η Αγία Γραφή στο θέμα του διαζυγίου. Να τα πράττουν όμως άνθρωποι αναγεννημένοι, βαπτισμένοι στο νερό σε μεγάλη ηλικία, βαπτισμένοι με Άγιο Πνεύμα, να έχουν όλη την αλήθεια (επειδή είναι Πεντηκοστιανοί), έ, πως να το κάνουμε, οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να λειτουργούν με κάποιο άλλο πνεύμα και όχι με του Άγιου Θεού, το Αγιο Πνεύμα. Αντί να κατηγορούν τους άλλους, καλύτερα να ψάξουν να βρουν τι ή ποιο πνεύμα ενεργεί στους Πεντηκοστιανούς!
Δικαιολογημένα, ίσως, θα ρωτούσε κάποιος, γιατί ασχολούμαστε με το τι κάνουν ή πως ζουν οι Πεντηκοστιανοί; Ίσως μας αποδώσουν διάθεση κατακρίσεως. Όχι, αγαπητοί μας αδελφοί δεν κινούμεθα από διάθεση κατακρίσεως, αλλά θέλουμε να δώσουμε την πραγματική εικόνα της κινήσεως της Πεντηκοστής, για να μη γίνονται εύκολα πιστευτοί ότι αυτοί και μόνο κατέχουν την αλήθεια και να μην πέφτουν θύματα οι ευκολόπιστοι Ορθόδοξοι, που πρέπει να γνωρίζουν τις μηχανορραφίες τους.
γ) Τι πιστεύει η Ε.Α.Ε.Π. για την Ορθοδοξία και τους Ορθοδόξους
α) Τον Απρίλιο τού 1992 κάποια αναγνώστρια της εφημερίδας Χριστιανισμός ρωτά αν με την ένταξή μας στην ΕΟΚ θα ωφεληθεί η Ορθοδοξία μας, η θα έχουμε μεγάλες αλλαγές.
Καταλαβαίνουμε ότι η αναγνώστρια δε γνώριζε ότι η εφημερίδα δεν είναι Ορθόδοξη αφού ρωτά εάν η Ορθοδοξία μας… Ο κ. Λ. Φέγγος δεν της αποκαλύπτει ότι η εφημερίδα του δεν είναι Ορθόδοξη κατά το δόγμα και απαντάει ως έξης: «Στο ερώτημα σου αν θα ωφεληθεί η Ορθοδοξία με την ένταξή μας στην ΕΟΚ, πιστεύω ότι πρέπει να αντιστρέψουμε την ερώτηση. Θα ωφελήσει η Ορθοδοξία την Ευρώπη ή δε θα την ωφελήσει; Αν μπορεί κανένας να την ωφελήσει, τότε μπορεί να ωφεληθεί πολλά. Αν όμως δεν έχει να προσφέρει, τότε θα ζημιωθεί πολύ. Έτσι όπως είναι η Ορθοδοξία σήμερα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα, όχι μόνο στους Ευρωπαίους, αλλά ούτε στον ίδιο το λαό της, τον Ελληνικό λαό. Χρειάζεται μια γενική και ριζική αναμόρφωση». Αυτή την γνώμη έχει ο κ. Λ. Φέγγος για την Ορθοδοξία. Εμείς θα τού πούμε ότι η Ορθοδοξία δεν έχει μόνο Έλληνες ως πλήρωμα λαού τού Θεού δεν είναι εθνικιστική, αλλά οικουμενική και καθολική Εκκλησία. Μπορεί να είναι το μικρό ποίμνιο, αλλά πύλες Άδου δεν μπόρεσαν να ισχύσουν κατ’ αυτής και ούτε θα ισχύσουν.
Σε ερώτηση άλλου αναγνώστη, στο ίδιο τεύχος, για το ποιο δόγμα ακολουθεί ο κ. Φέγγος, δίνει την εξής απάντηση: «στους Ορθοδόξους δεν ανήκουμε, παρ’ όλο που το δόγμα μας είναι το ίδιο και η διδασκαλία μας ταυτόσημη. Οι πολλοί τυπικισμοί όμως των Ορθοδόξων μας κάνουν να διαφοροποιούμαστε»….
Ο τυπικισμός, όπως εδώ αναφέρεται, σημαίνει ότι δεν εκφράζει τη δογματική αλήθεια. Διαφοροποίηση θα πει απόσχιση από μιαν αλήθεια, που η αλλοίωσή της οδηγεί τον άνθρωπο σε ψυχική απώλεια.
Αν όμως ο τυπικισμός δεν αλλοιώνει το δόγμα και την διδασκαλία, όμως η απόσχιση είναι αίρεση και πρόφαση εν αμαρτίαις είναι ο τυπικισμός.
Αν π.χ. το λιβάνι θεωρείται τυπικισμός, γιατί τότε οδηγεί σε απόσχιση, δηλαδή αίρεση, όταν μάλιστα αναφαίρεται από τον προφήτη Μαλαχία ότι θα συνοδεύει την καθαρά θυσία;
Λέγει ο προφήτης: «Από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού το όνομα μου δεδόξασται εν τοις ένθεσι, και εν παντί τόπω θυμίαμα προσάγεται τω ονόματι μου και θυσία καθαρά (αναίμακτη), διότι μέγα το όνομά μου εν τοις έθνεσι, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Μαλ. Α’: 11). Ο προφήτης Μαλαχίας συνοδεύει την καθαρά θυσία με θυμίαμα (λιβάνι). Μπορούμε εμείς ν’ αφαιρέσουμε το θυμίαμα χωρίς να προσβάλλουμε το Άγιο Πνεύμα που ομίλησε με το στόμα τού Προφήτου;
Με την αφαίρεση όμως κάνουμε δική μας επιλογή, γινόμαστε αιρετικοί και η διαφοροποίηση γίνεται αίρεση.
β) Το Φεβρουάριο τού 1990, από τη σελίδα των αναγνωστών, μαθαίνουμε ότι: «Η Ορθοδοξία έχει δογματικές αλήθειες που πρέπει να μένουν άθικτες όπως διατυπώνονται στο Σύμβολο της Πίστεως. Δυστυχώς, η σωρεία των παραδόσεων, των εθίμων και των τόσων μυθοπλαστικών ιστοριών, μαζί με τους φανατικούς οπαδούς της, τον παπαδόκοσμο, που δείχνει μισαλλοδοξία και κακία χωρίς επίγνωση, την έχουν κάνει να έχει πλήρη αποτυχία. Εμείς πιστεύουμε τα ίδια που πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία δογματικώς, αλλά απορρίπτουμε τελείως την τυπολατρεία, τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα που δε συμφωνούν με το Ευαγγέλιο τού Χριστού».
Σε άλλη ενότητα θα αναφέρουμε παραδόσεις των Πεντηκοστιανών, της ΕΑΕΠ, που δεν τις έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν είναι γραμμένες ούτε στην Καινή Διαθήκη.
Μέχρις εδώ, κατά τον κ. Λ. Φέγγο, η Ορθοδοξία έχει πλήρη αποτυχία και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα ούτε σε Έλληνες ούτε σε Ευρωπαίους. Το δόγμα του όμως το έχει πάρει από την Ορθοδοξία, που έχει πλήρη αποτυχία. Πως εξηγείται αυτό;
γ) Στη συνέχεια παραθέτουμε απόσπασμα επιστολής αναγνώστη, που κατεχωρήθη στον Χριστιανισμό, στο τεύχος Μαΐου 1990 στη σελίδα των αναγνωστών. Φαίνεται φτιαχτή η επιστολή· γράφει, λοιπόν, ο επιστολογράφος: «Αν δεν κάνω λάθος αυτό που είχε πει ό Κύριος τότε ήταν: Κάνατε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου πως θα πάω εγώ ο Χριστιανός να κοινωνήσω και να εξομολογηθώ σ’ αυτούς οι οποίοι κάνουν περισσότερα και πιο έσχατα πράγματα από μένα;… Ορισμένοι παπάδες ίσως είναι το γερό και τελικό χτύπημα εναντίον της θρησκείας μας» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Έρχεται ο κ. Λ. Φέγγος και επαυξάνει λέγοντας: «Πρέπει όμως να καταλάβουν όλοι οι θρησκευόμενοι, ότι αν δεν αλλάξουν και δεν αναμορφώσουν την Εκκλησία, είναι καταδικασμένοι σε πλήρη αποτυχία. Κανείς δεν πείθεται ότι ένας παπάς μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι διαρκώς και με τόσα άλλα κακά, κατέχει τη θεία χάρη και τη μεταδίδει. Αυτό μόνοι τους το λένε και μόνοι τους το ακούνε. Κακά τα ψέμματα. Κανείς δεν το πιστεύει. Κανένας δεν πίνει από το νερό της βρύσης όταν είναι χρωματισμένο από σκουριές. Πολύ περισσότερο αν οι σωλήνες είναι βρώμικοι».
Είδαμε στην αρχή αυτής της ενότητας τι γνώμη έχουν οι Πεντηκοστιανοί της ΕΑΕΠ για τον εαυτό τους. Κι εδώ φαίνεται καθαρά ότι ακολουθούν το σύστημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά· δηλαδή, πάντοτε κατηγορούν τους Ορθοδόξους ιερείς και πάντα μας θυμίζουν το Φαρισαίο της Παραβολής. Πόσο καλός ήταν για τον εαυτό του ο ίδιος ο Φαρισαίος και πόσο αξιοκατάκριτος ήταν ο Τελώνης στα μάτια τού Φαρισαίου. Δυστυχώς για το Φαρισαίο, δε δικαιώθηκε από τον Κύριο Ιησού Χριστό και δικαιώθηκε ο Τελώνης. Γι’ αυτό κι εμείς στις συζητήσεις μας τους απαντούμε ότι δεν θα είναι παρόντες οι Πεντηκοστιανοί όταν οι αμαρτωλοί ιερείς μετανοήσουν και δικαιωθούν από τον Αρχιερέα Χριστό. Όμως οι κριτές Πεντηκοστιανοί θα μείνουν με την κατάκριση τους που είναι αντίθετη με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής δηλαδή το μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε (Ματθ. Ζ’: 1) και εν ω κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε (Ματθ. Ζ’: 2).
δ) Τον Οκτώβριο του 1994 σε άρθρο που επιγράφεται ‘Σατανολατρεία, Ορθοδοξία και Αιρέσεις’ γράφει: «Οι λεγόμενοι αιρετικοί είναι χριστιανοί που δε συμφωνούν με την κατεστημένη θρησκεία. Μπορεί όμως να έχουν πολλές αλήθειες με το μέρος τους και μερικοί ακολουθούν όλη την αλήθεια που είναι γραμμένη στο Ευαγγέλιο και λένε αυτούς που ανήκουν στην κατεστημένη θρησκεία πλανημένους αιρετικούς και ειδωλολάτρες. Κανείς δε ρώτησε πως έφτασαν τα παιδιά να γίνουν σατανολάτρες, αφού κάποτε τα βάφτισαν, τα μύρωσαν και τα έκαναν Χριστιανούς… Δεν είναι ορθόδοξα τα κανάλια; Δεν είναι ορθόδοξες οι εφημερίδες και τα περιοδικά;»
Κατά τον κ. Λ. Φέγγο, λοιπόν, οι ανήκοντες στην κατεστημένη θρησκεία, δηλαδή οι ανήκοντες στο Ορθόδοξο δόγμα, είμαστε πλανημένοι, αιρετικοί και ειδωλολάτρες.
ε) Τον Αύγουστο του 1992 συγκρίνει τους Πεντηκοστιανούς με τους Ορθοδόξους. ‘Δεν έχουμε καμία κακοδοξία’ είναι ο τίτλος του άρθρου. Αποκαλύπτει τι πιστεύει ο ίδιος ο συντάκτης για τους Ορθοδόξους. «Οι Ορθόδοξοι μπερδεύουν τα εκατομμύρια των αγίων που ήταν αμαρτωλοί άνθρωποι, που άγιασαν, με τον Ιησού Χριστό που ήταν Θεός και ενανθρώπησε· την μητέρα του Κυρίου μας που ήταν αγία, ευλογημένη και μακαρία, την έχουν οι Ορθόδοξοι στη θέση του Ουρανίου Πατέρα, τού ένδοξου Υιού και Κυρίου μας και τού Άγιου Πνεύματος, επειδή έλαβε το μεγάλο προνόμιο να φέρει κατά σάρκα στον κόσμο τον Υιό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου».
Σχόλιο: Κατά τον κ. Λ. Φέγγο, οι Ορθόδοξοι λατρεύουν την Θεοτόκο Παρθένο αντί του Θεού Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
στ) Κατά καιρούς τα βάζει ο κ. Λ. Φέγγος με τον αντιαιρετικό αγώνα. Τον Αύγουστο του 1990 γράφει σχετικά με το πρόσωπο της Παναγίας: «Εμείς πιστεύουμε στην παρθένο Μαρία, ότι έφερε κατά σάρκα τον Ιησού Χριστό δια Πνεύματος Αγίου και ονομάστηκε Κεχαριτωμένη, Ευλογημένη και Μακαρία (Λουκ. Α’: 28). Μπορούμε όμως να παραδεχθούμε 2.000 προσωνυμίες παράξενες που της προσάπτουν οι διάφοροι, προφανώς για λόγους εμπορικούς; Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, την Αγία μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού την ονομάζετε εσείς Τριχερούσα, Γρηγορούσα, Τρυπητή, Μυρτιώτισσα και τόσα άλλα ονόματα;… Μετανοήστε αγαπητοί μας φίλοι εσείς που έχετε τόση έχθρα στην αλήθεια του Ευαγγελίου και μην παρασύρεσθε από την καρδιά σας σε εξαλλοσύνες και ψευδολογίες».
Σε ειδικό κεφάλαιο θα αναφερθούμε στο πρόσωπο της υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Στο άρθρο αυτό υπογραμμίζουμε τη φράση ότι έφερε κατά σάρκα τον Ιησού Χριστό δια Πνεύματος Αγίου. Στο ειδικό άρθρο θα αναλύσουμε τι εννοούν με τη φράση αυτή.
Για να κλείσουμε αυτή την ενότητα κάνουμε ακόμη μία αναφορά σ’ αυτά που μας καταλογίζει ο κ. Λ. Φέγγος.
ζ) Κάποιος κ. Μ. Βάϊος ρωτά τον κ. Λ. Φέγγο: «Από πότε είσαστε εσείς οι χριστιανοί της Πεντηκοστής και από πότε είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία;… Η Ορθόδοξη εκκλησία είναι δύο χιλιάδες χρόνια κι εσείς βγήκατε τώρα για να μας πείτε ότι έχετε την αλήθεια;» (Ιαν. 1995).
Απάντηση του κ. Λ. Φέγγου: «Αγαπητέ κ. Βάϊο, πιστεύω ότι έχεις παρεξηγήσει μερικά πράγματα και μας μιλάς με κάποια υπερβολική αλαζονεία για την Εκκλησία την Ορθόδοξη στην οποία ανήκεις. Κάποτε κι εγώ ήμουν Ορθόδοξος. Με βάπτισαν, με μύρωσαν και με οδήγησαν στην Εκκλησία, έως ότου έγινα δεκατεσσάρων ετών και αποφάσισα να μην ξαναπάω πια, παρά μόνον όταν είχε κόσμο και μπορούσα κατά κάποιον τρόπο να περάσω την ώρα μου, κάθε Μεγάλη Εβδομάδα, στον Επιτάφιο και κάθε Λαμπρή στην Ανάσταση. Είχα επηρεασθεί από το κλίμα της εποχής και είχα καταλήξει στον υλισμό και την αθεΐα, έως ότου το 1946 μου έδωσαν ένα Ευαγγέλιο· το διάβασα, το πίστεψα και το ακολούθησα… Το Ευαγγέλιο δεν άλλαξε. Είναι πάντα το ίδιο όπως το έγραψαν οι Απόστολοι και η αλήθεια είναι μία, αυτή που γράφει το Ευαγγέλιο. Όταν διαβάσουμε το Ευαγγέλιο και μελετήσουμε τη διδασκαλία τού μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και δούμε τη ζωή της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας στις Πράξεις των Αποστόλων, θα διαπιστώσουμε ότι δεν έχει καμία σχέση με τους σημερινούς λεγόμενους Χριστιανούς και τη σημερινή Ορθόδοξη Εκκλησία…Σήμερα η εκκλησία της Πεντηκοστής υπάρχει σε 224 χώρες και κηρύττει το Ευαγγέλιο τού Ιησού Χριστού εντατικά. Είναι δε η μόνη ολοκληρωμένη αλήθεια που βασίζεται στο Σύμβολο της Πίστεως και δεν έχει καμία αίρεση».
Τι εννοεί όμως ο κ. Λ. Φέγγος όταν λέει ότι πιστεύει στο Σύμβολο της Πίστεως;
Η απάντηση βγαίνει από κείμενο με το οποίο κατηγορεί έναν ποιμένα άλλης πεντηκοστιανής ομάδας. Συγκεκριμένα λέει: «Οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν στο Σύμβολο της Πίστεως, δηλαδή δεν παραδέχονται την Αγία Τριάδα. Ανήκουν σε μια οργάνωση που λέγεται Jesus Only (Μόνον ο Ιησούς) και αποτελεί για την εκκλησία της Πεντηκοστής μία αίρεση»….
Επομένως, ο κ. Λ. Φέγγος που πιστεύει στο Σύμβολο της Πίστεως, παραδέχεται την Αγία Τριάδα. Δε θα δούμε όμως σε κανένα κείμενο και σε καμία από τις θρησκευτικές τελετές τους να ομολογούν (απαγγέλλουν) το Σύμβολο της Πίστεως. Την παραδοχή μόνο της Αγίας Τριάδος παίρνουν από ολόκληρο το Σύμβολο για να μη θεωρούνται αιρετικοί.
Κατά τα άλλα:
Δε δέχονται την ειδική ιερωσύνη, αν και οι 318 Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, ήσαν ιερωμένοι (επίσκοποι), καθώς και οι πατέρες όλων των άλλων Συνόδων.
Δε χρησιμοποιούν το Σύμβολο της Πίστεως στις θρησκευτικές τελετές ούτε και στο Βάπτισμα, ούτε σε προσευχές κοινές ή ατομικές.
Το άρθρο: πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, το αλλοιώνουν με την προσθήκη της αρπαγής. Δηλαδή διδάσκουν ότι αντί να έρθει ο Ιησούς Χριστός στη Β’ Παρουσία Του συνοδευόμενος από όλους τους αγίους αγγέλους (Ματθ. ΚΕ: 31), θα έλθει στην γη ο Κύριος για την επίγεια χιλιετή βασιλεία, συνοδευόμενος από τους ανθρώπους που θα έχουν αρπαγεί στο μεσουράνημα κατά την αρπαγή, προ της εμφανίσεως τού Αντίχριστου.
Το άρθρο: και της βασιλείας Αυτού ουκ έσται τέλος, το αλλοιώνουν με την προσθήκη της επίγειας χιλιετούς βασιλείας, πριν την αιώνια βασιλεία του Χριστού.
Συνοπτικά καταγράφουμε όσα κοσμητικά αναφέρει για την Ορθοδοξία ο κ. Λ. Φέγγος:
«Η Ορθοδοξία δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα, όχι μόνο στους Ευρωπαίους, αλλά ούτε στον ίδιο το λαό της, τον Ελληνικό λαό. Χρειάζεται γενική και ριζική αναμόρφωση» (Χριστιανισμός, Απρίλιος 1992).
«Η Ορθοδοξία έχει σωρεία παραδόσεων, εθίμων και μυθοπλαστικών ιστοριών, μαζί με τους φανατικούς οπαδούς και τον παπαδόκοσμο που δείχνει μισαλλοδοξία και κακία χωρίς επίγνωση. Όλα αυτά κάνουν την Ορθοδοξία να έχει πλήρη αποτυχία» (Χριστιανισμός, Φεβρουάριος 1990).
«Το νερό της βρύσης της Ορθοδοξίας είναι χρωματισμένο από σκουριές και οι σωλήνες είναι βρώμικοι» (Χριστιανισμός, Μάιος 1990).
«Οι λεγόμενοι αιρετικοί είναι χριστιανοί που δε συμφωνούν με την κατεστημένη θρησκεία. Μερικοί (αιρετικοί) ακολουθούν όλη την αλήθεια που είναι γραμμένη στο Ευαγγέλιο και λένε αυτούς που ανήκουν στην κατεστημένη θρησκεία: πλανημένους, αιρετικούς και ειδωλολάτρες» (Χριστιανισμός, Οκτώβριος 1994).
«Οι Ορθόδοξοι μπερδεύουν τα εκατομμύρια των αγίων που ήταν αμαρτωλοί άνθρωποι που άγιασαν, με το Χριστό που ήταν Θεός και ενανθρώπησε. Τη μητέρα του Κυρίου… την έχουν οι Ορθόδοξοι στη θέση τού Ουρανίου Πατέρα, τού ένδοξου Υιού και τού Αγίου Πνεύματος» (Χριστιανισμός, Αύγουστος 1992).
Να και η κατακλείδα των κοσμητικών του κ. Λ. Φέγγου για τους Ορθοδόξους:
«Μετανοήστε, αγαπητοί μας φίλοι, εσείς που έχετε τόση έχθρα στην αλήθεια του Ευαγγελίου και μην παρασύρεσθε από την καρδιά σας σε εξαλλοσύνες και ψευδολογίες» (Χριστιανισμός, Αύγουστος 1990).
Πέραν των όσων μας καταλογίζει ο κ. Λ. Φέγγος, ότι, δηλαδή, οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε (κατ’ αυτόν) πλανημένοι, αιρετικοί και ειδωλολάτρες, προσθέτει ότι είμαστε στην αίρεση τού αντίχριστου και παγίδα είναι το αειπάρθενο!!
Στη συνέχεια αναπτύσσουμε τις λεπτομέρειες από απομαγνητοφώνηση κασέτας της 25ης Αυγούστου 1998.
Κάποιος ακροατής του Ραδιοφωνικού Σταθμού τους 9.39 ρώτησε αν είναι σωστό το αειπάρθενο της Παναγίας. Η απάντηση του κ. Λ. Φέγγου είναι η εξής κατά λέξη: «Το αειπάρθενο της Παναγίας δεν είναι σωστό· και γιατί δεν είναι σωστό; Διότι πέφτει σε μια αίρεση των γνωστικιστών η οποία ήταν φοβερή και τι έλεγε αυτή η αίρεση; Ότι ο Χριστός δε γεννήθηκε κατά σάρκα ξέρετε τι λέγει ο Ιωάννης γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον, λέει στην Α’ επιστολή του στο Δ’ κεφάλαιο. ‘Αγαπητοί, μην πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού, διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον. Εκ τούτου γνωρίζετε το πνεύμα του Θεού. Παν πνεύμα το οποίον ομολογεί ότι ο Ιησούς ήλθεν εν σαρκί, είναι εκ τού Θεού και παν πνεύμα το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού. Και τούτο είναι το πνεύμα του αντίχριστου, το οποίον ηκούσατε ότι έρχεται και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω’. Αυτοί οι άνθρωποι, που λένε για το αειπάρθενο, έχουν πέσει σ’ αυτήν την παγίδα. Γιατί; Για να βγει μέσα από την κοιλιά της μητέρας του ο Κύριος μας σαν μωρό, εχάλασε και τον παρθενικό υμένα, εχάλασε όλα. Μα λέει, είναι θαύμα δεν είναι θαύμα. Ο Χριστός δεν βγήκε πνευματικώς. Λέει κάποιος ένα παράδειγμα: πως ο ήλιος μπαίνει από το τζάμι μέσα; Δεν είναι έτσι, αγαπητέ μου. Διότι ο Χριστός έλαβε υλικό σώμα και ονομάστηκε υιός ανθρώπου κι όποιος δεν πιστεύει ότι ο Χριστός ήλθεν εν σαρκί, είναι του αντίχριστου. Και είναι μία αίρεση του αντίχριστου και παγίδα είναι το αειπάρθενο».
Κάπου ο κ. Λ. Φέγγος μπερδεύει τον τοκετό με την έλευση εν σαρκί, δηλαδή την ενσάρκωση. Φοβούμαστε, όμως, ότι ξεχνάει ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν μόνον άνθρωπος κατά την γέννηση, αλλά συγχρόνως και Θεός. Δηλαδή ήταν Θεάνθρωπος και φυσικά μπορούσε να είναι θαύμα η γέννηση τού Θεού. Τι το πιο φυσικό για τον Θεό να νικηθεί η τάξη της φύσεως;
Αυτό ψάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. ‘Ο αχώρητος παντί, πως εχωρήθη εν γαστρί; ο εν κόλποις του Πατρός, πως εν αγκάλαις της Μητρός;… άσαρκος γαρ ων, εσαρκώθη εκών και γέγονεν ο Ων, ο ουκ ην δι’ ημάς και μη εκστάς της φύσεως, μετέσχε τού ημετέρου φυράματος. Διπλούς ετέχθη. Χριστός τον άνω κόσμον θέλων αναπληρώοαι’. Αφού μπορούσε ως Θεός να είναι ταυτόχρονα εν κόλποις τού Πατρός και εν αγκάλαις της Μητρός, το ακατανόητο για την ανθρώπινη αντίληψη, πως δεν μπορούσε να γεννήσει η Μητέρα τού Κυρίου Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού και να μείνει παρθένος;
Οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε την Μητέρα τού Κυρίου Ιησού Χριστού στη θέση του Ουρανίου Πατέρα, του ένδοξου Υιού και τού Αγίου Πνεύματος.
Τη Μία Θεότητα σε τρεις υποστάσεις τη λατρεύουμε και η προσκύνηση είναι λατρευτική προς Θεόν. Τη Μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού και Μητέρα μας, την τιμούμε και η προσκύνησή μας σ’ αυτή είναι τιμητική, όχι λατρευτική. Για τους Ορθοδόξους, η Παναγία δεν είναι ο Θεός Δημιουργός είναι αυτή που δάνεισε την σάρκα και ενανθρώπισε ο Υιός του Θεού είναι η Θεόνυμφος Μητέρα, η Θεοτόκος. Δεν μπορούμε να την κατεβάσουμε στο επίπεδο το δικό μας και να πούμε είναι σαν εμάς, κάτι που κάνουν οι Πεντηκοστιανοί. Μάλιστα, δείχνουν και ανοχή απέναντι της λέγοντας ότι δεν πειράζει που έκανε και άλλα παιδιά με τον Ιωσήφ!!! Όσο ήταν Ορθόδοξοι, δεν ήξεραν κάτι τέτοιο το πληροφορήθηκαν όταν μπήκαν στην Πεντηκοστή και έλαβαν πνεύμα που τους σκότισε το νου. Δεν καταλαβαίνουν οι ταλαίπωροι συμπατριώτες μας ότι διαβάλλουν τον μνήστορα Ιωσήφ, τον οποίο η Αγία Γραφή ονομάζει δίκαιο. Στην Αγία Γραφή το δίκαιος ερμηνεύεται ευσεβής και ενάρετος.
Οι άνδρες Πεντηκοστιανοί ας φαντασθούν τον εαυτό τους στη θέση τού Ιωσήφ: εκεί που σκέπτεται να μην καταγγείλει τη μνηστή του Μαριάμ για την εγκυμοσύνη της (η αγάπη του νικά το Νόμο), έρχεται άγγελος Κυρίου και τον πληροφορεί για το παιδί, που θα γεννηθεί από την Παρθένο Μαρία. Στη Βηθλεέμ, μέσα στο σπήλαιο, έχουν την επίσκεψη των ποιμένων και ακούει ο Ιωσήφ όσα είπαν οι άγγελοι στους ποιμένες. Παρουσιάζεται ξανά άγγελος και του δίνει εντολή να πάρει τη Μητέρα και το Παιδί και να φύγει για την Αίγυπτο. Υπάκουος όπως είναι, εκτελεί την εντολή. Ξανά εμφανίζεται ο άγγελος και τού παραγγέλλει να φύγει από την Αίγυπτο, διότι πέθανε αυτός που ήθελε να θανατώσει το Παιδί. Επίσης έχει την επίσκεψη των Μάγων με τα δώρα τους. Αλήθεια, με τις τόσες αγγελοφάνειες και τα παράδοξα που είδε ο Ιωσήφ, πως θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε στη θέση του να δει τη Μητέρα τού Υιού τού Θεού ως απλή γυναίκα και να την κάνει σκεύος μεταπτωτικής παιδοποιίας, δηλαδή σαρκικής (βιολογικής) χρήσεως; Επειδή το έχουμε κάνει το πείραμα και μας απάντησαν ότι κανείς δε θα έβλεπε την Παρθένο Μαρία ως σκεύος παιδοποιίας, λέμε στους Πεντηκοστιανούς: Μην διαβάλλετε αυτόν που η Γραφή ονομάζει δίκαιο και ο οποίος εδόθη ως προστάτης της Μητέρας και του Παιδιού.
Όσο για τα αδέλφια τού Ιησού Χριστού, που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, ήταν κατά τον Νόμο αδέλφια Του, όπως και ο Ιωσήφ ήταν κατά τον Νόμο πατέρας Του. Αν δέχονται τα αδέλφια ως σαρκικά αδέλφια, πρέπει να δεχθούν και τον Ιωσήφ ως σαρκικό πατέρα, οι Πεντηκοστιανοί. Δεν θα μπορούσε ο δίκαιος Ιωσήφ να πάρει για τον εαυτό του κάτι που άνηκε στο Θεό και δεν τού είχε παραχωρηθεί, γιατί ήξερε ότι ο Θεός είναι Ζηλωτής.
Από το βιβλίο: ΝΕΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο «Χριστιανισμός» της «Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής» (Ε.Α.Ε.Π)