Η ΕΝ ΚΑΙΡΩ “ΤΡΟΦΗ”

Άννας Μπουρδάκου •Αντιπροέδρου  της Π. Ε. Γ.

Η ΕΝ ΚΑΙΡΩ “ΤΡΟΦΗ”

1917: «Το Τετελεσμένο Μυστήριο» σελ. 153: «Υπάρχει εις μόνος τρόπος, καθόσον δυνάμεθα να ίδωμεν κατά τον όποιον, οι πεπτωκότες άγγελοι θα υποστώσι την δοκιμασίαν των, και η δοκιμασία των θα συνίσταται εις την ευκαιρίαν την οποίαν θα έχωσιν όπως αμαρτίσωσιν εάν θα ήθελον, ή εις την ευκαιρίαν όπως αποδείξωσιν ότι είναι βεβαρυμένοι εκ της αμαρτίας και ότι επιθυμούσι να επιστρέψωσιν εις αρμονίαν με τον Θεόν. . . . . . Η δοκιμασία των πεπτωκότων εκείνων αγγέλων θα γίνει εις το προσεχές μέλλον πιθανόν δε εν τινί βαθμώ να έχη ήδη αρχίσει».

Υπάρχει και συνέχεια.

1940 «Θρησκεία» σελ. 25: «Όσον άφορα τους Νεφιλείμ, τα πονηρά, πνευματικά πλάσματα ή δαίμονες οι οποίοι ηνώθησαν μετά του Εωσφόρου ως ανταρσία του, ούτοι επέζησαν του κατακλυσμού και εισέτι είναι ζώντες. . . . . . . . δεν κατεστράφησαν εις τον κατακλυσμόν».
«Τα τέκνα των πνευματικών πλασμάτων των υλοποιηθέντων ως ανθρώπων και των ανθρωπίνων γυναικών ήσαν εκείνα τα οποία ήσαν γνωστά ως «άνδρες ονομαστοί». Οι δαίμονες, οι «πεπτωκότες» δηλαδή τα στασιαστικά πνευματικά πλάσματα, οι φωνασκοί και θρασύδειλοι, ήσαν επί την γην τότε και μετά ταύτα και περί των ιδίων πονηρών Νεφιλείμ , δαιμόνων είναι γεγραμμένα (Β’ Πέτρου Β’ 45)».
1953-1957 «Νέοι και Νέα Γη» σελ. 95: «Οι απειθείς “υιοί του Θεού”, οι πατέρες των Νεφιλείμ εκυριάρχησαν έτσι στη γη».
1982 «Μπορείτε να ζήτε πάντα. . . » σελ. 95: «Οι γίγαντες δηλαδή οι “Νεφιλείμ” και όλοι οι πονηροί άνθρωποι πνίγησαν».

Οι «μάρτυρες του Ιεχωβά» τι θα πρέπει να δεχθούν από όλα αυτά; Ότι οι δαίμονες θα έχουν την ευκαιρία να σωθούν; Οι Νεφιλείμ ήσαν δαίμονες πατέρες ή υιοί δαιμόνων; Πνίγηκαν κατά τον κατακλυσμό ή όχι;

Στη συνέχεια οι απόψεις για τον Σατανά.
1927 «Δημιουργία» σελ. 332: « Η Γραφική Aπόδειξις είναι ότι η έξωση αυτή του Σατανά από τον ουρανό έλαβε χώραν κατά το 1914».
1930 «ΦΩΣ» τόμος Β’ σελ. 211220: Ο Σατανάς πρόκειται να πεθάνη δια Δευτέρα φορά. Αποκ. Κ’5 «και οι λοιποί των νεκρών» αναφέρεται σ’ αυτούς τους πονηρούς που πέθαναν πριν την χιλιετία και θα αναστηθούν κατά το τέλος με τον Σατανά για κρίσιν. Ο Θεός δύναται να διατήρηση το σώμα του Σατανά 1000 έτη και θα τον αναστήση εκ του θανάτου και θα αναζωοποιήση το σώμα του».
1930 «ΕΧΘΡΟΙ» σελ. 30: «Ο Εωσφόρος κατεδικάσθη εις θάνατον, άλλα δια καλόν τινά λόγον ο Θεός έδωκεν εις αυτόν αναστολή».
1950 «Έστω ο Θεός Aληθής. . . » σελ. 51: «και έγινε πόλεμος εν τω ουρανώ . . . ερρίφθη εις την γην (ο Σατανάς).
Η Aπόδειξις είναι σαφής πως το γεγονός αυτό έλαβε χώραν το 19141918 μ. Χ. ».
1953-1955 «Πάντα δοκιμάζετε. . . » σελ. 140: «Κατερρίφθη από τον ουρανό στη γη (ο Σατανάς) από τον Βασιλέα Χριστό το 1914».
1964 «Γεννηθήτω το θέλημα σου. . . » σελ 353: «Ο Διάβολος ηττήθη από τον Μιχαήλ και υπάρχει Γραφικός λόγος να πιστεύωμε ότι τον καιρό του ετήσιου εορτασμού του δείπνου του Κυρίου στις 2631918 ο Σατανάς κατερρίφθη στη γη».

Έχουν την δυνατότητα οι «μάρτυρες του Ιεχωβά» να επιλέξουν την «τροφή», ποια είναι κατάλληλη και ποια επικίνδυνη πάντοτε για την πνευματική τους ανάπτυξη και με βάση τις εντολές του «δούλου»; Όμως η επιλογή καθώς και η κριτική είναι απαγορευμένη, ο «δούλος κελεύει και τα πρόβατα υπακούουν». Όσο για την ανάσταση του Σατανά και την αναζωποίηση του σώματός του, και ποια η σχέση του με το Κ’ κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, αυτό μόνο ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» το «γνωρίζει». Ακόμη είναι απορίας άξιον ποιος είναι ο χρόνος εκδιώξεως του Σατανά από τον ουρανό.

Το 1914, 1914-1918 ή στις 26.3.1918 κατά το δείπνον του Κυρίου; Πως το κατενόησε αυτό ο «αγωγός» και μάλιστα επικαλείται Γραφικό λόγο ποιόν; Ότι η Σκοπιά έχει πρόβλημα με τον Σατανά και τους δαίμονες είναι φανερό από όλα όσα έχει γράψει και κηρύττει, όμως τα πρόβατα καλούνται να τραφούν με όλα αυτά.

Και ένα τρίτο παράδειγμα:
1926 «Απελευθέρωση» σελ. 40: «Φαίνεται βέβαιον ότι ο Ενώχ ουδέποτε είδεν τινά Aποθνήσκοντα καθ όσον ο άγιος Παύλος βέβαιοι ότι ο Ενώχ δεν είδε θάνατον».
1943 «Η Aλήθεια Ελευθερώσει υμάς» σελ.117: «Καθ ον χρόνον ο Ενώχ διετέλει εις έκσταση, «μετέθηκεν» αυτόν ο Θεός», δηλαδή ο Θεός επέτρεψεν όπως η ζωή του Ενώχ εκπνεύση ειρηνικώς. Ούτος δεν ησθάνθη πόνους θανάτου δεν είδεν ουδέ κατενόησεν ότι απέθνησκε».
1999 «Σκοπιά» 15899 σελ.17 «Μερικά χρόνια πρωτύτερα (από τον κατακλυσμό του Νώε») ο πιστός Ενώχ είχε διακηρύξει την καταστροφή πονηρών. Το άγγελμα του ήταν τότε ανηδημοφιλές ώστε ο Θεός «τον πήρε» δηλαδή τερμάτισε τη ζωή του προφανώς για να μην τον σκοτώσουν οι εχθροί του ( Γεν. Ε’ 24)».

Διερωτάται κανείς τι κατανοούν οι οπαδοί του «αγωγού» ότι συνέβη στον Ενώχ. Το ότι δεν είδε θάνατον σημαίνει δεν είδε κάποιον να πεθαίνει; Ότι ο Θεός τον μετέθεσε ερμηνεύεται ότι εξέπνευσε ειρηνικά; Επί τέλους που τοποθετεί η Σκοπιά τον Ενώχ; Αν μη τι άλλο ο «πολύς όχλος, τον οποίο η Σκοπιά έχει κατατάξει στην Παλαιά Διαθήκη, οφείλει να γνωρίζει την «αλήθεια της πίστεώς τους», αναφορικά με τους προπάτορες. Η θέση δύσκολη, διότι εάν επιλέξει δεν υπακούει.

Και η προσφορά «τροφής» συνεχίζεται:

Ποια είναι η ελπίδα του Αδάμ και της Εύας θα αναστηθούν για να διδαχθούν τα «εξυψωτικά βοηθήματα» στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας ή όχι;
Αυτή είναι η «τροφή» των «μαρτύρων του Ιεχωβά». Μέσα σ’ αυτές τις γραμμές παρουσιάστηκε ένα μικρό δείγμα από αυτά που προμηθεύει ο «αγωγός» το «κανάλι» του Θεού στους οπαδούς.