Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
Ο “αλλόκοτος” απότοκος
και ο θρασύς απόκοτος
Σας μπέρδεψε ο τίτλος; Ήμουν σίγουρος!
Άξιζε τον κόπο όμως όπως θα φανεί στη συνέχεια.
Ας ξεκινήσουμε με τους 3 απαραίτητους ορισμούς και μετά να τους απονείμουμε στους “δικαιούχους”!
Αλλόκοτος. Σύμφωνα με τον ίδιο ερμηνευτικό ιστότοπο (greek-language.gr) αλλόκοτος είναι “κάτι ή κάποιος που παρεκκλίνει από ό,τι είναι συνηθισμένο ή σωστό ή λογικό…ο παράξενος, ασυνήθιστος, εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος”.
Απόκοτος (αποκοτιά).”Ο υπερβολικά τολμηρός, ο παράτολμος, ο ριψοκίνδυνος, αυτός που ρισκάρει εύκολα”.
Απότοκος. “Κάτι που προκύπτει ως επακόλουθο και συνέπεια κάποιου γεγονότος ή φαινομένου”.
Πάμε τώρα να βρούμε κάποιους εκ των” δικαιούχων” των τίτλων “α-τιμής”.
Ο “αλλόκοτος” μπορεί να είναι ο γνωστός πλέον στο πανελλήνιο “καλλιτέχνης” που παρουσίασε βλασφήμως τα πλέον ιερά πρόσωπα της πίστεώς μας με τρόπο “αλλόκοτο” δηλαδή με τρόπο μη συνηθισμένο, πέραν του λογικού και του σωστού, κατά την παραπάνω ετυμολογία.
Ο “αλλόκοτος” αυτός υπηρέτης της “τέχνης”, έφτασε στις καθ’ ημάς εσχατιές της ύβρεως ως πράττων απότοκα του άλλου, του “απόκοτου”.
Δηλαδή, ενήργησε εν γνώσει του, με ακραία έκφραση που παρεκκλίνει του κοινώς αποδεκτού σωστού και λογικού λόγω της ευκαιρίας που του έδωσε αυτός ο θρασύς απόκοτος.
Που δεν είναι ένας τελικά αλλά πολλοί.
Πολιτικοί, βουλευτές, Υπουργοί, Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί. Όσοι νομοθέτησαν κατά καιρούς εναντίον του Συντάγματος που σέβεται την αξιοπρέπεια, την προσωπικότητα, την ελευθερία του προσώπου, του πολίτη. Ο οποίος πιστεύει, θρησκεύει, και αυτοπροσδιορίζεται συνειδητά ως Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός.
Απόκοτοι και όσοι κατήργησαν και όσοι ποιούν σήμερα την νήσσα αναφορικώς με την από του 2019 κατάργηση των άρθρων του ΠΚ που προέβλεπε ποινές κατά της βλασφημίας και της προσβολής θρησκεύματος, όχι γιά να φιμώσει τον διαφορετικής πίστης πολίτη αλλά για να σεβαστεί, να μην προσβάλλει την πλειοψηφία του λαού ο οποίος λατρεύει Θεόν Τριαδικόν. Όπως Τον αναγνωρίζει και Τον σέβεται το Ελληνικό Σύνταγμα με άρθρα του και το προοίμιό του που δεν αναθεωρείται.
Αφού λοιπόν πλέον η βλασφημία, κακόβουλη ή μη, είναι “δικαίωμα” του κάθε πικραμμένου, πώς δε θα μας προέκυπταν οι κάθε λογής “αλλόκοτοι” ως απότοκοι των αφρόνων απόκοτων της πολιτικής σκηνής;
Και δεν είναι αποκοτιά να προσβάλλεις αυτόν τον ίδιο το Θεό; Κι ας μην τον πιστεύεις. Ούτε η αθεΐα, ούτε ο αγνωστικισμός, ούτε ο χιλιασμός, ο παπισμός, ο προτεσταντισμός, κανένας δεν δικαιολογείται να εκφράζεται εν τη παρεξηγημένη ελευθερία του προσβλητικά γιά όσα πιστεύω εγώ που είμαι εξίσου ελεύθερος να πιστεύω, να λατρεύω, να προσκυνώ τον Άγιο Τριαδικό Θεό.
Αποκοτιά είναι να νομοθετείς εναντίον του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων.
Αποκοτιά είναι να τα βάζεις χωρίς λόγο με τον Θεό. Μην ξεχνάμε την σχετική προειδοποίηση (Πραξ. κστ’, 14) “Σαούλ, Σαούλ τι με διώκεις; σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν”!
Η αποκοτιά, λοιπόν, αυτή φέρνει τον απότοκο. Έναν εσμό, μιά μανία αφρώνων ανθρώπων να κρύβονται πίσω απ’ την απόκοτη ξεδιαντροπιά για να μας προβάλλουν απότοκα πάθη της σάρκας και του διολισθαίνοντα προς την ηλιθιότητα του νου.
Δεν είναι δε βρισιά τα περί ηλιθιότητας αλλά διαπίστωση του Αγ. Πέτρου του Δαμασκηνού που διδάσκει τα άκρα της φρόνησης που είναι η υπερφροσύνη και η επέκεινα της αφροσύνης, “ηλιθιότητα“!
Έτσι, ο ένας, ο αλαζών και άφρων πολιτικός νομοθετεί κατά του γλυκύτατου Ναζωραίου νομίζοντας ότι υπηρετεί έτσι πιστά τον μηδενισμό της εποχής του και δεν καταλαβαίνει πως παίζει απλά το ρόλο του εντολοδόχου με περιορισμένη ημερομηνία λήξης κατανάλωσης. Αυτός εμπίπτει στην κατηγορία αυτών των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται ο Κύριος (Λουκ. ιβ’, 20) “άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας τίνι έσται;”
Ο δε άλλος, ο απότοκος “αλλόκοτος”, πέφτοντας σε πνευματικό και ηθικό μαρασμό και τελικά σε καρδιακή πώρωση αντί γιά πύρωση, δεν βλέπει πια, δεν αισθάνεται, δεν κατανοεί.
Επιπλέον δε στηρίζεται στην αποκοτιά των πολιτικών και συμβαίνει σ αυτούς το ευαγγελικό (Ιωα. ιβ’, 40) “τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία και επιστραφώσι και ιάσομαι αυτούς”!
Και οι δύο μαζί, σε συνδυασμό, “αλλόκοτοι” και απόκοτοι κινδυνεύουν να χάσουν την σωτηρία της ψυχής τους αφού κατά τον Κύριό μας (Ματθ. ιε’, 14) “τυφλός δε τυφλόν αν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται” και δυστυχώς ή ευτυχώς θα εμπέσουν αμφότεροι και στην κατηγορία αυτή των ανθρώπων – εκόντες άκοντες – για την οποία ο Κύριος προείπε πως “…αλλ’ έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ” (Ιωα. ιστ’, 2).
Hχηρό μήνυμα από το Άγιο Όρος για τα βλάσφημα έργα της Εθνικής Πινακοθήκης!
