επιλεγμένα κείμενα
Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ …
Οι ιστορικές συγκυρίες επέτρεψαν σήμερα -(που) είναι ημέρα πολιτικής εκλογικής αναμετρήσεως- να αναγνωστεί αυτό το κείμενο.
Είπα συγκυρίες ιστορικές, αλλά σήμερα κατά την τάξη τής Εκκλησίας μας αυτή η περικοπή έπρεπε να αναγνωστεί. Επειδή, λοιπόν, αυτή η περικοπή είναι πολύ διεισδυτική ακριβώς σε αυτά τα θέματα των οποιοδήποτε ανθρωπίνων αναμετρήσεων, είναι πολύ καίρια να τα αξιοποιήσουμε, αξιοποιώντας την ιστορική συγκυρία της σημερινής τού τόπου μας πολιτικής αναμετρήσεως. Βέβαια τονίζουμε προοιμιακά πως η Εκκλησία δεν μπορεί να παρεμβαίνει στα πολιτικά τα πράγματα και να ορίζει, να καθορίζει ή να ρίχνει κάπου τις ζυγαριές, ας το αφήσουμε στη σχετική ελευθερία και στη συνείδηση τού κάθε πολίτη αυτού τού τόπου.
Αλλά η Εκκλησία δεν μπορεί να χάνει ευκαιρίες να αξιοποιεί γεγονότα, τα οποία τραυματίζουν ή καλλύνουν τον τόπο και να τα προσδιορίζει θεολογικά.
Αυτή, λοιπόν, η περικοπή που θα την αναλύσουμε εν ολίγοις σε τρεις πτυχές, έχει ένα κεντρικό μήνυμα: Καταργήστε το συμφέρον. Το συμφέρον ακριβώς λειτουργεί καταλυτικά, διαλυτικά, για όλους τους κοινωνικούς θεσμούς και τις κοινωνικές εκφράσεις, σε επίπεδο πολιτικό, κοινωνιολογικό -όταν λέω κοινωνιολογικό (εννοώ) αντιπαλότητος των κάποιων τάξεων τής κοινωνίας- και οικονομικό. Η περικοπή, λοιπόν, αυτά τα τρία τα ακουμπάει και θα τα προσδιορίσουμε. Μίλησα για το πολιτικό, για το κοινωνιολογικό -ως κοινωνιολογική αναμέτρηση κάποιων ομάδων και τάξεων- και ταυτόχρονα οικονομικό.
Πάντως, (ως προς) τα επιμέρους ή πολυποίκιλα συμφέροντα τού κόσμου, ο Χριστός μας, με το στόμα Του πρώτα-πρώτα, μίλησε για την αγάπη· και θα έλεγε κάποιος πολύ θεωρητική φράση η αγάπη και πράγματι η αγάπη -είναι ο Θεός αγάπη- δεν μπορεί να την πιάσεις μέχρι βάθους, να θεολογήσεις βαθιά μέσα της, όσο δεν μπορείς να ακουμπήσεις την ουσία τού Θεού. Κάτι πιάνεις από αυτή, αλλά ο Χριστός την προσδιορίζει, λέει να μην αγαπάτε μόνο αυτούς που σάς αγαπάνε· πολύ σπουδαία φράση.
-Σ’ αυτό το επίπεδο, λοιπόν, να μην αγαπάτε μόνο αυτούς που σας αγαπάνε και να αγαπάτε ακόμη και τους εχθρούς σας, η ιστορία πάει πολύ βαθιά, σε ένα επίπεδο οποιασδήποτε αναμετρήσεως πολιτικής, όπου αναζητούν αυτοδυναμίες, μοναδικές εκφράσεις, εγωιστικές τάσεις για να χαράξουμε τη γραμμή μας.
Ο Χριστός μιλάει για αγάπη, μιλάει για περιχώρηση, μιλάει για τη δυνατότητα να ακουμπήσεις, να αντέξεις, να περιχωρήσεις, να μπορείς να συζήσεις, να ζεις μαζί με τον άλλο, που μέχρι τώρα λεγόταν εχθρός σου. Αν συνεχίσουμε να διατηρούμε αυτές τις αντιπαλότητες, (έστω σε) αυτά τα επίπεδα, δεν νομίζω ότι προσδοκούμε κάτι καλύτερο γι αυτό τον τόπο· θα παρατείνουμε μια ανακυκλούμενη συνέχεια και αναδυόμενη αντιπαλότητα προβαλλομένων εγωισμών.
Το κείμενο είναι λοιπόν καθαρό, μην αγαπάτε μονάχα αυτούς που σάς αγαπάνε -και πρέπει αυτό πολλοί να το πιάσουν, αν θέλουν να δώσουν θεολογικό κάλλος και όφελος σ’ αυτές τις οποιεσδήποτε κοσμικές πολιτικές αναμετρήσεις– γιατί χωρίς αυτό το κάλλος είναι γυμνές από οποιαδήποτε ουσία και οποιοδήποτε άρωμα μέσα τους.
-Στο δεύτερο επίπεδο, ο Χριστός πηγαίνοντας σε πιο βαθιά ανάλυση τής εννοίας τού αγαπώ, πήγε στο αγαθοποιώ. Βλέπετε το αγαπώ μπορεί να φαίνεται θεωρητικό, αλλά το αγαθοποιώ είναι πιο πρακτικό, ποιώ κάτι αγαθό, ποιώ κάτι καλό. Κάτω από αυτή την έννοια θα πεις, μα αυτός μού έκανε κακό, αυτός μού ‘κανε το τάδε, αυτός μού ‘κανε το τάδε, υπάρχουν ιστορικές αντιπαλότητες, οτιδήποτε έγινε στην Ελλάδα εδώ στα επίπεδα τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τις τάξεις, τι έγινε τα τελευταία πενήντα, εκατό, εξήντα χρόνια, ο Χριστός τα τινάζει στον αέρα όλα αυτά και λέει να αγαθοποιείτε κι αυτούς που δεν σας αγαθοποίησαν.
Μη μιλάτε λοιπόν για την καμμένη γη που παραλάβατε, μιλάτε τι μπορείτε να κάνετε τώρα σ’ αυτόν τον τόπο, κι αυτό το απαιτεί η θεολογία και ο Χριστός με το στόμα Του. Όλα τ’ άλλα ας είναι περασμένα, ας μπουν στο χώρο τού κάλλους τής μετανοίας και τής συγχωρήσεως που έχει η Εκκλησία μας. Αλλά εκεί δεν μπορούμε να σταθούμε και πάλι να ανακυκλώνουμε καταθέσεις φθοράς που διαλύουν αυτό τον τόπο, κι αυτό είναι θεολογία.
-Και στο τρίτο επίπεδο ο Χριστός γίνεται πάρα πολύ πρακτικός και πολύ συγκεκριμένος, μπαίνει στο οικονομικό επίπεδο, ακουμπάει τη λέξη δανείζομαι. Βλέπετε η λέξη δανεισμός, το σύστημα το πιστωτικό, το τραπεζικό, όλα παίζουν μέσα στο σύστημα τού δανεισμού. Η λέξη είναι πάρα πολύ καίρια, πάρα πολύ επίκαιρη, γι’ αυτό είπα οι ιστορικές συγκυρίες επέτρεψαν σήμερα να ακουστεί αυτή η περικοπή. Δανείζετε, μην περιμένετε να πάρετε καν από αυτούς που δανείζετε, πάει το συμφέρον στον αέρα, τινάζεται στον αέρα, τίποτε, δεν είναι τα συμφέροντα των τάξεων, ποιοί θα ωφεληθούν, ποιος θα ανέβει πάνω, ποιος θα κατέβει κάτω. Υπάρχει το συμφέρον τής ενότητας και το συμφέρον τής αγάπης και το συμφέρον το αγαθοποιό.
Και ο τόπος χωρίς αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να ζήσει, γι αυτό ο Χριστός καταλήγοντας στην περικοπή λέει να γίνετε οικτίρμονες όπως ο Πατήρ μου είναι οικτίρμων, δεν μάς πάει πια να βρούμε ποια ιδεολογία έχουμε, ποια πολιτική κατεύθυνση έχουμε, ποια είναι η τάση μας η κοινωνική;
Μπορεί να μοιάσετε στην αγάπη τού Θεού;
Η λέξη οικτίρμων είναι πολύ βαθιά. Οικτίρμων, ακουμπάει θα τολμούσα να πω την ουσία τού Θεού, αλλά και πάλι δεν την καταλαβαίνουμε πλήρως και συγκαταβαίνουμε με αυτή τη λέξη. Μπορείτε έτσι να γίνετε; Αντί λοιπόν να γίνετε οποιοιδήποτε κοινωνιολογικοί φορείς ιδεών ή τάξεων κοινωνιολογικών φορέων ιδεών ή θεωριών, μπορείτε σ’ Αυτόν να μοιάσετε και τότε να κάνετε ό,τι θέλετε και δεν θα μπορείτε πια να κάνετε ό,τι θέλετε, γιατί θα αγαπάτε αυτούς που είναι εχθροί σας και δεν θα μισείτε αυτούς που σάς απελπίζουν· το είπε το κείμενο.
Και τότε θα γίνετε οικτίρμονες κι αυτός ο τόπος απαιτεί από ανθρώπους που είναι οικτίρμονες, από τον πρώτο πολίτη μέχρι τον τελευταίο πολίτη, χωρίς αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε.
Οι ιστορικές συγκυρίες, λοιπόν, επέτρεψαν σήμερα αυτή η περικοπή να συμπέσει με τις εκλογές και την ευκαιρία δεν τη χάνουμε, και η Εκκλησία δεν χάνει ευκαιρίες.
Δεν προσδιορίζει πολιτικά τα πράγματα, αλλά μπορεί ποιοτικά και θεολογικά να τα καθορίσει και να έχει τη δική της φωνή σ’ αυτά τα πράγματα, κι αυτή είναι η φωνή τής Θεολογίας μας και τού Χριστού μας.
Να γίνουμε, λοιπόν, οικτίρμονες, όπως Εκείνος, ο Πατήρ μας, είναι οικτίρμων.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία τού πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, επάνω στο χωρίο τού κατά Λουκάν Ευαγγελίου, κεφάλαιο 6ο, στίχοι 31 έως 36, στα πλαίσια τής ερμηνείας τού κηρύγματος τής Κυριακής, που έγινε την Κυριακή στις 4-10-2009. Αναδημοσίευση από: http://www.floga.gr
|
Το μνημόνιο είναι βαθύτατη προδοσία του λαού και του τόπου… Δεν δέχομαι οποιονδήποτε θέλει η Ελλάδα να συνεχίσει μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ. Είναι ΚΑΙ αυτό πούλημα της Ελλάδας.
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΩΔΕΣ. ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ. 1ον Η διέξοδος είναι ο Χριστός και η πίστη μας 2ον Η διέξοδος είναι να μην συμπορευθούμε στο δαιμονικό-μασωνικό σύστημα που ετοιμάζει η Νέα Εποχή δια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως 3ον Στοιχεία απελευθερώσεως θα δείξουμε ΑΜΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΦΤΩΧΗ ΔΡΑΧΜΗ ΜΑΣ. Να αντιδράσουμε και να καθυστερήσουμε το επερχόμενο σύστημα της Μασωνίας… Δεν θέλω να συνεργήσουμε με την ψήφο μας σε αυτό που έχουν ετοιμάσει για την Ελλάδα και για τους λαούς της Ευρώπης. Το λέει πεντακάθαρα η Αποκάλυψη. Θα’ ρθει μια μέρα που δεν θα υπάρχει μέσο συναλλαγής, δεν θα κατέχει κανείς και δεν μπορείς να ψωνίσεις και ν’αγοράσεις που σημαίνει : Θα’ ρθει μια μέρα που δεν θα’ χεις ούτε την κάρτα. Θα βάζεις το χέρι σου, όπως λέει η Γραφή, ή το μέτωπο ή στο χέρι θα’ χει τον αριθμό του Θηρίου. …Ετοιμάζουν την κατάργηση και της Κάρτας, γιατί το λένε οι ίδιοι, μπορεί να μας την κλέψουν, τέτοια λένε… Και το ότι χρησιμοποιούνε ως ΑΞΟΝΕΣ τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ, εν καιρώ κρίσεως τα δισεκατομμύρια που παίρνουν οι τράπεζες…που κολλάνε στην Ελλάδα; Γιατί οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ είναι βασικοί συντελεστές αυτού του παιγνιδιού, αυτού του δαιμονικού συστήματος της Μασωνίας της Ευρώπης. Και εγώ δεν θέλω να παίξω αυτό το παιχνίδι επειδή η Γραφή μου το φωνάζει ήδη… Αυτά ετοιμάζουν και εγώ θα κάνω το παν να τους καθυστερήσω. Δεν ξέρω πότε θα γίνουν αυτά, μπορεί να γίνουν μετά από χίλια χρόνια, πάντως τα ετοιμάζουν… Είστε χριστιανοί; Αντιδράστε και με αυτό τον τρόπο σ’ αυτήν την τραγωδία. Θα τους πούμε σαν Ρωμηοί και Ορθόδοξοι: «ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΣΑΣ. ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ-ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΣΑΣ» Μην εμπιστευτείτε τα κόμματα που λένε «Είμαστε υπέρ της Ευρώπης» Να ξεφύγει (ο λαός) από την τραγωδία της πολώσεως ΔΕΞΙΟΣ – ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, είναι τόσο αστεία και τόσο γελοία. Η διάκριση (Δεξιός-Αριστερός) είναι γελοία μπρος στην τραγωδία που σας είπα.
Επιλεγμένα απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από την ομιλία του π. Κωνσταντίνου που έγινε την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012. Από τη ΦΛΟΓΑ http://www.floga.gr/08/02/08020022.asp |
Σας τρομοκρατούν με την πείνα κάθε μέρα… Η Ελλάδα θα είναι ελεύθερη αλλά θα είναι πιο φτωχιά…. ΕΧΕΤΕ ΕΥΘΥΝΗ! Εμείς ως Έλληνες Ορθόδοξοι πρέπει να πούμε ΟΧΙ…. Άρα αντιδρώ και στα Μνημονιακά και όσους χαϊδεύοντας και τα αυτιά των ψηφοφόρων, λένε είμαστε αντιμνημονιακοί ΑΛΛΑ εμείς θα μείνουμε εκεί. ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ!
Σήμερα Κυριακή πρωί. Κυριακή τού Ζακχαίου. Έρχομαι στη Λειτουργία ν’ ακούσω τι μού λέει το Ευαγγέλιο. Να πάρω ένα όφελος. Και μπαίνω εδώ μέσα και ακούω πριν από λίγο, αυτά που άκουγα τις προηγούμενες μέρες. Για τις φορολογικές κλίμακες. Πώς; Να, το είπε ο Ζακχαίος. Εγώ λέει θα δώσω τη μισή μου περιουσία στους φτωχούς. Και θα δώσω τετραπλάσια σε όσους απάτησα. Πάλι τα ίδια, λέω.
Αλλά αυτό είναι ανατροπή!
Ο «Ζ», ο Ζακχαίος, δεν είναι ούτε ο Ζαπάτα, ούτε ο Ζορρό, ο Ζακχαίος, ζητούσε να κάνω εγώ αυτό που μού υπόσχονταν οι άλλοι. Αυτοί μού έλεγαν πως θα μού κόψουν. Και λέω δεν το κάνω μόνος μου; Γιατί να περιμένω αυτούς;
Ανατροπή ήταν αυτό. Ούτε οι δεξιοί, ούτε οι αριστεροί δεν είχαν να μού πουν κάτι. Ήταν μπλεγμένοι. Πέρα από τα αριστερά και τα δεξιά υπάρχει και ο Ουρανός.
Και θα πω στον «Ζ», στον Ζακχαίο, μα πες μου, «Ζ», δεν έχω εγώ να δώσω… Εσύ είχες και έδωσες. Πώς τα απέκτησες; Τα έκλεψες. Ήσουν απατεώνας και τα βρήκες. Και θα μού πει: δεν μιλάω για ποσότητες. Μιλάω για ποσοστά. Το 50%, το μισό (δηλαδή) θα το δώσω στους φτωχούς. Και τα τετραπλάσια θα τα δώσω σε αυτούς που κορόιδεψα. Αν είχα ένα ψωμί, θα δώσω το μισό. Κι αν έκλεψα ένα ευρώ, θα δώσω τέσσερα. Δεν ζητάω πολλά. Ποσοστά ζητάω. Κατάλαβα (τότε) πως ο «Ζ» ήταν και πολύ επίκαιρος. Ήξερε και στατιστική. Αυτό που χρησιμοποιείται αυτές τις ημέρες.
Κατάλαβα, τότε, την Ορθόδοξη «Δημοκρατία», που μπορεί να καταργήσει μνημόνια, αδικίες, ανεργίες και πείνα. Και είχα κερδίσει και δύο οφέλη. Δεν θα είχα γίνει οπαδός σε κανέναν και θα ήμουν εκεί που θα με ήθελε ο Χριστός. Τι είπε ο Χριστός στον Ζακχαίο; Θα ρθω και θα μείνω σπίτι σου. Θα είχα (δηλαδή) και τον Χριστό μέσα στην καρδιά μου.
Η Λειτουργία τελειώνει σε λίγο και μετά από λίγο ο λαός -κι αυτός είναι ο λαός τού Θεού, ο όντως λαός- θα βγει στους δρόμους για να εκτελέσει τα πολιτικά του καθήκοντα. Πρέπει να το κάνει. Αν στον δρόμο αυτό συναντήσετε τον Ζακχαίο, παρακαλώ ειδοποιείστε με, να πάω να τον ψηφίσω κι εγώ. Έχουμε καιρό μέχρι στις 5 και 45 (που θα κλείσουν οι κάλπες).
Αν δεν τον βρείτε, παρακαλώ, τότε πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας. Βάλτε τον Χριστό με τον Ζακχαίο στην καρδιά σας και τότε θα δώσετε σε αυτόν τον τόπο το όφελος που δεν φαντάζεται κανείς.
Κυριακή τού Ζακχαίου. Η μεγάλη ανατροπή. Έ!, τώρα πρέπει να γίνει… όχι απόψε το βράδυ!
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία επάνω στο χωρίο τού κατά Λουκάν Ευαγγελίου, κεφάλαιο 19ο, στίχοι 1 έως 10, στα πλαίσια τής ερμηνείας που έγινε στο κήρυγμα τής Κυριακής 25-01-2015. Αναδημοσίευση από: http://www.floga.gr/50/01/01/2014-5/09_201501250101.asp
…λογίζομαι ως ευτύχημα το ότι δεν ανεφάνη τις εκ των λεγομένων επιφανών πολιτευτών εις τας νήσους ταύτας. Ενθυμούμαι τι συνέβη προ πολλών ετών, όταν είχε γίνει τις υπουργός, βουλευτής γείτονος επαρχίας. Οι κουρείς έκλεισαν τα κουρεία των, οι καφεπώλαι τα καφενεία των, οι υποδηματοποιοί επώλησαν τα καλαπόδια των. Δεν υπήρξε βοσκός, όστις να μη διωρίσθη τελωνοφύλαξ, ούτε αγρότης, όστις να μη  προχειρισθεί εις υγειονομοσταθμάρχην. Τότε είδομεν πρώτην φοράν κι εδώ εις την νήσον λιμενάρχην φουστανελλάν. Ο εκ της γείτονος επαρχίας υπουργός μας τον είχε στείλει ως δείγμα περίεργον υπαλλήλου. Ο Θεός μάς ελυπήθη και δεν παρεχώρησε να γεννηθεί επιφανής τις εδώ, εσκλήρυνε δε την καρδίαν μας και δεν εδέχθημεν εισβολήν ξένου υποψηφίου. Ιλιγγιώ να φαντασθώ τι θα εγίνετο. Όλοι οι πορθμείς θα εγκατέλειπον τας λέμβους των, οι κυβερνήται θα έρρπτον έξω τα πλοία των, οι ναυπηγοί θα επετούσαν τα εργαλεία των και θα εζήτουν δημοσίας θέσεις.
Διότι μη νομίσεις ότι η θεσιθηρία γεννάται μόνη της. Τα δύο κακά αλληλεπιδρώσιν. Η ακαθαρσία παράγει φθείρα και ο φθειρ παράγει την ακαθαρσίαν. Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών, τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων, τα οποία αποζώσιν εξ αυτού, παχυνόμενα επιβλαβώς, σηπόμενα, ζωύφια βλαβερά, ύδατα λιμνάζοντα, παράγοντα αναθυμιάσεις νοσηράς, πληθύνοντα την ακαθαρσίαν. Ευτυχώς δεν υπήρξεν ενταύθα έδαφος κατάλληλον, διά να γεννηθεί το θρέμμα το καλούμενον επιφανής και ούτως απηλλάγημεν της τοιαύτης αθλιότητος μέχρι της ώρας. Η δωροδοκία δε την οποίαν βλέπεις τόσον γενικευμένην ως εκλογικόν όπλον, είναι κατ’ εμέ το μικρότερον κακόν. Όστις όμως δυσφορεί επί ταύτη ας μη μετέχει του εκλογικού αγώνος, μήτε ως εκλογεύς μήτε ως εκλέξιμος. «Κυάμων απέχεσθε…» |
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
Αμαρτάνουν οι κληρικοί όταν
χωρίζουν τους ανθρώπους με κομματικά κριτήρια
Το Κανονικόν Δίκαιον της Εκκλησίας απαγορεύει εις τους Κληρικούς να πολιτεύωνται
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος εις συνέντευξίν του εις την ηλεκτρονικήν εφημερίδα «Briefing news» επισημαίνει ότι «είναι αμάρτημα όταν κάποιοι κληρικοί χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα κομματικά τους κριτήρια και ταυτίζονται με μία κομματική παράταξη. Αυτός είναι ο λόγος που το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας απαγορεύει στους Κληρικούς να πολιτεύονται».
Το πλήρες κείμενον της συνεντεύξεως ως την παρουσιάσεν η προαναφερομένη ειδησιογραφική ιστοσελίς, η οποία και έλαβε την συνέντευξιν, έχει ως ακολούθως: «Ερωτηθείς αναφορικά με κληρικούς που εμπλέκονται σε πολιτικά ζητήματα και γενικότερα στην πολιτική και αν υπάρχουν όρια σε αυτό, ο Ιεράρχης υπογραμμίζει ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, η πνευματική μητέρα όλων των Χριστιανών και πρέπει να παραμένει ανοικτή για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, κοινωνικής και πολιτικής τάξεως.
Και συμπληρώνει “Αυτό είναι το μεγαλείο της Εκκλησίας, ότι δεν κλείνεται σε μικρές στενές ομάδες, που διακρίνονται από ιδιαίτερη πολιτική και κομματική ιδεολογία. Και όπως κάθε μητέρα δείχνει την αγάπη της προς όλα τα παιδιά της, τα οποία ενδεχομένως ανήκουν σε διάφορα κόμματα, το ίδιο και πολύ περισσότερο πρέπει αυτό να γίνεται από την Εκκλησία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινούνται οι Κληρικοί, ως Πνευματικοί Πατέρες και ως πνευματικές μητέρες των ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν στοργή, αγάπη, ελευθερία, νόημα ζωής.
Γι’ αυτό είναι αμάρτημα όταν κάποιοι Κληρικοί χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα κομματικά τους κριτήρια και ταυτίζονται με μία κομματική παράταξη.
Αυτός είναι ο λόγος που το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας απαγορεύει στους Κληρικούς να πολιτεύονται. Βέβαια, πρέπει να κάνουμε μία διάκριση. Άλλο είναι η πολιτική όταν είναι επίθετο και δηλώνει την ζωή της πόλης, και άλλο είναι όταν η πολιτική είναι ουσιαστικό και δηλώνει την κομματική πρακτική.
Με την πρώτη έννοια ο Κληρικός κάνει πολιτική, αφού ζη σε μία κοινωνία και συμμετέχει στις εκδηλώσεις της, ασχολείται με το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, όχι όμως με την δεύτερη έννοια, δηλαδή δεν πρέπει να κομματίζεται και να υποστηρίζει ανοικτά ένα κομματικό σχηματισμό.
Όταν γίνονται εκλογές ο Κληρικός είναι ελεύθερος να ψηφίζει το κόμμα που νομίζει ότι θα αντιμετωπίσει καλύτερα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν μπορεί να προπαγανδίζει στους Ενορίτες του το κόμμα που εκείνος έχει επιλέξει.
Μερικά κόμματα προσπαθούν να προσεταιρισθούν τους Κληρικούς και τους ανθρώπους της Εκκλησίας, αλλά οι Κληρικοί δεν πρέπει να υποκύπτουν σε αυτόν τον πειρασμό.
Με την ευκαιρία αυτή θέλω να υπογραμμίσω την άποψή μου ότι η Εκκλησία πρέπει να απεμπλακεί από τον σφικτό εναγκαλισμό με το Κράτος, για να αποκτήσει την ελευθερία της, να διοικεί τα του οίκου της, σύμφωνα με το κανονικό δίκαιο.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρειάζεται ένας Καταστατικός Χάρτης, που είναι νόμος του Κράτους, ο οποίος θα καθορίζει τόσες λεπτομέρειες για την εσωτερική ζωή της Εκκλησίας. Θα αρκούσε ένας νόμος που θα καθόριζε την νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας και θα έδινε εξουσιοδότηση να πορεύεται σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνας.
Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να υπάρχει ένας νόμος του Κράτους περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, που ρυθμίζει τόσες λεπτομέρειες, ακόμη και τι θα φορά ο Κληρικός-δικαστής.
Θα αρκούσε ένας νόμος με λίγα άρθρα που θα καθόριζε μερικές βασικές αρχές και θα άφηνε την Εκκλησία να δικάζει τους Κληρικούς της σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνας, χωρίς να επεμβαίνει το κοσμικό δίκαιο.
Δυστυχώς, η υπάρχουσα κατάσταση σε μερικά σημεία ευνοεί την επικράτηση ενός πολιτειοκρατικού πνεύματος. Πρέπει να τεθεί μία τάξη στα θέματα αυτά, ώστε να μη θεωρείται και εκλαμβάνεται η εσωτερική ζωή της Εκκλησίας ως δέσμια του κρατικού-πολιτικού νόμου.
Πάντως, εάν εμείς οι Κληρικοί βλέπουμε τα πράγματα μέσα από την εκκλησιαστική προοπτική, δεν θα διακατεχόμαστε από ανασφάλειες και δεν θα χωρίζουμε τα κόμματα σε εχθρικά η φιλικά, όπως και δεν θα εμπλεκόμαστε σε εκλογικά διλήμματα.
Άλλο είναι το έργο της Εκκλησίας και άλλο το έργο της Πολιτείας και των κομμάτων. Όταν μία Πολιτεία επιδιώκει και μπορεί να αντιμετωπίσει την φτώχεια και την ανεργία, τότε πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη, γιατί φροντίζει για τα συμφέροντα του λαού”». “Ορθόδοξος Τύπος” τ. 1936 20/07/2012
|
Διατί δε και τινές των νεαρών πολιτευομένων εν Ελλάδι, δι’ ούς φαίνεται ότι πληρούται δευτέραν φοράν εις βάρος μας η κατάρα, την οποίαν ο Θεός κατηράσθη διά του προφήτου Ησαΐου τον Ισραήλ λέγων: Και οι νεανίσκοι άρξουσιν υμών –διατί, λέγω, τόσον κακοζήλως, αν όχι τόσον κακοπίστως, κραυγάζουσι κατά της πλουτοκρατίας; Τι τους κακοφαίνεται; qui veut la fin, veut les moyens. Η ηθική δεν είναι επάγγελμα και όστις ως επάγγελμα θέλει να την μετέλθει, πλανάται οικτρώς και γίνεται γελοίος. Όστις πράγματι φιλοσοφεί και αληθώς πονεί τον τόπον του και έχει την ηθικήν όχι εις την άκραν της γλώσσης ή εις την ακωκήν της γραφίδος αλλ’ εις τα ενδόμυχα αυτά της ψυχής, βλέπει πολύ καλά ότι είναι αδύνατον να πολιτευθεί. «Κυάμων απέχεσθε!». Ο Χριστός είπεν: «Ου δύνασθε Θεώ λατρεύειν και Μαμμωνά» ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ- Οι Χαλασοχώρηδες «Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχὴς καὶ γνησία κατὰ τοὺς προγόνους. Ἡ ἀργία ἐγέννησε τὴν πενίαν. Ἡ πενία ἔτεκε τὴν πεῖναν. Ἡ πεῖνα παρήγαγε τὴν ὄρεξιν. Ἡ ὄρεξις ἐγέννησε τὴν αὐθαιρεσίαν. Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τὴν λῃστείαν. Ἡ λῃστεία ἐγέννησε τὴν πολιτικήν. Ἰδοὺ ἡ αὐθεντικὴ καταγωγὴ τοῦ τέρατος τούτου. Τότε καὶ τώρα, πάντοτε ἡ αὐτή. Τότε διὰ τῆς βίας, τώρα διὰ τοῦ δόλου… καὶ διὰ τῆς βίας. Πάντοτε ἀμετάβλητοι οἱ σχοινοβάται οὗτοι, οἱ Ἀθίγγανοι, οἱ γελωτοποιοὶ οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δὲ οὔτω τοὺς λεγομένους πολιτικούς). Μαῦροι χαλκεῖς κατασκευάζοντες δεσμὰ διὰ τοὺς λαοὺς ἐν τῇ βαθυζόφῳ σκοτίᾳ τοῦ αἰωνίου ἐργαστηρίου των… » (Οι έμποροι των εθνών)
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους….Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’, τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι. Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν ‘φούρνους με καρβέλια’, δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν. Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού. Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον. Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας. (Ακρόπολις 1896)
«Και οι όσιοι…α! οι πλείστοι των σημερινών οσίων, των επισήμων και μακροχειρίδων οσίων της Ελλάδος μας, αν ερωτηθώσι να είπωσι, προς φωτισμόν του ποιμνίου, πότε ήκμασες, θα δυσκολευθώσι ν’ απαντήσωσιν αν εμαρτύρησες επί Διοκλητιανού ή επί Δεκίου, αν υπήρξες προ Χριστού ή μετά Χριστόν! Αφού το έχουν ως εντροπήν των το ν’ αναγινώσκωσι κάποτε επ’ εκκλησίας τους βίους και τα μαρτύρια των αγίων! Τι χρειάζονται αυτά; Δεν είναι προτιμότερον ν’ αναγινώσκωνται εν τη ώρα του Κοινωνικού, αι διακηρύξεις των δημάρχων, των εφόρων, και των επάρχων, περί φόρου οικοδομών, περί δηλώσεως των σικυώνων και περί…εκλογών;
Αλλ’ είθε ν’ ανατείλη ταχύτερον, Άη μου Γιώργη, η ευλογητή εκείνη ημέρα της αναστάσεως του Γένους και έθνος τοσούτον έχον πεσρικείμενον νέφος μαρτύρων, τοσούτους μετά σου πρέσβεις προς Θεόν, εκ του αίματός του και εκ των σπλάχνων του, δεν μέλλει ποτέ να εγκαταλειφθή υπό του Θεού των πατέρων του. Είθε ν’ ανατείλη η ημέρα εκείνη, ως τάχιστα, λεβέντη μου αστραπόμορφε και πρώτε καβαλάρη, ‘Αη μου Γιώργη, είθε!» (“Άϊ μου Γιώργη” /23 Απριλίου 1892, εφημερίδα «Ακρόπολις») «Διότι ο Λάμπρος ο Βατούλας και ο Μανόλης ο Πολύχρονος, αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, του έταξαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτώ ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά απέναντι, καθώς του είπαν, και παρακινήσαντες αυτόν να εξοδεύσει κι απ’ τη σακκούλα του όσα θέλει άφοβα, διότι θα πληρωθεί μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελε παρουσιάσει. Τότε αυτός πιστεύσας «εξανοίχθηκε» κι εξώδεψε ιδικά του λεπτά, παραπάνω από ένα εκατοστάρικο· αλλά μετά τας εκλογάς, ο Λάμπρος ο Βατούλας (τον οποίον αυτός ηρέσκετο να ονομάζει σήμερον «ο Λάμπρος ο Φαταούλας») έκαμε πως δεν τον εγνώριζε και του εγύριζε τις πλάτες. Πού επερίσσευε τραμπούκος απ’ αυτούς που έχουν δόντια, κατάλαβες, για να φάνε κι οι άλλοι, οι παραμικροί; Ο Λάμπρος ο Βατούλας κι ο Μανόλης ο Πολύχρονος κι άλλοι μερικοί πέφτουν με τα μούτρα στη λαδιά, στο μούχτι…» ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ- Οι Χαλασοχώρηδες |
Α! Αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφότου ηλευθερώθημεν, αφότου δηλαδὴ μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα, ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον, όπως μη αποδειχθῆ ψευδὲς το δημώδες λόγιον· “Άλλαξε ο Μανολιὸς κι έβαλε τα ρούχ’ αλλοιώς”. Ως να εχρειάζετο τίποτε άλλο, ειμή εις ευσεβὴς βασιλεύς, Χριστὸς Κυρίου, ο μόνος αρμόδιος νὰ εκλέγη τους συμβούλους καὶ τοὺς στρατηγούς του, και εν μόνω τω “εν τούτω νίκα” ισχυρὸς και αήττητος.
† Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
… Στὴν πραγματικότητα ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ κρίση εἶναι πνευματική. Ἐδῶ εἶναι τὸ πρόβλημα. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἐλπίδες μας εἶναι μόνο πνευματικές. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι καὶ τὰ κριτήριά μας καὶ οἱ πολιτικές μας ἐπιλογὲς καὶ ἡ ψῆφος μας πρέπει νὰ ἔχουν βασικὰ πνευματικὸ ὑπόβαθρο. Ἀλήθεια, πῶς νὰ ψηφίσουμε ἕναν ἄνθρωπο δίχως ἀρετὴ καὶ τόλμη; Πῶς νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἡγέτες δίχως σοβαρότητα καὶ ἀρχές, δίχως φόβο Θεοῦ καὶ σεβασμὸ στὴν ἱστορία, δίχως εὐαισθησία πίστεως, δίχως σταθερὲς καὶ ἀξίες; Ἂν σὲ τέτοιους ἐμπιστευθοῦμε τὴν ψῆφο μας, ἁμαρτάνουμε.
Ἀλλὰ καὶ ἡ δική μας εὐθύνη, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν εἶναι μικρή. Ἡ ποιότητα καὶ τὸ ἦθος ἑνὸς λαοῦ δὲν φαίνονται ἀπὸ τὸ πῶς ἐπιτίθεται, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ πῶς γνωρίζει νὰ ἀμύνεται. Ἀπὸ τὰ ἀντανακλαστικά του γιὰ ἀντίδραση.
Ἡ πραγματικὴ κρίση φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ὡς λαὸς δὲν εἴχαμε σύνεση καὶ τόλμη νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν πρωτοφανῆ πρόκληση στὸ οἰκονομικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπίπεδο. Καὶ τοῦτο διότι ἀποδειχθήκαμε πνευματικὰ γυμνοί. Συνέπεια καὶ αὐτὸ τῆς ἀποϊεροποίησης τῆς ζωῆς μας.
Ἕνας στεγνὸς μηδενισμός, μία ἀνόητη ἀσέβεια, ἕνας παθολογικὸς καὶ μυωπικὸς ἐγωκεντρισμός, μιὰ ἄνευρη καὶ ἄκαρπη παιδεία, γκρέμισαν τὴν πίστη μας, ἀποδυνάμωσαν τὰ ἰδανικά, ὁδήγησαν σὲ ἀνόητες ἐπιλογὲς καὶ ἐξαφάνισαν κάθε ἰκμάδα καὶ ἴχνος τόλμης ἀπὸ τὸν λαό μας.
Ἂς προσέξουμε πολὺ σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογές. Τὸ μήνυμα ποὺ θὰ δώσουμε πρέπει νὰ εἶναι πνευματικό. Μᾶς λένε ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ σιωπήσει. Δὲν εἶναι δουλειά της νὰ ταράζει τὸν κόσμο. Εἶναι ὅμως ἀποστολή της νὰ ἀφυπνίζει.
Γι’ αὐτὸ καὶ τώρα εἶναι ἡ ὥρα ποὺ πρέπει νὰ μιλήσει. Ἂν πάλι σιωπήσουμε, τότε «καὶ οἱ λίθοι κεκράξονται». Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο. Ἔχει ἀποστρέψει τὸ πρόσωπό του ὁ Θεὸς ἀπὸ πάνω μας. Νοιώθουμε ἐντελῶς ἀβοήθητοι σὲ ἕναν κατήφορο χωρὶς τέρμα. Θέλουμε τὸ φρένο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Καὶ αὐτὸ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ψῆφο μας.
Ἐμπιστευόμαστε μόνον ἀνθρώπους ποὺ πιστεύουν στὸν Θεό, ποὺ τιμοῦν τὴν ἱστορία καὶ τὶς παραδόσεις μας, ποὺ σέβονται τὸν ἑαυτό τους, ποὺ ἀγαποῦν τὴν Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ τὰ συμφέροντά τους, πρόσωπα τίμια καὶ μὲ σεβασμὸ στὴν ἱερὴ παρακαταθήκη ποὺ κληρονομήσαμε καὶ ὄχι μὲ ὑποτέλεια στὴν ἄθλια ταυτότητα ποὺ μᾶς κατασκευάζουνε.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
