Χαράλαμπος Χ. Άνδραλης
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ο πατερικός λόγος στο εδώλιο
Το περιστατικό με τον καθηγητή που ετέθη αναπολόγητος σε διαθεσιμότητα από τον υπουργό Πιερρακάκη, επειδή μοίρασε φυλλάδιο με λόγους του Ιερού Χρυσοστόμου, έβγαλε περισσότερο στην επιφάνεια τα, ήδη διαπιστωμένα από έτη, αντιχριστιανικά αισθήματα του υπουργείου παιδείας και των τηλεοπτικών εκπομπών, των πιστών τσοπανόσκυλων του συστήματος. Ο πατερικός λόγος, ονομάστηκε ρητορική μίσους και ζητείται να καταδικαστεί ως παράνομος σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό νόμο.
Το τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας, με διοικητή το γνωστό ακτιβιστή ομοφυλόφιλο Μιχάλη Λώλη, προχώρησε στο σχηματισμό ποινικής δικογραφίας εναντίον του καθηγητή με σκοπό να εκμαιεύσει κάποια δικαστική απόφαση που θα κηρύσσει τον πατερικό λόγο παράνομο.
Ο Δημήτρης Αλικάκος, ο εμμονικός πολέμιος του Αγίου Φωτός, ζήτησε με ανάρτησή του στο facebook να απαγορευτεί να διδάσκεται ο λόγος των Αγίων στα σχολεία, με αφορμή αυτό το περιστατικό. Να σημειώσουμε ότι αυτός και η ομάδα του, τα «ελληνικά hoaxes» έχουν τοποθετηθεί υπεύθυνοι λογοκρισίας της πλατφόρμας facebook για την Ελλάδα, με εξουσία να κατεβάζουν κάθε ανάρτηση που κρίνουν αντίθετη με την πολιτική ορθότητα, όπως για παράδειγμα συνέβη με τις αναρτήσεις εναντίον του διαθρησκειακού συνεδρίου στα Τρίκαλα.
Τι σχέση έχουν, άραγε, οι άθεοι με τα διαθρησκειακά συνέδρια και γιατί συντάσσονται με τον οικουμενισμό; Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, αλλά δείχνει ότι όλα αυτά είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Οι αποδομητές έχουν κοινό σκοπό είτε δηλώνουν άθεοι, είτε δηλώνουν χριστιανοί.
Για αυτό δεν θα δείτε τον Αλικάκο να στηλιτεύει βίαιες θρησκείες όπως το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό. Ούτε ο Λώλης θα σχηματίσει δικογραφίες για τους μουσουλμάνους που διδάσκουν το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο κοράνι. Ούτε ο Τατσόπουλος θα ωρύεται στα πρωινάδικα για τις διδασκαλίες του Ταλμούδ.
Η εμμονή των αθέων να απαγορευτεί ο λόγος του Θεού δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Αυτό ακριβώς έκαναν οι ομόφρονές τους πριν λίγες δεκαετίες σε όλες τις χώρες που επικράτησαν με την ισχύ των όπλων.
Κοινό σημείο της αθεΐας και όλων των θρησκειών, πλην του χριστιανισμού, είναι η μη ανοχή της θρησκευτικής διαφορετικότητας. Θέλουν όλοι να γίνουμε αγνωστικιστές ή άθεοι και δαπανούν χρόνο και χρήμα για αυτό το σκοπό. Όμως, οι ουτοπικές τους φαντασιώσεις θα έχουν την ίδια κατάληξη με όλες τις προσπάθειες των κατά καιρούς αντιχριστιανών να εξαφανίσουν τον Χριστό.
Οι χριστιανοί δεν αντιπαθούμε τα πρόσωπα, ακόμα και αν γινόμαστε ελεγκτικοί. Επιθυμούμε να γίνουν και εκείνοι χριστιανοί, όχι με το ζόρι. Όχι επειδή μισούμε το διαφορετικό. Αλλά από την αγάπη και το ενδιαφέρον που οφείλουμε να δείχνουμε σε κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Επιθυμούμε να γευτούν όλοι οι άνθρωποι τη χαρά της πνευματικής ζωής, να αποκτήσει νόημα η ζωή τους, αλλά κυρίως να σωθούν οι ψυχές για τις οποίες σταυρώθηκε ο Χριστός. Αν δεν θέλουν, το σεβόμαστε, όπως το σέβεται και ο ίδιος ο Δημιουργός.
Ας μας αφήσουν, λοιπόν, και εκείνοι να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε και να διαβάζουμε ό,τι θέλουμε. Οι εποχές της λογοκρισίας και της καύσης των βιβλίων, νομίζαμε ότι έχουν παρέλθει. Αλλά μας υπενθυμίζουν οι «διαφωτιστές» ότι η λογοκρισία και η φίμωση της έκφρασης είναι θεμιτές για αυτούς όταν στρέφονται εναντίον του χριστιανικού λόγου.
Πάμε τώρα στην ουσία όσων αναφέρει ο Ιερός Χρυσόστομος, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ρητορική μίσους. Κανονικά αυτό το θέμα θα έπρεπε να το θίξουν οι αρμόδιοι Ιεράρχες και θεολόγοι, αλλά όπως λέει ο Κύριος ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται. Επομένως, θα τολμήσω παρότι ασήμαντος λίθος, να μην αφήσω αναπάντητες τις κατηγορίες κατά του Ιερού Χρυσοστόμου.
Πρώτα να χωρίσουμε την ομοφυλοφιλία από την αρσενοκοιτία. Αν κάποιος έχει την τάση να έλκεται από ανθρώπους του ίδιου φύλου, αυτό είναι κάτι αφύσικο και δεν γεννιέται κανείς έτσι όπως υποστηρίζουν αναπόδεικτα οι οπαδοί του λοατκισμού. Επίσης, αφύσικη είναι η βουλιμική τάση να τρώει ακατάπαυστα κάποιος. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η αρρωστημένη τάση προς το φαγητό τον απαλλάσσει από την αμαρτία της γαστριμαργίας. Οφείλει να πολεμήσει αυτή την ασθενή τάση του και φυσικά ο Δίκαιος Θεός θα του δώσει μεγαλύτερο μισθό από κάποιον που δεν έχει την ίδια ασθένεια. Ομοίως και ο θυμώδης, δεν δικαιολογείται να εξοργίζεται και να γίνεται αλλόφρων. Ωστόσο, αν βιάσει τον εαυτό του και πολεμήσει αυτή την τάση, θα έχει μεγαλύτερο μισθό από έναν που είναι κρύο αίμα και εκ φύσεως πράος.
Ο άνθρωπος που έχει εξ ασθενείας τάση προς την ομοφυλοφιλία, θα έχει μεγάλο μισθό αν συγκρατήσει το πάθος του και δεν ενδώσει σε αυτό, υποπίπτοντας στο αμάρτημα της αρσενοκοιτίας. Και αν ενδώσει, οφείλει να κάνει τον προσωπικό του αγώνα να σηκωθεί, όπως κάθε άνθρωπος που έπεσε σε αμαρτία.
Για τους αμετανόητους αρσενοκοίτες, λοιπόν, ο Ιερός Χρυσόστομος αναφέρει ότι είναι χειρότεροι από τους δολοφόνους, πνευματικά και όχι νομικά ή κοινωνικά.
Ο Ιερός Χρυσόστομος δεν ομιλεί για την κοινωνική απαξία της αρσενοκοιτίας, αλλά για την πνευματική. Δεν καλεί τις δικαστικές αρχές να καταδικάσουν τους αρσενοκοίτες χειρότερα από τους δολοφόνους. Μιλάει μέσα από το πρίσμα της αιωνιότητας, θεολογικά και όχι νομικά. Η σκληρή πραγματικότητα, όπως αποτυπώνεται στην Αγία Γραφή, είναι ότι οι αμετανόητοι αρσενοκοίτες, οι πόρνοι, οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί, οι πλεονέκτες, οι κλέφτες, οι μέθυσοι, οι λοίδοροι, οι άρπαγες, δεν θα μπούνε στη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό είναι ο λόγος του Θεού και δεν αλλάζει, όσο και να χτυπιούνται οι καθηγητές της κοσμικής θεολογίας.
Ο Απόστολος Παύλος δεν αναφέρει τους φονείς σε εκείνους που δεν θα μπούνε στη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά αναφέρει τους μοιχούς και άλλες κατηγορίες οι οποίες έχουν πολύ μικρότερη κοινωνική απαξία. Μήπως έπαψε να είναι ο φόνος θανάσιμη αμαρτία; Φυσικά και είναι αποτρόπαιη αμαρτία. Όμως, λόγω της κοινωνικής της απαξίας και ίσως και της δικαστικής της τιμωρίας, ένας φονιάς μετανοεί πιο εύκολα από έναν μοιχό. Ένας φονιάς πολύ δύσκολα επαναλαμβάνει το έγκλημά του και αν το επαναλάβει συνήθως πρόκειται για άνθρωπο που έχει χάσει τα λογικά του. Αντίθετα ένας μοιχός ή ένας αρσενοκοίτης, έλκεται από την παράνομη ηδονή και δύσκολα μετανοεί. Αυτά έχει κατά νου ο Άγιος κάνοντας θεολογικό κήρυγμα και όχι δικαστική αγόρευση. Ούτε αναφέρει πουθενά ότι οι αρσενοκοίτες πρέπει να μπαίνουν φυλακή.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει στο αγιολόγιό της ανθρώπους που κάποτε υπήρξαν φονιάδες, βιαστές, πόρνες, διώκτες, αρνητές, αρσενοκοίτες, αλλά δεν έχει αμετανόητους, υπερήφανους και αλαζόνες. Μία στιγμή ειλικρινούς αυτομεμψίας του ληστή στο σταυρό, αρκούσε για να τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου.
Για την Εκκλησία ένας φονιάς ή ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να είναι μελλοντικός άγιος, αν μετανοήσει. Και ένας ευσυνείδητος πιστός μπορεί να είναι μελλοντικά κολασμένος, αν δεν προσέξει. Βλέπουμε ότι τα όρια δεν είναι τόσο στεγανά όπως του κοσμικού φρονήματος που κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους και βάζει ταμπέλες. Για αυτό δικαιούμαστε να στηλιτεύουμε την ομοφυλοφιλία αλλά όχι να μισήσουμε ή να θεωρήσουμε κολασμένο τον ομοφυλόφιλο. Ο έλεγχος, χωρίς εμπάθεια, ίσως αποβεί σωτήριος για εκείνον και εν τέλει υψηλή πράξη αγάπης.
Επομένως, δεν πρέπει να μπερδεύουμε το πώς βλέπουν οι άνθρωποι τις αμαρτίες και πώς τις βλέπει ο Θεός. Για την ανθρώπινη λογική είναι σκληρό ένας ληστής που αδίκησε και έβλαψε τόσο κόσμο να μπαίνει στον Παράδεισο και να μένει απ’ έξω ο Ιούδας, εξαιτίας της αδυναμίας του στα χρήματα. Όλοι έχουμε αμαρτίες οι οποίες, μικρές ή μεγάλες, είναι ικανές να μας στερήσουν τη Βασιλεία των Ουρανών, αν δεν καταφύγουμε στο έλεος του Θεού, από το οποίο τελικά σώζονται οι ψυχές. Δηλαδή για τη σωτηρία στην ορθόδοξη θεολογία, δεν μετράει το μέγεθος της αμαρτίας, αλλά η ειλικρινής μετάνοια. Επομένως, ένας μετανοημένος αρσενοκοίτης δεν είναι χειρότερος από έναν αμετανόητο φονιά ή αμετανόητο μοιχό κ.λπ.
Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος, όπως και ο Ιερός Χρυσόστομος δεν επιβάλλουν, δεν εξαναγκάζουν, σέβονται την ελευθερία, αλλά δεν παραιτούνται του δικαιώματός τους να κηρύττουν την Αλήθεια. Ούτε εμείς οι σημερινοί χριστιανοί θα παραιτηθούμε από την Αλήθεια για να είμαστε αρεστοί στους εχθρούς του Χριστού που έχουν στήσει μία σκληρή δικτατορία σκέψης.
Νομίζουν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης ότι οι Άγιοι μιλούσαν χωρίς συνέπειες. Στην πραγματικότητα και ο Απόστολος Παύλος και ο Ιερός Χρυσόστομος ήταν μονίμως διωκόμενοι από την εξουσία για όσα έλεγαν τα οποία ήταν ελεγκτικά της αμαρτίας. Έκαναν αυτό, δηλαδή, που δεν κάνουμε εμείς οι χλιαροί χριστιανοί σήμερα.
Αν ζούσε στις μέρες μας ο Χρυσόστομος, όχι μόνο θα επαναλάμβανε τα ίδια, αλλά ίσως ήταν και πιο σκληρός μήπως αφυπνίσει έστω και μία κοιμισμένη συνείδηση. Και ας ήταν αυτό αφορμή να τον φυλακίσουν ή να τον εκτελέσουν. Αυτές τις διώξεις για τον λόγο του Θεού οι Άγιοι τις θεωρούσαν παράσημα.
Επομένως, τα λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου που καταδικάστηκαν ως ρητορική μίσους, αναφέρονται μόνο στην πνευματική διάσταση της αρσενοκοιτίας. Αν κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό δεν τον αφορά αυτό που γράφει ο Χρυσόστομος ή ο Απ. Παύλος. Αν, όμως, κάποιος πιστεύει στον Χριστό, οφείλει να συνταραχθεί και να αναλογιστεί αν είναι προς το συμφέρον του να συνεχίσει την αμαρτία.
Αφού οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν, θα έπρεπε να αδιαφορούσαν για όσα λέει ο Άγιος, όπως αδιαφορούμε εμείς για όσα λέει ο Μωάμεθ, ο Βούδας κ.ο.κ. ακόμα και αν είναι εναντίον μας.
Το τι πιστεύει κάποιος στη θρησκευτική του σφαίρα, οφείλει να παραμένει απαραβίαστο από το νομικό έλεγχο, εφόσον αυτό δεν βλάπτει τους συμπολίτες και το κοινωνικό σύνολο.
Ένας που διαβάζει τον Ιερό Χρυσόστομο έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να επιτεθεί σε έναν ομοφυλόφιλο από έναν που δεν πιστεύει πουθενά. Διότι ο πρώτος γνωρίζει ότι αν επιτεθεί στον συνάνθρωπό του, θα είναι σαν να επιτίθεται στον ίδιο τον Χριστό, όπως έμαθε από το Ευαγγέλιο και από την ερμηνεία του Αγίου. Ένας που νομίζει ότι είμαστε εξελιγμένα ζώα που δεν θα απολογηθούμε για τίποτα, δεν έχει κανένα πρόβλημα να εφαρμόσει το νόμο της ζούγκλας, διότι δεν φοβάται καμία δίκαιη ανταπόδοση.
Αν πήγαινε ένας ομοφυλόφιλος μετανοημένος στον Χρυσόστομο θα του επιτίθετο ή θα τον περιέθαλπε με αγάπη;
Στο απολυτίκιο του Αγίου Ιωάννη αναφέρονται οι θησαυροί της αφιλαργυρίας και το ύψος της ταπεινοφροσύνης. Οι λόγοι του Αγίου κατά του πλούτου φαντάζουν σκανδαλώδης στη σημερινή νοοτροπία της μάζας, όπου η απόκτηση πλούτου και η καλοπέραση έχουν γίνει αυτοσκοπός, αφήνοντας αναξιοποίητους τους θησαυρούς της αφιλαργυρίας και καταλήγοντας σε ένα σωρό ψυχικά νοσήματα εξαιτίας της φιλαργυρίας.
Το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αν είχαμε ταπείνωση πραγματική και όχι ταπεινοσχημία, από μόνοι θα λέγαμε ότι είμαστε χειρότεροι από τους δολοφόνους για τόσες αμαρτίες που κάνουμε εν γνώσει μας, και δεν θα θυμώναμε στον Ιερό Χρυσόστομο που μας ελέγχει για να μας αφυπνίσει. Έτσι έκαναν οι Άγιοι που βίωναν την ταπείνωση. Ελεεινολογούσαν τον εαυτό τους και πίστευαν ότι ήταν οι χειρότεροι εγκληματίες του κόσμου. Χειρότεροι και από φονείς και από όλους τους βαριά αμαρτωλούς.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο στοργικός γονέας μαλώνει το παιδί που αγαπάει για να το προστατέψει από χειρότερες καταστάσεις, χωρίς να είναι κοντόφθαλμος και να βλέπει μέχρι την πολύ σύντομη λήξη του προσωρινού βίου, αλλά ατενίζοντας την ατελεύτητη ζωή, όπου εκεί δεν χωρούν ωραιοποιήσεις και διαστρεβλώσεις.
Αγάπη είναι όταν ο άλλος πάει να πέσει στον γκρεμό να τον τραβήξεις με δύναμη για να τον σώσεις. Όχι να τον αφήσεις να πέσει ή και να τον σπρώξεις στον γκρεμό. Αυτό κάνουν οι κήρυκες της ψευτοαγάπης, σπρώχνουν τους ομοφυλόφιλους στον γκρεμό της αιώνιας απώλειας.
Εκείνο που μας έκανε θλιβερή εντύπωση είναι η αποκήρυξη του Ιερού Χρυσοστόμου από τον θεολογικό σύνδεσμο ΚΑΙΡΟΣ και τον κοσμήτορα της θεολογικής σχολής Εμμανουήλ Καραγεωργούδη. Όλοι αυτοί είναι συνήθως τιμώμενα πρόσωπα από την διοικούσα Εκκλησία. Αντιθέτως, εκείνοι που ακολουθούν τους πατερικούς λόγους, είναι ανεπιθύμητοι ή διωκόμενοι, όπως ακριβώς ήταν και ο Άγιος. Διότι οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται, ενώ οι πονηροί και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον.
Οι κοσμικοί άνθρωποι έχουν το ελαφρυντικό της άγνοιας. Οι άνθρωποι της Εκκλησίας και οι θεολόγοι, που είναι γνώστες της Γραφής και των Πατέρων, δεν αισθάνονται την ευθύνη τους απέναντι σε αυτές τις ψυχές που παρασύρουν;
Όπως οι γραμματείς και οι νομοδιδάσκαλοι της εποχής, ενώ διάβαζαν τις Προφητείες, τυφλώνονταν από τα πάθη τους και δεν μπορούσαν να διακρίνουν ότι ο Μεσσίας ήλθε και ήταν μπροστά τους, έτσι και πολλοί θεολόγοι της εποχής μας, παρότι διαβάζουν καθημερινά ότι το κοσμικό φρόνημα είναι ξένο προς το Ευαγγέλιο, δεν μπορούν να διακρίνουν ότι ο Κύριος τους ελέγχει μέσα στις Γραφές.
Όταν ψηφίστηκε ο αντιρατσιστικός νόμος, κάποιοι φωνάζαμε ότι ο στόχος ήταν η δίωξη όσων κηρύσσουν τον λόγο του Θεού και η ποινικοποίηση ακόμα και του Ευαγγελίου. Ένας προβεβλημένος μητροπολίτης είπε τότε ότι μόνο οι Ταλιμπάν δεν θέλουν τον αντιρατσιστικό νόμο. Ε, λοιπόν, να που ήρθε αυτό που περιμέναμε και ο Ιερός Χρυσόστομος θα καθίσει στο εδώλιο, διότι αυτά δεν ήταν λόγια του καθηγητή αλλά του Αγίου. Ήδη τιμωρήθηκε ο Άγιος από τον Πιερρακάκη με την θέση του εκπαιδευτικού σε διαθεσιμότητα.
Στην Ελλάδα όπου αναγνωρίζεται συνταγματικά ως επικρατούσα θρησκεία η Ορθόδοξη Εκκλησία, εκπαιδευτικός στερείται τον μισθό του, επειδή προέβαλε την άποψη της Εκκλησίας στους μαθητές. Η παραδειγματική τιμωρία του, χωρίς καν κλήση σε απολογία, δίνει το σύνθημα και στους υπόλοιπους. «Μπορείτε να μιλάτε για τον Χριστό, αλλά όπως θέλουμε εμείς! Ωραιοποιημένα, χωρίς δόγματα και χριστιανική ηθική! Αλλιώς θα υποστείτε τις σκληρές συνέπειες!»
«Μπορείτε να τιμάτε τους Τρεις Ιεράρχες ως φιγούρες, αλλά δεν θα τους διδάσκετε!» Αυτές είναι τρομερές συνέπειες της μίξης της μεταπατερικής θεολογίας με την πολιτική ορθότητα, η οποία μίξει φιλοδοξεί να φιμώσει το λόγο του Ευαγγελία και των Πατέρων. Ο Χριστός και οι Μαθητές Του όλων των αιώνων, διώχθηκαν όχι επειδή έκαναν κάτι κακό, αλλά επειδή κήρυξαν την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ενοχλητική για όσους επαναπαύονται στο ψέμα.
Η Δικτατορία της πολιτικής ορθότητας δείχνει τα σάπια δόντια της
