Η ανάγκη οριοθετήσεως της Ορθοδόξου Πίστεως
έναντι της προκλήσεως της «Νέας Εποχής»
Ι΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη
Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών
και Ιερων Μητροπόλεων για θέματα
Αιρέσεων και Παραθρησκείας
(Αλίαρτος Βοιωτίας, 16-21.9.1998)
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
Η Ι΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας, η οποία συνήλθε με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, από 16 έως 21-9-1998 υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου και υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερωνύμου, στο Συνεδριακό Κέντρο της Ι. Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας στην Αλίαρτο, ασχολήθηκε με το θέμα: «Η ανάγκη οριοθετήσεως της Ορθοδόξου Πίστεως έναντι της προκλήσεως της “Νέας Εποχής”».
Η Συνδιάσκεψη επεσήμανε την ανάγκη σωστής και έγκαιρης αντιμετωπίσεως των τεραστίων προβλημάτων που δημιουργούν οι αιρέσεις και η παραθρησκεία στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας και κατέληξε στις παρακάτω διαπιστώσεις και προτάσεις για την αντιμετώπισή τους.
Διαπιστώσεις
1. Η εξάπλωση των αιρέσεων και των παραθρησκευτικών ομάδων σε όλες τις Ορθόδοξες χώρες έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Επικίνδυνες οργανώσεις διακινούν ανθρώπους και μέσα χωρίς να γνωρίζουν σύνορα και διατείνονται ότι προσφέρουν έτοιμες «λύσεις» σε όλα τα υπαρξιακά προβλήματα του συγχρόνου ανθρώπου.
2. Η εμφάνισή τους γίνεται πάντοτε πίσω από ένα καλοφτιαγμένο προσωπείο. Συνήθως δεν αποκαλύπουν το αληθινό τους πρόσωπο και τους απώτερους σκοπούς τους.
3. Αυτή η ανέντιμη μεθοδευμένη τακτική των ομάδων αυτών παρασύρει στην πλάνη τους ανύποπτους ανθρώπους και αστήρικτους πνευματικά χριστιανούς. Ιδιαίτερα στοχεύει στο να παγιδεύσει πολλαπλασιαστές μηνυμάτων, όπως πανεπιστημιακούς, εκπαιδευτικούς, πολιτειακούς παράγοντες και ΜΜΕ με απρόβλεπτες καταστροφικές συνέπειες.
4. Οι κινήσεις αυτές εκμεταλλεύονται τα ποιμαντικά μας κενά και αντιστρέφοντας το περιεχόμενο χριστιανικών όρων διαβρώνουν επικίνδυνα το Ορθόδοξο φρόνημα των πιστών, χρησιμοποιώντας χριστιανική ορολογία με αποτέλεσμα χριστιανοί να σκέπτονται αιρετικά. Έχουμε περιπτώσεις, κατά τις οποίες χρησιμοποιούνται ναοί, κυρίως παρεκκλήσια, για να κάνουν οι οπαδοί διαφόρων οργανώσεων διαλογισμό.
5. Μερικοί όροι της παραθρησκείας, όπως αυτοί του κάρμα και της μετενσαρκώσεως, που προβάλλονται πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό, κάτω από ένα δυτικό αλλά και χριστιανικό περίβλημα, είναι επικίνδυνοι τόσο για την πνευματική, όσο και για την κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Καταστρέφουν το χριστοειδές ανθρώπινο πρόσωπο, αμαυρώνουν κάθε ηθική αξία και απειλούν τους κοινωνικούς και δημοκρατικούς θεσμούς.
6. Διαπιστώνουμε σήμερα ότι στα πλαίσια της παγκοσμιοποιήσεως της Τεχνολογίας, της Πολιτικής και της κουλτούρας και της σχετικοποιήσεως των αληθειών, προωθείται μια ιδεολογία της ανεκτικότητος. Δυστυχώς όμως παρατηρούμε, ότι συχνά η επίκληση του αγαθού της «ανεκτικότητος» είναι υποκριτική, διότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Οι δήθεν φορείς της ανεκτικότητας απολυτοποιούν την άποψή τους περί σχετικότητας και δεν είναι καθόλου ανεκτικοί έναντι εκείνων που θέλουν να πιστεύουν στην Απόλυτη Αλήθεια, την μοναδικότητα του προσώπου του Χριστού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
7. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο, που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ομάδες της «Νέας Εποχής», είναι μία πανθρησκεία, η οποία αποτελεί ένα τελείως απροσδιόριστο κράμα στοιχείων των διαφόρων θρησκειών με προσμίξεις νέων άποκρυφιστικών δοξασιών. Έτσι η μία αποκαλυφθείσα εν Χριστώ Αλήθεια, η Οποία βιώνεται μέσα στην Ορθοδοξη Εκκλησία ως το Σώμα του Ζώντος Χριστού και Κοινωνία της Αγίας Τριάδος, σχετικοποιείται και υποστηρίζεται ότι όλες οι θρησκείες κινούνται στο ίδιο επίπεδο και αποσκοπούν στην ίδια καταξίωση του ανθρώπου.
8. Η Συνδιάσκεψη χαιρετίζει τις αποφάσεις της Πανορθοδόξου Συναντήσεως, που συνεκλήθη στη Θεσσαλονίκη την 1η Μαίου 1998, εν όψει της 8ης Γενικής Συνελεύσεως του Π.Σ.Ε στην Χαράρε της Ζιμπάμπουε τον προσεχή Δεκέμβριο, στις οποίες επισημαίνονται οι κίνδυνοι που εγκυμονεί ο θρησκευτικός συγκρητισμός, δια του οποίου επιδιώκεται το πνεύμα της “Νέας Εποχής” να διεισδύσει και μέσα στον δικό μας χώρο.
9. Οι συγκρητιστικές θρησκευτικές απόψεις, αποτελούν κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Νέας Εποχής. Τέτοιες ιδέες είναι: η άποψη ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό και όλες οι πνευματικές πρακτικές είναι εξ ίσου καλές και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τις σεβόμαστε και δεν πρέπει να τις συγκρίνουμε· και η άλλη άποψη είναι ότι ο,τιδήποτε είναι καινούργιο είναι καλό και όλα τα παλιά πρέπει να αλλάξουν σύμφωνα με τα καινούργια.
10. Ο ισχυρισμός της «Νέας Εποχής», ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτόχρονα και μέλος της Εκκλησίας και οπαδός άλλων θρησκειών η παραθρησκευτικών ομάδων, αποτελεί ένα ελκυστικό σύνθημα, που οδηγεί όμως στην πιο καταστροφική εξάρτηση.
11. Οι ομάδες της «Νέας Εποχής», χρησιμοποιώντας μεθόδους χειραγωγήσεως της προσωπικότητος στρατολογούν οπαδούς και τους μεταβάλλουν σταδιακά σε άβουλα όντα αλλοιώνοντας επικίνδυνα την προσωπικότητά τους.
12. Οι ομάδες αυτές στοχεύουν στον εκκλησιαστικό αποχρωματισμό όλων των τομέων της ζωής, απειλώντας, στην Ελλάδα και στις άλλες ‘Ορθόδοξες Χώρες, ακόμη και την ενότητα του έθνους. Εδώ εντάσσεται η επίμονη προβολή του αιτήματος για «χωρισμό Εκκλησίας και κράτους» και η παρουσίαση με τρόπο τεχνητό της Ελλάδος ως χώρας πoλυφυλετικής, πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής.
13. Οι ομάδες της «Νέας Εποχής» και περισσότερο οι λεγόμενες νεοφανείς αιρέσεις συκοφαντούν όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίζουν ως ναζιστή και εγκληματία όποιον ασκεί σ’ αυτές κριτική.
14. Διαπιστώθηκε ότι επικίνδυνες πνευματικά, εθνικά και κοινωνικά αντιλήψεις απαντώνται όχι μόνο στα κείμενα των αιρετικών, αλλά ενίοτε και σε εκπαιδευτικά εγχειρίδια, τυγχάνουν δε ευρυτάτης προβολής από τα Μ.Μ.Ε.
15. Μέσα στο κλίμα της «Νέας Εποχής», κινείται και η δήθεν ελληνοκεντρική κριτική θεώρηση του Χριστιανισμού, που τροφοδοτεί την αυταπάτη της αρχαιολατρίας η οποία απορρίπτει τελείως το ευαγγελικό μήνυμα και παρουσιάζεται ως επιστροφή στις δήθεν ζωογόνες ρίζες της φυλής, καπηλευομένη τις εθνικές ευαισθησίες των νεοελλήνων.
16. Με ανησυχία διαπιστώθηκε ότι κρατικοί φορείς θέτουν υπό την αιγίδα τους εκδηλώσεις που προβάλλουν τον αποκρυφισμό και καταλυτικά για την νεολαία μηνύματα, όπως, η συναυλία των Rolling Stones, φεστιβάλ τραγουδιού με νεοπαγανιστικούς τίτλους («Γαία») κλπ.
17. Η Συνδιάσκεψη φρονεί ότι η σύνταξη καταλόγων ομάδων ασυμβίβαστων με την ‘Ορθοδοξη Πίστη, όπως εκείνος που κατήρτισε η Ζ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στην Αλίαρτο το 1995, αποτελεί καρπό ποιμαντικής φροντίδος της Εκκλησίας, η οποία όχι μόνον έχει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να οριοθετεί την ‘Ορθοδόξη Πίστη έναντι των αιρέσεων και της παραθρησκείας.
Επισημαίνει έπίσης την αλλαγή προσωπείου σε διάφορες ομάδες στην προσπάθειά τους να διεισδύσουν στο Σώμα της Εκκλησίας. Έτσι το ΚΕΦΕ μετά την απόφαση διαλύσεώς του από το Πρωτοδικείο και το Εφετείο Αθηνών, παρουσιάστηκε με το όνομα «Ελληνικό Κέντρο Διανοητικής και Σαηεντολογίας», το «Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών», εμφανίζεται ως «Παγκόσμια Γνωστική Χριστιανική Κίνηση της Νέας Τάξης», το «Silva Mind Control» ως «Νέα Εκπαιδευτική» ενώ είναι γνωστή η προσπάθεια της Εταιρείας «Σκοπιά» να παρουσιασθεί με την επωνυμία «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά».
Ποιμαντική, Αντιμετώπιση – Προτάσεις
1. Μέσα στη σύγχρονη θύελλα του άκρατου συγκρητισμού, είναι περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένη η σαφής οριοθέτηση της ‘Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως απέναντι στις νέες προκλήσεις της «Νέας Εποχής».
2. Αυτή η οριοθέτηση αποτελεί όχι απλώς αυτονόητο και αναφαίρετο δικαίωμα της Εκκλησίας, αλλά πρώτιστο καθήκον της, που κατ’ αρχήν αποσκοπεί στην προφύλαξη των μελών Της από την παγίδευσή τους στις αιρετικές ομάδες και έπειτα στην μαρτυρία προς τους εκτός Εκκλησίας πλανωμένους της άπαξ παραδοθείσης Μιας εν Χριστώ Αληθείας, ακεραίας και αλωβήτου.
3. Το έργο αυτό σε καμμιά περίπτωση δεν αποτελεί καρπό μισαλλοδοξίας ούτε παραπέμπει σε μεσαιωνικό «κυνήγι μαγισσών». Αντίθετα κατευθύνεται και εμφορείται από την Κενωτική και Σταυρική Αγάπη του Εσταυρωμένου Θεού της Αληθείας, του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε «ίνα τα διεσκορπισμένα συναγάγη εις εν» (Ιω. 11, 52). Γι’ αυτό η Συνδιάσκεψη ετόνισε την πίστιν στην Μοναδικότητα της εν Χριστώ αποκαλύψεως, του Μόνου Ζώντος και Αληθινού Θεού, της Αγίας Τριάδος, του Οποίου οίκος και σώμα και κοινωνία είναι η Μία, Αγία, Καθολική, Ορθόδοξος Εκκλησία.
Η οριοθέτηση της Ορθοδοξου πίστεως είναι ταυτόχρονα προσφορά στην κατοχύρωση της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως η οποία απαιτεί την σωστήν πληροφόρηση προκειμένου η οποιαδήποτε επιλογή να είναι συνειδητή και ελεύθερη.
4. Το ποιμαντικό καθήκον της οριοθετήσεως της Ορθοδόξου πίστεως δεν πρέπει να εξαντλείται μόνο στον χαρακτηρισμό μιας ομάδος ως ασυμβιβάστου με την Ορθοδοξο πίστη, αλλά πρωτίστως να στοχεύει στη διαρκή και συστηματική κατάρτιση των ποιμένων και ποιμαινομένων, τόσο με τον συνεχή αναβαπτισμό στις πηγές της Ορθοδόξου Παραδόσεως, όσο και με την ενημέρωσή τους για το σκηνικό των αιρέσεων και της παραθρησκείας.
5. Η όλη ποιμαντική προσφορά της οριοθετήσεως της Αληθείας δεν έχει σχέση ούτε με κάποια ιδεολογική προπαγάνδα ούτε με στείρο ακαδημαϊσμό, αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ευχαριστιακή Σύναξη της Εκκλησίας, όπου βιούται το Μυστήριο του «Εις εν Χριστώ» δια της κοινωνίας στο Ένα Ποτήριο της Ενσάρκου Ζωής και Αληθείας.
6. Εξ ίσου απαραίτητη κρίνεται και η προσεκτική επιλογή των ποιμένων και η προετοιμασία και επιμόρφωση λαϊκών στελεχών για την συμμετοχή τους στο κατηχητικό και αντιαιρετικό έργο της ενορίας. Ελλιπής κατάρτιση και «ου κατ’ επίγνωσιν ζήλος» ποιμένων και στελεχών ιδιαίτερα σ’ αυτόν τον τομέα του ποιμαντικού έργου – οδηγούν οέ τραγικά λάθη με ανεπανόρθωτες συνέπειες για ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε».
7. Επισημαίνεται ο κίνδυνος εκκοσμικεύσεως του αντιαιρετικού έργου με το να ασχολείται περισσότερο με τις κοινωνικές συνέπειες των εξαρτήσεων από τις αιρέσεις, παρά με τις πνευματικές. Ποτέ δεν πρέπει να λησμονείται ότι απόκλιση από την Μία Αλήθεια σημαίνει πρωτίστως χωρισμό από το Ένα Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, που είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3, 15), και επομένως άρνηση της εν Χριστώ σωτηρίας.
8. Άρνηση της εν Χριστώ σωτηρίας αποτελεί και η υιοθέτηση του πανθρησκειακού οράματος της «Νέας ‘Εποχής», το οποίο στηρίζεται κυρίως σε δύο σαθρά θεμέλια, δηλαδή στην σχετικοποίηση της Αληθείας και στον ισχυρισμό ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο τέρμα. Η μαρτυρία του Χριστού «εγώ ειμι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιω. 14, 6), συντρίβει αυτές τις τάσεις της πανθρησκείας και αποκλείει κάθε δυνατότητα του μέλους της Μιας Εκκλησίας να ανήκει συγχρόνως και σε οποιαδήποτε ομάδα, η οποία διαστρέφει η καπηλεύεται την Αλήθεια.
9. ‘Ιδιαιτέρως πρέπει να προσεχθεί το περιεχόμενο των έκδιδομένων αντιαιρετικών εντύπων, ώστε να μη περιέχουν ανακρίβειες η λαθεμένη ποιμαντική αντιμετώπιση και γίνουν τυχόν όπλα στα χέρια αιρετικών κατά της Εκκλησίας. Εξ άλλου, επισημάνθηκε και πάλι η αναγκαιότητα πλήρους νομικής καλύψεως του αντιαιρετικού έργου της Εκκλησίας.
10. Επιβάλλεται η δημιουργία δικτύου με πανορθόδοξο χαρακτήρα για αλληλοενημέρωση και παράλληλα, τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο, πανορθόδοξη συνάντηση εντεταλμένων για το σκοπό αυτό. Επισημάνθηκε σε σχέση μ’ αυτό η επιτακτική ανάγκη λειτουργίας μίας Πανορθόδοξης Γραμματείας, της οποίας η σύσταση προτάθηκε ήδη στην Δ΄ Διορθόδοξη Συνδιάσκεψη των Καλαβρύτων.
Για την Ι΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
Επιτροπής Νομικών
1. Η οργάνωση Σαηεντόλοτζυ με την αντίστροφη ηθική της, συνεχίζει ανενόχλητη τη διαβρωτική δραστηριότητά της στις χριστιανικές χώρες. Περιφρονεί δικαστικές αποφάσεις και νόμους.
2. Ο πλουραλισμός θρησκειών και παραθρησκειών είναι δόγμα της θρησκείας της Νέας Εποχής και όχι πολιτική η νομική αρχή.
3. Αρμόδιοι και λαός κρατούνται σε χαμηλό επίπεδο πληροφόρησης για τα σημαντικά θέματα. Τα Μ.Μ.Ε. βομβαρδίζουν τους πάvτες με την ορολογία της Νέας Εποχής: «ενέργεια», «παγκόσμιο χωριό», «αρμονία», «θετική σκέψη», «ελευθερία του λόγου», «ελευθερία της έκφρασης», «μητέρα γη», «η σωτηρία του πλανήτη», «συμπαντικό…», «ανοχή», «ανεκτικότητα», «ανοικτή κοινωνία», «αλλαγή πολιτισμικού “παραδείγματος”» κ.ο.κ.
4. Ο «θρησκευτικός πλουραλισμός», το απόλυτο δόγμα της θρησκείας της «Νέας ‘Εποχής», οδηγεί κατ’ ευθείαν στην αναγνώριση και του σατανισμού.
5. Ο σατανισμός παρουσιάζεται με τα προσωπεία της τέχνης, της επιστήμης (σαηεvτόλoτζυ, mind machines), της θρησκείας, του πολιτισμού. Οι χώροι αυτοί γίνονται σεβαστοί από το δίκαιο που δεν προσδιορίζει τι είναι τέχνη, πολιτισμός, επιστήμη, θρησκεία και χρησιμεύουν τώρα ως πύλες για να εισέλθη ως πρότυπο η σατανιστική αντίληψη περί ελευθερίας, περί εκφράσεως, περί «ηθικής» και να γίνει η βάση της διακυβερνήσεως των λαών.
6. Για την περιθωριοποίηση των κοινωνικών αξιών και προτύπων και την αποδοχή του σατανισμού, χρησιμοποιούνται κυρίως οι μέθοδοι δημιουργίας σχέσεων εξαρτήσεως (mind control, «πλύση εγκεφάλου», manipulation), τις οποίες χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν συστηματικά οι νεοφανείς αιρέσεις και οι παραθρησκειακές οργανώσεις, οι οποίες μάλιστα παραπλανητικά, προωθούν την αντίληψη ότι δήθεν κατά την επιστήμη δεν υπάρχει «πλύση εγκεφάλου».
7. Πρέπει να ερευνηθούν από τις Αρχές ασφαλείας οι καταγγελίες που συνδέουν τις καταστροφικές λατρείες και την διάβρωση και κατασκοπεία που αυτές επιχειρούν προς μυστικές υπηρεσίες.
8. ‘Ιδιαίτερα πρέπει να ερευνηθή από τις Αρχές ασφαλείας η πιθανή σύνδεση των σατανιστικών νεοφανών αιρέσεων, ακόμη και αυτών που προέρχονται από τις ΗΠΑ καθώς και μικρότερων πυρήνων σατανισμού, με την τρομοκρατία.
9. Οι διεθνείς οργανισμοί δείχνουν μεν ευαισθησία για την θρησκευτική ελευθερία, αλλά υποβιβάζουν η και αδιαφορούν για την σημασία των καταχρήσεων της θρησκευτικής ελευθερίας, στις οποίες προβαίνουν συστηματικώς οι καταστροφικές λατρείες.
10. Οι νεοφανείς αιρέσεις και οι καταστροφικές λατρείες εν γένει, ζητούν την κατάργηση κάθε φραγμού στον ανήθικο και με ανεξάντλητα οικονομικά μέσα προσηλυτισμό που ασκούν σε βάρος Ορθοδόξων χριστιανικών λαών.
11. Πρωτεύον στην θρησκευτική ελευθερία είναι το δικαίωμα να έχει ο άνθρωπος την πίστη του στον Θεό. Το περαιτέρω δικαίωμα διαδόσεως προς άλλους της πίστεώς του, δευτερεύον και παρεπόμενο του προηγουμένου. Παρά ταύτα, πολλοί νομικοί ακόμη και αρμόδιοι διεθνών οργανισμών, δεν ασχολούνται με τις καταχρήσεις του δικαιώματος διαδόσεως θρησκευτικών πεποιθήσεων και αυτό αποβαίνει σε βάρος της θρησκευτικής ελευθερίας ως δικαιώματος του ανθρώπου να έχει την πίστη του στον Θεό.
12. Μόλις προσφάτως και η Γερμανική Βουλή, μετά την Γαλλική, την Αγγλική και την Βελγική, προέβη μέσω ειδικής περί των «αιρέσεων» και «ψυχο-ομάδων» Επιτροπής της, σε πολλές και συγκεκριμένες προτάσεις για νομικά μέτρα κατά των αντισυνταγματικών, παρανόμων και ανηθίκων δραστηριοτήτων των καταστροφικών λατρειών (Έκθεση Μαίου 1998 της εν λόγω Επιτροπής).
13. Διαπιστώνεται όμως η μέχρι σήμερα απουσία οποιωνδήποτε μέτρων για την εφαρμογή των Ψηφισμάτων και Συστάσεων του Ευρωκοινοβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης, για ουσιαστικά μέτρα έναντι των καταστροφικών λατρειών.
14. Η Συνδιάσκεψη ενημερώθηκε σχετικά με την ψήφιση νόμου για την απαλλαγή από την ένοπλη θητεία και την «εναλλακτική υπηρεσία» σε κοινωφελείς οργανισμούς. Εκφράζουμε την ανησυχία μας και επισημαίνουμε τον κίνδυνο για το ότι με αυτόν τον τρόπο, μέλη ολοκληρωτικών αιρέσεων η οικονομικοθρησκειών (π.χ. οι λεγόμενοι μάρτυρες του Ιεχωβά), θα έχουν τη δυνατότητα παραβιάσεως της θρησκευτικής και προσωπικής ελευθερίας άλλων, ιδίως Ορθοδόξων Χριστιανών, με την τοποθέτησή τους σε κοινωφελή ιδρύματα, ακόμη και εκκλησιαστικά, λόγω του ότι η άσκηση αθέμιτου προσηλυτισμού είναι δόγμα και συστηματική πρακτική των αιρέσεων αυτών.
15. Από πολλές νεοφανείς αιρέσεις γίνεται κατάχρηση του δικαιώματος ιδρύσεως ναών και ευκτηρίων οίκων: ιδρύουν η ανεγείρουν ναούς, χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις, συχνά δε περιφρονούν πλήθος διατάξεων, ακόμη και πολεοδομικών, προκειμένου να ασκήσουν αθέμιτο προσηλυτισμό σε βάρος, ιδίως, των Ορθοδόξων χριστιανών.
16. Εσχάτως παρατηρείται εντεινόμενη παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης και ιδίως των νομικών, εκ μέρους καθηγητών της νομικής σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, οι οποίοι σχετίζονται με νεοφανείς αιρέσεις και παραθρησκείες ως δικηγόροι τους. Υιοθετούν αδίστακτα την προπαγάνδα των καταστροφικών λατρειών για την «ανάγκη» χωρισμού του κράτους από την Ορθόδοξη Εκκλησία και για την θρησκευτική ελευθερία.
17. Υπάρχει ανάγκη νομοθετικής και διοικητικής εφαρμογής της παραγράφου 2 του άρθρου 9 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία αναφέρεται εις τους επιβαλλομένους περιορισμούς στην άσκηση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, ώστε να μην ασκείται καταχρηστικώς. Τούτο όλως ιδιαιτέρως στην Ρωσία και εν γένει την ανατολική Ευρώπη, όπου τα άφθονα οικονομικά μέσα των νεοφανών αιρέσεων παραλύουν την εφαρμογή ακόμη και των ελαχίστων περιορισμών στην ανήθικη και επικίνδυνη δράση τους.
18. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη ενημερώσως Κοινοβουλίων, δικαστικών και διοικητικών Αρχών στις ιστορικώς Ορθόδοξες χριστιανικές χώρες περί της διαβρώσεως του χώρου της οικονομίας από τις νεοφανείς αιρέσεις και την παραθρησκεία.
Για την νομική Επιτροπή της Συνδιασκέψεως
Νικ. Σταυριανίδης, Χρ. Δερμοσονιάδnς,
Στ. Ταμάσιος, Γ. Κρίππας
Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com