Γράφει ο π. Στέφανος Στεφόπουλος
Τον τελευταίο καιρό έχουμε βίαια εμπεδώσει πως κάθε κυβέρνηση ή καθεστώς οποιουδήποτε πολιτεύματος χρησιμοποιεί μηχανισμούς και ανθρώπους προκειμένου να ελέγξει, να επηρεάσει, να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη.
Ίσως ως ένα σημαντικό βαθμό να είναι θεμιτό αλλά σίγουρα υπάρχουν και όρια πέρα από τα οποία καταπατούνται δικαιώματα και ακυρώνεται το Σύνταγμα. Στην προκειμένη περίπτωση, του κορωνοϊού και των εμβολιασμών, η κατάσταση έχει προ πολλού εκτροχιασθεί και στην ουσία η ίδια η Πολιτεία δημιουργεί και διασπείρει διαστρεβλωμένη την αλήθεια- στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί, στην χειρότερη, διαδίδει θεωρίες συνομωσίας με μανδύα “νομιμότητας”, δήθεν έννομου συμφέροντος, με απώτερο στόχο την χειραγώγηση του λαού. Και μάλιστα διαστρεβλώνοντας ακόμα και επιστημονικά δεδομένα προκειμένου να εξυπηρετήσει τους άνομους σκοπούς της. Και, βέβαια, υπό την παράλογη και παράνομη προστατευτική ασπίδα του ακαταδίωκτου του…απροσάρμοστου.
Χρησιμοποιεί δε, εκφράσεις που αντλεί από μια άπατη δεξαμενή λέξεων και εκφράσεων που συνήθως χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν το ανάποδο απ αυτό που εννοούν ή να προσδώσουν νέο νόημα σε ήδη υπάρχουσες. Μπερδευτήκατε;
Να τα ξεμπερδέψουμε.
Η λέξη “κανονικότητα”. Εντελώς αόριστη. Χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις με γενικότητα. Όταν τη λέμε, εννοούμε την όμορφη ήρεμη ή έντονη ζωή που ζούσαμε προ κορωνοϊού. Η Κυβέρνηση και οι Επιτροπές της όμως εννοούν τη νέα πραγματικότητα όπως διαμορφώνεται στη μετά κορωνοϊό εποχή. Γι’ αυτό και λένε “για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα” και όχι “για να πάμε πίσω στη ζωή που ζούσαμε”. Γιατί οι ανεμβολίαστοι εκτροχιάζουν, δήθεν, την πορεία προς τη Μεγάλη Επανεκκίνηση και χρειάζεται επιστροφή “στις ράγες” της διαδρομής.
Η λέξη “ελευθερία”. Δεν εννοούν το ευλόγως και καθολικώς εννοούμενο ως απόλαυση του ατομικού δικαιώματος να μην ακολουθώ τις βιαίως σχεδόν επιβαλλόμενες επιθυμίες του Καίσαρα, αλλά την ελευθερία από προσχηματισμένες αντιλήψεις που μπορεί να προέρχονται, λένε, από θρησκευτικό φανατισμό, έλλειψη κατήχησης, δεισιδαιμονία, ζηλοτυπία, εγκεφαλικά προβλήματα, γνώμες πνευματικών πατέρων, εγωϊσμό, ηλιθιότητα, ημιμάθεια, φιλαυτία, παραπλάνηση, κλπ. Έτσι, ο πολίτης, ελευθερώνεται από τη δέσμευση όλων αυτών ώστε ελεύθερος πια να μπορεί να υποδουλωθεί στη δαμόκλειο σπάθη του κρατικού σπεκουλάτορα που του τρέχουν τα σάλια.
Η λέξη “φανατισμός”. Φανατικός είναι ένας που υποστηρίζει με απόλυτο τρόπο, με πάθος, τυφλά, συχνά χωρίς σκέψη και κρίση μια θεωρία που μπορεί να είναι εξίσου αληθινή ή ψεύτικη. Όχι. Φανατικός είναι αυτός που αμφισβητεί και δεν αποδέχεται τις δικές τους θέσεις και αντιλήψεις. Για παράδειγμα, όποιος αντιτίθεται ή παραμένει σκεπτικός για την αξία του εμβολιασμού, έστω κι αν στηρίζεται σε αντικειμενικά, τεκμηριωμένα επιστημονικά επιχειρήματα ή έστω κι αν δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του “φανατικού”, θεωρείται “φανατικός”. Ίσως το ίδιο “φανατικός” ένας αγράμματος κάτοικος ενός απομακρυσμένου χωριού κι ένας καθηγητής πανεπιστημίου με διδακτορικά, έρευνες, μελέτες δημοσιευμένες σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Αρκεί που έχει αντίρρηση στην άκριτη μαζική εφαρμογή μέτρων της κυβέρνησης.
Οι λέξεις “δικαίωμα” και “δικαιοσύνη”! Εδώ γελάνε.
Δεν είμαι νομικός και δεν προτίθεμαι να χαθώ μέσα σε νομικούς όρους και ορισμούς, γι’ αυτό θα εκφράσω εδώ αυτό που εγώ βιώνω και αντιλαμβάνομαι.
Δικαιώματα έχουν μόνο εκείνοι που έχουν την εξουσία να επιβάλλουν στους άλλους το δικό τους δίκαιο. Δεν αφορά σίγουρα τη δύναμη της πλειοψηφίας αλλά την επιβολή της ολιγαρχίας. Τρανό παράδειγμα η αίσχιστη και ασύνετη πράξη της απομάκρυνσης των Ι. Εικόνων από π.χ. Νοσηλευτικά Ιδρύματα (βλέπε Αρεταίειο αλλιώς ας μας διαψεύσουν), αίθουσες Δικαστηρίων, Σχολείων, Δημοσίων Υπηρεσιών προκειμένου να μην ενοχληθεί η συντριπτική μειοψηφία των αλλοδαπών-αλλοθρήσκων που χρησιμοποιούν τις ίδιες δομές.
Το χειρότερο είναι ότι συχνά χρησιμοποιείται αυτή η ίδια η Δικαστική εξουσία, προκειμένου να προσβληθούν τα έννομα δικαιώματα των ανθρώπων.
Παραμένει ομιχλώδης ο βαθμός επηρεασμού της, κατά τα άλλα, ανεξάρτητης Δικαιοσύνης από την Πολιτεία με σκοπό την προώθηση των νομότυπων ή παράτυπων ή και αντισυνταγματικών συμφερόντων της. Για θυμηθείτε την εποχή που το ΣτΕ και ο Άρειος Πάγος χαρακτήριζαν νόμιμα τα απεχθή μνημόνια σε αντίθεση με την θαυμαστή ομόνοια “ψυχών και σωμάτων” δικαστικών και βουλευτών κάθε φορά που ψηφίζονταν προνόμια, φοροαπαλλαγές και αναδρομικά των 2 αυτών εξουσιών! Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα την εποχή του κορωνοϊού, δεν είναι θετικώς τυφλή αλλά αρνητικώς και υβριστικώς” αλλήθωρη” για να μην πω “επιλεκτικώς αδρανής”!
Νομίζω ότι τα παραπάνω αρκούν για να καταδειχθεί ότι οι λέξεις έχασαν πια το νόημά τους. Παρενέργεια κι αυτό του κορωνοϊού και των εμβολίων του.
Κλείνοντας, επιθυμώ να παρακαλέσω να σταματήσει αυτό το αστείο με την κατηγορία που φορτώνεται σε πολλούς, σχετικά με την “διέγερση σε ανυπακοή” ή “απείθεια” που όντως ισχύει νομικά αλλά καταστρατηγείται χρόνια τώρα από πολλούς άλλους “πειθήνιους φρόνιμους δούλους” – υπηρέτες της κρατικής εξουσίας. Παράδειγμα, η κυκλοφορία σε κάποια κέντρα τύπου και μαγαζιά της αναρχικής εφημερίδας “Διαδρομή”. Δηλαδή, η εφημερίδα των αντιεξουσιαστών καλεί τα μέλη της ομάδας αυτής σε ευπείθεια; Ή μήπως επειδή είναι χρήσιμο εργαλείο της κρατικής προπαγάνδας αμνηστεύεται η ακραία απειθής συμπεριφορά τους; Επιπλέον, τι θα πεί” διέγερση σε ανυπακοή”; Ποιος δεν τηρεί πρώτος τους νόμους που ο ίδιος ψηφίζει; Το Κράτος! Να θυμίσω δε ότι υπάρχει και η έμμεση διέγερση σε ανυπακοή. Όταν, για παράδειγμα, αφηνιάζει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. υπό την πίεση της Πολιτείας προφανώς, όταν ένας αστυνομικός πυροβολεί τον κακοποιό επειδή βρίσκεται σε άμυνα και κινδυνεύει η ζωή του και τον περνάει από ΕΔΕ και τον βάζει σε αργία, τι ακριβώς μήνυμα περνάει στους κακοποιούς; Υπακοής στο όργανο που αποτρέπει ή καταστέλλει το έγκλημα και προστατεύει τον πολίτη ή το ανάποδο; Όταν η Κυβέρνησή μας αποτρέπει χιλιάδες λαθρομετανάστες να περάσουν από την πύλη στον Έβρο και αφήνει χιλιάδες άλλους να μπαίνουν από τη θάλασσα και αφύλακτα αλλά γνωστά σημεία στα σύνορα με Τουρκία και Βουλγαρία, και μάλιστα τους σπιτώνει, τους ταΐζει, τους περιθάλπει, τους ενισχύει με πλούσια επιδόματα, τι μάθημα περνάει στις επόμενες πολλές χιλιάδες; Να συνωστίζονται στον Έβρο ή να ψάχνουν τον παράνομο τρόπο εισόδου;
Όταν “ερωτοτροπεί” με τους αντιεξουσιαστές και μάλιστα τους χρησιμοποιεί για να παρεισφρύουν σε ειρηνικές διαδηλώσεις του λαού και τελικά τις διαλύει με τη χρήση ληγμένων χημικών, δήθεν για να τους ελέγξει, τι μήνυμα περνάει στους ευπειθείς πολίτες και τι στους κατ ‘επάγγελμα μπαχαλάκηδες;
Οπότε, αφήστε. Σας έχουμε καταλάβει.
Εκείνο που δεν ξέραμε και δεν περιμέναμε ήταν το ότι οι κεκράκτες του Καίσαρα αφθονούν ως ενδημικό είδος αλλά και οι δεφένσορές τους έχουν “ασημωθεί” αδρά και νομιμοφανώς για να συνεχίσουν να παραπλανούν τους πολλούς και να προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη των λίγων.
Έρρωσθε, Ρωμηοί!