ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΡΙΠΠΑ
Δρ. Συνταγμ. Δικαίου
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ;
[…] Η προαναφερόμενη περί απαγορεύσεως προσηλυτισμού ελληνική διάταξη έχει φθάσει ως γνωστόν και μέχρι του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και έχει επ’ αυτής εκδοθεί η από 25.5.1993 απόφαση του δικαστηρίου αυτού (υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδος Νομικό Βήμα 42 σελ. 528).
Δια της προσφυγής του ο Κοκκινάκης (Χιλιαστής καταδικασθείς στην Ελλάδα επί προσηλυτισμώ) προσέβαλε την ελληνική απόφαση του Αρείου Πάγου που επεκύρωσε την καταδίκη του και εζήτησε την ακύρωσή της και την καταδίκη της Ελλάδος, ισχυριζόμενος ότι και η καταδίκη του και η ως άνω ελληνική διάταξη που τιμωρεί τον προσηλυτισμό παρεβίασαν το περί θρησκευτικής ελευθερίας άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς και άλλες διατάξεις της συμβάσεως αυτής.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε όλα τα επί του προκειμένου επιχειρήματα του Κοκκινάκη και απεφάνθη, ότι η ελληνική διάταξη που τιμωρεί τον προσηλυτισμό ουδόλως αντίκειται προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και συμβιβάζεται απολύτως προς αυτήν και προς το άρθρον 9περί θρησκευτικής ελευθερίας και προς κάθε άλλη διάταξη της εν λόγω συμβάσεως.
Τελικώς η απόφαση αυτή κατεδίκασε την Ελλάδα όχι όμως διότι η ελληνική περί προσηλυτισμού διάταξη αντίκειται προς την ως άνω Ευρωπαϊκή Σύμβαση, αλλά για έναν λόγο διαδικαστικόν, ήτοι διότι η προσβαλλόμενη απόφαση του Αρείου Πάγου είχε δεχθεί και υιοθετήσει την πρόταση του Εισαγγελέως (την οποίαν περιέλαβε αυτουσία στο κείμενό της και δεν είχε διατυπώσει καθαρά δική της αιτιολογία). Αν δηλ. η απόφαση του Αρείου Πάγου είχε πει ακριβώς τα ίδια που ανέφερε, αλλά αυτό ήταν δική της άποψη και όχι άποψη άλλου υιοθετηθείσα υπ’ αυτής, τότε δεν θα υπήρχε παράβαση.
Αυτό το σημείο πρέπει ιδιαιτέρως να προσεχθεί, διότι οι Χιλιασταί ΑΛΛΑ ΚΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ» (εντός εισαγωγικών), που τυγχάνουν εχθροί της Εκκλησίας, αποσιωπούν την ως άνω αληθή έννοια της αποφάσεως, αποκρύπτουν, ότι η Ελληνική περί προσηλυτισμού διάταξη εκρίθη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως απολύτως συμβιβαζομένη προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρ. Δικαιωμάτων και προβάλλοντες μόνον την καταδίκη της Ελλάδος δια λόγους διαδικαστικούς, ισχυρίζονται θρασύτατα (διαστρέφοντες την έννοια της αποφάσεως) ότι η Ελλάς κατεδικάσθη, διότι η ελληνική περί προσηλυτισμού διάταξη εκρίθη ασυμβίβαστη προς την Ευρωπ. Σύμβαση Ανθρ. Δικαιωμάτων.
Τέλος επισημαίνω, ότιτο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σε προηγούμενη απόφασή του (που αφορούσε προσηλυτισμό διενεργηθέντα στην Δανία) απεφάνθη, ότι ο προσηλυτισμός πρέπει να απαγορεύεται, διότι θίγει την θρησκευτική ελευθερία του άλλου. Η τελευταία αυτή απόφαση μνημονεύεται ρητώς υπό της αποφάσεως Κοκκινάκη.
Από το «ΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ» ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (Αθήνα 1999, τεύχη 14-15)
Το κείμενο είναι απόσπασμα από το άρθρο του κ.Γ.Κρίππα με τίτλο
«ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗΣ»