Γράφει ο π. Στέφανος Στεφόπουλος
Ο σοφός λαός χρησιμοποιεί την παραπάνω παροιμία για να επισημάνει ότι κάποιοι άνθρωποι καθυστερούν πολύ να αντιληφθούν τα γεγονότα και όσα κρύβονται πίσω απ’ αυτά. Και δυστυχώς, ειδικά στις μέρες μας αυτοί είναι πολλοί. Οι περισσότεροι.
Είναι συνήθως αυτοί που χαρακτηρίζουμε “κοντόφθαλμους” και είναι μάλλον πρόχειροι στην ανάλυση των γεγονότων και μη δυνάμενοι να κοιτάξουν την σκοπιμότητά τους και τί κρύβεται πίσω απ’ αυτά.
Τρανό παράδειγμα όλοι αυτοί, μεταξύ του λαού, που άγονται και φέρονται και καθιστούν εαυτούς χειραγωγήσιμα μέρη μιας άμορφης “μάζας”, ειδικά αν συνδυαστεί αυτή η δυσκολία και με το γνωστό κυρίαρχο, ειδικά στην πατρίδα μας, ωχαδερφισμό.
Για παράδειγμα, βλέπουν τον κορωνοϊό ως ιό που καθήλωσε ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά δεν βλέπουν τη σκοπιμότητα κατασκευής του από ανθρώπους σε συγκεκριμένα εργαστήρια. Βλέπουν μόνο αυτό που τόσο έντεχνα του σερβίρουν χρυσωμένοι “ειδικοί”, κανάλια, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί άρχοντες, δηλαδή τον πανικό, τον φόβο του θανάτου και όχι την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, των ελευθεριών, της πείνας, της φτωχοποίησης.
Βλέπουν την αναγκαιότητα των εμβολίων ως πανάκεια και δρόμο προς την θρυλούμενη “ελευθερία” που όμως έμεινε ένας θρύλος και δεν μπορούν να δουν πίσω από το εμβόλιο τον απόλυτο έλεγχο της προσωπικής ζωής, την μετατροπή του ανθρώπου σε σύνολο οστών και σάρκας, αναγνωρίσιμων υπό κωδικών αριθμών.
Βλέπουν την οικονομική τους δυστοκία και την ακρίβεια γιατί αυτή “χτυπάει” το πορτοφόλι τους και δεν μπορούν να δουν ότι η ακρίβεια της μετά κορωνοϊόν εποχής (αλήθεια, έληξε η πανδημία και ξεκίνησε η αποκατάσταση της κερδοφορίας των μεγαλοκεφαλαιούχων και δεν το καταλάβαμε;) και η επισιτιστική “κρίση” που μας φέρνουν δεν είναι φυσική απόρροια αλλά ένα τεχνητό κατόρθωμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων που εξυπηρετεί τα σκοτεινά σχέδιά της.
Και το μέγιστο πρόβλημα προκύπτει όταν σ αυτήν την ανικανότητα να δουν πίσω από τα γεγονότα, εμπλέκεται όχι ο απλός και εύκολα χειραγωγήσιμος λαός, αλλά οι ηγέτες του. Άνθρωποι με κομβικές θέσεις στην Κυβέρνηση, στο Στρατό, στην Δικαιοσύνη, στην Εκπαίδευση, στην Εκκλησία. Εκεί τι γίνεται; Κόλαφος!
Γιατί τότε εγείρεται ένα πολύ σοβαρό ερώτημα. Είναι τελικά κι αυτοί τόσο ανίκανοι να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές και άρα επικίνδυνοι αφού δεν μπορούν να υποστηρίξουν τις θέσεις τους και άρα ούτε μπορούν να προστατεύσουν αποτελεσματικά το συμφέρον του λαού που υπηρετούν και ο οποίος λαός τους πληρώνει, ή το χειρότερο, καταλαβαίνουν τα πάντα, γνωρίζουν τα πάντα, είναι πλήρως συσχηματισμένοι και κομμάτια ενεργά του όλου αυτού “πάζλ”, αλλά τα αποκρύπτουν από τον λαό ο οποίος τελικά παγιδεύεται από τους ίδιους αυτούς “άρχοντες” που επέλεξε να τον εκπροσωπούν και προστατεύουν.
Έχουν καταλάβει όλοι αυτοί ότι η επισιτιστική κρίση, εν πολλοίς, δημιουργήθηκε από δαιμονικούς νόες προκειμένου :
α) να σπείρει τον απόλυτο πανικό,
β) να δώσει πρόσκαιρα έστω την ευκαιρία στο κεφάλαιο του τομέα αυτού την ευκαιρία να αυξήσουν κατακόρυφα το τζίρο του ανταποκρινόμενοι σε αναμενόμενη εκτίναξη της ζήτησης,
γ) να φέρει στην αγορά τις λεγόμενες “νέες τροφές” που έχουν χαμηλό ενεργειακό αποτύπωμα (έντομα, γαιοσκώληκες, συνθετικό κρέας) και δεν υπήρχε αλλιώς καμμία περίπτωση να γίνουν αποδεκτά από τους καταναλωτές,
δ) να εξυπηρετήσει το γενικότερο σχέδιο της Ν Τ Π σχετικά με την επιβολή και έναρξη της πλέον ανά τους αιώνες σατανικής “Μεγάλης Επανεκκίνησης” που συμπίπτει με μια θεωρία ενός διαφορετικού ανθρώπου, του μετα-ανθρώπου, που δε θα μοιάζει πολύ με αυτά που ξέρουμε ως τώρα- πλην ίσως των εξωτερικών χαρακτηριστικών.
Άλλωστε, οι εγκλεισμοί λόγω κορωνοϊού, πώς μπορούν να δικαιολογήσουν τις τόσες τραγικές αυξήσεις, και μάλιστα των πρώτων υλών που είναι αδύνατο να απορροφηθούν από την αγορά και μοιραία περνούν στους καταναλωτές. Γιατί να αυξηθούν τα ναύλα των πλοίων; Για να εξισορροπηθεί η χασούρα από την πτώση της ζήτησης; Γιατί, η κερδοφορία είναι κάτι επιβεβλημένο; Δεν απολύθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι, και από την ανεφοδιαστική παγκόσμια αλυσίδα λόγω πτώσης κύκλου εργασιών; Άρα μειώθηκε το εργασιακό κόστος. Τώρα λοιπόν γιατί γυρεύουμε κέρδος πάνω στο κέρδος; Για τί άλλο παρά για να δημιουργηθεί η ανεργία, η φτώχεια, η ένδεια, η πείνα. Και τότε θα αναδειχθεί η “ανάγκη” της παγκόσμιας διακυβέρνησης που θα μας προφυλάξει, και καλά, από τις ασυδοσίες και κερδοσκοπίες κρατών και εταιρειών.
Κι ενώ όλα αυτά έρχονται να μας αλλάξουν για πάντα τη ζωή υποβαθμίζοντάς την σε επίπεδο ζώων ή φρόνιμων πειθήνιων δούλων, οι ταγοί μας ενδιαφέρονται μόνο για το πόσοι, ποιοί εμβολιάσθηκαν, πόσοι υπακούουν τυφλά τις εντολές και πόσοι αντιστέκονται, πόσοι πεθαίνουν κάθε μέρα. Ναι, η ζωή είναι πολύτιμη αλλά και η αξιοπρέπειά και η ελευθερία μας το ίδιο. Και θα περίμενε κανείς οι έχοντες εξουσία να μην υπνώττουν αλλά να ξαγρυπνούν και να προετοιμάζουν το λαό γι αυτά που έρχονται από τους ισχυρούς της γης.
Κι εμείς; Εμείς παραμένουμε στην άκρη μας. Φοβισμένοι, προδομένοι, μπερδεμένοι να κάνουμε “υπακοή” σε υπνώττοντες. Αυτή είναι η καλή περίπτωση. Γιατί υπάρχει και η κακή, να μην κοιμούνται αλλά να παριστάνουν ότι κοιμούνται για να μας βάλουν στον ύπνο κι εμάς.
Εκεί ισχύουν οι στίχοι του τραγουδιού
“Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν
για μένα χωρίς εμένα…”!
