Πτυχές της Νέας Εποχής-Απειλή αλλοιώσεως του Ορθοδόξου φρονήματος από το πνεύμα της Νέας Εποχής
ΙΖ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη
Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών
και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα
Αιρέσεων και Παραθρησκείας
(Προκόπι Ευβοίας, 31.10-4.11.2005)
Η ΙΖ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου, στο Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου στο Προκόπι Ευβοίας, από 31.10, μέχρι 4.11.2005, με την φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου, Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, με θέμα: «Πτυχές της Νέας Εποχής – Απειλή αλλοιώσεως του Ορθοδόξου φρονήματος από το πνεύμα της Νέας Εποχής».
Η λεγόμενη «Νέα Εποχή» δεν είναι μια συγκεκριμένη οργάνωση. Δεν έχει ιδρυτή και επιτελείο. Είναι ένα ρεύμα που προέρχεται από την μετεξέλιξη προηγούμενων μορφών θεώρησης του κόσμου (διαφωτισμός, ρομαντισμός, νεωτερικότητα, μετανεωτερικότητα).
Η «Νέα Εποχή» παραμερίζει και καταφρονεί κάθε θρησκεία που δέχεται την δημιουργία από δημιουργό Θεό, και την υποκαθιστά με την δική της διδασκαλία, ότι ο άνθρωπος είναι δήθεν Θεός, που όμως έχει ανάγκη να αποκτήσει ποιότητα ζωής και να οδηγηθεί σε τελείωση!
Η «Νέα Εποχή» μιλάει και για τον Χριστό. Όμως ο Χριστός της «Νέας Εποχής» δεν έχει καμμία σχέση και ομοιότητα με τον Ιησού Χριστό των Ευαγγελίων, της Εκκλησίας. Οποιαδήποτε, λοιπόν, εκ μέρους της «Νέας Εποχής» αναφορά στο όνομα και στο πρόσωπο του Χριστού αποτελεί παραπλάνηση και στοχεύει στην εξαπάτηση των Χριστιανών.
Χρέος του κάθε ανθρώπου, και ιδιαίτερα του Χριστιανού, είναι να μένει εδραίος και αμετακίνητος στην πίστη στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Να αγωνίζεται να ξεπερνάει ανεπηρέαστα τα απατηλά συνθήματα, που τόσο άφθονα σερβίρονται κυρίως με τα μυθιστορήματα και με τα άλλα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα. Να μη ξεχνάει, ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο Θεός που κυβερνάει τον κόσμο και σώζει τον άνθρωπο, «και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος».
Τέλος, χρέος του κάθε Χριστιανού, αλλά και χρέος της ποιμαίνουσας Εκκλησίας είναι να αντιμετωπίζει με καλωσύνη τον κάθε πλανεμένο, και όταν επιστρέφει να τον δέχεται με στοργή και με αγάπη στην αυλή του Κυρίου.
Πορίσματα
1) Η λεγόμενη «Νέα Εποχή» δεν είναι μια συγκεκριμένη οργάνωση. Δεν έχει ιδρυτή και επιτελείο. Είναι ένα ρεύμα που προέρχεται από την μετεξέλιξη προηγουμένων μορφών θεώρησης του κόσμου (διαφωτισμός, ρομαντισμός, νεωτερικότητα, μετανεωτερικότητα).
2) Εκείνα που συστεγάζονται κάτω από τον όρο «Νέα Εποχή» (αποκρυφισμός, αστρολογία, μαγεία, πνευματισμός, μαντεία, θεοσοφία, νεοπαγανισμός, νεοειδωλολατρία) δεν είναι κάτι το νέο. Είναι πράγματα πολύ παλαιά, που απλώς μας τα παρουσίαζουν νέα, ενώ είναι τροφή που έχει λήξει η ημερομηνία χρήσης της και έχει υποστεί αλλοίωση!
3) Η λεγόμενη «Νέα Εποχή» εμφανίζεται σαν προσπάθεια απάντησης στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, όπως παρουσιάζονται μετά την γενική διαπίστωση, ότι τα φιλοσοφήματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 ξεπεράστηκαν και δεν ικανοποιούν πια τον άνθρωπο. Έρχεται λοιπόν η «Νέα Εποχή» και υπόσχεται να δώσει απάντηση σε ερωτήματα αναζήτησης του ανθρώπου για νόημα ύπαρξης, για ποιότητα ζωής, για τελείωση, για ύπαρξη μετά θάνατον, για ύπαρξη Θεού, για επικοινωνία με τον Θεό, κ.α.
4) Για την «Νέα Εποχή» ο Θεός δεν είναι πρόσωπο, αλλά μία ενέργεια, με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να έλθει σε επικοινωνία, όποτε ο ίδιος θέλει, ακόμα και με ειδικές τεχνικές -μεθόδους (διαλογισμό, γιόγκα, σωματικές ασκήσεις, υγιεινές τροφές, channelling) και άλλες που ο ίδιος κάθε φορά επιλέγει. Ο Θεός ενέργεια, έχει την παγεράδα της νεκρής ύλης παγεράδα θανάτου. Αλλά ο Θεός δεν είναι ενέργεια. Είναι πρόσωπο: με βούληση, με αγάπη, με στοργή, με καλωσύνη προς όλους. Είναι ΠΑΤΕΡΑΣ και σταυρώθηκε για μας. Πληρότητα και ζεστασιά.
5) Στην «Νέα Εποχή» εμφανίζονται και κυριαρχούν παλαιές θρησκευτικές δοξασίες ανατολικών θρησκειών περί μετενσάρκωσης. Έτσι μας λένε και ότι ο Χριστός ήταν μετενσάρκωση ενός όντος που κατά καιρούς επανέρχεται και επανενσαρκώνεται. Η άποψη αυτή έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την διδασκαλία του Ευαγγελίου, την χριστιανική πίστη.
6) Η «Νέα Εποχή» παραμερίζει και καταφρονεί κάθε θρησκεία που δέχεται την δημιουργία από δημιουργό Θεό, και την υποκαθιστά με την δική της διδασκαλία, ότι ο άνθρωπος είναι δήθεν Θεός, που όμως έχει ανάγκη να αποκτήσει ποιότητα ζωής και να οδηγηθεί σε τελείωση!
7) Η «Νέα Εποχή» μιλάει και για τον Χριστό. Όμως ο Χριστός της «Νέας Εποχής» δεν έχει καμμία σχέση και ομοιότητα με τον Ιησού Χριστό των Ευαγγελίων, της Εκκλησίας. Οποιαδήποτε, λοιπόν, εκ μέρους της «Νέας Εποχής» αναφορά στο όνομα και στο πρόσωπο του Χριστού αποτελεί παραπλάνηση και στοχεύει στην εξαπάτηση των Χριστιανών.
8) Η λεγόμενη «Νέα Εποχή» είναι για την Εκκλησία μια διπλή πρόκληση: α) Να μελετήσει το φαινόμενο «Νέα Εποχή». β) Να προβάλει την δική της αλήθεια γύρω από τα θέματα, που η «Νέα Εποχή» και διαστρεβλώνει, αλλά και προσπαθεί να τα ιδιοποιηθεί. Και αυτά είναι αγάπη, η παγκόσμια ειρήνη, η παγκόσμια ενότητα, η αδελφοσύνη, η πνευματική ανάπαυση, η εσωτερική ζωή, κ.α.
9) Η «Νέα Εποχή» υπόσχεται ότι τάχα θα οδηγήσει τον άνθρωπο σε νέα τέλεια γνώση και σε μια νέα συνείδηση, διευρυμένη, εντελώς διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε! Το μόνο όμως καινούργιο στον κόσμο, είναι η αληθινή εν Χριστώ ζωή, η «καινή κτίσις».
10) Χρέος του κάθε ανθρπωπου, και ιδιαίτερα του Χριστιανού, είναι να μένει εδραίος και αμετακίνητος στην πίστη στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Να αγωνίζεται να ξεπερνάει ανεπηρέαστα τα απατηλά συνθήματα, που τόσο άφθονα σερβίρονται κυρίως με τα μυθιστορήματα και με άλλα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα. Να μη ξεχνάει, ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο Θεός που κυβερνάει τον κόσμο και σώζει τον άνθρωπο, «και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος».
11) Χρέος του Ορθοδόξου Χριστιανού, όπως λέγει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είναι: Να μην αφήνεται να καταντάει «κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος», αλλά να γίνεται η ζύμη για μια νέα κοινωνία και φως του κόσμου. Να φωτίζει, να συντηρεί, να ζυμώνει τον γύρω του κόσμου, να τον ελκύει και όχι να τον απωθεί.
12) Τέλος, χρέος του κάθε Χριστιανού, αλλά και χρέος της ποιμαίνουσας Εκκλησίας είναι να αντιμετωπίζει με καλωσύνη τον κάθε πλανεμένο, και όταν επιστρέφει να τον δέχεται με στοργή και με αγάπη στην αυλή του Κυρίου.
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ |
Α’ :
ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ κ.ΜΕΛΕΤΙΟΣ “ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΥΛΛΑ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ” |
Β’ :
ΑΡΧΙΜ. ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗΣ “ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ” |
Γ’ :
ΠΡΩΤΟΠ. Β.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ “ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ” |
Δ’ :
ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΔΕΣΣΗΣ κ.ΙΩΗΛ “ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” |
Ε’ :
ΑΡΧΙΜ.ΕΦΡΑΙΜ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ “ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ:ΑΠΕΙΛΗ Ή ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΦΑΝΑΤΙΣΤΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ” |
ΣΤ’:
ΠΡΩΤΟΠ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΡΟΣ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ” |
Ζ’ :
ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΟΝΤΖΟΣ “ΚΟΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ” |
Η’ :
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ “ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΩΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ“ |
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com |