ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΣΥΓΧΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Ι
Η πατρίδα μας πολυδοκιμάζεται εδώ και δεκαετίες και η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς, χωρίς όμως να φαίνεται ότι έχουμε συνειδητοποιήσει, ασκούντες την εξουσία και λαός, της κρισιμότητα της κατάστασης. Συνήθως οι κρατούντες εμφανίζονται καθησυχαστικοί τονίζοντας ότι όλα οφείλονται σε διεθνείς συγκυρίες και δεν έχουν σχέση με την πολιτική ή τις πολιτικές, που ακολουθούνται στη χώρα μας. Θα ήταν πολλές οι πολιτικές, αν οι εναλλασσόμενοι στην εξουσία κομματικοί σχηματισμοί διέφεραν ουσιωδώς κατά την ιδεολογική τους θεμελίωση. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν διαφέρουν, αλλά η ακολουθούμενη πολιτική υπαγορεύεται έξωθεν. Η χώρα μας είναι προτεκτοράτο.
Αν υπήρχε ακόμη φιλοπατρία και έγνοια για τον λαό, ο οποίος σε διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό στενάζει κάτω από τις συνέπειες της κρίσης, τότε θα διατηρείτο ζωντανή η ελπίδα ότι η κρίση θα ξεπεραστεί κάποτε. Δυστυχώς όμως ο λίβας της παγκοσμιοποίησης αποξήρανε, εδώ και δεκαετίες την αγάπη για την πατρίδα όχι μόνο στους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της χώρας, αλλά ακόμη στους ανθρώπους της διανόησης και, τέλος, του λαού. Ο πολίτης ενώπιον ενός αναξιοπίστου στο έπακρο κράτος συμπεριφέρεται ως παντελώς ανεύθυνος με τις εξαιρέσεις να μειώνονται διαρκώς! Η διοικούσα Εκκλησία παρακολουθεί τις εξελίξεις εκ του μακρόθεν.
Τονίζεται κατά κόρον και επαναλαμβάνεται ακούραστα ότι η κρίση, που μας δοκιμάζει είναι οικονομική. Αυτό δεν οφείλεται σε σύγχυση των κρατούντων, αλλά στη διάθεση αποπροσανατολισμού του λαού και απεμπόληση των ευθυνών. Η κρίση είναι σαφέστατα πρωτίστως ηθική, είναι κρίση αξιών, είναι πνευματική. Αλλά στην υλόφρονα κοινωνία μας, ο όρος πνευματικός, με την εκκλησιαστική έννοια, είναι άκρως απωθητικός. Η ύλη φαίνεται να κατάγει θρίαμβο κατά του πνεύματος. Και βέβαια στον ξέφρενο ρυθμό εξελίξεων δεν υπάρχει περιθώριο περισυλλογής και κριτικής της πορείας μας. Άλλωστε οι «αγρυπνούντες» για το κοινό καλό εμφανίζονται διεθνώς πλήρως καθησυχαστικοί, διαβεβαιώνοντας ότι σχεδόν τα πάντα τελούν υπό έλεγχο και η ανθρώπινη κοινωνία έχει τις δυνατότητες και τα μέσα να αντιμετωπίσει την όποια αποσταθεροποίηση προκαλούν φυσικοί ή κοινωνικοοικονομικοί νόμοι. Σε αντίθεση πάντως με τους φυσικούς, οι άλλοι είναι εφευρήματα απλήστων ανθρώπων, που στοχεύουν στην εκμετάλλευση και καταδυνάστευση των λαών. Αλλά εναντίον της άποψης εγείρονται όχι μόνο οι κρατούντες, αλλά και μερίδα του λαού, η οποία έχει παραιτηθεί από τη διάθεση σκέψης, εμπιστευόμενη πλήρως τις αναλύσεις και εξαγγελίες των ασκούντων την εξουσία και των ταχθέντων να ενημερώνουν τον λαό με «αντικειμενικότητα»!
Η ένταξη της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, κατ’ εντολή των ΗΠΑ στους νικητές του εμφυλίου πολέμου, υπήρξε ορόσημο για την αναθέρμανση των τουρκικών διεκδικήσεων επί της χώρας μας, διεκδικήσεων, οι οποίες εντείνονται με ολοένα πιο επιθετικό χαρακτήρα, ώστε να γίνεται πλέον λόγος για «Πρέσπες του Αιγαίου»! Όχι μόνο δεν υπήρξε και δεν υπάρχει η ελαχίστη εγγύηση των « συμμάχων» μας για θωράκιση της χώρας μας από κάθε τουρκική απειλή, αλλά, απεναντίας, το τουρκικό θράσος εξάπτεται από αυτούς, στα πλαίσια ωμών συμφερόντων. Καθώς έχουμε πλέον εθισθεί στην υποχωρητικότητα, με την απεμπόληση της φιλοπατρίας, λόγω αρχομανίας, είναι πολύ πιθανόν να μας συμβούν και άλλα δεινά.
Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ έφερε σε μέρος της διεθνούς κοινής γνώμης ανακούφιση, καθώς σήμανε το τέλος του ψυχρού πολέμου. Η Ρωσία, απομεινάρι της ΕΣΣΔ, αποδέχθηκε την καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας της χώρας και, ως εκ τούτου, θεωρητικά έπαψε να είναι ιδεολογικός αντίπαλος. Δυστυχώς δεν έπαψε να παραμένει αντίπαλος λόγω ισχύος, όταν επήλθε η ανατροπή με τη διαδοχή του ανδρεικέλου Γέλτσιν από τον Πούτιν. Ισχυρή Ρωσία είναι πονοκέφαλος για τη Δύση. Και η Ρωσία βέβαια δεν είναι παράγων ειρήνευσης του κόσμου, καθώς το όραμα της επεκτατικότητας των τσάρων παραμένει ζωντανό. Και η Δύση θέλει να την γονατίσει, για να αισθανθεί ασφαλής. Οι προκλήσεις κατά τον 21ο αιώνα υπήρξαν συνεχείς με αποκορύφωση το πραξικόπημα στην Ουκρανία, χώρα, που σαφέστατα ήταν διηρημένη, πριν από τη ρωσική εισβολή και κακώς η Ρωσία δεν αποδέχεται στο ελάχιστο τα τετελεσμένα. Ρωμαιοκαθολικοί και ουνίτες μισούν τους Ρώσους. Ουκρανική εθνότητα έχει διαμορφωθεί.
Στα πλαίσια του άθλιου «παιχνιδιού» γαιοστρατηγικής εκποιήσαμε στο ΝΑΤΟ (και όχι στους γείτονες) το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας! Πρόσφατα λάβαμε και την εντολή, να στηρίξουμε το καθεστώς Ζελένσκυ, για να υπηρετήσουμε τα συμφέροντα της συμμαχίας, δηλαδή συμφέροντα οικονομικών κύκλων, που στηρίζουν διεφθαρμένη κυβέρνηση ενός ακόμη ανδρεικέλου. Καταδικαστέα ασφαλώς η εισβολή, αλλά υπάρχουν πολλές πτυχές προς ανάλυση στα συμβαίνοντα. Εμφανής η άνοδος των νεοναζιστών και η τρομοκράτηση Ρώσων και φιλορώσων στη χώρα αυτή. Γιατί έπρεπε να εμπλακούμε για μία ακόμη φορά σε αντιπαράθεση; Τίποτε δεν έχουμε διδαχθεί από την αποτυχημένη εκστρατεία στην Ουκρανία (1919) κατ’ εντολή (εκβιασμό) των Γάλλων προς τον Βενιζέλο και ανάμειξή μας στον εκεί εμφύλιο πόλεμο; Η Γαλλία από κοινού με τον Λένιν υπήρξαν σημαντικότατοι συντελεστές στην κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και στην τραγωδία του στρατού μας (55.000 αιχμάλωτοι) και του μικρασιατικού ελληνισμού, που ακολούθησαν! Όχι μόνο στείλαμε οπλισμό στην Ουκρανία, αλλά με υπερηφάνεια ο πρωθυπουργός μας προσκάλεσε το ανδρείκελο (ας αναμείνουμε την τύχη του στο τέλος της τραγωδίας), να του ανακοινώσει την ανάληψη από τη χώρα μας εκπαίδευσης πιλότων. Επιχείρησε πάντως να αποφύγει την έσχατη κατάπτωση από τη συνεχιζόμενη φυλάκιση του Μπελέρη, εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας (Μπελέρι στην ΕΡΤ) μη προσκαλώντας τον Αλβανό ομόλογό του σε σύναξη που προβάλλεται να προσδίδει «εθνική υπερηφάνεια» για τον «δεσπόζοντα» ρόλο της χώρας μας στη Βαλκανική! Και η Ρωσία δηλώνει πλέον ότι αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως εχθρική χώρα. Αυτή είναι η συνέπεια αποδοχής του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν», που διακήρυξε πολιτικός αποκληθείς εθνάρχης χωρίς ουδεμία φωνή αντίρρησης ακόμη και από την παραπαίουσα αριστερά, που επίσης ανήκει στη Δύση ιδεολογικά, με συνέπεια να της εμπιστευθεί πρόσφατα αυτή την εξουσία, για πρώτη φορά.
Ευτυχώς η ρωσική κυβέρνηση εκφράζεται με κάποια συμπάθεια προς τον λαό της χώρας μας, τον διχασμένο για μία ακόμη φορά λόγω διαφορετικής στάσης τόσο έναντι της εισβολής και του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και του εκκλησιαστικού σχίσματος, το οποίο προκάλεσε η στάση των δύο Πατριαρχείων. Το Μόσχας έχει στρατευθεί στην υπόθεση «μεγαλείο της Ρωσίας» (εθνικισμός) και το Κωνσταντινουπόλεως, παραμένον ακόμη υπό αιχμαλωσία, όχι μόνο υπό τους Τούρκους αλλά και υπό τις ΗΠΑ, σύρεται στην εξυπηρέτηση των δυτικών συμφερόντων. Η Εκκλησία του Χριστού δοκιμάζεται για μία ακόμη φορά με οδυνηρές τις συνέπειες. Το πνεύμα του οικουμενικού χαρακτήρα της, αφού δοκιμάστηκε στη Βαλκανική από τον επελαύνοντα δυτικό εθνικισμό, με συνέπεια αιματηρούς πολέμους μεταξύ ορθοδόξων λαών, προς εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων, δυτικών και της Ρωσίας, κατά τους αιώνες 19ο και 20ο, τώρα δοκιμάζεται με την πρόσδεση των ορθοδόξων λαών της Βαλκανικής στο άρμα των ισχυρών νέων «σταυροφόρων» όχι βέβαια κατά του ισλάμ, αλλά κατά της Ρωσίας, του αντιπάλου στον αγώνα για την πλήρη επικράτηση στη διεθνή σκηνή. Ως οπισθοφυλακή στη Βαλκανική παρέμεινε η Σερβία, η οποία αρκούντως τιμωρήθηκε και θα τιμωρείται για την εμμονή της. Νυν υπέρ πάντων ο αγών για τη συντριβή του «κακού»! Με την Τουρκία θα ασχολούμαστε τώρα;
Υπάρχουν και άλλες πτυχές της τραγωδίας του ελληνισμού στις ημέρες μας. Μ’ αυτές θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο.
ΙΙ
Η πατρίδα μας δοκιμάσθηκε εφέτος από τρομακτικές φυσικές καταστροφές με ανυπολόγιστες τις συνέπειες. Οι της κυβέρνησης επαναλαμβάνουν κατά κόρο τα περί κλιματικής αλλαγής ως αίτια για τις συμφορές. Αλλά και τα στελέχη της αντιπολίτευσης, που ορέγεται την εξουσία και που κατηγορούν την κυβέρνηση για ανεπάρκεια, τα ίδια επιχειρήματα θα έφεραν, αν την ασκούσαν. Έγινε πλέον φανερό ότι η πολιτική είναι μία και εν πολλοίς υπαγορεύεται έξωθεν.
Οι της κυβέρνησης κάνουν συχνά χρήση του όρου «επιτελικό κράτος». Ούτε αυτοί εξηγούν ούτε οι δημοσιογράφοι ερωτούν τί είναι αυτό. Αν εννοούν κράτος οργανωμένο με κυβέρνηση να σκύβει με ενδιαφέρον πάνω από τα σοβαρά προβλήματα της χώρας και του λαού, να μελετά και να δίνει λύσεις, που ανακουφίζουν, ασφαλώς αυτά δεν χαρακτηρίζουν τη χώρα μας. Εδώ που καταντήσαμε πρέπει να τίθεται πλέον το ερώτημα, αν υπάρχει κράτος!
Οι πυρκαγιές καταστρέφουν κατ’ έτος τρομακτικές εκτάσεις δασών του πλανήτη. Οι κρατούντες στις χώρες που πλήττονταιαπεκδύονται πάσης ευθύνης αναμασώντας τη δικαιολογία της κλιματικής αλλαγής και την ανύψωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη μας. Μάλιστα καταγγέλλουν ως υπεύθυνη για το συμβαίνον τη συνεχιζόμενη χρήση στερεών καυσίμων και υδρογονανθράκων για την παραγωγή ενέργειας (φαινόμενο του θερμοκηπίου). Αλλά οι αποψιλώσεις με καύση τεραστίων εκτάσεων του δάσους του Αμαζονίου, η ιπτάμενη τέφρα των οποίων φθάνει στις Άνδεις και μαυρίζει το χιόνι, δεν οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, αλλά σε εμπρησμούς, για να «αξιοποιηθεί» το έδαφος προς παραγωγή βασικών ειδών διατροφής για την εξάλειψη της μάστιγας της πείνας. Μεγάλες εκτάσεις δασών αποψιλώνονται στην Ινδονησία, στην Ινδοκίνα και στην ισημερινή Αφρική! Εμφανίζονται ως φιλάνθρωποι εκείνοι οι άπληστοι, που ευκαίρωςακαίρως τονίζουν ότι πρέπει να μειωθεί ο πληθυσμός του πλανήτη, για να επιζήσουν οι λοιποί.
Στο σχολείο διδαχθήκαμε ότι κάποτε έλιωσαν τεράστιες ποσότητες πάγων. Ασφαλώς αυτό θα συνέβη με κάποια υπερθέρμανση του πλανήτη. Πιθανόν να εισερχόμαστε, χωρίς να είναι βέβαιο ακόμη, σε περίοδο μακρόχρονης ανύψωσης της θερμοκρασίας; Αντί οι κυβερνήσεις να συσκέπτονται για την ορθή αντιμετώπιση του φαινομένου, τρομοκρατούν τους λαούς, οι οποίοι υποκύπτουν φορτωμένοι πέρα από το άγχος των καθημερινών προβλημάτων και με το άλλο των δεινών, που τους αναμένουν!
Η τρομακτική σε διάρκεια και, κατά συνέπεια, σε έκταση πυρκαγιά στις περιοχές Έβρου και Ροδόπης κατέστρεψε περί τις 935.000 στρέμματα δάσους. Ασφαλώς και δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνη γι’ αυτό η σημερινή κυβέρνηση, αλλά όλοι οι σχηματισμοί, που άσκησαν την εξουσία, κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Κρίσιμο είναι το ερώτημα: Ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν, για να μην επαναληφθεί η καταστροφή στην ίδια έκταση, κατά το επόμενο θέρος;
Για να βελτιωθεί η κατάσταση πρέπει να αποκτήσουμε κάποτε σοβαρότητα και αξιοπρέπεια και με ομόνοια να αγωνιστούμε για τη βελτίωση των μεθόδων και μέσων πρόληψης. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι, πέρα από τις αρετές που μας κοσμούν ως λαό, έχουμε και πολλές πρακτικές αδυναμίες. Είναι η προχειρότητα στον σχεδιασμό, η διαρκής αναβλητικότητα, η αλλαγή ή ανατροπή των αρχικών μελετών, η διαπλοκή, η οποία διογκώνει τεχνηέντως τους προϋπολογισμούς των έργων. Σ’ αυτά να προστεθεί η αναξιοκρατία, η οποία βασιλεύει στη χώρα μας και μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ – ΕΕ! Και η ΕΕ, των ολιγαρχών και όχι των λαών, έλαμψε δια της απουσίας της, όπως και η στην Αλεξανδρούπολη βάση των ΗΠΑ, στις οποίες προσφέραμε γην και ύδωρ! Αλληλεγγύη όρος κενός περιεχομένου.
Τη σύγχυση συνόδευσε ο αποπροσανατολισμός από το φλέγον θέμα. Η πυρκαγιά στον Έβρο έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, επειδή κατέστρεψε δάσος σε παραμεθόρια έκταση. Αυτό πυροδότησε κομματική αντιπαράθεση. Υπαινιγμοί έγιναν για το αν ήταν εμπρησμός και ποιος ο ρόλος της Τουρκίας στο σχέδιο. Χρησιμοποιούνται παράνομοι μετανάστες προς τούτο;Ίσως για πρώτη φορά έγινε από τους υπευθύνους κάπως καθαρός λόγος για εμπρησμό. Καλό είναι να ενημερώσουν τον λαό για το τελικό πόρισμα. Αν πράγματι πρόκειται για εμπρησμό, τότε δεν ευθύνεται πρωτίστως η κλιματική αλλαγή. Οφείλουμε εμείς να προστατεύσουμε τη χώρα μας πιο υπεύθυνα και πιο αποτελεσματικά. Πώς; Γνωρίζουν οι ειδικοί.
Στο δάσος βρέθηκαν 26 απανθρακωμένοι παράνομοι μετανάστες. Κάποιοι εκφράστηκαν με απάθεια για τον τραγικό συμβάν. Κάποιοι κάτοικοι της περιοχής συνέλαβαν παράνομους μετανάστες και τους περιέφεραν σαν να πραγματοποιούσαν θρίαμβο για το κατόρθωμα! Άλλοι, κάτοικοι των αστικών κέντρων, αγνοώντας τον βίο των ακριτών μας και αυτοπροβαλλόμενοι ως «ανθρωπιστές», έσπευσαν να καταγγείλουν τους πρώτους. Σαφώς και πρέπει να εκφράζεται οδύνη για κάθε ανθρώπινη τραγωδία. Οι κομματικοί σχηματισμοί εξουσίας, που εξέθρεψαν με την άθλια πολιτική τους τον σχηματισμό του ολοκληρωτισμού, ωθώντας πρόσφατα εκεί το 10% των ψηφοφόρων,σπεύδουν να χαρακτηρίσουναυτούς φασίστες.Αλλά οι πλείστοι οδηγήθηκαν εκεί είτε από αγάπη για την πατρίδα, έστω και εν αγνοία του πώςεκδηλώνεται η πραγματική αγάπη γι’ αυτήν, είτε από τον φόβο των προσωπικών συνεπειών από τη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας. Και δεν είναι μικρός ο τρόμος που διαχέεται από τους νέους «εθναμύντορες», που υποκατέστησαν την παραδοσιακή Δεξιά.
Οι του «δημοκρατικού» λεγομένου τόξου, με έκδηλη τη λατρεία προς τον διεθνισμό και απέχθεια προς κάθε τι το πατριωτικό, πότε τοποθετήθηκαν κατά των ισχυρών του πλανήτη, που σπέρνουν θύελλες στους λαούς, με τους πολέμους και την άγρια εκμετάλλευση, και ωθούν σε απεγνωσμένη έξοδο υποστηρίζοντας μάλιστα αυτήν; Πότε ενημέρωσαν τον λαό μας για τον ρόλο και τη δράση των παντελώς ανεξελέγκτων ΜΚΟ, διεθνών και εγχωρίων και τον ρὀλο της FRONTEX; Και οι «εθναμύντορες» περιορίζονται να καταφέρονται κατά των αποκλήρων, τους οποίους βλέπουν ως επικίνδυνους για τη χώρα μας και τον λαό μας, χωρίς να κάνουν νύξη κατά των υπευθύνων για τη νέου τύπου μετανάστευση. Σαφώς και υπάρχει οργανωμένο σχέδιο αλλοίωσης των λαών της Ευρώπης, σχέδιο το οποίο υπηρετούν με συνέπεια οι οικονομικά ισχυροί, οι κυβερνήσεις και οι «προοδευτικοί» πολίτες.
Ο πρωθυπουργός μας έσπευσε να καταδικάσει την ενέργεια σύλληψης ομάδας παρανόμων μεταναστών δηλώνοντας ότι είναι ανεπίτρεπτη στη χώρα μας η αυτοδικία. Όντως είναι απαράδεκτη σε ευνομούμενη χώρα η πράξη αυτή. Είναι όμως η χώρα μας ευνομούμενη; Παρέχει στους πολίτες της, και ιδιαίτερα στους ακρίτες, ασφάλεια; Είδαμε ποτέ στην τηλεόραση ανταποκρίσεις από την αγροτική ζωή στην παραμεθόριο; Πήγαν κάποιες σύζυγοι ή κόρες «προοδευτικών» να συντροφεύσουν αγρότισες, όχι βέβαια σκάβοντας τη γη, αλλά βιώνοντας την καθημερινότητά τους; Είδαμε δημοσιογράφο να λάβει συνέντευξη από κάποιον ακρίτα, που βρέθηκε αντιμέτωπος με ομάδα μεταναστών; Μετάδωσε κάποιος τηλεοπτικός σταθμός την απεγνωσμένη κραυγή του κτηνοτρόφου, που έχασε τα πάντα από την πυρκαγιά; Τί θέλετε, κάτοικοι του «κλεινού» άστεως, κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί; Να ερημώσει η παραμεθόριος περιοχή; Δεν σας είναι άγνωστο ότι η Δυτική Θράκη μπορεί να είναι το επόμενο Κοσσυφοπέδιο! Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι για σας Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα. Γι’ αυτό ευρεία η ενημέρωση για το συνέδριο κόμματος, ενώ ο Έβρος καιγόταν.
Κάποιοι ερωτούν. Πού είναι ο Θεός; Δεν τα βλέπει όλα αυτά; Την απάντηση έδωσε θυμόσοφα ο μακαριστός μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος: Στην ΑΚΡΗ.
Εκεί τον έχουμε απωθήσει.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»