π. Στέφανος Στεφόπουλος
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!
(ΠΕΡΙ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ)
Διανύουμε, ως, γνωστόν, δύσκολες εποχές και επικίνδυνες για την ψυχοσωματική μας υγεία καταστάσεις. Και δεν εννοώ τις πολεμικές συγκρούσεις των ημερών που αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν με πολυάριθμες επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη, αλλά κάποιες άλλες καταστροφές που συντελούνται και πάλι από ανθρώπους και έχουν ως θύματα, τι άλλο…τους ανθρώπους! Ειδικώτερα τις αθάνατες ψυχές τους. Κι όταν χάνονται ζωές από πολέμους, ασθένειες, κ.λ.π. δεν χάνεται αναγκαστικά και η ψυχή των ανθρώπων οι οποίοι τελικώς, αναλόγως της καταστάσεως της ψυχής τους, μπορούν να κερδίσουν τον Παράδεισο. Αν όμως χαθούν οι ψυχές, απομακρυνόμενες από το θέλημα του Θεού, τότε υπάρχει πραγματική καταστροφή.
Οι άνθρωποι έχουμε επινοήσει ποικίλους τρόπους να κερδίζουμε “το ψωμί” μας. Μεταξύ αυτών των τρόπων είναι και οι διάφορες “υπηρεσίες” προς όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, ψυχικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, κ.α. Υπηρεσίες αμφιλεγόμενες έως και ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη πίστη μας όπως η Ρεφλεξολογία, το μασσάζ Σιάτσου, η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός, η γιόγκα, ο διαλογισμός, το Φενγκ Σούι, η αρωματοθεραπεία, συγκεκριμένες μορφές ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας και πολλές άλλες -δήθεν- θεραπευτικές μέθοδοι. Όλες αυτές ανήκουν στο ιδεολογικό ρεύμα της παναιρετικής “Νέας Εποχής”.
Σε εφημερίδα καθημερινής κυκλοφορίας διάβασα ένα άρθρο που αφορούσε στον Βελονισμό και Ηλεκτροβελονισμό που όπως προαναφέρθηκε είναι κομμάτι της “Ν. Εποχής”. Δεν θα αναφέρω όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του βελονισμού που αποδεικνύουν το άτοπο της κατατάξεως του βελονισμού μεταξύ των επίσημα αναγνωρισμένων επιστημών, αλλά εκείνα που αποτελούν κοινή πεποίθηση και διδασκαλία όλων των νεοεποχίτικων ομάδων. Αυτό το τόσο κοινό γνώρισμά τους είναι το “πάντρεμα” της θεραπείας του σώματος και της ψυχής ταυτοχρόνως. Διατείνονται όλοι αυτοί οι βελονιστές ότι μπορούν παράλληλα με το σώμα να θεραπεύσουν και την πάσχουσα ψυχή, ενεργοποιώντας ή καλύτερα απελευθερώνοντας την ενέργεια του σώματος δια των ενεργειακών αυτού “κόμβων” (= τα τσάκρας). Στο σχετικό άρθρο διάβασα ανακρίβειες όπως για παράδειγμα το ότι : “…και άλλες χώρες, Κορέα, Ιαπωνία, Ελλάδα, ακόμα και οι Εσκιμώοι, φαίνεται από ευρήματα ότι γνώριζαν τη βελονοθεραπεία…”. Ας μας αναφέρει κάποιος τι είδους ευρήματα είναι αυτά που βρέθηκαν και πότε και που στον ελληνικό χώρο; Ποιος έφερε τη χρήση της βελόνας στην αρχαία Ελλάδα, τη στιγμή που οι άλλες χώρες όπου βρέθηκαν ίχνη-όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος- είναι χώρες εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας, ιστορίας, πολιτισμού, θρησκείας, κ.λ.π.; Ένα άλλο σημείο όχι μόνο ανακρίβειας αλλά και τραγικά “τραβηγμένο” είναι ο ισχυρισμός ότι ο ηλεκτροβελονισμός θεραπεύει ασθένειες που έχουν σχέση με τον μυϊκό και μη πόνο (πονοκέφαλοι, ημικρανίες, αυχενικό σύνδρομο, κολίτιδες…), ακόμη αναπνευστικά προβλήματα και μεταξύ αυτών αναφέρεται και το άγχος που είναι καθαρά ψυχικής φύσεως πρόβλημα. Άρα, ο βελονισμός μπορεί να θεραπεύσει και τις ασθένειες της ψυχής δια της ισορροπήσεως των “ζωτικών” ενεργειών του σώματος! Εδώ ακριβώς έγκειται η πλάνη. Η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, που πλάσθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού ( και που σίγουρα δεν προέρχεται από τον πίθηκο!) δεν επηρεάζεται από “θετικές”, “αρνητικές” ή “ζωτικές” δυνάμεις αλλά από τις δαιμονικές ενέργειες τις οποίες δεν αναγνωρίζει ούτε ο βελονισμός, ούτε καν η σύγχρονη Ψυχολογία.
Από τα παραπάνω , από το γεγονός ότι ο βελονισμός είναι κινεζικής καταγωγής και βασίζεται σε θεωρίες του Ταοϊσμού και από το ότι η πρακτική αυτή είναι αποτέλεσμα επιβολής από τον “Κίτρινο Αυτοκράτορα” (Χοάνγκ Τι) συμπεραίνουμε πως ο βελονισμός κινείται σε καθαρά θρησκευτικές αντιλήψεις ασιατικής προέλευσης, οι οποίες είναι αντίθετες με την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Αν μάλιστα ο βελονιστής πιστεύει σε αυτές τις θεωρίες, τότε μεταφέρει αυτές πάνω στον ασθενή που έτσι επιδρούν στον ψυχο-σωματικό του κόσμο.
Είναι τέλος γνωστό πως ο βελονισμός εκτός από προσοδοφόρος για τον βελονιστή και πολυέξοδος για τον ασθενή (αφού προϋποθέτει συνεχείς εβδομαδιαίες επαναλήψεις), είναι και επικίνδυνος για την υγεία του ανθρώπου αφού όχι μόνο “μπαλώνει” τα συμπτώματα μη θεραπεύοντας την αιτία της ασθένειας, αλλά μπορεί να επιφέρει και τον θάνατο όπως διαβάζουμε στο δεύτερο τόμο του Νέι Κινγκ (Χοάνγκ- Τι Νει Κινγκ, “Τα κλασσικά κείμενα του Κίτρινου Αυτοκράτορα”, Τόμ. 3, Μετάφραση: Φ. Π. Ρώσση, Εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, Αθήνα, 1987).
Ας μην σπεύδουν λοιπόν οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να μιμηθούν ξένα πρότυπα τα οποία μάλιστα δεν φαίνεται να έχουν θεραπεύσει τόσες ασθένειες από τις οποίες υποφέρουν στην ασιατική ήπειρο!
* Κείμενο δημοσιευμένο στην εφημερίδα των Βορείων Προαστίων «Αμαρυσία»