Απόφαση 432/1994 του Μον. Πρ. Αθηνών, Τμήμα Ασφ. Μέτρων:
«… με βάση τις εσχατολογικές κυρίως απόψεις της αιρέσεως άρχισε να γίνεται αντικοινωνικός και να αδιαφορεί για την αιτούσα σύζυγό του και γενικά την οικογένεια…»
«Η αιτούσα επικαλείται επείγουσα περίπτωση και ζητεί, ως ασφαλιστικό μέτρο, να διαταχθεί η μετοίκηση του καθ’ ου από τη συζυγική οικία, να της ανατεθεί προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων, που έχει αποκτήσει με τον καθ’ ου σύζυγό της και να επιδικαστεί επίσης προσωρινά μηνιαία διατροφή…. Η αίτηση αρμοδίως εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. του ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1386, 1393, 1485, 1486, 1486, 1498, 1510, 1511, 1512, 1513 και 1518 του ΑΚ, 728, 729 και 735 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά συνεδριάσεως, από τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι προσκομιζόμενες από την αιτούσα υπ’ αριθμ. … ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Ο. Κ., διότι έγιναν χωρίς προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου, κλήτευση απαιτούμενη και στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου να ληφθεί υπόψη ένορκη βεβαίωση ενώπιον συμβολαιογράφου ή ειρηνοδίκη (ΑΠ 739/88 ΕΕΝ 56 σελ. 384, σημείωση κάτω από την ΕΦΑΘ 11155/1989 σε ΕλλΔνη 32 σελ. 1012), και από την εν γένει συζήτηση της υποθέσεως πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στην Αθήνα στις 15-1-1977 και από το γάμο τους απέκτησαν δύο τέκνα τον Α. και τον Ι., ηλικίας ήδη 16 ετών και 14 ετών περίπου αντίστοιχα. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων υπήρξε αρμονική μόνο κατά τον πρώτο καιρό μετά το γάμο τους, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα στις σχέσεις τους. Σημείο τριβής στις σχέσεις των διαδίκων ήταν το γεγονός ότι από τα μέσα περίπου του έτους 1977 ο καθ’ ου ασπάστηκε τις απόψεις μιας από τις πολλές εκκλησίες των Ευαγγελικών και συγκεκριμένα της Εκκλησίας ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. Έκτοτε ο καθ’ ου άρχισε προσπάθεια για τον προσηλυτισμό και της αιτούσας συζύγου του και στη συνέχεια των τέκνων του, πράγμα όμως που δεν κατόρθωσε.
Ο καθ’ ου με βάση τις εσχατολογικές κυρίως απόψεις της αιρέσεως που είχε ασπαστεί άρχισε να γίνεται αντικοινωνικός και να αδιαφορεί για την αιτούσα σύζυγό του και γενικά την οικογένεια. Μάλιστα άρχισε να την υβρίζει ακόμη και μπροστά στα τέκνα τους και να χειροδικεί σε βάρος της πολλές φορές και με βίαιο τρόπο κτυπώντας την στην κεφαλή. Ιδιαίτερα τη τελευταία διετία οι σχέσεις των διαδίκων έχουν εκτραχυνθεί ακόμη περισσότερο, κοιμούνται δε σε χωριστά δωμάτια και δεν έχουν καμμία σωματική ή ψυχική επαφή. Πιθανολογείται ότι η συνέχιση της συμβίωσης των διαδίκων κάτω από την ίδια στέγη θα εκτραχύνει ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες σχέσεις τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο ίδιος ο καθ’ ου συνομολογεί αυτή την εκτράχυνση στις σχέσεις με την αιτούσα σύζυγό του και την αδυναμία να συμβιώσουν κάτω από την ίδια στέγη, ισχυριζόμενος όμως ότι πρέπει να παραμείνει αυτός με τα ανήλικα τέκνα στη συζυγική οικία και να απομακρυνθεί η αιτούσα από αυτήν. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι και οι δύο διάδικοι γονείς αγαπούν τα τέκνα τους, η αιτούσα όμως περιβάλλει με ιδιαίτερη στοργή και αγάπη τα τέκνα, τα περιποιείται, τα φροντίζει και ενδιαφέρεται για τη διατροφή τους, τη συντήρησή τους, την εκπαίδευσή τους και τη ψυχαγωγία τους.
Λόγω δε και των κατά καιρούς προσπαθειών του καθ’ ου να προσηλυτίσει τα τέκνα του στις δοξασίες της εκκλησίας Σύναξη της Πεντηκοστής και των προβλημάτων που η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει, πιθανολογείται ότι είναι προς τα συμφέρον των ανηλίκων τέκνων να ανατεθεί προσωρινά η επιμέλεια του προσώπου τους στην αιτούσα μητέρα τους με την οποία και θα διαμένουν και περαιτέρω πιθανολογείται ότι υφίσταται επείγουσα περίπτωση να διαταχθεί η μετοίκηση του καθ’ ου από τη συζυγική οικία.
Ο ίδιος ο καθ’ ου συνομολογεί ότι η συζυγική κατοικία …. ανήκει πλέον κατά ψιλή κυριότητα στα δύο ανήλικα τέκνα, ενώ η επικαρπία ανήκει στον ίδιο και ότι τα ανήλικα τέκνα πρέπει να συνεχίσουν να διαμένουν στην κατοικία αυτή όπου έχουν μεγαλώσει. Περαιτέρω, ο καθ’ ου ισχυρίζεται ότι, εφόσον διαταχθεί η μετοίκησή του από τη συζυγική εστία, μπορεί αυτός να διαμένει στο ισόγειο της οικίας, δεδομένου ότι η κατοικία αυτής είναι κτισμένη σε δύο επίπεδα. Πιθανολογείται όμως ότι ο τρόπος αυτός διαμονής της αιτούσας και των ανηλίκων τέκνων στον υπερυψωμένο όροφο της συζυγικής κατοικίας και του καθ’ ου στον ισόγειο χώρο της ίδιας κατοικίας θα έχει ως συνέπεια την περαιτέρω εκτράχυνση των σχέσεων των διαδίκων επομένως, πρέπει να διαταχθεί η μετοίκηση του καθ’ ου γενικά από την οικοδομή όπου η συζυγική κατοικία των διαδίκων….
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ….
-Διατάσσει τη μετοίκηση του καθ’ ου από την οικοδομή της συζυγικής κατοικίας που βρίσκεται…
-Αναθέτει προσωρινά την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων των διαδίκων αποκλειστικά στην αιτούσα…».
Από το «ΝΟΜΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ» (Μάιος-Αύγουστος 1997, τεύχ.11-13)