Πρωτοπρ. Βασιλείου Γεωργοπούλου
Ποιά είναι η Αχμαντίγια (Ahmadiyya)
Η Αχμαντίγια είναι μια ισλαμική σέκτα η οποία δημιουργήθηκε από τον Mirza Ghulam Ahmad (1835-1908) τον Μάρτιο τού 1889. Οι διδασκαλίες της Αχμαντίγια έχουν έκδηλο συγκρητιστικό χαρακτήρα και αποτελούν σύζευξη Ισλαμικών, Ινδουιστικών και κάποιων χριστιανικών στοιχείων. Κυρίαρχο όμως στοιχείο είναι το Ισλαμικό. Η Αχμαντίγια ανήκει στις σέκτες πού δραστηριοποιούνται ποικιλοτρόπως χωρίς να φείδεται «ιεραποστολικών» προσπαθειών για να διαδώσει τις απόψεις της. Το παραδοσιακό Ισλάμ θεωρεί την Αχμαντίγια ως ακραία αίρεση και η τοποθέτησή του απέναντί της είναι εχθρική.
Ο μεγαλύτερος αριθμός οπαδών της από τα 10 εκατομμύρια περίπου παγκοσμίως βρίσκεται στο Πακιστάν. Ο ιδρυτής της πίστευε ότι τον είχε εκλέξει ο Θεός για να πραγματοποιήσει μια ειδική αποστολή. Το 1891 αυτοανακηρύχθηκε Μαχντί, δηλαδή νέος επανερχόμενος Μεσσίας τού Ισλάμ και το 1904 θεώρησε τον εαυτό του και ως Αβατάρ τού Κρίσνα. Ως επανερχόμενος μεσσίας θεωρούσε ότι ταυτίζονταν και με τον προσδοκώμενο Χριστό από τους χριστιανούς. Το 1914 η κίνηση διασπάστηκε σε δύο κλάδους.
Αφορμή της διάσπασης υπήρξε η ασυμφωνία στον τρόπο κατανόησης τού ιδρυτή της κίνησης Mirza Ghulam Ahmad σε συνάρτηση με άλλες θεμελιώδεις αρχές τού Κορανίου.
Οι απόψεις της Αχμαντίγια για τον Χριστό
Η Αχμαντίγια γενικά διατηρεί αρνητική στάση απέναντι στο Χριστιανισμό. Στην εν λόγω ισλαμική σέκτα όμως συναντά κανείς μια ανιστόρητη και περίεργη προσέγγιση τού προσώπου τού Χριστού ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά τα πάθη Του και την ανάστασή Του. Κατά τους ισχυρισμούς της Αχμαντίγια, ο Χριστός δεν πέθανε στο σταυρό. Στη θέση του, πέθανε κάποιος άλλος. Μόλις συνήλθε από τα βασανιστήρια έφυγε μαζί με τη μητέρα του και πήγε στην Ινδία και πιο συγκεκριμένα στο Srinagar την πρωτεύουσα τού Κασμίρ. Επέλεξε να επιστρέψει στην Ινδία, γιατί κατά τους ισχυρισμούς τους, είχε ζήσει εκεί ήδη κατά τη νεότητά του ως δάσκαλος της γιόγκα. Στο Srinagar έζησε διδάσκοντας μέχρι την ηλικία των 120 ετών όπου πέθανε. Εκεί μάλιστα υπάρχει και ο τάφος του.
Εάν θελήσουμε να σχολιάσουμε τις απόψεις της Αχμαντίγια για τον Χριστό βρισκόμαστε μπροστά σε μια τυπική περίπτωση όπου η Ευαγγελική διδασκαλία αντικαθίσταται με ανιστόρητα μυθεύματα. Οι ισχυρισμοί της Αχμαντίγια περί Χριστού αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα φαντασιώσεων πού έχουν αντικαταστήσει την ιστορία. Είναι όμως γνωστό ότι το χάσμα μεταξύ φαντασίωσης και ιστορίας είναι αγεφύρωτο.
______________________________________________
Για τη σύνταξη τού παρόντος άρθρου βασιστήκαμε στα:
1 J.Jamier, Ahmadiyya, Dictionnaire des Religions, 1985
2.σ. 17 . Kompaktlexikon Religionen, (Hrsg.R. Hauth), 1998, σσ .1314. Handbuch Religiφse Gemeinschaften und Weltanschauu-ngen, (Hrsg: H.Reller, H.Krech, M.Kleiminger ),2000
3.σσ. 915 924 . Irving Hexham, Pocket Dictionary of New Religio-us Movements , 2002 , σ . 10 . Nicolete Bohn, Kleines Lexikon der Sekten, Psychogruppe und Strukturvertriebe, 2005, σσ . 17 – 18