ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ
ΟΙ ΑΚΟΛΑΣΤΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ
Πραγματικά, για ποιο λόγο καταπνίγηκε με τον κατακλυσμό η γενεά της εποχής του Νώε; Όχι λόγω της λαγνείας των, όταν ξετρελλάθηκαν από την ομορφιά των θυγατέρων του Κάϊν; Δεν υπήρχαν εκείνον τον καιρό φιλαργυρία ούτε πόλεμος. Και γιατί επυρπολήθηκαν οι πόλεις των Σοδόμων; Όχι διότι οι κάτοικοί τους παρέδωσαν τα μέλη τους στην σαρκική επιθυμία που εκυριάρχησε σε όλων αυτών το θέλημα, ωθώντας τους σε κάθε είδους ακάθαρτες και απρεπείς πράξεις;
Δεν έπεσαν στον θάνατο μέσα σε μια στιγμή είκοσι πέντε χιλιάδες από τα παιδιά του Ισραήλ, του πρωτοτόκου του Θεού, εξ αιτίας της πορνείας ενός ανθρώπου; Για ποιο λόγο απορρίφθηκε από τον Θεό ο γίγας Σαμψών, αυτός που είχε αφιερωθή στον Θεό από την κοιλιά της μητέρας του και, όπως ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ο υιός του Ζαχαρία, είχε προαγγελθή πριν από την γέννησί του, αυτός που αξιώθηκε από τον Θεό μεγάλη δύναμι και μεγάλα κατορθώματα; Όχι διότι εμίανε τα άγια μέλη του με την συνουσία προς την πόρνη; Γι’ αυτό δεν απομακρύνθηκε άπ’ αυτόν ο Θεός και δεν τον παρέδωσε στους εχθρούς του;
Και ο Δαβίδ, που ήταν μέσα στην καρδιά του Θεού, που λόγω των αρετών του αξιώθηκε δια του απογόνου του που εξέλαμψε από το σπέρμα του, του Χριστού, να πραγματοποιήση την επαγγελία των πατέρων, να σώση όλη την οικουμένη, δεν ετιμωρήθηκε λόγω της μοιχείας του με μια γυναίκα, για την οποία εδέχθηκε το βέλος στην ψυχή του, μόλις είδε την ομορφιά της; Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε ο Θεός εξεσήκωσε πόλεμο από την οικογένειά του εναντίον του και ο υιός του τον κατεδίωξε, και όλα αυτά, αν και μετανόησε με πολλά δάκρυα, ώστε να βρέχη το στρώμα του με αυτά, και ο Θεός του είπε δια του προφήτου Νάθαν, «ο Κύριος σου αφήρεσε την αμαρτία».
Θέλω να αναφέρω και μερικά επεισόδια πριν από αυτόν. Για ποιόν λόγο επήλθε η οργή και ο θάνατος στον οίκο του ιερέως Ηλί, του δικαίου γέροντος, που διέπρεψε σαράντα έτη στην ιερωσύνη; Όχι εξ αιτίας της ανομίας των τέκνων του Οφνί και Φινεές*ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ; Βέβαια ούτε αυτός αμάρτησε και ούτε εκείνοι είχαν την συγκατάθεσί του να αμαρτήσουν αλλά επήλθε η οργή, διότι δεν έδειξε ζήλο να ζητήση την τιμωρία τους από τον Κύριο και αγαπούσε αυτά περισσότερο από τα προστάγματα του Κυρίου. Για να μη νομίση λοιπόν κανείς ότι επιδεικνύει την οργή του μόνο σ’ εκείνους που έζησαν όλη την ζωή τους σε ανομίες, να, σε περίπτωσι ατόπου ανομήματος, δείχνει τον ζήλο του και κατά των γνησίων υπηρετών του, ιερέων και κριτών, αρχόντων και ανθρώπων αφιερωμένων σ’ αυτόν, στους οποίους εμπιστεύθηκε θαυμάσιες πράξεις.
Αποδεικνύεται με αυτά ότι, όταν εμφανισθούν παραβάτες της νομοθεσίας του, δεν τους παραβλέπει καθόλου, όπως είναι γραμμένο στον Ιεζεκιήλ, «είπε στον άνθρωπο που διέταξε να κυριεύση την Ιερουσαλήμ με την αόρατη ρομφαία, άρχισε εμπρός από το θυσιαστήριό μου και μη λυπηθής ούτε γέροντα ούτε νέον», για να δείξη ότι φίλοι και αγαπητοί του είναι όσοι πορεύονται εμπρός του με φόβο και ευλάβεια και εκτελούν το θέλημά του, ότι άγιοι του Θεού είναι η ενάρετη πράξις και η καθαρή συνείδησις. Εκείνους λοιπόν που καταφρονούν τις οδούς του Κυρίου, τους καταφρονεί κι’ αυτός, τους απορρίπτει μακριά του και αποσύρει την χάρι του άπ’ αυτούς. Γιατί δηλαδή η απόφασις κατά του Βαλτάσαρ εξήλθε τόσο ξαφνικά και τον εκτύπησε σαν ένα δυνατό χέρι; Δεν συνέβηκε αυτό διότι εμίανε τα ιερά αναθήματα, που άρπαξε από την Ιερουσαλήμ, και ήπιαν σ’ αυτά αυτός και οι ερωμένες του;
Έτσι θα απολεσθούν με αόρατη πληγή κι’ εκείνοι που, ενώ αφιέρωσαν τα μέλη τους στον Θεό, τολμούν πάλι να τα χρησιμοποιήσουν σε ακόλαστες πράξεις.
ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ – ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ – Α’ (ΞΒ -ΠΣΤ)-Β’ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ – (A -Δ) – ΕΠΕ- ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΣΧΟΛΙΑ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΧΡΗΣΤΟΥ, Καθηγητού Πανεπιστημίου – Σελ. 79-83 ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
ΧΡΗΣΙΜΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ
* ΟΦΝΙ ΚΑΙ ΦΙΝΕΕΣ
Ο Οφνί (Χοφνί) και ο Φινεές ήταν γιοι του Ηλί (Α’ Βασιλειών 1,3), οι οποίοι ήταν κι αυτοί ιερείς, και ήταν αχρείοι και ασεβείς (Α’ Βασιλειών 1,3. 2,12-17. 22-26). Κατάγονταν από τη φυλή Λευΐ, από την ιερατική γενιά του Ιθάμαρ, μικρότερου γιου του Ααρών. Ο Φινεές είχε δύο γιους τον Αχιτώβ (Αχιτούβ) και τον Ιωχαβήδ ή Βαρχαβώθ (Ιχαβώδ) (Α’ Βασιλειών 4,19-22. 14,3).
Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΩΝ ΓΙΩΝ ΤΟΥ ΗΛΙ
Οι δυο γιοι του Ηλί, ο Οφνί και ο Φινεές, ήταν αχρείοι άνθρωποι και ασεβείς, δε σέβονταν τον Κύριο και δεν ζούσαν σύμφωνα με το θείο νόμο. Έκαναν κατάχρηση των δικαιωμάτων των ιερέων από τις προσφορές του λαού. Όταν ερχόταν κανείς να θυσιάσει, ενώ έβραζε ακόμη το κρέας, ο υπηρέτης του ιερέα, κρατούσε ένα μεγάλο πηρούνι με τρία δόντια και το έχωνε στο καζάνι, κι ότι έπιανε το έπαιρνε ο ιερέας για τον εαυτό του. Τα ίδια έκαναν σ’ όλους τους Ισραηλίτες που έρχονταν να θυσιάσουν εκεί στη Σηλώ.
Πριν ακόμη γίνουν οι θυσίες των ζώων κρατούσαν για τον εαυτό τους ολόκληρα κομμάτια από κρέας, που προορίζονταν για τη θυσία, και η αμαρτία τους ήταν πάρα πολύ μεγάλη ενώπιον του Κυρίου, γιατί δεν είχαν σεβασμό για τις θυσίες που προσφέρονταν στον Κύριο (Α’ Βασιλειών 2,12-17).
Τα χρόνια είχαν περάσει και ο Ηλί είχε πια γεράσει πολύ. Όταν μάθαινε πώς φέρονταν οι γιοι του στους Ισραηλίτες, κι ακόμα ότι πλάγιαζαν με τις γυναίκες που υπηρετούσαν στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου, τους έλεγε: «Τι πράγματα είναι αυτά που κάνετε; Τι είναι αυτά τα αίσχη σας, που έρχονται στ’ αυτιά μου απ’ όλο το λαό; Σταματήστε, είναι τρομερά αυτά που ακούω και που έχουν διαδοθεί μέσα στο λαό του Κυρίου. Αν κάποιος αμαρτήσει απέναντι σ’ έναν άλλον, τότε ο Θεός μπορεί να τον υπερασπιστεί. Αν όμως αμαρτήσει απέναντι στον Κύριο, τότε ποιος θα τον υπερασπιστεί;»
Αυτοί όμως δεν έδιναν σημασία στα λόγια του πατέρα τους και επέμεναν στην ασέβειά τους. Έτσι ο Κύριος αποφάσισε να τους θανατώσει (Α’ Βασιλειών 2,22-25). Για την στάση αυτή των γιων του, ο Θεός έστειλε έναν προφήτη στον Ηλί και του ανακοίνωσε ότι ο Κύριος θα τιμωρούσε την οικογένειά του και θα πέθαιναν οι δύο γιοι του (Α’ Βασιλειών 2,27-36).
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΓΙΩΝ ΤΟΥ ΗΛΙ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
Η προφητεία που δόθηκε στον Ηλί εκπληρώθηκε λίγο καιρό αργότερα. Οι Φιλισταίοι συγκεντρώθηκαν για να πολεμήσουν εναντίον των Ισραηλιτών. Οι Φιλισταίοι στρατοπέδευσαν στην Αβενέζερ και οι Ισραηλίτες στην Αφέκ. Στη μάχη που ακολούθησε στην πεδιάδα οι Φιλισταίοι νίκησαν τους Ισραηλίτες, οι οποίοι άφησαν στο πεδίο της μάχης 4.000 νεκρούς (Α’ Βασιλειών 4,1-2).
Οι Ισραηλίτες προβληματισμένοι από την ήττα έστειλαν ανθρώπους στη Σηλώ και πήραν από κει την Κιβωτό της Διαθήκης. Οι δυο γιοι του Ηλί, ο Οφνί κι ο Φινεές συνόδευαν την Κιβωτό.
Όταν έφτασε η Κιβωτός της Διαθήκης στο στρατόπεδο, όλοι οι Ισραηλίτες κραύγασαν με φωνή μεγάλη, από την οποία αντήχησε όλη η γύρω περιοχή. Οι Φιλισταίοι άκουσαν τους αλαλαγμούς από το στρατόπεδο των Ισραηλιτών και αναρωτήθηκαν που οφείλεται; Όταν έμαθαν ότι έφτασε η Κιβωτός της Διαθήκης, φοβήθηκαν την παρουσία του Κυρίου ανάμεσα στους Ισραηλίτες (Α’ Βασιλειών 4,3-9).
Στη μάχη που ακολούθησε οι Φιλισταίοι νίκησαν τους Ισραηλίτες, οι οποίοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 30.000 πεζούς. Η Κιβωτός της Διαθήκης έπεσε στα χέρια των Φιλισταίων και οι δύο γιοι του Ηλί, ο Οφνί και ο Φινεές, σκοτώθηκαν (Α’ Βασιλειών 4,10-11).
Τότε ένας Ισραηλίτης από τη φυλή Βενιαμίν, έτρεξε από το πεδίο της μάχης και έφτασε την ίδια μέρα στη Σηλώ με σχισμένα τα ρούχα του και με χώμα πάνω στο κεφάλι του. Ο Ηλί καθόταν στο κάθισμα του κοντά στην πύλη της Σκηνής του Μαρτυρίου και κοίταζε προς το δρόμο, από όπου περίμενε αγγελία για την έκβαση της μάχης και είχε αγωνία για την Κιβωτό του Κυρίου. Όταν ο άνθρωπος έφτασε στην πόλη και ανήγγειλε τι έγινε, τότε όλη η πόλη ξέσπασε σε κραυγές. Ο Ηλί άκουσε τη βοή απ’ τις κραυγές και ρώτησε τι συμβαίνει. Ο αγγελιοφόρος του είπε τι είχε συμβεί και ότι οι δυο γιοί του σκοτώθηκαν.
Όταν ο Ηλί έμαθε ότι η Κιβωτός του Κυρίου έπεσε στα χέρια των Φιλισταίων, έπεσε από το κάθισμα που καθόταν προς τα πίσω και έσπασε τον τράχηλό του και πέθανε, γιατί ήταν πολύ γέρος και βαρύς (Α’ Βασιλειών 4,12-18). Ο Ηλί είχε κυβερνήσει τον Ισραήλ για 20 χρόνια (Α’ Βασιλειών 4,18) και ήταν 90 χρονών όταν πέθανε (Α’ Βασιλειών 4,15).
Η νύφη του Ηλί, η γυναίκα του Φινεές, ήταν έγκυος και πλησίαζε να γεννήσει. Μόλις άκουσε την είδηση ότι άρπαξαν την Κιβωτό της Διαθήκης κι ότι ο πεθερός της και ο άντρας της πέθαναν, γονάτισε και γέννησε, γιατί την έπιασαν οι πόνοι. Επειδή μετά τη γέννα πέθαινε, δεν έδωσε σημασία στη γέννηση του παιδιού της, παρά μόνο σκέφτηκε και είπε: «Χάθηκε η δόξα από τον Ισραήλ!» Κι ονόμασε το παιδί της Βαρχαβώθ (Ιχαβώδ). Κι όλοι οι Ισραηλίτες μετά τη συμφορά αυτή είπαν ότι έφυγε η δόξα από τον Ισραήλ (Α’ Βασιλειών 4,19-22).ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΗΛΙ- ΟΦΝΙ ΚΑΙ ΦΙΝΕΕΣ (orthodoxoiorizontes.gr)