Μοναχής Αντωνίας (+)
Τι γίνεται στους Πεντηκοστιανούς με το θέμα των λεγομένων «εμπειριών» το μαθαίνουμε από τις «Ομολογίες», που είναι γραμμένες στην εφημερίδα «Χριστιανισμός». Η κα Α.Ν. ομολογεί στο τεύχος τού Μαΐου 1998: Σε όραμα άκουσε μια δυνατή φωνή που της είπε «αδελφή Α., ο αδελφός Μ. θέλει να σου μιλήσει (ο αδελφός Μ. ήδη πεθαμένος) και αμέσως βλέπω τον Κύριο μπροστά μου και μου λέει: ο αδελφός Μ. θέλει να σου μιλήσει και βλέπω τον Μ. με λαμπρή στολή να μου λέει: Τι κάνεις; Είσαι καλά; Να μη στενοχωριέσαι, γιατί γρήγορα θα συναντηθούμε». Το όραμα και η στιχομυθία έλαβαν χώρα πριν 14 χρόνια, ενώ η κα ΑΝ. τα αφηγείται το 1998, ακόμη εν ζωή.
Άλλη «ομολογία» είναι της Π.Κ. στον «Χριστιανισμό» τού Απριλίου 1992: «Ο Κύριος πάντα μ’ ενίσχυε με ενύπνια, οράσεις και μιλώντας μου πάντα με τον Λόγο Του. Όταν Τον ρώτησα αν ήταν η αληθινή Του εκκλησία, μου έδειξε με το χέρι Του, σε όραση -καθώς προσευχόμουνα- και μου είπε «Ιδού η εκκλησία μου».
Η επόμενη «ομολογία» είναι τού Θ.Π. Την διαβάζουμε στο τεύχος τού Απριλίου 1995: «Ο Κύριος μου έδειξε ένα ενύπνιο. Είδα τον Κύριο να έρχεται κοντά μου˙ με πλησίασε, άπλωσε το δεξί Του χέρι και με σήκωσε. Φορούσε κόκκινα ρούχα απ’ έξω, λευκά μέσα και είχε χρυσή ζώνη. Το είπα στον Ποιμένα της ΕΑΕΠ Γ.Κ. και μου είπε: Αυτό που σου έδειξε ο Κύριος, μου είπε, αναφέρεται στον ΚΓ’: 3 ψαλμό που λέει “ηνώρθωσε την ψυχή μου”»!
Η κα Τ.Κ., στο τεύχος τού Ιανουαρίου 1993, «ομολογεί»: «Πάω στην εκκλησία στο Λέομπεργκ (Γερμανία, ΕΑΕΠ). Αν ο Κύριος μου πει ότι είναι αλήθεια αυτά που γράφει στο Λόγο Του και με συγχωρέσει, θα τον ακολουθήσω. Έτσι και έγινε. Με δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Μου μίλησε τα μυστικά της καρδιάς μου από ανθρώπους τού θεού. Και ένα φως κάθησε μπροστά μου στην ώρα της προσευχής…».
Σχόλιο: Όσοι έχουν διαβάσει Γεροντικό και άλλα βιβλία για την ασκητική των μοναχών, ασφαλώς γνωρίζουν πως εμφανίζεται ο Σατανάς ως άγγελος φωτός και πως έχει πλανήσει κατά καιρούς ακόμη και ασκητάς που έχουν λευκανθεί στην πάλη προς «τας αρχάς, τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας τού σκότους τού αιώνος τούτου…».
Οι Πεντηκοστιανοί δεν διαθέτουν γέροντες με διάκριση για να τους εξηγήσουν, ότι αυτά που βλέπουν στις οράσεις και τα ενύπνια δεν είναι εκ τού Θεού, αλλά εκ του πονηρού.
Για να βοηθηθούν τόσον οι Ορθόδοξοι όσον και οι πλανεμένοι αδελφοί μας, παραθέτουμε λίγα από αυτά που έχει πει ο γέρονας Δανιήλ Κατουνακιώτης, ο αγιογράφος:
«Στον καιρό της προσευχής να μη παραδεχώμεθα ούτε φως, ούτε φωτιά, ούτε σχήμα Χριστού ή Αγγέλου, αλλά να διατηρούμε το νου μας άχρωμο, ασχημάτιστο, άμορφο, αφάνταστο. Η εμφάνισις της θείας χάριτος σαν “φως ανατέλλον” ή σαν “έντρομος αγαλλίασις” είναι γνωστή στον πονηρό δαίμονα, ο οποίος παρουσιάζει στους “μη κεκαθαρμένους” παραπλήσιους τύπους και ενέργειες, και τους παραπλανά, χωρίς να το αντιληφθούν. Η παρουσία γνησίων σημείων της χάριτος στους αγωνιστάς, μπορεί να οδηγήσει αργότερα, όταν λείπει ο απλανής πνευματικός οδηγός, σε πλάνη. Ο εχθρός γνωρίζει να τους εξαπατά και να τους κλέπτη “υποκρύφως”. Ο αρχέγονος όφις είναι σε θέσι να παραμορφώσει την υψηλή υπόθεση της νοεράς προσευχής. Και είναι ενδεχόμενο να νομίζει κάποιος πως έγινε ησυχαστής και όμως να καταντά “φανταστής” και παίγνιο των πονηρών πνευμάτων».
Υπάρχει κάποιος κήρυκας Αμερικανός ονόματι Κοστέλνικ, που έρχεται στην Ελλάδα σχεδόν κατ’ έτος, σε κάποια άλλη πεντηκοστιανή ομάδα, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι θαυματοποιός «θεραπευτής» και ο οποίος όποιον αγγίξει κατά την προσευχή τον ρίχνει κάτω.
Υπήρχε περίπτωση Αγιορείτου μονάχου, που όταν έλεγε την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν», εκινείτο κάθε τι που ερχόταν σε επαφή μαζί του, είτε ήτο στασίδι στον ναό, καθώς και τα παρακείμενα στασίδια με τους μοναχούς, είτε ευρίσκετο στο κελί του, το οποίο εδονείτο καθώς και τα παρακείμενα κελιά.
Ποια ήταν η εξήγηση τού φαινομένου; Τον μοναχό τον είχε καταλάβει μια αδιόρατη, εκ πρώτης όψεως, ομίχλη υπερηφάνειας, στην πρώτη επίθεση τού πονηρού, και έδειξε προς τον εχθρό υπεροπτική περιφρόνηση, σαν να είχε φθάσει στα μέτρα τού Μεγάλου Αντωνίου. Μολυσμένη πια η προσευχή του από την οίηση, δεν ανέβαινε ευπρόσδεκτη στο Θεό (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ο γέροντας Δανιήλ συμβούλευσε τον μοναχό: να λέει την «ευχή» με ταπείνωση, με συντριβή. Να πιστεύει ότι είναι αμαρτωλός, ένας υπόδικος στα μάτια τού Θεού. Να θεωρεί την ταραχή του σώματος ως σατανική ενέργεια. Όταν παρουσιασθή η ταραχή, να παρακαλεί νοερά τον Χριστό να την φυγαδεύσει. Κι έτσι ο μοναχός, εφαρμόζοντας την συμβουλή τού διακριτικού γέροντος Δανιήλ, βρήκε την θεραπεία του.
Ποιος και πως θα θεραπεύσει τους Πεντηκοστιανούς, οι οποίοι θεωρούν κάθε σωματική ή ψυχική εκδήλωση ότι προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα; Όταν πιστεύουν ότι ήταν αμαρτωλοί, αλλά τώρα είναι άγιοι; Ο απόστολος Παύλος μας διδάσκει ότι «Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ» (Α’ Τιμ., Α’: 15). Δεν είπε ήμουν, αλλά είμαι.
Κλείνοντας το πόνημα αυτό, θα θέλαμε να αποδώσουμε, εκ των πτωχών δυνάμεων μας, την ελαχίστην τιμήν, στην «βοηθό και σκέπη» των ανθρώπων, τόσο των «γονέων» όσων και των «παρθένων». Σ’ αυτήν που είναι η «γέφυρα» των εκ γης προς ουρανόν. Επειδή δεν έχομε δικά μας λόγια, υμνολογίας δανειζόμαστε του προπάτορά της Δαυίδ του και προφητάνακτος, από τον Ψαλμόν ΜΔ, από τον στίχον 10 και εξής: «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Άκουσον, θύγατερ, και ιδέ και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου· και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου, ότι αυτός έστι Κύριος σου, και προσκυνήσεις αυτώ· Και θυγάτηρ Τύρου εν δώροις˙ το πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι του λαού. Πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν, εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Απενεχθήσονται τω βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής, αι πλησίον αυτής απενεχθήσονται σοι· απενεχθήσονται εν ευφροσύνη και αγαλλιάσει, αχθήσονται εις ναόν βασιλέως. Αντί των πατέρων σου εγενήθησαν οι υιοί σου˙ καταστήσεις αυτούς άρχοντας επί πάσαν την γην. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά δια τούτο λαοί εξομολογήσονταί σοι εις τον αιώνα και εις τον αιώνα τού αιώνος».
Αμήν
Από το βιβλίο: ΝΕΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ» (Ε.Α.Ε.Π)