ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (+)
ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ:
Τι σου στοιχίζει η πίστι στο Χριστό;
Σήμερα, αγαπητοί μου, είνε εορτή των αγίων Νεομαρτύρων της τουρκοκρατίας.
Εάν έχουμε τώρα εκκλησίες και χτυπάη καμπάνα και ερχώμαστε ελεύθερα στους ναούς, εάν υπάρχουν κληρικοί που λειτουργούν και ψάλτες που ψάλλουν, εάν υπάρχη Χριστιανισμός. Εκκλησία. όλα αυτά το οφείλουμε – που- στους κόπους, τις θυσίες, τα μαρτύρια και τα αίματα εκείνων που προηγήθηκαν. Δηλαδή:
Στους αγίους αποστόλους, που εγκατέλειψαν τα πάντα για την εντολή του Χριστού ·Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πόση τη κτήσει).
Ευγνώμονες είμαστε έπειτα στους αγιους πατέρας και διδασκάλους της Εκκλησίας, οι οποίοι στερέωσαν την αγία μας Εκκλησία. Οι 318 πατέρες της Πρώτης (Α΄) Οικουμενικής Συνόδου πολέμησαν τον αιρετικό Άρειο. διότι έλεγε ότι ο Χριστός είνε κατώτερος από τον Θεό και συνέταξαν το Σύμβολο της πίστεως που ομολογούμε μέχρι σήμερα.
Ευγνωμονούμε επίσης τους αγίους μάρτυρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι με το οδυνηρό τέλος τους υπέγραψαν την αλήθεια της πίστεώς μας. Και λέγοντας μάρτυρες εννοούμε όχι μόνο τους παλαιούς των κατακομβών, των τριών πρώτων αιώνων, αλλά και τους νεομάρτυρες. που εορτάζουμε σήμερα.
Ποιοί είνε οι νεομάρτυρες; Από τις 29 Μαίου 1453, που έπεσε η Πόλις, ξεριζώθηκε από τον τρούλλο της Αγίας Σοφίας ο τίμιος σταυρός, βασίλεψε η ημισέληνος, το σύμβολο της βίας και βαρβαρότητας, και άρχισαν διωγμοί. Οι Τούρκοι μισούσαν τρομερά τους Χριστιανούς- γκιαούρηδες και σκυλιά τους έλεγαν, και ζητούσαν αφορμή να τους εξοντώνουν.
Μια λέξι: Αν τολμούσε κάποιος να πη κατά του Μωάμεθ, αυτό εθεωρείτο βλασφημία κατά της θρησκείας τους και τον θανάτωναν αν κανείς τολμούσε να φορέση στο κεφάλι πράσινο σαρίκι, κι αυτό εθεωρείτο αφορμή να τον εκτελέσουν. Όποιος δεν υπήκουε σε άνομες επιθυμίες πασάδων και βεζύρηδων, έπεφτε στη δυσμένειά τους, τον υποχρέωναν ν’ αλλαξοπιστήση και να γίνη Τούρκος. Τότε λοιπόν μαρτύρησαν πολλοί Χριστιανοί σε όλα τα μέρη- και η Μακεδονία, και η Θράκη, και η Μικρά Ασία, και ο Πόντος, και τα νησιά, και η Κύπρος, και η Κρήτη, και κάθε τόπος ελληνικής γης προσέφερε αίμα νεομαρτύρων τα χρόνια εκείνα της Τουρκοκρατίας.
Πλήθος είνε οι νεομάρτυρες. Όποιος θέλει να τους γνωρίση καλύτερα. Ας διαβάση το Νέον Μαρτυρολόγιον, ένα βιβλίο πολύτιμο που έγραψε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και εξιστορεί τη θαυμαστή άθλησί τους.
Για να λάβετε μια ιδέα τι ήταν οι νεομάρτυρες. σας διηγούμαι σύντομα το μαρτύριο ενός μόνο εξ αυτών, του αγίου Δη μητριού του νέου, του εκ Σαμαρίνης της Ηπείρου- εορτάζει στις 17 Αυγούστου.
Ήταν σύγχρονος του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (που και αυτός είνε νεομάρτυς και κορυφαίος των νεομαρτύρων). Ο Άγιος Δημήτριος στην αρχή ήταν βοσκός κ’ έπαιζε τη φλογέρα του στα βουνά της Πίνδου. Αλλά πίστεψε δυνατά στο Χριστό. Από την ώρα που άκούσε τα κηρύγματα του αγίου Κοσμά έγινε μαθητής του. Άφησε τα πρόβατά του κ’ έγινε ασκητής, καλόγερος σε μοναστήρι. Πήγαινε από χωριό σε χωριό της Θεσσαλίας και κήρυττε με θέρμη το Ευαγγέλιο. Κρατούσε δε πάντα στον κόρφο του μια μικρή εικόνα της Παναγίας που την θεωρούσε θαυματουργή.
Τον συνέλαβαν, τον έδεσαν και τον πήγαν στα Γιάννενα. Τον έφεραν μπροστά στον περιβόητο Αλή πασά. -Είσαι Χριστιανός; ρωτάει ο Αλής. -Ναι. -Τι είν’ αυτό που κρατάς στον κόρφο σου; -Εικόνα της Παναγίας. – Ρίξ’ την χάμω, πάτησε την! -Όχι!… Τον αρπάζουν οι δήμιοι του πασά, τον υποβάλλουν σε βασανισμούς που τους υπέμεινε με θαυμαστή καρτερία. Τέλος μαρτύρησε μ’ ένα πρωτάκουστο τρόπο. Το μαρτύριό του θαύμασε κι έμεινε εμβρόντητος ο Γάλλος Πουκεβίλ, πρόξενος τότε της χώρας του στα Ιωάννινα, και το κατέγραψε ως αυτόπτης μάρτυρας. Αφού δηλαδή τον παίδεψαν αρκετά, τέλος ο Αλή πασάς διέταξε να τον χτίσουν ζωντανό! πήραν πέτρες και λάσπη και τον έχτισαν αφήνοντας έξω μόνο το κεφάλι του. Άντεξε στο μαρτύριο αυτό 10 μέρες. Δεν λιποψύχησε, δεν λύγισε. Στάθηκε σαν Άγγελος. Προσευχόταν και έλεγε- Μνησθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου και, Παναγία Δέσποινα βασίλισσα του κόσμου, ελέησόν με τον αμαρτωλό. Χτισμένος έτσι μέσα στον τοίχο, παρέδωσε το πνεύμα του στον ουράνιο Πατέρα.
Γιατί τα είπα αυτά, αδελφοί μου; Αν είμαστε σήμερα Χριστιανοί, το οφείλουμε σε 3 παράγοντες όπως λέει ένας ύμνος· στο «κήρυγμα των αποστόλων· πρώτον, δεύτερον στων (αγίων) πατέρων τα δόγματα·, και τρίτον στα αίματα των μαρτύρων. Όπου ακούγεται κήρυγμα του Ευαγγελίου, όπου διδάσκεται η Ορθοδοξία, και όπου χύνεται αίμα αγίων, εκεί στερεώνεται η Εκκλησία του Χριστού.
Σήμερα υπάρχει διωγμός; Υπάρχει. Σε χώρες όπως ήταν η γειτονική μας Αλβανία οι Χριστιανοί ούτε τα σταυρό τους δεν επιτρεπόταν να κάνουν. Δεν χτυπούσε καμπάνα, δεν τολμούσαν να κάνουν θεία λειτουργία ή να βαπτίσουν τα παιδιά τους. Δεν υπήρχε κατήχησι και κήρυγμα. Αν σ’ έβλεπαν να κρατάς στα χέρια σου Ευαγγέλιο κινδύνευες. ΟΙ ναοί είχαν σφραγιστή- έγιναν αποθήκες, κινηματογράφοι, θέατρα, κέντρα διασκεδάσεως. Το 1967 συνέλαβαν τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Δαμιανό, έναν άγιο άνθρωπο, τον έθεσαν σε κατ’ οίκον περιορισμό, και πέθανε έτσι σε ηλικία 87 ετών. Έναν παπά, που συνέλαβαν, τον εξετέλεσαν. Ο διωγμός έδωσε νέους μάρτυρες, που κάποτε θα τους μάθουμε.
Μάρτυρες στην Αλβανία, στη Σερβία, στη Βουλγαρία. στη Ρουμανία, στην αχανή Ρωσία. Έχει λοιπόν και σύγχρονους μάρτυρες η Εκκλησία του Χριστού.
Στην Ελλάδα η χριστιανική πίστις διώκεται όχι αμέσως αλλά εμμέσως. Γίνονται ακόμη βέβαια κατηχητικά και κηρύγματα, υπάρχουν όμως και αντίχριστες εκδηλώσεις. Ορισμένοι γονείς π.χ. προσκυνούν μεν τους αγίους στις εικόνες, αν όμως η κόρη ή ο γιος τους δείξη μια διάθεσι να πλησάση περισσότερο την Εκκλησία, πέφτουν πάνω τους· να γίνη γιατρός, καθηγητής, αξιωματικός κ.λπ.. ναι· αλλά να φορέση ράσο, να γίνη κληρικός, όχι. Υπάρχουν περιπτώσεις που μελάνιασαν στο ξύλο το παιδί τους! Και σας ερωτώ, δεν είνε αυτό ένα έμμεσο μαρτύριο;
Αλλά σας ειδοποιώ, ότι θα έρθη και το άλλο, το άμεσο μαρτύριο. Πάμε σήμερα ελεύθερα στην εκκλησία σαν σε εκδρομούλα και διασκέδαση ακούμε τον ψάλτη και τον παπά λες και αλλάζουμε πλάκες γραμμοφώνου. Αν όμως υπάρξη καθεστώς βίας, διωγμού, πόσοι κληρικοί και πόσοι από το λαό θα τολμούν να πλησιάζουν στους ναούς;
Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας, τι μας στοίχισε μέχρι τώρα ο Χριστιανισμός. Από ’κει θα σε ζυγίσω· τι σου στοιχίζει αυτή η πίστι στο Χριστό; Σε άλλους στοίχισε αίμα, τη ζωή τους· έπαιξαν το κεφάλι τους κορώνα – γράμματα. Εσύ τι θυσιάζεις; Ενώ ο Χριστός άνοιξε τις φλέβες του για μας, εσένα σε βλέπω, όταν γίνεται π.χ. κάποιος έρανος για φτωχούς, ότι το χέρι σου τρέμει να βγάλης να δώσης κάτι.
Ο Χριστιανισμός είνε δέντρο που κανείς δεν θα μπορέση να το ξερριζώση, γιατί έχει ρίζες βαθειές. Αλλά τώρα εδώ το κλαδιά του ξεραίνονται, σαν να ’πεσε πάνω τους αρρώστια· δεν είνε δροσερά, όπως ήταν στην εποχή των μαρτύρων, δεν παρουσιάζει ακμή. Τι συμβαίνει; Το δέντρο θέλει πότισμα· και η Χριστιανοσύνη, η Ορθοδοξία, για να φουντώση πάλι, θέλει δυο πράγματα· δάκρυα και αίματα, δάκρυα των μετανοούντων και αίματα των μαρτύρων.
Τώρα, σας είπα, έχουμε έμμεσο διωγμό· αλλά ο έμμεσος δεν διαφέρει και πολύ από τον άμεσο. Και υπάρχει φόβος, μήπως από τον έμμεσο πέσουμε σε άμεσο διωγμό.
Έχουμε ακόμη το δικαίωμα να χτυπάμε καμπάνες, να λειτουργούν εκκλησίες, να υπάρχουν παπάδες. Σε λίγο, δεν γνωρίζουμε τις βουλές του Θεού, οι προφητείες λένε, ότι για ένα διάστημα θα κυριαρχήση στη γη ο αντίχριστος και το όργανά του θ’ ασκήσουν βία. Τότε θα δούμε πόσοι θα μείνουν Χριστιανοί. Αν μείνουν πέντε στην περιφέρειά μας, αυτοί θα είνε μακάριοι, αρκεί μέχρι τέλους να μη γονατίσουν, να μην υποκύψουν. Τις ημέρες εκείνες παπάδες, δεσποτάδες, θεολόγοι θα προδώσουν το Χριστό – μερικοί από τώρα τον έχουν προδωμένο· πιστοί θα μείνουν μόνο κάτι ταπεινοί τσοπαναραίοι, όπως ο άγιος Δημητριος ο εκ Σαμαρίνης. Δεν βλέπετε; και για τη βλάσφημη αυτη ταινία μόνο κάτι παιδιά του λαού εργατικά φώναξαν και τα έκλεισαν στα κρατητήρια· οι άλλοι; τη θέσι τους, τα λεφτά τους, την ησυχία τους, τις δόξες τους, τους θρόνους των.
Δεν θα λείψουν οι μάρτυρες στη γη, όχι! Όσο υπάρχουν άστρα, όσο ανατέλλει ήλιος, όσο τρέχουν ποτάμια, το αίμα των μαρτύρων, ναι, θα χύνεται, πότε αλλού και πότε εδώ. Αν θέλουμε να μείνουμε πιστοί στο Χριστό, να είμαστε έτοιμοι και χρήματα και χρόνο και τη ζωή μας και τα πάντα να δώσουμε γι’ αυτόν. Ακούστε με τον γέροντα επίσκοπο· ετοιμαστήτε για μαρτύριο! Και είνε ευλογημένη η ώρα του μαρτυρίου. Αντί να πεθάνουμε στα κρεβάτια με τα χαμομήλια, με φάρμακα και χάπια των γιατρών, ας πεθάνουμε ενδόξως, τιμίως, ηρωικώς. Το δεντρί θέλει δάκρυα, το δεντρί θέλει αίματα. Ας προετοιμάσουμε τον εαυτό μας, όπως ο άγιος Κοσμάς που έλεγε· «Τον Χριστόν μας παρακαλώ να με αξιώση να χύσω και εγώ το αίμα μου δια την αγάπη του, καθώς το έχυσε και Εκείνος δια την αγάπη μου». Τριάντα χρόνια έλεγε αύτη την προσευχή. Και ο Χριστός τον άκουσε και τον αξίωσε, τον κρέμασαν πλάι εκεί στο ποτάμι. Ευλογημένη η ώρα της θυσίας.
Όλοι μας ζωντανοί Χριστιανοί! Αυτό το δίδαγμα μας δίνουν σήμερα οι Νεομάρτυρες. Όχι ψυχροί και αδιάφοροι, αλλά θερμοί Χριστιανοί, έτοιμοι κάθε στιγμή για μαρτυρία προς δόξαν του Χριστού· ον, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.
(+) επίσκοπος Αυγουστίνος
ΠΗΓΗ: 29.05.23 – Δευτέρα, ἑορτὴ ἁγ. Νεομαρτύρων.Τί σοῦ στοιχίζει ἡ πίστι στὸ Χριστό;.pdf | DocDroid
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ