π.Ιωάννης Κουκάκης Ογκολόγος
Γέρων Ιερόθεος
ο Σπηλαιώτης της Λογγοβάρδας
Ενας απο τους Μεγάλους σύγχρονους ασκητές πατέρες της Εκκλησίας μας έφυγε και μας άφησε φτωχότερους! Ο Γέρων Ιερόθεος (Ιωάννης Νικολάκης κατά κόσμο) ο Σπηλαιώτης. Ηγούμενος στην Λογγοβάρδα μετά τον π.Φιλόθεο Ζερβάκο, παραιτήθηκε για να ασκητέψει στο Μύρισι ( όρος ) της Νάξου σε μια σπηλιά ( στους τοίχους της σπηλιάς ήταν κολλημένα κεράκια που του φώτιζαν τα βράδια μαζί με το φως της σελήνης ) κοντά σε ένα ρυάκι απο όπου έπαιρνε νερό. Τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια …
Πλήρης χαρισμάτων , ασκητής και μέγας νηστευτής έκανε ξηροφαγία με παξιμάδια, ελιές και φρούτα και έτρωγε λίγο λάδι μόνο τη Κυριακή , είχε ενορατικό προορατικό και διορατικό χάρισμα . Ασθενής με καρκίνο του πνεύμονα απο το 1987 (διαγνωσμένος με βιοψία !!!!!!)χωρίς καμμία θεραπεία παρά μόνο την βαριά άσκηση και τη Θεία Χάρη .
Σε μια επίσκεψη μου στην όμορφη Νάξο ο Σεβασμιώτατος Άγιος Παροναξίας Καλλίνικος ( τον ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά ) με προέτρεψε να γνωρίσω τον Γέροντα .
Στην ερώτησή μου που θα τον βρώ μου απήντησε, ρωτήστε καθώς θα επιστρέφετε στην Ιερά μονή Φανερωμένης . Περνώντας απο την Ιερά μονή Παναγίας Φανερωμένης μετά το χωριό Γαλήνη , μπήκα στην ιερά μονή ….βρισκόταν τότε εκεί ένας αγιογράφος που επιδιόρθωνε κάποιες αγιογραφίες …. τον ρωτάω “που μπορώ να βρώ τον π.Ιερόθεο το Σπηλαιώτη ;;;” Στρέφεται εκείνος προς εμένα και μου λέει αφοπλιστικά .” Ειστε ο π.Ιωάννης ο γιατρός; “
“Ναι του απαντώ πως το γνωρίζετε ; !!!!!”
Και συνεχίζει προς μεγαλύτερη έκπληξή μου λέγοντας ” χθες κατέβηκε ο Γέροντας Ιερόθεος απο το ασκητήριο του να λειτουργηθεί και να κοινωνήσει, φεύγοντας μου λέει . Αύριο θα έλθουν το μεσημέρι μια παρέα 4 ατόμων . Ο ένας είναι ο π.Ιωάννης ο γιατρός , θα με αναζητήσει . Πες του σε παρακαλώ τον περιμένω με χαρά, να ανεβεί πάνω στο βουνό και θα τον βρώ .
Την επόμενη ημέρα ξεκινήσανε με το αυτοκίνητο την ανάβαση στο πουθενά …. είχε βγει όταν φτάσαμε και μας περίμενε !!!!!! Ηταν 10 η ώρα το πρωί … μας φιλοξένησε στη σπηλιά του και μείναμε μέχρι τις 6μμ δεν με άφηνε να φύγω …!!!
Απο τότε άρχισε μια πνευματική φιλία και επικοινωνία μέχρι την μετάβαση του στην πρωτεύουσα για λόγους βαθέως γήρατος στο σπίτι μιας πνευματικής του θυγατέρας στους Αγίους Αναργύρους.
Τον ευχαριστώ για τις συμβουλές του και την αγάπη του. Τον ευχαριστώ για την πνευματική του καθοδήγηση σε κομβικά σημεία της Ιατρικής μου και Ιερατικής διακονίας και τον Παρακαλω να δέεται για τις ψυχές μας στο υπερουράνιο θυσιαστήριο όπου θα εχει εισέλθει μετά των Αγγέλων και των Αγίων.
Να έχουμε όλοι την ευχή του και την ευχή του στη Πατρίδα μας που τόσο αγαπούσε.
ΥΓ. Το θέρος του 2013 που τον είχα επισκεφθεί μου λέει χαριτολογώντας με το χιούμορ που έχουν οι Άγιοι άνθρωποι ” ξέρεις π.Ιωάννη μου, ένας γεροντας ( …. μάλλον ο εαυτός του μιας κ όταν αναφερόταν στον εαυτό του μίλαγε σε 3ο πρόσωπο ) μου είπε θα ζησω αλλα 10 χρόνια , σκεψου τι αμαρτωλός που είμαι , … θα βαρεθώ για τα καλά το απο δω για να μη θέλω να ξαναγυρίσω ….
Κοιμήθηκε πρόσφατα, το θέρος του 2023 …10 χρόνια ακριβώς μετά την ενόρασή Του !!!!
Εκοιμήθη εν Κυρίω την Κυριακή 23-7-2023 ο Οσιώτατος Γέροντας Ιερόθεος Νικολάκης σε ηλικία 96 ετών. Ο μακαριστός Ιερομόναχος γεννήθηκε στο γραφικό και ιστορικό χωριό Κωμιακή της ορεινής Νάξου το 1927 και κατά την βάπτισή του έλαβε το όνομα Ιωάννης.
Ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου μέσα στην υπερπολύτεκνη και ευσεβή οικογένειά του μέχρι το 1947 όταν ανταποκρινόμενος σε νεανική κλήση του προσήλθε σε ηλικία 20 ετών στην Ι.Μ. Λογγοβάρδας, την εποχή που ηγουμένευε ο διακεκριμένος και αοίδιμος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος. Από την πρώτη στιγμή ο νεαρός Δόκιμος άρχισε να ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό και ζήλο στα πιο δύσκολα και κοπιαστικά διακονήματα, παράλληλα με το ιδιαίτερο χάρισμα Αγιογραφίας που σύντομα ανέδειξε κοντά σε παλαιότερους Αγιογράφους Πατέρες της Μονής και με απόλυτη πάντοτε υπακοή στον φωτισμένο Γέροντά του. Το 1953 εκάρη ρασοφόρος Μοναχός λαβών το όνομα Αμβρόσιος και το 1958 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Παροναξίας κυρό Αμβρόσιο τον Α΄. Το 1959 εκάρη Μεγαλόσχημος λαβών το όνομα Ιερόθεος, ενώ το 1961 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, από τον μακαριστό Μητροπολίτη Παροναξίας κυρό Επιφάνιο. Το 1983 εξελέγη Ηγούμενος της Ι. Μονής Λογγοβάρδας εις διαδοχήν του Γέροντος Δαμιανού, αλλά μετά από μία 7ετία παραιτήθηκε της Ηγουμενίας, επιθυμώντας τον ησυχαστικότερο βίο, μακριά από την μέριμνα της διοικήσεως. Για τον σκοπό αυτό αποσυρόταν τακτικά σε απομακρυσμένα και δυσπρόσιτα σημεία, κυρίως της Νάξου, για να αποφεύγει την συναναστροφή του με τον κόσμο, διότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων τον αναζητούσε για να εξομολογηθεί και να του ζητήσει τις πολύτιμες συμβουλές του για θέματα που τον απασχολούσαν. Εκοιμήθη την Κυριακή 23 Ιουλίου το πρωί κατά την ημέρα που τελείται η δεύτερη πανήγυρις της Ι. Μονής Λογγοβάρδας, που εορτάζει κατ’ έτος την θαυμαστή διάσωση των 125 νέων του νησιού το 1944 (ως πράξη αντιποίνων των Γερμανών κατακτητών) με την μεσολάβηση του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου και σωστική παρέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Εξόδιος Ακολουθία ετελέσθη την Τρίτη 25 Ιουλίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Καλλινίκου και συγχοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κεράμων κ. Βαρθολομαίου με τη συμμετοχή του Ηγουμένου και των αδελφών της Ι. Μονής Λογγοβάρδας και όλου σχεδόν του κλήρου της νήσου Πάρου αλλά και ορισμένων κληρικών από άλλες περιοχές. Περί της εναρέτου προσωπικότητας και ηγιασμένης μορφής του αοιδίμου Γέροντος, ομίλησε με πολλή συγκίνηση ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας. Ετάφη στο Κοιμητήριο του Αγίου Σαμψών της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας, στον τάφο του μακαριστού αδελφού και Ηγουμένου της Μονής, διαδόχου του και κατά σάρκα ανιψιού του, π. Επιφανίου Χατζοπούλου (+2001), του οποίου η εκταφή πραγματοποιήθηκε την παραμονή.