Χρ. Ανδρούτσου, Δογματική
Τι είναι το βάπτισμα της επιθυμίας;
Το βάπτισμα της επιθυμίας είναι δόγμα της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, άγνωστο στην ορθόδοξη θεολογία.
Κατά την εν Τριδέντω σύνοδο το προπατορικό αμάρτημα δεν απαλείφεται άνευ του λουτρού της αναγεννήσεως ή του πόθου γι’ αυτό.
Κατά τη θεωρία αυτή, όσοι επιθυμούν διακαώς να βαπτισθούν, δια πολλούς όμως λόγους δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους αυτή, μπορεί να τύχουν της δικαιώσεως δυνάμει της μετάνοιας και της αγάπης, τις οποίες προϋποθέτει ο πόθος προς το Χριστό και την Εκκλησία.
Από τη Γραφή προσάγονται ως μαρτυρίες τα χωρία· Λουκ. 7,47· «Ου χάριν λέγω σοι, αφέωνται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ»·
και Ιωάν. 14,21· «Ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν».
Ότι όμως τα χωρία αυτά, ομιλούντα γενικώς περί αγάπης δεν μπορούν να στηρίξουν το δόγμα περί του βαπτίσματος της επιθυμίας είναι φανερό, τόσο περισσότερο όσο σιγούν σχετικώς οι πηγές της Αποκαλύψεως. Ο ιερός μάλιστα Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός εκφράζεται κατ’ αυτού .
«Ει κρίνεις φόνου τον φονικόν εκ μόνου του βούλεσθαι, και δίχα του φόνου, βεβαπτίσθω σοι και ο θελήσας το βάπτισμα δίχα του βαπτίσματος· ει δε ουκ εκείνο, πώς τούτο, συνιδείν ουκ έχω. Ει βούλει δε ούτως· ειαρκεί σοι προς δύναμις του βαπτίσματος ο πόθος, και δια τούτο δικάζη περί της δόξης, αρκείτω σοι και προς δόξαν η της δόξης επιθυμία. Και τις σοι βλάβη το μη τυχείν ταύτης την έφεσιν έχοντι;»
(Λόγος 40,23. Χρ. Ανδρούτσου, Δογματική, σελ. 327, σημ. 2).