π. Στέφανος Στεφόπουλος
Κάθε χρόνο στις 9 Μαρτίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη δύο άγνωστων, στους περισσότερους από μας, αγίων. Του Αγίου Καισαρίου και του Αγίου Ουρπασιανού. Ο Άγιος Καισάριος ανήκει σε μια αγία οικογένεια που αξιώθηκε από το Θεό να καταστήσει όλα τα μέλη της ουρανοπολίτες-αγίους της Εκκλησίας μας.
Ο Καισάριος είχε λάβει ευρύτατη μόρφωση, κυρίως στην Αλεξάνδρεια. Ήταν αριστούχος της ιατρικής επιστήμης, καθώς και τέλειος γνώστης της γεωμετρίας και της αστρονομίας. Ο Καισάριος κατά γενική ομολογία θεωρούταν σοφός άνδρας και σε αυτό δεν συνετέλεσε μόνο η εγκύκλια μόρφωσή του, αλλά και το ήθος και η πίστη του στο Θεό. Ήταν λίαν ευσεβής, ειλικρινής και αφοσιωμένος στην πίστη και στο καθήκον του ως ιατρός. Ο αδελφός του, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τον εγκωμίαζε για την ευπείθεια στους διδασκάλους του, τις προσεκτικές συναναστροφές του, τη σωφροσύνη και τη σύνεσή του. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Αλεξάνδρεια, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο με τον τίτλο του αρχίατρου. Όχι μόνο παρείχε τις ιατρικές φροντίδες του δωρεάν στους απόρους, αλλά και ταπεινοφρονούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, παρά την υψηλή θέση του κοντά στον αυτοκράτορα.
Όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ανέβηκε στο θρόνο, κήρυξε τον πόλεμο κατά της Εκκλησίας. Προσπάθησε να προσεταιριστεί τους αξιωματούχους , τους επιφανείς και επιστήμονες με “δόλωμα” τα πολλά χρήματα, την απονομή υψηλών αξιωμάτων, την κοινωνική-δήθεν-καταξίωση, αλλά και τις απειλές ή τη γοητεία του λόγου του. Ο Καισάριος δεν υπέκυψε μέχρι τέλους υπερασπιζόμενος τη χριστιανική πίστη με θέρμη και επιχειρήματα και έτσι κατέστησε σαφές στον Ιουλιανό ότι ήταν και θα έμενε χριστιανός. Ο Ιουλιανός απογοητεύτηκε αλλά έκρυψε την οργή του γιατί ο Καισάριος έχαιρε της γενικής εκτιμήσεως όλων των συμπολιτών του και ο Ιουλιανός τέτοιους ανθρώπους τους ήθελε κοντά του για να αυξάνει έτσι το γόητρο και την επιρροή του. Ο Καισάριος όμως, μη ανεχόμενος μια τέτοια συμπεριφορά και μάλιστα από έναν πολέμιο του Χριστιανισμού, έφυγε και εγκαταστάθηκε κοντά στην οικογένειά του μέχρι την κοίμησή του το έτος 368μ.Χ.
Την ίδια ημέρα η Εκκλησία μας, όπως προαναφέρθηκε, τιμά τη μνήμη του Αγίου Ουρσπασιανού. Ο άγιος ένδοξος μάρτυς ανήκε στην τάξη των συγκλητικών και έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Την εποχή αυτή ο Διοκλητιανός εξαπέλυσε το κατά των Χριστιανών διάταγμά του προσκαλώντας πρώτα τους συγκλητικούς να αρνηθούν το Χριστιανισμό. Ο Ουρπασιανός αντί άλλης απαντήσεως, με τη γνωστοποίηση του διατάγματος, αφαίρεσε από μόνος του τα σήματα του αξιώματός του και τα παρέδωσε στον έξαλλο από οργή Διοκλητιανό που βέβαια διέταξε να τον βασανίσουν. Μετά, διάφοροι συγκλητικοί που ως τότε ήταν φίλοι του έσπευσαν να τον πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα λέγοντάς του ότι μόνο ένας ανόητος θα απέρριπτε τόσο τιμητική θέση και θα εξέθετε τη ζωή του σε τέτοιους βασανισμούς για χάρη ενός Ναζωραίου! Ο Ουρπασιανός έμεινε πιστός μέχρι τέλους και έτσι οδηγήθηκε στο μαρτύριο.
Εκείνο που μας διδάσκουν οι βίοι των αγίων μας είναι οι χριστιανικές αρετές που αν κανείς τις καλλιεργήσει, μπορεί να φτάσει στην αιώνια ζωή με τη βοήθεια πάντα του Θεού και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Από τους βίους που σήμερα περιγράψαμε βγαίνουν δύο πολύτιμα συμπεράσματα για να τα εφαρμόσουμε στη δική μας ζωή. Το ένα είναι ο καταρτισμός μας ο επιστημονικός ο οποίος δεν μπορεί ποτέ(αν σωστά τον χρησιμοποιήσουμε) να αποβεί καταστροφικός για τη ζωή, την επιτυχία μας, την ευτυχία μας και τον πνευματικό μας αγώνα. Ο Καισάριος υπήρξε άριστος ιατρός, με μεγάλο αξίωμα και κοντά στον πιο δυνατό άνθρωπο του τότε κόσμου. Τον αγαπούσε όλος ο λαός και τον αποκαλούσε σοφό! Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να είναι ταπεινός, σώφρων, να παρέχει δωρεάν τις υπηρεσίες του στους άπορους αδελφούς του και να μη συμβιβάζεται και να μην υποχωρεί σε θέματα πίστεως και χριστιανικών αρχών. Να, ένα πολύ καλό παράδειγμα προς μίμηση από τους σημερινούς ιατρούς και επιστήμονες.
Όσον αφορά το άλλο συμπέρασμα, αυτό είναι κάτι που όλοι μας πρέπει πολύ να προσέχουμε. Ο Ουσπασιανός δεν λύγισε όταν οι λεγόμενοι “φίλοι” του προσπάθησαν να τον μεταπείσουν να αρνηθεί την πίστη του. Θέλησαν να τον περιθωριοποιήσουν με το επιχείρημα ότι θα ήταν ανόητος αν επέμενε να θυσιάζει το σώμα του και τα αξιώματά του για το Χριστό. Εκείνος όμως εμπνεόμενος από το γραφικό : “γίνου πιστός άχρι θανάτου”, θυσίασε τη ζωή του, τα αξιώματα, την “καριέρα” του θα λέγαμε για την αγάπη του Χριστού. Προσοχή λοιπόν σε τέτοιους φίλους!!!