Αθανάσιος Αβραμίδης
Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η ομοιοπαθητική στην Αυστραλία
Η Κυβέρνηση της Αυστραλίας ανεκοίνωσε την απόφασή της (η οποία και επισυνάπτεται), με την οποία ενέκρινε την «Έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Ιατρικής Ερεύνης της 11ης Μαρτίου» του NHMRC: The National Health and Medical Research Council statement (Media Release March 11.2014), δ’ όλων των M.M.E. με την εξής δήλωση:
«Το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας NHMRC ανακοινώνει έκθεση και συμβουλεύει για την ομοιοπαθητική»
Τα συμπεράσματα του NHMRC, τα οποία έδωσε στην δημοσιότητα στις 11 Μαρτίου 2014 (τα κυριότερα εξ αυτών), είναι τα εξής:
«Δεν υπάρχουν καλής ποιότητος αποδείξεις προς υποστήριξη του ισχυρισμού της διεκδίκησης του δικαιώματος αποτελεσματικής θεραπείας καταστάσεων υγείας».
«Η ανακοίνωση της Έκθεσης του NIIMRC υπήρξε το αποτέλεσμα επιμελεστάτης και εξονυχιστικής ανασκοπήσεως αποδείξεων με υπευθυνότητα προσφοράς συμβουλών υποστήριξης αποφάσεων ιατρικής μέριμνας ή φροντίδας».
« ‘Τα συμπεράσματα της Έκθεσης του NHMRC βασίσθηκαν επί των ευρημάτων μιας αυστηρής εκτιμήσεως πλέον των 1.800 επιστημονικών μελετών. Εξ αυτών μόνον οι 225 εκπληρούσαν τα κριτήρια ώστε να συμπεριληφθούν στην έρευνα του NHMRC’. Επειδή ‘Η πραγματοποιθείσα ανασκόπηση των επιστημονικών διατριβών διεπίστωσε μη καλή ποιότητα, και καλά σχεδιασμένες μελέτες με αρκετούς υποστηρικτές της γνώμης ότι η ομοιοπαθητική ενεργεί καλύτερα από ότι ένα Placebo, (σ.σ. ένα εικονικό ή ψεύτικο φάρμακο). Ή, ότι επιφέρει βελτιώσεις στην υγεία ίσης αξίας με κάποιο άλλλο είδος θεραπευτικής αγωγής’».
«Αν και κάποιες από τις μελέτες πράγματι ανέφεραν ότι ή ομοιοπαθητική ήταν αποτελεσματική, η ποιότητα αυτών των μελετών είχε εκτιμηθεί ότι ήταν μικρή ή χαμηλή. Αυτές οι μελέτες είχαν, είτε πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων, είτε ανεπαρκή σχεδίασμό, είτε ανεπαρκή καθοδήγηση, αλλά και ανακοίνωση αποτελεσμάτων με ευχέρεια συμπερασμάτων αξιόπιστης αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής».
«Το Ταμείον του NHMRC, έχει δαπανήσει περισσότερα από 320 εκατομμύρια δολλάρια το 2014 για έρευνες και δοκιμές θεραπευτικών μεθόδων σε ασθενείς, για κλινικές μελέτες και έρευνες σε υπηρεσίες υγείας».
«Είναι σπουδαίον το ότι το κοινόν έχει πρόσβαση σε ανεξάρτητες υψηλής ποιότητος συμβουλές, όταν πρόκειται για αποφάσεις φροντίδας περί την υγεία του».
Υπ’ αυτήν την άποψη, «η πρωτεύουσα σύσταση» της Κυβέρνησης προς τους Αυστραλούς είναι ότι «δεν θα πρέπει να βασίζονται στην ομοιοπαθητική ως υποκατάστατο αποδεδειγμένων και επικυρωμένων θεραπευτικών μεθόδων»!
«Η έκθεση αυτή του NHMRC – και αυτό χρειάζεται να τονισθεί ιδιαιτέρως- ήταν “το αποτέλεσμα αυστηρής και άκαμπτης εξέτασης των αποδείξεων, με την χρησιμοποίηση διεθνώς παραδεκτών μεθόδων αποδοχής της ποιότητας και της αξιοπιστίας των αποδείξεων”».
Για τα ευρήματα δε της ομάδας η οποία ασχολείται με την «Ομοιοπαθητική», το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας παραπέμπει στο [email protected].
Αναμφιβόλως, οποιοδήποτε σχόλιο είναι περιττό! Μια «σύγκριση όμως με τα «ημέτερα» είναι και πολύ διδακτική.
Η ομοιοπαθητική στην Ελλάδα
Προγραμματισμένη συστηματική κρατική προσπάθεια στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνον κάποιες «εγκύκλιοι με διατάξεις» προς εφαρμογήν «Οδηγιών» κάποιας Επιτροπής της Ε.Ο.Κ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Συνδιασκέψεις Εντεταλμένων», Προσπάθειες Συλλόγων «Συνδιασκέψεις Εντεταλμένοι» και «ευαισθητοποιημένων πολιτών».
Α’
Στις 21.1.1997 ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (I.Σ.Α) ανέθεσε σε τριμελή ομάδα μελών του να μελετήσουν το θέμα των «εναλλακτικών μορφών θεραπείας».
Δουλέψαμε επί ένα έτος περίπου με πολύωρες συνεδριάσεις δυό φορές την εβδομάδα, και στις 3.12.1997 καταθέσαμε «Εισηγητική Έκθεση» επί του θέματος: «Ομοιοπαθητική, Βελονισμός και άλλες Ενεργειακές Θεραπευτικές Μέθοδοι», εκτάσεως 16 σελίδων, με 59 αναφορές στην διεθνή βιβλιογραφία και με Προτάσεις της Επιτροπής μας.
‘Από τα όσα εισηγηθήκαμε, δεν έγινε τίποτε. Είχαμε όμως «παρενέργειες» και «μπερδέματα» με την Δικαιοσύνη. Διότι-, από την υπηρεσιακή κοινοποίηση της Εισηγητικής Έκθεσής μας σε «αρμόδια πρόσωπα», διέρρευσε -ως μη ώφειλε-. Και από ερωτήσεις εξ αυτής στην εκπομπή η «Άλλη Διάσταση» της NET στις 28 Μαΐου 2003, εκ των απαντήσεών μου «εχαλκεύθη κατηγορητήριον εναντίον μου», από ανθρώπους οι οποίοι «παίζουν στα δάκτυλα τον Ποινικό Κώδικα».
Με «αγωγή» εναντίον μου, βρέθηκα να δικάζομαι ως κατηγορούμενος από τον «ομοιοπαθητικό» κ. Γ. Βυθούλκα δια: α) παράνομη συμπεριφορά, β) συκοφαντική δυσφήμιση με ισχυρισμούς ψευδούς γεγονότος ενώπιον τρίτων, γ) βλάβη της τιμής και της υπολήψεώς του με ψευδή γεγονότα, φανταστικά και υβριστικά για το πρόσωπό του, δ) για εξύβριση, ε) ηθική βλάβη, στ) προσβολή προσωπικότητας, και όλα τα άλλα, τα οποία μου προσάπτει «με τα 22 του επειδή», με τα οποία ζητούσε, ουσιαστικώς, την ολοκληρωτική καταστροφή μου.
Ο κ. Βυθούλκας είναι «μεγάλος ομοιοπαθητικός» διότι, κατά τα όσα στο βιογραφικό του κατά την εναντίον αγωγή αναφέρει, είναι: Ο ιδρυτής της «Αθηναϊκής Σχολής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής», ο ιδρυτής του περιοδικού «Ομοιοπαθητική Ιατρική», της «Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής», του «Κέντρου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής» κ.λπ., κ.λπ. Αναφέρει δε και τα βιβλία του τα οποία έχει γράψει και εκδόσει. Σχολές ανά τον κόσμο, στις οποίες διδάσκει ομοιοπαθητική. Συνέδρια στα οποία έχει λάβει μέρος. Διεθνείς παρουσίες και βραβεύσεις του, μεταξύ των οποίων και «Εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ».
Η εκδίκαση της εναντίον μου αγωγής έγινε στις 22.9.2005 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, λόγω της βαρύτητος των κατηγοριών και των αιτημάτων του ενάγοντος. Και η εκδοθείσα απόφαση κατέληγε: «Δια ταύτα: Το δικαστήριο, απορρίπτει την αγωγή ως ουσία αβάσιμη και επιβάλλει εις βάρος τον ενάγοντος την δικαστική δαπάνη του εναγομένου την οποία καθορίζει στο ποσό…».
Ο κ. Βυθούλκας, κατόπιν αυτού, έκανε «έφεση» για την πρωτόδικη απόφαση. Και το Εφετείον Αθηνών στις 15.2.2007 απεφάσισε τα εξής: «Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 18. 10.2006 έφεση […] και επιβάλλει στον εκκαλούντα τα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου τα οποία καθορίζει…».
Προσέφυγε ο κ. Βυθούλκας και στον Άρειο Πάγο, (στον οποίο, όπως μου σχολίασαν φίλοι μου «με πείρα», ακόμη «και για ιώτα εν η κεραίαν μίαν» θα μπορούσε να προκύψει απόφαση για εξ υπαρχής επανάληψη της δίκης). Στις 12 Οκτωβρίου 2009 κατέθεσε αίτηση «αναίρεσης της αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών». Το Δικαστήριο τού Αρείου Πάγου συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στις 14 Νοεμβρίου 2011 για να δικάσει την αίτηση αναίρεσης της απόφασης τού Εφετείου Αθηνών, μεταξύ τού αναιρεσείοντος (ενάγοντος) Γεωργίου Βυθούλκα και τού αναιρεσιβλήτου (εναγομένου) Αθανασίου Αβραμίδη. Το οποίο, μετά μακρά συζήτηση απεφάσισε: «Για τους λόγους αυτούς, 1. Απορρίπτει την από 12-10-2009 αίτηση τού Γεωργίου Βυθούλκα του Νικολάου για αναίρεση της 526912007 απόφασης τού Εφετείου Αθηνών. 2. Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα τού αναιρεσιβλήτου, τα οποία […] 3. Κρίθηκε και αποφασίσθησε στις 8.2.2012. Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο στις 23 Μαρτίου 2012».
Τις ταλαιπωρίες μου αυτές για την «ομοιοπαθητική» τις περιέγραψα στον «Ορθόδοξο Τύπο» (7 και 14 Σεπτεμβρίου 2012), διότι ήταν επιθυμία τού -αποβιώσαντος εν τω μεταξύ- αειμνήστου π. Μάρκου (Μανώλη). Αλλά και για να ευχαριστήσω και όλους εκείνους οι οποίοι με συμπαραστάθηκαν στην ταλαιπωρία μου αυτή, από την οποία πολλά διδάχθηκα. Είχα δε εμπιστευθεί την έκβαση της δίκης στην Πρόνοια τού Θεού – γι’ αυτό και ήμουν ήρεμος όλα αυτά τα χρόνια, από τις 28 Μαΐου 2003 που άρχισε μέχρι την απόφαση τού Αρείου Πάγου στις 2 Απριλίου 2012 που έληξε- με την πεποίθηση ότι «Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά»! Ήμουν, όμως, και προετοιμασμένος ψυχικά να δεχθώ -χωρίς να είμαι βέβαιος για τις αντοχές μου- μια δυσάρεστη έκβαση της δίκης, ως μία διδασκαλία και αυτή, της Προνοιάς του Θεού για μένα, την οποία δεν επέτρεψε ο Θεός, για τις προσευχές τόσων και τόσων ανθρώπων. Μεταξύ των οποίων και τού π. Μάρκου, ο οποίος πολλούς είχε παρακινήσει να μου συμπαρασταθούν. Και περίμενε, «αγρυπνών» προς χάριν μου, νέα κάθε φορά για την πορεία της Δίκης, επιθυμών να γράψει σχετικώς και στον «Ορθόδοξο Τύπο». Τον παρακαλούσα, όμως, να περιμένει μέχρι και την τελική έκβασή της. Και την ευγνωμοσύνη μου προς το πρόσωπό του την «ανέπεμψα στον Ουρανό, τον τόπο της «αναπαύσεώς του εκ των κόπων του», όπου -και είμαι βέβαιος γι’ αυτό -έμαθε, και πριν από μένα, «τα νέα».
Β’
Οι ετήσιες «Συνδιασκέψεις Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για Θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας», ασχολούνται και με τις «Ανορθόδοξες» θεραπευτικές μεθόδους. Στο κεφάλαιο δε αυτό (στην Θ’ Συνδιάσκεψη, 8-13 Οκτωβρίου 1997, της οποίας έχω το κείμενο στα χέρια μου) διαλαμβάνεται και ότι: «…Οι “ανορθόδοξες (κατά τον ιατρικό Σύλλογο Αθηνών) θεραπευτικές μέθοδοι […] επαναφέρουν τον γιατρό-μάγο στην σύγχρονη κοινωνία[…] Τα τελευταία χρόνια οι αποκρυφιστικές και παραθρησκευτικές ομάδες χρησιμοποιούν “ανορθόδοξες Θεραπευτικές μεθόδους” και άλλες αποκρυφιστικές τεχνικές για να εξαπλώσουν τις δοξασίες τους […]. Οι πλείστες από αυτές θεμελιώνονται σε ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Πίστη και ζωή κοσμοθεωριακή τοποθέτηση και εμπλέκουν μέσα στις διαδικασίες τους τον ανατολικό μυστικισμό […] και τις αντιχριστιανικές αντιλήψεις της “Νέας Εποχής”».
Η ΚΕ’ Συνδιάσκεψη από την Εκκλησία της Ελλάδος έγινε στον Βόλο, από 4-6 Νοεμβρίου 2013. Η “Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος ασχολείται ενεργώς ώστε να προστατεύει το ποίμνιό της από τους κινδύνους αυτούς.
«Η Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών» στις 16 Δεκεμβρίου 2014, ησχολήθη με τις «Εναλλακτικές Θεραπευτικές Μεθόδους» της «Νέας Εποχής». Εμπεριστατωμένη δε περιγραφή αυτής, με τις εμβριθείς παρατηρήσεις και τις συστάσεις της «Προσοχής και Επαγρύπνησης του Πιστού Λαού». εδημοσιεύθη στον «Ορθόδοξο Τύπο», 9.1.2015. Η «Σύναξη» δε αυτή ήταν αναγκαίο να γίνει διότι πολλά είναι τα φημολογούμενα για Ιερείς και Μοναχούς περί «ομοιοπαθητικής». Αλλά και για..Ιεράρχες, ακόμη, «τους οποίους έχουν δεμένους», όπως αφήνουν φήμες τους να «διαρρέουν». Το θέμα, όμως, αυτό είναι για τους έχοντες την αρμοδιότητα… χωρίς, βεβαίως, «να αποδίδονται “και όλα” μόνον στις φήμες»!
Γ’
Στη Θεοδρομία (τ. 3, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2012), είχα προσέξει το εμπεριστατωμένο άρθρο τού κ. Κ. Καρακατσάνη «Περί Ομοιοπαθητικής Παρεπόμενα».
Στο φύλλο, όμως, τού «Ορθοδόξου Τύπου» στις 13 Μαρτίου 2015, είδα επιστολή τού κ. Ελευθερίου Ταπάκη με τίτλο «Τι είναι η Ομοιοπαθητική», στην οποία γράφει: «Σε μονογραφία που εστάλη στην Ιεραρχία (Μαρτυρία για την ομοιοπαθητική Ιατρική και τη σχέση της με την Ορθοδοξία) αποκαλύπτεται ότι θέσεις εναντίον της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που διατυπώθηκαν από τους κ. Κ. Καρακατσάνη και π. Κ. Στρατηγόπουλο είναι ψευδέστατες και βρίσκονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Γράφει ο κ. Καρακατσάνης σε επιστολή του, χωρίς να παραθέτει καμιά παραπομπή: ότι «Ο Ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής Samuel Hahnemann.. δεv επίστευε σε Θεό».
Γνωρίζω ότι αμφότεροι οι καταγγελόμενοι ήσαν «εισηγηταί» σε ημερίδα για τις «Εναλλακτικές Μεθόδους Θεραπείας» -μεταξύ των οποίων και η «ομοιοπαθητική»- στο Πολεμικό Μουσείο την 17η Μαΐου 2014. «Τα Συμπεράσματα» δε της ημερίδας, γνωστοποιήθηκαν και στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αυτά, προφανώς, ενόχλησαν τον κ. Ταπάκη και έγραψε την επιστολή στον «Ορθόδοξο Τύπο».
Ο κ. Καρακατσάνης, με την απάντηση «Περί της “ομοιοπαθητικής”» στο φύλλο τού «Ορθοδόξου Τύπου» της 3ης Απριλίου 2015 αποδεικνύει, δια των γραφομένων από τον ίδιο τον Hahnemann στους «αφορισμούς» του στο βιβλίο τού «Organon», ότι ο S. Hahnemann πίστευε «σε κάποιον άλλον θεό», ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον θεόν της πίστεώς μας.
Αμφιβάλλω δε εάν ο κ. Ταπάκης συνειδητοποίησε «την διαστροφή την οποία διέπραξε», γράφων περί της «Ομοιοπαθητικής Ιατρικής». Διότι ο Samuel Hahnemann (1755- 1843) έγραψε το βιβλίο «Organon der rationallen Heikunde» το 1810. Δηλαδή, το βιβλίο, «Όργανον της Ορθολογικής Τέχνης». «Άλλοι», όμως, αντικαθισκόντας (προφανώς δε σκοπίμως) την λέξη Rationallen («Ορθολογικής») με την λέξη «θεραπευτικής». Και τη λέξη «Τέχνης» με την λέξη «Ιατρικής», παρουσίασαν τον S. Hahnemann ως «Ιδρυτή της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής». Ενώ ο Hahnemann έγραψε βιβλίο «περί ορθολογικής Τέχνης».
Από τον «Ορθόδοξο Τύπο», πάντως, ουδεμία νύξη έγινε για την «φιλοφροσύνη» του κ. Ταπάκη να τον χαρακτηρίσει «Εφημερίδα η οποία εκφράζει την αλήθεια (η οποία) θα μπορούσε να συμβάλει στην έναρξη ενός διαλόγου που θα αποκαθιστούσε την αλήθεια». Ορθώς δε διότι όλοι μας, πλέον, έχουμε πείρα «του ότι προκαλούν διάλογο» για να τους προσφέρεται «βήμα», και μάλιστα «τζάμπα», από το οποίο «θα κάνουν το μάθημά τους» για την ομοιοπαθητική, όπως είναι και ο στόχος τους. Εξαπατώντας τον κόσμο με διάδοση ψευδών ειδήσεων και συκοφαντική δυσφήμιση προς κλονισμό της εμπιστοσύνης τού κοινού στην Επιστημονική Ιατρική.
Δ’
Τι γνωρίζει ο κόσμος μας για την ομοιοπαθητική;
Προκρίνω, όμως, ως πιο επείγον και αμέσου χρησιμότητας, να πληροφορηθούν οι αναγνώστες για μερικά ουσιώδη, για τα οποία υπάρχει και μεγάλη άγνοια. Πόσοι π.χ. γνωρίζουν ότι για την «Οδηγία» της Ε.Ο.Κ περί των «ομοιοπαθητικών φαρμάκων», εξεδόθη υπουργική απόφαση με την οποία ορίζεται ότι: «Το ομοιοπαθητικό παρασκεύασμα (όχι δε φάρμακο) πρέπει να περιέχει λιγότερο από το 1/100 της μικρότερης δόσης που χρησιμοποιείται στην αλλοπαθητική (όπως αναφέρονταν «η επιστημονική ιατρική»). Όχι δε ως «φάρμακο», επειδή η ποσότητα της κάποιας φαρμακευτικής ουσίας την οποίαν ενδεχομένως περιέχει είναι τόσο μικρή, ώστε είναι “απολύτως αδύνατον’’ να προσφέρει “φαρμακολογική ενέργεια’’»
Ο Hahnemann ισχυρίσθηκε ότι «με τα ταρακουνήματα των διαλυμάτων του» γίνεται «η δυναμοποίησή τους», και «αποκτούν δύναμη» η οποία γίνεται πιο μεγάλη, όσο μεγαλύτερη γίνεται η αραίωση στα «ομοιοπαθητικά διαλύματα». Και ότι δι’ αυτής «εκπνευματίζεται η ύλη», αποκτώντας και μια «νέα μορφή ενέργειας», η οποία έχει και «μνήμη». Την οποία ο Hahnemann χαρακτήρισε «μυστηριώδη», και «μέγα επιστημονικό παράδοξο»…την «μαγική αυτή ιαματική δύναμη» (Αφορ. 269). Η «δυναμοποίηση» είναι «ο δεύτερος νόμος» τού Hahnemman.
Ο ίδιος ισχυρίσθηκε ότι πίνοντας «αφέψημα» (το προϊόν του βρασμού) των φλοιών «του φυτού της Κίνας» από το οποίο παράγεται το κινίνο, δηλαδή το φάρμακο για την ελονοσία, «παρουσίασε όλα τα συμπτώματα της ελονοσίας». Και υπέδειξε την μελέτη των ενεργειών των διαφόρων ουσιών σε υγιείς ανθρώπους. «Και αν συμβεί ένας ασθενής να παρουσιάσει τα ίδια με κάποιαν απ’ αυτές φαινόμενα, αυτήν να χρησιμοποιεί ως «φάρμακο». Αυτή που προκαλεί «το όμοιον πάθος», για να θεραπευθεί απότην αρρώστια του. Είναι «ο νόμος των ομοίων» και «ο πρώτος νόμος» του Hahnemann, από τον οποίο και η τέτοια θεραπευτική «ομοιοπαθητική». Τον οποίον, όμως, κανείς άλλος δεν είχε ανακαλύψει προηγουμένως. « Όταν, όμως, ήρθε η ώρα. Εκείνος (με το έψιλον κεφαλαίο) επέτρεψε να εφευρεθεί η ομοιοπαθητική, ως η μόνη σωστή θεραπευτική», (αφορ. 17 και 62).
Η παρατήρηση αυτή τού Hahnemann οφείλεται σε «αυταπάτη», όπως μας εδίδασκε στα περί «ομοιοπαθητικής» μαθήματά του ο «μεγάλου διεθνούς κύρους της Πειραματικής Φαρμακολογίας» καθηγητής Γ. Ιωακείμογλου. Αναφέρων και ως παράδειγμα το ότι: «εκατομμύρια ανθρώπων λαμβάνουν, είτε αφέψημα των φλοιών της Κίνας είτε και κινίνην, χωρίς να προσβάλλονται ούτε από ρίγος, ούτε από πυρετόν». Πόσον δε μικραί είναι αι δόσεις τας οποίας χορηγούν οι ομοιοπαθητικοί, μας το παρουσιάζει με εντυπωσιακά απλά παραδείγματα, τα οποία αναφέρει και στη σ. 16 τού πρώτου τόμου της Φαρμακολογίας του το 1953, επιλέγων: «Ευτυχώς, έν Ελλάδι ολίγιστοι υπάρχουν ομοιοπαθητικοί ιατροί».
Σήμερα, όμως, στα Φαρμακεία υπάρχουν όλων των ειδών τα «ομοιοπαθητικά (δήθεν) φάρμακα» δυναμωμένα με την «μυστηριώδη», και αυτά, «μαγική ιαματική δύναμη» (αφορισμός 269 τού Hahnemann).
Και είναι λογικό να διερωτάται κανείς α) «γιατί» και «πως» φθάσαμε μέχρις αυτού και, β) αν οι άνθρωποι οι οποίοι αγοράζουν αυτά τα φάρμακα, δέχονται αυτές τις «ιδεοληψίες» τού Hahnemann για το φάρμακο που αγοράζουν από τα ράφια τού Φαρμακείου τους, για να θεραπευθούν από την ασθένεια τους!
Οι αντιλήψεις των ομοιοπαθητικών για τα «χρόνια νοσήματα» με τα μιάσματα, πράγματι, είναι «απίστευτα παραμύθια»! Για τα αντιβιοτικά δε και τα εμβόλια, τελείως αντιεπιστημονικές, αλλά και επικίνδυνες για την κοινωνία.
Από τα πολλά, στα οποία θα έπρεπε επίσης να αναφερθώ, περιορίζομαι στα ζωϊκά «νοσώδη» φάρμακά τους, τα οποία παρασκευάζονται από: Αράχνες, κατσαρίδες, φίδια, συφιλιδικά εκκρίματα, βλενόρροια, σπήλαια φυματιώσεως, αδένες, πύον αποστημάτων για την θεραπεία ασθενειών και σηψαιμίας, και άλλα προϊόντα πασχόντων από το ίδιο το μικρόβιο. Δεν επεκτείνομαι, όμως, περισσότερο, διότι υπάρχει και ο πολυτελής με πολύχρωμες φωτογραφίες «Πλήρης Οικογενειακός Οδηγός ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ» -ως ένας «τσελεμεντές» παρασκευής των φαρμάκων. Και κλείνω με αυτά, διότι αισθάνομαι ενοχή καταχρώμενος και την ανοχή του χώρου.
Επίλογος
Μετά τα όσα εξετέθησαν περί της Ελλάδος για την Ομοιοπαθητική, θεωρώ ότι: Η «ανακοίνωση» της Κυβερνήσεως της Αυστραλίας, και η «δήλωσή της» με την παρουσίαση των «συμπερασμάτων από την έκθεση στην NHMRC -είμαι δε βέβαιος περί αυτού- συμβάλλουν τα μέγιστα για την ικανοποίηση και όλων εκείνων οι οποίοι χρειάζονται περισσότερα πειστήρια, μη αρκούμενοι στην πληθώρα των ήδη υπαρχόντων «παρ’ ημίν» αποδεικτικών τεκμηρίων.
Από το περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» τεύχος 3 (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2015)