Γράφει ο π. Στέφανος Στεφόπουλος
Η ρετσινιά μόνο κολλάει
Για δέστε αδερφοί κάτι περίεργα πράγματα. Αυτός ο ιός τελικά θα μας τρελάνει. Φωνάζουν, φωνάζουν, φωνάζουν οι “ειδικοί”, χτυπιούνται, απαγγέλουν κατηγορίες, βγάζουν πορίσματα, αστράφτουν και βροντάνε αλλά τελικά διαψεύδονται πανηγυρικά, για να μην πω ότι γελοιοποιούνται!
Θυμηθείτε πόσο ντόρο έκαναν την περασμένη χρονιά με την Θεία Κοινωνία, όσον αφορά το βλάσφημο ερώτημα αν κολλάει ή όχι τον ιό! Πλήρης πανηγυρική διάψευση. Μήνες τώρα μεταλαμβάνει ο κόσμος ξανά και ξανά και πάλι εκεί είναι. Προσκυνούν εικόνες, ασπάζονται το χέρι Αρχιερέων, Ιερέων, Διακόνων, Μοναχών, προσκυνούν τα άγια λείψανα και είναι ακόμη εκεί! Για να έρθουν ξανά και ξανά να λατρεύσουν τον Θεό τους. Ηλικιωμένοι, μεσήλικες, νέοι, παιδιά, μωρά. Άνθρωποι με κάθε λογής νοσήματα και ασθένειες που έρχονται να προσκυνήσουν, να λατρεύσουν, να ικετεύσουν. Έπρεπε να βλέπατε εσείς των γραφείων και των πανεπιστημιακών εδρών όπως κι εσείς οι Έλληνες βο(υ)λευτές που γεμίζετε τα έδρανα της Βουλής ως “έρημοι κι απρόσωποι” μόνο όταν ψηφίζετε νομοσχέδια κατά του λαού και τα αναδρομικά και τα προνόμιά σας (μη βιαστείτε να αντιδράσετε και δέστε την ηχηρότατη απουσία σας από τη Βουλή την ημέρα την αφιερωμένη στη γενοκτονία στη Μικρά Ασία και θα κλείσετε τα στόματά σας! – pentapostagma.gr 13/9/21 21:01), αν λέω βλέπατε τα αιτήματα των ανθρώπων στα “μεριδόχαρτα” που συνοδεύουν τα πρόσφορα-λειτουργιές του λαού, θα κλαίγατε με μαύρο δάκρυ. Αλλά, σιγά τ αυγά ε;
Πως καταντήσατε έτσι; Άνθρωποι που ταχθήκατε να υπηρετείτε το λαό, βρεθήκατε χωρίς λαό!
Στο καθημερινό προσκλητήριο της καμπάνας άπαντες παρόντες! Κι αν κανένας λείπει όλοι οι άλλοι προσευχόμαστε γι αυτούς, συστήνουμε καλούς έμπιστους γιατρούς, ο ένας δυναμώνει τον άλλο. Έτσι επιβίωσε αυτός ο λαός και δεν τον έκαμψε ποτέ ούτε η 400ετής Τουρκοκρατία, ούτε ο Γερμανοιταλικός φασισμός, ούτε ο Εμφύλιος αλληλοσπαραγμός, ούτε η Χούντα του ’67, ούτε οι προδότες, οι “Εφιάλτες”, οι δοσίλογοι, ούτε οι ξένες δυνάμεις, ούτε οι θεομηνίες, οι λιμοί, οι λοιμοί. Γιατί ο λαός πήγαινε να ανάψει το κεράκι του, σύμβολο της ψυχή του που πάντα πυρωνόταν από την αγάπη του Χριστού! Αυτό το κεράκι φοβήθηκε ο πανίσχυρος Καίσαρας και του έκοψε του λαού τη φόρα. Για λίγο όμως! Γιατί ευτυχώς, δεν ανήκουμε στον Καίσαρα αλλά στον Τριαδικό Θεό μας, πανίσχυροι χάρτινοι ηγεμόνες.
Κι αν κάποιοι από μας, λίγοι αλλά πολλοί για να χαραμίζονται ως αθάνατες ψυχές ή στρατιώτες του Χριστού, έφυγαν από κοντά μας αυτό σήμαινε ότι οι ευάλωτοι αυτοί συνάνθρωποί μας κάπου κόλλησαν. Άλλωστε, όπως όλοι έτσι κι αυτοί, οι τον κόσμο οικούντες, δεν ήταν κλεισμένοι σπίτια τους. Έβγαιναν για δουλειές, για ψώνια, για υπηρεσίες. Και παντού καραδοκούσε ο κίνδυνος να κολλήσουν. Οι αργυρώνυτοι όμως δεφένσορες του άθεου Καίσαρα έτριβαν τα χέρια τους γιατί για μια ακόμη φορά θα μας έριχναν το “ανάθεμα”. Στην Εκκλησία κόλλησαν. Σοβαρά; Και τότε γιατί δεν παρατηρήθηκε ποτέ διασπορά στην κοινότητα τα περασμένα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια που μέχρι και παλιά βίντεο επιστράτευσαν οι ορδές των τηλεοπτικών νεογενίτσαρων με την ένοχη ανοχή και σκανδαλιστικά μεροληπτική αδιαφορία των “αδιάφθορων” ελληνικών κεκραχτών; Γιατί δεν γέμισε ο κόσμος στην επαρχία με κορονοϊό ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες επέστρεψαν τις μέρες εκείνες στα χωριά τους; Πως εξηγείτε το ότι όλοι αυτοί εόρτασαν την Παναγία μας και στο τέλος ο κορωνοϊός φούλαρε όταν γύρισαν οι Αθηναίοι πίσω στη μεγαλούπολη ενώ δε συνέβη το ίδιο στις επαρχίες όπου διέμεναν;
Η ρετσινιά σας έμεινε μονάχα. Θελήσατε να μας μουτζουρώσετε αλλά το ρετσίνι κόλλησε στα δικά σας δάχτυλα γιατί “Θεός ου μυκτηρίζεται”!
Και μη μας θέσετε πονηρά το ερώτημα αν κολλάει κανείς στην εκκλησία γιατί δε θα σας απαντήσουμε. Απάντησαν άλλοι νωρίτερα και τους λοιδορήσατε γιατί δε θέλατε ούτε να ακούσετε, ούτε και να πιστέψετε. Άλλωστε ο Κύριος μάς είπε να μη βάζουμε τους θησαυρούς της πίστεώς μας στα σκυλιά και τους χοίρους! Ναι, ο Θεός το λέει αυτό! Και ένα τελευταίο που μας στεναχωρεί και μας εξοργίζει μαζί.
Οι εκατοντάδες Αμαλιστές που συνόδευσαν το κακόγουστο, κίτς ξόανο, δεν κινδύνευαν να κολλήσουν και γι’ αυτό η πορεία της κούκλας τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού!
Οι πολυπληθείς πορείες και συγκεντρώσεις των συνδικάτων, κομμάτων, εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων, των ΛΟΑΤΚΙ, των Πακιστανών, δεν κολλούσε μέσα σε μια πόλη που κατά τα λόγια σας έβραζε από τη μετάλλαξη Δ και γι’ αυτό όχι μόνο πραγματοποιήθηκαν αλλά και με την διακριτική επιτήρηση της μαχητικής μόνο έξω από τις Εκκλησίες ΕΛ.ΑΣ. Με συμμετοχή πολλών χιλιάδων κόσμου χωρίς κανένα μέτρο ααφάλειας υγειονομικής.
Απευθύνομαι λοιπόν κι εγώ στους συμπολίτες μου και συνεφημερίους μου. Μη σταματάτε τη λατρεία του Θεού όπως μάς την παρέδωσαν οι παππούληδές μας. Μη σταματάτε τις λιτανείες. Έτσι κι αλλιώς πόσοι μας συνοδεύουν; Ελάχιστοι. Αλλά δεν είναι το πλήθος που γυρεύουμε αλλά η τιμή και ευλογία από τα ιερά και όσιά μας. Να βγάλουμε έξω τις εικόνες και τα άγια λείψανα. Τι σταματήσαμε; Γιατί κιοτέψαμε ωρέ Έλληνες; Να τιμήσουμε τους αγίους μας κι εκείνοι θα μας δώσουν και πάλι τη λευτεριά μας. Κι εσείς Άγιοι Αρχιερείς, με την ευχή Σας. Μη μείνει ξανά αλιτάνευτη εικόνα. Να σταματήσουμε να γινόμαστε περίγελως των αθέων. Γιατί, ποιός θα μας σταματήσει; Αυτοί που λερώθηκαν με το ρετσίνι που ήθελαν να μάς πετάξουν; Δεν μπορούν! Αυτοί θα μείνουν με τη ρετσινιά του διώκτη της πίστεώς μας στην ιστορία. Δεν μπορούν!