«Αποκρυφισμός και Εσωτερισμός σύγχρονη μορφή επιδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο»
ΙΘ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη
για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας
Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου
στο Προκόπι Ευβοίας, από 29. 10, έως 1. 11. 2007
Η ΙΘ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου, στο Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου στο Προκόπι Ευβοίας, από 29. 10, έως 1. 11. 2007, με την φιλόξενη φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου και υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου, με θέμα: «Εσωτερισμός».
Ο Εσωτερισμός είναι ένα πνευματικό κίνημα ανθρωποκεντρικό. Αρνείται τον Θεό ως Πρόσωπο παντοδύναμο, Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Αυτοπαρουσιάζεται σαν μια μυστική γνώση, μη κοινοποιήσιμη στους αμυήτους. Αποκτάται με διαδοχικές μυήσεις, που τάχα επιτυγχάνονται με αυτονομημένες τεχνικές, οι οποίες σκοπό έχουν να ενεργοποιήσουν δήθεν κρυμμένες εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου. Βασική τεχνική του Εσωτερισμού είναι ο Διαλογισμός.
Ο Εσωτερισμός προπαγανδίζεται από συγκεκριμένα κέντρα, που εμφορούνται από το πνεύμα της «Νέας Εποχής», με κύριο στόχο την υποτίμηση της Θείας Αποκαλύψεως της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και τον παραμερισμό του Χριστού. Σημαντικός δίαυλος για τη διοχέτευση του Εσωτερισμού της «Νέας Εποχής» στη σύγχρονη κοινωνία είναι και ο Νεοπαγανισμός.
Ο Εσωτερισμός, επίσης, αποτελεί υπόβαθρο της ψυχαναλυτικής σχολής του Καρλ Γιούνγκ, ο οποίος ουσιαστικά πρόσκειται στον πνευματισμό και βρίσκεται σε βαθιά και ασυμφιλίωτη διάσταση με την Χριστιανική πίστη.
Η απόσταση του Εσωτερισμού από την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη είναι χαώδης! Διότι ο Εσωτερισμός είναι η πλήρης έκφραση της ειδωλολατρικής και δαιμονικής πλάνης για την αυτονόμηση του αθρώπου και την πλήρη απομάκρυνσή του από τον αληθινό Θεό. Ζωή του κόσμου είναι μόνον ο Χριστός, ο Αληθινός Θεός και Σωτήρας.
Ο πρώτος εισηγητής, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος, ανέπτυξε το θέμα: «Θεώρηση του Εσωτερισμού εξ απόψεως Ορθοδόξου». Ο εισηγητής, μεταξύ των άλλων τόνισε ότι οι αιτίες που οδηγούν στον Εσωτερισμό είναι: α) Ο ξεπεσμός της ζωντανής, πίστης με μια νεκρή «ομολογιακή γλώσσα, και β) Η υπερβολική πίστη στην πρόοδο της Επιστήμης και της Τεχνική. Η διαπίστωση αυτή καλεί την πoιμαντική μας συνείδηση «σε συνεχή επαγρύπνηση, γιατί και στη χώρα μας λειτουργούν διάφορα “μαγαζιά” του εσωτερισμoύ, με κατά κανόνα χριστιανικές και μάλιστα ορθόδοξες ταμπέλες και προσωπεία γνησιότητας, που ασκούν σε μας γοητεία». Όμως, κατέληξε, «Το Ευαγγέλιο είναι η εν Χριστώ σωτηρία. Η όποια απομάκρυνση από τον Χριστό, είναι αποστασία και τελεία αθεία».
Ο δεύτερος εισηγητής, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, ανέπτυξε το θέμα: “Ιστορία του Εσωτερισμού στην Ελλάδα». Ο εισηγητής επισήμανε ότι η πρώτη παρουσία του Εσωτερισμού, μέσω διαφόρων κινήσεων, έγινε ήδη στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εξέλιξη του Εσωτερισμού στην Ελλάδα ως σήμερα σε μια ποικιλία εκδηλώσεών του, όπως ομάδες, έντυπα κ.λπ.
Ο τρίτος εισηγητής, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος στην εισήγησή του με θέμα: «Στοιχεία εσωτερισμού στον διαλογισμό, το Reiki και το Τai chi», ανέπτυξε -και με εποπτικό τρόπο- τα στοιχεία του Εσωτερισμού, που συναντώνται στις πρακτικές του διαλογισμού, της κινέζικης ιατρικής, του Reiki και του Tai chi.
Ο τέταρτος εισηγητής, Οσιολογ. Μοναχός κ. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, στην εισήγησή του με θέμα: «Εσωτερισμός και Νεοωριγενισμός τότε και σήμερα», διερεύνησε την σχέση και τις συγγένειες παλαιότερου και σύγχρονου Εσωτερισμού με τις πλάνες του Ωριγενισμού και του Νεοωριγενισμού, που καταδικάστηκαν από την Ε Οικουμενική Σύνοδο, και είναι ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη Πίστη.
Κατά την απογευματινή συνεδρία, ο εισηγητής Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Αντώνιος Πινακούλας, ανέπτυξε το θέμα: «Ο εσωτερισμός στον Νεοπλατωνισμό», αναφέρθηκε στον Ερμητισμό και έκανε διάκριση μεταξύ της μηχανικής αναζήτησης του Θεού, μέσώ της μαγείας, και της ουσιαστικής και αληθινής αναζήτησής Του, που είναι η πίστη στον Ιησού Χριστό και στη Σταύρωσή Του.
Τελευταίος εισηγητής της ημέρας ήταν ο Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Ευάγγελος Γκανάς, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Ο εσωτερισμός στον Καρλ Γιούνγκ». Ο εισηγητής τόνισε ότι η πορεία του ανθρώπου προς την εξατoμίκευση, όπως την διατύπωσε ο κ. Γιούνγκ, δεν είναι παρά μία νέα εμφάνιση της παλαιάς ιδέας του Γνωστικισμού, περί ολοκλήρωσης του ανθρώπου μέσώ της ένωσης των αντιθέτων.
Οι εργασίες της Συνδιασκέψεως θα συνεχιστούν και σήμερα με άλλες εισηγήσεις, την έκθεση, εκ μέρους των Εντεταλμένων, του έργου τους στις κατά τόπους Μητροπόλεις και την επεξεργασία των Πορισμάτων της Συνδιάσκεψης.
Συνεχίστηκαν χθες, 31η Οκτωβρίου, στο Προκόπι Ευβοίας, και ολοκληρώθηκαν, οι εργασίες της ΙΘ‘ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως, υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου.
Ο πρώτος εισηγητής της ημέρας, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Δανιήλ Γούβαλης, ανέπτυξε το θέμα: «Σταθερά κριτήρια αποδοχής και απορρίψεως πνευματικών ή δήθεν πνευματικών εμπειριών». Ο εισηγητής, μεταξύ των άλλων, αναφέρθηκε σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις εμπειριών από τον χώρο των αιρέσεων και των παραθρησκευτικών ομάδων της «Νέας Εποχής», τις συνέκρινε με τις γνήσιες πνευματικές εμπειρίες μέσα στην Εκκλησία και απαρίθμησε τα χαρακτηριστικά των γνησίων εμπειριών.
Ο δεύτερος εισηγητής, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Κυριακός Τσουρός, εισηγήθηκε το θέμα: «Παραδείγματα εσωτεριστικής ερμηνείας του Χριστιανισμού».Ο εισηγητής επεστράτευσε παραδείγματα εσωτεριστικής ερμηνείας γεγονότων και κειμένων της Καινής Διαθήκης από κείμενα διαφόρων εσωτεριστικών ομάδων, από τα οποία αποδεινύεται πως παρερμηνεύεται η Ευαγγελική Αλήθεια από τις ομάδες αυτές και καταργείται η πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Ο τρίτος εισηγητής, Ελλογιμ. κ. Λάμπρος Σκόντζος, διαπραγματεύθηκε το θέμα: «Η εσωτεριστική υφή του νεοπαγανιστικού φαινομένου». Ο εισηγητής τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι «Ο νεοπαγανισμός αποτελεί έναν από τους κυριότερους διαύλους για τη διάδοση του εσωτερισμού και την ευόδωση των σκοτεινών στόχων της περιβόητης “Νέας Εποχής” και της εφιαλτικής “Νέας Τάξεως Πραγμάτων” και στην ουσία είναι ώθηση σε αδιεξόδους αποκρυφιστικές ατραπούς».
Κατά την απογευματινή συνεδρία πραγματοποιήθηκε η τελευταία εισήγηση από τον καθηγητή κ. Θεόδωρο Ζιάκα, με θέμα: «Ο εσωτερισμός στον πνευματισμό και ιδιαίτερα στον Γκουρτζίεφ».Ο εισηγητής, αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό της «Σχολής Γκουρτζίεφ» και στην σχέση της με τους Ουσπένσυ και Μουράγιεφ, περιέγραψε την εμπειρία του στην «Σχολή Γκουρτζίεφ» και στις θεωρητικές βάσεις του «γκουρτζιεφικού γνωστικισμού» και περιέγραψε πως ο ίδιος έφθασε τελικά στην «χριστιανική υπέρβαση του γνωστικισμού».
Στην συνέχεια, οι Εντεταλμένοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων εξέθεσαν την δραστηριότητά τους στις κατά τόπους Ι. Μητροπόλεις και τους προβληματισμούς τους, οι οποίοι δημιουργούνται από την δραστηριότητα των νεοφανών αιρέσεων.
Οι εργασίες της Συνδιασκέψεως ολοκληρώθηκαν με την σύνταξη, συζήτηση και έγκριση των Πορισμάτων και την διατύπωση προτάσεων.
Με ομόφωνη απόφαση της Συνδιασκέψεως συντάχθηκε, επίσης, επιστολή προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλο, δια της οποίας εκφράζονται θερμές ευχαριστίες για τις ευχές Του προς την Συνδιάσκεψη για την επιτυχία των εργασιών της, η ανυπόκριτη αγάπη των συνέδρων προς το Σεπτό πρόσωπό Του και οι εκ βάθους καρδίας υιικές ευχές για ταχεία αποκατάσταση της υγείας Του.
Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
1) Ύστερα από μια μακρά περίοδο κάμψεως του θρησκευτικού φαινομένου, καθώς και μετά την κατάρρευση των υλιστικών και αντιθρησκευτικών ιδεών και πρακτικών του 20ου αιώνος, διαπιστώνουμε μια απρόσμενη στροφή του σημερινού ανθρώπου στη θρησκευτικότητα και την πνευματική αναζήτηση. Δυστυχώς όμως η θρησκευτικότητα αυτή, αντί να αναζητήσει τον αληθινό Θεό Ιησού Χριστό, παγιδευμένη από την σύγχρονη εντελώς υποκειμενική φιλοσοφία, επήρε λάθος δρόμο και οδηγεί πολλούς σε μια θρησκευτικότητα, που βάση της έχει τον Αποκρυφισμό και τον Εσωτερισμό, που έχουν προσλάβει μορφή επιδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
2) Ο Εσωτερισμός αυτοπαρουσιάζεται σαν μια μυστική γνώση, μη κοινοποιήσιμη στους αμυήτους. Αποκτάται με διαδοχικές μυήσεις, που τάχα επιτυγχάνονται με αυτονομημένες τεχνικές, οι οποίες σκοπό έχουν να ενεργοποιήσουν δήθεν κρυμμένες εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου. Έτσι δημιουργείται η εντύπωση μιας ελίτ, με υψηλότερες τάχα αναζητήσεις.
3) Ο Εσωτερισμός ξεκινάει με βάσεις παγανιστικές συνδεδεμένες με τις ειδωλολατρικές θρησκείες και μάλιστα της εποχής της παρακμής τους και καταλήγει να εντάσσεται στο ευρύτερο σύστημα του Αποκρυφισμού, με πιο ισχυρή επάνω του την επίδραση του θεοσοφικού κινήματος.
4) Κοινός τόπος όλων των Εσωτεριστικών ομάδων είναι ο θρησκευτικός συγκρητισμός, ο οποίος αρνείται την μοναδική αυθεντία μιας συγκεκριμένης θρησκείας, και καλλιεργεί την πίστη η ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν στην ίδια «Εσώτερη Αλήθεια» ή ότι ο Εσωτερισμός αποτελεί υπέρβαση όλων των θρησκειών.
5) Στη χώρα μας ο Εσωτερισμός εμφανίζεται από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνος. Κατά την ιστορική του διαδρομή δρα με πλήθος εξωχριστιανικών ομάδων, όπως ο Τεκτονισμός, η Θεοσοφία, η Ανθρωποσοφία, και με εξευρωπαϊσμένες μορφές των ανατολικών θρησκειών και των πρακτικών τους (Γιόγκα, Διαλογισμός, Ρέϊκι, Ρεφλεξολογία, Τάϊ Τσί, ενεργειακές μορφές τύπου Τσί, πολεμικές τέχνες της Ανατολής κ.λ.π.), που από τους αγνοούντες την αλήθεια γίνονται δεκτές σαν πρακτικές υγείας και ευεξίας. Στα πλαίσια αυτά καλλιεργείται η λεγόμενη «Θρησκεία Πελατών», που αποτελεί κυρίαρχο φαινόμενο μέσα στην χαώδη «Υπεραγορά Θρησκείας».
6) Ο Εσωτερισμός είναι ένα πνευματικό κίνημα ανθρωποκεντρικό. Αρνείται τον Θεό ως Πρόσωπο παντοδύναμο, Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Αλλ΄ αδυνατώντας να ξεπεράσει την έντονα προσωπική θρησκευτικότητα του κάθε ανθρώπου, καταφεύγει στα ψυχικά θρησκευτικά συναισθήματα και στον εσωτερικό γύρω από αυτά στοχασμό.
7) Κυρίαρχο δόγμα του Εσωτερισμού είναι ότι Θεός, ουράνια, επίγεια, όλα στον κόσμο είναι ομοούσια. Τα πάντα είναι «Ένα», μία «Παγκόσμια Συμπαντική Ενέργεια». Όλα απορρέουν από αυτήν. Όλα είναι προβολές αυτής της Συμπαντικής Ενέργειας. Δεν υπάρχει δημιουργία. Όλα Θεός και ύλη είναι εξ ίσου άχρονα και αίδια. Ο Εσωτερισμός δεν δέχεται διάκριση της θείας ουσίας από την ουσία των κτιστών όντων.
8) Έτσι, για τον Εσωτερισμό, ο άνθρωπος μόνον τότε βρίσκει το αληθινό του «εγώ», όταν χάσει κάθε αίσθηση προσωπικής ύπαρξης και υπόστασης, όταν απορροφηθή στην απρόσωπη «συμπαντική ενέργεια»· επομένως, όταν πάψει πια να υπάρχει· δηλαδή με την εκμηδένισή του!
9) Βασική τεχνική του Εσωτερισμού είναι ο Διαλογισμός. Υπάρχουν πολλές μορφές διαλογισμού. Κοινός παρονομαστής όλων είναι ότι δεν αποτελούν προσευχή. Και πράγματι ο διαλογιζόμενος δεν επιδιώκει διαπροσωπική κοινωνία με τον Χριστό, αλλά να διαμορφώνει την προσωπική του συνειδητότητα, να ταυτιστεί με τις αρχές του εσωτερισμού φθάνοντας στο σημείο να πιστεύει τον εαυτό του σαν «Χριστό», δηλαδή σε μία ειδωλοποίηση του εαυτού του.
10) Η σύγχρονη φιλοσοφία του φιλελευθερισμού, του «πολιτικώς ορθού» και των κρατικών νομοθεσιών αναγνωρίζουν στο κάθε άτομο απόλυτο και απαραβίαστο δικαίωμα να πιστεύει, ή να μην πιστεύει, και να αναζητεί τον Θεό μόνος του, να τον δέχεται όπως θέλει, αν θέλει και όποτε θέλει, εσωτερικά, μέσα του, και εσωτεριστικά, δηλαδή με το εύκολο καλούπι, που του προτείνουν τα κέντρα μυήσεως στον εσωτερισμό.
11) Ο Εσωτερισμός προπαγανδίζεται από συγκεκριμένα κέντρα, που εμφορούνται από το πνεύμα της «Νέας Εποχής», με κύριο στόχο την υποτίμηση της Θείας Αποκαλύψεως της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και τον παραμερισμό του Χριστού.
12) Ο Εσωτερισμός, γέννημα του σύγχρονου αθεϊστικού φιλελευθερισμού απορρίπτει την Θεία Αποκάλυψη. Κατά τον Εσωτερισμό ο άνθρωπος ψάχνει μόνος του να βρει, αν και τι υπάρχει πέρα από αυτή την ζωή, και έτσι καταντάει σε μια χαώδη κατάσταση και πίστης και πολύ περισσότερο πράξεων, αφού έχει φθάσει να δέχεται ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ καλού και κακού. Και συνεπώς όλα για τον οπαδό του εσωτερισμού είναι εξ ίσου δεκτά.
13) Εμείς δεχόμαστε την μαρτυρία των Αγίων Γραφών, ότι ο Θεός από ευσπλαγχνία και φιλανθρωπία, για να μη καταντήσουμε σε τέτοιες πλάνες, σε τέτοια λάθη θεώρησης της ζωής της δικής μας και του κόσμου, φανερώθηκε σε μας από δική Του πρωτοβουλία, και μας αποκάλυψε την μόνη αιώνια και με αντικειμενική αξία αλήθεια. Η αλήθεια είναι αποτυπωμένη στην Αγία Γραφή, όπως αυθεντικά ερμηνεύεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Το κυριώτερο στοιχείο της Θείας Αποκάλυψης είναι ότι ο Θεός αγαπάει τον κόσμο τόσο, ώστε έδωκε τον Υιό Του για την σωτηρία μας. Και ότι ο Υιος Του εισήλθε στην ανθρώπινη ιστορία, ήλθε εν τόπω και χρόνω, και σταυρώθηκε για μας. Το κύριο σημείο διαφοράς μεταξύ χριστιανικής πίστης και εσωτερισμού είναι ότι ο Θεός δεν άφησε τον κόσμο μόνο του, αλλά εργάζεται για την σωτηρία του κόσμου. Και ότι σώζει τον κόσμο δια Ιησού Χριστού, δηλαδή με βάση την πίστη στον Χριστό. Όποιος δεν πιστεύει στον Χριστό, ελπίδα σωτηρίας δεν μπορεί να έχει.
14) Σημαντικός δίαυλος για τη διοχέτευση του Εσωτερισμού της «Νέας Εποχής» στη σύγχρονη κοινωνία είναι και ο Νεοπαγανισμός, που αυτοπροβάλλεται ως δήθεν συνέχεια της «πατρώας» παραδόσεως. Στον νεοπαγανισμό επιβιώνει δυναμικά ο Πνευματισμός, η ειδωλολατρία και κυρίως η μαγεία, όπως περιγράφεται στα βιβλία του Ερμητικού Corpus.
15) Πληθώρα μαρτυριών των νεωτέρων παγανιστών της σύγχρονής μας νεοειδωλολατρίας (π.χ. «Εκκλησία των Ελλήνων στο Θρήσκευμα», «Ελλήνων Ιερατείον») τονίζουν ότι οι όποιες τελετές μαγείας, ή γενικά λατρείας τους, παρακωλύονται από την πλησίον ύπαρξη χριστιανικών Εκκλησιών. Τέτοιες μαρτυρίες μας έρχονται και από την μακραίωνη ιστορία της Εκκλησίας μας. Και μας λέγουν ότι τα πνεύματα, που ενεργούν στις μαγικές τελετές της νεοειδωλολατρίας είναι δαιμόνια, δηλαδή εκπεσόντες άγγελοι, που δεν αντέχουν να αισθάνονται παρουσία του Χριστού κοντά τους, η προφερόμενο το Όνομά Του, η την δύναμη του Τιμίου Σταυρού, γιατί μπροστά στον Χριστό είναι ανίσχυρα, ένα μηδέν, άγγελοι αποστάτες.
16) Ο Εσωτερισμός, επίσης, αποτελεί υπόβαθρο της ψυχαναλυτικής σχολής του Κάρλ Γιούνγκ, ο οποίος, ενώ δεν απορρίπτει ποτέ ριζικά και απερίφραστα τον Χριστιανισμό, και μάλιστα ενίοτε τον υπερασπίζεται ως ζωτική παράδοση του δυτικού κόσμου έναντι των ποικίλων ανατολικών δοξασιών και παραδόσεων, ουσιαστικά πρόσκειται στον πνευματισμό και βρίσκεται σε βαθιά και ασυμφιλίωτη διάσταση με την Χριστιανική πίστη.
17) Ο Εσωτερισμός για δική του προπαγάνδα παρερμηνεύει ουσιαστικά και συστηματικά τα χριστιανικά γεγονότα και κείμενα και προσπαθεί να εμφανισθεί ως «Χριστιανικός». Έτσι, συχνά, στα εσωτεριστικά κείμενα συναντάμε αποσπάσματα από τις Άγιες Γραφές και από τα λόγια των νηπτικών Πατέρων, που τα παρουσιάζουν ευνοϊκά για τις θέσεις τους. Αυτή είναι, άλλωστε, η μέθοδος, όχι μόνο του Εσωτερισμού, αλλά και όλων των παραθρησκευτικών ομάδων της «Νέας Εποχής». Με την μέθοδο αυτή επιδιώκουν – και ενίοτε το επιτυγχάνουν – να παραπλανήσουν και να παρασύρουν αστήρικτες ψυχές.
18) Η απόσταση του Εσωτερισμού από την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη είναι χαώδης! Διότι ο Εσωτερισμός είναι η πλήρης έκφραση της ειδωλολατρικής και δαιμονικής πλάνης για την αυτονόμηση του ανθρώπου και την πλήρη απομάκρυνσή του από τον αληθινό Θεό. Και καταλήγομε: Ζωή του κόσμου δεν είναι ένας ψεύτικος υποκειμενικός διαλογισμός. Ζωή του κόσμου είναι ο Χριστός, ο μόνος Αληθινός Θεός και Σωτήρας.