ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ –ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π.ΠΟΥΡΝΑΡΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΘΕΜΑ 2ον: «Περί Εκκλησίας»
Ὀρθόδοξος: Ἐπιθυμεῖτε Κύριε νά ὁμιλήσωμεν καί περί ἐκκλησίας;
Εὐαγγελικός: Εὐχαρίστως. Μέ βάσιν ὅμως τήν Ἁγίαν Γραφήν.
Ὀρθόξος: Βεβαίως. Καί σᾶς ἐρωτῶ. Δύνασθε βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς νά ὁρίσητε τί εἶναι ἐκκλησία;
Εὐαγγελικός: Ἐκκλησία σημαίνει συνάθροισιν, μίαν κοινωνίαν ἀνθρώπων. Ἑπομένως ἐκκλησία χριστιανική σημαίνει συνάθροισις, κοινωνία ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πιστεύουσι εἰς τόν Χριστόν.
Ὀρθόδοξος: Καί ὅμως! Τό χαρακτηριστικό τῆς πίστεως εἰς Χριστόν δέν εἶναι τόν μόνον τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τήν ἔννοιαν τῆς ἐκκλησίας. Βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι δύο ἄλλα στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας σπουδαῖα, ἐκ τῶν ὁποίων ἐξάγεται τρίτον τι σπουδαιότερον στοιχεῖον. Ταῦτα δέν ἔχετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί ἀλλά μόνον ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι.
Εὐαγγελικός: Ποῖα εἶναι τά στοιχεῖα αὐτά;
Ὀρθόδοξος: Πρῶτον: Ἡ ἐκκλησία δέν εἶναι ἁπλῆ συνάθροισις κοινωνία τις, ὡς νομίζετε σεῖς, «μπουλοῦκι- ἀσκέρι», ἀλλά ὠργανωμένη κοινωνία μέ Ἀποστόλους, Ἐπισκόπους ἤ Πρεσβυτέρους, Διακόνους καί λαόν. Καί ἰδοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο
ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν ἐκκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ αἵματος τοῦ ἰδίου». Πραξ. 20, 28.
Ἐξ αὐτοῦ φαίνεται, ὅτι ἐν τῇ Ἀποστολική ἐκκλησίᾳ ὑπῆρχον ἐκτός τῶν Ἀποστόλων βάσει τοῦ χωρίου τούτου δύο ἄλλα εἴδη ἀνθρώπων, οἱ Πρεσβύτεροι ἤ Ἐπίσκοποι καί τό ποίμνιον, ἤτοι διοικοῦντες καί διοικούμενοι. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν πρός Φιλιππησίους ἐπιστολήν 1,1 ὁμιλεῖ καί περί διακόνων λέγων: «σύν ἐπισκόποις καί διακόνοις». Ὁ αὐτός εἰς τήν Α΄Τιμ. 3,2.8 ὁρίζει τά προσόντα τῶν διακόνων.
Ἑπομένως ἡ Ἀποστολική Ἐκκλησία εἶχε πλήν τῶν Ἀποστόλων, πρεσβυτέρους καί διακόνους. Εἰς τήν Α΄ Τιμοθ.4,22 καί εἰς τήν πρός Τίτ. 1,6 θέλει ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος ἡ ὀργάνωσις αὕτη τῶν πρεσβυτέρων καί διακόνων νά συνεχισθῆ διά χειροτονίας καί μετά προσοχῆς λέγων εἰς μέ τόν Τιμόθεον Α΄ 4,22 «χεῖρας ταχέως μηδενί ἐπιτίθει», τόν δέ Τίτον διατάσσει «ἵνα καταστήσῃ κατά πόλιν Πρεσβυτέρους» ἀσφαλῶς καί διακόνους. Οἱ Εὐαγγελικοί δέν ἔχετε ὠργανωμένην τοιαύτην έκκλησίαν μέ Ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους. Ἑπομένως ἡ ἐκκλησία σας δέν εἶναι ἀποστολική. Ἡμεῖς ὅμως οἱ ὀρθόδοξοι ἔχομεν ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι εἶναι εἰς τήν θέσιν τῶν παλαιῶν Ἁποστόλων, Πρεσβυτέρους οἱ ὁποῖοι εἶναι εἰς τήν θέσιν τῶν παλαιῶν Ἐπισκόπων ἤ πρεσβυτέρων καί διακόνους. Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Ἀποστολική.
Εὐαγγελικός: Βεβαίως, ἔχομεν καί ἡμεῖς τούς Ἀποστόλους μας, ὠργανωμένην κοινωνίαν.
Ὀρθόδοξος: Ἔχετε βαθμους ἐν τῇ ὠργανωμένῃ σας κονωνία;
Εὐαγγελικός: Βαθμούς δέν ἔχομεν.
Ὀρθόδοξος: Πῶς ὑπάρχει ὠργανωμένη κοινωνίαν ἄνευ βαθμῶν; Οἱ Ἀπόστολοι εἰς τήν ἐποχήν των εἶχον τοιαύτην ὠργάνωσιν, ὥστε ἡ Ἀποστολική Σύνοδος (Πραξ. 15, 22-29) ἐξέδωκε ἀπόφασιν, ἡ ὁποία ἔγινε σεβαστή ἀπό τούς χριστιανούς, ὅπου ἀπευθύνεται. Ἔχετε σεῖς τοιαύτην ὠργάνωσιν: Νομίζω ὄχι, διότι ἡ Ἐκκλησία σας ὀνομάζεται ἐλευθέρα Εὐαγγελική Ἐκκλησία. «Ἐλευθέρα» σημαίνει ἀνεξάρτητος πάσης ἄλλης ἔξωθεν αὐτῆς κυριαρχίας. Αἱ ἐκκλησίαι ὅμως τῆς «κατά Ἀντιόχειαν καί Συρίαν καί Κιλικίαν» περιοχῆς ὑπήκουσαν εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου (πραξ. 15, 29).
Εὐαγγελικός: Τοιαύτην ἐκκλησίαν οὕτως ὠργανωμένην, ὡς ἀναφέρετε, δέν ἔχομεν. Θά ἤθελα ὅμως νά ἤκουον καί τά ἄλλα δύο συστατικά τῆς ἐκκλησίας βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς κατά τήν ἀντίληψίν σας, ἵνα ἔλθω κατόπιν καί σᾶς εἴπω τήν γνώμην μου περί Ἐκκλησίας.
Ὀρθόδοξος: Δεύτερον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας εἶναι τό ἀκατάλυπτον αὐτῆς. Ὁ Κύριος λέγει εἰς τόν Ἀπόστολο Πέτρον: «Σύ εἶ Πέτρος΄ ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύουσιν αὐτῆς» Ματθ. 16,18. Εἶναι ἐκτός πάσης ἀμφιβολίας, ὄτι ἡ προηγουμένως ἀναφερθεῖσα ὠργανωμένη κοινωνία χριστιανική ἐξ ἐπισκόπων, πρεσβυτέρων, διακόνων καί λαοῦ θά εἶναι ἀκατάλυτος, ὥστε καί πύλαι Ἅδου, ἤτοι αἱ πλέον καταχθόνιαι δυνάμεις, δέν θά δυνηθῶσιν νά καταστρέψωσιν τήν ὠργανωμένην ταύτη χριστιανικήν κοινωνίαν. Καί πράγματι! Ἐάν ἀνοίξητε τήν ἱστορίαν, θά ἴδητε, ὅτι ἡ χριστιανική ὀρθόδοξος ἐκκλησία ὠργανωμένη ὑπό ἐπισκόπων, πρεσβυτέρων καί διακόνων δέν κατεστράφη ἀλλά διαρκεῖ μέχρι σήμερον παρ’ ὅλους τούς διωγμούς πού ὑπέστη. Σεῖς ὅμως οἱ Εὐαγγελικοί ὄχι μόνον δέν ἔχετε ἐκκλησίαν ὠργανωμένην, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, ἀλλά ἀνεφάνητε τόν 16ον αἰῶνα μ.Χ. Ἑπομένως ἐπί 1500 ἔτη δέν ὑπῆρχεν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δι’ ὑμᾶς παρά τήν ρητήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου ὅτι «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύουσιν αὐτῆς». Καί ἐάν θελήσητε νά μᾶς δείξητε ὑποτυπώδη τινά ὀργάνωσιν τῆς ἐκκλησίας σας ὁμοίαν πρός τήν Ἀποστολικήν ἐποχήν μέ Ἀποστόλους λ.χ. καί τά τοιαῦτα, τά 1500 ἔτη κατά τά ὁποῖα δέν ὑπήρχετε, εἶχε δι’ ὑμᾶς καταλυθῆ ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρά τήν ἀντίθετον βεβαίωσιν τοῦ Κυρίου ὅτι «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν τῆς ἐκκλησίας». Δέν εἶναι ἔτσι κύριε Εὐαγγελικέ; Πού εἶναι τό ἀκατάλυτον τῆς Ἐκκλησίας σας;
Εὐαγγελικός: Δείξατέ μου καί τό τρίτον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας κατά τήν γνώμην σας καί κατόπιν θά σᾶς εἴπω καί ἐγώ τήν γνώμην μου.
Ὀρθόδοξος: Τό τρίτον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας εἶναι, ὅτι αὕτη κατέχει τήν ἀλήθειαν. Τοῦτο μᾶς τό ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν Α΄ Τιμοθ. 3,15 «ὄτι ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ζῶντος» εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας». Ἐξ αὐτοῦ φαίνεται, ὅτι ἡ ἀνωτέρω ἀναφερθεῖσα ὠργανωμένη καί ἀκατάλυτος ἐκκλησία εἶναι διδάσκαλος τῆς ἀλήθειας. Ὁ Κύριος δίδει τόσην σημασίαν εἰς τήν ἐκκλησίαν, ὤστε λέγει: «Ἐάν ὁ ἀδελφός σου παρακούσῃ τῆς ἐκκλησίας ἔστω σοι ὥσπερ ὁ Ἐθνικός καί ὁ Τελώνης» ἤτοι πάντα μή πειθόμενον εἰς την ἐκκλησίαν πρέπει νά ἀποφεύγωμεν οἱ Χριστιανοί, ὅπως ἀπέφευγον οἱ Ἰουδαῖοι τούς ἁμαρτωλούς Τελώνας καί τούς ἀσεβεῖς εἰδωλολάτρας. Κατά συνέπειαν σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, οἰ ὁποῖοι δέν ἔχετε οὔτε ὠργανωμένην ἐκκλησίαν οὔτε ἀκατάλυτον τοιαύτην δέν ἔχετε τόν στῦλον καί τό ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας. Ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἔχομεν ὠργανωμένην καί ἀκατάλυτον ἐκκλησίαν μέ κανονικούς διαδόχους ἀπό τῆς Ἀποστολικῆς ἐποχῆς, ἄρα ἡμεῖς ἔχομεν τήν ἀλήθειαν. Ἰδού τά δύο στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας ὀργάνωσις καί ἀκατάλυτον, τά ὁποῖα δεικνύουσιν τήν ἀληθινήν ἐκκλησίαν, ταμιοῦχον τῆς χάριτος καί διδάσκαλον τῆς ἀληθείας, τά ὁποῖα ἔχομεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί οὐχί σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί.
Εὐαγγελικός: Ἡ ἐκκλησία δι’ ἐμέ ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἔνδοξος μή ἔχουσα σπῖλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος»Ἐφεσ. 5,27. Εἰς τάς διαφόρους ὄμως ὁρατάς ἐκκλησίας, Ὀρθοδόξοξον, Καθολικήν, Διαμαρτυρομένην βλέπω ἀρκετά μέλη της, τά ὁποῖα ζοῦν βίον τοῦτον, ὥστε ὄχι σπῖλον καί ρυτίδα ἔχουν καί δίδουν ἀλλά εἶναι μεγάλοι ἐγκληματίαι. Πῶς θά δεχθῶ, ὅτι αὐτά εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Προτιμῶ λοιπόν τήν ἀόρατον ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας τά μέλη ἄγνωστα ὄντα εἰς ἡμᾶς, γνωστά εἶναι μόνον εἰς τόν Θεόν. Ταῦτα ἀγωνίζονται νά μή ἔχωσι σπῖλον ἤ ρυτίδα εἴτε ἀνήκουν οὗτοι εἰς τήν Ὀρθόξοξον ἤ εἰς τήν Διαμαρτυρομένην, ἤ εἰς τήν Καθολικήν ὁρατήν ἐκκλησίαν.
Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως τά στοιχεῖα τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας δι’ ὑμᾶς τούς Εὐαγγελικούς εἶναι 3: α) ἀόρατος, β) ἄμωμα τά μέλη της καί γ) ἡ ἐκκλησία αὕτη εἶναι ἀδιάφορος εἰς αἱρέσεις.
Εὐαγγελικός: Βεβαιότατα, διότι αὐτά μᾶς λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἰς τό ἀνωτέρω ἀναφερθέν χωρίον Ἐφ. 5,27 νά εἶναι ἄμωμος ἡ πραγματική ἐκκλησια εἰς τόν βίον.
Ὀρθόδοξος: Ἄς ἐξετάσωμεν ἕνα ἕκαστον χωριστά. Καί πρῶτον τό περί αἱρέσεων. Αἱ διάφοροι αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι χωρίζουσι τά διαφόρους ὁρατάς ἐκκλησίας, δέν εἶναι ἐμπόδιον σωτηρίας; Ἡ αἵρεσις δέν κλονίζει τά θεμέλια τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας;
Εὐαγγελικός: «Πᾶν πνεῦμα, ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν σαρκί ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστί». Α΄Ἰωαν. 4,3. Ὁπουδήποτε λοιπόν χριστιανός τις κι’ ἄν ἀνήκῃ, ἐάν ὁμολογῇ Χριστόν, εἶναι σεσωσμένος.
Ὀρθόδοξος: Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ἑλθόντος ἐν σαρκί εἶναι μία ἀλήθεια ὄχι ὅμως καί πᾶσα ἡ ἀλήθεια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅμως τονίζει ρητῶς τό ἐφάρματον καί περί πολλῶν αἱρέσεων. «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται οὗτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος». Τίτ.3,10. Ἑπομένως ὄχι μόνον ὁ ἔχων φαῦλον βίον ἔχων σπίλον καί ρυτίδα ἁμαρτάνει, ἀλλά καί ὁ αἱρετικός. Οὗτος «ἐξέστραπται», ἔχει πάθει διαστροφήν καί «ἁμαρτάνει». Ἐπίσης εἰς τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν 5,20 ὁ Παῦλος ὀνομάζει τάς αἱρέσεις ἔργα σαρκός λέγων: «φανερά ἐστι τά ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινα ἐστί πορνεία, ἀκαθαρσία, διχοστασία, α ἱ ρ έ σ ε ι ς». Ἐπίσης ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἰς τήν Β΄ ἐπιστολήν 2,1 ὁμιλεῖ περί ψευδοδιδασκάλων, «οἵτινες παρεισάξουσιν α ἱ ρ έ σ ε ι ς ἀπωλείας… ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινήν ἀπώλειαν». Ἀφοῦ λοιπόν αἱ αἱρέσεις συμπεριλαμβάνονται εἰς τά ἔργα τῆς σαρκός καί ἐπιφέρουν ταχινήν ἀπώλειαν, πῶς νομίζετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, ὄτι μόνον ὁ φαῦλος βίος εἶναι μακράν τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας και οὐχί ἡ αἵρεσις καί ἑπομένως δύναται τις νά ζῇ εἰς οἰανδήποτε ὁρατήν ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία χωρίζεται ἀπό ἄλλης διά αἰρέσεως καί σώζεται ἀρκεῖ νά ἔχῃ βίον μόνον καλόν;
Εὐαγγελικός: Γραφικῶς εἶναι αὐτά σωστά. Εἶναι δυνατόν ὅμως λογικῶς νά δεχθῶμεν, ὅτι μόνο οἱ ὀρθόδοξοι θά σωθῶσι καί οἱ ἄλλοι θά ἀπολεσθῶσι;
Ὀρθόδοξος: Ἐνταῦθα δέν ὁμιλοῦμεν ποῖος θά σωθῇ καί ποῖος θά κολασθῇ. Αὐτό ἀφορᾷ τόν Θεόν. Ἐδῶ ὁμιλοῦμεν περί ἀληθείας ἤτοι πραγματικῆς ἐκκλησίας καί περί ψευδοῦς, πλανωμένης δι’ αἱρέσεως ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικός: Ὥστε ὑπάρχει διαφορά μεταξύ ἀληθοῦς πραγματικῆς ἐκκλησίας καί σωτηρίας;
Ὀρθόδοξος: Ἀσφαλῶς. Ἡ ἀληθινή και πραγματική ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας ἀλλά ἡ μόνη ἀ σ φ α λ ή ς ὁδός σωτηρίας. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἐν τῇ πραγματικῇ ἐκκλησία, εἶναι ἀσφαλής. Ὁ ἐκτός τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας χριστιανός δέν εἶναι ἀσφαλής εἰς σωτηρίαν. Ἕν παράδειγμα: Ἐπί ἀνταρτοκαρατίας μία ὑπῆρχε ἀσφαλής συγκοινωνία Καλαμῶν -Ἀθηνῶν ἡ διά τῆς τεθωρακσμένης φάλαγγος. Ὑπῆρχον βεβαίως καί ἄλλα μονοπάτια, διά τῶν ὁποίων μετέβαινον οἱ ἄνθρωποι ἐκ Καλαμῶν εἰς Ἀθήνας. Δέν ἦσαν ὅμως ἀσφαλῆ. Διά τῆς διακρίσεως ταύτης τιμῶμεν τήν ἀξίαν τῆς ἀλήθειας, διότι ἀποδίδομεν εἰς αὐτήν τήν ἀσφαλή ὁδόν σωτηρίας, εἴμεθα ὅμως εὐσπλαγχνικοί πρός τούς πλανωμένους, διότι δεχόμεθα, ὅτι ἡ ἀληθινή ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός ἀλλά ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἄλλως τε καί σεῖς παρ’ ὅλον πού δέχεσθε, ὄτι πραγματική ἐκκλησία εἶναι ἀόρατος ἀποτελούμενη ἐκ καλῶν χριστιανῶν ἀνηκόντων εἰς ὀρθόδοξον, καθολικήν, εὐαγγελικήν δέν παύετε νά μάχεσθε διά τᾶς Εὐαγγελικάς σας ἀρχάς. Ἀγωνίζεσθε, διότι νομίζετε, ὄτι σεῖς ἔχετε τήν ἀλήθειαν, τήν ἀσφαλῆ ὁδόν σωτηρίας. Δέν εἶναι ἔτσι;
Εὐαγγελικός: Διά τοῦ τρόπον αὐτοῦ ἀμβλύνεται βεβαίως ἡ ὀξύτης, χαμηλώνει τό Σινικόν τεῖχος τῶν ὁρατῶν ἐκκλησιῶν λογικῶς. Πῶς θά ἀποδειχθῇ Γραφικῶς τό ὁρατόν τῆς Ἐκκλησίας;
Ὀρθόδοξος: Οὕτω ἄς ἔλθωμεν εἰς τό δεύτερον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας, τό ὁρατόν. Ὅταν ὁ Κύριος συνιστᾷ διά τήν ἀδελφικήν συνεννόησιν τῶν χριστιανῶν τό «εἰπέ τῇ ἐκκλησίᾳ»Ματθ. 18,17, τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι πρόκειται ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγῃ εἰς τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐφέσου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί τῷ ποιμνίῳ ἐν ὧ ἔθετο ὑμᾶς τό Πνεῦμα Ἅγιον ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ».Πραξ. 20,28 ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, ὅπου οἱ ποιμένες γνωρίζουν τά πρόβατα καί τά πρόβατα τούς ποιμένες των. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατάσσει τόν Τίτον καί Τιμόθεον νά χειροτονήσῃ ὡρισμένους πρεσβυτέρους καί διακόνους, ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶναι γνωστοί, ὡρισμένοι, ὁρατοί οἱ κυβερνῶντες τήν ἐκκλησίαν. Ὄχι μόνον Ἁγιογραφικῶς ἀλλά καί λογικῶς εἶναι ἀπαραίτητον τό ὁρατόν τῆς ἐκκλησίας, διότι ὁ Κύριος οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ χριστιανοί εἶναι ὄχι μόνον ψυχαί ἀόρατοι ἀλλά καί σώματα ὁρατά. Δέν εἴμεθα ἄγγελοι ἀλλά καί ἄνθρωποι ὁρατοί. Τό ὁρατόν στοιχεῖον ἑπομένως εἶναι ἀπαραίτητον καί λογικῶς.
Εὐαγγελικός: Εἴπατε, ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνον ἀόρατος ἀλλά καί ὁρατή καί αὐτή ἡ ὁρατή ἡ Ὁρθόδοξος εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Δέν εἶναι δυνατόν ὅμως νά δεχθῶ, ὅτι πᾶς ὅστις εὑρίσκεται ἐν τῇ ὁρατή ταύτῃ ἐκκλησίᾳ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας θά σωθῇ, διότι βλέπω εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν πολλούς κακούς ἀνθρώπους ἐγκληματίας κ.λ.π.’
Ὀρθόδοξος: Εἶπον, ὅτι ἡ ἀληθής ἐκκλησία εἶναι ὁρατή καί ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἐξ αὐτοῦ δέν θέλῳ νά εἴπω, ὅτι πᾶν μέλος αὐτῆς θά σωθῇ. Ὄχι. Θά σωθῇ πᾶν γνήσιον μέλος αὐτῆς. Τά σαπρά μέλη καί τά σκάνδαλα καί τά ζιζάνια θά βληθῶσι εἰς τήν κόλασιν, εἶναι τά νεκρά μέλη τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικός: Παρ’ ὅλα αὐτά μένει εἰς ἐμέ ἡ ἀπορία, πῶς εἰς μίαν πραγματικήν ἐκκλησίαν εἶναι δυνατόν νά ὑπάχωσιν μέλη νεκρά καί ἁμαρτωλά παρά τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος, ὡς εἴπομεν, θέλει ἔνδοξον τήν ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἤ ρυτίδα.
Ὀρθόδοξος: Αὐτό τό ὁποῖον λέγει ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἰδανικός σκοπός, ὅπου πρέπει νά τείνωμεν. Τό ἴδιον εἶναι, ὅταν ἐντέλλεται ὁ ἴδιος «ἔσεσεθε οὖν τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ὑμῶν τέλειος ἐστί» Ματθ. 5,48. Εἶναι δυνατόν νά γίνωμεν τέλειοι, ὄπως εἶναι ὁ Θεος, ἀναμάρτητοι; Αὐτό εἶναι ἀδύνατον. Δέν ἕπεται ὄμως, ὄτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν εἶναι τέλειος ὡς ὁ Πατήρ, δέν εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελκός: Ἔχω τήν γνώμην, ὅτι ἐντᾶυθα ὁ Κύριος θεωρεῖ μέλη τῆς ἐκκλησίας Του ὄχι ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ἤτοι ἀναμάρτητοι, ἀλλά ὅσοι ἀγωνίζονται, ἔχουσι πνεῦμα ἀγωνισιτικόν πρός τήν τελειότητα. Καί σᾶς ἐρωτῶ. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ἀγωνίζεται, εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας;
Ὀρθόδοξος: Εἶναι, ἀλλά νεκρόν.
Εὐαγγελικός: Πῶς θά ἀποδείξητε, ὅτι ἡ πραγματική ἐκκλησία ἔχει καί νεκρά μέλη;
Εὐαγγελικός: Πῶς θά ἀποδείξητε, ὅτι ἡ πραγματική ἐκκλησία ἔχει καί νεκρά μέλη;
Ὀρθόδοξος: Τό σταυρωθέν καί ἀναστάν Σῶμα τοῦ Κυρίου ἔχει τάς πληγάς Του. Διατί καί ἡ ἐκκλησία Του, ἡ ὁποία εἶναι σῶμα Του, δέν εἶναι πραγματικήν ἐκκλησία, ἐπειδή ἔχει τάς πληγάς της, τούς φαύλους, τά νεκρά χριαστιανικῶς αὐτά μέλη;
Εὐαγγελικός: Ὠραία καί συγκινητική εἶναι ἡ εἰκών αὕτη. Δέν παύει ὅμως νά εἶναι εἰκών καί ὄχι ῥητός λόγος τοῦ Κυρίου.
Ὀρθόδοξος: Ὁ Ἰούδας δέν ἧτο καί αὐτό μαθητής ἐκ τῶν 12 Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος συμμετέσχε μάλιστα εἰς τήν Τράπεζαν τοῦ μυστικοῦ δεῖπνου; Οὕτος ἧτο μαθητής καί Ἀπόστολος, ἀλλά καί προδότης. Ὁ Κύριος δέν ἐξεδίωξεν αὐτόν, ἀλλά ἀφῆκε νά φύγῃ μόνος του. Ὅπως λοιπόν εἰς τήν χορείαν τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρξε ὁ Ἰούδας, διατί καί ἐν τῇ ἐκκλησία του ἀποκλείεται νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι ὄμοιοι πρός αὐτόν;
Εὐαγγελικός: Βέβαιως δυνατόν εἶναι τοῦτο, ὄχι ὅμως ὅτι εἶναι καί γεγονός. Θά ἤθελα ῥητούς λόγους τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖοι νά ὁμιλῶσι περί φαύλων μελῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ Του.
Ὀρθόδοξος: Καί αὐτό θά σᾶς τό παρουσιάσω. Καί ἰδού. Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ εἰς τήν παραβολήν τῆς Σαγήνης Μαθ. 13,47 περί σαπρῶν μερῶν ἐν αὐτῇ, εἰς τήν Παραβολήν τῶν Ζιζανίων Μαθ. 13,24 περί ζιζανίων, τά ὁποῖα εἶχον φυτρώσει πλησίον τοῦ καλοῦ σίτου, εἰς τήν Παραβολήν τοῦ βασιλικοῦ γάμου Μαθ. 22,11 περί ἀνθρώπου μή ἔχοντες ἔδνυμα γάμου καί εἰς τήν Παραβολήν τῶν δέκα παρεθένων Μαθ. 25,1-14 περί μωρῶν παρθένων, αἵτινες ἐξῆλθον καί αὗται πρός προϋπάντησιν τοῦ νυμφίου, ὅπως καί οἱ ἄλλαι φρόνιμοι παρθένοι. Ρητῶς εἰς τά παραβολάς ταύτας τονίζει ὁ Κύριος τήν συνήπαρξιν καλῶν καί κακῶν ἐν τῇ αὑτῇ σαγήνῃ ἐν τῷ αὐτῷ ἀγρῷ, ἐν τῷ αὐτῷ βασιλικῷ γάμῳ καί ἐν τῇ αὐτῇ συνοδείᾳ πρός προϋπάντησιν τοῦ Κυρίου, τοῦ νυμφίου. Ἐπίσης εἰς τάς παραβολάς αὐτάς ὁ Κύριος τονίζει, ὅτι ὀ χωρισμός τῶν καλῶν καί τῶν κακῶν ἤτοι σαπρῶν μερῶν, ζιζανίων, ἄνθρωπου μή ἔχοντος ἔνδυμα γάμου καί τῶν μωρῶν παρθένων θά γίνῃ κατά τή μέλλουσα κρίσιν. Τοῦτο διδάσκει καί τό Εὐαγγέλιον τῆς μελλούσης κρίσεως (Μαθ. 25,31-46) κατά τό ὁποῖον ὁ χωρισμός τῶν ἀγαθῶν καί τῶν φαύλων θά γίνῃ κατά τήν Δευτέραν Παρουσίαν.
Εὐαγγελικός: Πῶς θά πεισθῶ ὄμως, ὄτι τά σαπράν ἐν τῇ Σαγήνῃ, τά ζιζάνια ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ μή ἔχων ἔνδυμα γάμου κατά τήν παραβολήν τοῦ βασιλικοῦ γάμου καί αἱ πέντε μωραί παρθένοι εἰκονίζουσι τούς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ φαύλους καί οὐχί τούς ἐν τῷ κόσμῳ γενικῶς ἐκτός τῆς ἐκκλησίας κακούς ἀνθρώπους;
Ὀρθόδοξος: Ἁπλούστατα: Ὁ Κύριος λέγει: «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθήσῃ εἰς τήν θάλασσαν..», «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις…», «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείροντι καλόν σπέρμα…» «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ…» Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐκκλησία Του. Ἑπομένως ἡ σαγήνη εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, θάλασσα εἶναι ὁ κόσμος, ψάρια εἰς τήν θάλασσαν εἶναι γενικῶς οἱ ἄνθρωποι, ψάρια καλά καί σαπρά ἐν τῇ σαγήνῃ εἶναι οἱ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἄνθρωποι καλοί καί κακοί, καί τό τράβηγμα τῆς σαγήνης, τῶν δικτύων πρός τά ἔξω ἡ μέλλουσα Κρίσις. Ἡ εἰκῶν εἶναι λίαν σαφής. Ἀλλά καί εἰς τήν παραβολήν τῶν Ζιζανίων ὅταν ὁ κύριος τοῦ ἀγροῦ, ὀ ὀποῖος εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, παρεκλήθη ἀπό τούς δούλους Του νά ἐπιτραπῇ εἰς αὐτούς να μεταβῶσι καί ἐκκριζώσωσι τά ζιζάνια, ὁ Κύριος οὗτος τοῦ ἀγροῦ εἶπεν: «ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότεραι» σῖτον και ζιζάνια «ἄχρι τοῦ θερισμοῦ». Εἶναι τόσον πλησίον τά ζιζάνια καί ὁ σῖτος, ὤστε θά ἐκριζωθῶσι οἱ στάχυς, ὅταν ἐκριζωθῶσι τά ζιζάνια. Εἰς τόν αὐτόν θάλαμον τοῦ βασιλικοῦ γάμου εὑρίσκονται οἱ ἔχοντες καί ὁ μή ἔχων ἔνδυμα γάμου, εἰς τήν αὐτήν τιμητικήν συνοδείαν αἱ πέντε μωραί μετά τῶν ἄλλων φρονίμων παρθένων εὑρίσκονται πρός προϋπάντησιν τοῦ νυμφίου. Ἡ στενή αὕτη συνύπαρξις καλῶν καί σαπρῶν ἐν τῇ σαγήνῃ, ζιζανίων καί σίτου ἐν τῷ ἀγρῷ, ἔχοντες καί μή ἔχοντες ἔνδυμα γάμου ἐν τῷ βασιλικῷ θαλάμῳ τοῦ γάμου καί μωρῶν μετά φρονίμων παρθένων ἐν τῇ αὐτῇ συνοδείᾳ δέν δηλοῦσι ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι στενῶς συνδεδεμένοι μεταξύ των συνδέονται διά τῆς αὐτῆς πίστεως πρός τόν Κύριον χωρίζονται ὅμως διά τοῦ φαύλου βίου των;
Εὐαγγελικός: Καί ὅμως δέν παύουσι αἱ παραβολαί Σαγήνης, ζιζανίων να εἶναι εἰκόνες, αἱ ὁποῖοι νά παρέχωσι τό δυνατόν, τό πιθανόν, ὄχι ὅμως καί τό βέβαιον, διότι δέν εἶναι ρητοί λόγοι τοῦ Κυρίου.
Ὀρθόδοξος: Ἡ παρουσία εἰς τήν παραβολήν τοῦ βασιλικοῦ γάμου ἀνθρώπου μή ἔχοντος ἔνδυμα γάμου καί ἡ ἅμεσος ἀποπομπή αὐτοῦ εἰς τήν κόλασιν, τό κλείσιμον τῆς θύρας τοῦ οἴκου τοῦ νυμφίου εἰς τάς μωράς παρθένους, τό κτύπημα τῆς θύρας τάυτης ὑπό τῶν μωρῶν παρθένων καί ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου πρός αὐτάς «οὐκ οἶδα ὑμᾶς» δέν νομίζετε, ὅτι θέλουσι νά εἴπωσι, ὅτι βασιλικός γάμος εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του ἐντός τῆς ὁποίας εὑρίσκονται μωραί παρθένοι καί μέλη μή ἔχοντα ἔνδυμα γάμου, τά ὁποῖα θά παραμείνωσι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ του ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ μέχρις ὅτου ἀποπεμφθῶσι μετά θάνατον εἰς τήν κόλασιν;
Εὐαγγελικός: Καί πάλιν δυνατόν νά εἶναι ἔτσι, ὄχι ὅμως καί γεγονός. Θά ἤθελα κατηγορηματικόν λόγον τοῦ Κυρίου ἐπ’ αὐτοῦ.
Ὀρθόξοδξος: Μάλιστα. Ἀκούσατε αὐτόν. Ὁ Κύριος λέγει «πολλοί ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνη τῇ ἡμέρᾳ: Κύριε, Κύριε οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν καί τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλάς ἐποιήσαμεν καί τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς, ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν» (Ματθ. 7,23). Ἐδῶ βλέπομεν ὄτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοιδύνανται νά προφητεύωσι καί νά θαυματουργῶσι, οὗτοι ἦσαν ἐντός τῆς ἐκκλησίας, ἦσαν ὅμως ἐργάται τῆς ἀνομίας, ἤτοι σαπρά νεκρά μέλη τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικός: Ὁ Κύριος ὅμως ἐνταῦθα τονίζει το «οὐκ ἐγνων ὑμᾶς». Ἄρα δέν ἦσαν μέλη του.
Ὀρθόδοξος: Τό «οὐκ ἔγνων» δέν σημαίνει αὐτό, ὅτι δέν ἦσαν μέλη του, ἀλλ’ ὅτι ἦσαν νεκρά μέλη, ἔζησαν βίον φαῦλον. Ἄν δέν ἦσαν τελείως μέλη του, πῶς προεφήτευσαν καί ἐθαυματούργον; Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον λέγει καί ὁ Ἀπόστ. Παῦλος : «ἐάν ἔχω πίστιν, ὥστε ὅρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί». Ἰδού λοιπόν μέλη Χριστοῦ. Μέλη μέν διότι ἔχουν πίστιν, νεκρά δέ διότι δέν ἔχουν ἀγάπην. Καί κάτι ἄλλο: Εἰς τήν Κόρινθον ὑπῆρξεν χριστιανός τίς αἱμομίκτης. Οὗτος ἔχων φαῦλον βίον σᾶς ἐρωτῶ ἦτο ἐκτός τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἤ ἐντός ταύτης;
Εὐαγγελικός: Ὡς φαῦλος ἦτο ἐκτός τῆς ἐκκλησίας.
Ὀρθόδοξος: Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ἀφοῦ δηλαδή ἦτο ἐκτός τῆς ἐκκλησίας, διατί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπειλεῖ νά ἐκδιώξῃ αὐτόν τῆς ἐκκλησίας του λέγων: «ἤδη κέκρικα ὡς παρών τόν οὕτως τοῦτο κατεργασάμενον ….παραδοῦναι τῷ Σατανᾷ….» Α! Κορινθ. 5,3-5. Ἰδού λοιπόν ἡ ἐκκλησία τῆς Κορίνθου ἐπί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἡ ὁποία εἶχε τό νεκρόν μέλος της τόν αἱμομίτκην. Δέν ἦτο μόνο αὐτός τοιοῦτος ἀλλά καί ἄλλα μέλη ἴσως εἰς μικρότερον βαθμόν, διότι ὁ Παῦλος λέγει: «Ὅλως ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία» (Α΄ Κορινθ. 5,1) Περί ὑπάρξεων νεκρῶν μελῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῷ αὐτῷ τμήματι ( Α΄ Κορινθ. 5,9-11) ὅπου εἶναι σαφής ὁ χωρισμός τῶν ἐκτός τῆς ἐκκλησίας τοιούτους λέγων: «Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μου μή συναναμίγνυσθαι πόρνοις οὐ πάντως τοῖς πόρνοις τοῦ κόσμου τούτου ἤ τοῖς πλεονέκταις ἤ ἅρπαξιν ἤ εἰδωλολάτραις΄ἐπεί ὀφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν΄ νῦν δέ ἔγραψα ὑμῖν μή συναναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφός ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος πλεονέκτης ἤ εἰδωλολάτρης ἤ λοίδορος ἤ μέθυσος ἤ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδέ συνεσθίειν». Οἱ φαῦλοι οὗτοι ἀδεφλοί εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας μέχρις ὅτου τηρηθῶσιν εἰς ἀπόστασιν ὑπό τῶν ἄλλων χριστιανῶν. Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου εἶχε τά νεκρά της μέλη. Τί ἔχετε νά ἀπαντήσετε εἰς αὐτό;
Εὐαγγελικός: …….
Ὀρθόδοξος: Καί τώρα ἄς ἀνακεφαλαιώσωμεν τά λεχθέντα περί ἐκκλησίας. Ἀπεδείχθη, ὄτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ὠρανωμένη, ἀκατάλυτος κοινωνία ἀνθρώπων χριστιανῶν ταμιοῦχος τῆς χάριτος καί διδάσκαλος τῆς ἀληθείας. Αὕτη δέν εἶναι μόνον ἀόρατος, ἀλλά καί ὁρατή, διότι ὡς εἴπομεν, ὁ Κύριος καί ὁ Ἀπόστ. Παῦλος ὁμιλοῦν ῥητῶς περί τοῦ ὁρατοῦ μέρους ταύτης. Εἴπομεν ἐπίσης, ὅτι ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀντίκεινται εἰς τήν πραγματικήν ἐκκλησίαν εἶναι ἡ αἵρεσις καί ὁ φαῦλος βίος. Ἡ αἵρεσις χωρίζεται τῆς ἀληθείας ἐνταῦθα διά τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας, ὄπως ἐντέλλεται ρητῆς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί Πέτρος εἰς τά ἀναφερθέντα χωρία Τίτ. 3,10. Γαλ.5,20. Β! Πετρ. 2,1. Οἱ δέ φαῦλοι θά χωρισθῶσι τῶν καλῶν ὑπό τοῦ Κυρίου κατά τήν μέλλουσαν κρίσιν, ὅπως εἴδομεν εἰς τάς παραβολάς Σαγήνης, Ζιζανίων, βασιλικοῦ γάμου, δέκα παρθένων καί εἰς τό Εὐαγγέλιον Μελλούσης Κρίσεως. Συνεπῶς ἐκκλησία εἶναι ὁρατή και ἐντός αὐτῆς ὑπάρχουν ὄχι αἰρετικοί, ἀλλά οἱ ὑγειῶς φρονοῦντες, οἱ ὀρθόδξοξοι και ἐξ αὐτῶν θά εἶναι ἄλλοι μέν γνήσια μέλη καί ἄλλοι νεκρά. Ἐκκλησία τοιαύτη, ὠργανωμένη ἀκατάλυτος ὁρατή ἔχουσα τήν Ἀποστολικήν διαδοχήν ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένην εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος. Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ πραγματική ἐκκλησία καί ὄχι σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί οἱ ὁποῖοι ἀνεφάνητε τόν δέκατον ἕκτον αἰῶνα.
Εὐαγγελικός: …. Δέχομαι τήν Ἱεράν Παράδοσιν καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τῶν τεσσάρων πρώτων
http://anavaseis.blogspot.com/
Ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα