ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Και ας μη παραξενεύει κανένα το γεγονός ότι ο απόστολος Παύλος, όταν αναφέρεται εις το βάπτισμα, παραλείπει πολλάκις το όνομα του Πατρός και του αγίου Πνεύματος, και ας μη νομίσει ότι η επίκληση των ονομάτων είναι άνευ σημασίας. «Όσοι, λέγει, εβαπτίσθητε εις τον Χριστόν ενεδύθητε τον Χριστόν», και πάλιν «όσοι εβαπτίσθητε εις τον Χριστόν, εβαπτίσθητε εις τον θάνατόν του». Διότι η ονομασία του Χριστού είναι ομολογία όλης της Τριάδος, επειδή δηλώνει και τον Θεόν που έχρισε, και τον Υιόν που εχρίσθη, και το χρίσμα το Άγιον Πνεύμα, όπως έχομεν μάθει από τον Πέτρον εις τας Πράξεις – «τον Ιησούν τον Ναζωραίον τον οποίον έχρισεν ο Θεός με το Άγιον Πνεύμα». Και εις τον Ησαΐαν επίσης – «ήλθε το Πνεύμα του Κυρίου εις εμέ, και μ’ αυτό με έχρισε». Και ο ψαλμωδός επίσης λέγει – «δια τούτο σε έχρισε, Θεέ, ο Θεός σου με έλαιον ευφροσύνης περισσότερον από τους συντρόφους σου».
Φαίνεται μάλιστα ότι ο απόστολος κάπου μνημονεύει επί του βαπτίσματος μόνον το Άγιον Πνεύμα. Διότι λέγει – «όλοι εβαπτίσθημεν και εγίναμεν ένα σώμα δια του ενός Πνεύματος». Με αυτό δε συμφωνεί και το «σεις δε θα βαπτισθείτε εις το Άγιον Πνεύμα» και το «αυτός θα σας βαπτίσει εις το Άγιον Πνεύμα».
Παρά τούτα δεν ημπορεί κανείς να ονομάση τέλειον βάπτισμα αυτό κατά το οποίον έγινεν επίκληση μόνον του Πνεύματος. Διότι πρέπει πάντοτε να μένει απαράβατος η παράδοσις που εδόθη με την ζωοποιόν χάριν.
Διότι αυτός που ελύτρωσε την ζωήν μας από την φθοράν μας έδωσε δύναμιν ανανεώσεως, η οποία έχει ανεξήγητον την αιτίαν και παραμένει μυστηριώδης, προσφέρει όμως εις τας ψυχάς μεγάλην σωτηρίαν. Ώστε το να προσθέσει ή να αφαιρέση κανείς κάτι ισοδυναμεί σαφώς με έκπτωσιν από την αιώνιον ζωήν.
Αν λοιπόν κατά το βάπτισμα ο χωρισμός του Πνεύματος από τον Πατέρα και τον Υιόν είναι επικίνδυνος μεν δια τον επιτελούντα το βάπτισμα, ανωφελής δε δι’ αυτόν που βαπτίζεται, πως είναι ασφαλές δι’ ημάς να ξεχωρίζωμεν το Πνεύμα από τον Πατέρα και τον Υιόν;
Η πίστη δε και το βάπτισμα είναι δύο τρόποι της σωτηρίας που φύονται μαζύ και είναι αδιαίρετοι. Διότι η μεν πίστη ολοκληρούται με το βάπτισμα, το δε βάπτισμα θεμελιώνεται με την πίστιν, και με την επίκλησιν των ιδίων ονομάτων ολοκληρώνονται και τα δύο. Διότι όπως πιστεύομεν εις τον Πατέρα και τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, έτσι και βαπτιζόμεθα εις το όνομα του Πατρός και του υιού και του αγίου Πνεύματος. Και προηγείται μεν η ομολογία που μας εισάγει εις την σωτηρίαν, επακολουθεί δε το βάπτισμα που επισφραγίζει την συγκατάθεσίν μας.
ΠΕΡΙ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ – Κεφάλαιο Ιβ’
ΕΠΕ τόμος 10