Αγίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Χαιρετισμοί
Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
Ηχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Ως μυστικής θεολογίας θείον όργανον, και τού φωτός τού τρισηλίου ενδιαίτημα, θεολόγε Συμεών, σε ανευφημούμεν· άλλ’ ως πλήρης των τού Πνεύματος ελλάμψεων, καταφώτισον ακτίσι των χαρίτων σου, τους βοωντάς σοι· χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
ΟΙ ΟΙΚΟΙ
Άγγελος άλλος ώφθης αρετών επιδόσει, θεόφρον Συμεών θεολόγε (εκ γ’)· και τη αγγελική σου φωνή, θεολογείς τα υπέρ νουν μυστήρια· διο σου την λαμπρότητα θαυμάζοντες πάντες βοώμεν·
Χαίρε, δι’ ου η Τριάς υμνείται· χαίρε, δι’ ου η φθορά πατείται.
Χαίρε, τρισηλίου φωτός οικητήριον· χαίρε, ουρανίου ζωής σκοπευτήριον.
Χαίρε, ύψος θείας γνώσεως δυσκατόρθωτον πολλοίς· χαίρε, βάθος βίου κρείττονος δια πόσης αρετής.
Χαίρε, ότι εδείχθης Εκκλησίας λαμπρότης· χαίρε, ότι εφάνης θεολόγων φαιδρότης.
Χαίρε, ακτίς αΰλων ελλάμψεων· χαίρε, πρηστήρ ενύλων εμφάσεων.
Χαίρε, δι’ ου θεολόγοι μυούνται· χαίρε δι’ ου καινολόγοι φιμούνται.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Βλέμμα το της ψυχής σου, δια βίου αρίστου, καθάρας θαυμαστώς εθεάσω, εμφανείας αΰλου φωτός, υπελθών τον ζυγόν τού Χριστού, όσιε, και πτερωθείς τω Πνεύματι, Συμεών ένθους ανεβόας·
Αλληλούια.
Γνώμην ένθεον έχων, νουνεχώς απηρνήσω αξίας κοσμικάς ολοψύχως, και γονέων φίλτρον παριδών, τη του Στουδίου Μονή χαίρων έδραμες· Χριστώ γαρ ηκολούθησας, ακούων παρά πάντων ταύτα·
Χαίρε, Χριστού αγάπης ταμιείον· χαίρε, φωτός αΰλου δοχείον.
Χαίρε, των αγγέλων τον βίον μιμούμενος· χαίρε, των δαιμόνων τα θράση τροπούμενος.
Χαίρε, σκεύος πολυτίμητον επιπνοίας θεϊκής· χαίρε, ξίφος θεοχάλκευτον προσπάθειας υλικής·
Χαίρε, ότι εδέξω εν ψυχή πυρ το θείον· χαίρε, ότι πανσόφως εξελέξω το κρείττον.
Χαίρε, παθών εκτίλλας την άκανθαν· χαίρε, ψυχής νεώσας την άρουραν.
Χαίρε, καρπών γεωργέ αθανάτων· χαίρε καλών πεπλησμένε αφθάρτων.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Δύναμιν εν ασκήσει, και πολλή εν φρονήσει λαμβάνων, Συμεών, ούρανόθεν, και εν ύπακοή Γέροντος τελών, το της σαρκός ύπέταξας φρόνημα, σοφίας δε της κρείττονος έπλήσθης τη Τριάδι ψάλλων·
Αλληλούια.
Εξεχύθη πλούσια χάρις τοις χείλεσί σου, και χύμα σοι εδόθη σοφίας· ένθεν θεολογίας κρουνούς, τη Εκκλησία ανέβλυσας, όσιε, και άρδεις εν τοις λόγοις σου τας διανοίας των βοώντων·
Χαίρε, κρουνός της θεολογίας· χαίρε, πυρσός της θεοσοφίας.
Χαίρε, ποταμέ των ναμάτων της χάριτος· χαίρε, θησαυρέ διδαγμάτων του Πνεύματος.
Χαίρε, μύστης θεοφώτιστος υψηλών θεωριών· χαίρε, χείλη θεοφόρητα ουρανίων εννοιών.
Χαίρε, ότι της ύλης υπερέβης τους όρους· χαίρε, ότι δογμάτων αναπτύσσεις τους λόγους.
Χαίρε, ζωής αγίας διδάσκαλος· χαίρε, σεπτών αγγέλων εφάμιλλος.
Χαίρε, ναέ μυστικέ της Τριάδος· χαίρε, αυγή ουρανίου λαμπάδος.
Χαίροις πάτερ θεόσοφε.
Ζωής μάννα της θείας, και νέκταρ αμβροσίας και μέλι το ρυέν εκ της πέτρας, των θεοποιών σου διδαχών, η δέλτος τυγχάνει ψυχάς καθαίρουσα, και προς θείαν τελείωσιν παιδεύουσα τους εκβοώντας·
Αλληλούια.
Ήρθης προς θεωρίας υψηλάς κατά Παύλον, και Πνεύματι τα άρρητα είδες· εντεύθεν θεολόγος σοφός, θεολογών πάσι τα υπερκόσμια, εν γλώσση θεορρήμονι, Συμεών, ώφθης τοις βοώσι·
Χαίρε, ο ένθεος θεολόγος· χαίρε, ο πάνσοφος θεηγόρος.
Χαίρε, Ιωάννου τού πάνυ εκτύπωμα· χαίρε, Γρηγορίου τού θείου ομοίωμα.
Χαίρε, όργανον πολύφθογγον υψηλών θεωριών· χαίρε, έμψυχον ψαλτήριον φωταυγών υποθηκών.
Χαίρε, ότι εισήλθες προς τον άδυτον γνόφον· χαίρε, ότι κατείδες τον ουράνιον κόσμον.
Χαίρε, πιστούς εκπλήττων τοις λόγοις σου· χαίρε, ψυχάς ρυθμίζων τοις τρόποις σου.
Χαίρε, ζωής ουρανίου εκφάντορ· χαίρε Θεού θαυμαστέ θεοφάντορ.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Θείω έρωτι, πάτερ, γλυκερώς τετρωμένος, υπέστης ουρανόφρονι γνώμη πειρασμούς, θλίψεις και διωγμούς, και ως χρυσός εν πυρί δεδοκίμασαι, ως άγγελος δε άγιε, πάσιν ώφθης Χριστώ άδων·
Αλληλούια.
Ίθυνας τού νοός σου τας κινήσεις, θεόφρον, προς δόξαν τού Σωτήρος την θείαν, και πλήρης σοφίας θεϊκής ανεδείχθης, Συμεών, θείω Πνεύματι εγείρων προς μετάνοιαν τους μετά πόθου σοι βοώντας·
Χαίρε, η στήλη της εγκρατείας· χαίρε, ο τύπος της καρτερίας.
Χαίρε, μυστογράφε σοφέ της θεώσεως· χαίρε, αναιρέτα χειριστής πωρώσεως.
Χαίρε, στόμα το μελίρρυτον στάζον θείον γλυκασμόν χαίρε, νέφος θεοπότιστον ζωής ραίνον δροσισμόν.
Χαίρε, ότι εκφαίνεις Αποστόλων την χάριν· χαίρε, ότι εκλάμπεις την σωτήριον φαύσιν.
Χαίρε, φωστήρ της χάριτος πάμφωτος· χαίρε, αστήρ τού κρείττονος άδυτος.
Χαίρε, πηγή ζωηφόρων ναμάτων· χαίρε, λαμπτήρ θεοπνεύστων ρημάτων.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Καθαρθείς την καρδίαν δι’ ασκήσεως θείας, επλήσθης επιλάμψεων θείων, και ολόφωτος ιερουργών εφαίνου τοις μαθηταίς σου μακάριε· θεωθείς εν μετοχή γαρ, ένθους, Συμεών, ανεβόας·
Αλληλούια.
Λάμπων ταις θεωρίαις, οία ζων έξω κόσμου και μόνω τω Θεώ ηνωμένος, πυρίμορφος και θεοειδής και ιλαρός τω προσώπω και μέτριος ωράσο, πάτερ άπασι, τοις ευλαβώς σοι εκβοώσι·
Χαίρε, ο δόναξ του Παρακλήτου· χαίρε, το δένδρον του παραδείσου.
Χαίρε, ο εν ύλη και σώματι άσαρκος· χαίρε, ο τη όψει και τρόποις ισάγγελος.
Χαίρε, άστρον το πολύφωτον μυστικής Ανατολής· χαίρε άρμα το χρυσόπλοκον ενεργείας θεϊκής.
Χαίρε, σάλπιγξ ηχούσα σωτηρίας το μέλος· χαίρε, γλώσσα διδούσα θεοβράβευτον σθένος.
Χαίρε, φωτός τού θείου κειμήλιον· χαίρε, ροπής φλογώδους σβεστήριον.
Χαίρε, σεπτών μυστηρίων θεάμον· χαίρε, Θεού τρισηλίου θεράπον.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Μέγας εν θεωρίαις και σεπταίς θεοπτίαις εδείχθης, Συμεών θεολόγε· δια προσευχής γαρ νοεράς της εν Θεώ αρπαγής το μυστήριον εγνώρισας, μακάριε, ως άλλος Μωυσής ανακράζων·
Αλληλούια.
Νέκταρ ζων αφθαρσίας η των λόγων σου βίβλος παρέχει τοις πιστοίς, θεολόγε· ο γαρ Παράκλητος δια σού τη Εκκλησία λαλεί και προσφθέγγεται και διεγείρει άπαντας βοάν σοι, Συμεών τοιαύτα·
Χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας· χαίρε, ο ρήτωρ της θεαρχίας.
Χαίρε, ο καθαίρων ψυχών τα σπιλώματα· χαίρε, ο λαμπρύνων ημών τα νοσήματα.
Χαίρε, φλόξ η αναλίσκουσα τας ακάνθας των παθών· χαίρε, νους ο τα νοούμενα αναπτύσσων και ορών.
Χαίρε, ότι ελύθης των της ύλης αμμάτων· χαίρε, ότι επλήσθης θεοβρύτων ναμάτων.
Χαίρε, ιδών Θεού τας λαμπρότητας· χαίρε, μισών εχθρού τας κακότητας. Χαίρε, σοφών διδαγμάτων πλημμύρα· χαίρε, σεπτών χαρισμάτων κινάρα.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Ξένον θαύμα ωράτο, Συμεών εν σοι πάτερ, εκπλήττον και ευφραίνον τους πάντας· τον θείον γαρ πλουτών φωτισμόν, σοφών και συνετών ώφθης σοφότερος, ο ιδιώτης πρότερον, και νυν πανσόφως Θεώ ψάλλων·
Αλληλούια.
Όλος ηλλοιωμένος και Θεώ εκδημών όλος, εκστάσει θειοτέρα, θεόφρον, και κατά μέθεξιν θεωθείς, προς την ποθητήν διεγείρεις θέωσιν, Συμεών θεοδόξαστε, τους μετά πόθου σοι βοώντας·
Χαίρε, ο άνθραξ πυρός αΰλου· χαίρε, το σέλας φωτός του θείου.
Χαίρε, κάλλος της θεώσεως ο εκφαίνων πρακτικώς· χαίρε, νήψιν την σωτήριον ο διδάσκων νουνεχώς.
Χαίρε, ότι παιδεύεις μοναστών τας χορείας· χαίρε ότι εκτρέπεις των εχθρών τας συρροίας.
Χαίρε, ημών λαμπρύνων το φρόνημα· χαίρε, παθών εκλύων το όρμημα.
Χαίρε, πιστοίς θείαν χάριν παρέχων· χαίρε, Θεώ υπέρ πάντων πρεσβεύων.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Πάθη ψυχών καθαίρων, διδαχαίς σου αγίαις, προς εύρεσιν ημάς διεγείρεις, δια νήψεως και προσευχής του πολυτίμου λίθου της ζωής, πάτερ, ον πάλαι απωλέσαμεν, νυν δε ευρήκαμεν, συν σοι Χριστώ βοώντες (*)·
Αλληλουία.
Ρήτωρ θεολογίας μυστικής ανεδείχθης, κτησάμενος την άνωθεν γνώσιν· όλον γαρ σε ο Παράκλητος επεσπάσατο, πάτερ ως ηυδόκησε, και ξένα και παράδοξα εφθέγξω τοις εκβοώσι·
Χαίρε, φωνή του θεού αγία· χαίρε, σιγή τού εχθρού τελεία.
Χαίρε, ουρανίου μυήσεως έμπλεως· χαίρε, υποφήτα τού κρείττονος έρωτος.
Χαίρε, ρήτωρ θεοδίδακτος της σοφίας του Θεού· χαίρε. μάχαιρα αμφίστομος της απάτης τού εχθρού.
Χαίρε, ότι διδάσκεις αναβάσεις τας θείας· χαίρε, ότι ιθύνεις προς οδόν σωτηρίας.
Χαίρε, Χριστού ο φέρων την νέκρωσιν· χαίρε, ημίν διδούς θείαν έλλαμψιν.
Χαίρε, ο λόγου το δώρον πλουτήσας· χαίρε, ο πάσι τα θεία λαλήσας.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Στόμα θείον εδείχθης και νέος θεολόγος Χριστού τη Εκκλησία, θεόφρον, εν η καινά και παλαιά εκ του θησαυρού ηρεύξω της καρδίας σου, ως γραμματεύς θεόληπτος, ως φησιν ο Σωτήρ, ω ψάλλεις·
Αλληλούια.
Του φωτός του άϋλου θείον έσοπτρον ώφθης, ελθών αποκαλύψεις εις θείας, θεολόγε πάτερ Συμεών, και πάντας τους πιστούς καλείς προς μέθεξιν των αγαθών, ων εύρηκας· διο σοι πόθω εκβοώμεν·
Χαίρε, το στόμα των απορρήτων· χαίρε, το όμμα των ουρανίων.
Χαίρε, φωταυγείας της θείας θησαύρισμα· χαίρε, χαρισμάτων αγίων εναύλισμα.
Χαίρε, κλήμα, το πολύφορον της αμπέλου της ζωής· χαίρε, βότρυς ο παμπέπειρος ισαγγέλου αγωγής.
Χαίρε, ότι εκκαίεις προς ουράνιον πόθον· χαίρε, ότι εκφαίνεις τον της χάριτος νόμον.
Χαίρε, Χριστόν δοξάσας τω βίω σου· χαίρε, πιστούς ρυθμίζων τω λόγω σου.
Χαίρε, εικών συντονίας αγίας· χαίρε, λειμών θαυμαστής απαθείας.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Υπελθών, θεολόγε, τον υπέρφωτον γνόφον, εδέξω εν πλαξί της καρδίας, θεολογίας της μυστικής, τας θεοτυπώτους πλάκας, εν Πνεύματι, δι’ ων μυσταγωγούμεθα προς θείον έρωτα βοώντες·
Αλληλούια.
Φως φωτί τρισηλίω προσπελάσας εδείχθης τω κόσμω, ως φησιν ο Δεσπότης, και φωτίζεις ημών τας ψυχάς, φωτοποιοίς σου διδάγμασιν, άγιε, δι’ ων μυσταγωγούμεθα προς θείον έρωτα βοώντες·
Χαίρε, ο λάμψας ως φως εν κόσμω· χαίρε, ο νέμων ισχύν τω λόγω.
Χαίρε, ενεργείας της θείας διδάσκαλε· χαίρε, εν ασκήσει ουράνιε άνθρωπε.
Χαίρε, τρισηλίου χάριτος σκήνωμα περιφανές· χαίρε, δωρεών τού Πνεύματος όργανον θεοπρεπές.
Χαίρε, ότι υπέστης πειρασμούς ανενδότως· χαίρε, ότι παρέχεις φωτισμόν θεοσδότως.
Χαίρε, κανών οσίας βιώσεως· χαίρε, λαμπάς αφράστου θεώσεως.
Χαίρε, νοός τας κινήσεις λαμπρύνων· χαίρε, ημών τας καρδίας φωτίζων.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Χέει ύδωρ το θείον, το αλλόμενον, πάτερ, ζωήν εις αιωνίαν απαύστως, και ευωδίαν πνέει ζωής και κατευφραίνει ημών την διάνοιαν, των διδαχών η δέλτος σου, ην μελετώντες εκβοώμεν·
Αλληλούια.
Ψαλμοσύνθετον στέφος τη σεπτή κορυφή σου προσφέρομεν τα τέκνα σου πάτερ, ο προσδεξάμενος πατρικώς, ακτίνα θείου φωτός ημίν βράβευσον· πιστώς γαρ σοι προστρέχομεν, και ου παύομεν εκβοώντες·
Χαίρε, πατέρων η ωραιότης· χαίρε, όσιων η κοσμιότης.
Χαίρε, ιερέων κανών ιερότατος· χαίρε, μοναζόντων πατήρ ενθεώτατος.
Χαίρε, θεολόγων καύχημα, θεολόγε θαυμαστέ· χαίρε, ευσεβούντων στήριγμα και κλεινέ μυσταγωγέ.
Χαίρε, της Εκκλησίας θεαυγέστατος στύλος· χαίρε, των ορθοδόξων ουρανόφωτος λύχνος.
Χαίρε δι’ ου φωτός πληρωθήσομαι· χαίρε, δι’ ου παθών λυτρωθήσομαι.
Χαίρε, σοφός οδηγός των σων τέκνων· χαίρε, κάμού ο αεί προστατεύων.
Χαίροις, πάτερ θεόσοφε.
Ω θεσπέσιε πάτερ Συμεών θεολόγε, φωστήρ της του Χριστού Εκκλησίας (εκ γ’)· δεδεγμένος ημών τας φωνάς, τω φωτί της εν ση λάμπρυνον χάριτος, τους ευλαβώς υμνούντάς σε και τη Τριάδι εκβοώντας·
Αλληλούια.
Και αύθις, το ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Ως μυστικής θεολογίας θείον όργανον, και του φωτός του τρισηλίου ενδιαίτημα, θεολόγε Συμεών σε ανευφημούμεν· άλλ’ ως πλήρης των του Πνεύματος ελλάμψεων, καταφώτισον ακτίσι των χαρίτων σου, τους βοώντάς σοι· χαίροις πάτερ θεόσοφε.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
(Αγίου Νικοδήμου αγιορείτου)
Θείαν έλλαμψιν, Συμεών πάτερ, εισδεξάμενος, εν τη ψυχή σου, φωστήρ εν κόσμω εδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αυτού την σκοτόμαιναν, και πάντας πείθων, ζητείν ην απώλεσαν, χάριν Πνεύματος· Αυτό εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Τω φωτι λαμπόμενος, τω τρισηλίω θεόφρον, θεολόγος γέγονας, της υπερθέου Τριάδος· άνωθεν σοφίαν λόγων καταπλουτήσας· έβλυσας θεοσοφίας ένθεα ρείθρα, εξ ων πίνοντες βοώμεν χαίροις τρισμάκαρ, Συμεών θεοδίδακτε.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ
Χαίροις θεοδόξαστε Συμεών, νέε θεολόγε, Εκκλησίας της του Χριστού· χαίρε ουρανίων, επόπτα μυστηρίων, φωτός του τρισηλίου, λύχνε πολύφωτε.
Όλος των γηίνων υπεραρθείς, τον άδυτον γνόφον, υπεισήλθες μετά σαρκός. Συμεών τρισμάκαρ, θεωριών των άνω, και όλος εθεώθης, Αγίω Πνεύματι.
Στόμα σου το θείον οία πηγή, ανέβλυσε κόσμω, ρείθρα θείων υποθηκών, ζωής αιωνίου, θεώσεως την χάριν, ω Συμεών θεόφρον, ημάς διδάσκοντα.
Λόγος σου ο θείος μάννα ζωής, μέλι το εκ πέτρας, δρόσος θείας αναψυχής, νέκταρ αμβροσίας, και ύδωρ αφθαρσίας, ω θεολόγε ώφθη, ημίν εν Πνεύματι.
Ρύσαι ακηδίας της χαλεπής, δεινής ραθυμίας και γήινων περισπασμών, ημάς θεολόγε, και έγειρον τους πάντας, προς κτήσιν των αρίστων, γρηγόρσει κρείττονι.
Αίγλην την τρισήλιον και λαμπρόν, δεχόμενος ήδη, εν σκηνώμασιν ουρανών, δίδου πάσι πάτερ, φως θείον ουρανόθεν, και της μελλούσης δόξης ημάς αξίωσον.
(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Άπασαν την αίσθησιν υπερβάς, εκ των υπέρ φύσιν, θεαμάτων τας δωρεάς, θεολόγω γλώσση, ω Συμεών πορθμεύεις, καλλιγραφών τον τρόπον, τον της θεώσεως.
(♦) Το κείμενον, το οποίον ελάβομεν από έντυπον έκδοσιν, έλεγε «νυν δε συν Χριστώ βοώντες». Προφανώς ο εκδότης παρέλειψεν λέξεις τινάς, και ούτω δεν παρέχει ο λόγος λογικόν νόημα. Δια τούτο προσεθέσαμεν δύο λέξεις, αι οποίαι υπήρχον ολίγον ανωτέρω εις αδόκιμον θέσιν, ώστε να πρόκυψη η φράσις, νύν δε εύρήκαμεν, συν σοι Χριστώ βοώντες.
Από το βιβλίο ΑΝΟΙΞΙΣ ΜΕΓΑΛΗ, επιμέλεια π. Δανιήλ Γούβαλη (+), σελ. 362-369.
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ