Πρωτ. Στέφανου Στεφόπουλου
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίων Ταξιαρχών Ιστιαίας Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος.
« ‘Ψυχοναρκωτικά’ :
Τό ‘ὅπιο’ τῆς ψυχῆς πού καταρρακώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἡ σχέση του μέ τίς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες».
Ε Ι Σ Η Γ Η Σ Η 2ης Ε Σ Π Ε Ρ Ι Δ Ο Σ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΧΑΛΚΙΔΟΣ, ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΒΟΙΑΣ. (Νοέμβριος 2014)
“ΚΑΠΝΙΣΜΑ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ‘ΨΥΧΟΝΑΡΚΩΤΙΚΑ’: Από την εν Χριστώ ελευθερία στη δουλεία των εξαρτήσεων”
Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ἱστιαίας καί Βορείων Σποράδων κ.κ. Χρυσόστομε, ἐπιθυμῶ κατ’ ἀρχάς νά Σᾶς εὐχαριστήσω γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού δείξατε πρός τήν ταπεινότητά μου μέ τήν ἀνάθεση τῆς συγκεκριμένης εἰσηγήσεως.
Σεβαστοί Πατέρες, Ἀξιότιμοι Βουλευτές, Ἄρχοντες τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, Ἀστυνομικοί Διευθυντές, Ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκπαιδευτικῆς μας κοινότητος καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
στόν τίτλο τῆς παρούσης εἰσηγήσεως ἀναφέρονται ἔννοιες πού χρειάζονται διευκρινίσεις προκειμένου νά γίνουν ἀπό ὅλους κατανοητές : «πρόσωπο», «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ», «ψυχοναρκωτικά».
Στή συνέχεια, θά δοθοῦν οἱ ἀπαραίτητοι ὁρισμοί καί ἀκολούθως θά ἐπιχειρηθεῖ ἡ σύνδεση τῶν «ψυχοναρκωτικῶν» μέ τίς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες.
Κατά πρῶτον, γνωρίζουμε ἀπό τό ἀνθρωπολογικό δόγμα τῆς Ἐκκλησίας μας πώς ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό «κατ’ εἰκόνα» Του γιά νά πορεύεται πρός τήν κατά χάριν θέωση, δηλαδή τό «καθ’ ὁμοίωσιν».
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅταν μιλοῦν γιά τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἀναφέρουν τόν ὅρο «ἄνθρωπος» πού δέν ὑποδηλώνει ἁπλῶς τό ἔμβιο ὄν, ἀλλά τήν ὅλη ψυχοσωματική ὑπόσταση, ἡ ὁποία διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πορεύεται πρός τήν ὁλοκλήρωσή της, δηλαδή τήν κατά χάριν θέωσή της.
Ἀρχικά, ὁ ὅρος «πρόσωπο» χρησιμοποιήθηκε ἀπό τούς Πατέρες μόνο γιά τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό. Καταχρηστικῶς ὅμως καί μέ τή δέουσα προσοχή, θεωρήθηκε πώς θά μποροῦσε νά περιγράψει καί τόν ἄνθρωπο- τό κτίσμα. Κι αὐτό ὄχι χωρίς μιά αὐστηρή προϋπόθεση. Δηλαδή, τήν παραδοχή ὅτι ὁ ἄνθρωπος γίνεται πρόσωπο μόνον ὅταν φθάσει στήν κατά χάριν θέωσή του. Τό πῶς ὁ ἄνθρωπος γίνεται πρόσωπο, περιγράφει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος («Τό Πρόσωπο στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση», Γ’ Ἔκδ. Ἱ Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου , 1997, σελ. 77) : «ὁ ἄνθρωπος δημιουργημένος ἀπό τόν Θεό καί ἀναδημιουργημένος μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα ἀπό τήν Ἐκκλησία, εἶναι δυνάμει πρόσωπο. Ὅταν ὅμως μέ τόν προσωπικό ἀγώνα καί κυρίως μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ φθάση στό καθ’ ὁμοίωσιν, τότε εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ πρόσωπο».
Τό κατ’ εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου συνδέεται μέ κάποια χαρακτηριστικά πού διαθέτει καί ὁ Πλάστης του- ἀλλά σέ ἀπόλυτο βαθμό. Τέτοια εἶναι ἡ ἐλευθερία, ἡ ἀγάπη, ἡ κοινωνία, τό νοερό, κ.λ.π.
Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐλευθερία πού μᾶς ἐνδιαφέρει, κυρίως, ἀπόψε, αὐτή συχνά ἀντικαθίσταται ἀπό τή λέξη «αὐτεξούσιο».
Ἡ ἐλευθερία πού διαθέτει ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ ὡς ἀπόλυτη ἐλευθερία ἐπιλογῆς μεταξύ τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ἀφοῦ κάτι τέτοιο συνήθως καταλήγει στήν ἀσυδοσία. Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σχετική καί ἔχει νά κάνει μέ τήν ἀπελευθέρωση τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς ἀπό τά πάθη. Δέν μπορεῖ, ἄλλωστε, νά νοηθεῖ ὡς ἐλευθερία ἐκ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα ὡς ὑποδούλωση στά πάθη καί τόν κόσμο.
Ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου ὑπογραμμίζει («Τό Πρόσωπον…», Μητροπολίτου Ναυπάκτου, σελ. 108-109) πώς «ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀπόλυτη ἐλευθερία, μπορεῖ ὅμως βρισκόμενος στά ὅριά του νά ἀποκτήση, κατά τό δυνατόν, ἀπόλυτη ἐλευθερία, μόνον ὅταν ἀναγεννηθῆ ἐν Χριστῷ, ὅταν γίνη κατοικητήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί Ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν δηλαδή γίνη πρόσωπο». Ἐπισημαίνει, τέλος, πώς μέσα στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς συνεργίας τῆς θείας χάριτος, ἀποκτοῦμε τήν πραγματική ἐλευθερία· αὐτή τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Κατά δεύτερον, πρέπει νά διευκρινισθεῖ ἡ ἔννοια τῆς λέξεως «ψυχοναρκωτικά». «Ψυχοναρκωτικά» ὅταν λέμε ἐννοοῦμε τίς διάφορες αἱρετικές ὁμάδες, σέκτες, καταστροφικές λατρεῖες, νεοφανεῖς ὁμάδες, ψυχολατρεῖες, παραθρησκευτικές ὀργανώσεις, ὁλοκληρωτικές ὁμάδες, ἀκόμα καί τίς χριστιανικές καί ἐξω-χριστιανικές αἱρέσεις καί ὁμολογίες. Ὅλες οἱ παραπάνω, μολύνουν τήν ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἄλλα «ὅπια», δηλαδή σκληρά ναρκωτικά!
Σύμφωνα μέ πολύ κατατοπιστικό ἄρθρο, ἀναρτημένο στό διαδίκτυο, (impantokratoros.gr/sectes_katastrofikes_latreies.el.aspx 9/10/2014, 5:46μ.μ.) «καταστροφική λατρεία εἶναι ὀργάνωση τῆς ὁποίας τά μέλη ἔχουν στρατολογηθεῖ μέ ἀνήθικα καί παραπλανητικά μέσα…ἀποβάλλουν σταδιακά τήν ἐλεύθερη λειτουργία τῆς προσωπικῆς σκέψης καί κρίσης, μέσα ἀπό διαδικασίες πλύσεως ἐγκεφάλου, καταλήγοντας σέ ἀπόλυτη ἐξάρτηση ἀπό τόν ἄνθρωπο πού βρίσκεται στήν κορυφή τῆς ἱεραρχίας μέσα στήν ὁμάδα, τόν γκουρού ἤ τόν διδάσκαλο».
Οἱ καταστροφικές λατρεῖες, μέ τίς δραστηριότητες, τά πιστεύω καί τήν παραπλάνηση, κατορθώνουν πολύ συχνά νά καταπατοῦν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Κατά τόν Δρα Γ.Α. Σεργίδη, Πρόεδρο τοῦ Οἰκογενειακοῦ Δικαστηρίου τῆς Λευκωσίας, στήν 4η συνάντηση τοῦ Διορθοδόξου δικτύου πρωτοβουλιῶν, μελέτης θρησκειῶν καί καταστροφικῶν λατρειῶν, (6-9/10/2011, Θεσ/νίκη (www.egolpion.com/katastrofikes_paraviasi.el.aspx, 9/ 10/ 2014, 7π.μ. ) ἐνδέχεται νά ὑπάρξει παραβίαση τῶν ἀκολούθων ἀτομικῶν δικαιωμάτων:
Α) τοῦ δικαιώματος ζωῆς καί τῆς σωματικῆς ἀκεραιότητος…
Β) τοῦ δικαιώματος γιά σεβασμό καί προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου…
Γ) τοῦ δικαιώματος τῆς μή ὑποβολῆς σέ βασανιστήρια ἤ σέ ἀπάνθρωπη ἤ ταπεινωτική τιμωρία, ἤ μεταχείριση…
Δ) τοῦ δικαιώματος ὅπως τό ἄτομο μή τελεῖ σέ κατάσταση δουλείας ἤ ὑποτέλειας…
Ε) τοῦ δικαιώματος γιά ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητος.
Τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης καί πολλά Κοινοβούλια (Γαλλίας, Γερμανίας, Ἀγγλίας, Ἱσπανίας, Αὐστρίας, Ἐλβετίας, Βελγίου κ.λ.π.) καθώς μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Γραμματέας τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν αἱρέσεων, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πρωτοπρεσβύτερος Κυριακός Τσουρός (Περιοδικό «Διάλογος», Ἀπρ.-Ἰουν. 2014, τεῦχος 76, ἄρθρο «Ναρκωτικά» καί ‘ψυχοναρκωτικά’. Μάστιγα καί δουλεία», σελ. 1-6), «ἀντιμετωπίζουν τήν δραστηριότητα ὁρισμένων σεκτῶν ὡς ἰδιαίτερα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα…ἀποτελοῦν ἀπειλή…καί γιά τήν ἀσφάλεια τοῦ Κράτους καί τούς δημοκρατικούς θεσμούς καί παραβιάζουν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία…ὁρισμένες ἐπιδίδονται σέ…κακομεταχείριση, σεξουαλική βία, ἐγκλεισμούς, σωματεμπόριο, ἐνθάρρυνση ἐπιθετικῆς συμπεριφορᾶς,…φορολογικές ἀπάτες, ἐμπόριο ὅπλων, διακίνηση ναρκωτικῶν…κ.λ.π.
Οἱ παραθρησκευτικές ὁμάδες καί οἱ ὁλοκληρωτικές αἱρέσεις χρησιμοποιοῦν ψυχοτεχνικές πού…ἀποσκοποῦν στήν ἐξασθένηση τῆς προσωπικῆς ἐλεύθερης ἀντίστασης τοῦ ἀνθρώπου…τεχνικές ὅπως ὁ διαλογισμός, ἡ ὕπνωση, τό auditing τῆς Σαηεντολογίας, τό εἰδικό διαιτολόγιο, ὁ ἀνεπαρκής ὕπνος, ἡ συνεχής ἀπασχόληση στήν ὑπηρεσία τῆς ὁμάδας, ἡ συνεχής ἐπανάληψη ἀκατανόητων διαλογιστικῶν συλλαβῶν (μάντρα), ὕμνων, κ.ἄ.».
Ὅλες οἱ παραπάνω τεχνικές προκαλοῦν μύρια ψυχοσωματικά προβλήματα στούς ἀνθρώπους πού ἐντάσσονται στίς ὁμάδες αὐτές. Προβλήματα πού δέν περιορίζονται στήν ἀπομόνωση ἀπό τό συγγενικό, φιλικό καί ἐργασιακό περιβάλλον, ἀλλά φθάνουν μέχρι καί σέ ψυχώσεις, φοβίες, καί ἐνίοτε σέ πραγματική σύγχυση, ψυχικό ἀποπροσανατολισμό καί διάσπαση τῆς προσωπικότητος.
Ὁ ἔγκριτος καί πολύπειρος νομικός κ. Γεώργιος Κρίππας, συνεργάτης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ θέματα αἱρέσεων (στό Διεθνές Πολιτικό Συνέδριο τοῦ 2005 στή Θεσσαλονίκη μέ θέμα «Ἔθνος, Θρησκεῖες-Ὀρθοδοξία καί τά νέα Εὐρωπαϊκά δεδομένα», ἄρθρο τοῦ Γ. Κρίππα μέ τίτλο «Νεοφανεῖς αἱρέσεις καί θρησκευτικός φονταμενταλισμός στήν Εὐρώπη» σελ. 207-212), ὑπογραμμίζει ἀπό τή μελέτη τοῦ Γάλλου εἰδικοῦ στίς αἱρέσεις Max Bouderlique τά ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα : « α) ἡ γλῶσσα τῶν αἱρέσεων εἶναι ‘ψευδοσυμβολική’, εἶναι δέ ἀποδιοργανωτική τῆς προσωπικότητας…μεταξύ τῶν μεθόδων πού χρησιμοποιοῦν εἶναι ἡ παραποίηση τῆς Ἁγίας Γραφῆς…τίς μεθόδους αὐτές τίς ὀνομάζει ‘ὑστεροπαρανοϊκές’…καταλήγουν εἰς καταστροφήν τῶν ψυχῶν…ἡ κατάσταση αὐτή ἀποτελεῖ ‘παράνοια’…Οἱ τύποι τῶν παρανοϊκῶν…εἶναι τοῦ μικρόνοος ἤ τοῦ ἀφελοῦς ἤ τοῦ φανατικοῦ ἤ τοῦ ψυχικῶς ἀποδιοργανωμένου».
Μερικές ἀπό αὐτές τίς ὁλοκληρωτικές καί καταστροφικές ὁμάδες ἀναφέρονται ἐδῶ λίαν ἐνδεικτικῶς (συμπεριλαμβάνονται στή λίστα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τίς ἀσυμβίβαστες μέ τήν Ὀρθοδοξία αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὁμάδες-Ζ’ Συνδιάσκεψη Ἀλιάρτου 1995 www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/heresies/omades_outchrist.html):
Ἐνωτική Ἐκκλησία,
Ἀγιουρβέντα,
Ἀνθρωποσοφία,
Ἀρχαία Ροδοσταυρική Ἀδελφότητα,
Ἀστρολογία,
Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας,
Ἑλληνικός Σύλλογος Γιόγκα,
Θεοσοφική Ἑταιρεία,
Κέντρο ‘Ἁρμονική Ζωή’,
Μπαχάϊ,
Πανελλήνια Ἑταιρεία Προγεννητικῆς Ἀγωγῆς,
Πανελλήνιο Κέντρο Διαλογισμοῦ,
Σίλβα Mind Control,
Σοροπτιμίστριες,
Σχολή Ζέν- Σιάτσου, κ. ἄ.
Πῶς ὅμως συνδέονται οἱ αἱρέσεις καί παραθρησκεῖες μέ τίς ἐξαρτησιογόνες οὐσίες;
Ἕνας Γάλλος εἰδικός ἐπί τῶν αἱρέσεων, ὁ David Epailly, ἐπισημαίνει πώς «οἱ αἱρέσεις ὁδηγοῦν στήν αὐτοκαταστροφή, ΧΩΡΙΣ Ο ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ καί κατά τοῦτο διαφέρουν ἀπό τόν ναρκομανῆ καί τόν ἀλκοολικό, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ὅτι τό πάθος του τόν ὁδηγεῖ στήν καταστροφή». (Κρίππας)
Ὑπάρχουν ὅμως καί πολλές ὁμοιότητες μεταξύ τῶν ἐπιπτώσεων ἀπό τίς οὐσίες καί αὐτῶν ἀπό τίς αἱρετικές ὁμάδες. Ἐπιλέγουμε κάποιες ἀπ’ αὐτές, μεταξύ αὐτῶν πού παρουσιάζει ὁ Γραμματέας τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων πρωτοπρ. Κυριακός Τσουρός (Περιοδικό «Διάλογος», Τεῦχος 76, Ἀπρ.- Ἰούν 2014, ἄρθρο μέ τίτλο «‘Ναρκωτικά’ καί ‘Ψυχοναρκωτικά’. Μάστιγα καί δουλεία», σελ. 1-6).
«1. Ἀπώλεια τῆς προσωπικῆς σκέψεως, κρίσεως, βουλήσεως…
- Διαρκής αἴσθηση ἔντονου ἄγχους καί ἀγωνίας.
- Αντιστροφή τῆς θεώρησης τοῦ νοήματος τῆς ζωῆς.
- Μόνιμο αἴσθημα ψυχικῆς ἀνισσοροπίας καί ἀνασφάλειας.
- Ἀπώλεια σωματικοῦ βάρους…
- Σοβαρές ψυχοσωματικές βλάβες…
- Φυγή ἀπ’ τήν πραγματικότητα, μέ ἔντονες τάσεις ἀπομόνωσης…
- Κατεστραμμένη αὐτοεκτίμηση…
- …τάσεις αὐτοκτονίας…
- Ἄντικοινωνική συμπεριφορά».
Ποια ἡ σχέση τῶν παραπάνω ὁμάδων μέ τά ναρκωτικά καί τίς ἄλλες ἐξαρτησιογόνους οὐσίες; Εἶναι γνωστό πώς σχεδόν πάντοτε οἱ παραισθησιογόνες οὐσίες χρησιμοποιοῦνταν ἀπό διάφορες σέκτες καί παραθρησκευτικές ὁμάδες προκειμένου νά χειριστοῦν τά μέλη-θύματά τους. Τά παραδείγματα, δυστυχῶς, εἶναι πολλά. Μεταξύ αὐτῶν, ὅμως, ἄς θυμηθοῦμε τήν περίπτωση α) τοῦ Σόκο Ἀσαχάρα πού τό 1995 χρησιμοποίησε τό ἀέριο σαρίν στό μετρό τοῦ Τόκυο σκοτώνοντας 18 ἄτομα καί τραυματίζοντας πάνω ἀπό 5.000 καί β) τήν περίπτωση τῆς «Πύλης τοῦ Οὐρανοῦ» τό 1979 πού ὁδήγησε στό θάνατο 39 μέλη τῆς ὀργάνωσης πού εἶχαν κάνει χρήση μείγματος βότκας καί ναρκωτικῶν.
Ναρκωτικές οὐσίες χρησιμοποιήθηκαν καί ἀκόμη χρησιμοποιοῦνται ἀπό πολλές ὁμάδες προκειμένου νά «ὑπνωτίσουν» τά θύματά τους γιά νά τά ἐκμεταλλευθοῦν- κυρίως σεξουαλικά. Χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τῶν Χάρε Κρίσνα πού ἀναστάτωσε πρίν λίγα χρόνια τήν πατρίδα μας. (μηχανή τοῦ χρόνου)
Ὑπάρχουν πάλι ὁμάδες πού ὑπόσχονται ἀπεξάρτηση ἀπό τά ναρκωτικά, τό ἀλκοόλ, τό κάπνισμα, τή βουλιμία, ἀλλά στήν πραγματικότητα χρησιμοποιοῦν τίς δεινές αὐτές ἐξαρτήσεις τῶν ἀνθρώπων μέ σκοπό νά τούς προσηλυτίσουν στά ἄδυτα τῶν ὀργανώσεών τους. Παραδείγματα βρίσκουμε μεταξύ τῶν Σαηεντολόγων, τῶν Ἀνώνυμων Ἀλκοολικῶν, Ἀνώνυμων Ναρκομανῶν καί Ἀνώνυμων Ὑπερφάγων. Ἄς ρίξουμε ὅμως μιά πιό στενή ματιά στίς ὁμάδες αὐτές.
Α- Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας.
Ἱδρυσε τό 1966 τήν ὑπηρεσία Narconon (δηλ. ὄχι στά ναρκωτικά) μέ σκοπό : «1) Τό σταμάτημα τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν μέ διατροφή, βιταμίνες, φροντίδα.
2) Ἀσκήσεις Ἐπικοινωνίας.
3) Θεραπεία (ἄσκηση, σάουνα, συμπληρώματα διατροφῆς) γιά καθαρισμό τοῦ σώματος ἀπό τά ὑπολείμματα.
4) Μελέτη τῆς μεθόδου τοῦ Χάμπαρντ.
5) Ἐπαναπροσδιορισμός ἐπικοινωνίας. Ἀσκήσεις πού ἀπομακρύνουν τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ἑαυτό του καί τόν στρέφουν στόν κόσμο γύρω του.
6) Γνώση χειρισμοῦ ἀνθρώπων πού ἀσκοῦν ἀρνητική ἐπίδραση πάνω του.
7) Γνώσεις γιά βελτίωση τοῦ δυναμικοῦ ἐπιβίωσής του (8 θεωρίες δυναμικῶν).
8) Μάθημα τεχνολογίας ἠθικῆς τοῦ Χάμπαρντ.
9) Μή θρησκευτικός κώδιξ ἠθῶν».
(«Τί εἶναι ἡ Σαηεντολογία»- Βασισμένο στά ἔργα τοῦ Λ. Ρόν Χάμπαρντ, Ἐκδ. New Era, 1994, σελ. 405-411).
Δείχνει πολύ ἀθῶο τό παραπάνω πρόγραμμα, πλήν ὅμως μιά πιό προσεκτική ματιά μπορεῖ εὔκολα νά δείξει τό ἐπικίνδυνο γιά τόν ἄνθρωπο προσωπεῖο. Θά περιοριστοῦμε ὅμως μόνο σ’ αὐτό πού μᾶς ἐνδιαφέρει σχετικά μέ τήν δῆθεν ὑπηρεσία πρός τό κοινωνικό σύνολο. Πρός τοῦτο, θά χρησιμοποιηθεῖ ἕνα κείμενο δικό τους (www.scientology.gr/courses/drugs/overview.html) ὅπου στό κεφάλαιο «Φάρμακα καί ναρκωτικά: τό πρόβλημα καί ἡ λύση του», ἀποκαλύπτονται πανηγυρικά ἀφοῦ ὅπως ἱσχυρίζονται «Ὁ Λ. Ρόν Χάμπαρντ ἀσχολήθηκε μέ αὐτό τό πρόβλημα, ὄχι μέ σκοπό τήν ἐπίλυση τῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά ὡς συνέχεια τῆς ἀναζήτησής του νά ἐλευθερώσει τόν Ἄνθρωπο ὡς πνεῦμα καθώς καί γιά νά χειριστεῖ, κατά τή διάρκεια αὐτῆς τῆς πορείας, κάθε ἐμπόδιο πού ἔπρεπε νά ἐπιλυθεῖ. Τά φάρμακα/ναρκωτικά ἀποτελοῦσαν ἕνα τέτοιο ἐμπόδιο…Τό πρόγραμμα τοῦ Λ. Ρόν Χάμπαρντ προσφέρει αὐτήν τήν τεχνολογία. Βοηθώντας τό ἄτομο νά ἀνακαλύψει…ἐξαλείφοντας τίς διανοητικές καί πνευματικές βλάβες πού προκλήθηκαν ἀπό τά φάρμακα/ναρκωτικά». (ἡ ὑπογράμμιση δική μας).
Σκοπός, δηλαδή, τοῦ συγκεκριμένου προγράμματος δέν εἶναι παρά ἡ πώληση τῆς συγκεκριμένης τεχνολογίας πού σέ συνδυασμό μέ τήν πλύση ἐγκεφάλου («χειρισμό») ὁδηγεῖ στή δημιουργία πνευματικῶν «ζόμπι». Καί εἶναι πολύ γνωστό καί ἐπιβεβαιωμένο πώς ὅποιος μπεῖ στήν λεγόμενη Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας, δέν βγαίνει καθόλου εὔκολα καί πάντως ὄχι χωρίς νά διαλυθεῖ πρῶτα ψυχοσωματικά.
Ἄλλα παραδείγματα αἱρέσεων μέ κοινωνικό προσωπεῖο εἶναι οἱ ΑΑ- Ἀνώνυμοι Ἀλκοολικοί, οἱ ΑΝ- Ἀνώνυμοι Ναρκομανεῖς καί οἱ ΑΥ-Ἀνώνυμοι Ὑπερφάγοι. Κοινό στοιχεῖο τῶν ἀνωτέρω (ΑΑ, ΑΝ, ΑΥ) εἶναι ἡ σύνδεσή τους μέ τόν ἀποκρυφισμό μέσω τῆς θεωρίας τῶν 12 βημάτων ἤ παραδόσεων. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Καρπασίας Κύπρου κ.κ. Χριστοφόρος («Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων Παραχριστιανικῶν-Παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καί Συγχρόνων Ἰδεολογικῶν Ρευμάτων», Ἔκδ. Ἱερά Μονή Τροοδιτίσσης, 2002, σελ. 27-31, 73-74) «οἱ παραθρησκευτικές αὐτές ὁμάδες προωθοῦνται ἀπό τήν Θεοσοφική Κίνηση τῆς Ἀλίκης Μπέιλυ»– μιᾶς ἀκόμη ἀσυμβίβαστης μέ τήν Ὀρθοδοξία ὁμάδας. Διακηρύσσουν τήν πίστη τους στήν ὕπαρξη ἑνός Θεοῦ πού οὐσιαστικά εἶναι ἀπρόσωπος καί ἐκδηλώνεται κυρίως μέσα ἀπό τίς κινήσεις αὐτές. Στό 11ο βῆμα προτείνεται ἡ προσευχή καί ὁ διαλογισμός καί ἐπιζητεῖται ἡ δημιουργία ἑνός εἴδους «παραδείσου» πάνω στή γῆ. Παρ’ ὅλα αὐτά ἐπιμένουν νά λένε ὅτι δέν ἔχουν καμμιά σχέση μέ θρησκευτικές ἀντιλήψεις. Μᾶλλον ὅλα τά παραπάνω θυμίζουν προσπάθειες προσηλυτισμοῦ μέ τεχνικές σέκτας καί ὄχι ὀργάνωσης ἀνθρωπιστικῆς προσφορᾶς.
Στό ἴδιο μῆκος κύματος ὁ Διεθνής Ὀργανισμός Ἐγκράτειας. Ὁ Ἐπίσκοπος Καρπασίας φανερώνει πώς ἡ ὀργάνωση αὐτή ἀνήκει στούς Ἀντβεντιστές καί φαινομενικά δρᾶ κατά τῆς ἐξαρτήσεως τοῦ καπνίσματος. ὁ πραγματικός τους ὅμως σκοπός εἶναι «μέσα ἀπό τά προγράμματα αὐτά δημιουργεῖται γονιμότερο ἔδαφος γιά τή σπορά τοῦ λόγου, γιατί, λένε, «ἀποστολή μας δέν εἶναι νά γεμίσουμε τή κόλαση μέ μή καπνιστές». (Λεξικό, σελ. 235)
Τελικά, ὅμως, ποιό εἶναι τό δέον γινέσθαι; Ποιός ὁ ρόλος τῆς Πολιτείας καί ποιός τῆς Ἐκκλησίας; Τό ρόλο καί τό λόγο τῆς Ἐκκλησίας παρουσίασαν ἐκτενῶς οἱ προλαλήσαντες εἰσηγητές. Συνεπῶς, ζητῶ τήν προσοχή σας γιά νά γίνει ἀντιληπτή ἡ ἀπουσία τῆς Πολιτείας στήν ἀντιμετώπιση ἑνός ἀκόμη κοινωνικοῦ προβλήματος μέ θεολογικές προεκτάσεις.
Ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, μπροστάρης καί «ψυχή» τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπέμενε πολύ σωστά νά διακηρύσσει πώς τά προβλήματα πού δημιουργοῦν οἱ αἱρέσεις εἶναι πρωτίστως κοινωνικά καί ὄχι ἐκκλησιαστικά καί συνεπῶς θά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπισθοῦν ἀπό τήν Πολιτεία, προκειμένου νά προστατευθεῖ ἡ οἰκογένεια καί ἡ κοινωνία. Γιά τό λόγο αὐτό, ὅταν ἀναφερόταν στή δράση τῶν αἱρετικῶν, μιλοῦσε γιά «πραγματική ἀπειλή τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος», ἐνῶ διαπίστωνε πώς «τό θέμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρέσεων σήμερα, ξεπερνάει τά πλαίσια τῆς κατηχήσεως ἤ καί τῆς ἀντιπαρατάξεως τῆς θεολογικῆς ἀληθείας» («Πνευματικός βιασμός-Νέες ‘αἱρέσεις’, μιά πραγματική ἀπειλή», Ἀθῆναι, σελ. 35-41).
Στό ἴδιο μῆκος κύματος καί ὁ νῦν Γραμματέας τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν αἱρέσεων π. Κυριακός Τσουρός ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στό θέμα αὐτό διαπιστώνει πώς «στή Χώρα μας ἡ ἐνασχόληση τῆς Πολιτείας μέ τό σοβαρό αὐτό πρόβλημα εἶναι ὄχι ἁπλῶς ἀνεπαρκής ἀλλά καί ἀνύπαρκτη. Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία», συνεχίζει ὁ π. Κυριακός, «δέν ἔχει ἀναγνωρίσει ἀκόμα τή δραστηριότητα μερικῶν τουλάχιστον παραθρησκευτικῶν ὁμάδων ὡς κοινωνικό πρόβλημα καί ὡς ἀπειλή γιά τό κοινωνικό σύνολο….δέν ἔχει ἀκόμη ἐπιτευχθεῖ τό αὐτονόητο…δηλαδή νά συγκροτηθεῖ ἁρμόδια ἐπιτροπή γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐγκληματικῆς δραστηριότητος πολλῶν νεοφανῶν αἱρέσεων» (Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος-Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων «Ποιμαντικοί τρόποι ἀντιμετωπίσεως τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων», Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, 2002, σελ. 136).
Εἶναι δέ ἐπιβεβλημένη ἡ δημιουργία κρατικῆς ὑπηρεσίας παρακολουθήσεως τῶν ἐγκληματικῶν δραστηριοτήτων τῶν νεοφανῶν-καί ὄχι μόνον- αἱρέσεων ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν προαναφερθέντα ἔμπειρο νομικό κ. Γ. Κρίππα, τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων μέ ἀπόφασή του τῆς 6ης Νοεμβρίου 2008 στήν ὑπόθεση Leela Forderkreis ἐναντίον Γερμανίας ἀπεφάνθη πώς «τό κράτος δικαιοῦται νά προφυλάσσει τούς πολίτες του ἀπό τίς ἐπικίνδυνες αἱρέσεις καί ἐπίσης δικαιοῦται νά χρησιμοποιεῖ φράσεις ὅπως αἱρέσεις καταστροφικές, παραπλανητικές, ἐπικίνδυνες κ.λ.π.». (ἡ ὑπογράμμιση δική μας)
Στήν Ἑλλάδα ὅμως συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀπ’ ὅτι στήν Εὐρώπη. Γιά παράδειγμα, στό Βέλγιο ἰσχύει καί ἐφαρμόζεται τό ἄρθρο 142 τοῦ Βελγικοῦ Ποινικοῦ Κώδικος πού ἀπαγορεύει τόν προσηλυτισμό. Τό ἴδιο καί στήν Ἐλβετία μέ πολλές καταδικαστικές ἀποφάσεις τῶν ἐκεῖ δικαστηρίων. Στήν Ἑλλάδα βάλλεται πανταχόθεν σχεδόν τό ἐπίμαχο ἄρθρο 4 περί προσηλυτισμοῦ τοῦ νόμου 1363/1938 ὡς δικτατορικός-μεταξικός νόμος. Ἀποκρύπτεται ὅμως πώς τό ΕΔΑΔ μέ τίς ἀποφάσεις του τῆς 25/5/1993 καί τῆς 24/2/1998 γνωματεύει πώς ἡ συγκεκριμένη διάταξη δέν ἀντίκειται στήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἀφοῦ μάλιστα προβλέπεται καί ἀπό τό Ἑλληνικό Σύνταγμα (ἄρθρο 13, παρ. 1, 2).
Ἀνάλογες ὑπηρεσίες μέ τό Βέλγιο καί τήν Ἐλβετία διαθέτουν καί ἄλλες ὅπως ἡ Γερμανία, ἡ Γαλλία, ἡ Ἀγγλία, ἡ Ἱσπανία, ἡ Αὐστρία κ.ἄ. Τό ἴδιο ἱσχύει καί μέ τίς ΗΠΑ. (ΙΣΕΕ- Χριστόδουλος : Ἀφιερωματικός Τόμος, Ἀθῆναι 2010, ἄρθρο τοῦ Γ. Κρίππα μέ τίτλο «Ἡ δρᾶσις τῶν αἱρέσεων καί παραθρησκειῶν στήν Εὐρώπη ὡς φαινόμενο ἐπικίνδυνο διά τήν κοινωνίαν», σελ. 719-734).
Σεβασμιώτατε,
δέν γνωρίζω ἄν τά ὅσα ἀκούστηκαν στήν παροῦσα εἰσήγηση μποροῦν νά οἰκοδομήσουν ἤ καί νά ἀφυπνίσουν. Πιστεύω ὅμως πώς θά πρέπει νά καταστήσουμε σαφές πώς σωτηρία ἔξω ἀπό τήν εὐλογημένη οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ὑπάρχει. Ὅσα προγράμματα πρόληψης ἤ καταστολῆς κι ἄν ἐφαρμοσθοῦν, ἐλάχιστα θά ἀποφέρουν στό κοινωνικό σύνολο γιατί οἱ ἀφορμές ὅπως τά ἁμαρτωλά «στέκια», τά οἰκογενειακά ναυάγια, ἡ χωρίς ὅρια ἐλευθερία- ἀσυδοσία τῶν ἀνθρώπων πάντα θά ὑπάρχουν γιά νά συλλαμβάνουν τά ἑπόμενα θύματά τους. Χωρίς νά θέλω νά ὑποτιμήσω τό πολύτιμο ἔργο ὑπηρεσιῶν ὅπως τό Κέντρο Πρόληψης…, τί κι ἄν «καθαρίσαμε» λίγους νέους ἀνθρώπους; Πολλαπλάσιοι πεθαίνουν καθημερινά μέ μιά σύριγγα ἤ ἑνα μπουκάλι στό χέρι.
Ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς θεοποίησης τῆς τεχνολογίας ἀλλά καί τῆς ἔλλειψης κοινωνικῆς εὐαισθησίας καί τοῦ μηδενισμοῦ. Συστηματικά βάλλεται σκληρά ὁ χριστιανικός πολιτισμός. ἀμφισβητεῖται ἡ ἀπόλυτη αὐθεντία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί προτείνεται ἔντεχνα καί ὕπουλα ἕνας κόσμος φαινομενικά δίκαιος, ἀπατηλά εἰρηνικός. Ἕνας κόσμος ἀποχριστιανισμένος καί ἀλλοιωμένος ἀπό τό μεγαλύτερο ψέμμα ὅλων τῶν ἐποχῶν τῆς θεοσοφίστριας Ἀλίκης Μπέηλυ «ἕν τό πᾶν». Ὅλα εἶναι ἕνα. Ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὅλοι οἱ γκουρού –συμπεριλαμβανομένου βλασφήμως ἀκόμα καί τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ- μποροῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν αὐτοπραγμάτωση. Στή γλῶσσα μας ἐννοοῦν τόν δαιμονισμό. Μήπως καί ὁ μηδενισμός τῆ;ἐποχῆς μας δέν εἶναι μορφή δαιμονισμοῦ;
Τι κρίμα, ἀλήθεια! Ὁ κόσμος δέν κατάλαβε ἀκόμα ὅτι μόνο ὁ Κύριος μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία. Τήν ἐλευθερία νά ζήσουμε ὡς πρόσωπα καί ὄχι μέ προσωπεῖα. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἄλλωστε, δέν ὑπάρχουν ἐξαρτήσεις, φοβίες, ψυχώσεις, παρανοϊκοί, ναρκομανεῖς, ἀλκοολικοί. Γιατί «τά πάντα τοῖς πᾶσι Χριστός».
Κάποτε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος εἶχε πεῖ ἀπευθυνόμενος πρός τούς νέους «ἐλᾶτε στήν Ἐκκλησία ὅπως εἶστε· καί μέ τό σκουλαρίκι». Ὁ κόσμος, ὅμως, δέν κατάλαβε τό θεολογικό βάθος τῆς προτροπῆς αὐτῆς. Ὁ μακαριστός γνώριζε πολύ καλά πόσο μεγάλη καί δυναμική εἶναι ἡ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού τό δίχως ἄλλο, τά πάντα μεταμορφώνονται.
Τότε καί μόνο τότε ὁ ἄνθρωπος, τό «μέγα χρῆμα» κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης ὑποτασσόμενος -ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ- του στό θεϊκό θέλημα μέ ὅλη του τή δύναμη, τήν ἰσχύ, τή διάνοια μεταμορφώνεται σέ γνήσιο τέκνο τοῦ Θεοῦ. Τότε μόνο πορεύεται ἀσφαλῶς πρός τήν κατά χάριν θέωση, στήν κατάσταση δηλαδή τοῦ ὄντος προσώπου. Αὐτή εἶναι ἡ ἐλευθερία πού ἀπολαμβάνουν τά τέκνα τοῦ Θεοῦ.