Μιχάλης Μαυροφοράκης
Η χριστιανική κλήσις
και η καινούργια γη
Στην σημερινή εκπομπή, όπως και στις προηγούμενες, θα ασχοληθούμε με το ζήτημα της χριστιανικής κλήσεως.
- Σύνδεση με τα προηγούμενα
Το θέμα αυτό μάς απασχόλησε εξαιτίας της κακοδοξίας των Μ.τ.Ι. ότι δήθεν υπάρχουν δύο διαφορετικές χριστιανικές κλήσεις. Αναλυτικότερα, υποστηρίζουν πως στην διάρκεια της χριστιανικής εποχής, όσοι ακούν το χριστιανικό κήρυγμα δεν προσκαλούνται σε μία ελπίδα, αλλά σε δύο διαφορετικές. Μάλιστα, αυτές οι διαφορετικές προσκλήσεις διαχωρίζονται μεταξύ τους χρονικά. Η πρώτη απευθύνεται μόνο σε 144.000 χριστιανούς όλων των εποχών, από τους οποίους όσοι έζησαν τα τελευταία εκατό χρόνια είναι όλοι τους Μ.τ.Ι., και οι οποίοι προσκαλούνται σε ουράνια ελπίδα, αιώνιας, άφθαρτης και αθάνατης ζωής.
Η πρόσκληση αυτή, κατά τους Μ.τ.Ι. πάντοτε, έπαψε να ισχύει το 1935, διότι τότε λένε, συμπληρώθηκε ο αριθμός των 144.000 θέσεων στον ουρανό και έτσι από τότε έδωσε την θέση της στην άλλη. Η δεύτερη πρόσκληση απευθύνεται μέσω του κηρύγματος των Μ.τ.Ι. σε όλους τους ανθρώπους που ζουν σήμερα, και αναφέρεται στην επιβίωση από τον Αρμαγεδδώνα, και σε μια επίγεια ζωή επάνω στην γη που βλέπουμε σήμερα, όπου θα απολαμβάνουν τα αισθητά υλικά αγαθά, χωρίς όμως να είναι απαλλαγμένοι από την φθορά και τον θάνατο. Με αφορμή λοιπόν αυτήν την πρωτοφανή και σημαντική αλλοίωση του χριστιανικού ευαγγελίου και της χριστιανικής κλήσεως, έχουμε ξεκινήσει ήδη να εξετάζουμε αυτό το ζήτημα και θα συνεχίσουμε και σήμερα.
- Οι τρεις ερμηνευτικοί ισχυρισμοί τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά
Τις προηγούμενες εκπομπές αναφέραμε, ότι οι Μ.τ.Ι. προσπαθούν να υποστηρίξουν την επίγεια κλήση πάνω σε τρεις κυρίως ερμηνευτικούς ισχυρισμούς.
Α. Τα άλλα πρόβατα της παραβολής του καλού ποιμένος, που αναφέρεται στο ι΄ κεφ. του κατά Ιωάννην ευαγγελίου.
Β. Τον πολύ όχλο, που αναφέρεται σε ένα όραμα του ζ΄ κεφ. του βιβλίου της Αποκαλύψεως του Ιωάννου.
Γ. Την νέα γη, που αναφέρεται αλληγορικά σε χωρία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, προκειμένου να περιγραφεί με κατανοητό τρόπο η κατάσταση μακαριότητος που θα επικρατεί στον μέλλοντα αιώνα.
Στις δύο προηγούμενες εκπομπές εξετάσαμε με αρκετή λεπτομέρεια τα δύο πρώτα σκέλη, δηλαδή τα χωρία που αφορούσαν το μικρό ποίμνιο και τα άλλα πρόβατα της παραβολής του Καλού Ποιμένος, όπως επίσης και το όραμα του πολλού όχλου της Αποκάλυψης.
Διαπιστώσαμε ότι ούτε στην μία, ούτε στην άλλη περίπτωση αφήνεται ούτε και το ελάχιστο περιθώριο για την διαφοροποίηση της μιας και μοναδικής χριστιανικής κλήσεως.
Διαπιστώσαμε επίσης, ότι οι Μ.τ.Ι., όπως και πολλές άλλες αιρετικές ομάδες του Χριστιανικού κόσμου, στηρίζονται σε λεπτομέρειες παραβολών ή προφητικών εικόνων, που είναι ασαφείς και ομιχλώδεις εξαιτίας της ίδιας τους της φύσης, για να εξάγουν δογματικά συμπεράσματα και μάλιστα τόσο συνταρακτικά, που αναιρούν το χριστιανικό ευαγγέλιο και αλλοιώνουν την χριστιανική κλήση, τα οποία είναι τα θεμέλια της πίστης και παρέμειναν αναλλοίωτα για τόσους αιώνες. (3: 42)
Στην σημερινή εκπομπή θα ασχοληθούμε αναλυτικά με το 3ο σκέλος της επιχειρηματολογίας των Μ.τ.Ι., δηλαδή με το θέμα της Γης.
Έτσι, ο τίτλος της εκπομπής είναι: «Η χριστιανική κλήσις και η νέα γη».
Όπως κάθε φορά, έτσι και σήμερα, πριν προχωρήσουμε στην αναίρεση των θέσεων του υλιστικού Ευαγγελίου που κηρύττουν οι Μ.τ.Ι., θα παραθέσουμε αναλυτικά την διδασκαλία τους σχετικά με το θέμα αυτό.
- Η σωτηριολογία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά
Ξεκινούν λοιπόν από μια λογικοφανή θεωρία για την γη και η οποία, όπως θα δούμε στην συνέχεια, στηρίζεται κυρίως στην Π.Δ. Έτσι υποστηρίζουν, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, αφού δημιούργησε την γη που βλέπουμε σήμερα, και τον τοποθέτησε μέσα στον γήινο Παράδεισο για να ζει αιώνια με αυτήν την μορφή. Στην συνέχεια, επειδή ο άνθρωπος αμάρτησε με την παρακοή του, έγινε θνητός. Παράλληλα, ο Θεός, εξαιτίας της παρακοής του ανθρώπου καταράστηκε την γη να μην είναι τόσο εύφορη. Για την ίδια αιτία χάλασαν οι σχέσεις του ανθρώπου και με το ζωϊκό βασίλειο. Στην συνέχεια ήλθε ο Ιησούς Χριστός στην γη για να τακτοποιήσει το νομικό ζήτημα που είχε δημιουργηθεί με την παρακοή του ανθρώπου μεταξύ του Θεού και του διαβόλου. (Σημειωτέον, ότι οι Μ.τ.Ι. θεωρούν τον Ιησού Χριστό σαν τον ενανθρωπισθέντα αρχάγγελο Μιχαήλ). Με την μέχρι θανάτου υπακοή του απέδειξε, ότι τελικά ο Θεός είχε δίκιο και έτσι άνοιξε τον δρόμο για την καταλλαγή του ανθρωπίνου γένους με τον Θεό και ταυτόχρονα την αποκατάσταση των πάντων.
Ισχυρίζονται λοιπόν, πως για να αποκατασταθούν τα πάντα, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, ο οποίος απέβαλλε πάλι το ανθρώπινο σώμα του, αγοράζει 144.000 ανθρώπους από την γη, για να τον βοηθήσουν στο έργο αυτό. Αυτοί λοιπόν οι 144.000 ανασταίνονται με πνευματικά σώματα όμοια με αυτό του Χριστού, και μαζί του, συνιστούν μια ουράνια κυβέρνηση, που έχει σαν στόχο την επαναφορά ολόκληρου του υπολοίπου ανθρωπίνου γένους στην προπτωτική του κατάσταση, την αποκατάσταση του πλανήτη στις αρχικές του συνθήκες και την συντριβή του διαβόλου, των δαιμόνων και των ασεβών ανθρώπων.
Λένε μάλιστα, πως όταν θα γίνει η μάχη του Αρμαγεδδώνος, με την οποία θα λήξει η παρούσα κατάσταση, τότε όλοι όσοι είναι Μ.τ.Ι. θα σωθούν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα φονευθούν.
- Η μετά την Αρμαγεδδώνα ελπίδα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά
Είδαμε αναλυτικά στις προηγούμενες εκπομπές, πως αυτοί οι Μ.τ.Ι. που θα επιβιώσουν από την μάχη του Αρμαγεδδώνος, χαρακτηρίζονται σαν «τα άλλα πρόβατα» ή ο «πολύς όχλος». Αμέσως μετά την μάχη αυτή θα αναστηθούν όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης και όλοι όσοι κριθούν άξιοι αναστάσεως από τους υπολοίπους λαούς όλων των εποχών. Όλοι αυτοί λοιπόν θα ζουν επάνω στην γη που βλέπουμε σήμερα, θα απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά που υπάρχουν, και θα διοικούνται και θα εκπαιδεύονται από την ουράνια Κυβέρνηση των 144.000 και Ενός. Είναι περιττό βέβαια να πούμε, πως όλοι όσοι ζουν επί της γης δεν είναι ούτε άφθαρτοι ούτε αθάνατοι. Και μάλιστα μπορούν να εκδηλώνουν και αμαρτωλές και κακές τάσεις. Παράλληλα, όσοι ανήκουν στον πολύ όχλο θα μπορούν ακόμη και να τεκνοποιούν. Πιστεύουν επίσης ότι αυτή η νέα κατάσταση θα διαρκέσει 1000 χρόνια. Γι’ αυτό και άλλωστε και ο κόσμος τους ονομάζει και χιλιαστές. Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο στην ανάπτυξη των θεωριών των Μ.τ.Ι., διότι κάτι τέτοιο ξεφεύγει από τις ανάγκες του θέματος που εξετάζουμε, δηλαδή “το κατά πόσο το χριστιανικό ευαγγέλιο περιλαμβάνει μία κλήση για επίγεια ζωή και κατ’ επέκταση ποιες είναι οι προοπτικές της γης που βλέπουμε σήμερα”. Ωστόσο, στο σημείο αυτό θέλουμε να κάνουμε μία επισήμανση.
- Ο κίνδυνος τής εξαπάτησης για όσους δεν γνωρίζουν
Είπαμε στην αρχή, ότι αυτή η θεωρία των Μ.τ.Ι. είναι λογικοφανής. Δεν είναι όμως λογική και αυτό θα το αποδείξουμε στην συνέχεια. Πολύ δε περισσότερο δεν συμβαδίζει με την Αγ. Γραφή. Εύκολα όμως κάποιος, ο οποίος δεν έχει αρκετές γνώσεις στο θέμα της θείας Οικονομίας, και δεν γνωρίζει την Αγ. Γραφή και την δογματική της Εκκλησίας, ώστε να διακρίνει τα σφάλματα και τις πλάνες, ή ακόμη και την αλλοίωση και παραχάραξη των Γραφών, μπορεί να παρασυρθεί από μερικά εξωτερικά στοιχεία, τα οποία μάλιστα οι Μ.τ.Ι. τα παρουσιάζουν με ιδιαίτερα ελκυστικό τρόπο μέσω των συγχρόνων μεθόδων διαφήμισης και εκτύπωσης, όπως ωραίες εικόνες από Παραδεισένιο περιβάλλον, όμορφους, υγιείς και νέους ανθρώπους, αφθονία υλικών κ.τ.λ.
Εάν λοιπόν κανείς δεν προσέξει, θα γίνει σύντομα θύμα της πλάνης της αιρέσεως. Και όπως όταν κάποιος έλθει αντιμέτωπος με ένα ιατρικό θέμα ή πρόβλημα και ταυτόχρονα ακούσει μια ιατρική συμβουλή δεν είναι φρόνιμο να την ενστερνιστεί και να την ακολουθήσει αμέσως, αλλά να την εξετάσει και να την θέσει υπόψιν των ειδικών γιατρών, που ο ίδιος έχει δοκιμάσει και εμπιστεύεται, το ίδιο πρέπει να κάνει και στα πνευματικά και θρησκευτικά ζητήματατα. Στην δεύτερη περίπτωση μάλιστα για έναν λόγο παραπάνω. Στην μια περίπτωση κινδυνεύει η προσωρινή μας ζωή, ενώ στην δεύτερη και αυτή, αλλά κυρίως και η αιώνια. Επιπρόσθετα, ο Κύριος μάς έχει ρητά προειδοποιήσει «εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού προείρηκα υμίν». (Ματθ. κδ΄ 24-25).
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο κίνδυνος είναι μεγάλος, και λόγω δικής μας αγνοίας, αλλά και λόγω δόλου και περιπλοκότητος και μεθοδειών της πλάνης. Άλλωστε, αν η πλάνη ήταν εμφανής, και τα ψεύδη απροκάλυπτα, κανείς δεν θα επρόκειτο να πέσει στα δίχτυα των αιρετικών. Γι’ αυτό συνιστούμε αυξημένη προσοχή και εγρήγορση, γνώση του λόγου του Θεού και των δογμάτων, και το κυριότερο, στενή σχέση με τον «στύλο και το εδραίωμα της αληθείας», δηλαδή την Εκκλησία και τους εκάστοτε γνησίους εκπροσώπους της.
- Τα τρία σκέλη τής επιχειρηματολογίας τής Σκοπιάς
Είναι καιρός όμως να ασχοληθούμε αναλυτικά με την επιχειρηματολογία των Μ.τ.Ι. υπέρ της άποψής τους, ότι η γη που βλέπουμε σήμερα θα παραμείνει όπως είναι στους ατελεύτητους αιώνες. Η επιχειρηματολογία τους αυτή περιλαμβάνει τρία σκέλη. Έναν συλλογισμό και δύο ομάδες εδαφίων από την Αγ. Γραφή.
Το πρώτο σκέλος, ο συλλογισμός δηλαδή, είναι ο εξής: Ξεκινούν από τον άνθρωπο και την γη που βλέπουμε σήμερα, αφού θεωρήσουν σαν δεδομένο ότι αυτά είχαν ίδια φύση και μορφή και στην προπτωτική κατάσταση, έτσι δηλαδή τα δημιούργησε ο Θεός και έμειναν απαράλλακτα και μετά την πτώση του ανθρώπου. Υποστηρίζουν, ότι εφόσον ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο γήινο, και την γη για να κατοικείται από τους ανθρώπους (Ησ. με΄ 18), δεν είναι δυνατόν η πτώση του ανθρώπου να ματαίωσε το σχέδιο του Θεού. Συμπεραίνουν λοιπόν, πως στον μέλλοντα αιώνα ο άνθρωπος θα είναι όπως είναι τώρα με όλες τις τωρινές φυσικές του ανάγκες, μόνο που θα μπορεί να ζει αιωνίως, χωρίς γήρας και αρρώστιες. Όμοια, η γη θα παραμείνει όπως είναι σαν πλανήτης, μόνο που θα είναι πιο φιλικός, πιο εύφορος, και απαλλαγμένος από την μόλυνση.
Το δεύτερο σκέλος της επιχειρηματολογίας τους, αναφέρεται σε όλα τα εδάφια στα οποία υποδηλώνεται ότι η γη διαμένει εις τον αιώνα. (Εκκλ. α΄ 4). Και συμπεραίνουν από αυτήν την ομάδα εδαφίων, καταστρατηγώντας τους ερμηνευτικούς κανόνες της Βίβλου, ότι η γη θα παραμείνει αναλλοίωτη επ’ άπειρον σαν πλανήτης. Σ’ αυτήν την κατηγορία εδαφίων προστίθενται και μερικές προφητείες όπου χρησιμοποιούνται εικόνες από υλικές ευωχίες, για να περιγράψουν την πνευματική μακαριότητα του Μέλλοντος αιώνος. Οι Μ.τ.Ι., λοιπόν, παίρνουν κατά γράμμα αυτές τις προφητικές εικόνες για να υποστηρίξουν τις γήινες και υλικές τους ελπίδες. Σημειώνουμε, πως η συντριπτική πλειοψηφία των εδαφίων αυτής της κατηγορίας ευρίσκεται στην Π.Δ.
Το τρίτο σκέλος της επιχειρηματολογίας τους, αναφέρεται στα εδάφια εκείνα, τα οποία όμως σε αντίθεση με αυτά της προηγούμενης κατηγορίας, δηλώνουν ότι η γη θα καταστραφεί. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται.» (Ματθ. κδ΄ 35).
Τώρα λοιπόν σ’ αυτά τα εδάφια, και μάλιστα σ’ όσα από αυτά δεν αγνοούν ή αποσιωπούν, προσπαθούν να αποδώσουν συμβολική ή μεταφορική ερμηνεία. Καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες, καταφεύγοντας πάντοτε στις γνώριμες μεθόδους τους της διαστροφής των εννοιών των λέξεων, της καταστρατήγησης των κανόνων της γραμματικής, του συντακτικού και της ερμηνείας των κειμένων, προκειμένου να αποδείξουν για καθένα από τα προβληματικά για τις θεωρίες τους εδάφια, ότι η γη που αναφέρεται σ’ αυτά δεν είναι η κατά γράμμα γη, αλλά το σύνολο των ασεβών ανθρώπων. Ας σημειώσουμε εν τω μεταξύ, ότι τα περισσότερα εδάφια αυτής της κατηγορίας ευρίσκονται στην Κ.Δ., σε αντίθεση με την προηγούμενη κατηγορία. Στο σημείο αυτό, και πριν να προχωρήσουμε στην έκθεση των απόψεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας σχετικά με το ζήτημα της γης, και στην αναίρεση των διδασκαλιών της εταιρείας «Σκοπιά», που είναι η πνευματική ηγεσία και η κατευθυντήριος δύναμη των Μ.τ.Ι., θα θέλαμε να κάνουμε δύο παρατηρήσεις βασισμένες στα όσα είπαμε προηγουμένως εκθέτοντας την δογματική των Μ.τ.Ι. περί της γης, αλλά και γενικότερα περί της Θ. Οικονομίας και περί Αποκαταστάσεως.
- Υποστήριξη δογμάτων από την Παλαιά Διαθήκη εις βάρος τής Καινής
Παρατήρηση 1η: Στην σύντομη ανάπτυξη των θέσεων και της επιχειρηματολογίας των Μ.τ.Ι., διαπιστώσαμε ότι στηρίζονται εν γένει στα εδάφια της Π.Δ. που αναφέρουν ότι «η γη θα διαμένει εις τον αιώνα», και κατά συνέπεια ερμηνεύουν με συμβολικό τρόπο όλα τα εδάφια που αναφέρονται στην καταστροφή της γης και στην πλειοψηφία τους βρίσκονται στην Κ.Δ. Δηλαδή έχουμε το εξής παράδοξο φαινόμενο. Οι Μ.τ.Ι. ερμηνεύουν την Κ.Δ. με βάση την Παλαιά και όχι το αντίστροφο. Δεν κοιτάζουν το σώμα, που είναι η Κ.Δ., αλλά κοιτάζουν την σκιά, δηλαδή την Π.Δ., για να αποφανθούν πώς είναι το σώμα. Αυτό έρχεται σε τελεία σύγκρουση με τους ερμηνευτικούς κανόνες της Αγ. Γραφής. Διαβάζουμε στην προς Εβραίους ι΄ 1: «Σκιάν γαρ έχων ο νόμος των μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν την εικόνα των πραγμάτων». Εάν κανείς δεν προστρέξει στον Χριστό και στην Κ.Δ. είναι πιθανότατο να βγάλει τελείως εσφαλμένα δογματικά συμπεράσματα. Αυτό θα το διαπιστώσουμε επανειλημμένως στην συνέχεια. Μας το λέει όμως ρητά και ο απ. Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή, στον στίχο γ΄ 14. «Άχρι γαρ της σήμερον το αυτό κάλυμμα επί τη αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει, μη ανακαλυπτόμενον ότι εν Χριστω καταργείται» . Έτσι λοιπόν, δεν κάνουμε δογματική ανάλυση και ερμηνεία της Κ.Δ. με βάση την Παλαιά, όπως κάνουν οι Μ.τ.Ι. και οδηγούνται σε εσφαλμένα συμπεράσματα, διότι το κλειδί για την κατανόηση της Π.Δ. είναι ο Χριστός και η Κ.Δ. Όχι αντίστροφα. Αυτό το σημείο είναι η βασική αιτία των περισσοτέρων εσφαλμένων δογμάτων, όχι μόνον ανάμεσα στους Μ.τ.Ι., αλλά και σε άλλους αιρετικούς.
- Εκβίαση τού νοήματος τής Αγίας Γραφής
Παρατήρηση 2η: Δεν ακολουθούν μια φυσιολογική ερμηνευτική πορεία, αλλά εκβιάζουν τα εδάφια που αναφέρονται στην διατήρηση της γης, και τις ευλογίες του ανθρωπίνου γένους στον μέλλοντα αιώνα, και που συνήθως περιγράφονται με αισθητό τρόπο, γνώριμο σε εμάς, ότι πρέπει να ερμηνευτούν κατά γράμμα, ενώ όλα τα εδάφια που αναφέρονται στην καταστροφή της γης, ότι πρέπει να ερμηνευτούν συμβολικά. Παρατηρούμε, ότι για μία ακόμη φορά δεν διδάσκονται από την Αγ. Γραφή, αλλά την εκβιάζουν να προσαρμοστεί στις δογματικές τους απαιτήσεις.
- Η υιοθέτηση δύο αντιθέτων κακοδοξιών περί ύλης και πνεύματος οδηγεί στον καστισμό
Παρατήρηση 3η: Ανάμεσα στις χριστιανικές αιρέσεις έχουν υπάρξει αρκετές που τραβώντας το ένα άκρο απορρίπτουν εντελώς την υλική δημιουργία και θεωρούν ότι μόνο το πνεύμα είναι άξιο σωτηρίας. Έτσι διδάσκουν μια πνευματική αποκατάσταση όπου οι άνθρωποι θα αναστηθούν σαν ψυχές ή κάτι αντίστοιχο και δεν θα έχουν σωματική υπόσταση, αλλά θα είναι άυλη. Μια άλλη κατηγορία αιρέσεων έχει τραβήξει το άλλο άκρο και κηρύττει υλιστικό ευαγγέλιο. Διδάσκουν δηλαδή, ότι οι άνθρωποι θα αναστηθούν με τα σώματά τους, αυτά ακριβώς που έχουν σήμερα, με την ίδια ακριβώς σύσταση και υφή πάνω στην γη όπως την βλέπουμε σήμερα και βέβαια θα έχουν τις ίδιες φυσικές ανάγκες που έχουν σήμερα (τροφή, ύπνο κ.τ.λ).
Οι Μ.τ.Ι. παραδόξως έχουν υιοθετήσει και τις δύο κακοδοξίες και μάλιστα κατά έναν τρόπο που προωθεί «καστισμό» στον χώρο της χριστιανοσύνης, δηλαδή ταξικό χριστιανισμό. Έτσι υποστηρίζουν την πνευματική ανάσταση με άυλα σώματα μόνο για τον Χριστό και άλλους 144.000 προνομιούχους περιβεβλημένους με τιμές και δόξες, και οι οποίοι θα αποτελέσουν την μελλοντική Κυβέρνηση, όχι μόνο των υπολοίπων ανθρώπων, αλλά και ολόκληρης της κτίσης συμπεριλαμβανομένων και των αγγέλων· βέβαια, θα μαντέψατε ήδη, ότι σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν όλοι όσοι αποτελούν την πνευματική ηγεσία των Μ.τ.Ι., όχι μόνο του παρόντος αλλά και του παρελθόντος. Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι ανήκουν, ούτως ειπείν, στην χαμηλότερη κάστα, όχι των κυβερνώντων, αλλά των κυβερνωμένων. Και αυτοί δεν ελπίζουν σε πνευματική, αλλά σε υλική ανάσταση. Τα σώματά τους, όπως και η υπόλοιπη κτίση δεν θα περιβάλλονται από δόξα και τιμή, αφθαρσία και αθανασία, όπως την προηγούμενη κατηγορία, αλλά θα είναι υπόδουλοι των νόμων της φθοράς. Σ’ αυτήν την κατηγορία δεν ανήκουν μόνο όσοι θα σωθούν και δεν πίστεψαν στον Χριστό, αλλά και οι Δίκαιοι της Π.Δ. Ακόμη και η συντριπτική πλειοψηφία των Μ.τ.Ι. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πως ενώ άλλοι αιρετικοί τράβηξαν το ένα ή το άλλο άκρο, οι Μ.τ.Ι. κατάφεραν να υιοθετήσουν και τα δύο άκρα. Και μάλιστα κατά τρόπο που προωθεί τον καστισμό και τον ρατσισμό, και όλα αυτά βέβαια στο όνομα της αληθείας. Αναιρώντας λοιπόν στην συνέχεια τις θέσεις των Μ.τ.Ι., αυτόματα θα αναιρεθούν και οι θέσεις των δύο άλλων κατηγοριών των αιρετικών ομάδων.
- Οι Ορθόδοξες θέσεις για την πτώση τού ανθρώπου και τής κτίσης
Ήρθε όμως η ώρα να δούμε τις θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι θέσεις αυτές παραμένουν αναλλοίωτες από την εποχή των Αποστόλων και όπως είναι φυσικό ευρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τον λόγο του Θεού, όπως εκφράζεται στην Αγ. Γραφή. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και του έδωσε την δυνατότητα της κοινωνίας με τον Δημιουργό μέσω της άκτιστης θείας Χάρης, δηλαδή μέσω της ζωοποιού ενεργείας του Αγ. Πνεύματος. Τον έπλασε με την δυνατότητα της αθανασίας και της αφθαρσίας. Βέβαια, πριν απ’ αυτόν εδημιούργησε το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ζούσε και που συνοπτικά στην Γένεση, αλλά και στην υπόλοιπη Αγ. Γραφή ονομάζεται Ουρανός και Γη. Ο άνθρωπος λοιπόν, δεν ήταν φύσει άφθαρτος και αθάνατος, αλλά ούτε και υπέκειτο στην φθορά και στον θάνατο. Βρισκόταν, όπως διδάσκουν από παλιά οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, σε μία μέση κατάσταση. Δυναμικά μέσα του ευρίσκοντο και οι δύο αντίθετες καταστάσεις. Το ίδιο βέβαια συνέβαινε και με την υπόλοιπη παραδείσια κτίση· και την έμψυχη και την άψυχη. Δεν βασίλευε ούτε η φθορά ούτε ο θάνατος. Εφόσον ο άνθρωπος ήταν σε σχέση κοινωνίας και ενότητας με τον Θεό, ετροφοδοτείτο συνεχώς από την ζωοποιό ενέργεια του Αγ. Πνεύματος, που είναι ο «θησαυρός των αγαθών», και «ζωής χορηγός».
Όταν ο άνθρωπος παρήκουσε την εντολή του Θεού, τότε διέκοψε αυτήν την σχέση κοινωνίας που είχε μαζί του, και έτσι αποκόπηκε από την πηγή της ζωής. Την ίδια στιγμή επήλθε ο πνευματικός θάνατος, δηλαδή χωρίστηκε η ψυχή του ανθρώπου από τον ζωοδότη Θεό. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος και μέσα στην άμετρη φιλανθρωπία του, ο Θεός επέτρεψε και τον σωματικό θάνατο, δηλαδή τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, και την επιστροφή του σώματος στην γη από όπου και ελήφθη. Αυτό το έκανε, «ίνα μη το κακόν αιώνιον γένηται». Δηλαδή, για να μην καταδικαστεί ο άνθρωπος με το σώμα που αμάρτησε να ζει αιωνίως χωρισμένος από τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, με την παρακοή του ο άνθρωπος άλλαξε, αλλοιώθηκε. Δεν ήταν πλέον ο άνθρωπος όπως τον είχε δημιουργήσει ο Θεός. Αφού διασπάστηκε η σχέση αγάπης με τον Θεό, που συγκρατούσε ενωμένη ολόκληρη την δημιουργία, διασπάστηκαν τα πάντα μέσα σ’ αυτήν. Ο άνθρωπος, ακολουθώντας τον Σατανά έγινε εγωϊστικό ον, κατηγορεί την Εύα, και διαχωρίζει τον εαυτό του από αυτήν, σε αντίθεση με όσα είχε πει προηγουμένως για την σχέση ενότητας που τους συνέδεε, λέγοντας ότι είναι «οστούν εκ των οστέων μου, και σαρξ εκ της σαρκός μου». Άλλαξε, λοιπόν, κάτι βαθύτερα μέσα στον άνθρωπο μετά την πτώση, ώστε ο άνδρας να βλέπει την γυναίκα του, και ο αδελφός τον αδελφό του, σαν κάτι το διαφορετικό· το τελείως ξένο και εχθρικό.
Το ίδιο βέβαια συνέβη και στην κτίση γύρω του. Η κτίσις ακολούθησε την κεφαλή της στην πτώση, όπως θα την ακολουθούσε και στην ενδόξαση. Τα πάντα έχασαν την συνοχή τους και τον αληθινό τους προορισμό. Εξέπεσαν από την αγάπη του Θεού που τους έδιδε ζωή. Έχασαν την πρώτη τους ωραιότητα και έπαψαν να είναι «καλά λίαν». Εισήλθαν στο Βασίλειο της φθοράς και του θανάτου. Και η κτίσις λοιπόν αλλοιώθηκε ακολουθώντας την κεφαλή της, τον Αδάμ, και υποτάχτηκε και αυτή στην φθορά, όπως άλλωστε το δηλώνει και ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή (η΄ 20-21). «Τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού». Πριν λοιπόν την πτώση του ανθρώπου, η κτίση δεν ήταν υποταγμένη στην φθορά όπως σήμερα, και επομένως είναι εσφαλμένη η υπόθεσις των αιρετικών, ότι η γη και η υπόλοιπη κτίση ήταν ολόκληρη όπως την βλέπουμε σήμερα, και έτσι θα είναι και στον μέλλοντα αιώνα. Είναι φανερό, πως οι αιρετικοί ξεκινούν από λάθος δεδομένα και επομένως είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι οδηγούνται και σε λάθος συμπεράσματα.
- Η αφθαρτοποίηση τής υλικής κτίσης
Ο Θεός λοιπόν δεν εδημιούργησε την φθορά και τον θάνατο, ούτε στον άνθρωπο ούτε στην κτίση, αλλά έκανε τα πάντα «εν σοφία» και «καλά λίαν». Αυτά όμως που εδημιούργησε ο Θεός τα λέρωσε πολύ η αμαρτία, και τα πάλιωσε και τα έφθειρε η αδικία και η κακή τους χρήση. Αυτή είναι και η αιτία για την οποία θα χρειαστούν ανακαίνιση. Ο τωρινός, ο γνωστός μας ουρανός και η γη θα παρέλθουν, θα περάσουν και την θέση τους θα πάρουν καινούργια, άφθαρτα, όπως άφθαρτοι και αθάνατοι θα είναι και οι άνθρωποι στον μέλλοντα αιώνα. Όλα θα μεταμορφωθούν, όλα θα γίνουν φωτεινά, λαμπερά, ενάρετα, πνευματικά, άγια, αλλά όχι άυλα ή ασώματα. Ο ουρανοβάμων απ. Παύλος, ο οποίος «ηρπάγη εις τον Παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 4), αναφέρει γι’ αυτήν την μεταμόρφωση τα εξής. «ιδού μυστήριον υμίν λέγω· πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς αλλαγησόμεθα. δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν. όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος· κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος» (Α΄ Κορ. ιε΄ 51-54).
Μεταμόρφωσις λοιπόν των σωμάτων κατά την εσχάτη σάλπιγγα, που θα ηχήσει στην Δευτέρα Παρουσία σε άφθαρτα και αθάνατα. Και όπως θα είναι ο άνθρωπος, έτσι θα είναι και η υπόλοιπη κτίση. Ας σημειώσουμε πάλι ότι στην Βασιλεία των Ουρανών θα έχουμε σώματα, και θα είμαστε μόνο ψυχές ασώματες και άυλες. Όσα είπαμε και διαβάσαμε προηγουμένως αφορούσαν τα σώματά μας. Αυτά θα είναι άφθαρτα και αθάνατα. Η ψυχή έχει εκ φύσεως αυτές τις ιδιότητες. Η ανάσταση λοιπόν είναι ανάσταση σωμάτων. Οπότε οι ψυχές των ανθρώπων θα ενωθούν πάλι με τα σώματα στα οποία ευρίσκοντο και που τα χώρισε ο θάνατος. Μόνον που τώρα, τα σώματα αυτά θα είναι ανακαινισμένα. Θα είναι όμοια με το σώμα του Χριστού. «Εξεύρομεν ότι όταν φανερωθεί θέλομεν είσθε όμοιοι με αυτόν» (Α΄ Ιωάν. γ΄ 2). Και «Οποίος και ο χοϊκός», δηλαδή ο Αδάμ, «τοιούτοι και οι χοϊκοί». Και «οποίος ο επουράνιος», δηλαδή ο Χριστός, «τοιούτοι και οι επουράνιοι». Και «οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου». (Α΄ Κορ. ιε΄ 48-49). Αλλού πάλι ο απ. Παύλος λέγει: «ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν του δύνασθαι αυτόν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα». (Φιλ. γ΄ 20-21). Έτσι, το σώμα της αναστάσεως θα είναι ίδιο με το αναστημένο σώμα του Χριστού. Και όπως εκείνο δεν εμποδιζόταν στην κίνησή του από το βάρος ή τα υλικά αντικείμενα και την απόσταση, δεν είχε φυσικές ανάγκες ύπνου, φαγητού, ζέστης, κρύου, κόπωσης κ.τ.λ. έτσι κι αυτό. Αυτό το σώμα που εδώ υπέφερε, το ίδιο σώμα όμως άφθαρτο και αθάνατο, θα απολαύσει εκεί. Όσοι ανήκουν στην Βασιλεία των Ουρανών, θα βλέπουν και θα γνωρίζουν ο ένας το σώμα του άλλου.
Μερικοί βέβαια που δεν πιστεύουν, και περιορίζουν τον Θεό, αποδίδοντάς του σαν δυνατότητες, μόνο όσα εκείνοι μπορούν να φανταστούν και να καταλάβουν, και θέλοντας υποκινούμενοι από την υψηλοφροσύνη που τους κυριεύει να πολυπραγμονούν γύρω από τον τρόπο πραγματοποιήσεως των υποσχέσεων του Θεού, δυσπιστούν για το πώς μπορούν υλικά σώματα να είναι άφθαρτα και αθάνατα, ή ο ουρανός και η γη να αλλάξουν και να αφθαρτοποιηθούν. Έτσι, μέσα από την απιστία τους βγάζουν θεωρίες και υποθέσεις, για το πώς θα γίνουν όλα αυτά, και βέβαια δεν αργούν να αποκτήσουν και οπαδούς, να γίνουν δηλαδή αιρεσιάρχες, ενώ είναι φανερό πως ούτε οι ίδιοι ξέρουν τί λέγουν. Γι αυτούς λέγει ο απ. Παύλος «μηδείς υμάς καταβραβευέτω θέλων εν ταπεινοφροσύνη και θρησκεία των αγγέλων, α μη εώρακεν εμβατεύων, εική φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού» (Κολ. 2/β΄ 18). Και πάλι «ων τινες αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν, θέλοντες είναι νομοδιδάσκαλοι, μη νοούντες μήτε α λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. Οίδαμεν δε ότι καλός ο νόμος, εάν τις αυτώ νομίμως χρήται» (Α΄ Τιμ. α΄, 6-7). Όμοια λοιπόν και οι αιρετικοί, με των οποίων τις θεωρίες ασχολούμαστε σ’ αυτές τις εκπομπές, ενώ δεν έχουν δει, ούτε έχουν ακούσει για τα πράγματα του μέλλοντος αιώνος, δεν αρκούνται σε όσα οι προφήτες και οι απόστολοι της Εκκλησίας μας άφησαν, και που ο απ. Παύλος συνοψίζοντας τα χαρακτήρισε σαν «άρρητα ρήματα», δηλαδή σαν ανεκλάλητα λόγια που δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν με την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά πολυπραγμονώντας περιγράφουν ακόμα και τις λεπτομέρειες του Παραδείσου. Δηλαδή της νέας Γης και των Νέων Ουρανών.
Πολλοί μάλιστα από αυτούς, όπως οι Μ.τ.Ι., δεν διστάζουν να τυπώνουν και σκίτσα και εικόνες από την καινή κτίση στα φυλλάδια και τα περιοδικά τους, είτε παρερμηνεύοντας και ερμηνεύοντας κατά γράμμα τις προφητικές αλληγορικές εικόνες, είτε «υπερθεματίζοντας», «ματαίως φυσιούμενοι…» ενώ «δεν νοούσιν, όσα τι λέγουσι ούτε, περί τίνος δει ισχυρίζονται».
Ας επανέλθουμε όμως στην δημιουργία του ανθρώπου, διότι εξετάζοντας την προπτωτική τους κατάσταση θα μπορέσουμε να εξάγουμε μερικά συμπεράσματα, για το πώς μπορεί να είναι ο αποκατεστημένος άνθρωπος. Θέλουμε βέβαια πάλι να τονίσουμε ότι μόνο μερικά αμυδρά και στοιχειώδη συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε. Διότι ούτε ο άνθρωπος, ούτε η κτίσις γύρω του, ήταν τελειωμένη και ενδοξασμένη· κάτι που θα συμβεί μετά την τελική κρίση της Δευτέρας. Παρουσίας.
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, αφού προηγουμένως είχε δημιουργήσει τον πνευματικό κόσμο των αγγέλων. Και στο τέλος της δημιουργίας του ουρανού και της γης, δηλαδή του υλικού κόσμου που θα αποτελούσε το περιβάλλον του υλικού ανθρώπου. Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Θεός δημιουργεί πρώτα τον πνευματικό κόσμο, ύστερα τον υλικό, και τελικά δημιουργεί τον άνθρωπο, στον οποίο θέλησε να συγκεφαλαιώσει τις δύο προηγούμενες δημιουργίες. Έτσι, δημιουργεί τον άνθρωπο υλικό και πνευματικό. Συνεκέρασε λοιπόν ο Κύριος τις δύο διαφορετικές φύσεις, τις δύο διαφορετικές δημιουργίες, σε μία τρίτη, τον άνθρωπο. «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β΄ 7). Ας σημειώσουμε λοιπόν εδώ με συντομία, ότι ο άνθρωπος διαφέρει από την υπόλοιπη υλική κτίση. Την άψυχη και την έμψυχη, η οποία έγινε με τον Λόγο του Κυρίου. «Και είπεν ο Θεός. Γενηθήτω …» κτλ, και έγινε ούτω. Το ίδιο βέβαια συνέβη και με τα έμψυχα ζώα. «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω» (Γεν . α 24). Δεν συνέβη όμως έτσι και με τον άνθρωπο, ο οποίος φέρει την προσωπική σφραγίδα του Δημιουργού, και κάτι περισσότερο. Στο ζήτημα όμως αυτό θα επανέλθουμε, εάν ο Κύριος επιτρέψει, σε μελλοντική εκπομπή, οπότε και θα το εξετάσουμε αναλυτικά. Ωστόσο, θέλουμε να τονίσουμε ότι η Ορθόδοξη άποψη της Εκκλησίας ήταν πάντοτε ότι έτσι θα είναι ο άνθρωπος όταν ενδοξασθεί, στην Βασιλεία των ουρανών, μετά την γενική ανάσταση. Έτσι επίσης θα είναι και όταν καταδικαστεί. Θα είναι ακριβώς όπως πλάσθηκε στην αρχή· διπλός, δηλαδή υλικός και πνευματικός, σώμα και πνεύμα. Μόνο που τότε θα είναι άφθαρτος και αθάνατος. Άφθαρτη και αθάνατη θα είναι και η καινούργια κτίση, οι νέοι Ουρανοί και η νέα Γη.
Αποτελεί λοιπόν μεγάλη συκοφαντία εκ μέρους των αιρετικών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται βεβαίως και οι Μ.τ.Ι., που λέγουν ότι οι Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι στον μέλλοντα αιώνα θα είναι άυλες και ασώματες ψυχές.
Μια τέτοια αντίληψη έχει καταδικαστεί επανειλημμένως στο παρελθόν από την Ορθόδοξη Εκκλησία, σαν αιρετική. Παρόλα αυτά όμως, οι αιρετικοί δεν διστάζουν συκοφαντικά και αβασάνιστα πολλές φορές, να το χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα εναντίον της Εκκλησίας. Τους προσκαλούμε λοιπόν να απορρίψουν την καταστροφική για την σωτηρία τους συκοφαντική και επικίνδυνη άγνοια που δολίως τούς επιβάλλουν οι πνευματικές τους ηγεσίες, και να γνωρίσουν «ιδίοις όμμασι», τα πανάρχαια δόγματα της Εκκλησίας, μελετώντας αυτά απευθείας από τα γραπτά των αγίων Πατέρων, χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της αιρετικής ενημέρωσης.
Στο σημείο όμως αυτό φτάσαμε στο τέλος και της σημερινής εκπομπής. Στην επόμενη εκπομπή, με την βοήθεια του Θεού, θα συνεχίσουμε το θέμα της νέας γης, αναφερόμενοι πλέον αναλυτικά στην επιχειρηματολογία πλέον των Μ.τ.Ι. και των άλλων οπαδών του υλικού ευαγγελίου. Και ανασκευάζοντας ένα προς ένα τα σημεία, τα οποία την στηρίζουν. Παράλληλα, θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε με λεπτομέρεια, την ορθή διδασκαλία της Αγ. Γραφής πάνω στο ζήτημα αυτό.
Απομαγνητοφώνηση π. Κωνσταντίνος Μ.
Αγαπητοί ακροατές χαίρετε!
Η σημερινή εκπομπή έχει τίτλο: “Η Χριστιανική κλίσις και η νέα γη μέρος 2ο“. Και όπως είναι φυσικό, αποτελεί συνέχεια τής προηγούμενης. Παράλληλα, εντάσσεται στην γενικότερη σειρά εκπομπών περί Χριστιανικής κλίσεως στην οποία εξετάζουμε τις διάφορες αιρετικές κακοδοξίες, και ιδιαίτερα αυτή τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, οι οποίοι έχουν αλλοιώσει σημαντικά το Χριστιανικό ευαγγέλιο, ισχυριζόμενοι ότι οι Χριστιανοί δεν καλούνται σε μία, αλλά σε δύο διαφορετικές ελπίδες και επαγγελίες.
- Σύνδεση με τις προηγούμενες ομιλίες
Έτσι, το Χριστιανικό ευαγγέλιο ενώνει τους ανθρώπους και τούς εξισώνει απέναντι τού Θεού, καταργώντας όλων τών ειδών τις φυσικές διαφορές, τουτέστιν τις φυλετικές, τις οικονομικές, τις ταξικές και τις διαφορές φύλων, κατά τον λόγο τού Αποστόλου Παύλου στην προς Γαλάτας επιστολή κεφ. γ: 26-29 που λέει ρητά: “Διότι πάντες είστε υιοί Θεού δια τής πίστεως εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ, διότι πάντες σεις είστε εις εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε είσθε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι”.
Εν τούτοις, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προωθούν ταξικό Χριστιανισμό, διαχωρίζοντας τους Χριστιανούς σε κάστες, και ισχυριζόμενοι ότι μία μερίδα Χριστιανών, (πολύ ολίγοι), και οι οποίοι αποτελούν την θρησκευτική ελίτ, θα είναι βασιλείς και θα απολαμβάνουν άφθαρτη και αθάνατη ζωή μαζί με τον Χριστό στους ουρανούς, ενώ οι υπόλοιποι, η μάζα, ή ο Πολύς Όχλος, θα είναι υπήκοοι τών προηγουμένων, και θα ζουν πάνω σ’ αυτή την γη που βλέπουμε σήμερα, μια ζωή που δεν θα είναι ούτε άφθαρτη ούτε αθάνατη, αλλά θα διέπεται από τους νόμους τών αλλοιώσεων και τής φθοράς, και θα είναι δέσμιοι τών φυσικών αναγκών.
Αφιερώσαμε τις πρώτες εκπομπές τής σειράς αυτής, για να εξετάσουμε τις δύο κύριες γραμμές τής επιχειρηματολογίας τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, υπέρ τής κακοδοξίας των, περί δύο διαφορετικών Χριστιανικών κλίσεων. Έτσι λοιπόν, είδαμε με λεπτομέρειεα τούς ερμηνευτικούς τους ισχυρισμούς περί “Άλλων Προβάτων”, τής “Παραβολής τού Καλού Ποιμένος”, που βρίσκεται στο 10 κεφάλαιο τού κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, και περί “Πολλού Όχλου” που βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο τού βιβλίου τής Αποκαλύψεως τού Ιωάννου, και διαπιστώσαμε τα ερμηνευτικά λάθη και τις λογικές αντιφάσεις που αυτές οι ερμηνείες τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά εμπεριέχουν.
Στην προηγούμενη εκπομπή, τής οποίας όπως αναφέραμε προηγουμένως η σημερινή αποτελεί συνέχεια, αρχίσαμε να εξετάζουμε τον 3ο ερμηνευτικό συλλογισμό τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, πάνω στον οποίον στηρίζουν την αυθαίρετη και επικίνδυνη θεωρία τους περί δύο διαφορετικών Χριστιανικών κλίσεων, μιας επουράνιας και μίας επίγειας. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν και τώρα, πως ισχυρίζονται ότι ο πλανήτης γη που βλέπουμε σήμερα, και πάνω στον οποίον κατοικούμε, δεν θα καταστραφεί κατά τη συντέλεια τού αιώνος, οπότε θα γίνει η τελική κρίσις τής ανθρωπότητος, αλλά θα παραμείνει όπως είναι και πάνω σ’ αυτή την γη, θα ζήσουν όλοι όσοι ανήκουν στην τάξη τού “Πολλού Όχλου”, και γενικότερα όλοι όσοι δεν ανήκουν στην τάξη τών “Βασιλέων” αλλά έχουν επίγεια ελπίδα. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και όλοι οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Νώε, ο Δανιήλ κλπ, και η συντριπτική πλειοψηφία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά.
Διαπιστώσαμε επίσης ότι στηρίζουν τη μη καταστροφή τής γης με τη μορφή που υπάρχει σήμερα, πάνω σε τρεις γραμμές επιχειρημάτων.
- Η φθαρτοποίηση τής γης λόγω τής αμαρτίας
Η πρώτη είναι ο συλλογισμός ότι εφ’ όσον η γη δημιουργήθηκε από τον Θεό όπως και ο άνθρωπος, με στόχο να κατοικείται, δεν είναι δυνατόν να εξέπεσε ο λόγος τού Θεού, και να ματαιώθηκε εξ αιτίας τής πτώσεως τού ανθρώπου.
Ενώ αυτός ο συλλογισμός είναι λογικοφανής, όπως είπαμε και στην προηγούμενη εκπομπή, όπου αναπτύξαμε με συντομία την κοσμοθεωρία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά και την αντίστοιχη Ορθόδοξη αντίληψη, είναι πέρα για πέρα εσφαλμένος. Διότι ξεκινά από λάθος δεδομένα.
Οι Μάρτυρες τού ιεχωβά λένε πως ο άνθρωπος και η γη πρέπει να εξακολουθήσουν να υπάρχουν, διότι έτσι επλάσθησαν. Αλλά το σωστό είναι ότι δεν επλάσθησαν έτσι από τον Θεό, και επομένως δεν μπορούν τα αλλοιωμένα και φθαρμένα από την αμαρτία δημιουργήματα, να διατηρούνται αιωνίως. Ούτε ο άνθρωπος, ούτε η υπόλοιπη κτίση πλάσθηκαν από τον Θεό όπως τα βλέπουμε σήμερα. Σήμερα βλέπουμε μια τραγικά αλλοιωμένη εικόνα τους, εξ αιτίας τής αμαρτίας. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος, για τον οποίο και ο Θεός επιτρέπει τον θάνατο τού ανθρώπου, ώστε με αυτόν να απορρίπτεται το σώμα τής αμαρτίας, και στην ανάσταση να τού χαρίζεται καινούργιο. Άφθαρτο και αθάνατο.
Το ίδιο θα συμβεί και στην κτίση, συμπεριλαμβανομένης και τής γης, διότι υπετάγη στην ματαιότητα και την φθορά, με την ελπίδα όμως ότι στην “παλιγενεσία”, “θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς”, όπως μάς αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή, 8ο κεφάλαιο και εδάφια 19-21.
Έτσι λοιπόν, όλη η κτίση που έχει σχέση με τον άνθρωπο, θα καταστραφεί για να ξαναφτιαχθεί άφθαρτη και καθαρή. Όπως ακριβώς κάνουμε όταν ρίχνουμε σκουριασμένα παλιοσίδερα στην υψηκάμινο, για να φτιάξουμε από το σίδηρο που θα πάρουμε, νέα και αστραφτερά αντικείμενα.
- Το αντικείμενο αυτής τής εκπομπής για τη “διαμονή” τής γης
Οι δύο άλλες γραμμές επιχειρημάτων που επιστρατεύουν οι ΜτΙ για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, αφορούν αφ’ ενός τα εδάφια τής Αγίας Γραφής που λέγουν ότι η γη διαμένει εις τον αιώνα”, και στα οποία αποδίδουν στενή κατά γράμμα ερμηνεία, και αφ’ ετέρου τα εδάφια εκείνα τα οποία αντίθετα με τα προηγούμενα, αναφέρονται στην καταστροφή τής γης, και για τα οποία καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να τους προσδώσουν αλληγορική και συμβολική ερμηνεία.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με αυτές τις δύο μεγάλες κατηγορίες εδαφίων.
- Κακές ερμηνευτικές προϋποθέσεις
Πριν όμως ξεκινήσουμε να εξετάζουμε αναλυτικά τα εδάφια αυτών τών δύο φαινομενικά αντιθέτων κατηγοριών, θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε λίγο την εσφαλμένη κίνηση τών συλλογισμών που κάνουν οι αιρέσεις οι οποίες προωθούν ευαγγέλια υλιστικού τύπου, μεταξύ τών οποίων συγκαταλέγονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Επειδή δεν είναι προσκολλημένοι στην ερμηνευτική παράδοση τής Εκκλησίας, και έχοντας αποχωριστεί από τους κόλπους τής γνήσιας Εκκλησίας τού Χριστού, στερούνται τού Αγίου Πνεύματος, που είναι άλλωστε ο θησαυρός κάθε γνησίου Χριστιανού, και ο υποκινητής τών προφητών όλων τών εποχών μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που συνέγραψαν τα κείμενα τής Αγίας Γραφής, όπως δηλώνει ο απόστολος Πέτρος. “Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλά υπό τού Πνεύματος τού Αγίου κινούμενοι ελλάλησαν οι άγιοι άνθρωποι τού Θεού”. (Β΄ Πέτρου 1/α: 21).
Επειδή λοιπόν στερούνται τού Αγίου Πνεύματος, προσπαθούν να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις για να ερμηνεύσουν τα μυστήρια τού Θεού, που αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Έτσι, επιχειρούν την ερμηνεία τών Γραφών, βασιζόμενοι στη σχολαστική μέθοδο, που καταργεί τη σοφία τού Θεού, δεδομένου ότι προϋποθέτει μονάχα την κοσμική γνώση και σοφία, και την συλλογιστική τού ερευνητή, αλλά ούτε καν την στοιχειώδη πίστη εκ μέρους του. Παράλληλα βέβαια, είναι και εφοδιασμένοι με ένα σωρό προσωπικές φιλοδοξίες, και με την ιδιότητα που αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από όλες τις άλλες, δηλαδή την υψηλοφροσύνη.
Με αυτές λοιπόν τις μεθόδους, και με αυτά τα προσόντα, προσπαθούν να διεισδύσουν στα μυστήρια τού Θεού, αγνοώντας τη γνώμη τού Θεού, που εκφράζεται ρητά μέσω τού Αποστόλου Παύλου, στην Α΄ Κορινθίους 2/β: 6-12, τους οποίους και διαβάζουμε:
“Λαλούμεν δε σοφίαν, μεταξύ τών τελείων. Σοφίαν όμως, ουχί τού αιώνος τούτου, ουδέ τών αρχόντων τού αιώνος τούτου τών φθειρομένων. Αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην, την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ τών αιώνων εις δόξαν ημών. Την οποίαν ουδείς τών αρχόντων τού αιώνος τού του εγνώρισε. Διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον τής δόξης. Αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν. Εις ημάς δε, ο Θεός απεκάλυψεν αυτά, δια τού Πνεύματος Αυτού. Επειδή το Πνεύμα ερευνά τα πάντα και τα βάθη τού Θεού. Διότι τις τών ανθρώπων γινώσκει τα τού ανθρώπου, ημί το πνεύμα τού ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτω και τα τού Θεού, ουδείς γινώσκει, ημί το Πνεύμα τού Θεού. Αλλ’ ημείς, δεν ελάβομεν το πνεύμα τού κόσμου, αλλά το Πνεύμα εκ τού Θεού, δια να γνωρίσωμεν τα υπό τού Θεού χαρισθέντα εις ημάς. Τα οποία και λαλούμεν, ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς τού Πνεύματος τού Αγίου, συγκρίνοντες τα πνευματικά προς τα πνευματικά. Ο φυσικός όμως άνθρωπος, δεν δέχεται τα τού Πνεύματος τού Θεού, διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά. Διότι πνευματικώς ανακρίνονται. Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται. Διότι τις εγνώρισε τον νουν τού Κυρίου, ώστε να διδάξει αυτόν; Ημείς όμως έχομεν τον νουν τού Χριστού”.
Με αυτά λοιπόν τα λόγια περιγράφει ο απόστολος Παύλος την γνώση τών μυστηρίων τού Θεού. Την διαχωρίζει ρητά από την κοσμική γνώση, και θέτει τις προϋποθέσεις που πρέπει κάποιος να πληρεί για να την αποκτήσει. Είναι σαφέστατο ότι οι προϋποθέσεις αυτές, δεν περιλαμβάνουν τις προσωπικές γνώσεις και ικανότητες τών ανθρώπων, γιατί αυτές δεν επαρκούν για να γνωρίσει κανείς τα βάθη τού Θεού, τα οποία μόνο το Πνεύμα τού Θεού μπορεί να ερευνήσει. Ωστόσο οι γνήσιοι Χριστιανοί διαθέτουν νουν Χριστού. Και έτσι μπορούν να διεισδύσουν στη γνώση τών θείων μυστηρίων, όπως είναι τα μυστήρια τού μέλλοντος αιώνος. Αντίθετα όμως, οι αιρετικοί είναι απομακρυσμένοι από την γνήσια Χριστιανική Εκκλησία, και επομένως είναι αμέτοχοι τού Αγίου Πνεύματος που είναι το μοναδικό μέσον ερεύνης τής θείας οικονομίας. Έτσι καταφεύγουν στα μέσα τής κοσμικής γνώσεως, στα εργαλεία δηλαδή τού φυσικού ανθρώπου. Και πάνω σε αυτά βέβαια στηρίζεται και η σχολαστική μέθοδος ερμηνείας τών Γραφών. Αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιούν και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και μάλιστα πλυμελώς και ανειλικρινώς. Διότι αφ’ ενός δεν διαθέτουν τις περισσότερες φορές την απαιτούμενη επιστημονική κατάρτιση για τις τέτοιου είδους έρευνες, όπως άλλωστε αποδείξαμε επανειλημμένως στο παρελθόν, αλλά και εκβιάζουν την ερμηνεία τής Αγίας Γραφής, για να υποστηρίξουν με κάθε μέσον τις αστήρικτες και εσφαλμένες δογματικές τους θέσεις αφ’ ετέρου. Αυτό βέβαια θα αποδειχθεί για άλλη μία φορά στη συνέχεια, στο θέμα περί τής Νέας Γης που εξετάζουμε.
- Ο ουρανός και η γη ως περιβάλλον τού ανθρώπου
Και σ’ αυτό λοιπόν το θέμα, περί τής Νέας Γης, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά στερούμενοι τού Πνεύματος τού Θεού, αλλά και “ματαίως φυσιούμενοι υπό τού νοός τής σαρκός αυτών”, έπεσαν σε τραγική πλάνη, ερμηνεύοντας στενά και κατά γράμμα τις λέξεις “γη” και “ουρανός”, που αναφέρονται στη Βίβλο. Παρεξήγησαν τη λέξη “γη”, που συναντάται πολλές φορές στην Αγία Γραφή, και θεώρησαν ότι αναφέρεται στον “πλανήτη” γη. Στα περισσότερα σημεία όμως που αναφέρονται οι εκφράσεις “ουρανός” και “γη”, υποδηλώνουν απλά το περιβάλλον τού ανθρώπου.
Βέβαια αυτό το φαινόμενο, δηλαδή η αδιάκριτη χρήση τών εννοιών τών λέξεων τής Βίβλου, που φυσικό είναι να οδηγεί στην δημιουργία εσφαλμένων δογμάτων, είναι πάρα πολύ συχνό φαινόμενο, ανάμεσα στις διάφορες αιρέσεις.
Όπως είναι γνωστό, μια λέξη μπορεί να έχει πολλές σημασίες. Χρειάζεται λοιπόν γνώση και διάκριση ώστε ανάλογα με το περιεχόμενο τής υπόλοιπης φράσης, να αποδίδεται και η σωστή έννοια τής λέξης, και έτσι να ερμηνεύεται σωστά ολόκληρη η φράση.
Άλλες λέξεις που παρερμηνεύονται από διάφορους αιρετικούς, εκτός τής γης και τού ουρανού που εξετάζουμε σήμερα, είναι οι λέξεις “ψυχή”, “πνεύμα”, “πνευματικός”, “ανάστασις”, και άλλες.
Ας επανέλθουμε όμως στις λέξεις “ουρανός” και “γη”, οι οποίες αναφέρονται για πρώτη φορά στη Βίβλο, στο πρώτο της εδάφιο, δηλαδή στο Γένεσις 1/α: 1:
“Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην”.
Άραγε, με ποια έννοια χρησιμοποίησε εδώ ο Ιερός συγγραφέας τις λέξεις “ουρανός” και “γη”; Μήπως εννοούσε το σύμπαν ολόκληρο σαν ουρανό, και τον πλανήτη γη; Μήπως ήθελε να κάνει μια επιστημονική πραγματεία περί Δημιουργίας; Μήπως ήθελε να δώσει εμπεριστατωμένες απαντήσεις σε ζητήματα κοσμολογίας και βιολογίας; Κάθε άλλο! Ο στόχος του είναι καθαρά θεολογικός. Αναφέρεται στον ουρανό και την γη, σαν το περιβάλλον το οποίο έφτιαξε ο Θεός για να κατοικεί ο άνθρωπος. Δεν τον απασχολούν οι γαλαξίες, τα αστρικά σμήνη, τα κβάζαρς, ή τα σούπερ νόβα. Όμοια δεν τον απασχολεί το σχήμα τού πλανήτη γη, οι διαστάσεις του, οι δομή του, και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες. Αντίθετα, τον ενδιαφέρει να μάς πληροφορήσει για το “πώς” ήλθε σε ύπαρξη το περιβάλλον τού ανθρώπου. Γι’ αυτό παραβλέποντας τις διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες, όπως παραδείγματος χάριν είναι ο χρόνος τής δημιουργίας τους, γράφει: “εν αρχή” και στη συνέχεια λέγει: “εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην”. Θέλει δηλαδή να τονίσει, ότι το περιβάλλον τού ανθρώπου, δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά είναι “ποίημα”, δηλαδή “κτίσμα”, δημιούργημα τού Θεού.
Πολλές είναι οι αιρέσεις σήμερα, προερχόμενες ιδιαίτερα από τον χώρο τής Αμερικής, οι οποίες προσδίδουν μία περιορισμένη και στενή φυσική ερμηνεία στο πρώτο ειδικά κεφάλαιο τής Γενέσεως, και αστοχούν στο να διακρίνουν το πνευματικό του περιεχόμενο.
Στη συνέχεια, από το 3ο εδάφιο, ο Μωυσής περιγράφει την πλήρη διαμόρφωση τού περιβάλλοντος τού ανθρώπου, και τελικά την ίδια τη δημιουργία τού ανθρώπου σε 6 δημιουργικές ημέρες. Μάλιστα, οι λέξεις “ουρανός” και “γη”, αναφέρονται ρητά κατά την 2η και 3η δημιουργική ημέρα.
Διαβάζουμε από το Γένεσις 1/α: 6-10:
“Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. 7 Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω. 8 Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα, Ουρανόν. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα δευτέρα. 9 Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. 10 Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.”
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Μωυσής αναφέρεται στη δημιουργία τού ουρανού και τής γης, σαν περιβάλλον τού ανθρώπου και όχι σαν κοσμολογικούς όρους, και μάλιστα την δημιουργία τους την τοποθετεί στην 2η και 3η δημιουργική ημέρα αντίστοιχα.
Την επισφράγιση όσων αναφέραμε προηγουμένως, ας την ακούσουμε πάλι από τον Μωυσή, αυτή τη φορά γραμμένη στο Έξοδος 20/κ: 11 στην εντολή περί Σαββάτου, όπου διαβάζουμε:
“Διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην…”.
Παρατηρούμε την σημαντική ομοιότητα τού εδαφίου αυτού με το Γένεσις 1/α: 1: “εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην”. Εδώ όμως γίνεται πλέον ξεκάθαρο, ότι ο ουρανός και η γη που ενδιαφέρουν, και αναφέρονται από τον Μωυσή, υποδηλώνουν το περιβάλλον τού ανθρώπου, και όχι τους απόλυτους όρους, όπως αυτοί χρησιμοποιούνται στην Κοσμολογία.
Όλα αυτά τα αναφέραμε, για να αποδείξουμε ότι οι λέξεις “ουρανός” και “γη”, όταν απαντώνται στην Αγία Γραφή, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται με απόλυτο τρόπο, αλλά μόνο σε σχέση με τον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν μπορούμε να αντιληφθούμε το τεράστιο ερμηνευτικό σφάλμα στο οποίο έχουν υποπέσει οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προσδίδοντας στη λέξη: “γη”, απόλυτη έννοια, και προσδιορίζοντας με αυτή τη λέξη τον “πλανήτη” γη, και κατά συνέπειαν, ερμηνεύοντας την “νέα γη” τού Μέλλοντος Αιώνος, σαν τον πλανήτη γη, που σήμερα βλέπουμε.
Επαναλαμβάνουμε για να το τονίσουμε, ότι είναι εσφαλμένο να θεωρούμε την Νέα Γη, σαν τον πλανήτη που βλέπουμε σήμερα, αλλά πρέπει να την αντιληφθούμε μαζί με τους Νέους Ουρανούς, σαν το καινούργιο περιβάλλον τού άφθαρτου, και ενδοξασμένου πλέον καινούργιου ανθρώπου, και το οποίο βέβαια, είναι ανάλογο και αντάξιό του, δηλαδή άφθαρτο και πλημμυρισμένο από την Θεία Χάρη. Και όπως ολόκληρο το περιβάλλον τού ανθρώπου, όπως περιγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο τής Γενέσεως στις 6 δημιουργικές ημέρες, συμπεριλαμβανομένου τού ουρανού και τής γης, τών φυτών, τών κτηνών, τών πτηνών και τών ιχθύων, ακολούθησε την “κεφαλή”, τον άνθρωπο στην φθορά και στην ατιμία μετά την πτώση, έτσι θα τον ακολουθήσει και στην ενδόξαση κατά την παλιγενεσία.
- Η διαμονή τής γης και η έννοια τής λέξης “αιών”
Τώρα λοιπόν που διαπιστώσαμε την βασική παρερμηνεία που γίνεται στον όρο “γη”, ότι αφορά τον πλανήτη, ενώ στην πραγματικότητα αφορά κατά την ορολογία τής Αγίας Γραφής το “περιβάλλον τού ανθρώπου”, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε αναλυτικά ένα – ένα, τα χωρία εκείνα που αναφέρονται στην διατήρηση τής γης και στα οποία στηρίζουν οι υποστηρικτές υλιστικών ευαγγελίων, και ιδιαίτερα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά τις θωρίες τους περί μη καταστροφής τού πλανήτη γη.
Και ας ξεκινήσουμε από το Ησαΐας 45/με: 18:
“Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς, Αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν. Όστις Αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν, ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικείται. Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος”.
Το εδάφιο αυτό, πάλι αναφέρεται στο περιβάλλον τού ανθρώπου, τον ουρανό και την γη. Δηλώνει δε μεταξύ τών άλλων, ότι ο Κύριος δεν κατασκεύασε την γην εις μάτην, αλλά δια να αποτελέσει το κατοικητήριο, το περιβάλλον τού ανθρώπου. Καθόλου όμως δεν προκύπτει από το εδάφιο, ότι αυτή η γη, αυτό το κατοικητήριο τού ανθρώπου, θα διαμένει αιωνίως. Όταν κάποιος κτίζει ένα σπίτι, το κτίζει όχι μάταια, αλλά για να κατοικήσει σε αυτό. Δεν συνάγεται όμως, ότι το κτίζει για να κατοικεί σε αυτό αιωνίως, ούτε ότι το σπίτι θα διατηρείται επ’ άπειρον. Και όμως, αυτή την ερμηνεία προωθούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εκβιάζοντας το κείμενο.
Ένα άλλο παρόμοιο εδάφιο, είναι το Ψαλμός ριθ: 90: “Η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν. Εθεμελίωσας την γην και διαμένει”.
Βεβαίως και εδώ δεν δηλώνεται, αλλά ούτε και συνάγεται ότι η γη θα διαμένει επ’ άπειρον. Αυτό που λέει το χωρίο αυτό, είναι ότι ο Θεός θεμελίωσε την γη, και ότι αυτή διαμένει έως την σήμερον. Αυτό άλλωστε δηλώνεται σαφώς στον επόμενο ακριβώς στοίχο, τον 91ο: “Κατά τας διατάξεις σου, διαμένουσιν έως την σήμερον. Διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου”.
Είναι φανερή και εδώ η καταστρατήγηση τού κειμένου, προκειμένου να εξαχθεί το συμπέρασμα που ενδιαφέρει τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά.
Το τρίτο χωρίο, είναι το Εκκλησιαστής 1/α: 4:
“Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται. Η δε γη διαμένει εις τον αιώνα”.
Στο χωρίο αυτό, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αποδίδουν στην φράση: “εις τον αιώνα”, την έννοια: “επ’ άπειρον”. Ωστόσο αυτό δεν είναι ακριβές. Οι λέξεις “αιών” και “αιώνιος”, όπως άλλωστε και οι ίδιοι παραδέχονται και εφαρμόζουν σε άλλα σημεία, δεν σημαίνει μια ατέλειωτη περίοδο χρόνου, αλλά αντίθετα μία μακρά αλλά πεπερασμένη περίοδο χρόνου.
Ενδεικτικά αναφέρουμε προς απόδειξιν τού γεγονότος, τα εξής εδάφια:
Έξοδος 21/κα: 6: “και ο κύριος αυτού, θέλει τρυπήσει το ωτίον αυτού, (τού δούλου), με τρυπητήριον. Και δουλεύσει αυτόν εις τον αιώνα”, λέει το κείμενο τών Εβδομήκοντα. Ο Βάμβας το μεταφράζει “δια παντός”. Προφανώς και στη μία και στην άλλη περίπτωση, δεν εννοείται “επ’ άπειρον”, ή “εις τούς αιώνας τών αιώνων”.
Παρόμοια εδάφια όπου ο “αιών” δηλώνει πεπερασμένη περίοδο χρόνου, είναι και το Έξοδος ιθ’ 9 κατά το κείμενο τών Εβδομήκοντα, και το Λευιτικόν στ: 18, όπου οι διατάξεις τής Παλαιάς Διαθήκης, χαρακτηρίζονται ως “νόμιμον αιώνιον”, καταργήθηκαν όμως με την εγκαινίαση τής Καινής Διαθήκης.
Και στα βιβλία όμως τής Καινής Διαθήκης συναντούμε πολλές φορές τη φράση: “αιών”, που δηλώνει πεπερασμένη περίοδο χρόνου, και όχι ατελεύτητο χρονικό διάστημα. Μάλιστα πολλές φορές αναφέρεται ο Ενεστώς Αιών, ο πονηρός, ο οποίος θα έχει τέλος ή συντέλεια, και θα υπάρχουν και επόμενοι αιώνες.
Μερικά παραδείγματα είναι και τα εξής:
Γαλάτας 1/α: 4: “όστις έδωκεν εαυτόν δια τας αμαρτίας ημών, δια να ελευθερώσει ημάς εκ τού παρόντος πονηρού αιώνος”.
Εφεσίους 2/β: 7: “Δια να δείξει εις τους επερχομένους αιώνας, τον υπερβάλλοντα πλούτον τής Χάριτος αυτού”.
Εβραίους 9/θ: 26: “Νυν δε άπαξ επί συντελεία τών αιώνων εις αθέτησιν αμαρτίας δια τής θυσίας αυτού πεφανέρωται”. Εδώ ο απόστολος Παύλος ονομάζει τον χρόνο τής θυσίας τού Χριστού, “συντέλεια τών αιώνων”.
Από τα εδάφια αυτά, που αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα από την πληθώρα τών υπαρχόντων, συνάγεται με βεβαιότητα, ότι η λέξη “αιών”, δεν προσδιορίζει κατ’ ανάγκην μία απείρου μήκους περίοδο χρόνου. Μάλλον, χαρακτηρίζει μία μακρά αλλά πεπερασμένη χρονική περίοδο.
Ύστερα από τις πληροφορίες αυτές, ας επανέλθουμε πάλι στο εδάφιο τού Εκκλησιαστού:
“Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται. Η δε γη, διαμένει εις τον αιώνα”.
Είναι φανερό ότι ο Εκκλησιαστής κάνει μια σύγκριση. Συγκρίνει την περίοδο τής ζωής τού ανθρώπου, με την περίοδο ύπαρξης τής γης, η οποία κτίσθηκε για να εξυπηρετήσει τον άνθρωπο. Και κάνει αυτή τη σύγκριση, για να αιτιολογήσει τη ματαιότητα τής ζωής τού ανθρώπου μακριά από τον Θεό. Και πράγματι, ο άνθρωπος που πλάσθηκε κύριος τής γης, ζει μόνο μερικές δεκάδες χρόνια, σε αντίθεση με το κατοικητήριό του, την γη, η οποία υπάρχει μέχρι τις μέρες τού Εκκλησιαστή και μέχρι σήμερα.
Αντιδιαστέλλει λοιπόν και συγκρίνει το μήκος τής ζωής τού ανθρώπου, που είναι ασήμαντο, δεδομένου ότι γενεές έρχονται και παρέρχονται, με το μεγάλο μήκος τής περιόδου ύπαρξης τής γης.
Αξίζει παράλληλα να τονίσουμε, ότι ο Εκκλησιαστής, δεν αναφέρεται στο μέλλον τής γης, αλλά συγκρίνει το παρελθόν της, το οποίο είναι σίγουρα μακρό, αλλά βεβαίως όχι άπειρο.
Το επόμενο εδάφιο που θα εξετάσουμε, είναι στον Ψαλμό ρδ: 5:
“Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα τού αιώνος”.
Όπως και προηγουμένως, έτσι και εδώ, η φράση: “εις τον αιώνα τού αιώνος”, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ένα άπειρο και ατελεύτητο χρονικά διάστημα, αλλά μπορεί να σημαίνει απλώς ένα μακρό χρονικό πεπερασμένο διάστημα, που όμως αφορά πάντοτε την παρούσα ζωή.
Προς απόδειξιν αυτού τού γεγονότος, ας διαβάσουμε τον Ψαλμό ριθ: 44:
“Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα τού αιώνος”. Ασφαλώς εδώ ο Ψαλμωδός εννοεί το υπόλοιπον τής ζωής του, μέχρι τον θάνατό του.
Ας δούμε όμως πάλι το εδάφιο που μάς ενδιαφέρει:
“Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα τού αιώνος”.
Επισημαίνουμε κατ’ αρχήν, ότι ούτε αυτό το εδάφιο, όπως και όλα τα άλλα όσα εξετάσαμε προηγουμένως, και που προβάλλουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά προς υποστήριξιν τών απόψεών τους, δεν έχει ως κύριο στόχο τον προσδιορισμό τής μελλοντικής διάρκειας ύπαρξης τής γης. Στόχος του, είναι το εγκώμιο στον Κύριο, ο Οποίος μεταξύ τών άλλων, εθεμελίωσε την γην ασφαλώς, ούτως ώστε να εκπληρώσει ασφαλώς και βεβαίως μέχρι τέλους την αποστολή της, και τον σκοπό ύπαρξής της.
Είναι λοιπόν ανόητο να συμπεραίνουμε ότι Εκείνος που την δημιούργησε και την εθεμελίωσε, δεσμεύεται και δεν μπορεί να την καταργήσει και να φέρει τέλος στη γη με τη μορφή που την γνωρίζουμε σήμερα, μια μορφή λερωμένη από την αμαρτία και καταδικασμένη στην φθορά και την θέση της να πάρει μια Νέα Γη, με απείρως καλύτερα χαρακτηριστικά.
Αυτό βέβαια θα το αναπτύξουμε με λεπτομέρειες στο επόμενο σκέλος τής μελέτης μας, που αφορά τα εδάφια που αναφέρονται στην καταστροφή τής γης.
Έτσι, ας περιορισθούμε σε ένα μόνο χωρίο, που και αυτό αναφέρεται στους Ψαλμούς, ειδικότερα στον Ψαλμό ρβ: 25 και 26:
“Κατ’ αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας. Και έργα τών χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί, συ δε διαμένεις. Και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθεί. Ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς και θέλουσιν αλλαχθεί”.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι και εδώ αναφέρεται ότι ο Κύριος εθεμελίωσε την γη, αλλά επιπρόσθετα αναφέρεται ότι και οι ουρανοί είναι δημιούργημά του. Ωστόσο, ο Ψαλμωδός αναφέρει ρητά, ότι και η γη αλλά και οι ουρανοί, θα παλιώσουν και θα απωλεσθούν με τη μορφή που τους γνωρίζουμε σήμερα. Παράλληλα διαφαίνεται ότι τη θέση τους θα πάρουν άλλοι διαφορετικοί, αλλαγμένοι, ανακαινισμένοι.
Το τελευταίο εδάφιο που ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, και που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους περί μη καταστροφής τής γης, αναφέρεται στον Ψαλμό ϟστ, στίχος 10:
“Είπατε εν τοις έθνεσιν: ο Κύριος βασιλεύει. Η οικουμένη θέλει βεβαίως είσθαι στερεωμένη. Δεν θέλει σαλευθεί”.
Βεβαίως ύστερα από την ανάλυση που κάναμε στα προηγούμενα εδάφια θα ήταν περιττό κάθε σχόλιο για το εδάφιο αυτό. Ένας μείζων λόγος, είναι και ότι δεν αναφέρεται κατά λέξιν η λέξη: “γη”, αλλά χρησιμοποιείται ο όρος: “οικουμένη”, δηλαδή “κατοικουμένη”, δηλαδή με άλλα λόγια το περιβάλλον τού ανθρώπου, όπως αναφέραμε και στην αρχή τής σημερινής μας εκπομπής.
Και πάλι βέβαια τονίζουμε, ότι και εδώ δεν γίνεται άμεσα λόγος για την περίοδο ύπαρξης τής γης, παρά μόνον έμμεσα αναφέρεται.
Ο λόγος στο εδάφιο αυτό, γίνεται πάλι για τον Κύριο και την σταθερότητα τής βασιλείας Του. Σαν συνέπεια τονίζεται ότι εφ’ όσον ο Κύριος θεμελίωσε την γη και Αυτός βασιλεύει, από Αυτόν και μόνο εξαρτάται η διάρκεια και η μορφή τής ύπαρξής της, και όχι από άλλους εξωτερικούς και δευτερεύοντες παράγοντες, που πιθανόν να προκαλούν φόβους και ανησυχίες στους ανθρώπους.
Σκοπός λοιπόν αυτού, και τών παρομοίων εδαφίων, δεν είναι να προσδιορίσουν το ποσόν και τον τρόπο ύπαρξης τής γης στο μέλλον, αλλά να στρέψουν το ενδιαφέρον τού ανθρώπου στον Δημιουργό τού σύμπαντος και δημιουργό του, και να τον απαλλάξουν από ανησυχίες και αποπροσανατολιστικά ενδιαφέροντα για το αν, πότε και πώς μπορεί να καταστραφεί η γη.
Κλείνοντας αυτή την κατηγορία εδαφίων που οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά χρησιμοποιούν για να αποδείξουν την εσφαλμένη τους θέση, ότι ο πλανήτης γη θα έχει αιώνια, επ’ άπειρον και χωρίς τέλος ύπαρξη, δηλαδή δεν θα καταστραφεί ποτέ, αλλά θα παραμείνει στους ατελεύτητους αιώνες με τη μορφή που τον βλέπουμε σήμερα, συμπερασματικά αναφέρουμε ότι τα εδάφια που επικαλούνται, και τα οποία εξετάσαμε ένα προς ένα λεπτομερώς, όχι μόνο δεν υποστηρίζουν αλλά και είναι άσχετα τις περισσότερες φορές με το θέμα.
Συνοψίζοντας λοιπόν όσα αναφέραμε στη σημερινή εκπομπή, ξεκινώντας πρώτα απ’ όλα από την παρερμηνεία που δίνεται από τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αλλά και από πολλές άλλες αιρετικές ομάδες, κυρίως προερχόμενες από τον Προτεσταντικό χώρο, ότι η φράση: “ουρανός και γη”, που αναφέρεται στο βιβλίο τής Γενέσεως και αλλού, δηλώνει τον ουρανό και τη γη, σαν κοσμολογικές οντότητες όπως ακριβώς τις εννοούν σήμερα οι επιστήμονες, και όχι απλά το περιβάλλον τού ανθρώπου, όπως διαμορφώθηκε για να τον υποδεχθεί.
Παράλληλα αναλύσαμε κατά κάποιον τρόπο και τα αίτια που τους οδήγησαν σ’ αυτή την παρερμηνεία. Ευρισκόμενοι μακράν τού χώρου τής Εκκλησίας, όπου το Άγιον Πνεύμα τού Θεού δρα και ενεργεί τον αγιασμό τών Χριστιανών, ενώ άλλοτε τους χορηγεί το χάρισμα τής προφητείας και μ’ αυτό τον τρόπο τους καθοδήγησε να γράψουν και την Αγία Γραφή, και άλλοτε πάλι τούς χορηγεί το χάρισμα τής διακρίσεως και τής ερμηνείας τών Γραφών, οδηγήθηκαν σε άλλους τρόπους ερμηνείας, στηριγμένες όχι στο Άγιο Πνεύμα, αλλά στο ανθρώπινο πνεύμα, και προσπάθησαν με τις δικές τους δυνάμεις και ικανότητες να διεισδύσουν στα μυστήρια τού Θεού.
Έτσι λοιπόν, ξεκινώντας από την εσφαλμένη τους άποψη, ότι ο πλανήτης γη δεν θα καταστραφεί ποτέ, επιστράτευσαν τα εδάφια που εξετάσαμε σήμερα, για να το υποστηρίξουν, εκβιάζοντάς τα σε μια ερμηνεία αφύσικη και ανεπίτρεπτη όπως αναλυτικά διαπιστώσαμε.
Αλλά βέβαια το θέμα δεν σταματά εδώ. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία εδαφίων, η οποία αναφέρει, (και μάλιστα ξεκάθαρα αυτή τη φορά), ότι η γη θα καταστραφεί! Για να ξεπεράσουν λοιπόν αυτή τη μεγάλη αντίφαση στη θεωρία τους, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν διστάζουν να ισχυρισθούν, ότι τα εδάφια αυτά δεν αναφέρονται πλέον στον πλανήτη γη, αλλά στο σύνολο τών κακών ανθρώπων.
Όμοια, υπάρχουν άλλα εδάφια που μιλούν και για την καταστροφή και τών ουρανών. Έτσι έπρεπε να βρουν και γι’ αυτά και άλλη μια ερμηνεία, έστω και αν είναι εξωφρενική. Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι εκεί οι ουρανοί συμβολίζουν τις ανθρώπινες κυβερνήσεις.
Για τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά λοιπόν, η γη, όπως και η νέα γη, είναι ο πλανήτης γη, ΕΚΤΟΣ από τα σημεία που αναφέρεται ότι καταστρέφεται, οπότε υποδηλώνει τους κακούς ανθρώπους. Οι δε ουρανοί, σημαίνουν το σύμπαν που μάς περιβάλλει. Όταν όμως η Αγία Γραφή δηλώνει ότι θα καταστραφούν, τούς ερμηνεύουν συμβολικά σαν κυβερνήσεις, ενώ ως “Νέους Ουρανούς”, χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση τού Χριστού μαζί με τους 144.000.
Η νέα γη λοιπόν πλανήτης, ενώ η νέοι ουρανοί κυβερνήσεις.
Αυτές και πάρα πολλές άλλες ασυνέπειες τής θεωρίας τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά περί κλίσεων και περί γης, θα μάς δοθεί η ευκαιρία αν επιτρέψει ο Κύριος, να εξετάσουμε στην επόμενη εκπομπή αναλυτικά.
Παράλληλα θα δούμε και κάποιες άλλες προφητικές εικόνες που αναφέρονται στη Νέα Γη, και που αποτελούν ιδιαίτερα προσφιλή επιχειρήματα για τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά.
Απομαγνητοφώνηση: Ν. Μ.
Αγαπητοί ακροατές χαίρετε! Η σημερινή εκπομπή έχει τίτλο: “Η Χριστιανική κλίσις και η Νέα Γη” μέρος 3ο. Αποτελεί συνέχεια τών προηγουμένων εκπομπών, όπου εξετάζουμε το θέμα τής Χριστανικής κλίσεως και τών αλλοιώσεων που έχει υποστεί από τις διάφορες αιρετικές ομάδες.
- Σύνδεση με τα προηγούμενα για την πίστη περί κλίσεων τών ΜτΙ
Μια πτυχή αυτού τού θέματος, αφορά και τη Νέα Γη, δηλαδή την κατοικία τού ανθρώπου μετά τη Β΄ Παρουσία στον Μέλλοντα Αιώνα. Επειδή λοιπόν σήμερα θα συνεχίσουμε με τη βοήθεια τού Θεού να εξετάζουμε αυτό το θέμα, ας μάς επιτρέψετε κατ’ αρχάς να κάνουμε μια μικρή σύνδεση με τα προηγούμενα.
Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένως, το ζήτημα τής Χριστιανικής κλίσεως αποτελεί κεντρικό άξονα τού Χριστιανικού Ευαγγελίου, και αντικείμενο τής ελπίδος τών Χριστιανών όλων τών αιώνων. Ωστόσο, αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα τής Χριστιανικής πίστεως, έχει κατά καιρούς υποστεί βαρύτατες αλλοιώσεις στους χώρους διαφόρων αιρετικών ομάδων.
Αναφερθήκαμε ιδιαίτερα στους Μάρτυρες τού Ιεχωβά, μια αίρεση με μικρή ιστορία μόλις 100 ετών, αλλά με πάρα πολλές κακοδοξίες και πλάνες, και οι οποίοι κηρύττουν ότι υπάρχουν δύο Χριστιανικές κλίσεις, μία ουράνια και μία επίγεια.
Η πρώτη αφορά μόνον 144.000 Χριστιανούς, (μεταξύ τών οποίων βεβαίως συγκαταλέγεται και η εκάστοτε ηγεσία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά), και οι οποίοι θα πάνε στον ουρανό (όπως λένε), για να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό πάνω σε όλα τα άλλα πλάσματα, συμπεριλαμβανομένων και τών Αγγέλων.
Η δεύτερη τάξη, ή κάστα, όπως κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε, αποτελείται από όλους τους υπολοίπους ανθρώπους, Χριστιανούς ή μη, και οι οποίοι θα ζήσουν, (κατά τους ισχυρισμούς τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά πάντοτε), επάνω σ’ αυτή την γη, που βλέπουμε σήμερα, υγιείς βέβαια και νεανικοί, αλλά όχι απαλλαγμένοι από τις φυσικές ανάγκες αυτού τού σώματος, όπως είναι ο ύπνος, η τροφή, και άλλα. Ταυτόχρονα, θα είναι υποταγμένοι στους φυσικούς νόμους. Π.χ. τής βαρύτητας, τής κίνησης κλπ, και οπωσδήποτε υποκείμενοι στην φθορά και στον θάνατο.
Μεταξύ τών άλλων ερμηνευτικών ισχυρισμών, που οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά χρησιμοποιούν για να υποστηρίξουν τη θεωρία τους, που προηγουμένως αναπτύξαμε εν συντομία, και που αφορά τη διαφοροποίηση τής Χριστιανικής κλίσεως και την ελπίδα για επίγεια, και καθαρά υλιστικού τύπου ζωή, αποδίδουν στη λέξη “γη” που απαντάται αρκετές φορές στην Αγία Γραφή, ένα πολύ περίεργο περιεχόμενο.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την προηγούμενη εκπομπή, να εξετάζουμε με λεπτομέρεια τα εδάφια που αφορούν τη γη, που τώρα βλέπουμε και κατοικούμε, και την Νέα Γη, που αναφέρεται ότι θα είναι η κατοικία τών δικαίων στον Μέλλοντα Αιώνα. Μάλιστα η μεθοδολογία που ακολουθήσαμε στη μελέτη μας αυτή, ήταν να εξετάζουμε ξεχωριστά την κάθε μία κατηγορία εδαφίων, ώστε να ανασκευάζουμε ένα προς ένα τα επιχειρήματα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά.
Κατ’ αρχήν λοιπόν αναφερθήκαμε στη φράση: “Ουρανός και Γη”, μια φράση που αναφέρεται συχνά στη Βίβλο. Είδαμε ότι η φράση: “ουρανός και γη”, χρησιμοποιείται από τους ιερούς συγγραφείς για να προσδιορίσει το περιβάλλον τού ανθρώπου, και όχι τη γη σαν πλανήτη, και τον ουρανό σαν το υπόλοιπο σύμπαν, όπως τα ερμηνεύουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά.
Είπαμε λοιπόν, ότι οι Νέοι Ουρανοί και η Νέα Γη, αναφέρονται στην Αγία Γραφή για να δηλώσουν το νέο περιβάλλον τού ανθρώπου, και όχι για να περιγράψουν με λεπτομέρεια την υφή τού πλανήτη γη στον Μέλλοντα Αιώνα, όπως εσφαλμένα ερμηνεύεται από τους αιρετικούς.
Παράλληλα, μάς δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσουμε για μία ακόμα φορά, τον κακόδοξο και κακοήθη τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το κείμενο τής Αγίας Γραφής, δεδομένου ότι ενώ ερμηνεύουν την γη και τον ουρανό ως κατά γράμμα έννοιες, στη συνέχεια ερμηνεύουν την μεν νέα γη, ότι είναι ο κατά γράμμα πλανήτης στον Μέλλοντα Αιώνα, τούς Νέους Ουρανούς τούς ερμηνεύουν συμβολικά, ότι δήθεν αναφέρονται στην ουράνια κυβέρνηση τού Μέλλοντος Αιώνος, και η οποία θα αποτελείται κατά την άποψή τους από τον Χριστού και άλλους 144.000 ακριβώς. Αυτή την ερμηνευτική τους ασυνέπεια, θα τη διαπιστώσουμε και άλλες φορές στη συνέχεια.
Αφού ολοκληρώσαμε το θέμα περί ουρανού και γης, ξεκινήσαμε την προηγούμενη φορά να εξετάζουμε αναλυτικά τον ισχυρισμό τών αιρετικών, ότι η γη σαν πλανήτης θα διαμένει στην ατελεύτητη αιωνιότητα με τη μορφή που έχει σήμερα.
Μελετήσαμε με λεπτομέρεια ένα προς ένα τα εδάφια τής Αγίας Γραφής, τα οποία προβάλλουν για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό τους, και διαπιστώσαμε ότι κανένα απ’ αυτά δεν έχει το νόημα που οι αιρετικοί τού αποδίδουν. Αλλά ούτε και ο σκοπός τού συγγραφέα ήταν να προσδιορίσει τη διάρκεια ύπαρξης τού πλανήτη.
Σήμερα, θα μελετήσουμε μια άλλη κατηγορία εδαφίων τής Αγίας Γραφής, που σε αντίθεση με τα προηγούμενα, αναφέρεται καταστροφή τού ουρανού και τής γης.
- Η ανεπάρκεια τών περιγραφών για τα μέλλοντα αγαθά
Πριν όμως προχωρήσουμε σε αυτή την κατηγορία εδαφίων, ας εξετάσουμε μερικά εδάφια που είναι πολύ προσφιλή στους αιρετικούς που προσβλέπουν σε υλιστικό παράδεισο, και υποστηρίζουν γήινη Χριστιανική ελπίδα. Αυτά τα εδάφια αφορούν προφητικές εικόνες για τα Μελλοντικά αγαθά.
Όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια, εξετάζοντας αναλυτικά τα χωρία αυτά, οι προφήτες συγγραφείς τής Αγίας Γραφής, θέλοντας να περιγράψουν την μακαριότητα τού Μέλλοντος Αιώνος, την ειρήνη και την ασφάλεια που θα αισθάνονται οι ανακαινισμένοι άνθρωποι στο ανακαινισμένο περιβάλλον που ο Θεός θα φτιάξει γι’ αυτούς, και που κατά σύμβασιν ονομάζεται: “Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη”, μη έχοντας άλλο μέσο για να μάς τα μεταφέρουν, παρά μόνο τον λόγο, ο οποίος είναι πολύ φτωχός σε λέξεις για κάτι τέτοιο, χρησιμοποίησαν λέξεις και εικόνες απ’ αυτές που μπορούμε να καταλάβουμε και εμπίπτουν στις αντιλήψεις μας και στην εμπειρία μας. Διότι οι εικόνες και τα αγαθά τού Μέλλοντος Αιώνος είναι “υπέρ λόγον”. Δεν υπάρχουν αντίστοιχα σε τούτον τον κόσμο, για να κάνουμε συγκρίσεις και περιγραφές. Οι άγιοι τού Θεού που με την Χάρη τού Αγίου Πνεύματος απέκτησαν κάποια εμπειρική γνώση αυτών τών αγαθών, δεν έβρισκαν κατάλληλες λέξεις από το λεξιλόγιό μας, για να δώσουν κάποιες απόλυτες και ακριβείς περιγραφές.
Έτσι, ένας από αυτούς τους αγίους, ο απόστολος Παύλος, ο οποίος είχε τέτοιες εμπειρίες από τον Μέλλοντα Αιώνα, και βεβαίως δεν υστερούσε στη δύναμη τού λόγου, όπως αποδεικνύεται από τις επιστολές του, περιορίσθηκε να αναφέρει ότι: “εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν. Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν δια τού Πνεύματος Αυτού”. Α΄ Κορινθίους 2/β: 9,10.
Αλλού δε, περιγράφοντας μια προσωπική του εμπειρία, όταν το Πνεύμα τού Θεού τον μετέφερε στον Παράδεισο, αρκέσθηκε στα εξής:
“Ηρπάγη εις στον Παράδεισον, και ήκουσεω ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρούνται εις άνθρωπον να λαλήσει” (Β΄ Κορινθίους 12/ιβ: 4).
Παρατηρούμε, ότι ο απόστολος Παύλος είναι σαφής, ότι δεν υπάρχουν απόλυτες γλωσσικές εκφράσεις, ανθρώπινα λόγια με τα οποία να μπορούν να περιγραφούν οι συνθήκες και τα αγαθά τού Παραδείσου. Μάς λέει ακόμα, ότι ούτε και η πιο τολμηρή φαντασία τού ανθρώπου δεν μπορεί να τα διανοηθεί: “εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν”.
Ο μόνος τρόπος γνώσης είναι η προσωπική εμπειρία, ύστερα από τη αποκάλυψη τού Πνεύματος τού Θεού. Όχι η διδασκαλία ή η μελέτη, ή οποιοσδήποτε άλλος ανθρώπινος τρόπος απόκτησης γνώσης. Επειδή όμως οι αιρετικοί στερούνται τού πρώτου, καταφεύγουν κατ’ ανάγκην στον δεύτερο. Προσπαθούν να εννοήσουν τα μυστήρια τού Παραδείσου, καταφεύγοντας σε ανθρώπινους λόγους και εικόνες, κάνοντας χρήση τής φαντασίας τους, και χρησιμοποιώντας βέβαια ορισμένα εδάφια, παρερμηνεύοντάς τα, για να έχουν και κάποια δήθεν αγιογραφική βάση τα λεγόμενά τους.
Όπως αναφέραμε λοιπόν προηγουμένως, πολλοί προφήτες αρνήθηκαν να δώσουν οποιαδήποτε περιγραφή τού παραδείσου, όπως ο απόστολος Παύλος, αλλά αρκέσθηκαν να δηλώσουν ότι υπάρχει ομορφιά και μακαριότητα απερίγραπτη και ασύγκριτη με οποιαδήποτε άλλη, όχι μόνον γνωρίζουμε, αλλά και μπορούμε να φαντασθούμε.
Ορισμένοι άλλοι όμως ιεροί συγγραφείς, διάλεξαν έναν άλλο δρόμο. Τον δρόμο τής αλληγορίας και τού συμβολισμού.
Απευθυνόμενοι σε ανθρώπους τής Παλαιάς Διαθήκης κυρίως, οι οποίοι είχαν πιο άμεσες και υλιστικές βλέψεις, και στους οποίους δεν είχε επιλάμψει ο φωτισμός τού Χριστού δια τού Αγίου Πνεύματος, οι προφήτες μίλησαν με αλληγορικές εικόνες.
Επειδή τα μελλοντικά αγαθά είναι πέραν πάσης συγκρίσεως με τα παρόντα, όπως είπαμε προηγουμένως, μερικοί προφήτες για να τα σκιαγραφήσουν έστω και υποτυπωδώς, χρησιμοποίησαν εικόνες από τον παρόντα αιώνα, οι οποίες όμως οδήγησαν στην υπερβολή. Αυτή είναι μια άλλη προσέγγιση στο θέμα, την οποία μάλιστα πολλές φορές χρησιμοποιούμε κι εμείς. Αν για παράδειγμα είναι κάποιος τελείως αδαής σε σχέση με τη μουσική, και ακούσει μια εξαίσια μελωδία που όμοιά της δεν έχει ακούσει ποτέ, δύο τρόπους έχει για να την περιγράψει σε άλλους:
Ο πρώτος, είναι να αναφερθεί σ’ αυτήν με άρνηση. Λέγοντας ότι ήταν τόσο καταπληκτική, που όμοιά της δεν έχει ξανακούσει ποτέ,.
Ο δεύτερος τρόπος είναι ν’ αναφερθεί σ’ αυτήν με μια κατάφαση. Λέγοντας για παράδειγμα ότι είναι 1000 φορές καλύτερη από την καλύτερη μελωδία που έχει ακούσει ως τότε.
- Η ανεπάρκεια τής γλώσσας για περιγραφή τού Θεού
Αλλά αυτοί οι δύο τρόποι έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγραφεί και ο Ίδιος ο Θεός. Και στη Θεολογία αναφέρονται σαν “αποφατική” και “καταφατική” μέθοδος. Όταν επί παραδείγματι αναφέρεται ότι ο Θεός είναι “άπειρος”, δηλαδή χωρίς αρχή και τέλος, “ακατάληπτος”, δηλαδή δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε, “αόρατος”, δηλαδή δεν μπορούμε να τον δούμε, δίνεται μια περιγραφή για τον Θεό μέσω αρνήσεων. Ο άλλος τρόπος που μπορούμε να μιλήσουμε για τον Θεό, είναι μέσω καταφάσεων, λέγοντας γι παράδειγμα ότι είναι δίκαιος, ότι είναι ελεήμων, ότι είναι φιλάνθρωπος, κλπ.
Βεβαίως ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μάς δίνουν μια ακριβή και απόλυτη εικόνα για τον Θεό, αλλά μόνο μια προσέγγιση, διότι σίγουρα ο Θεός δεν είναι δίκαιος με την έννοια που μπορούμε να τον εννοήσουμε, διότι δεν έχουμε δει έναν άλλο δίκαιο που η δικαιοσύνη του να μοιάζει με αυτήν τού Θεού.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως οι όροι και οι εικόνες, όταν χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα μυστήρια τού Θεού, δεν έχουν απόλυτη έννοια, αλλά μάλλον αλληγορική και συμβολική.
Στερούμενοι όμως οι αιρετικοί τού Πνεύματος τού Θεού, δεν διακρίνουν το πνεύμα τών λόγων, αλλά προσδίδουν σ’ αυτούς απόλυτη έννοια, και κατόπιν πολυπραγμονούν περί τών μυστηρίων τού Θεού, προσκολλημένοι στις λέξεις και στις εικόνες.
Παρατηρούμε επίσης, ότι αν προσδώσει κανείς απόλυτη έννοια στις λέξεις και τις εικόνες τής Αγίας Γραφής, τότε οδηγείται σε αντιφάσεις. Διότι ο ένας προφήτης λέει ότι ο Παράδεισος είναι απερίγραπτος, και ούτε να τον φαντασθεί μπορεί, ενώ ο άλλος μάς δίνει συγκεκριμένη περιγραφή. Βάσει όμως τής Ορθοδόξου θεολογίας, αίρονται αυτού τού είδους οι αντιφάσεις, διότι απλούστατα και η άρνηση και η κατάφαση, δεν έχουν απόλυτη έννοια, αλλά είναι δύο διαφορετικοί τρόποι να προσεγγίσει κανείς το ίδιο πράγμα.
Περισσότερα όμως πάνω σε αυτό το ζήτημα, αν επιτρέψει ο Κύριος, θα πούμε σε μελλοντική εκπομπή.
- Αντιφατικές περιγραφές επίγειου παραδείσου
Ύστερα από τα γενικά σχόλια που κάναμε προηγουμένως, είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε το πλέον αντιπροσωπευτικό χωρίο, στο οποίο αναφέρεται μια περιγραφή τού Παραδείσου, που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, για να υποστηρίξουν τις υλιστικές τους απόψεις. Ευρίσκεται στο βιβλίο τού Ησαΐα, 65/ξε: 17-25:
“Επειδή ιδού, νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γήν· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νούν. 18 Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω· διότι, ιδού, κτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα και τον λαόν αυτής ευφροσύνην.
19 Και θέλω αγάλλεσθαι εις την Ιερουσαλήμ και ευφραίνεσθαι εις τον λαόν μου· και δεν θέλει ακουσθή πλέον εν αυτή φωνή κλαυθμού και φωνή κραυγής.
20 Δεν θέλει είσθαι πλέον εκεί βρέφος ολιγοήμερον και γέρων όστις δεν επλήρωσε τας ημέρας αυτού· διότι το παιδίον θέλει αποθνήσκει εκατόν ετών, ο δε εκατόν ετών αμαρτωλός θέλει είσθαι επικατάρατος.
21 Και θέλουσιν οικοδομήσει οικίας και κατοικήσει, και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και φάγει τον καρπόν αυτών. 22 δεν θέλουσι κτίσει αυτοί και άλλος να κατοικήση· δεν θέλουσι φυτεύσει αυτοί και άλλος να φάγη· διότι αι ημέραι του λαού μου είναι ως αι ημέραι του δένδρου και οι εκλεκτοί μου θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών. 23 Δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην ουδέ θέλουσι τεκνοποιεί διά καταστροφήν· διότι είναι σπέρμα των ευλογημένων του Κυρίου και οι έκγονοι αυτών μετ’ αυτών. 24 Και πριν αυτοί κράξωσιν, εγώ θέλω αποκρίνεσθαι· και ενώ αυτοί λαλούσιν, εγώ θέλω ακούει.
25 Ο λύκος και το αρνίον θέλουσι βόσκεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον ως ο βούς· άρτος δε του όφεως θέλει είσθαι το χώμα· εν όλω τω αγίω μου όρει δεν θέλουσι κάμνει ζημίαν ουδέ φθοράν, λέγει Κύριος.”
Το χωρίο λοιπόν αυτό, σε αντίθεση με τα όσα αναφέραμε προηγουμένως, οι αιρετικοί που προωθούν και κηρύττουν υλιστικό ευαγγέλιο και επίγειο παράδεισο, το ερμηνεύουν κατά γράμμα. Παίρνουν τις αλληγορικές και συμβολικές εικόνες τού προφήτου, σαν φωτογραφίες τού παραδείσου. Στη συνέχεια όμως θα αποδείξουμε ότι δεν είναι συνεπής η αντίληψη αυτή με την υπόλοιπη Αγία Γραφή, αλλά ακόμη περισσότερο, θα αποδείξουμε ότι οι αιρετικοί αποδεχόμενοι κάτι τέτοιο, δεν είναι συνεπείς ούτε με τον εαυτό τους, γιατί αυτή η ερμηνεία αντιφάσκει με άλλα σημεία τών κακοδοξιών τους.
Κατ’ αρχήν, σημειώνουμε ότι το χωρίο αυτό αναφέρεται στους Νέους Ουρανούς και την Νέα Γη, (στίχος 17). Δεν περιγράφει λοιπόν μονάχα την Νέα Γη, όπως το απομονώνουν οι αιρετικοί, αλλά τους Νέους Ουρανούς και την Νέα Γη, δηλαδή ολόκληρο το νέο περιβάλλον τών δικαίων. Δεν λέει ότι λίγοι είναι στους Νέους Ουρανούς και πολλοί στην Νέα Γη.
Ας δούμε όμως αναλυτικότερα ορισμένα σημεία τής περιγραφής:
Λίγο πιο κάτω, στον στίχο 20, αναφέρει ότι “το παιδίον θέλει αποθνήσκει 100 ετών”. Ο προφήτης Ησαΐας όμως, δεν ήταν ο μόνος ο οποίος έδωσε κάποια περιγραφή τού Παραδείσου. Μια παρόμοια εικόνα για τους Νέους Ουρανούς και την Νέα Γη, παρουσιάζεται από τον απόστολο Ιωάννη, στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως. Διαβάζουμε από το 21/κα: 1:
“Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν· ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι”.
Και λίγο πιο κάτω στον στίχο 4 διαβάζουμε:
“και εξαλείψει απ’ αυτών ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον”.
Ερωτούμε λοιπόν: Τελικά οι άνθρωποι θα πεθαίνουν ή δεν θα πεθαίνουν στον Μέλλοντα Αιώνα; Ποιος από τους δύο προφήτες έχει δίκιο; Ο Ησαΐας ή ο Ιωάννης; Διότι και οι δύο περιγράφουν τους Νέους Ουρανούς και την Νέα Γη!
Σ’ αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα και τις φοβερές αντιφάσεις, θέτουν οι αιρετικοί αντιμετώπους τους εαυτούς τους, ερμηνεύοντας αυτά τα χωρία τής Αγίας Γραφής κατά γράμμα.
Μια πρόχειρη βέβαια λύση, που συνήθως ακολουθούν, είναι η αποσιώπηση. Ας σταθούμε όμως παρενθετικά λίγο περισσότερο στο κομμάτι τής Αποκαλύψεως, όπου ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει τους Νέους Ουρανούς και την Νέα Γη, όπως εκείνος την είδε.
Αφού στο εδάφιο 21/κα: 1, μάς λέει: “είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν· ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι”, στη συνέχεια μάς μιλά στον στίχο 2, για την Νέα Ιερουσαλήμ:
“και την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην τω ανδρί αυτής”.
Φαίνεται λοιπόν να ταυτίζει τους Νέους Ουρανούς και την Νέα Γη με την αγία πόλη την Νέα Ιερουσαλήμ.*
Στα κεφάλαια 21/κα και 22/κβ, περιγράφει τη Νέα Ιερουσαλήμ και μάλιστα με γήινες εικόνες, όπως παραδείγματος χάριν στο 21/κα: 16:
“Και η πόλις τετράγωνος κείται, και το μήκος αυτής όσον και το πλάτος. και εμέτρησε την πόλιν εν τω καλάμω επί σταδίους δώδεκα χιλιάδων· το μήκος και το πλάτος και το ύψος αυτής ίσα εστί…”
Πιο κάτω μάς περιγράφει τα οικοδομικά της υλικά, τα οποία είναι πολύτιμοι λίθοι. Μάς περιγράφει τούς πυλώνες τής πόλεως, την πλατεία της, όπου έρεε κρυστάλλινος ποταμός ύδατος, κλπ. Γιατί λοιπόν οι αυτοαποκαλούμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αυτά τα θεωρούν συμβολικά; Γιατί αυτή η ερμηνευτική ασυνέπεια; Προφανώς γιατί μόνον έτσι μπορεί να υποστηριχθεί η παράλογη θεωρία τους για δύο διαφορετικές Χριστιανικές Κλίσεις.
Ο απόστολος Ιωάννης όμως, μάς λέει και κάτι άλλο. Ότι έξω από την πόλη, δεν υπάρχουν αγαθοί:
“έξω οι κύνες και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο φιλών και ποιών ψεύδος” (Αποκάλυψις 22/κβ: 15).
Δηλαδή δεν αποτελεί η πόλις τους Νέους Ουρανούς, όπως θέλουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και έξω απ’ αυτήν είναι η Νέα Γη, όπου ζουν οι άνθρωποι. Παράλληλα σημειώνουμε ότι οι Νέοι Ουρανοί και η Νέα Γη, κατά τον απόστολο Ιωάννη, έρχονται σε ύπαρξη μετά την τελική κρίση, οπότε και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην τού Πυρός. (Αποκάλυψις 20/κ: 14). Δηλαδή οι Νέοι Ουρανοί και η Νέα Γη, εμφανίζονται μετά την Χιλιετή περίοδο. (Αποκάλυψις 20/κ: 6), και όχι πριν από αυτήν, όπως υποστηρίζουν εσφαλμένα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και άλλοι αιρετικοί με χιλιαστικές αντιλήψεις.
Έτσι λοιπόν, οι Νέου Ουρανοί και η Νέα Γη, δεν εφαρμόζονται σε καμία περίπτωση σε υλική Χιλιετή μεσοβασιλεία, διότι απλούστατα έρχονται σε ύπαρξη μετά το πέρας τής περιόδου τών συμβολικών 1000 ετών.
- Βρώσις και πώσις στη Βασιλεία τού Θεού;
Ας επανέλθουμε όμως στην περιγραφή τού Ησαΐα, και ας διαβάσουμε λίγο πιο κάτω τον στίχο 21:
“Και θέλουσι οικοδομήσει οικίας και κατοικήσει, και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και φάγει τον καρπόν αυτών”.
Παίρνουν λοιπόν το εδάφιο αυτό οι αιρετικοί, και το κάνουν μια ωραία εικόνα τού παραδείσου, δείχνοντας ωραία σπίτια και νέους και υγιείς ανθρώπους να τρώγουν ωραία σταφύλια, καρπούζια και άλλα φρούτα, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την γεύση τους. Αλλά ο απόστολος Παύλος λέει ρητά στην Α΄ Κορινθίους 6/στ: 13: “Τα φαγητά είναι δια την κοιλίαν. Και η κοιλία δια τα φαγητά. Πλην, ο Θεός και ταύτην, (δηλαδή την κοιλία), και ταύτα (δηλαδή τα φαγητά, και προφανώς και τα σταφύλια), θέλει καταργήσει”.
Φανερή η αντίφασις τού Ησαΐα με τον απόστολο Παύλο. Τι λέγουν όμως στο σημείο αυτό οι αιρετικοί;
Για να αποφύγουν τον σκόπελο, αυθαιρετούν και λέγουν, ότι το μεν χωρίο τού Ησαΐα αναφέρεται στην Νέα Γη και σε όσους θα ζήσουν σ’ αυτήν, το δε χωρίο τού Παύλου στους Νέους Ουρανούς, και σε όσους θα ζήσουν εκεί. Δηλαδή στους 144.000. Αυτό όμως αποτελεί υψίστη καταστρατήγηση τού κειμένου. Διότι αφ’ ενός ο Ησαΐας αναφέρεται και στην Νέα Γη και στους Νέους Ουρανούς και πουθενά δεν κάνει διάκριση, λέγοντας ότι αυτά αφορούν όσους θα ζήσουν στη Νέα Γη, ενώ τα άλλα σε όσους θα ζήσουν στους Νέους Ουρανούς, και αφ’ ετέρου ο απόστολος Παύλος κάνει μια γενική δήλωση, και δεν λέει ότι ο Θεός θα καταργήσει την κοιλία και τα φαγητά για ορισμένους, ενώ για άλλους δεν θα τα καταργήσει.
Αλλά και αν δεχθούμε καταστρατηγώντας κάθε ερμηνευτική λογική, πως ο Θεός θα καταργήσει την κοιλία και τα φαγητά μόνο για τους 144.000 και τον Ιησού Χριστό, όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί, πάλι προσκρούουμε σε μια νέα αντίφαση. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, προφανώς μέλος τής ουράνιας κυβέρνησης κατά τούς αιρετικούς, και όχι κάτοικος τής Νέας Γης, θα πιεί εκεί εκ τού γεννήματος τής αμπέλου! Δηλαδή κρασί στην Βασιλεία τού Θεού!
Το διαβάζουμε στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24/ιδ: 25:
“αμήν λέγω υμίν ότι ουκέτι ου μη πίω εκ του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω καινόν εν τη βασιλεία του Θεού.”
Παρατηρούμε αγαπητοί, ότι αν ακολουθήσουμε την ερμηνεία τών αιρετικών, οδηγούμαστε από τη μία αντίφαση στην άλλη! Αλλά η Αγία Γραφή δεν αντιφάσκει. Αν δεν θελήσουμε να εκβιάσουμε την ερμηνεία, πολύ φυσιολογικά συμπεραίνουμε ότι όπως μίλησε αλληγορικά ο Κύριος για νέο κρασί στην Βασιλεία τού Θεού, επειδή δεν υπήρχαν άλλες λέξεις με απόλυτη έννοια για να περιγράψει πώς θα συνευφραίνεται με τους μαθητές του στη Βασιλεία τού Θεού, έτσι αλληγορικά μίλησε και ο Ησαΐας για το ίδιο θέμα, με ανάλογες εκφράσεις κατανοητές από τους υπολοίπους.
Ο δε απόστολος Παύλος, μάς λέγει ότι τα εκεί αγαθά δεν ταυτίζονται, αλλά και δεν έχουν καμία σχέση με τα εδώ.
- Γάμος και τεκνοποιία στη Βασιλεία τού Θεού;
Ας συνεχίσουμε όμως λίγο πιο κάτω στην περιγραφή τού Ησαΐα, για να κάνουμε ακόμα πιο σαφή την εσφαλμένη κατά γράμμα ερμηνεία τών αιρετικών.
Διαβάζουμε από το εδάφιο 23:
“Δεν θέλουσι κοπιάζει εις μάτην ουδέ θέλουσι τεκνοποιεί διά καταστροφήν”
Με βάση αυτό το εδάφιο, ερμηνεύοντάς το κατά γράμμα, ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι στον Μέλλοντα Αιώνα θα τεκνοποιούν. Αλλά ας δούμε τι είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστούς στους Σαδδουκαίους, όταν αυτοί προσπάθησαν με λογικοφανή επιχειρήματα να τού αποδείξουν μέσα από την Αγία Γραφή ότι δεν υπάρχει ανάστασις:
“Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού. 30 εν γαρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ’ ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι” (Ματθαίος 22/κβ: 29,30).
Είναι σαφής η δήλωση τού Κυρίου, ότι οι άνθρωποι στον Μέλλοντα Αιώνα, όχι μόνο δεν θα τεκνοποιούν, αλλά ούτε θα συνέρχονται σε γάμο. Θα είναι όπως οι άγγελοι, οι οποίοι βεβαίως δεν τεκνοποιούν.
Πώς λοιπόν αντιμετωπίζουν οι αιρετικοί, τη νέα αυτή αντίφαση στις θεωρίες τους; Όπως συνήθως παρερμηνεύοντας το κείμενο, και προβάλλοντας εξωφρενικές ερμηνείες.
Λέγουν λοιπόν, πως στη Νέα Γη, δεν θα τεκνοποιούν όλοι, παρά μόνον ελάχιστοι, όσοι δεν θα έχουν αναστηθεί, αλλά θα έχουν περάσει ζωντανοί από την Μέλλουσα Κρίση. Σ’ αυτό τον εξωφρενικό ισχυρισμό, αντιλέγουμε ότι πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται ότι στη Μέλλουσα Κρίση θα περάσουν άνθρωποι αναλλοίωτοι. Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι όσοι ζουν και είναι γνήσιοι Χριστιανοί, θα μετασχηματισθούν, ώστε το σώμα τους να γίνει σύμμορφο με αυτό τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και θα αρπαγούν σε νεφέλες για να συναντήσουν τον Κύριο στον αέρα.
Δεν αναφέρεται τρίτη τάξις ανθρώπων, που ούτε θα αρπαγούν, ούτε θα ανήκουν στους εξ ευωνύμων και οι οποίοι θα συνεχίσουν να ζουν στη γη που βλέπουμε. Παράλληλα θέλουμε να τονίσουμε ότι ο Ησαΐας δεν αναφέρει ότι ελάχιστοι θα τεκνοποιούν. Δεν κάνει τέτοια διάκριση. Αυτό όμως κάνουν οι αιρετικοί για να αποφύγουν την οφθαλμοφανή αντίφαση.
- Περιγραφή ενός χώρου, τού περιβάλλοντος τού ανθρώπου
Και τελευταίο σημείο που θα αναφέρουμε σε σχέση με την προφητική αυτή εικόνα τού Ησαΐα, είναι ότι ο προφήτης δίνει κάποια εικόνα τού Μέλλοντος Αιώνος, για έναν χώρο. Τον χώρο αυτό, στον στίχο 17, τον ονομάζει: “Νέους Ουρανούς και Νέα Γη”. Πιο κάτω, στους δύο επόμενους στίχους, τον ονομάζει: “Ιερουσαλήμ” που θα κτίσει ο Κύριος. Ενώ στον στίχο 25, τον ονομάζει: “άγιον όρος τού Κυρίου”, επομένως για τον προφήτη οι όροι αυτοί είναι ισοδύναμοι και αλληλοεναλλάσσονται. Και αυτό ισχύει σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, για όσους την ερμηνεύουν Ορθοδόξως. Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά όμως και οι αιρετικοί με παρόμοιες αντιλήψεις, διαφοροποιούν τούς Νέους Ουρανούς που τους ταυτίζουν με την Νέα Ιερουσαλήμ και με το Άγιο Όρος τού Κυρίου, από την Νέα Γη.
Παρατηρούμε λοιπόν για μία ακόμα φορά, ότι δεν σέβονται καθόλου το Ιερό κείμενο, αλλά το διαστρέφουν κατά τρόπο βάναυσο, έτσι ώστε να εξυπηρετήσει τις ερμηνευτικές τους προδιαγραφές.
Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή μας σε αυτό το χωρίο τού Ησαΐα, προκειμένου να μη σάς κουράσουμε περισσότερο, συμπερασματικά αναφέρουμε ότι η μόνη ορθή και συνεπής ερμηνεία που επιδέχεται, είναι ότι περιγράφει με αλληγορικό και συμβολικό τρόπο τον Μέλλοντα Αιώνα, χρησιμοποιώντας κατανοητές σ’ εμάς εικόνες, για να περιγράψει μέσω υπερβολών τα ακατανόητα και ασύλληπτα για τη λογική μας και τις εμπειρίες μας μελλοντικά αγαθά που έχει “ετοιμάσει ο Θεός για τους αγαπώντας αυτόν”.
Αν δεν υιοθετήσουμε αυτή την ερμηνεία, αλλά ερμηνεύσουμε το χωρίο κατά γράμμα, όπως πράττουν οι αιρετικοί, τότε είμαστε καταδικασμένοι να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία σωρεία αλληλοδιαδεχομένων αντιφάσεων.
- Χωρία για την καταστροφή τής γης
Ήρθε όμως η ώρα να ασχοληθούμε με την άλλη κατηγορία εδαφίων, που αναφέρονται ρητά στην καταστροφή τού πλανήτη, αλλά και γενικότερα τού τωρινού φθαρμένου περιβάλλοντος τού ανθρώπου.
Και ας αρχίσουμε πρώτα από τα εδάφια τής Παλαιάς Διαθήκης, επιλέγοντας μόνο τα εμφανέστερα και αδιαμφισβήτητα, για εξοικονόμηση χρόνου.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, από τον ίδιο προφήτη, με τον οποίο ασχοληθήκαμε προηγουμένως, τον Ησαΐα.
“Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον, και πάσα η στρατιά αυτών θέλει πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από της αμπέλου και καθώς πίπτουσι τα φύλλα από της συκής” (Ησαΐας 34/λδ: 4).
Εδώ προφανώς ο προφήτης περιγράφει με έντονες εικόνες και παρομοιώσεις την καταστροφή τού υπάρχοντος ουρανού.
Ας σημειώσουμε και πάλι στο σημείο αυτό, (αλλά θα το αναπτύξουμε εκτενέστερα στη συνέχεια), ότι οι αυτοαποκαλούμενοι “Μάρτυρες τού Ιεχωβά”, αλλά και άλλα Προτεσταντικά παρακλάδια που υιοθετούν την υλιστική άποψη ότι στη μελλοντική κρίση δεν θα καταστραφούν οι υπάρχοντες ουρανοί και η γη, ερμηνεύουν αυτού τού είδους τα εδάφια ότι δήθεν μιλούν για καταστροφή συμβολικών ουρανών και γης. Λένε δηλαδή, ότι η γη που καταστρέφεται, δεν είναι η κατά γράμμα γη, αλλά το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων. Παράλληλα λένε, ότι οι ουρανοί που καταστρέφονται, δεν είναι οι κατά γράμμα ουρανοί, αλλά οι ανθρώπινες εξουσίες και κυβερνήσεις. Έχοντας λοιπόν αυτές τις εξωφρενικές ερμηνείες υπ’ όψιν σας, σάς αφήνουμε να βγάζετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.
Ας σχολιάσουμε όμως εν συντομία, το εδάφιο που διαβάσαμε προηγουμένως:
Ο προφήτης μάς περιγράφει ένα γεγονός, και κάνει και μερικές παρομοιώσεις για να μάς βοηθήσει να καταλάβουμε πώς θα μοιάζει αυτό το γεγονός. Μάς μιλά για δύο πράγματα ταυτόχρονα: Για τούς ουρανούς και για την στρατιά τους, δηλαδή τα ουράνια σώματα. Μάς λέει λοιπόν, ότι οι ουρανοί θα περιτυλιχθούν. Για να το καταλάβουμε, μάς λέει ότι θα μοιάζει με το τύλιγμα τών αρχαίων βιβλίων, τών παπύρων, που για να τα διαβάσουν τα ξετύλιγαν και όταν τελείωναν τα ξανατύλιγαν πάλι.
Όσο για τη στρατιά τών ουρανών, μάς λέει ότι θα λιώσουν και θα αρχίσουν να πέφτουν από τον ουράνιο θόλο. Μάλιστα μάς δίνει και δύο παρομοιώσεις λέγοντας ότι θα πέφτουν όπως πέφτουν τα φύλλα από τα αμπέλια και τις συκιές.
Άραγε, μπορεί κανείς να τα εκλάβει αυτά συμβολίζοντα ανθρώπινες εξουσίες; Κάτι τέτοιο θα ήταν λογικά απαράδεκτο.
Πάλι από το βιβλίο τού προφήτη Ησαΐα, είναι και το επόμενο εδάφιο αυτής τής κατηγορίας. Διαβάζουμε τον 6ο στοίχο τού κεφαλαίου να/51:
“Υψώσατε τους οφθαλμούς σας εις τούς ουρανούς και βλέψατε εις την γην κάτω. Διότι οι ουρανοί θέλουσι διαλυθεί ως καπνός και η γη θέλει παλαιωθεί ως ιμάτιον. Και οι κατοικούντες εν αυτή θέλουσιν αποθάνει εξ ίσου”.
Εδώ με όμοιο τρόπο, όπως και προηγουμένως, ο προφήτης Ησαΐας μάς περιγράφει ρητά, αλλά και με παρομοιώσεις την καταστροφή τού ουρανού και τής γης. Ασφαλώς αποκλείεται εδώ εντελώς οποιαδήποτε συμβολική σημασία.
Κατ’ αρχήν προσδιορίζει τον ουρανό και την γη τοπικά, προσκαλώντας μας να δούμε τους ουρανούς κοιτάζοντας πάνω, και την γη κοιτάζοντας κάτω. Βεβαίως δε θα έκανε κάτι τέτοιο αν επρόκειτο για κυβερνήσεις και ασεβείς ανθρώπους. Έπειτα, διαχωρίζει την γη από τους κατοικούντας εν αυτή, λέγοντας ότι οι μεν πρώτη θα παλαιωθεί, οι δε άνθρωποι θα αποθάνουν εξ ίσου. Παρομοιάζει λοιπόν και εδώ ο προφήτης Ησαΐας την καταστροφή τού ουρανού με την διάλυση τού καπνού στον αέρα. Όπου ενώ στην αρχή είναι εμφανής και συγκεντρωμένος ύστερα όμως διαλύεται και χάνεται και εξαφανίζεται.
Όμοια παρουσιάζει την παλαίωση τής γης, ως κατοικίας τού ανθρώπου, με την παλαίωση τών ενδυμάτων. Όπως λοιπόν όταν παλιώσει κάποιο ρούχο μας, το αντικαθιστούμε με ένα καινούργιο, το ίδιο θα συμβεί και με το παρόν κατοικητήριο τού ανθρωπίνου γένους, δηλαδή την γη που βλέπουμε σήμερα.
Σ’ αυτό το εδάφιο που μόλις διαβάσαμε, είναι σαφής και πέραν πάσης αμφισβητήσεως η δήλωσις περί τής καταστροφής τού κατά γράμμα ουρανού και τής γης, και δεν επιδέχεται καμία συμβολική ερμηνεία. Αυτού τού είδους τα εδάφια, οι κήρυκες τού υλιστικού ευαγγελίου αποφεύγουν με συστηματικό και έντεχνο τρόπο.
Ορισμένα άλλα όμως αντίστοιχα, τα οποία δεν μπορούν να αγνοήσουν ή να παραβλέψουν, λόγω τής εμφανούς τους θέσης για παράδειγμα, τα αλλοιώνουν και παραποιούν φρικτά το νόημά τους.
Στο σημείο όμως αυτό πρέπει να σταματήσουμε για σήμερα, λόγω τής ελλείψεως χρόνου. Θα συνεχίσουμε στην επόμενη εκπομπή να παρουσιάζουμε τα εδάφια τής Αγίας Γραφής που δηλώνουν ότι αυτός ο ουρανός και η γη που υπάρχουν σήμερα, θα καταστραφούν και θα δώσουν τη θέση τους σ’ ένα νέο, άφθαρτο και ένδοξο περιβάλλον, που θα φιλοξενήσει τον ενδοξασμένο πλέον άνθρωπο, που θα είναι σύμμορφος τού Κυρίου Ιησού Χριστού.
* Σημείωση ΟΟΔΕ: Για την ακρίβεια, αν προσέξουμε τη διατύπωση τού χωρίου θα διαπιστώσουμε ότι δεν ταυτίζεται η Καινή Ιερουσαλήμ (δηλαδή η Εκκλησία) με τους Καινούς Ουρανούς και την Καινή Γη, αλλά αντιθέτως “κατεβαίνει” από τους Καινούς Ουρανούς στην Καινή Γη. Σχετική ανάλυση τού χωρίου μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.
Η σημερινή μας εκπομπή έχει τίτλο: “Η Χριστιανική κλίσις και η Νέα Γη μέρος 4ο”. Μέχρι τώρα στις προηγούμενες εκπομπές μας ασχοληθήκαμε με τις κακοδοξίες ορισμένων αιρετικών ομάδων που προωθούν και κηρύττουν δύο διαφορετικές κλίσεις για τους Χριστιανούς, και δύο διαφορετικές χριστιανικές ελπίδες. Ορισμένοι για τον ουρανό, συμβασιλείς μαζί με τον Χριστό και όλοι οι υπόλοιποι για την γη που βλέπουμε σήμερα.
- Το αντιχριστιανικό “άλλο ευαγγέλιο” τών δύο κλίσεων
Η σημερινή μας εκπομπή έχει τίτλο: “Η Χριστιανική κλίσις και η Νέα Γη μέρος 4ο”.
Μέχρι τώρα στις προηγούμενες εκπομπές μας ασχοληθήκαμε με τις κακοδοξίες ορισμένων αιρετικών ομάδων που προωθούν και κηρύττουν δύο διαφορετικές κλίσεις για τους Χριστιανούς, και δύο διαφορετικές χριστιανικές ελπίδες. Ορισμένοι για τον ουρανό, συμβασιλείς μαζί με τον Χριστό και όλοι οι υπόλοιποι για την γη που βλέπουμε σήμερα.
Διευκρινίσαμε ότι μια τέτοια θρησκευτική θέση δεν απέχει καθόλου από τις διδασκαλίες τών Βουδιστών που με θρησκευτικά κριτήρια χωρίζουν τους ανθρώπους σε κάστες, δηλαδή σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις με τελείως διαφορετικά δικαιώματα, εξουσίες και δυνατότητες.
Με άλλα λόγια, μια ρατσιστική διαφοροποίηση τών μελών μέσα στην ίδια θρησκευτική ομάδα.
Όπως τονίσαμε ήδη στο παρελθόν, κάτι τέτοιο είναι τελείως αντίθετο με την ουσία τού απολυτρωτικού έργου τού Κυρίου μας, ο Οποίος με την σταυρική του θυσία “έκαμε τα δύο έν και έλυσε το μεσότοιχον τού φραγμού, καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον τών εντολών, τον εν τοις διατάγμασι, δια να κτίσει εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον, φέρων ειρήνην. Και να συνδιαλλάξει αμφοτέρους εις έν σώμα προς τον Θεόν δια τού Σταυρού, θανατώσας δι’ αυτού την έχθραν. και ελθών, εκήρυξεν ευαγγέλιον ειρήνης εις εσάς τους μακράν, και εις τους πλησίον. Διότι δι’ Αυτού έχομεν αμφότεροι την είσοδον προς τον Πατέρα, δι’ ενός Πνεύματος” (Εφεσίους 2/β: 14-18).
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Χριστός εκήρυξε ευαγγέλιο ειρήνης εις τους μακράν, (που τότε ήταν οι Εθνικοί), και εις τους πλησίον, (δηλαδή τους Ιουδαίους) αλλά η θυσία τού Χριστού δεν συνένωσε και ειρήνευσε μόνον αυτές τις δύο κατηγορίες. Είναι πολύ γνωστό το χωρίο τής προς Γαλάτας Επιστολής, όπου ο απόστολος Παύλος λέει:
“Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια τής πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην. Δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος. Δεν είναι άρσεν και θήλυ. Διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε είσθε τού Χριστού, άρα είσθε σπέρμα τού Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι”. (Γαλάτας 3/γ: 26-29).
Παρατηρούμε σαφώς ότι το Χριστιανικό Ευαγγέλιο δεν προωθεί ταξικές διαφοροποιήσεις τού τύπου: άλλοι να ανήκουν στην τάξη τών αδελφών τού Χριστού, τών υιών τού Θεού και κληρονόμων, οι οποίοι στον Μέλλοντα Αιώνα θα συμβασιλέψουν μαζί με τον Χριστό στους ουρανούς προικισμένοι με αφθαρσία και αθανασία, και άλλοι να είναι τώρα ξένοι τής διαθήκης, ενώ στον Μέλλοντα Αιώνα να είναι υπόδουλοι τής φθοράς, τού θανάτου και τών βιολογικών και φυσικών τους αναγκών και παθών, και το κυριότερο, να μην έχουν σχέση υιού προς πατέρα με τον Θεό.
Μάλιστα, όποιοι υιοθετούν και ακόμα χειρότερα κηρύττουν τέτοιες διδασκαλίες, είναι εχθροί τού Ευαγγελίου καταργώντας τον σταυρόν τού Κυρίου, και διδάσκοντες “διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων” (Ματθαίος 15/ιε΄ 9).
Αυτός είναι και ο λόγος που αφιερώσαμε τόσον χρόνο εξετάζοντας αυτού τού είδους τις αιρετικές διδασκαλίες. Και προσπαθούμε να είμαστε στην μελέτη μας αυτή όσο πιο λεπτομερείς και αναλυτικοί είμαστε, διότι ο στόχος μας είναι διπλός: Πρώτον να σάς γνωστοποιήσουμε με ακρίβεια τις μεθοδείες τής πλάνης, ώστε να μπορείτε να τις διακρίνετε και να τις αποφεύγετε, και δεύτερον, όσοι από τους ακροατές μας έχουν ακούσει τέτοιες διδασκαλίες και έχουν προβληματισθεί ή έχουν ήδη ενστερνισθεί, ή ακόμα χειρότερα κηρύττουν αυτές τις αντιχριστιανικές κακοδοξίες, να τούς δοθεί η κατάλληλη πληροφόρηση, ώστε να διαπιστώσουν την πλάνη, και έτσι με την Χάρη τού Κυρίου να ελευθερώσουν τον νουν τους, “ώστε να επιλάψει εις αυτούς ο φωτισμός τού Ευαγγελίου τής δόξης τού Χριστού”. (Β΄ Κορινθίους 4/δ: 4).
Παράλληλα σημειώνουμε ότι το ζήτημα τής κλίσεως αποτελεί σημαντικό τμήμα τού Χριστιανικού ευαγγελίου, ενώ οι αιρετικοί που το αλλοιώνουν διδάσκοντες δύο Χριστιανικές κλίσεις, και υλιστικού τύπου παράδεισο, καυχώνται γι’ αυτό, και μάλιστα πείθουν πολλές φορές τους αστήρικτους στην ορθή πίστη.
Έτσι λοιπόν, αναφερθήκαμε σε πολλές πτυχές αυτού τού μεγάλου ζητήματος, και τώρα βρισκόμαστε στο σκέλος περί Καινής Γης.
Υπενθυμίζουμε ότι οι αιρετικοί υποστηρίζουν ότι η πλειοψηφία τών ανθρώπων που δεν ανήκουν στην ουράνια τάξη, δηλαδή την τάξη τών “αδελφών τού Χριστού” που αναμένουν να ενδοξασθούν, ελπίζουν ότι θα ζήσουν επάνω στη γη που βλέπουμε σήμερα, με τα σώματα που έχουν σήμερα, απαράλλακτα με την ίδια υφή, τις ίδιες φυσικές ανάγκες, τις ίδιες φυσικές λειτουργίες κτλπ, και βέβαια υποκείμενα στην αλλοίωση, την φθορά και τον θάνατο.
Αναφέραμε ότι για να υποστηρίξουν αυτή τους την άποψη, παρερμηνεύουν ορισμένα χωρία τής Αγίας Γραφής που κάνουν λόγο για διατήρηση τής γης, και ταυτόχρονα παρεξηγούν ορισμένες προφητικές εικόνες τού Παραδείσου.
Εξετάσαμε ένα προς ένα αυτά τα εδάφια που χρησιμοποιούν για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, και διαπιστώσαμε την κακοποίησή τους από τους αιρετικούς. Παράλληλα, αρχίσαμε να μελετούμε μια δεύτερη κατηγορία χωρίων τής Αγίας Γραφής, όπου σε αντίθεση με την προηγούμενη κατηγορία, αναφέρεται ρητά η καταστροφή τής σημερινής γης και τών σημερινών ουρανών, για να πάρουν τη θέση τους οι νέοι ουρανοί και η νέα γη.
Αυτά τα εδάφια αποτελούν πολύ μεγάλο πρόβλημα για τους αιρετικούς που προωθούν τέτοιου είδους υλιστικό ευαγγέλιο και χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να το παρακάμψουν. Έτσι, άλλοτε τα ερμηνεύουν συμβολικά, και άλλοτε πάλι τα αγνοούν τελείως. Δύο χωρία αυτής της κατηγορίας, αναλύσαμε με αρκετή λεπτομέρεια στην προηγούμενη εκπομπή. Και ας μάς επιτρέψετε να τα θυμίσουμε και σ’ ετούτη, έτσι ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα τού θέματος.
Το πρώτο βρίσκεται στο βιβλίο τού Ησαΐα 34/λδ: 4: “Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον, και πάσα η στρατιά αυτών θέλει πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από της αμπέλου και καθώς πίπτουσι τα φύλλα από της συκής”.
Είχαμε σχολιάσει πως στο εδάφιο αυτό αναφέρεται με περιγραφικό τρόπο η καταστροφή τού ουρανού και τών ουρανίων σωμάτων. Το εδάφιο αυτό δεν επιδέχεται συμβολική ερμηνεία, όπως πασχίζουν να πείσουν οι αιρετικοί, λέγοντας ότι οι ουρανοί που καταστρέφονται συμβολίζουν τις ανθρώπινες εξουσίες και κυβερνήσεις που τελικά θα καταστραφούν.
Το δεύτερο εδάφιο που σχολιάσαμε, βρίσκεται πάλι στο βιβλίο τού Ησαΐα:
“Υψώσατε τους οφθαλμούς σας εις τούς ουρανούς και βλέψατε εις την γην κάτω. Διότι οι ουρανοί θέλουσι διαλυθεί ως καπνός και η γη θέλει παλαιωθεί ως ιμάτιον. Και οι κατοικούντες εν αυτή θέλουσιν αποθάνει εξ ίσου. Αλλ’ η σωτηρία μου θέλει είσθαι εις τον αιώνα και η δικαιοσύνη μου δεν θέλει εκλείψει”. (Ησαΐας να/51: 6).
Αναλύοντας τον στίχο αυτό, είχαμε παρατηρήσει ότι ούτε αυτός είναι δυνατόν να ερμηνευθεί κατά συμβολικό τρόπο, ότι δήθεν η γη που θα καταστραφεί συμβολίζει το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων, και ότι οι ουρανοί που θα διαλυθούν συμβολίζουν τις ανθρώπινες κυβερνήσεις όπως κηρύττουν οι αιρετικοί. Αντίθετα, και το εδάφιο αυτό δηλώνει σαφώς και τελεσιδίκως ότι οι σημερινοί ουρανοί και η γη, με τη μορφή, την υφή και τις ιδιότητες που τους γνωρίζουμε, θα καταστραφούν ολοσχερώς. Και αυτό βέβαια θα συμβεί διότι αυτό το περιβάλλον τού ανθρώπου ποτίσθηκε από την αμαρτία, και επομένως δεν είναι δυνατόν να παραμείνει αιωνίως με αυτή τη μορφή.
Ο σημερινός ουρανός και η γη θα δώσουν τη θέση τους σε νέους, που θα είναι ένδοξοι και άφθαρτοι, ανάλογοι και αντάξιοι τών ενδοξασμένων ανθρώπων. Και βέβαια είναι φυσικό να μη μπορούμε να περιγράψουμε με γνωστούς μας όρους την σύσταση, τη δομή και την υφή τών νέων αυτών κτισμάτων, διότι η ορολογία μας και η επιστημονική μας γνώση και εμπειρία, περιορίζονται μόνο στον κόσμο τής πτώσης και τής φθοράς.
Ας μην ξεχνούμε παράλληλα, ότι αυτά γνωρίζονται, ερευνώνται και εξετάζονται, μόνον από το Πνεύμα τού Θεού, και όχι από το πνεύμα τού φυσικού ανθρώπου.
- Εδάφιο για την κατά γράμμα καταστροφή ουρανού και γης
Στη σημερινή εκπομπή μας, θα συνεχίσουμε με αυτή την κατηγορία εδαφίων, όπου δηλώνεται σαφώς ότι ο ουρανός και η γη που βλέπουμε σήμερα, θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Δεν θα θέλαμε να σταθούμε περισσότερο σε παρόμοια εδάφια τής Παλαιάς Διαθήκης, αν και υπάρχουν και άλλα, όμως θα αναφέρουμε ένα ακόμη, το οποίο μάλιστα θα μάς συνδέσει και με την Καινή Διαθήκη.
Διαβάζουμε από τον Ψαλμό 102/ρβ: 25,26: “Κατ’ αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας, και έργα τών χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί, Συ δε διαμένεις. Και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθεί. Ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή”.
Το χωρίο αυτό που αποτελεί έναν αίνο στον Κύριο, μάς αναφέρει αφ’ ενός ότι είναι ο Δημιουργός τού ουρανού και τής γης, και αφ’ ετέρου μάς τονίζει ότι τα κτίσματα αυτά θα καταστραφούν, και την θέση τους θα δώσουν σε νέα.
Κατ’ αρχήν είναι σαφές ότι ο Ψαλμωδός δεν αναφέρεται σε συμβολικούς ουρανούς και γη, διότι αποτελεί βλασφημία και μόνον η σκέψη ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις θεμελιώθηκαν ή διορίσθηκαν από τον Κύριο, ενώ είναι έργο τών χειρών Του το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων.
Παρ’ όλα τους τα σοφίσματα, και τους δαιδαλώδεις συλλογισμούς τους, οι αιρετικοί δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τον κλοιό αυτού τού εδαφίου. Ο λόγος στη συνέχεια είναι απλός και σαφής: “αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί”. Δηλαδή με άλλα λόγια, θα καταστραφούν! Και ο Ψαλμωδός μας προσφέρει και δύο παρομοιώσεις για να το αντιληφθούμε και πρακτικά: “Θα παλιώσουν όπως παλιώνουν τα ρούχα. Και τότε θα τα τυλίξεις ως μανδύα”.
Αλήθεια, αυτές οι παρομοιώσεις μάς φέρνουν στον νου, ανάλογες εικόνες τού Ησαΐα. Μάς λέει λοιπόν εδώ ο Ψαλμωδός, ότι ο ουρανός και η γη που βλέπουμε σήμερα, θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Αλλά δεν σταματά εδώ στην καταστροφή. Στη συνέχεια μάς δηλώνεις πως θα αλλάξουν. Δηλαδή θα υπάρξουν ένας νέος ουρανός και μια νέα γη. Οι προηγούμενοι, οι τωρινοί δηλαδή, θα καταστραφούν, και τη θέση τους θα πάρουν νέοι, όπως δηλώνεται παντού στη Βίβλο. Αυτή είναι λοιπόν η σειρά.
Ο Ψαλμωδός μάς προστατεύει από τις δύο ακραίες αιρετικές θέσεις, που δυστυχώς τις αντιμετωπίζουμε και τις δύο στην εποχή μας. Η μία όπως είπαμε, διδάσκοντας υλιστικό ευαγγέλιο κηρύττει ότι ο σημερινός ουρανός και η γη δεν θα καταστραφούν ποτέ. Η άλλη διδάσκοντας αποπνευματοποιημένο ευαγγέλιο, και μη αναγνωρίζοντας καμία αξία στην ύλη, αλλά επηρεασμένη από πλατωνικές ιδέες, κηρύττει ότι ο ουρανός και η γη και ολόκληρη η υλική δημιουργία, θα καταστραφεί, και δεν θα ανακαινισθεί. Δηλαδή δεν θα δώσει τη θέση της σε νέα.
Οι στίχοι λοιπόν που διαβάσαμε προηγουμένως, αποστομώνουν και τους μεν και τους δε, ενώ παράλληλα οριοθετούν την ορθή διδασκαλία.
- Καταστροφή ουρανού και γης στην Καινή Διαθήκη
Α. Η καταστροφή ουρανού και γης στην προς Εβραίους επιστολή
Θα ήταν παράληψις αν δεν αναφέραμε ότι οι ίδιοι στίχοι τού Ψαλμού αναφέρονται και στο κείμενο τής Καινής Διαθήκης. Τους παρέθεσε ο συγγραφέας τής προς Εβραίους επιστολής, και βρίσκονται στο πρώτο της κεφάλαιο, και στίχους 10-12. Εκεί γίνεται λόγος για τον Υιό. Παραθέτει λοιπόν ο συγγραφέας μία σωρεία εδαφίων τής Παλαιάς Διαθήκης για να προσδιορίσει την ταυτότητα τού Υιού και την σχέση Του προς τον Πατέρα, όπως και τον ρόλο Του στη θεία οικονομία.
Προκειμένου να προσδιορίσει τον Υιό ως δημιουργό, και μάλιστα αιώνιο, παραθέτει και τα εδάφια από τον Ψαλμό 102/ρβ που αναλύσαμε προηγουμένως. Παρενθετικά αναλύσαμε, ότι εδώ ο Υιός αναφέρεται ως “Κύριος”, και μάλιστα “Γιαχβέ”, (Ιεχωβά), όπως αναγράφεται στο Εβραϊκό κείμενο τών Ψαλμών. Δηλαδή την φράση τού Ψαλμού, “κατ’ αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας”, ο απόστολος την εφαρμόζει στον Υιό, και επομένως ονομάζει και τον Υιό “Κύριο”, ή “Γιαχβέ” κατά το Εβραϊκό. Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο και βαρύ πλήγμα εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι θεωρούν τον Υιό κατώτερο από τον Πατέρα, και μάλιστα “κτίσμα”, ενώ την ονομασία “Γιαχβέ” την αποδίδουν μόνο στον Πατέρα. Μεταξύ αυτών βεβαίως συμπεριλαμβάνονται και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, που άλλωστε αποτελούν αντιπροσωπευτική αίρεση και τού ζητήματος περί κλίσεως και Νέας Γης που εξετάζουμε.
Ας κλείσουμε όμως εδώ αυτή τη μικρή παρένθεση περί τού Υιού, υποσχόμενοι ότι θα επανέλθουμε εάν ο Κύριος επιτρέψει σε μελλοντική εκπομπή, όταν θα εξετάζουμε τα ζητήματα περί Θεού.
Επιστρέφοντας λοιπόν στο θέμα μας περί “Νέας Γης”, αναφέρουμε συμπερασματικά ότι και αυτό το χωρίο που αναφέρεται ταυτόχρονα και στον Ψαλμό 102/ρβ΄ και στο πρώτο κεφάλαιο τής προς Εβραίους επιστολής, δηλώνει κατηγορηματικά και αναμφισβήτητα ότι οι σημερινοί ουρανοί και η γη θα παλιώσουν και θα καταστραφούν, δίνοντας ταυτόχρονα τη θέση τους σε νέους, άφθαρτους και ένδοξους, οι οποίοι και θα αποτελέσουν το νέο περιβάλλον τού ανθρώπου.
Β. Η καταστροφή ουρανού και γης στα λόγια τού Χριστού
Ας προχωρήσουμε όμως και άλλα παρόμοια χωρία από την Καινή Διαθήκη αυτή την φορά, που αναφέρονται στο θέμα τής καταστροφής τής παρούσης γης και τού ουρανού. Και ας διαβάσουμε το χωρίο που βρίσκεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 5/ε: 18:
“Διότι αληθώς σάς λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθη από τού Νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα”.
Η φράση αυτή ειπώθηκε από τον Ίδιο τον Κύριο, όταν Αυτός αναφερόταν κάποτε στη βαρύτητα τού Μωσαϊκού Νόμου. Βέβαια, το αντικείμενό του και το κύριο θέμα Του, δεν ήταν η καταστροφή τού ουρανού και τής γης, αλλά ο Νόμος. Ωστόσο η φράσις εμπεριέχει και την φράση: “έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη”, που σημαίνει: “μέχρι να καταστραφεί ο ουρανός και η γη”.
Οι κήρυκες τού υλιστικού ευαγγελίου, αρέσκονται να ερμηνεύουν αυτό το χωρίο ως μια υπερβολή τού Κυρίου, ώστε έτσι να τονισθεί το δεύτερο σκέλος, δηλαδή η εγκυρότητα τού Νόμου, ή ως μία απραγματοποίητη θέση υποθετικού λόγου. Βέβαια ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι σωστό. Αλλά για να μην εμπλακούμε σε ερμηνευτικές λεπτομέρειες, θα αναφέρουμε και άλλα αντίστοιχα εδάφια με ανάλογες διατυπώσεις.
Ένα από αυτά είναι το Ματθαίος 24/κδ: 35: “Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει”.
Και εδώ ο Κύριος αναφέρει την ίδια φράση. Μάλιστα εδώ δεν υπάρχει το “έως”, αλλά πρόκειται για δήλωση: “ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει”. Ωστόσο και πάλι οι αιρετικοί καταφεύγουν στη σοφιστεία τής υπερβολής, ότι δήθεν ο Κύριος για να αποδείξει την βεβαιότητα τών λόγων Του, τους συνέκρινε με κάτι αντικειμενικά βέβαιο, όπως ήταν η σταθερότητα και μονιμότητα τού ουρανού και τής γης.
Προς απογοήτευσίν τους βέβαια, ούτε και εδώ ο Κύριος χρησιμοποίησε υποθετικό λόγο, αλλά δήλωση. Δεν είπε δηλαδή: “μπορεί ο ουρανός και η γη να καταστραφούν, αλλά οι λόγοι μου δεν θα παραμείνουν ανεκπλήρωτοι, αλλά αντίθετα μίλησε για την καταστροφή τού ουρανού και τής γης, σαν βέβαιο μελλοντικό γεγονός.
Η ίδια ακριβώς φράση αναφέρεται και από τους ευαγγελιστές Μάρκο και Λουκά στα σημεία: Μάρκος 13/ιγ: 31 και Λουκάς 21/κα: 33 αντίστοιχα. Σε κανέναν από αυτούς τους ευαγγελιστές, δεν υπάρχει ίχνος υποθετικού λόγου, αλλά αντίθετα η καταστροφή τού ουρανού και τής γης αναφέρονται σαν δήλωση ενός μελλοντικού γεγονότος που θα συμβεί οπωσδήποτε.
Η συνάφεια τού κειμένου άλλωστε, που αναφέρεται στην καταστροφή τού ουρανού και της γης, το βεβαιώνει απόλυτα.
Ας αφήσουμε όμως τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό να μάς περιγράψει μέσα από τις αφηγήσεις τών Ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά, την καταστροφή τού ουρανού και τής γης, και ας διαβάσουμε πρώτα το Ματθαίος 24/κδ: 29:
“Ευθύς δε, μετά την θλίψιν τών ημερών εκείνων, ο ήλιος θέλει σκοτισθεί και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από τού ουρανού και οι δυνάμεις τού ουρανού θέλουσι σαλευθεί”.
Εδώ βεβαίως ο λόγος γίνεται για τους κατά γράμμα ουρανούς, μια και γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στα διάφορα ουράνια σώματα, όπως είναι ο ήλιος, η σελήνη και οι αστέρες. Αναφέρεται δε, η αρχή τής μεγάλης καταστροφής τών ουρανών και τής γης, δεδομένου ότι αναφέρεται ρητά, ότι οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό, ενώ ο ήλιος και η σελήνη θα συσκοτισθούν με την ένδοξη εμφάνιση τού σημείου τού Υιού τού Ανθρώπου, δηλαδή τού τιμίου Σταυρού, εμπρός στη λάμψη τού οποίου ο ορατός ήλιος και η σελήνη θα μοιάζουν με σκοτάδι. Δεν επιδέχεται το εδάφιο αυτό καμία συμβολική σημασία περί δήθεν κυβερνήσεων και ανόμων ανθρώπων. Ας σημειώσουμε επίσης ότι αυτή την προφητική εικόνα περί τής καταστροφής την παραθέτει ο Κύριος από τον προφήτη Ησαΐα. Με παρόμοια λόγια περιγράφουν και οι άλλοι συνοπτικοί τα λόγια τού Κυρίου περί τής συνετελείας τού αιώνος, όπως φαίνεται στο κατά Μάρκον 13/ιγ: 24,25 και στο κατά Λουκάν 21/κα: 24,25.
Γ. Η καταστροφή ουρανού και γης στην Αποκάλυψη
Ας μεταφερθούμε όμως στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως και ας παρακολουθήσουμε τον “ηγαπημένο” μαθητή Ιωάννη να μάς περιγράφει την ανακαίνιση τού ουρανού και τής γης. Βέβαια, σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο αυτό, μάς αποκαλύπτει με αρκετές λεπτομέρειες αυτά που θα συμβαίνουν σε ολόκληρη την περίοδο τής ανακαινίσεως τού κόσμου. Έτσι εμείς θα περιορισθούμε μόνο στα σημεία εκείνα που μάς ενδιαφέρουν.
Προς το τέλος τού βιβλίου, αφού ήδη έχει αναφερθεί σε όλα τα γεγονότα που θα προηγηθούν, ο απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης μάς περιγράφει την τελική κρίση τού υπάρχοντος κόσμου, την οριστική τιμωρία όλων τών συντελεστών τού κακού, και την ολοκληρωτική καταστροφή τών έργων τους, και τών αποτελεσμάτων τής κακίας και τής πονηρίας τους, ώστε να μην υπάρχει πλέον μνήμη τών προτέρων. Την θέση δε τών πεπτωκότων κτισμάτων, συμπεριλαμβανομένων τού ουρανού και τής γης, θα λάβουν “νέα”, “καινά”, δηλαδή “καινούργια”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.
Διαβάζουμε λοιπόν από το βιβλίο τής Αποκαλύψεως κ/20: 11και εξής, σχολιάζοντας ταυτόχρονα:
“Και είδον θρόνον μέγαν λευκόν και τον καθήμενον επ’ αυτώ, ου από προσώπου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και τόπος ουχ ευρέθη αυτοίς”.
Με την εικόνα αυτή ξεκινά ο απόστολος Ιωάννης, να μάς περιγράφει την τελική κρίση, παρουσιάζοντας τον Θεό καθήμενο επί τού δικαστικού θρόνου. Το πρώτο πράγμα που συνέβη, είναι η ολοκληρωτική καταστροφή τού υπάρχοντος ουρανού και τής γης, στην οποία κατοικούμε σήμερα. Έφυγε η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος γι’ αυτά. Δηλαδή με άλλα λόγια εξαφανίσθηκαν.
Στη συνέχεια ακολουθεί κρίση τών αθρώπων, όπως περιγράφεται στο εδάφιο 12 και εξής:
“και είδον τους νεκρούς, τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον του θρόνου, και βιβλία ηνοίχθησαν· και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ό εστι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. 13 και έδωκεν η θάλασσα τους νεκρούς τους εν αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους νεκρούς τους εν αυτοίς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών”.
Μετά την τελική κρίση, ακολουθεί η κατάργηση τού θανάτου, δηλαδή από τότε και έπειτα θα βασιλεύει η αθανασία και η αφθαρσία. Γεγονός που θα συνέβαινε φυσιολογικά αν δεν προηγείτο η πτώσις.
Συνεχίζουμε:
“και ο θάνατος και ο άδης εβλήθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος ο θάνατος ο δεύτερός εστιν. 15 και ει τις ουχ ευρέθη εν τη βίβλω της ζωής γεγραμμένος, εβλήθη εις την λίμνην του πυρός”.
Μετά από αυτά, κάνουν την εμφάνισή τους ο νέος ουρανός και η νέα γη. Δηλαδή το νέο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κατοικήσουν “όσοι ευρέθησαν γεγραμμένοι εις το βιβλίον τής ζωής”, και οι οποίοι πλέον δεν θα είναι υπόδουλοι τής φθοράς και τού θανάτου”.
Ας σημειώσουμε ότι υπάρχει ένα βιβλίο ζωής που ανοίγεται και όχι δύο, ένα γι’ αυτούς που θα πάνε στον ουρανό, και ένα γι’ αυτούς που θα ζήσουν στη γη, όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί.
Προς απόδειξιν, παραπέμπουμε στην προς Φιλιππισίους επιστολή, κεφ. 4/δ και στοίχο 3. Αναλυτικά όμως θα εξετάσουμε το ζήτημα σε προσεχή εκπομπή.
Ας συνεχίσουμε όμως την διήγηση διαβάζοντας τον επόμενο στίχο, που είναι ο πρώτος τού 21ου κεφαλαίου:
“Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν· ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι”.
Εδώ ο απόστολος Ιωάννης μάς αναφέρει ότι την θέση τού παλαιού ουρανού και τής παλαιάς γης, τα οποία όπως διαβάσαμε προηγουμένως, (αλλά και εδώ πάλι τονίζεται ιδιαίτερα), εξαφανίσθηκαν. Καινή Γη λοιπόν και Καινός Ουρανός, όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται στο πρωτότυπο. Καινούργια. Όπως όταν παλιώσει το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούμε το αλλάσσουμε, και το αντικαθιστούμε με καινούργιο, έτσι θα συμβεί και με την κατοικία τού ανθρώπου. Αυτή η φθαρμένη από την αμαρτία, θα αντικατασταθεί ολοκληρωτικά από την Νέα, την Καινούργια πατρίδα τών Χριστιανών.
Αυτή μάς περιγράφει με αρκετές λεπτομέρειες ο ευαγγελιστής στη συνέχεια, ονομάζοντάς την και “Νέα Ιερουσαλήμ” και “Αγία Πόλη”. Ενώ στον 5ο στίχο μάς μεταφέρει μια δήλωση τού Θεού:
“Και είπεν ο καθήμενος επί τω θρόνω: Ιδού καινά ποιώ πάντα”.
Τονίζεται και πάλι, ότι δεν θα υπάρχει τίποτα το παλαιό. Δεν θα υπάρχει πουθενά η μαγιά τής φθοράς και η ανάμνησις τής πτώσης.
Είναι πέρα για πέρα λοιπόν εσφαλμένη η αντίληψη τών αιρετικών ότι τα τωρινά θα καταστραφούν και θα μείνουν χωρίς αντικαταστάτη, αλλά το σφάλμα είναι τραγικότερο σε όσους λέγουν ότι τα ήδη υπάρχοντα θα διατηρηθούν και στον Μέλλοντα Αιώνα. Είναι απόψεις και διδασκαλίες ανθρώπινες που απομακρύνουν από τον Θεό και το Ευαγγέλιό Του.
Είδαμε λοιπόν μέχρι τώρα, ότι και ο Επίλογος (ούτως ειπείν) τής Αγίας Γραφής, δηλαδή τα τελευταία κεφάλαια τής Αποκαλύψεως που μόλις διαβάσαμε και σχολιάσαμε, αναφέρονται σαφώς και με λεπτομέρειες στην καταστροφή τής παρούσης γης, και τού παρόντος ουρανού που βλέπουμε σήμερα, και στην αντικατάστασή τους με το καινούργιο περιβάλλον τού ανθρώπου.
Παρ’ όλο που με τα χωρία που έχουμε εξετάσει μέχρι τώρα, έχει γίνει φανερή η Χριστιανική άποψη περί τής Νέας Γης και έχουν ελεγχθεί πλήρως οι θέσεις τών αιρετικών ως στερούμενες κάθε Βιβλικού ερίσματος, εν τούτοις ας μάς επιτρέψετε να μελετήσουμε και άλλο ένα χωρίο, μέσα από το οποίο όχι μόνο θα εδραιωθεί για άλλη μια φορά η Ορθόδοξη διδασκαλία, αλλά και θα αποκαλυφθεί η απάτη και ο δόλος τών αιρετικών, όπως επίσης και η ασέβεια που δείχνουν στο Θεόπνευστο κείμενο.
Δ. Η καταστροφή ουρανού και γης στην Β΄ Πέτρου
Το χωρίο που θα εξετάσουμε βρίσκεται στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄.
Ο λόγος τού αποστόλου γίνεται αφ’ ενός για να υπενθυμίσει στους πιστούς την επαγγελία τού Κυρίου ότι θα γίνει οπωσδήποτε η Β΄ Παρουσία, και αφ’ ετέρου για να δικαιολογήσει τρόπον τινά την βραδύτητά της, και να ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να μην παρασύρονται από τους εμπαίκτες, αλλά να φροντίζουν να διάγουν καθαρή και Χριστιανική ζωή.
Βλέπετε ότι όταν εγράφη η επιστολή, είχαν περάσει αρκετά χρόνια από τους λόγους τού Κυρίου περί συντελείας, και όπως ήταν φυσικό οι μεν Χριστιανοί είχαν χάσει τον πρώτο τους ενθουσιασμό και την πίστη τους στον προφητικό αυτό λόγο, οι δε άπιστοι τούς ενέπαιζαν και τούς έλεγαν ότι δεν επρόκειτο να έλθει ποτέ το τέλος τού κόσμου.
Ας διαβάσουμε όμως τα ίδια τα λόγια τού αποστόλου, ξεκινώντας από τον πρώτο στίχο τού 3ου κεφαλαίου, και σχολιάζοντας ταυτόχρονα:
“Ταύτην ήδη, αγαπητοί, δευτέραν υμίν γράφω επιστολήν, εν αις διεγείρω υμών εν υπομνήσει την ειλικρινή διάνοιαν, 2 μνησθήναι των προειρημένων ρημάτων υπό των αγίων προφητών και της των αποστόλων υμών εντολής του Κυρίου και σωτήρος, 3 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ’ εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι 4 και λέγοντες· που εστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ’ ης γαρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει απ’ αρχής κτίσεως”.
Μέχρι τώρα λοιπόν ο απόστολος μάς περιγράφει τους ισχυρισμούς τών εμπαικτών, και την αιτία που αναγκάζεται να γράψει. Και συνεχίζει δίνοντας την απάντηση στηρίζοντάς την μάλιστα σε ένα ιστορικό γεγονός, τον κατακλυσμό τού Νώε. Τούς λέγει ότι εφ’ όσον ο ουρανός και η γη δημιουργήθηκαν από τον Θεό μ’ ένα λόγο Του, “και είπεν ο Θεός γενηθήτω” κλπ όπως αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο τού βιβλίου τής Γενέσεως, και μ’ έναν λόγο Του κατακλείσθηκαν από νερά επί Νώε, με τον ίδιο λόγο τού Θεού διατηρούνται ως σήμερα και τελικά θα καταστραφούν κατά την ημέρα τής κρίσεως. Με άλλα λόγια δηλαδή, τούς αποδεικνείει ότι ο Θεός μπορεί και τελικά θα καταστρέψει με πυρ τους σημερινούς ουρανούς και την γη, όποτε Εκείνος έχει προαποφασίσει.
Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον απόστολο να μάς αναπτύξει την επιχειρηματολογία του, στον στίχο 5 και εξής:
“λανθάνει γαρ αυτούς τούτο θέλοντας ότι ουρανοί ήσαν έκπαλαι και γη εξ ύδατος και δι’ ύδατος συνεστώσα τω του Θεού λόγω, 6 δι’ ων (δηλαδή δια τών υδάτων), ο τότε κόσμος ύδατι κατακλυσθείς απώλετο· 7 οι δε νυν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων”.
Τα εδάφια αυτά είναι σαφέστατα. Οι ουρανοί και η γη που βλέπουμε σήμερα θα καταστραφούν κατά την ημέρα τής κρίσεως, όχι όμως με νερό όπως την εποχή τού Νώε, οπότε κατεστράφη μόνο ο κόσμος, δηλαδή οι κάτοικοι, αλλά με φωτιά. Ας μείνουμε όμως λίγο περισσότερο σ’ αυτό το χωρίο, δηλαδή στα εδάφια 5-7, παρ’ όλο που το νόημά τους είναι ξεκάθαρο και δηλώνεται με σαφήνεια. Εν τούτοις, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά επιστρατεύουν όλη τους την τέχνη τής διαστρέβλωσης και με σοφίσματα θεωρούν ότι ενώ την πρώτη φορά που αναφέρεται η φράση: “ουρανοί και γη”, δηλαδή στο εδάφιο 5, υποδηλώνει τους κατά γράμμα ουρανούς και γη, την δεύτερη φορά, δηλαδή στο εδάφιο 7, οπότε και αναφέρεται η ολοκληρωτική τους καταστροφή δια τού πυρός, εννοούνται (λένε), οι συμβολικοί ουρανοί, και η συμβολική γη, δηλαδή το σύνολο τών ανθρωπίνων κυβερνήσεων και το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων.
Για να στηρίξουν την αστήρικτη θέση τους, λένε ότι όπως με τον κατακλυσμό δεν καταστράφηκαν οι κατά γράμμα ουρανοί και η γη, αλλά το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων, έτσι και στην τελική κρίση. Τούς διαφεύγει όμως, ότι ο απόστολος δεν λέει πουθενά ότι καταστράφηκαν ο τότε ουρανός και η τότε γη, αλλά ο τότε κόσμος. Δηλαδή το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων που ζούσε τότε, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, δηλαδή στην τελική κρίση, λέει ρητά ότι θα καταστραφούν οι σημερινοί ουρανοί και η σημερινή γη. Ενώ οι ασεβείς άνθρωποι θα πάνε στην απώλεια.
Δηλαδή ο ίδιος ουρανός και η ίδια γη που ήλθαν σε ύπαρξη με τον λόγο τού Θεού, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για τους κατά γράμμα ουρανούς και την κατά γράμμα γη, αυτοί και διατηρούνται και συντηρούνται μέχρι σήμερα με τον λόγο τού Θεού, και αυτοί είναι που θα καταστραφούν. Όχι οι συμβολικοί.
Αντιλαμβάνεστε αγαπητοί ακροατές, πώς μεταχειρίζονται οι αιρετικοί τον λόγο τού Θεού και γιατί υπάρχουν τόσο πολλές αιρέσεις ενώ η Βίβλος είναι μία. Ενώ ο απόστολος μάς μιλάει για ένα πράγμα, τους ουρανούς και την γη, και μάλιστα την ίδια φράση την αναφέρει δύο φορές, τελείως αυθαίρετα οι αιρετικοί, την μία φορά την ερμηνεύουν κατά γράμμα, και την άλλη, που βρίσκεται μόλις μερικές λέξεις πιο κάτω, στην ίδια πρόταση, την ερμηνεύουν συμβολικά!
Καταλαβαίνετε ότι έτσι μπορείτε να βγάλετε οποιοδήποτε θεολογικό συμπέρασμα σάς αρέσει, μέσα από την αγία Γραφή.
Ας συνεχίσουμε όμως την ανάγνωση τής επιστολής, όπου ο απόστολος γίνεται ακόμα πιο σαφής και λεπτομερής. Διαβάζουμε λοιπόν από τον στίχο 8:
“Εν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. 9 ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας, ως τινες βραδυτήτα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι. 10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή (δηλαδή κατά την οποία), ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται”.
Ύστερα απ’ αυτήν την αναλυτική και λεπτομερή περιγραφή τής καταστροφής τών ουρανών και τής γης, θα αναρωτιέστε φυσικά τι έχουν να πουν οι αιρετικοί. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Ότι ενώ η Αγία Γραφή είναι κάτι περισσότερο από σαφής, αυτοί προσπαθούν με σοφίσματα να διαστρέψουν τις διδασκαλίες της και τα νοήματά της, για να υποστηρίξουν τις αιρετικές τους θέσεις. Έτσι εξακολουθούν με θρασύτητα και ισχυρίζονται ότι πρόκειται περί συμβολικών εννοιών.
“Καλά, και τα στοιχεία που αναφέρει ο απόστολος ότι θα διαλυθούν, τι είναι;”
“-Είναι και αυτά συμβολικά!” απαντούν.
Κάπου βέβαια το θέμα εκτός από λυπηρό καταντά και γελοίο.
Ο απόστολος ωστόσο δεν σταματά εδώ την αναλυτική του περιγραφή. Συνεχίζει και πιο κάτω. Και διαβάζουμε από τον στίχο 11:
“Τούτων ουν πάντων λυομένων ποταπούς δει υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, 12 προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας, δι’ ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 13 καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οίς (δηλαδή στους οποίους) δικαιοσύνη κατοικεί”
Παρατηρούμε πως και πάλι ο απόστολος τονίζει την δια τού πυρός ολοκληρωτική καταστροφή τών σημερινών ουρανών και τής γης, ακόμη και τών στοιχείων από τα οποία είναι φτιαγμένη, ούτως ώστε να πάρουν τη θέση τους οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, στην οποία πλέον θα κατοικούν οι δίκαιοι.
Θεωρούμε πως κάθε άλλο σχόλιο θα αποτελούσε περιττολογία και πλεονασμό διότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μπερδεμένα και περίπλοκα είναι μόνο για τους αιρετικούς που διαστρεβλώνουν και κακοποιούν το κείμενο τής Αγίας Γραφής προκειμένου να το φέρουν στα μέτρα τους.
Και με την ανάλυση αυτού τού χωρίου, φτάσαμε στο τέλος τής σημερινής μας εκπομπής, αλλά και τής μελέτης μας σχετικά με την Χριστιανική Κλίση και την Νέα Γη.
Παρ’ όλο που θα μπορούσαμε να επεκταθούμε περισσότερο, ωστόσο πιστεύουμε ότι παρουσιάσθηκαν αρκετές βιβλικές αποδείξεις ώστε να υπάρχει μια εδραιωμένη Ορθόδοξη αντίληψη γύρω από το ζήτημα αυτό. Παράλληλα πιστεύουμε ότι δόθηκαν τα απαραίτητα στοιχεία, και σε όσους καλοπροαίρετους εκζητητές τής αληθείας δεν ευρίσκονται στο χώρο τής Εκκλησίας, αλλά παροδηγημένοι από το χώρο τής πλάνης, έχουν υιοθετήσει παρόμοιες απόψεις.
Ευχόμαστε να τούς φωτίσει ο Κύριος να αντιληφθούν τις πλάνες και τις μεθοδείες τής αιρέσεως στην οποία ευρίσκονται και να ελευθερωθούν σύντομα από αυτήν.
Απομαγνητοφώνηση: Ν. Μ.
Απομαγνητοφώνηση: Ν. T. από εκπομπή της Πειραϊκής Εκκλησίας, της σειράς εκπομπών: “Ορθοδοξία και Αίρεση”, του Β΄ Βιβλικού και των συνεργατών του. (Εκφωνήθηκε για πρώτη φορά: 13/9/1991). Από την ΟΟΔΕ Ακούστε την από την ΟΟΔΕ και σε ηχητικό Αρχείο MP3