Πρωτ. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος (+)
Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ :
Ο «Καθαρισμός του ναού»
Ο Ρώσσελ κήρυττε πως ο «καθαρισμός του ναού» έγινε το 1878 και συνδέθηκε με ιδιαίτερη «έκχυση» του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός ξεχώρισε την τάξη των «αγίων» και τους καθάρισε από ψευδείς διδασκαλίες. Όμως η τελική «έκχυση» κατά το Ιωήλ β’ 28-29 αναμένεται να γίνει «κατά τον μέλλοντα αιώνα», έλεγε ο Ρώσσελ (ΓΜ, Β’, σ. 294-295).
Ο Ρόδερφορδ μετέφερε τη χρονολογία του «καθαρισμού» στο 1918· τότε, λέγει ο «Ιεχωβά», με τον «άγγελό του Ιησού Χριστό», ήλθε στο «ναό του» και άρχισε την κρίση «από του οίκου του Θεού» (Διεκδίκησις, Α, σ. 234). Όμως η «νέα αλήθεια» έγινε αντιληπτή το 1922. Η «τελική πεντηκοστή» του Ιωήλ β’ 28-29 δεν αναμένεται πλέον στον «μέλλοντα αιώνα»· έλαβε χώρα το έτος 1922 (Φως, Α’, σ. 203. Β’, σ. 244. Διεκδίκησις Α’, σ. 29. Β’, σ. 290. Γ’, σ. 145. Σκ. 1926, σ. 206, γερμ.).
Αλλά και πάλι η εταιρεία διαπίστωσε πως δεν είχε αρκετά «καθαρισθεί»· το 1935 δήλωσε πως ο «καθαρισμός» συντελέσθηκε το 1932: ο καιρός που ωρίσθη «δια τον καθαρισμό του ναού» έγινε αντιληπτός από τον «λαό του Θεού» και μάλιστα «δια πρώτην φοράν ως συμβάν το 1932» (Σκ. 1935, σ. 268).
Όμως κάποιο λάθος πρέπει να έγινε μ’ αυτή τη δήλωση, γιατί το 1940, στο βιβλίο «Θρησκεία», έγινε η δήλωση πως η «ειδική έκπλήρωση» του Ιωήλ β’ 28 έγινε την 8η Σεπτεμβρίου 1922, κατά τη συνέλευση στο Σήδαρ Πόιντ του Οχάιο (Θρησκεία, σ. 253, 260).
Ο υπολογισμός αυτός ήταν ασφαλώς λαθεμένος, γιατί η εταιρεία δήλωσε αργότερα πως ο «καθαρισμός» έγινε το 1918 (Έστω ο Θεός αληθής, έκδ. 1948, σ. 189). Όμως η άποψη αυτή αναθεωρήθηκε και πάλι το 1950, και δηλώθηκε πως ο «καθαρισμός» συντελέσθηκε «στη διάρκεια του 1920» (Σκ. 1950, σ. 284). Αλλά και πάλι η εταιρεία τόνισε αργότερα πως ο «καθαρισμός» άρχισε το 1918, όταν ο «Ιεχωβά» και ο «άγγελος της διαθήκης του» επισκέφθηκαν τον «ναό», δηλαδή την «οργάνωση του Ιεχωβά, για να τον καθαρίσουν (Βιβλίο Έτους 1975, σ. 86, γερμ. Σκ. 1955, σ. 259).
Το «έργο καθαρισμού» δεν είναι πράγμα απλό, γιατί φαίνεται πως ο «ναός» του Μπρούκλιν χρειάζεται πολλή εργασία, περισσότερο από εκατό χρόνια· μέχρι σήμερα θεωρείται από την ίδια την εταιρεία «ακάθαρτος».
Έτσι στη «Σκοπιά» της 15ης Ιουνίου 1987 δημοσιεύθηκε το «μάθημα της Σκοπιάς» για τη συνάθροιση της 26ης Ιουλίου 1987, με τίτλο «Δοκιμασία και κοσκίνισμα στους συγχρόνους καιρούς» (Σκ. 15.7.1987, σ. 15-20). Εκεί αναφέρεται:
Μετά την «εγκαθίδρυση της βασιλείας του 1914» ο «Ιεχωβά» και ο «αγγελιοφόρος» του ήλθαν στον «πνευματικό ναό» και διαπίστωσαν πως «χρειαζόταν καθαρισμό και εξαγνισμό» (σ. 15). Όμως «από το καλοκαίρι του 1918» το κήρυγμα της «βασιλείας» «μειώθηκε σε ένταση», αλλά μετά την 25η Μαρτίου 1919 (αποφυλάκιση Ρόδερφορδ) οι σπουδαστές της Γραφής βγήκαν πλέον «ως ένας καθαρισμένος λαός» (σ. 16).
Φαίνεται πως ο «καθαρισμός» δεν διάρκεσε για πολύ, αυτός ο «ναός» συνεχώς μολύνεται, γιατί πως διαφορετικά θα κατανοήσουμε τη δήλωση της «Σκοπιάς», ότι ο «Μεγάλος Χωνευτής», δηλαδή ο «Ιεχωβά» δεν τέλειωσε ακόμη τον «καθαρισμό» και πως «η δοκιμασία και το κοσκίνισμα συνεχίζονται μέχρι τις ημέρες μας»; (σ. 17).
Η «Σκοπιά» αναφέρεται εδώ σε «οργανωτικούς καθαρισμούς» και στο «αυξανόμενο φως» (σ. 17-20). Δεν πρόκειται για τον «καθαρισμό» από «μολυσμένα άτομα» και «αποστάτες», αλλά για «αποβολή ακαθάρτων συνηθειών» μέσα στον «αποκατεστημένο παράδεισο», που χαρακτηρίζονται «βαβυλωνιακές συνήθειες». «Ο Ιεχωβά συνεχίζει χρόνο με το χρόνο να καθαρίζει και να εξαγνίζει το λαό του. Συλλογικά έχουν δεχτεί πρόθυμα τον τρόπο του καθαρισμού σε ό,τι άφορά την οργάνωση, τη δραστηριότητα, τις δοξασίες και την ηθική καθαρότητά της». Αυτό φυσικά σημαίνει πως αυτό που είναι «καθαρό» και «αγνό», και αυτό που είναι ακάθαρτο και μολυσμένο, το καθορίζει ο «αγωγός», δηλαδή η εταιρεία: «ο Ιεχωβά συνεχίζει να διανέμει “στερεά τροφή” μέσω της οργάνωσής του για καθοδηγία που καθαρίζει την καρδιά» (Σκ. 15.6.1987, σ. 20). Ύστερα από αυτά πως μπορεί κανείς να δεχθεί ότι η «οργάνωση» είναι «καθαρή»;
Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία (Τόμος Γ’)
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ – ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
“Εξ ού”, “δι ού”, “εν ώ”. Προθέσεις περί τού Αγίου Πνεύματος
Ταυτίζει το Δευτερονόμιο 32/λβ: 18, τη λέξη: “κτίζω” με τη λέξη: “γεννώ”;