Πρωτ. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος (+)
Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
Μ.τ.Ι και Εμβόλια
Στο άρθρο του περιοδικού «Παρηγοριά» στο οποίο αναφερθήκαμε (Vertroosting, Σεπτέμβριος 1945) η εταιρεία δεν συνιστά μόνο τη μετάγγιση αίματος, αλλά και τα εμβόλια και επικρίνει όσους τα αρνούνται. Τους παρομοιάζει με τους Φαρισαίους, που πρόσεχαν τους τύπους και τους διέφευγε η ουσία (Ματθ. θ’ 13. ιβ’ 2-17).
Αλλά φαίνεται πως αυτή η τακτική αναθεωρήθηκε αργότερα. Ο W. Cetnar, που εργάσθηκε στο παγκόσμιο κέντρο της εταιρείας κάτω από τον Νάθαν Νορρ, αναφέρεται σ’ αυτό το θέμα. Το 1951 υπηρετούσε στο τμήμα που απαντούσε στις διάφορες επιστολές οπαδών προς το «κυβερνών σώμα». Αναφέρει πως στο τμήμα του έρχονταν δεκάδες επιστολές από γονείς παιδιών, που ρωτούσαν αν επιτρέπεται να κάνουν τα παιδιά τους εμβόλιο, προκειμένου να γίνουν δεκτά στο δημόσιο σχολείο, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του νόμου.
Προσθέτει ακόμη πως είχε δυσκολίες στην απάντηση των επιστολών, γιατί η πολιτική της εταιρείας ήταν τότε εναντίον του εμβολίου και εκτός αυτού, ο ίδιος δεν πίστευε στην ορθότητα αυτής της πολιτικής. Εξέφρασε την άποψή του στον Νάθαν Νορρ. Εκείνος του απάντησε πως δεν ήταν δική του δουλειά να καθορίζει την πολιτική της εταιρείας.
Ο Cetnar όμως, με κατάπληξη διαπίστωσε αργότερα πως η εταιρεία, σε επιστολή της 15ης Απριλίου 1952, άλλαξε πολιτική, που σήμαινε πως «ο Θεός άλλαξε γνώμη». Τώρα τονιζόταν πως δεν υπάρχει Γραφική βάση για την άρνηση του εμβολίου.
Όμως η προηγούμενη πολιτική είχε σοβαρές συνέπειες για την προσωπική και οικογενειακή ζωή των οπαδών. Ο Cetnar αναφέρει τις περιπτώσεις πολλών γονέων, που αναγκάσθηκαν να καταφύγουν στην απάτη: πήραν ψεύτικο πιστοποιητικό, πως δήθεν έκαναν εμβόλιο, χωρίς στην πραγματικότητα να το έχουν κάμει.
Αναφέρει μάλιστα και την περίπτωση της εξαδέλφης του Joan, που έπαθε ατύχημα: Στην προσπάθεια του γιατρού να χυθεί το εμβόλιο στο έδαφος, χύθηκε στο πόδι της και της δημιούργησε ουλή, που την έχει μέχρι σήμερα. Ακόμη και ο γιατρός του Μπέθελ εξέδιδε πλαστά πιστοποιητικά. Ο Cetnar αναφέρει και περιπτώσεις φυλακισμένων «μαρτύρων του Ιεχωβά», που αρνήθηκαν το εμβόλιο και γι’ αυτό το λόγο μπήκαν στην απομόνωση (E.C. Cruss, σ. 64-66).
Δέκα χρόνια αργότερα (1962) η εταιρεία κάνει μία περίεργη δήλωση σχετικά με το εμβόλιο. Γράφει:
«Όσο για τη χρήση εμβολίων και άλλων ουσιών, που μπορούν κατά κάποιον τρόπο να περικλείουν τη χρήση αίματος στην παρασκευή των, δεν πρέπει να συμπεραίνεται ότι η Εταιρεία Σκοπιά τα επιδοκιμάζει και λέγει ότι αυτή η συνήθεια είναι ορθή και κατάλληλη. Εν τούτοις, ο εμβολιασμός είναι μια ουσιαστικά αναπόφευκτη συνήθεια σε πολλούς τομείς της σύγχρονης κοινωνίας, ο δε χριστιανός μπορεί να εύρη κάποια ανακούφιση…» (Σκ. 1962, σ. 158).
Αν η εταιρεία, που λογίζεται «αγωγός του Θεού», δεν επιδοκιμάζει το εμβόλιο, οφείλουν οι οπαδοί της να το αρνηθούν με κίνδυνο της ζωής των, όπως κάνουν και με τη μετάγγιση αίματος. Πως λοιπόν εννοεί τη φράση, «ο εμβολιασμός είναι αναπόφευκτη συνήθεια»; Μήπως και η μετάγγιση δεν είναι; Η δήλωση της εταιρείας μόνο σύγχυση και πανικό μπορεί να φέρει στους οπαδούς της.
Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό παρατηρούμε πως η εταιρεία αρνείται ολόκληρη τη χριστιανική πίστη και δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρισθεί χριστιανική αίρεση. Αρνείται το Τριαδικό δόγμα, που διαφοροποιεί τη χριστιανική πίστη από όλες τις θρησκείες, την Θεότητα του Υιού, την προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος.
Αρνείται ακόμη τη χριστιανική αντίληψη για την άμεση δημιουργία του κόσμου, μέσω των άκτιστων ενεργειών του Θεού, την χριστιανική διδασκαλία για τον άνθρωπο, που δεν ταυτίζεται με τη βιολογική ζωή, αλλά συνεχίζει την ύπαρξή του και πέραν του τάφου. Απορρίπτει την πίστη για την εν Χριστώ καθολική σωτηρία, όλων εκείνων που θα ενταχθούν στο άγιο Σώμα Του, την Εκκλησία, και κηρύττει όχι την εν Χριστώ ισότητα των πιστών, αλλά θρησκευτικές διακρίσεις, που εξυπηρετούν την προώθηση των δικών της, εντελώς κοσμικών συμφερόντων, μεταβάλλοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε σκλάβους και επιβάλλοντάς τους την «πίστη» πως η τυφλή υποταγή στις εντολές της εταιρείας και η προώθηση των συμφερόντων της έχει γι’ αυτούς σωτηριολογική σημασία.
Αυτό αποδεικνύει πως η απόρριψη της χριστιανικής πίστεως στην εν Χριστώ σωτηρία και η αντικατάστασή της με τη «σωτηρία» μέσω του «έργου», δεν στηρίζεται σε οποιεσδήποτε, έστω λανθασμένες, θρησκευτικές αντιλήψεις, αλλά σε ψυχρό υπολογισμό. Η εταιρεία, με την απόρριψη της χριστιανικής πίστεως στη Θεότητα του Χριστού, με την απόρριψη της λατρείας του Χριστού και της εν Χριστώ σωτηρίας, ανοίγει συνειδητά τον δρόμο για τη «Λατρεία της Σκοπιάς», για την άσκηση της «θρησκείας» του «αγοράζειν και πωλείν».
Η «Λατρεία της Σκοπιάς» ενισχύεται επίσης και με τις δοξασίες της εταιρείας σχετικά με το όνομα του Θεού και το όνομα των «αληθινών χριστιανών». Με αυτή την αλλαγή θέτει και πάλι στο κέντρο της ζωής των οπαδών τη «μαρτυρία» και τη «δικαίωση του ονόματος του Θεού», που, φυσικά, γίνονται με την άσκηση της «Λατρείας της Σκοπιάς», με το από σπίτι σε σπίτι «έργο».
Αλλά και η έμμονή της εταιρείας στην άρνηση της μεταγγίσεως του αίματος ή ακόμη και οι απόψεις της για το εμβόλιο δεν οφείλονται σε θρησκευτικά κίνητρα. Η εταιρεία ενδιαφέρεται να μεταβάλει τους οπαδούς της σε φανατικούς, έτοιμους να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή της. Και οποίος είναι έτοιμο να θυσιάσει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του, στερώντας τους τη μετάγγιση με εντολή της εταιρείας , είναι ικανός να εκτελέσει και οποιαδήποτε άλλη εντολή της.
Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία (Τόμος Γ’)
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ – ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ