Πρωτ. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος (+)
Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
Μ.τ.Ι : ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ
Στο βιβλίο: «Πως να συζητάτε λογικά από τις Γραφές» (σ. 426) αναφέρεται ο ακόλουθος ορισμός για ψευδοπροφήτες: «Άτομα και οργανώσεις που διακηρύσσουν αγγέλματα, τα οποία αποδίδουν σε κάποια υπερανθρώπινη πηγή, αλλά τα οποία δεν προέρχονται από τον αληθινό Θεό και δεν είναι σε αρμονία με το αποκαλυμμένο θέλημά του». «Όπως και στον καιρό του Ιερεμία, έτσι και σήμερα υπάρχουν ψευδοπροφήτες οι οποίοι ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τον Θεό της Αγίας Γραφής· αλλά και αυτοί επίσης κλέβουν τα λόγια του Θεού με το να κηρύττουν πράγματα που αποσπούν την προσοχήν των ανθρώπων απ’ ό,τι λέει πραγματικά ο Θεός, μέσω της Αγίας Γραφής» (Σκ. 1.2.1992 σ. 4).
Η αγία Γραφή μας αναφέρει πως θα εμφανισθούν ψευδοπροφήτες και προτρέπει τους πιστούς να μη τους φοβηθούν ούτε να τους ακολουθήσουν (Ματθ. κδ’ 11, 23- 24. Λουκ. κα’ 8). Αυτή η προειδοποίηση θεωρήθηκε απαραίτητη, γιατί οι ψευδοπροφήτες θα παρουσιάζονταν με προσωπείο, σαν αληθινοί προφήτες και θα επιτελούσαν θαυμαστά πράγματα, ικανά να κλονίσουν ακόμη και την πίστη των εκλεκτών (Δευτερ. ιγ’ 1-5. Β’ Κορ. ια’ 13-15. Β’ Θεσ. β’ 9-10. Άποκ. ιγ’ 13).
Πως θα αναγνωρίσουμε ένα ψευδοπροφήτη; Από τους καρπούς του, λέγει η Γραφή (Ματθ. ζ’ 16), δηλαδή από τις ψευδοπροφητείες του. Θα αναγγείλουν πράγματα που τελικά δεν θα πραγματοποιηθούν. Για να καλύψουν το πρόσωπο του ψευδοπροφήτου θα χρησιμοποιήσουν το ψεύδος, την πανουργία, την απάτη (Α/Γ Βασιλ. κβ’ 22. Δαν. η’ 25. Β’ Θεσ. 6′ 9-10). Ακόμη ένας ψευδοπροφήτης λαλεί στο όνομα του Κυρίου πράγματα, που δεν προέρχονται από τον Θεό (Δεύτερο, ιη’ 18-22).
Το εδάφιο Δευτερ. ιη’ 20-22 χρησιμοποιεί και η ίδια η εταιρεία σαν «κανόνα, για την αναγνώριση ψευδοπροφητών» (Σχέδια Ομιλιών, σ. 43, Πίσω, σ. 61, ντ. 27). Ο ψευδοπροφήτης, λέγει η «Σκοπιά», «βεβηλώνει το όνομα του Θεού»· έρχεται με ένδυμα προβάτου, αλλά είναι ψευδής χριστιανός και έχει πατέρα τον Διάβολο (Προφητεία, σ. 19. Αγιασθήτω το όνομά σου, σ. 108. Σκ. 1969, σ. 419. Ξ. 8.5.1971, σ. 30). «Ο Θεός των αληθινών προφητών θα ατιμάση τους ψευδοπροφήτες» (Ο παράδεισος απεκατεστάθη δια τους ανθρώπους της θεοκρατίας, 1972, γερμ., σ. 55).
Μήπως η εταιρεία έχει αυτά τα χαρακτηριστικά του ψευδοπροφήτου;
α) «Προφήτης στις ημέρες μας»
Η εταιρεία αναφέρει πως «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ισχυρίζονται ότι είναι θεόπνευστοι προφήτες. Έχουν κάνει λάθη» (Πως να συζητάτε λογικά από τις Γραφές, σ. 432).
Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια· αντίθετα, η «Σκοπιά» έχει υποστηρίξει πως εκπληρώνει την προφητεία του Ιεζ. λγ’ 33· είναι ο «προφήτης», που εστάθη εν μέσω ημών (Νέος Κόσμος, σ. 249. Τα έθνη θα γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, 1971, άγγλ., σ. 70. Σκ. 1972, σ. 389, 290-291). Αυτός ο ισχυρισμός επαναλαμβάνεται πολλές φορές·
«Καλύτερα είναι να γνωρίσετε τώρα, και όχι όταν θα είναι αργά, ότι υπάρχει μια αυθεντική προφητική τάξις Χριστιανών μεταξύ μας και να δεχθήτε να ενεργήσετε απέναντι στο άγγελμα της Αγίας Γραφής, “ουχί ως λόγον ανθρώπων αλλά (καθώς είναι αληθώς), λόγον Θεού” (Α’ Θεσ. 6′ 13). Εκείνοι που περιμένουν αναποφάσιστοι, ώσπου να “βγούν αληθινά” αυτά που διακηρύττουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του ’Ιεχωβά, πρέπει να γνωρίσουν επίσης ότι “εστάθη προφήτης εν μέσω αυτών” (Ίεζ. λγ’ 33). Αλλά η καθυστερημένη γνώσις δεν θα σημάνη σωτηρία γι’ αυτούς, διότι θα βρή τις καρδιές των και τις οδούς των ότι δεν έχουν αλλάξει» (Σκ. 1973, σ. 342).
Η εταιρεία λοιπόν ισχυρίζεται εδώ πως είναι θεόπνευστος προφήτης και μας καλεί να το γνωρίσουμε αυτό τώρα, όσο είναι ακόμη καιρός. Ο λόγος της, λέγει, δεν είναι ανθρώπινος λόγος, αλλά «λόγος Θεού».
Ο ισχυρισμός ότι ποτέ δεν υποστήριξε πως είναι «θεόπνευστος προφήτης» αποδεικνύεται ψευδής, και η ομολογία πως έχει κάνει και λάθη, βεβαιώνει την ταυτότητα του ψευδοπροφήτου. Γιατί ψευδοπροφήτης είναι εκείνος που ομιλεί στο όνομα του Θεού και κάνει λάθη. (Δευτερ. ιη’ 20-22).
β) «Χρόνοι και καιροί»
Ο Χριστός βεβαιώνει πως «την ημέρα και την ώρα» κανείς δεν γνωρίζει, «ουδέ ο Υιός» (Μάρκ. ιγ’ 32. Ματθ. κδ’ 36).
Όμως αυτό δεν επιτρέπεται να οδηγήσει σε εσφαλμένη άποψη, πως ο Χριστός, ως Θεός, δεν γνώριζε το χρόνο αυτό. Στο Ζαχ. ιδ’ 7 υπογραμμίζεται πως ο Κύριος γνωρίζει τον χρόνο της ελεύσεώς του, γι’ αυτό και μπορεί να καθορίσει τις λεπτομέρειες, που θα προηγηθούν του «σημείου του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. κδ’ 3-30. Α’ Τιμ. στ’ 4-16). Όμως ως άνθρωπος δεν ήταν δυνατόν να το γνωρίζει.
Εκείνο που είναι γνωστό σε μας είναι η ξαφνική παρουσία του Κυρίου· θα έλθει «ως κλέπτης», γι’ αυτό και πρέπει να αγρυπνούμε (Ματθ. κδ’ 42-44, 50, κε’ 13. Μάρκ. ιγ’ 33-37. Λουκ. ιβ’ 39-40. κα’ 34-36. A ‘ Θεσ. 1-2. Β’ Πέτρ. γ’ 10. Αποκ. γ’ 3. ιστ’ 15).
Είναι ανάγκη να αγρυπνούμε, ώστε να μας εύρει πιστούς και φρόνιμους δούλους (Ματθ. κδ’ 45), να αποδειχθούμε φρόνιμοι (Ματθ. κε’ 1-12) και πιστοί (Ματθ. κε’ 14-30), όχι μωροί και αχρείοι υπηρέτες. Τότε ο Κύριος θα μας καταστήσει «επί πάντων των υπαρχόντων του» (Ματθ. κδ’ 47), δηλαδή θα μας κάνει συγκληρονόμους του (Ρωμ. η’ 17).
Αντίθετα μ’ αυτή τη διδαχή της Γραφής η εταιρεία υποστήριξε από την αρχή της ιδρύσεώς της, πως γνωρίζει τους χρόνους και τους καιρούς. Ιδρύθηκε να κηρύξει «την παρουσία του Χριστού», όχι ως κάτι μελλοντικό, αλλά σαν γεγονός, που είχε συμβεί. Γι’ αυτό και ο Ρώσσελ έγραφε πως «την ημέραν εκείνην και την ώραν», «ουδείς» εγνώριζε κατά την εποχή του Χριστού. Μ’ αυτή τη βάση δεν δίσταζε να διαστρεβλώσει το νόημα του Ματθ. κδ’ 36: «ουδείς (ήδη) γινώσκει» (ΓΜ Δ’, σ. 548). Για το Πράξ. α’ 7 έγραφε: «ούχ υμών έστι (τώρα) γνώναι χρόνους ή καιρούς» (ΓΜ, Β’, σ. 135).
Γράφοντας για την εποχή του ο Κάρολος Ρώσσελ υπογράμμιζε: «… θέλομε κατανοήσει τελείως τον τρόπον, χρόνον και τα λοιπά περιστατικά», που «τυγχάνουσι πλέον καθαρώς ευδιάκριτα» (ΓΜΒ, Β’ σ. 137, 6λ. και σ. 18, 23)· «οι αδελφοί έχουσι πάντες τον λύχνον, τον βέβαιον προφητικόν λόγον… ουδέποτε θα περιέλθωσιν εις σκοτίαν… θα έχωσι πάντοτε την αλήθειαν ως τροφήν εν καιρώ» (ΓΜ, Β’, έκδ. 1889, σ. 20). Αυτός ο «προφητικός λόγος» περιέχεται στα βιβλία του Ρώσσελ, τα οποία δεν προέρχονται από «ανθρώπινη φαντασία», αλλά από τον ίδιο τον Θεό (ΓΜ, Β’, έκδ. 1889, σ. 13).
Την ίδια άποψη εξέφρασε και ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ σχετικά με τους χρόνους και τους καιρούς. Την «ημέραν και την ώραν», έλεγε, δεν την γνώριζαν οι μαθηταί του Χριστού. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα την γνώριζε ο Ρόδερφορδ και οι οπαδοί του. «Η ώρα και η ημέρα έχουσιν ήδη παρέλθει. Ο Κύριος είναι ενταύθα», υπογράμμιζε ο Ρόδερφορδ (Κιθάρα, σ. 285, 54).
Και σήμερα; Στο βιβλίο «Διαγγελείς» (1993) η «Σκοπιά» διακηρύττει ότι η «τωρινή» της κατανόηση των «Βιβλικών αληθειών» ανάγονται «στη δεκαετία» του 1870 και στο έργο του Ρώσσελ και των συνεργατών του» (σ. 42).
Όμως αυτός είναι ένας αυθαίρετος ισχυρισμός. Αυτό ισχύει για πολλά βασικά ζητήματα, αλλά και για τις «Βιβλικές αλήθειες» στις οποίες αναφερόμαστε σ’ αυτό το σημείο.
Στο μεταξύ η εταιρεία αλλοίωσε το νόημα των εδαφίων Ματθ. κδ’ 36. Πράξ. α’7 . Δεν τα αναφέρει στη δευτέρα παρουσία του Χριστού, αλλά στον Αρμαγεδώνα. Όμως ταυτόχρονα δεν έπαυσε να ορίζει τους «χρόνους και τους καιρούς». Γι’ αυτήν ο «Ιεχωβά» είναι «χρονομέτρης» (Σκ. 1960, σ. 3) και η αγία Γραφή «χρονοδείκτης», που κανείς δεν μπορεί να «ανατρέψει». Έτσι ισχυρίζεται πως γνωρίζει ακριβώς «που είμεθα στο ρεύμα του χρόνου» (Ξ. 8.5.1962, σ. 29).
Αλλά αυτό που «γνώριζε ακριβώς» το 1962, το αρνείται το 1976· ακόμη και ο Χριστός, λέγει, δεν γνωρίζει την ημέρα και την ώρα, όμως «σύντομα θα την μάθη» (Σκ. 1976, σ. 191).
Μάρτυρες του Ιεχωβά και Ορθοδοξία (Τόμος Γ’)
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ – ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ